Ρουτίνες

O Μάϊκλ Σέρμερ είναι γνωστός κυρίως μέσω του Skeptic και των άρθρων που συχνά πυκνά δημοσιεύει στο Scientific American, ενώ στα ελληνικά έχει εκδοθεί από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης το βιβλίο του "Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παράξενα πράγματα;". Ακούραστος κι επίμονος, σταθερά προσηλωμένος στην προσφορά ορθολογικών και επιστημονικών εξηγήσεων όχι μόνο σε διάφορα "παράξενα" αλλά και σε "μύθους", "παρεξηγήσεις" και "συνομωσίες" που εύκολα αναπαράγονται και διαδίδονται σε βάρος της λογικής και της επιστήμης.

Σε πρόσφατο άρθρο του αναφέρεται στην τάση ("Patternicity") του ανθρώπινου εγκεφάλου να πιστεύει ως αληθή πράγματα που δεν είναι, δίνοντας νόημα σε ασήμαντους "θορύβους", όπως λέει χαρακτηριστικά. Eνδιαφέρον έχει το εύρημα έρευνας 2 βιολόγων με θέμα (σε ελεύθερη απόδοση) "Η εξέλιξη του προοληπτικού και της στάσης του", που σχετικά με τη θεωρία του Σέρμερ υποστηρίζει ότι κάθε φορά που η προσπάθεια για να δεχθεί κάποιος κάτι ψευδές ως αληθινό είναι μικρότερη από όση καταβάλει για να μην πιστέψει κάτι αληθές, η φυσική επιλογή θα κλίνει προς την Patternicity .

Ετσι διαιωνίζονται αυτά, που ο Σέρμερ "καταδιώκει" σταθερά εδώ και χρόνια: ας πούμε οι προλήψεις, η ασχετολογία και η ψευδοεπιστήμη που επιτείνουν (όταν δεν γεννούν) τη σύγχυση, που επιχειρείται να εμφανισθεί ως ο συνεκτικός ιστός πάρα πολλών τομέων της ζωής μας.

(Πηγή της εικόνας)

Comme il faut

Από τη στήλη του Στ. Κασιμάτη στο χθεσινό ΒΗΜΑ:

"...Με αφορμή την επανεμφάνιση της κυρίας Μαριέττας Γιαννάκου στην πολιτική, θα ήθελα να σημειώσω μερικές σκέψεις, σχετικά με τη στάση της κοινωνίας μας έναντι των αναπήρων.

Η επικρατούσα στην κοινωνία μας, «πολιτικώς ορθή», στάση συνοψίζεται στο εξής: Σου λείπει ένα πόδι (χέρι, μάτι, οτιδήποτε), αλλά εγώ παριστάνω ότι δεν το βλέπω. Νομίζω ότι η σωστή στάση θα έπρεπε να είναι η εξής: Το βλέπω ότι σου λείπει ένα πόδι, αλλά αυτό δεν σε κάνει να διαφέρεις. Αυτό είναι και το νόημα των Παραολυμπιακών. Για αυτό γίνονται οι τιμητικές συνεδριάσεις της Βουλής. Για αυτό εκφωνούνται οι ωραίοι λόγοι. Το «δεν διαφέρεις» λέγεται μόνον με έναν τρόπο: με πράξεις. Αντιθέτως, εμείς, εδώ στην πρωτεύουσα του Ελληνισμού, φτιάξαμε τα ειδικά μονοπάτια των τυφλών στα πεζοδρόμια μόνο και μόνο επειδή είχαμε την υποχρέωση να μεταμφιεστούμε σε πολιτισμένους λόγω των Ολυμπιακών. Συγχέουμε τον καθωσπρεπισμό με τον πολιτισμό.

Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο χειροκροτώ τις κόκκινες πατερίτσες της κυρίας Γιαννάκου. Διότι μας εξοικειώνουν με την κατάστασή της. Και κόκκινες, λοιπόν, ας είναι οι πατερίτσες, και πράσινες, και λουλουδάτες, και με λαχούρια! Κάντε, κυρία Γιαννάκου, τα δεκανίκια σας αξεσουάρ, όπως οι τσάντες σας, και δείξτε στους καθωσπρέπει τον δρόμο προς την αληθινή αξιοπρέπεια...".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Πού βαδίζουμε κύριοι;

Η χθεσινή νίκη του Παναθηναϊκού επί της Ιντερ έδωσε (μια "καλή" είναι η αλήθεια) αφορμή σε αρκετά φύλλα και δημοσιογράφους να απευθυνθούν στο "πράσινο" κοινό και χρησιμοποιώντας υπερβολές να ζητήσουν τελικά την προτίμησή του (δηλ. την αγορά της εφημερίδας).

Από το "(ο Πάο) ταπείνωσε το Μουρίνιο" έως το "σήκωσέ το" ο αθλητικός τύπος διαγκωνίζεται στα πρότυπα της κολακείας και του λαϊκισμού που οι περισσότερες πολιτικές εφημερίδες έχουν αναγάγει σε σταθερή αξία για τις πωλήσεις τους.

Στη λογική αυτή δεν έχει τόση σημασία, αν οι πράσινοι "ταπεινώθηκαν" πριν λίγες εβδομάδες από τον Εργοτέλη ή αν η Ομόνοια "ισοπέδωσε" την Ανόρθωση, που με τη σειρά της είχε "ταπεινώσει" τον Ολυμπιακό, την Ιντερ, τη Βέρντερ και τον Παναθηναϊκό και ούτω καθεξής.

Το μυστικό μοιάζει να βρίσκεται στην παλιά επιτυχία του Κηλαϊδόνη κατά την οποία μετά από πολλά "... έφαγε η Μαρούλα το Μανώλη από τη Ρούλα που του άρεσε κι η Μίνα που του γνώρισε η Γωγώ που τα είχε με τον Άρη πριν τα φτιάξει με την Μάρη και που ίσως να την πήδηξα και 'γω...".

War - The Cisco Kid

The Cisco Kid was a friend of mine
The Cisco Kid was a friend of mine
He drink whiskey, Poncho drink the wine
He drink whiskey, Poncho drink the wine

We met down on the fort of Rio Grande
We met down on the fort of Rio Grande
Eat the salted peanuts out of can
Eat the salted peanuts out the can

The outlaws had us pinned down at the fort
The outlaws had us pinned down at the fort
Cisco came in blastin', drinkin' port
Cisco came in blastin', drinkin' port

They rode the sunset, horse was made of steel
They rode the sunset, horse was made of steel
Chased a gringo last night through a field
Chased a gringo last night through a field

The Cisco Kid was a friend of mine
The Cisco Kid he was a friend of mine
The Cisco Kid was a friend of mine
The Cisco Kid was a friend of mine

The Cisco Kid was a friend of mine
The Cisco Kid he was a friend of mine
The Cisco Kid was a friend of mine
The Cisco Kid was a friend of mine

The Cisco Kid he was a friend of mine
The Cisco Kid he was a friend of mine
The Cisco Kid he was a friend of mine

100 ταινίες

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ το άρθρο της Κ. Δαφέρμου:

"Από τότε που τα χρυσά παιδιά του γαλλικού νέου κύματος έγραφαν στα περίφημα «Cahiers du cinéma» και άλλαζαν ριζικά τον τρόπο που βλέπουμε τον κινηματογράφο, αλλά και που γυρίζονται ταινίες, έχει περάσει περίπου μισός αιώνας. Εκτοτε μεσολάβησαν πολλά. Οι Γάλλοι, όμως, λόγω παιδείας εξακολουθούν να έχουν σωστό (αν όχι αλάνθαστο) κινηματογραφικό κριτήριο.

