American woman - The Guess Who

American woman, stay away from me
American woman, mama let me be
Don't come here hanging around my door
I don't want to see your face no more
I got more important things to do
Than spend my time growin' old with you
Now woman, I said stay away
American woman, listen what I say

American woman, get away from me
American woman, mama let me be
Don't come here knocking around my door
Don't want to see your shadow no more
Colored lights can hypnotize
Sparkle someone else's eyes
Now woman, I said get away
American woman, listen what I say

American woman, I said get way
American woman, listen what I say
Don't come here hanging around my door
Don't want to see your face no more
I don't need your war machines
I don't need your ghetto scenes
Colored lights can hypnotize
Sparkle someone else's eyes
Now woman, get away from me
American woman, mama let me be

Go, gotta get away, gotta get away, now go go go
I'm gonna leave you, woman
Gotta leave you, woman
Bye bye, bye bye
Bye bye, bye bye
You're no good for me
I'm no good for you
Gonna look at you right in the eye
Tell you what I'm gonna do
You know I'm gonna leave
You know I'm gonna go
You know I'm gonna leave
You know I'm gonna go, woman
I'm gonna leave you, woman
Goodbye, American woman

1979-80 / 2008-09

1979-80

Λάκης Πετρόπουλος
Γαβρίλος Γαζής
Μπρούνο Πεζάολο

1980-81

Ρ.Αλεν
Ανδρέας Παπαεμμανουήλ
Χέλμουτ Σενέκοβιτς

1981-82

Λάκης Πετρόπουλος

1982-83

Στέφαν Κόβατς
Ανδρέας Παπαεμμανουήλ
Κώστας Τσάκος

1983-84

Γιάτσεκ Γκμοχ

1984-85

Γιάτσεκ Γκμοχ

1985-86

Κάζιμιρ Γκόρσκι-Πίετρ Πάκερτ

1986-87

Τόμισλαβ Ιβιτς
Βασίλης Δανιήλ

1987-88

Βασίλης Δανιήλ
Γιάννης Καλογεράς
Γκίντερ Μπέγκστον

1988-89

Γκίντερ Μπέγκστον

1989-90

Γκίντερ Μπέγκστον
Κρίστοφ Μπόνεφ

1990-91

Βασίλης Δανιήλ

1991-92

Βασίλης Δανιήλ

1992-93

Ιβιτσα Οσιμ

1993-94

Ιβιτσα Οσιμ
Χουάν Ραμόν Ρότσα

1994-95

Χουάν Ραμόν Ρότσα

1995-96

Χουάν Ραμόν Ρότσα

1996-97

Χουάν Ραμόν Ρότσα
Μάικ Γαλάκος
Βέλιμιρ Ζάετς
Νίκος Καρούλιας

1997-98

Βασίλης Δανιήλ

1998-99

Βασίλης Δανιήλ
Χουάν Ραμόν Ρότσα

1999-00

Γιάννης Κυράστας

2000-01

Αγγελος Αναστασιάδης
Στράτος Αποστολάκης

2001-02

Γιάννης Κυράστας
Σέρχιο Μαρκαριάν

2002-03

Φερνάντο Σάντος
Σέρχιο Μαρκαριάν

2003-04

Γιτζάκ Σουμ

2004-05

Γιτζάκ Σουμ
Ζντένεκ Σκάζνι
Τότης Φυλακούρης
Αλμπέρτο Μαλεζάνι

2005-06

Αλμπέρτο Μαλεζάνι

2006-07

Χανς Μπάκε
Γιάσμινκο Βέλιτς
Βίκτορ Μουνιόθ

2007-08

Ζοζέ Πεσέϊρο

2008-09

Χενκ Τεν Κάτε

(Πηγή της εικόνας)

ΥΓ: Το μεγαλύτερο μέρος του πίνακα έχει ληφθεί από εδώ

Επιγραφές (1)

(Φωτογραφία: antonix)

Intro song

It's time to play the music
It's time to light the lights
It's time to meet the Muppets on the Muppet Show tonight.

It's time to put on makeup
It's time to dress up right

And now let's get things started
Why don't you get things started
It's time to get things started
On the most sensational inspirational celebrational Muppetational
This is what we call the Muppet Show

Δυσκολίες

Τα αποτελέσματα των αγώνων της χθεσινής ημέρας της Σούπερ Λίγκας προσέφεραν το έδαφος για έναν άτυπο "διαγωνισμό" ευρηματικότητας στα πρωτοσέλιδα των σημερινών αθλητικών φύλλων. Νομίζω, ότι πιό αντιπροσωπευτικό είναι αυτό της ΕΞΕΔΡΑΣ: "Προπονητές σε απόγνωση".

(Πηγή της εικόνας)

Ιδιαιτερότητες

H Τάνια Μποζανίνου γράφει στο σημερινό ΒΗΜΑ για το αμερικάνικο εκλογικό σύστημα:

"Το σύστημα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών επικρίνεται για δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος είναι ότι οι Αμερικανοί δεν εκλέγουν άμεσα τον πρόεδρό τους, αλλά ψηφίζουν εκλέκτορες σε κάθε Πολιτεία οι οποίοι με τη σειρά τους εκλέγουν τον πρόεδρο. Το πρόβλημα ανακύπτει από το γεγονός ότι το σύστημα δεν είναι αναλογικό: ο υποψήφιος που λαμβάνει τις περισσότερες ψήφους σε μία Πολιτεία συγκεντρώνει και όλους τους εκλέκτορες αυτής. Αυτό οδηγεί σε φαινόμενα όπως στις εκλογές του 2000 στις οποίες ο Αλ Γκορ έλαβε περισσότερες ψήφους του εκλογικού σώματος (48,38%) αλλά ο Τζορτζ Μπους συγκέντρωσε περισσότερους εκλέκτορες και εξελέγη στον Λευκό Οίκο (με 47,87%).

Γιατί ο πρόεδρος εκλέγεται από το Σώμα των Εκλεκτόρων, που περιλαμβάνει 538 μέλη, και όχι απευθείας από τον λαό; Διότι όταν ιδρύθηκαν οι ΗΠΑ ήταν αδύνατον να διεξαγάγει υποψήφιος πανεθνική προεκλογική εκστρατεία λόγω των δυσκολιών στις επικοινωνίες. Εκείνοι που συνέταξαν το Σύνταγμα του 1787 απέρριψαν τόσο την ιδέα της εκλογής του προέδρου από το Κογκρέσο, λόγω του διαχωρισμού των εξουσιών, όσο και τη λαϊκή ψήφο, με το σκεπτικό ότι ο κόσμος θα έτεινε να ψηφίσει τον υποψήφιο που θα διατηρούσε τη στενότερη σχέση με τον τόπο του και συνεπώς θα κυριαρχούσαν οι μεγαλύτερες Πολιτείες.

