Obladi oblada

Desmond has a barrow in the market place
Molly is a singer in a band
Desmond says to Molly girl I like your face
And Molly says this as she takes him by the hand

Obladi oblada life goes on bra
La la how the life goes on.
Obladi oblada life goes on bra
La la how the life goes on

Desmond takes a trolley to the jewelers stores,
Buys a twenty carat golden ring
Takes it back to Molly waiting at the door
And as he gives it to her she begins to sing

Obladi oblada life goes on bra
La la how the life goes on
Obladi oblada life goes on bra
La la how the life goes on

In a couple of years they have built
A home sweet home
With a couple of kids running in the yard
Of Desmond and Molly Jones

Happy ever after in the market place
Desmond lets the children lend a hand
Molly stays at home and does her pretty face
And in the evening she still sings it with the band

Obladi oblada life goes on bra
La la how the life goes on
Obladi oblada life goes on bra
La la how the life goes on

In a couple of years they have built
A home sweet home
With a couple of kids running in the yard
Of Desmond and Molly Jones

Happy ever after in the market place
Molly lets the children lend a hand
Desmond stays at home and does his pretty face
And in the evening she's a singer with the band

Obladi oblada life goes on bra
La la how the life goes on
Obladi oblada life goes on bra
La la how the life goes on

And if you want some fun -
Take obladi oblada.

The black hole

Luka (Suzanne Vega)

My name is Luka
I live on the second floor
I live upstairs from you
Yes I think you've seen me before

If you hear something late at night
Some kind of trouble, some kind of fight
Just don't ask me what it was
Just don't ask me what it was
Just don't ask me what it was

I think it's because I'm clumsy
I try not to talk too loud
Maybe it's because I'm crazy
I try not to act too proud

They only hit until you cry
After that you don't ask why
You just don't argue anymore
You just don't argue anymore
You just don't argue anymore

Yes I think I'm okay
I walked into the door again
Well, if you ask that's what I'll say
And it's not your business anyway
I guess I'd like to be alone
With nothing broken, nothing thrown
Just don't ask me how I am
Just don't ask me how I am
Just don't ask me how I am

My name is Luka
I live on the second floor
I live upstairs from you
Yes I think you've seen me before

If you hear something late at night
Some kind of trouble, some kind of fight
Just don't ask me what it was
Just don't ask me what it was
Just don't ask me what it was

And they only hit until you cry
After that, you don't ask why
You just don't argue anymore
You just don't argue anymore
You just don't argue anymore

Βροχές και μπόρες

Από το σημερινό ΒΗΜΑ και την Πανδώρα:

"Προτού καταλάβουμε αν επρόκειτο για αληθή εξομολόγηση λόγω βλακείας ή για φαντασιοπληξία ενός βλακός (προτού,δηλαδή, καταλάβουμε με τι είδους βλακεία είχαμε να κάνουμε...),ο πολιτικός εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ για θέματα υπουργείου Εξωτερικών κατέληξε στα εξής: α) ότι η ομολογία του Αττίλα Ολγκάτς ήταν αληθής, β) ότι το περιστατικό αφορούσε «ενέργειες στρατιώτη με εντολή του διοικητή του» και γ) ότι η ομολογία συνιστά απόδειξη των κατακτητικών προθέσεων της Τουρκίας στην εισβολή του 1974.

Ωραία όλα αυτά, για να συντηρούν τη μονόπλευρη αλήθεια που μας βολεύει. Αν όμως βρεθεί αύριο ένας δικός μας, Ελληνας ή Ελληνοκύπριος, και κελαηδήσει και για τα δικά μας κατορθώματα στην ιστορία του Κυπριακού, τι θα έχει να πει τότε ο εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ; Ο Ανδρέας Λοβέρδος είναι από τα ικανά στελέχη πρώτης γραμμής, που ανέδειξε το ΠαΣοΚ στην οκταετία Σημίτη. Εκτός από χαρίσματα, διαθέτει και φιλοδοξίες. Για αυτό, αφού αφιέρωσε μερικά χρόνια ώσπου να κατακτήσει το ευρωστρεφές σοσιαλδημοκρατικό ΠαΣοΚ, τώρα κάνει τα πάντα για να γοητεύσει και το εθνικοπατριωτικό ΠαΣοΚ. Να προσέξει όμως! Γιατί με την πληθωρικότητα της προσωπικότητάς του κινδυνεύει να ταυτιστεί πλήρως και με τις δύο πλευρές. Κινδυνεύει, δηλαδή, να εκμηδενιστεί- να γίνει, ούτως ειπείν, ένας Αβραμόπουλος του ΠαΣοΚ..."