Διαβάζουμε στον «Figaro» ότι 66 επαγγελματίες από τον ευρύτερο χώρο της Εβδομης Τέχνης (κριτικοί, σεναριογράφοι, υπεύθυνοι αρχειοθήκης) έριξαν την ψήφο τους για τα 100 καλύτερα κινηματογραφικά έργα του κόσμου. Τα αποτελέσματα της μεγάλης ψηφοφορίας συγκεντρώθηκαν στον πλούσιο εικονογραφημένο τόμο με τίτλο «100 films pour une cinémathèque idéale» («100 ταινίες για το ιδανικό κινηματογραφικό αρχείο») που εκδόθηκε από τα «Cahiers du cinéma». Η κυκλοφορία του βιβλίου έδωσε την αφορμή για τη διοργάνωση μιας ρετροσπεκτίβας με τίτλο «Τα 100 ωραιότερα έργα». Θα προβάλλονται ως τον Ιούλιο του 2009 στο εμβληματικό σινεμά Reflet Μédicis, στο 5ο διαμέρισμα του Παρισιού.

Αδιαμφισβήτητος νικητής για πολλοστή φορά ο «Πολίτης Κέιν» του Ορσον Γουέλς. Η «Αυγή» του Φρ. Γ. Μουρνάου, «Η Αταλάντη» του Ζαν Βιγκό, το «Μ» του Φριτς Λανγκ, ο «Δεσμώτης του ιλίγγου» του Χίτσκοκ, «Τα παιδιά του Παραδείσου» του Μαρσέλ Καρνέ, «Η αιχμάλωτη της ερήμου» του Τζον Φορντ, το «Ταξίδι στο Τόκιο» του Οζου είναι ορισμένες από τις ταινίες που κατέλαβαν τις υψηλότερες θέσεις. Οι Γάλλοι ψήφισαν τις πιο πρωτοποριακές ανάμεσα στις κλασικές ταινίες της παγκόσμιας παραγωγής.

Η δημοσίευση της λίστας προκάλεσε αντιδράσεις. Ο «Figaro», ας πούμε, θεωρεί απαράδεκτο το ότι οι «Αγριες φράουλες» του Μπέργκμαν πήραν μόλις τη 17η θέση, όπως και εμείς ότι στη δεύτερη θέση, ισότιμα με τον αριστουργηματικό «Κανόνα του παιχνιδιού» του Ρενουάρ, κατατάχθηκε «Η νύχτα του κυνηγού» του Λότον.

Ακόμη εντονότερες αντιδράσεις προέβαλε σε προχθεσινό δημοσίευμά του ο «Independent», ο οποίος σε άρθρο με τίτλο « Η Γαλλία ξεχνά γίγαντες του Βρετανικού Σινεμά» μέμφεται τους γάλλους ειδικούς επειδή δεν συμπεριέλαβαν στη λίστα τους «ούτε μία ταινία γυρισμένη στην Αγγλία από τότε που γεννήθηκε η κινηματογραφική βιομηχανία». Συγκεκριμένα ο άγγλος δημοσιογράφος βρίσκει τουλάχιστον αξιοπερίεργη την ηχηρή απουσία του Ντέιβιντ Λιν και του «Λόρενς της Αραβίας», αλλά και άλλων δημιουργών όπως ο Πίτερ Γκρίναγουεϊ ή ο Κεν Λόουτς, «παρ' όλο που και οι δυο τους είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στους σινεφίλ της Γαλλίας». Ενστάσεις έγκυρες, θα παρατηρήσει κανείς, αλλά έτσι δεν συμβαίνει πάντοτε με κάθε τέτοια λίστα;

ΤΑ ΠΡΩΤΑ 10 ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ
1. «Πολίτης Κέιν», Ορσον Γουέλς
2. «Η νύχτα του κυνηγού», Τσαρλς Λότον/ «Ο κανόνας του παιχνιδιού», Ζαν Ρενουάρ
3. «Αυγή», Φρ. Β. Μουρνάου
4. «Η Αταλάντη», Ζαν Βιγκό
5. «Μ», Φριτς Λανγκ
6. «Τραγουδώντας στη βροχή», Στάνλεϊ Ντόναν και Τζιν Κέλι
7. «Δεσμώτης του ιλίγγου», Αλφρεντ Χίτσκοκ
8. «Τα παιδιά του Παραδείσου», Μαρσέλ Καρνέ / «Η αιχμάλωτη της ερήμου», Τζον Φορντ / «Απληστία», Εριχ φον Στροχάιμ
9. «Ρίο Μπράβο», Χάουαρντ Χοκς / «Να ζει κανείς ή να μη ζει», Ερνστ Λιούμπιτς
10. «Ταξίδι στο Τόκιο», Γιασουτζίρο Οζου

Ολόκληρος ο κατάλογος και οι λεπτομέρειες της ψηφοφορίας, στον δικτυακό τόπο http: //www. cahiersducinema.com/article1337. html"

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Πού;

Πού ‘ναι αυτός που μας εκάλεσε;
Πού σε ποιό μέρος βόσκει
Τί ‘ναι η αιτία;
Ποιός ο λόγος;
Πώς, πούθε, που ‘ναι, δε θα πεις;

O Ιλισσός

(Από την ταινία "Ο δράκος" του Ν. Κούνδουρου)

Ατυχες στιγμές

(Εντοπίσθηκαν από τον antonix)

Mordillo

Σκίτσα του Μορντίλο δημοσιεύονταν παλιότερα πολύ συχνά σε ελληνικά περιοδικά και εφημερίδες. Ιδιαίτερο χιούμορ, συνηθέστατα χωρίς λόγια, που είχε ένθερμους φίλους.

(Πηγή του σκίτσου)

Επιβεβαιώσεις

Η αγάπη και το μίσος στην "ακραία" (ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό) μορφή τους έχουν από πολλούς θεωρηθεί όψεις του ιδίου νομίσματος. Εχουν επίσης εμπνεύσει χιλιάδες δημιουργούς κάθε τέχνης να εκθέσουν τις συχνά περίπλοκες καταστάσεις, που μπορεί να οδηγήσουν τους ανθρώπους, και να εμβαθύνουν στην τρελή χαρά και την απύθμενη απελπισία που μεταξύ άλλων νιώθουν οι ήρωές τους. Αυτά είναι γνωστά.