Η αρχική ιδέα ήταν ότι οι «άριστοι» κάθε Πολιτείας θα ανελάμβαναν να εκλέξουν τον πρόεδρο, αν και σήμερα είναι γνωστό ποιος εκλέκτορας υποστηρίζει ποιον υποψήφιο και η ψηφοφορία στο Σώμα των Εκλεκτόρων δεν έχει κανένα σασπένς.

Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο επικρίνεται το σύστημα των αμερικανικών προεδρικών εκλογών είναι ότι η προεκλογική περίοδος αρχίζει ουσιαστικά τον Ιανουάριο, με τις προκριματικές εκλογές μεταξύ των υποψηφίων για το χρίσμα κάθε κόμματος στις προεδρικές εκλογές. Οι προκριματικές εκλογές διεξάγονται διαδοχικά σε κάθε Πολιτεία. Αφού επικρατήσει ένας υποψήφιος από κάθε κόμμα και λάβει επισήμως το χρίσμα στο συνέδριο του κόμματος το καλοκαίρι, αρχίζει η προεδρική προεκλογική περίοδος με τη διεξαγωγή των εκλογών πάντα την πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου (εφέτος στις 4 Νοεμβρίου). Στη συνέχεια συνέρχεται το Σώμα των Εκλεκτόρων και ο νέος πρόεδρος αναλαμβάνει τα καθήκοντά του στις 20 Ιανουαρίου της επόμενης χρονιάς. Αυτό σημαίνει ότι ένας πρόεδρος ­ ιδίως αν επιθυμεί να επανεκλεγεί ­ περνάει το ένα τέταρτο της τετραετούς θητείας του σε προεκλογική περίοδο.

Γιατί οι Αμερικανοί ψηφίζουν Τρίτη και όχι Κυριακή ή άλλη ημέρα; Το 1845, όταν η αμερικανική κοινωνία ήταν αγροτική και ο κόσμος μετακινούνταν με κάρα και άλογα, οι αγρότες χρειάζονταν μία ημέρα για να πάνε στην πρωτεύουσα της κομητείας τους, μία ημέρα για να ψηφίσουν και μία ημέρα για να επιστρέψουν στο σπίτι τους χωρίς να υπάρξει παρεμβολή στις τρεις ημέρες της θρησκευτικής λατρείας.

Αυτό άφηνε μόνο την Τρίτη και την Τετάρτη για τις κάλπες, αλλά η Τετάρτη ήταν ημέρα αγοράς, έτσι ορίστηκε η Τρίτη. Σήμερα η Τρίτη επικρίνεται επειδή ο κόσμος εργάζεται και δεν προλαβαίνει να σταθεί στην ουρά για να ψηφίσει. Μάλιστα πολλοί Αμερικανοί δίνουν ως κυριότερο λόγο της αποχής τους από την ψηφοφορία το γεγονός ότι δεν τους βολεύει η Τρίτη.

Το καλό με το σύστημα του Σώματος των Εκλεκτόρων είναι ότι δίνει ελαφρώς περισσότερο βάρος στις μικρές Πολιτείες. Για παράδειγμα, η Καλιφόρνια, η πολυπληθέστερη Πολιτεία, εκλέγει 55 εκλέκτορες ­ δηλαδή έναν εκλέκτορα για κάθε 665.000 κατοίκους ­ ενώ το Γουαϊόμινγκ, η Πολιτεία με τον μικρότερο πληθυσμό, εκλέγει τρεις ­ δηλαδή έναν για κάθε 174.000 κατοίκους.

Η προεκλογική περίοδος των προεδρικών εκλογών εκκινεί στις αρχές Σεπτεμβρίου. Επειδή το σύστημα είναι τέτοιο, κάθε Πολιτεία έχει τη δική της, ξεχωριστή σημασία για κάθε υποψήφιο. Γι' αυτό ένας υποψήφιος που λαμβάνει άνετα την πλειοψηφία σε μια συγκεκριμένη Πολιτεία ­ άρα συγκεντρώνει και όλους τους εκλέκτορες της Πολιτείας αυτής ­ εστιάζει την προεκλογική εκστρατεία του στις Πολιτείες όπου δεν είναι σαφές ποιος υποψήφιος κατέχει την πλειοψηφία (swing states).

Την ημέρα των εκλογών ο λαός ψηφίζει εκλέκτορες οι οποίοι είναι βέβαιο ποιον υποψήφιο θα υποστηρίξουν στην ψηφοφορία του Σώματος των Εκλεκτόρων, έτσι είναι ουσιαστικά γνωστό από το ίδιο βράδυ ποιος εκλέγεται στον Λευκό Οίκο ­ όποιος συγκεντρώνει τουλάχιστον τους 270 από τους 538 εκλέκτορες. Η ψηφοφορία στο Σώμα των Εκλεκτόρων, που πραγματοποιείται την πρώτη Δευτέρα μετά τη δεύτερη Τετάρτη του Δεκεμβρίου (εφέτος στις 15 Δεκεμβρίου), είναι απλώς μια τυπικότητα που επικυρώνει αυτό που είναι γνωστό από το βράδυ των εκλογών".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

ΥΓ: Η αναφορά, πως οι εκλογές γίνονται κάθε 4 χρόνια την πρώτη Τρίτη του Νοεμβρίου οφείλεται προφανώς σε παραδρομή. Το ορθό είναι ότι γίνονται την Τρίτη μετά την πρώτη Δευτέρα του Νοεμβρίου.

Rise (Public Image Ltd)

I could be wrong.I could be right.
I could be wrong.

I could be wrong, I could be right,
I could be black, I could be white,
I could be right, I could be wrong,
I could be white, I could be black.

Your time has come, your second skin.
You climb so high and gain so low.
Walk through the valley.
The written word is a lie.

May the road rise with you

I could be wrong, I could be right.
I could be wrong, I could be right.

I could be wrong, I could be right,
I could be black, I could be white,
I could be right, I could be wrong,
I could be black, I could be white.

They put a hotwire to my head
'cuz of the things I did and said.
They made these feelings go away,
but those feelings get in every way.

May the road rise with you
Anger is an energy
May the road rise with you

Προβλέψεις

Με δηλώσεις του στο Democracy Now, ο ιδρυτής του έγκυρου δημοσκοπικού "FiveThirtyEight.com" προβλέπει νίκη του Ομπάμα με διαφορά 344 εκλεκτορικών ψήφων.

Kαθώς διανύουμε τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου κάθε τέτοια πρόβλεψη έχει κάποια (σχετική πάντως) σημασία για το εκλογικό σώμα, πράγμα που εξάλλου επιβεβαιώνεται με μια επίσκεψη στο site και μια πρόχειρη έστω ματιά στο πλήθος των συχνά αντικρουόμενων στοιχείων που παρατίθενται εκεί.

(Πηγή της εικόνας)

The Job

(Εντοπίσθηκε από τον antonix)

Do not vote

Το βίντεο προβάλλεται στο YouTube, αφού η διάρκειά του είναι μάλλον απαγορευτική ακόμη και για σκέψη τηλεοπτικής εκπομπής του.