Αυτό που δείχνει νέο είναι το συμπέρασμα μίας έρευνας που ανακοίνωσε πρόσφατα ο Σεμίρ Ζέκι, καθηγητής στο University College του Λονδίνου, ο οποίος ισχυρίζεται και επιχειρεί να αποδείξει, ότι τα δύο από τα εντονότερα ανθρώπινα συναισθήματα κάνουν χρήση των ιδίων εγκεφαλικών "κυκλωμάτων" κι απασχολούν (μάλλον εναλλάξ) τις ίδιες εγκεφαλικές "οδούς" και "μονοπάτια".

Οπως αναφέρει ο Στηβ Κόνορ στον Independent, ο τρόπος που το μυαλό λειτουργεί όταν ο άνθρωπος έχει κυριευθεί από αγάπη ή μίσος είναι παραπλήσιος, υπάρχει ωστόσο μια μεγάλη διαφορά: σημαντικά τμήματα του εγκεφάλου, που έχουν να κάνουν με την κρίση και τη δυνατότητα παραγωγής συλλογισμών, απενεργοποιούνται όταν το πρόσωπο αγαπά ενώ αυτό συμβαίνει σε μικρότερη έκταση και βαθμό υπό το κράτος μίσους.

Πριν από κάμποσα χρόνια το ίδιο πράγμα είχε διατυπωθεί πιό "ποιητικά": ο ερωτευμένος βλέπει το άλλο πρόσωπο κυρίως μέσω "γκρό" πλάνων, ενώ ο κατεχόμενος από μίσος κυρίως μέσω μακρινών (οπότε κρύβονται και φαίνονται αντίστοιχα τα ελαττώματα).

Αν, πάντως, αποδειχθούν βάσιμα τα συμπεράσματα της έρευνας θα είναι από τις λίγες φορές, που ελάχιστοι στη χώρα θα εκπλαγούν, αφού παμπάλαιες λαϊκές εκφράσεις, όπως π.χ. "στραβώθηκα και σε πήρα", τα θεωρούν ήδη δεδομένα και αυτονόητα.

(Πηγή της εικόνας)

Περί παθών

Από τα ΝΕΑ που αναδημοσίευσαν χθες το άρθρο του Σάϊμον Μπάρνς των Τάϊμς:

"Ενα αθλητικό βιβλίο προσγειώθηκε στο γραφείο μου, γεγονός όχι σπάνιο. Άρχισα να το διαβάζω όταν διαπίστωσα πως είναι λιγότερο κοινό από τα υπόλοιπα. Βλέπετε, είχε τον τίτλο «Καλύτερο Από το Σεξ» και είναι η αυτοβιογραφία του τζόκεϊ Μικ Φιτζέραλντ. Αλλά θα θέλετε να μάθετε που χωρά το σεξ. Το 1996 ο Φιτζέραλντ κέρδισε το Grand Νational. Ο Ντες Λίναν, που κάλυπτε το γεγονός για λογαριασμό του ΒΒC, τον ρώτησε: «Μικ Φιτζέραλντ, μόλις κέρδισες το Grand Νational. Πώς αισθάνεσαι;».

«Ποτέ δεν ένιωσα στη ζωή μου τέτοια απόλαυση όσο αυτά τα 12 λεπτά. Ύστερα απ΄ αυτό ακόμα και το σεξ είναι μία ψυχρολουσία».

Είναι λοιπόν η ιππασία, ακόμα κι αν χρειάζεται να ξεπερνάς εμπόδια με μεγάλη ταχύτητα, καλύτερη από το σεξ;

Γυρνάω πίσω στη Βαρκελώνη και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992. Ο Ίαν Σταρκ ίππευε για τη Μεγάλη Βρετανία στο αγώνισμα των 3 ημερών. Το άλογο του ήταν το «Μurphy Ηimself», ένα άλογο το οποίο ο Σταρκ περίγραφε ως «επαγγελματία με δύναμη σαν του Σβαρτσενέγκερ». Ο γύρος επίδειξης είχε ολοκληρωθεί ύστερα από έναν σκληρό αγώνα. Ρώτησαν λοιπόν και τον Σταρκ πως ένιωθε:«Δεν υπάρχει καλύτερη αίσθηση στον κόσμο, με εξαίρεση ίσως το σεξ». Και συμπλήρωσε: «Σε παρακαλώ μην το γράψεις αυτό». Όμως τον αποκαλύψαμε και αναζητήσαμε το επόμενο θύμα μας.

ΜΕ ΜΙΑ ΜΠΑΛΑ
Το ερώτημα ωστόσο παραμένει: οι μεγάλες επιτυχίες στον αθλητισμό είναι (ίσως) καλύτερες από το σεξ; Ή το θέμα είναι πως ο αθλητισμός σε μερικές περιπτώσεις μοιάζει με το σεξ;

«Όταν ήμουν παιδί το μόνο πράγμα με το οποίο ήθελα να μοιραστώ το κρεβάτι μου ήταν μία μπάλα του ποδοσφαίρου», έλεγε ο Τζορτζ Μπεστ. «Ξέρω πως ακούγεται χαζό, αλλά λάτρευα την αίσθησή της. Συνήθιζα να την κρατώ και κοιτώντας την να σκέφτομαι: «Κάποια ημέρα θα κάνεις όλα όσα θα σου λέω». Αργότερα ο Μπεστ συνήθιζε να έχει σεξουαλικές επαφές πριν από ποδοσφαιρικούς αγώνες, όπως και άλλοι ποδοσφαιριστές. Ο Πολ Γκασκόιν συνέκρινε την επίτευξη ενός γκολ με τη σεξουαλική ολοκλήρωση, κάνοντάς το να ακούγεται περισσότερο ως μία μοναχική απόλαυση. Αρκετοί άνδρες αναφερόμενοι σε μία σεξουαλική κατάκτηση προτιμούν να κάνουν λόγο για σκοράρισμα που αντιστρέφει την αλληγορία. Όμως, ο αθλητισμός υποτίθεται πως είναι αλληγορικός όχι όμως και το σεξ, τουλάχιστον από τη δική μου εμπειρία.

Ο Βραζιλιάνος Ρονάλντο είχε πει πως η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν καλύτερη από το σεξ. Ίσως γι΄ αυτόν το σεξ να είναι αλληγορικό. «Είναι δύσκολο να μείνω μακριά απ΄ αυτά τα δύο και είμαι βέβαιος πως το σεξ δεν θα πρόσφερε τόση ικανοποίηση όσο αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και όχι γιατί το σεξ δεν είναι καλό», λέει ο Ρονάλντο και τον ευχαριστούμε για τη διευκρίνιση. «Όμως, το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι κάθε 4 χρόνια, σε αντίθεση με το σεξ. Για παράδειγμα, πρόκειται να κάνω σεξ σε λίγα λεπτά».