Αποδείξεις

Το παραπάνω βίντεο στάθηκε, κατά το CNN, απόδειξη αποφασιστικής σημασίας για την καταδίκη ενός νεαρού βρετανού σε φυλάκιση 3 μηνών λόγω επικίνδυνης οδήγησης μοτοσυκλέτας και υπέρβασης ορίου ταχύτητας.

Απρόσμενη "συμμαχία" του αόρατου μεγάλου αδελφού, που (μπορεί και) παρακολουθεί τα πάντα, με υψηλή δόση επιδειξιομανίας και δίψας για δημοσιότητα του μοτοσυκλετιστή ή απλώς κακή στιγμή; Στο YouTube, πάντως, γίνεται συζήτηση για το θέμα.

("Ρεπορτάζ": antonix)

Πισινή

(Πηγή του σκίτσου)

Do you really want to hurt me?

O Boy George (γνωστός από τους Culture Club του 1980) έφθασε μέχρι τις μέρες μας και κάπου κάπου έρχεται στη δημοσιότητα, συχνά επ' αφορμή κάποιου επεισοδίου στο οποίο συμμετέχει.

Επ' ευκαιρία ενός καινούργιου τραγουδιού μίλησε για διάφορα και σχολίασε για την ταλαιπωρία της Εϊμι Γουάϊνχάουζ με τα ναρκωτικά: «Όταν καταστρέφεις τον εαυτό σου κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει, ειδικά οι άνθρωποι που σε αγαπούν και νοιάζονται για σένα. Μέχρι να αποφασίσει η ίδια ότι θέλει να αλλάξει, κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτε».

Απλά πράγματα.



Do you really want to hurt me
Do you really want to make me cry

Precious kisses
Words that burn me
Lovers never ask you why
In my heart the fires burning
Choose my colour
Find a star
Precious people always tell me
Thats a step
A step too far

Do you really want to hurt me
Do you really want to make me cry
Do you really want to hurt me
Do you really want to make me cry

Words are few
I have spoken
I could waste a thousand years
Wrapped in sorrow words are token
Come inside and catch my tears
Youve been talking but believe me
If its true you do not know
This boy loves without a reason
Im prepared to let you go
If its love you want from me
Then take it away
Everything is not what you see
Its over today

Do you really want to hurt me
Do you really want to make me cry
Do you really want to hurt me
Do you really want to make me cry

Acqua e sale

Semplici e un po' banali
Io direi quasi prevedibili e sempre uguali
Sono fatti tutti cosi gli uomini e l'amore
Come vedi tanti aggettivi che si incollano su di noi
Dai che non siamo poi cattivi.

Tu non sei niente male
Parli bene e mi sorprendi quando tiri forte
La tua moto dal motore che sento truccato
E va bene guida tu che sei brava piu di me
E io attendo che sia amore.

Ma io sono con te ogni giorno
Perche di te ho bisogno
Non voglio di piu.
Acqua e sale
Mi fai bere
Con un colpo mi trattieni il bicchiere
Ma fai male
Puoi godere se mi vedi in un angolo ore e ore

Ore piene
Come un lago
Che se piove un po' di meno e uno stagno
Vorrei dire...
Non conviene...
Sono io a pagare amore tutte le pene

Vedi divertirsi fa bene
Sento che mi rido dentro e questo non mi conviene
C'e qualcosa che non va non so dirti cosa
E la tua moto che sta giu che vorrei guidare io
O meglio averti qui vicino a me?

Ma io sono con te ogni giorno
Perche di te ho bisogno
Non voglio di piu.

Acqua e sale
Mi fai bere
Con un colpo mi trattieni il bicchiere
Ma fai male
Puoi godere se mi vedi in un angolo ore e ore
Ore piene come un lago
Che se piove un po' di meno e uno stagno
Vorrei dire...
Non conviene...
Sono io a pagare amore tutte le pene

Ρεκόρ

Εδώ και λίγες ημέρες υπάρχει στο YouTube ένα βίντεο που δείχνει τον Τζων Μακ Κέην, όπως ασφαλώς δεν θα ήθελε να τον δεί κάθε αξιοπρεπής αντίπαλός του.

Σήμερα σε αρκετές εφημερίδες παρουσιάζεται μια φωτογραφία (του ιδίου υποψηφίου) ακόμη χειρότερη από το βίντεο.

Τα "ρεκόρ" είναι για να καταρρίπτονται.

Καθαρά χέρια

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ και τη στήλη του Στ. Κασιμάτη:

"Χθες ήταν, κατά τον ΟΗΕ, η «Παγκόσμια Ημέρα Υγιεινής των Χεριών». Μην κοροϊδεύετε- δεν είναι αστείο. Είναι η δικαίωση του Ποντίου Πιλάτου έπειτα από 1.975 χρόνια!.."

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Chico Buarque - Essa Moça Tá Diferente

Essa moça tá diferente
Já não me conhece mais
Está pra lá de pra frente
Está me passando pra trás
Essa moça tá decidida
A se supermodernizar
Ela só samba escondida
Que é pra ninguém reparar

Eu cultivo rosas e rimas
Achando que é muito bom
Ela me olha de cima
E vai desinventar o som
Faço-lhe um concerto de flauta
E não lhe desperto emoção
Ela quer ver o astronauta
Descer na televisão

Mas o tempo vai
Mas o tempo vem
Ela me desfaz
Mas o que é que tem
Que ela só me guarda despeito
Que ela só me guarda desdém
Mas o tempo vai
Mas o tempo vem
Ela me desfaz
Mas o que é que tem
Se do lado esquerdo do peito
No fundo, ela ainda me quer bem

Essa moça tá diferente
Já não me conhece mais
Está pra lá de pra frente
Está me passando pra trás
Essa moça é a tal da janela
Que eu me cansei de cantar
E agora está só na dela
Botando só pra quebrar

Mas o tempo vai
Mas o tempo vem
Ela me desfaz
Mas o que é que tem
Que ela só me guarda despeito
Que ela só me guarda desdém
Mas o tempo vai
Mas o tempo vem
Ela me desfaz
Mas o que é que tem
Se do lado esquerdo do peito
No fundo, ela ainda me quer bem

Πάρτα όλα;

Τις προεδρικές αναμετρήσεις δημοκρατικών και ρεπουμπλικάνων από μια άλλη (ανθρωπομετρική πλευρά) παρουσίασαν οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης σε ένα αναλυτικό πίνακα.

Ο Μπαράκ Ομπάμα έχει κι εδώ προβάδισμα, ως ψηλότερος και βαρύτερος του Μακ Κέην, αφού συνολικά οι ψηλοί υποψήφιοι έχουν κερδίσει 17 φορές έναντι 8 των κοντών αλλά και οι βαρύτεροι 17 έναντι 8 των πιό αδύνατων. Επαληθεύεται έτσι αυτό που είπε ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζον Ντάνφορθ για τις καμπάνιες των δύο αντιπάλων: «... Αυτή είναι μια χρονιά κατά την οποία όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν υπέρ του Ομπάμα, συνέβησαν. Όσα μπορούσαν να γίνουν εναντίον του ΜακΚέιν, έγιναν. Είναι το χειρότερο είδος καταιγίδας...».

(Πηγή της εικόνας)

Ευκαιρίες

Ο Γκόρντον Μπράουν δεν θεωρήθηκε, κυρίως όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία, από τα ΜΜΕ "χαρισματική" προσωπικότητα, όπως ο προκάτοχός του. Εξαρχής χαρακτηρίσθηκε πιό "βαρύς" και λιγότερο επικοινωνιακός από τον Τόνι Μπλέρ.

Παρόλα αυτά για αρκετούς μήνες οι δημοσκοπήσεις τον έφερναν να προηγείται σταθερά του αντιπάλου του και προεξοφλούσαν άνετη νίκη στις επόμενες εκλογές. Μετά τα πράγματα άλλαξαν με αποκορύφωμα το πρόσφατο συνέδριο των εργατικών, όπου τα ΜΜΕ τον είχαν έτοιμο να παραιτηθεί κι έψαχναν να βρούν τον αντικαταστάτη του (μη κρύβοντας την προτίμησή τους για τον υπ.εξ. Ντ. Μίλιμπαντ).

Η κρίση των τελευταίων εβδομάδων, επαληθεύοντας τον κανόνα που θέλει "κάθε αναταραχή να προσφέρει ευκαιρίες", προσέφερε εξ αντικειμένου στο Μπράουν το πεδίο για να δείξει τα προσόντα του, αναστρέφοντας το εις βάρος του κλίμα.

Εκεί που τους προηγούμενους μήνες τα ΜΜΕ έβλεπαν ένα "αποτυχημένο", σήμερα βλέπουν ένα "πραγματικό, χαμογελαστό ηγέτη" που του αρέσουν τα δύσκολα. Κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα, τί σκέπτεται ο ίδιος ο Μπράουν. Την πολιτική του, πάντως, τον τελευταίο καιρό (αν αφαιρέσει κανείς την εισήγησή του για την αντιμετώπιση της κρίσης, που έγινε δεκτή από την ΕΕ) χαρακτηρίζουν "δύσκολες" (και μάλλον άσχετες) για πολιτικούς θέσεις, όπως: η άρνηση να χρησιμοποιήσει τα παιδιά του για να "γυρίσει" την κακή πορεία του κόμματος και του ιδίου στις δημοσκοπήσεις, η πρότασή του να παραταθεί σε 42 ημέρες η κράτηση υπόπτων για τρομοκρατία χωρίς να απαγγελθεί εις βάρος τους κατηγορία (που απορρίφθηκε και απεσύρθη) και το χτύπημα στα μπόνους των τραπεζικών στελεχών.

Μ' αυτά και μ' αυτά τα ΜΜΕ και ο κόσμος ανακάλυψαν τον "ηγέτη" που έψαχναν, η ΕΕ έχει κάποιον να κατηγορεί (αν τα πράγματα δεν πάνε καλά), ο Κάμερον ισχυροποιεί τη θέση του στους Τόρις ως αντίβαρο στον Γκόρντον κι όλοι δείχνουν ευχαριστημένοι. Μεταξύ τους κι ο Μπλέρ που έμεινε μάλλον αμέτοχος (χρυσή εφεδρεία;) σε όλη αυτή την κρίση.

(Πηγή της εικόνας)

Θαυματοποιός

Ενας ένας οι ξένοι προπονητές ποδοσφαίρου που έρχονται στην Ελλάδα μαθαίνουν σχετικά γρήγορα να τάχουν καλά με τους οπαδούς της ομάδας τους για νάναι ήσυχοι. Μπροστά σ' αυτό το στόχο φαίνεται συχνά πολλά να υποχωρούν.

Μετά τον Τεκ Κάτε ήλθε η σειρά του Βαλβέρδε να φτιάξει κλίμα, τώρα που τα πράγματα πηγαίνουν (στο εγχώριο πρωτάθλημα) καλά για την ομάδα του κι ακούσθηκαν οι πρώτες φήμες για πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του. Ετσι, για να πάρει και θέση στην προπονητική πασαρέλα της χώρας του, βάλθηκε να πείσει την ισπανική εφημερίδα "As" για την αξία της νέας του ομάδας ως εξής: "...Η ομάδα μου είναι από αυτές που πρέπει πάντα να νικούν. Ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα είναι σαν τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα...".

Είναι μάλλον πρωτάκουστο, για οποιονδήποτε ισπανό ή μή φίλαθλο, μέτρο σύγκρισης μιας ομάδας η παρομοίωσή της με τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα, ως κάτι το ενιαίο. Μετά από τόσα και τόσα που έχουν γραφεί για την ιστορία, την ευρύτερη σημασία, τη σημειολογία, το νόημα κλπ του "el classico" του ισπανικού ποδοσφαίρου αποτελεί αναμφίβολα πρώτου μεγέθους παρέμβαση και καινοτομία για την πορεία του ισπανικού και παγκόσμιου ποδοσφαίρου αυτή η αποστροφή της συνέντευξης του Ε. Βαλβέρδε, που δείχνει και μια άλλη, κρυφή, πλευρά του ταλέντου του.

Ταυτόχρονα (και κυρίως) αποκαλύπτει πόσο κολακευμένος αισθάνεται, που είναι στην ομάδα του Πειραιά.

(Πηγή της φωτογραφίας του έργου της Dana Ellyn)

Κρυάδες Χ 3

Από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία:

"Μέγας σάλος από ένα μονταρισμένο πλάνο της Σάρας Πέιλιν με μαγιό και τουφέκι με διόπτρα. Οπως λένε και οι Ιταλοί "και αλήθεια να μην είναι, μια χαρά το φτιάξανε το γεγονός". Οντως, κούκλα μοιάζει η Σάρα Πέιλιν στη φωτογραφία που κάνει το γύρο του Διαδικτύου. Με μπικίνι τύπου αμερικάνικη σημαία και τουφέκι με διόπτρα ανά χείρας. Ως και στο πανίσχυρο πολιτικό μπλογκ Huffington Post έφτασε η χάρη της.

Κρίμα που είναι... ψεύτικη η φωτογραφία. Την αρχική την τράβηξε στην Τζόρτζια ο νυν φοιτητής αρχιτεκτονικής Αντισον Γκόντελ και απεικονίζει την τότε φιλενάδα του Ελίζαμπεθ. Ακολούθως, την έριξε στην ιστοσελίδα του στο flickr.com, απ' όπου την αλίευσε η άνεργη δημοσιογράφος Νάομι, την επεξεργάστηκε, την πόσταρε στο Facebook κι κάπως έτσι άρχισε η ηρωική πορεία του ενσταντανέ στο Διαδίκτυο.