ΚΑΙ Ο ΦΡΟΪΝΤ
Η γνώμη του Φρόιντ για τον αθλητισμό ήταν πως, όπως πολλά άλλα πράγματα, υπάρχει κυρίως για να εξιδανικεύει τη σεξουαλικότητα, όμως αν δεν είναι τίποτα παραπάνω απ΄ αυτό, τότε οι σπουδαίες στιγμές στον αθλητισμό θα είναι σχεδόν το ίδιο καλές με το σεξ. Αυτό που λένε πολλοί αθλητές είναι πως ο αθλητισμός μπορεί να σε ικανοποιήσει περισσότερο από το σεξ. Ένα πράγμα που είναι ξεκάθαρο είναι πως όταν συγκρίνεται με τον αθλητισμό, το σεξ είναι απρόσωπο. Κανείς δεν λέει πως ο αθλητισμός είναι καλύτερος ή μπορεί να συγκριθεί με τον έρωτα που κάνεις με τη γυναίκα σου. Όχι: ο αθλητισμός συγκρίνεται περισσότερο με την κατάκτηση και τη σεξουαλική ολοκλήρωση με μία άγνωστη παρτενέρ".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Ειλικρινής ακρίβεια

Στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα Λάρισα - Παο η μάλλον ειρωνική διαπίστωση δημοσιογράφου προς τον Τεν Κάτε ήταν: "Ο ΠΑΟ δυσκολεύεται να πάρει αποτέλεσμα εκτός έδρας...".

Η τοποθέτηση του κόουτς "Δεν υπάρχει κάποιο θέμα για τα εκτός..." επιβεβαιώνεται 100% από τα φετεινά αποτελέσματα, που είναι ίδια για τους αγώνες τόσο εντός όσο και εκτός έδρας: 2 νίκες, 2 ισοπαλίες και μία ήττα.

(Πηγή της εικόνας)

Γούρια

Από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία και τη στήλη του Χρ. Ξανθάκη:

"Η ΑΓΓΕΛΙΑ της εβδομάδας, από ταξιδιωτικό γραφείο που διαφημίζει εκδρομές στο Μιλάνο για το ματς του Παναθηναϊκού με την Ιντερ: «Παρακαλούμε τον καντέμη που ταξίδεψε στην Κύπρο με τον ΠΑΟ, να μην επικοινωνήσει μαζί μας»"

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Capetown - Let It Go

(Για περισσότερα, κάντε κλικ εδώ)

Τί μέλλει γενέσθαι την επόμενη μέρα;

Το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης κατέληξε πρόσφατα σε μια λίστα με τις 10 συχνότερα χρησιμοποιούμενες στα αγγλικά στερεότυπες εκφράσεις και αν κρίνει κανείς από τη μεγάλη συμμετοχή του κοινού στην ιστοσελίδα της Telegraph μάλλον παρέλειψε και πάρα πολλές άλλες.

Να ποιές συμπεριέλαβε η Οξφόρδη:
1 - At the end of the day

2 - Fairly unique

3 - I personally

4 - At this moment in time

5 - With all due respect

6 - Absolutely

7 - It's a nightmare

8 - Shouldn't of
9 - 24/7
10 - It's not rocket science

Δεν είναι μόνο εδώ, που η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Και βάλτε, παρακαλώ, σε εισαγωγικά την έκφραση (κάνοντας την αναγκαία κίνηση με τα δάκτυλα).

(Πηγή της εικόνας)

Winnie the Pooh

Από email αναγνώστη:

"... Χθες το απόγευμα γύρισα στο σπίτι νωρίς για να κρατήσω το μικρό μου γιό, καθώς η μητέρα του έπρεπε να βγεί. Μετά από αρκετό παιγνίδι και μπόλικες διαπραγματεύσεις συμφωνήσαμε να καθήσουμε μαζί στον καναπέ να δούμε dvd με το Γουίνι, ενώ εγώ κάπου - κάπου θα μπορούσα να ρίχνω μιά (κλεφτή) ματιά στην εφημερίδα.

Ολα πήγαιναν σύμφωνα με το πρόγραμμα, ώσπου έπεσα σε ένα άρθρο για τη Σάρα Πέϊλιν. Διαβάζοντας, έστω αποσπασματικά, για τον τρόπο που σκέπτεται και πόσο εξαρτά κινήσεις κι αποφάσεις της από θεϊκά σημάδια, ήρθαν στο μυαλό μου ιστορίες από τα θρησκευτικά του σχολείου και τις απίστευτες ταλαιπωρίες και βάσανα που υπέστησαν άνθρωποι κι ομάδες από όνειρα που έβλεπαν διάφοροι, μέσω των οποίων λάβαιναν θεϊκές εντολές ή επιθυμίες (που ουδέποτε, αν θυμάμαι καλά, αφορούσαν τους ίδιους, αλλά τα παιδιά, τις γυναίκες, το λαό τους κλπ). Αφαιρέθηκα επί ώρα με το ενδεχόμενο εκλογής της Πέϊλιν και τον τρόπο που (όλα δείχνουν ότι) θα ασκούσε τα καθήκοντά της ή ακόμη χειρότερα τα καθήκοντα του προέδρου, εάν πάθαινε κάτι ο Μακ Κέην.

Επανήλθα από τον εφιάλτη με το σκούντημα του παιδιού, που ήθελε να μου δείξει το αφελές αρκουδάκι καθώς προσπαθούσε να αποφύγει ένα σμήνος από μέλισσες που το κυνηγούσε...".

Πω πω τί μπελάς, που λέει κι ο Γουίνι!

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Thomas O'Malley

I'm like a chee-chee-chee-chee-rony like they make at home
Or a healthy fish with a big backbone
I'm Abraham De Lacy
Guiseppe Casey
Thomas O'Malley
O'Malley the alley cat

I've got that wanderlust
Gotta walk the scene
Gotta kick up highway dust
Feel the grass that's green
Gotta strut them city streets
Showin' off my eclat, yeah
Tellin' my friends of the social elite
Or some cute cat I happen to meet
That I'm
Abraham De Lacy
Guiseppe Casey
Thomas O'Malley
O'Malley the alley cat

(Why, monsieur, your name seems to cover all of Europe)
(Well of course. I'm the only cat of my kind)

I'm king of the highway
Prince of the boulevard
Duke of the avant-garde
The world is my backyard
So if you're goin' my way
That's the road you wanna seek
Calcutta to Rome or home, sweet home,
In Paris, magnifique, you all!

(Oh, boy! An alley cat!)
(Shh! Listen).

I only got myself
And this big old world
But I sip that cup of life
With my fingers curled
I don't worry what road to take
I don't have to think of that
Whatever I take is the road I make
It's the road of life make no mistake
For me, yeah,
Abraham De Lacy
Guiseppe Casey
Thomas O'Malley
O'Malley the alley cat

That's right
And I'm very proud of that
Yeah!

Ενας αφύσικος εναγκαλισμός

Από το Βήμα Ιδεών του Οκτωβρίου 2008 το τσεκουράτο άρθρο του Στ. Ματθία, πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου:

"Οταν πρόκειται να γίνουν προαγωγές από το Υπουργικό Συμβούλιο στις ηγετικές θέσεις της δικαστικής ιεραρχίας, η Εκκλησία στηρίζει θρησκευόμενους δικαστικούς λειτουργούς, και καμιά φορά εισακούεται.

Ο δικαστής είναι ανεξάρτητος όταν η συνείδησή του είναι αδέσμευτη και η κρίση του διαμορφώνεται χωρίς επιρροές. Απόπειρες επηρεασμού των δικαστών προέρχονται κατά κανόνα από την πολιτική εξουσία, δηλαδή την εκάστοτε κυβέρνηση και τον κομματικό της μηχανισμό. Οι πολιτικοί θέλουν να κηδεμονεύουν τη Δικαιοσύνη για να τη χρησιμοποιούν, ιδίως για να αποτρέπουν δυσμενείς γι΄ αυτούς αποφάσεις της. Επωφελούμενοι των πολιτικών πεποιθήσεων ορισμένων δικαστών, τους επιφυλάσσουν ειδικές εύνοιες και τους προωθούν, προκειμένου να καθοδηγούν, μέσω αυτών, εκείνους που εκάστοτε δικάζουν υποθέσεις οι οποίες παρουσιάζουν πολιτικό- κομματικό ενδιαφέρον. Ωστόσο τέτοιες επιδιώξεις σπάνια ευοδώνονται. Πρώτον διότι, όπως είναι γνωστό, το Σύνταγμα κατοχυρώνει με θεσμικά μέτρα τη δικαστική ανεξαρτησία: εξαγγέλλει ότι οι δικαστές (στους οποίους περιλαμβάνονται και οι εισαγγελείς) «απολαμβάνουν λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία» (άρθρο 87 παρ.1), καθιερώνει τη δικαστική «ισοβιότητα» (άρθρο 88 παρ.1, 4 και 5), επιφυλάσσει την επιθεώρηση και την εκδίκαση πειθαρχικών παραπτωμάτων δικαστών σε δικαστικά όργανα (άρθρα 87 παρ. 3 και 91) και αναθέτει τις κρίσεις για προαγωγές, μεταθέσεις κ.λπ. των δικαστών σε πρώτο βαθμό στο ΑΔΣ, που συγκροτείται με κλήρωση από ανώτατους δικαστές, και σε δεύτερο βαθμό στην Ολομέλεια του οικείου Ανωτάτου Δικαστηρίου (άρθρο 90). Και, δεύτερον, διότι υπάρχει στη μέγιστη πλειονότητα των δικαστικών λειτουργών μια στέρεη παράδοση ανεξαρτησίας που αποτρέπει συνήθως επεμβάσεις.

Πνευματική ανεξαρτησία και προκαταλήψεις του ίδιου του δικαστή
Η συνείδηση όμως του δικαστή υποτάσσεται καμιά φορά σε άλλους παράγοντες, εσωτερικούς, ενδογενείς. Τέτοιοι είναι συνήθως, στον τόπο μας, διάφορες εθνικιστικές ή θρησκευτικές ιδεοληψίες, υπό την επίδραση των οποίων ο δικαστής υπονομεύει ο ίδιος την πνευματική του ανεξαρτησία. Στις περιπτώσεις αυτές θεσμικά μέτρα δεν χωρούν!
Πράγματι, κάποιοι δικαστές είναι ευεπίφοροι σε εθνικοθρησκευτικές εμμονές που κατάγονται από τη θρησκευτική «κατήχηση» κατά τη σχολική τους ηλικία. Οι εμμονές τους εμπεδώνονται μέσα στο δικαστικό σώμα με την προσέλκυσή τους σε εκκλησιαστικούς κύκλους και με τη συστηματική αναστροφή τους με ιερωμένους. Οταν οι δικαστές αυτοί καλούνται να αποφασίσουν επί υποθέσεων στις οποίες διακυβεύονται αξίες που θεωρούν «ιερές», δίνουν, μερικές φορές, αντί της λύσης που προβλέπεται στον νόμο, αυτήν που τους υπαγορεύει η «πίστη» τους. Είναι γνωστή η περίπτωση παλαιού δικαστή που, εμφορούμενος από την πεποίθηση ότι η μοιχεία αποτελεί παραβίαση της θεϊκής Εντολής «Ου μοιχεύσεις», αρνήθηκε να επιδικάσει στην άπορη μοιχαλίδα σύζυγο «στοιχειώδη» διατροφή (απαραίτητη για τη συντήρησή της), όπως προέβλεπε η ισχύουσα τότε διάταξη του νόμου, και απέρριψε εντελώς την αγωγή της με τη ρήση: «Εγώ διατροφή σε μοιχαλίδα δεν δίνω»! Κατά κανόνα εκείνοι που δικάζουν υπό την επίδραση παρόμοιων ιδεοληψιών συγκαλύπτουν την αυθαιρεσία με μεθοδεύσεις: είτε διαστρέφουν το νόημα του νόμου τον οποίο θεωρούν ασυμβίβαστο με την πίστη τους είτε τον κηρύσσουν «αντισυνταγματικό» με βεβιασμένες σκέψεις είτε διαστρεβλώνουν το αποδεικτικό υλικό ώστε να καταστήσουν τον νόμο μη εφαρμοστέο στην ένδικη υπόθεση. Πρόσφατα ορισμένοι δικαστές, που πιστεύουν ότι η υποβοήθηση εξωσωματικής γονιμοποίησης, όπως προβλέπεται στον ισχύοντα νόμο, αντιβαίνει στην «ιερότητα του ανθρώπου» ως δημιουργήματος του Θεού, απέκρουσαν την εφαρμογή του νόμου αυτού με την αιτιολογία ότι ήταν τάχα αντισυνταγματικός. Αλλοι καταδίκασαν κατηγορουμένους για πράξεις «προσηλυτισμού» ή ίδρυσης και λειτουργίας, από αλλόθρησκους ή αλλόδοξους, ναού, χωρίς προηγούμενη διοικητική άδεια, εφαρμόζοντας παλαιές διατάξεις της μεταξικής δικτατορίας, που έχουν εν τω μεταξύ καταστεί αντίθετες προς τη συνταγματική προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας και ασυμβίβαστες προς την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ). Οι «θεοφοβούμενοι» δικαστές δεν παρακολουθούν επαρκώς τις κοινωνικές εξελίξεις και είναι κατά κανόνα υπερβολικά αυστηροί στην αναγνώριση ελαφρυντικών υπέρ των κατηγορουμένων καθώς και στην επιμέτρηση της ποινής. Καταλήγουν σε αλλοτρίωση της δικαστικής τους ανεξαρτησίας.