"Μια πλάκα κάναμε, σιγά", λέει σήμερα η Νάομι σε όσους την κατηγορούν για πολιτική προπαγάνδα. Και συμπληρώνει: "Δεν φταίω εγώ που ο κόσμος πιστεύει ό,τι βλέπει μπροστά του".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

Eδεσσαϊκός

Μιμήσεις

(Εντοπίσθηκε από τον antonix)

Μια άλλη όψη

O Marc Roche έγραψε στην εφημερίδα Le Monde και το ΒΗΜΑ αναδημοσίευσε:

"Προτεστάντες τραπεζίτες εναντίον εβραίων τραπεζιτών: η εχθρότητα ανάμεσα στην JΡ Μorgan και στη Lehman Βrothers δεν είναι χθεσινή. «Μετρά» πάνω από 150 χρόνια... Η Lehman Βrothers, όταν ιδρύθηκε το 1844, από τρεις γερμανούς μετανάστες στην Αλαμπάμα, τους αδελφούς Χένρι, Μέγερ και Εμάνουελ Λέχμαν, ειδικεύθηκε στις προεξοφλήσεις συναλλαγματικών. Το 1869, ένας άλλος γερμανός μετανάστης, ο Μάρκους Γκόλντμαν, και ο γαμπρός του Σάμουελ Ζαξ δημιουργούν μια παρόμοια χρηματοπιστωτική εταιρεία, που ονομάστηκε Goldman Sachs. Μια τρίτη, η Salomon Βrothers, που ιδρύθηκε από τους αδελφούς Σάλομον, συμπληρώνει το δίκτυο των εβραϊκών τραπεζών της Wall Street.

Από την αρχή το εβραϊκό τραπεζικό λόμπι της Wall Street πλήττεται από το προτεσταντικό κατεστημένο των (ήδη από τότε) μεγάλων αμερικανικών τραπεζών, ιδιαίτερα από την JΡ Μorgan, η οποία μάλιστα δεν ντρέπεται να διατυμπανίζει τον αντισημιτισμό της. Ετσι τα εβραϊκά ιδρύματα αποκλείονται από τις μεγάλες βιομηχανικές χρηματοδοτήσεις και συγκεκριμένα από τους κλάδους του αυτοκινήτου, του χάλυβα, του σιδηροδρόμου και του πετρελαίου.

«Ας αφήσουμε τις τραπεζικές μικροδουλειές στους εβραίους» δηλώνει χαρακτηριστικά ο Τζον Πίρποντ Μόργκαν.

Ως τα τέλη της δεκαετίας του 1960 οι Lehman, Goldman και Salomon περιορίζονται κατ΄ ανάγκην στη χρηματοδότηση των κλάδων του λιανικού εμπορίου, της υφαντουργίας και των τροφίμων. Ανάλογες διακρίσεις- δηλαδή αποκλεισμό από τους μεγάλους κλάδους της βιομηχανικής επανάστασης του 19ου και του 20ού αιώνα- υφίστανται και οι καθολικές χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις. Αυτές περιορίζονται στη χορήγηση πιστώσεων στον κλάδο του μεταπρατικού εμπορίου. Η Μerrill Lynch, που ιδρύθηκε από έναν ιρλανδό καθολικό, αποτελεί τη μόνη εξαίρεση στον κανόνα...

Ωστόσο την ίδια ώρα που οι προτεσταντικές εταιρείες στηρίζονται στη δόξα τους και απολαμβάνουν την αυταρέσκειά τους οι εβραϊκές «χτίζουν» με επιμέλεια μια πιστή πελατεία ανάμεσα στους νέους οικονομικούς παράγοντες των Ηνωμένων Πολιτειών, που δραστηριοποιούνται στον ραγδαία αναπτυσσόμενο τριτογενή τομέα της οικονομίας, δηλαδή στις υπηρεσίες. Ετσι οι εβραϊκές τράπεζες αποκτούν σημαντικά ερείσματα στους αλματωδώς αναπτυσσόμενους τον 20ό αιώνα θεσμικούς επενδυτές, όπως είναι για παράδειγμα τα συνταξιοδοτικά ταμεία.

Τα ταμεία αυτά, που προέκυψαν και αναπτύχθηκαν εν πολλοίς χάρη στο Νew Deal του προέδρου Φραγκλίνου Ρούζβελτ, αυξάνουν θεαματικά τα αποθεματικά τους. Ταυτόχρονα αισθάνονται να τα «σνομπάρουν» τα περιβόητα «ιδρύματα WΑSΡ», δηλαδή τα ιδρύματα των λευκών αγγλοσαξόνων προτεσταντών (White Αnglo-Saxon Ρrotestants). Αυτοί οι νέοι παράγοντες της οικονομικής ζωής αποδεικνύονται ιδιαίτερα εφευρετικοί στον χώρο των χρηματοπιστωτικών προϊόντων, όπως στη διαπραγμάτευση ομολόγων ή πρώτων υλών. Κατά γενική ομολογία, σήμερα η θρησκευτική διάκριση έχει πάψει να ισχύει. Ωστόσο μερικές ιδιωτικές λέσχες επιχειρηματιών σε πολυτελείς συνοικίες της Νέας Υόρκης εξακολουθούν να απαγορεύουν ό,τι είναι μαύρο, κίτρινο ή εβραϊκό!".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Show some emotion (J. Armatrading)

Show some emotion
Put expression in your eyes
Light up
If you're feeling happy
But if it's bad
Then let those tears roll down

Some people hurting
Someone choking up inside
Some poor souls dying
Too proud to say
They got no place to lie
And there's people
If they hear a joke
Can't keep the laugh
Out of their eye

I said
Show some emotion
Put expression in your eyes
Light up
If you're feeling happy
But if it's bad
Then let those tears roll down

Some people in love
But all they got's a photography
How can they get it
Too scared
To open their mouth
To ask

I said
Show some emotion
Put expression in your eyes
Light up
If you're feeling happy
But if it's bad
Then let those tears roll down

Come on try
Learn to bleed
When you get a bad fall
Light up
Light up
Light up
If it's nice
But if it's bad
Then let those tears roll down

Στον ίδιο κόσμο

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ το άρθρο του Τάσου Καφαντάρη για τα (εν πολλοίς δυσνόητα) επιτεύγματα των τριών ιαπώνων που κερδίζουν το Νόμπελ Φυσικής 2008:

"Στη χρονιά της κορύφωσης της αγωνίας των φυσικών για το αν ο Μεγάλος Συγκρουσιακός Επιταχυντής Αδρονίων του CΕRΝ (LΗC) θα βρει το σωματίδιο που ευθύνεται για τη δημιουργία μάζας στο Σύμπαν- το μποζόνιο του Χιγκς- ήταν μάλλον απίθανο η επιτροπή απονομής των βραβείων Νομπέλ να μείνει ανεπηρέαστη. Και, όντως, απένειμαν το Βραβείο Φυσικής του 2008 στους «προφήτες» του μηχανισμού δημιουργίας του υλικού μας κόσμου. Ηταν τρεις- και οι τρεις Ιάπωνες-, ονόματι Γιοϊσίρο Ναμπού, Μακότο Κομπαγιάσι και Τοσιχίντε Μασκάουα. Το βραβείο μοιράστηκε στα δύο, το μισό στον Ναμπού (Υoichiro Νambu, Ινστιτούτο Φέρμι του Σικάγου) και το άλλο μισό στους Κομπαγιάσι και Μασκάουα (Μakoto Κobayashi, του Ινστιτούτου Υψηλής Ενέργειας ΚΕΚ της Ιαπωνίας, και Τoshihide Μaskawa, του Ινστιτούτου Θεωρητικής Φυσικής Υukawa του Κιότο). Αντίστοιχα θα μοιραστούν οι τρεις τους και το ποσό των 10 εκατ. σουηδικών κορονών που συνοδεύει το βραβείο. Αλλά γιατί ακριβώς το κέρδισαν;

Το παράδοξο της συμμετρίας
Η ιστορία ξεκινάει από το 1905, όταν ο Αϊνστάιν ανακάλυψε πως ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι έννοιες ανεξάρτητες η μία από την άλλη- όπως πιστεύαμε- αλλά διαπλέκονται σχηματίζοντας τον τετραδιάστατο χωροχρόνο. Ωστόσο, παρά το ότι στη θεωρία του Αϊνστάιν οι μετρήσεις του χώρου και του χρόνου γίνονται σχετικές, για εμάς οι νόμοι της φυσικής συνεχίζουν να ισχύουν όπως πριν. Αυτή η παραδοξότητα ισχύει λόγω μιας συμμετρίας- της λεγόμενης «συμμετρίας Lorentz». Αλλά πενήντα χρόνια μετά την ανακάλυψη του Αϊνστάιν αποδείχθηκε ότι το... βόλεμά μας με τη συμμετρία του Λόρεντζ συνεπαγόταν μία ακόμη πιο σημαντική συμμετρία, εκείνη ανάμεσα στην ύλη και στην αντιύλη (το Θεώρημα CΡΤ).

Σύμφωνα με αυτό το νέο θεώρημα, η ύλη και η αντιύλη- επομένως και τα στοιχειώδη σωματίδια της ύλης - θα έπρεπε να έχουν ταυτόσημες μάζες. Αυτό αποδείχθηκε πειραματικά και αποτελεί τη σπονδυλική στήλη της καθεστώσας φυσικής σήμερα, του Καθιερωμένου Μοντέλου (Standard Μodel). Τότε όμως πώς προέκυψε το υλικό Σύμπαν; Αν κατά τη Μεγάλη Εκρηξη- εδώ και 14 δισεκατομμύρια χρόνια- η ύλη και η αντιύλη ήταν ισοδύναμες, θα έπρεπε να είχαν εξουδετερωθεί, παράγοντας μόνον ενέργεια. Πώς «περίσσεψε» ύλη και τέθηκε ο σπόρος της δημιουργίας πλανητών και ζωής;

Ο πρώτος που εντόπισε τη δυνατότητα δημιουργίας του υλικού κόσμου σε μια «σπασμένη συμμετρία» ήταν ο ρώσος φυσικός και νομπελίστας Αντρέι Σαχάροφ- που απεβίωσε εφέτος. Το 1967 έθεσε τρεις συνθήκες για τη δημιουργία υλικού κόσμου: Η πρώτη έλεγε ότι οι νόμοι της φυσικής διαχωρίζουν την ύλη από την αντιύλη, η δεύτερη ότι ο κόσμος γεννήθηκε από τη Μεγάλη Εκρηξη (Βig Βang) και η τρίτη ότι τα πρωτόνια του κάθε ατομικού πυρήνα αποσυντίθενται. Αυτή η τρίτη συνθήκη υπονοεί ότι η ύλη μπορεί να εξαφανιστεί, άρα και ο κόσμος μας να πεθάνει. Ευτυχώς, τα πειράματα έχουν δείξει πως τα πρωτόνια παραμένουν σταθερά για 10 στην 33η χρόνια, οπότε... έχουμε ακόμη χρόνο.

Αν η θεωρία του Σαχάροφ ήταν σωστή, θα έπρεπε να είχε συμβεί μια καταλυτική ρήξη της συμμετρίας ύλης - αντιύλης κατά τη Μεγάλη Εκρηξη. Αλλά πώς, με ποιον μηχανισμό; Παρέμενε μυστήριο ως το 1972, όταν δύο νεαροί (τότε) ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κιότο, οι Κομπαγιάσι και Μασκάουα, βρήκαν τη λύση στην κβαντική φυσική: Τα στοιχειώδη σωματίδια που ονομάζονται καόνια (kaon) απαρτίζονται από τη ζεύξη ενός κουάρκ και ενός αντικουάρκ. Η ασθενής δύναμη που τα συνδέει τα κάνει να ανταλλάσσουν συνεχώς ταυτότητες, μετατρέποντας τα κουάρκ σε αντικουάρκ και τούμπαλιν. Αν υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες, αυτή η συμμετρία ύλης- αντιύλης μπορεί να σπάσει.

Αυτή η «ανταλλαγή ταυτοτήτων» αποδείχθηκε ότι γινόταν μεταξύ των μελών της ίδιας οικογένειας στοιχείων. Αλλά, αν κάτι τέτοιο συνέβαινε και με σπάσιμο της συμμετρίας ύληςαντιύλης, θα έπρεπε να υπάρχει και μία ακόμη οικογένεια κουάρκ, την οποία ως τότε δεν γνωρίζαμε. Επίσης, σύμφωνα με τον μηχανισμό διάσπασης της συμμετρίας που εισήγαγαν οι δύο Ιάπωνες, θα έπρεπε να παραβιάζεται η συμμετρία και στα σωματίδια μεσόνια-Β (Β-mesons), που είναι δέκα φορές βαρύτερα από τα καόνια.

Τελικά η «προφητεία» των Κομπαγιάσι και Μασκάουα επαληθεύτηκε. Το 1974 ανακαλύφθηκε το «charm quark», το 1977 το «bottom quark» και το 1994 το «top quark». Οσο για τα μεσόνια-Β, η διάσπαση της συμμετρίας τους επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά το 2001, από τα πειράματα του επιταχυντή Βelle, στην Τσουκούμπα της Ιαπωνίας, και στον επιταχυντή SLΑC του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, στην Καλιφόρνια.