Ενας αφύσικος εναγκαλισμός
Χωρίς να παραβλέπει κανείς άλλες ιδεολογικές εμμονές, που επίσης υποβαθμίζουν την αδέσμευτη κρίση, είναι βέβαιο ότι οι θρησκευτικές επηρεάζουν συχνότερα και βαθύτερα τις αποφάσεις κάποιων δικαστών. Τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, που διατηρεί τις αρχαϊκές δομές και δοξασίες της, επεμβαίνει, με ιδιαίτερη ενίοτε μαχητικότητα, σε ζητήματα του ιδιωτικού ή κοινωνικού βίου τα οποία σήμερα έχουν εκφύγει από την αρμοδιότητά της και διέπονται από τον κοσμικό νόμο. Ετσι δημιουργούνται συγκρούσεις του θρησκευτικού δόγματος με την ισχύουσα νομική ρύθμιση.

Η επιρροή της Εκκλησίας ενισχύεται από την παρουσία εκπροσώπων της και συμβόλων της μέσα στα δικαστικά καταστήματα και από τη συστηματική διείσδυσή της στη Δικαιοσύνη: Λατρευτικές εικόνες είναι αναρτημένες και ευαγγέλια τοποθετημένα σε περίοπτη θέση σε όλες τις δικαστικές αίθουσες και στα δικαστικά γραφεία. Κατά την έναρξη του δικαστικού έτους γίνεται, σε όλα κατά κανόνα τα δικαστήρια, επίσημος «αγιασμός», με την παρουσία των δικαστών που υπηρετούν σε αυτά. Ο Αγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης έχει καθιερωθεί ως «προστάτης των δικαστών» και η ημέρα που εορτάζεται είναι επίσημη δικαστική αργία. Λειτουργίες, λιτανείες και αγρυπνίες τελούνται στον φερώνυμο ναό και στην Αρχιεπισκοπή με τη συμμετοχή προσκαλούμενων δικαστών. Επισκέψεις ιερωμένων σε δικαστικά γραφεία είναι συχνές, πυκνώνουν δε τις παραμονές διάσκεψης επί υποθέσεων που «ενδιαφέρουν» την Εκκλησία. Οταν πρόκειται να γίνουν προαγωγές από το Υπουργικό Συμβούλιο στις ηγετικές θέσεις της δικαστικής ιεραρχίας, η Εκκλησία στηρίζει θρησκευόμενους δικαστικούς λειτουργούς, και καμιά φορά εισακούεται. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η πεποίθηση ορισμένων διαδίκων ότι η Εκκλησία είναι σε θέση να ασκεί σε δικαστικούς κύκλους ουσιαστική επιρροή. Γι΄ αυτό και επιζητούν τη μεσολάβηση κληρικών σε εκκρεμείς δίκες. Επίσης κάποιοι δικαστές, υποψήφιοι για προαγωγή ή μετάθεση, γίνονται τακτικοί «συνομιλητές» μητροπολιτών με την προσδοκία ότι αυτοί θα τους υποστηρίξουν! Αποκορύφωμα του αφύσικου αυτού εναγκαλισμού Δικαιοσύνης και Εκκλησίας αποτελεί η από ετών σχεδιαζόμενηοικοδόμηση και λειτουργία ναού μέσα στον χώρο του Αρείου Πάγου! Υπάρχουν αναρίθμητες ορθόδοξες εκκλησίες στην Αθήνα, πολλές γύρω από τον Αρειο Πάγο, και σε όλες τις συνοικίες και τα προάστια. Γιατί λοιπόν επιζητείται η λειτουργία μιας ακόμη «μέσα» στον Αρειο Πάγο; Για να υπάρχει ευχερής και τακτική επαφή με τα μέλη του, με τα μέλη της Εισαγγελίας του και με τα μέλη του ΑΔΣ, ώστε να μπορεί να ασκείται επιρροή στο δικαιοδοτικό έργο και στη διοίκηση της Δικαιοσύνης, δηλαδή σε προαγωγές, μεταθέσεις κ.λπ. Με τον τρόπο αυτό θα προωθούνται οι προσκείμενοι στην Εκκλησία δικαστές και εισαγγελείς που ακολούθως θα κατευθύνουν τη Δικαιοσύνη! Και σήμερα άλλωστε δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο κληρικών που προσεγγίζουν δικαστές και εισαγγελείς, με το πρόσχημα ότι τους «διαφωτίζουν» ενώ στην πραγματικότητα αποβλέπουν στο να δεσμεύσουν την ψήφο τους υπέρ των απόψεων και βλέψεων της Εκκλησίας.
Πρόκειται για φαινόμενα απολύτως αναχρονιστικά και ασυμβίβαστα με τη δικαστική ανεξαρτησία".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της φωτογραφίας του έργου "Justice" του Xavier Cortada)

The party is here

Kάθε μέρα που περνάει από την 4.11 επιβεβαιώνεται η ζηλευτή οργάνωση στο επιτελείο του νεοεκλεγέντος Ομπάμα, που συνεχίζει να λειτουργεί σαν να "αργούν" ακόμη οι εκλογές. Δυσκολεύεται κανείς (ιδίως παίρνοντας παράδειγμα το ράθυμο βηματισμό της ελληνικής πολιτικής σκηνής) να δεχθεί, ότι -όπως όλα δείχνουν- είναι στις βασικές γραμμές έτοιμο το πρόγραμμα των 100 ημερών, μερικά σημεία από τα οποία δίνονται σταδιακά στη δημοσιότητα, διοχετεύοντας οξυγόνο στο καταπονημένο αναπνευστικό σύστημα μεγάλου (όπως αποδείχθηκε) μέρους των αμερικανών.

Η αλλαγή που επαγγέλθηκε ο Ομπάμα φαίνεται πως αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά, αν πιστέψει κανείς τον Τζον Ποντέστα, υπεύθυνο για την μεταβατική περίοδο μέχρι την 20ή Ιανουαρίου, οπότε αποχωρεί ο Μπους. Ηδη περί τα 200 άκρως συντηρητικά έως ανόητα διατάγματα της περιόδου Μπούς λέγεται, πως σύντομα θα ανακληθούν.

Ανάμεσα σε αυτά, εντύπωση προκαλεί το διάταγμα που επιβάλει, ότι "...οι διεθνείς οργανώσεις οικογενειακής πολιτικής οι οποίες λαμβάνουν χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ δεν επιτρέπεται να ενημερώνουν τις γυναίκες για τη δυνατότητα έκτρωσης, ακόμα και αν η επέμβαση είναι νόμιμη στις χώρες τους...".

Είναι άγνωστο πόσα (και πότε) θα καταφέρει να κάνει ο Ομπάμα όταν αναλάβει. Ωστόσο η περίοδος αυτή φαίνεται πως είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για να καταλάβει κανείς πόσα πολλά πρόλαβε κι έκανε ο προκάτοχός του σύροντας τη χώρα του προς την πλευρά εκείνων των κρατών όπου οι ακραίες, αντιεπιστημονικές και ψευτοηθικολογικές απόψεις της ηγεσίας τους κάνουν "πάρτι".