Το Καθιερωμένο Μοντέλο της φυσικής περιλαμβάνει όλα τα γνωστά στοιχειώδη σωματίδια της ύλης συν τρεις από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις. Αλλά δεν εξηγεί γιατί τα σωματίδια έχουν τόσο διαφορετικές μάζες και γιατί οι δυνάμεις διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους. Ή ακόμη και γιατί έχουν καν μάζα! Για παράδειγμα, οι φορείς της ασθενούς δύναμης, οι W και Ζ, έχουν συγκριτικά μεγάλο βάρος, ενώ το φωτόνιο- που είναι ο φορέας της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης- δεν έχει καθόλου μάζα.

Η υποψία που έχουμε σήμερα- και είναι αυτή για την οποία αναζητούμε αποδείξεις με το πείραμα στο CΕRΝείναι ότι υπάρχει μία ακόμη σποραδική ρήξη συμμετρίας. Είναι ο λεγόμενος «μηχανισμός του Ηiggs», σύμφωνα με τον οποίο μια τέτοια ρήξη συμμετρίας επήλθε μεταξύ των δυνάμεων κατά τη Μεγάλη Εκρηξη και έδωσε στα σωματίδια τις μάζες τους.

Η χαρτογράφηση αυτού του μηχανισμού δόθηκε το 1960 από έναν άλλο Ιάπωνα, τον Γιοϊσίρο Ναμπού, ο οποίος τότε ερευνούσε τις ρήξεις συμμετρίας κατά την υπεραγωγιμότητα. Συγκεκριμένα, έκανε θεωρητικούς υπολογισμούς για το πώς, σε υπεραγώγιμες συνθήκες, τα ηλεκτρικά ρεύματα αρχίζουν ξαφνικά να ρέουν χωρίς αντίσταση. Είχε τη διορατικότητα να αντιληφθεί ότι το κενό- η χαμηλότερη ενεργειακή κατάσταση- δεν ανταποκρίνεται στις συνθήκες συμμετρίας. Μετέφερε τους υπολογισμούς του στον χώρο των στοιχειωδών σωματιδίων και βρήκε ότι η συμμετρία του κβαντικού πεδίου διασπάται!

Η συνέχεια
Μπορεί να πέρασαν 48 και 36 χρόνια, αντίστοιχα, αλλά οι τρεις Ιάπωνες δικαιώθηκαν με την εφετινή απονομή του Νομπέλ Φυσικής. Τώρα πια, οι φυσικοί κλίνουν να πιστεύουν ότι κατά τη Μεγάλη Εκρηξη υπήρχε ένα πεδίο ενέργειας- το επιλεγόμενο «πεδίο Ηiggs»- το οποίο ήταν απολύτως συμμετρικό και όλα τα σωματίδια είχαν μηδενική μάζα. Αλλά, με την ψύξη που επακολούθησε της Εκρηξης, το πεδίο αυτό έπεσε στη χαμηλότερη ενεργειακή του στάθμη και έγινε ασταθές. Η συμμετρία του διαρρήχθηκε «αυθορμήτως» και μεταβλήθηκε σε... μια σούπα στοιχειωδών σωματιδίων. Τότε ήταν που τα σωματίδια αυτά απορρόφησαν διαφορετικά ποσά ενέργειας και απέκτησαν τις διαφορετικές μάζες τους. Κάποια, όπως τα φωτόνια, δεν «κόλλησαν στη σούπα» και δεν πήραν μάζα. Ομως, σε αντιδιαστολή, το γιατί τα ηλεκτρόνια απέκτησαν μάζα είναι ένα άλλο μυστήριο που... περιμένει την απάντησή του".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Πρόσκληση

To φιλοσοφικό περιοδικό Cogito και οι εκδόσεις Νεφέλη διοργανώνουν εκδήλωση με θέμα: "Νόμοι-Ηθική-Πολιτική"

Ομιλητές:
Θεόδωρος Πάγκαλος (Βουλευτής)
Παντελής Καψής (διευθυντής εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ)
Παύλος Σούρλας (καθηγητής φιλοσοφίας του δικαίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Στέλιος Βιρβιδάκης (καθηγητής ηθικής φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών)
Βάσω Κιντή (επ. καθηγήτρια φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Συντονιστής: Βασίλης Βουτσάκης (λ. φιλοσοφίας του δικαίου, Πανεπιστήμιο Αθηνών)

Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2008, 7:00μμ
Κτήριο Κωστή Παλαμά
(Ακαδημίας 48 και Σίνα)

(Πηγή της εικόνας)

Το χθες

Από email επισκέπτη:

"... Παρακολουθώ εδώ και καιρό την ατέλειωτη ρητορεία των πολιτικών κατά του "χθές", που όσο επαναλαμβάνεται τόσο ανούσια καταλήγει. Ο πολιτικός λόγος σε πλήρη αδυναμία να ανταποκριθεί σε στοιχειώδες επίπεδο σαφήνειας. Υπάρχει και μια άποψη που υποστηρίζει, πως δεν πρόκειται για αδυναμία αλλά για επιλογή. Δεκτή κι αυτή στη συζήτηση.

Αυτοί, πάντως, οι επικοινωνιολόγοι και κάθε είδους σύμβουλοι, που κατευθύνουν τους πολιτικούς αρχηγούς προς τη μία ή την άλλη πλευρά της ακατάσχετης γενικολογίας δεν θα είχαν που να κρυφτούν, εάν παρευρίσκονταν το Σάββατο το μεσημέρι σε σαλόνι γηροκομείου όπου έπαιζε στη διαπασών η τηλεόραση κι έδειχνε τον Καραμανλή να μιλάει στην Οννεδ, κατακεραυνώνοντας (μία ακόμη φορά) το "χθες". Τη σιωπή όσων χάζευαν αμήχανα διέκοψε η αυθόρμητη αντίδραση ηλικιωμένης τροφίμου, που αγανακτισμένη ρώτησε σε έντονο ύφος τον ομιλητή: "Τί σου έκανε, μωρέ, το "χθες" και του επιτίθεσαι συνέχεια; Τί να κάνουμε δηλαδή εμείς; Να πεθάνουμε;..."

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Μολύβια

Από τα ΝΕΑ:

"O Μπόρις Γεφίμοφ ήταν ο άνθρωπος που έφτιαχνε γελοιογραφίες για τον Ιωσήφ Στάλιν- και έζησε για να πει την ιστορία του. Ο καλλιτέχνης πέθανε αυτήν την εβδομάδα, λίγες ημέρες αφότου γιόρτασε τα 108α γενέθλιά του. «Υπερασπιστήκατε με εντιμότητα και αποφασιστικότητα τα συμφέροντα της χώρας μας και των πολιτών της», υπογράμμιζε ο πρόεδρος Μεντβέντεφ στο συγχαρητήριο τηλεγράφημα που του είχε στείλει. Ο ίδιος ο Γεφίμοφ ήταν πάντως κυνικός για το επάγγελμά του. «Έκανες αυτό που σου έλεγαν αν ήθελες να σώσεις το κεφάλι σου», είχε δηλώσει. «Έτσι, αν έλεγαν ότι οι Αμερικανοί είναι οι εχθροί μας, ιμπεριαλιστές που θέλουν να αρχίσουν έναν νέο πόλεμο και να συντρίψουν τη Σοβιετική Ένωση, τότε έτσι ήταν». Μπορεί κανείς να δει το αποτέλεσμα σε μια γελοιογραφία που έφτιαξε με τις προσωπικές οδηγίες του Στάλιν.