(Πηγή της εικόνας)

Golden Boys

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ, όπου οι Αλ. Καψύλης και Αργ. Παπαστάθης γράφουν για τα hedge funds, το απόσπασμα που ακολουθεί:

"...Επιχειρήματα που παραθέτουν σε επιστολές τις οποίες απηύθυναν προς τους πελάτες τους τον Οκτώβριο διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων υψηλού ρίσκου, όπως τα σταχυολόγησε η εφημερίδα «The Sunday Times».

Τοsca
«Τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου είχαν βαθιά επίπτωση στην επίδοσή μας. Η ταχύτητα των ρυθμιστικών παρεμβάσεων, η μανία μετάδοσης αρνητικών επιχειρηματικών ειδήσεων από τα μέσα ενημέρωσης και ο πανικός είναι σαφές ότι έχουν πλήξει τα μεσοπρόθεσμα επενδυτικά σχέδιά μας».

Oaktree
«Επενδύουμε όταν η αγορά υποχωρεί, αλλά ουδέποτε ισχυριστήκαμε ότι μπορούμε να επενδύσουμε όταν η αγορά βρίσκεται στον πάτο. Αλλά θα συνεχίσουμε. Είναι σαν να προσπαθούμε να πιάσουμε μαχαίρια που πέφτουν. Αλλοι ίσως περιμένουν να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός. Εμείς θεωρούμε υποχρέωσή μας να πιάσουμε τα μαχαίρια».

Elliott
«Την επόμενη φορά που θα σας πει κάποιος, όπως έκαναν τα σαΐνια που διευθύνουν το χρηματοοικονομικό μας σύστημα, ότι η διαρκής αύξηση των τιμών των ακινήτων πρέπει να λογίζεται ως αύξηση των αποταμιεύσεων των πολιτών, να πλησιάσετε στο αφτί του και να του φωνάξετε: "Είσαι ηλίθιος"!».

Greenlight
«Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η προτροπή της προ τριμήνου επιστολής μας, να πάρετε μετρητά και να πάτε στις παραλίες, ήταν η καλύτερη αντίδραση. Βραχυπρόθεσμα η απάντησή μας στην κρίση είναι να μειώσουμε την έκθεσή μας σε επισφαλείς επενδύσεις και να αναθεωρήσουμε ορισμένες οριακές ιδέες μας».

Maverick
«Χθες με ρώτησαν αν θα συνεχίσω. Απάντησα: 1. Αγαπώ αυτό που κάνω. 2. Είμαι πολύ περήφανος που είμαι τόσο ανταγωνιστικός ώστε να αντιμετωπίζω τις χειρότερες συνθήκες που έχω δει στην αγορά τα τελευταία 15 χρόνια. 3. Οι επενδυτές της Maverick στηρίζουν την προσπάθειά μας και θα τιμήσουμε την εμπιστοσύνη τους αυτή».

Citadel
«Δυστυχώς δεν προβλέψαμε τη χρηματοοικονομική καταστροφή του Σεπτεμβρίου. Η κρίση αύξησε δραματικά το κόστος δανεισμού. Η απόφαση των εποπτικών αρχών να απαγορεύσουν το "σορτάρισμα" μετοχών ακύρωσε τις δυνατότητές μας να διαχειριστούμε τους επενδυτικούς κινδύνους»".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Try again - Will Young

There maybe days when things don't go right
And your shoes refuse to dance
To make the winds of fortune blow right
You might need a second chance

So if you get one try, and that don't fly
Stop, and count to ten
And if at first you don't succeed, try again

(try, try again try, try again)

Beginners luck is over rated
Once you blink its come and gone
The only way to cultivate it
Is to keep on keeping on,

So before you brag its in the bag
Double check and then
If at first you don't succeed yeah, try again

(try, try again) Yes, My Friend (try, try, try again)

Don't You Ever Stop No!

So if you try that climb one more time
You might hit the top!

Now if you find your bat at zero,
And the legends you are not
You can still wind up a hero
If you give it one more shot
If you don't give in you're gonna to win
The only question's when
So if at first you don't succeed, try again!

(try, try, try again)
try again yeah (try, try, try again)
try, try again (try, try, try again)
(try, try again)
again and again and again yeah (try, try, try again)
again and again and again yeah
try again!

Στη θέση των ζώων

Μωσαϊκό

Το χθεσινό ΒΗΜΑ αναφέρεται στα άλλα ποικίλα ζητήματα, για τα οποία αποφάσισαν οι αμερικανοί στις εκλογές της Τρίτης:

"Ταυτόχρονα με τις ψηφοφορίες για την ανάδειξη του προέδρου και των μελών του Κογκρέσου, σε 11 Πολιτείες των ΗΠΑ έγιναν και δημοψηφίσματα για ορισμένα φλέγοντα ζητήματα που απασχολούν τους αμερικανούς πολίτες.

Στα προβλήματα των ομοφυλοφίλων, η αμερικανική κοινωνία τηρεί σταθερά αρνητική στάση, όπως φάνηκε στην Αριζόνα όπου υπερψηφίστηκε η πρόταση 102 για να θεωρείται έγκυρος μόνον ο γάμος μεταξύ ατόμων διαφορετικού φύλου (56% υπέρ έναντι 44% κατά).

Ανάλογο ήταν το αποτέλεσμα και στην Καλιφόρνια (52%- 48%) που επιβάλλει τώρα αναθεώρηση του πολιτειακού Συντάγματος προκειμένου να ακυρωθεί απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του περασμένου Μαΐου βάσει της οποίας νομιμοποιούνται οι γάμοι μεταξύ ομοφύλων. Το ίδιο συνέβη και στη Φλόριδα, με ποσοστά 62% κατά της νομιμοποίησης έναντι 38% υπέρ.

Στο Αρκανσο ψήφισαν υπέρ της απαγόρευσης υιοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια (57%- 43%).

Για τις αμβλώσεις άνοιξαν κάλπες σε τρεις Πολιτείες: Στην Καλιφόρνια απορρίφθηκε η Πρόταση 4 που προβλέπει υποχρεωτική ενημέρωση γονέων ή κηδεμόνων ανήλικης 48 ώρες προτού γίνει άμβλωση, για την οποία δεν είναι απαραίτητη η συναίνεσή τους. Στη Νότια Ντακότα απορρίφθηκε η Πρωτοβουλία 11 περί γενικής απαγόρευσης των αμβλώσεων στην Πολιτεία, πλην των περιπτώσεων κατά τις οποίες κινδυνεύει η ζωή της μητέρας. Στο Κολοράντο απορρίφθηκε με 73% έναντι 48% η Τροπολογία 48 για την αναθεώρηση του πολιτειακού Συντάγματος ώστε να ορίζεται ότι έναρξη της ανθρώπινης ζωής νοείται από τη στιγμή της σύλληψης, οπότε το έμβρυο έχει πλήρη νομικά δικαιώματα.