Ο Αϊζενχάουερ
«Ο σύντροφος Στάλιν βλέπει τη γελοιογραφία κάπως έτσι», είχε πει ο επίτροπος Πολιτισμού Αντρέι Ζντάνοφ στον καλλιτέχνη: ο στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ οδηγεί τον αμερικανικό στρατό στον Βόρειο Πόλο, ψάχνοντας για πόλεμο. Ένας Αμερικανός στρατιώτης τον ρωτάει γιατί θα πρέπει να πολεμήσουν σ΄ ένα τόσο ειρηνικό μέρος και ο στρατηγός απαντά: «Δεν βλέπεις ότι μας απειλούν οι Ρώσοι;».

Ο Γεφίμοφ δούλεψε όλη τη νύκτα, σχεδίασε ειρηνικούς Εσκιμώους γύρω από ένα ιγκλού, ένα παιδί να τρώει παγωτόένα πρότυπο ειρηνικού κόσμου έτοιμου να διαταραχθεί από τις ΗΠΑ. Το επόμενο απόγευμα ο Στάλιν τηλεφώνησε και ζήτησε το σκίτσο ώς τις έξι το απόγευμα. Δύο ημέρες αργότερα κάλεσε τον Γεφίμοφ. Εκείνος μπήκε τρέμοντας μήπως είχε δυσαρεστήσει τον Στάλιν. Όμως η γελοιογραφία είχε εγκριθεί. Ο Στάλιν είχε γράψει τον τίτλο της με κόκκινο μολύβι: «Ο Αϊζενχάουερ Αμυνόμενος». Δεν είχε καν επισημάνει ότι ο Γεφίμοφ, στη σπουδή του για να ανταποκριθεί στην προθεσμία, είχε βάλει κατά λάθος πιγκουίνους στον Βόρειο Πόλο".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Weather report - Birdland

Joe Zawinul - Piano, synthesizer, vocal, melodica, guitar, tabla
Wayne Shorter - Soprano and tenor saxophones
Jaco Pastorius - Electric bass, mandocello, vocals, drums, steel drums
Alex Acuña -Drum set, congas, tom-toms, handclaps
Manolo Badrena - Tambourine, congas, vocal, timbales, percussion

5' argument (Monty Python)

A: Come in.
M: Ah, Is this the right room for an argument?
A: I told you once.
M: No you haven't.
A: Yes I have.
M: When?
A: Just now.
M: No you didn't.
A: Yes I did.
M: You didn't
A: I did!
M: You didn't!
A: I'm telling you I did!
M: You did not!!
A: Oh, I'm sorry, just one moment. Is this a five minute argument or the full half hour?
M: Oh, just the five minutes.
A: Ah, thank you. Anyway, I did.
M: You most certainly did not.
A: Look, let's get this thing clear; I quite definitely told you.
M: No you did not.
A: Yes I did.
M: No you didn't.
A: Yes I did.
M: No you didn't.
A: Yes I did.
M: No you didn't.
A: Yes I did.
M: You didn't.
A: Did.
M: Oh look, this isn't an argument.
A: Yes it is.
M: No it isn't. It's just contradiction.
A: No it isn't.
M: It is!
A: It is not.
M: Look, you just contradicted me.
A: I did not.
M: Oh you did!!
A: No, no, no.
M: You did just then.
A: Nonsense!
M: Oh, this is futile!
A: No it isn't.
M: I came here for a good argument.
A: No you didn't; no, you came here for an argument.
M: An argument isn't just contradiction.
A: It can be.
M: No it can't. An argument is a connected series of statements intended to establish a proposition.
A: No it isn't.
M: Yes it is! It's not just contradiction.
A: Look, if I argue with you, I must take up a contrary position.
M: Yes, but that's not just saying 'No it isn't.'
A: Yes it is!
M: No it isn't!
A: Yes it is!
M: Argument is an intellectual process. Contradiction is just the automatic gainsaying of any statement the other person makes.
A: No it isn't.
M: It is.
A: Not at all.
M: Now look.
A: Good Morning.
M: What?
A: That's it. Good morning.
M: I was just getting interested.
A: Sorry, the five minutes is up.
M: That was never five minutes!
A: I'm afraid it was.
M: It wasn't.
A: I'm sorry, but I'm not allowed to argue anymore.
M: What?!
A: If you want me to go on arguing, you'll have to pay for another five minutes.
M: Yes, but that was never five minutes, just now. Oh come on!
A: (Hums)
M: Look, this is ridiculous.
A: I'm sorry, but I'm not allowed to argue unless you've paid!
M: Oh, all right.
A: Thank you.
M: Well?
A: Well what?
M: That wasn't really five minutes, just now.
A: I told you, I'm not allowed to argue unless you've paid.
M: I just paid!
A: No you didn't.
M: I DID!
A: No you didn't.
M: Look, I don't want to argue about that.
A: Well, you didn't pay.
M: Aha. If I didn't pay, why are you arguing? I Got you!
A: No you haven't.
M: Yes I have. If you're arguing, I must have paid.
A: Not necessarily. I could be arguing in my spare time.
M: Oh I've had enough of this.
A: No you haven't.
M: Oh Shut up...

Προσφορές φίλων

Πως λέγεται το αβγό που στολίζεται και βάφεται για να βγει;
Θαβγό!

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προσφορά antonix και anke)

Πάνω ή κάτω;

Οι δηλώσεις ποδοσφαιριστών (και γενικά αθλητών) μετά από ήττες της ομάδας τους είναι δύσκολες και πολλοί τις αποφεύγουν συστηματικά. Οποιοι δεν μπορέσουν να τις αποφύγουν καταφεύγουν συνήθως στη σιγουριά των στερεότυπων κι έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.

Ο Κλέϊτον μετά από τη χθεσινή ήττα του Παο στην Κύπρο όχι μόνο δεν κρύφτηκε, αλλά απέφυγε και τον εύκολο δρόμο των "έτοιμων" δηλώσεων ανατρέποντας τα δεδομένα. Ενώ οι περισσότεροι παίκτες στη θέση του μιλούν για "κεφάλια κάτω" και "πολύ δουλειά", ο βραζιλιάνος πήγε κόντρα: «...Πληρώσαμε τα λάθη μας, πρέπει να σηκώσουμε το κεφάλι και να τα διορθώσουμε...".

(Πηγή του σκίτσου)

Αιγαίο

(Εντοπίσθηκε από την tat)