Στο Μίσιγκαν εγκρίθηκαν δύο προτάσεις ιατρικής φύσεως, η μία αφορά τη νομιμοποίηση της μαριχουάνας για ιατρικούς λόγους, ενώ η δεύτερη επιτρέπει την έρευνα σε εμβρυϊκά βλαστοκύτταρα με συγκεκριμένους περιοριστικούς όρους. Στην Ουάσιγκτον όλα έδειχναν ότι θα εγκριθεί τελικά η Πρωτοβουλία 1.000 για νομιμοποίηση της ευθανασίας υπό τη μορφή παροχής ιατρικής βοήθειας σε ασθενείς που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο θανατηφόρου ασθένειας, ώστε να δώσουν μόνοι τέλος στη ζωή τους.

Η πρόταση για κατάργηση του νόμου περί προνομιακής μεταχείρισης (προσλήψεις στο Δημόσιο, εκπαίδευση κτλ.) ατόμων ή ομάδων με κριτήριο το φύλο, τη φυλή, την εθνικότητα, εγκρίθηκε στη Νεμπράσκα (Πρωτοβουλία 424) με 58% έναντι 42%, ενώ σε ανάλογη πρόταση στην Πολιτεία του Κολοράντο (Τροποποίηση 46) οι ψήφοι μοιράστηκαν 50%- 50%.

Στην Αριζόνα, απορρίφθηκε (με 59% έναντι 41%) η λεγόμενη Πρόταση 202 για επιβολή κυρώσεων σε επιχειρηματίες που προσλαμβάνουν παράνομους μετανάστες ή κάνουν χρήση «μαύρης εργασίας», όπως και στο Μέριλαντ η λειτουργία ηλεκτρονικών τυχερών παιχνιδιών (κουλοχέρηδες). Στη Μασαχουσέτη, τέλος, απορρίφθηκε με ποσοστά 70% έναντι 30% η κατάργηση νομοσχεδίου που περιλαμβάνει ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους φορολογουμένους".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Εκπλήξεις

Μάλλον βιάστηκαν τα ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ να παρουσιάσουν το χθεσινό βίντεο. Λίγο μετά ο Μπους συνεχάρη θερμά τον Ομπάμα.

Την παράσταση, όμως, για τους ρεπουμπλικάνους έκλεψε με τις δηλώσεις του ο Τζων Μακ Κέην. Σαν να λυτρώθηκε με τη νίκη του αντιπάλου του από ένα αβάσταχτο βάρος , δείχνοντας χαλαρός και ειλικρινής δήλωσε υποστηρικτής του νέου προέδρου, τον οποίο και αποκάλεσε πρόεδρό του.

Πάντα ικανοί να ξαφνιάζουν οι αμερικάνοι.

(Πηγή της εικόνας)

Δηλώσεις

(Το βίντεο ελήφθη σήμερα από φίλο μέσω email με ένδειξη: "Ο Μπούς για τη νίκη Ομπάμα")

11/4

Ημέρα νίκης η χθεσινή, όχι μόνο για τον Ομπάμα και τον Παναθηναϊκό αλλά και το πνεύμα συμφιλίωσης στη ΝΔ. Η Ντ. Μπακογιάννη βρέθηκε στο ίδιο τραπέζι (του καφενείου της Βουλής) με τον Α. Σαμαρά.

Xαμόγελα συνόδευσαν τη συνάντηση κι όλα δείχνουν πως γυρίζουν νέα σελίδα στη σχέση τους, χωρίς πάντως ο πρώην υπεξ νάχει αναγνωρίσει -έστω κάποια μικρά- λάθη τόσο στη δημιουργία της Πολιτικής Ανοιξης (θέμα που κυρίως αφορά τον Καραμανλή) όσο και το χειρισμό του μακεδονικού, που η νυν υπεξ χειρίζεται, 15 και πλέον χρόνια μετά, ως σταθερή εκκρεμότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

(Πηγή της εικόνας)

Αναποδιές

40 σχεδόν χρόνια μετά

Οπως, ίσως, έχει γίνει αντιληπτό τα ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ έθεσαν εδώ και δύο περίπου μήνες ένα ερώτημα, δίνοντας την ευκαιρία σε όσους επισκέπτες ήθελαν να απαντήσουν. Το ("οντολογικού" χαρακτήρα) ερώτημα ήταν "Μονά ή Ζυγά;" και οι απαντήσεις που δόθηκαν ήταν για μερικές ημέρες λίγο δεξιότερα και μετά βρίσκονται σε σχόλιο.

Υπάρχει μια ταινία του 1969, σε κάποια σκηνή της οποίας η νεότατη (τότε) και γοητευτική (πάντοτε) Τζέϊν Μπίρκιν καλείται από το γόη της εποχής Αλέν Ντελόν να διαλέξει, ανάμεσα σε δύο σχεδόν όμοιες μπάλες από ψύχα ψωμιού, ποιά προτιμά. Διστάζει να πεί την προτίμησή της και αναρωτιέται, γιατί "πρέπει" πάντα (να μπορεί) κανείς, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, να διαλέγει ένα μεταξύ πολλών (ομοίων ή διαφορετικών) πραγμάτων.

Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια, ο "προβληματισμός" αυτός παραμένει για αρκετούς ζωντανός και εν πολλοίς επίκαιρος.

(Πηγή της εικόνας)

Maria Bethânia - Reconvexo

Eu sou a chuva que lança a areia do Saara
Sobre os automóveis de Roma
Eu sou a sereia que dança
A destemida Iara, água e folha da Amazônia
Eu sou a sombra da voz da matriarca da Roma negra
Você não me pega
Você nem chega a me ver
Meu som te cega, careta
Quem é você?
Que não sentiu o suíngue de Henri Salvador
Que não seguiu o Olodum balançando o pelô
E que não riu com a risada de Andy Warhol
Que não, que não, e nem disse que não
Eu sou um preto norte-americano forte
Com brinco de ouro na orelha
Eu sou a flor da primeira música
A mais velha e a mais nova espada e seu corte
Eu sou o cheiro dos livros desesperados
Sou Gita Gogoya
Seu olho me olha, mas não me pode alcançar
Não tenho escolha, careta vou descartar
Quem não rezou a novena de Dona Canô
Quem não seguiu o mendigo Joãozinho Beija-Flor
Quem não amou a elegância sutil de Bobô
Quem não é recôncavo e nem pode ser reconvexo

Χαμένοι στη μετάφραση

"Ολες οι αγώνες είναι δύσκολες", δήλωσε μετά τη λήξη του αγώνα της Ν. Σμύρνης ο Εστογιάνοφ μέσω μεταφραστή στο συνδρομητικό κανάλι, χωρίς να παραλείψει να πεί (διά του ιδίου) και "μία ευχαριστώ" στον κόσμο του Πανιωνίου.

(Πηγή της εικόνας)