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Τί είναι αυτό;

(Εντοπισμός: anke)

Value for money

(Από τα χθεσινά ΝΕΑ η γελοιογραφία του Δ. Χαντζόπουλου)

Στα μάτια του ενός φύλου (συνέχεια)

If I were a boy
even just for a day
I'd roll out of bed in the morning
and throw on what I wanted and go
Drink beer with the guys
and chase after girls
I'd kick it with who I wanted
and I'd never get confronted for it
cause they'd stick up for me
If I were a boy
I think I could understand
how it feels to love a girl
I swear I'd be a better man
I'd listen to her
cause I know how it hurts
When you lose the one you wanted
cause he's taking you for granted
And everything you had got destroyed

If I were a girl
even just for a day
I'd get out of bed in the morning
and take forever to get ready
Complain to my friends
as if they got a man
They talk about you cause they're jealous
and I just stay and listen to it (I should get rid of them)
If I were a girl
I dont think I'd understand
how it feels to love a boy
I swear I'd be a better woman
I'd listen to him
cause I don't know everything
I would always try to tell him that he needs to treat me better
Like I don't gotta change at all

If I were a girl
It's a little too late for you to come back
Say it's just a mistake, think I'd forgive you like that? (I don't)
If you thought I would wait for you,
you thought wrong (I did wrong)
But you're just a boy
and you're just a girl
You don't understand
No you don't understand
How it feels to love a girl someday
You wish you were a better man
You don't listen to her
and you don't listen to him
You don't care how it hurts (you don't care how I feel)
Until you lose the one you wanted
cause he's taking you for granted
And everything you had got destroyed
But you're just a boy
and you're just a girl

Στα μάτια του ενός φύλου

If I were a boy even just for a day
I'd roll out of bed in the morning
And throw on what I wanted
And go drink beer with the guys

And chase after girls
I'd kick it with who I wanted
And I'd never get confronted for it
'Cause they stick up for me

If I were a boy
I think I could understand
How it feels to love a girl
I swear I'd be a better man

I'd listen to her
'Cause I know how it hurts
When you lose the one you wanted
'Cause he's taking you for granted
And everything you had got destroyed

If I were a boy
I would turn off my phone
Tell everyone it's broken
So they'd think that I was sleeping alone

I'd put myself first
And make the rules as I go
'Cause I know that she'd be faithful
Waiting for me to come home, to come home

If I were a boy
I think I could understand
How it feels to love a girl
I swear I'd be a better man

I'd listen to her
'Cause I know how it hurts
When you lose the one you wanted
'Cause he's taking you for granted
And everything you had got destroyed

It's a little too late for you to come back
Say it's just a mistake
Think I'd forgive you like that
If you thought I would wait for you
You thought wrong

But you're just a boy
You don't understand
And you don't understand, oh
How it feels to love a girl
Someday you wish you were a better man

You don't listen to her
You don't care how it hurts
Until you lose the one you wanted
'Cause you're taking her for granted
And everything you had got destroyed
But you're just a boy

Απίστευτη εξαίρεση

Η ιστορία με την επιτυχή αναγκαστική προσθαλάσσωση του αεροσκάφους της US Airways στον ποταμό Χάντσον έχει κι άλλη μιά, σχεδόν απίστευτη, πλευρά: Ο πιλότος αρνήθηκε να εμφανισθεί στις κάμερες και όλα τα μέσα (έντυπα και ηλεκτρονικά) "βολεύτηκαν" με μια φωτογραφία του που δείχνουν και ξαναδείχνουν.

Δεν είναι και λίγο πράγμα, να τον παρακαλούν για μια τηλεοπτική εμφάνιση, δήλωση, συνέντευξη κλπ και τόσο αυτός όσο και οι κοντινοί του άνθρωποι να αντιστέκονται.

(Εντοπισμός βίντεο: antonix)

Inauguration Day

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ, που αναδημοσίευσε από τους Times μέρος ενός ενδιαφέροντος ιστορικού στις ορκωμοσίες αμερικανών προέδρων του Ben Macintyre:

"Η τελετή της ορκωμοσίας, καλή ή κακή, εντυπωσιακή ή αδιάφορη, είναι εκείνη που αναμφίβολα δίνει το πρώτο στίγμα μιας προεδρικής θητείας. Ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζορτζ Ουάσιγκτον, δεν έβλεπε την ώρα να τελειώσει. Ψέλλισε ένα «Θεέ μου,βοήθησέ με» καθώς τελείωνε τον όρκο του, φίλησε τη Βίβλο και εκφώνησε μια ομιλία μόλις 135 λέξεων.

Αντίθετα, ο Γουίλιαμ Χένρι Χάρισον μίλησε επί δύο ώρες, το 1841, κάτω από τη βροχή. Το αποτέλεσμα ήταν ότι έπαθε πνευμονία και πέθανε μέσα σε έναν μήνα.

Ο πιο άτυχος ήταν ο Αντριου Τζάκσον, ο οποίος παραλίγο να λιντσαριστεί την ημέρα της ορκωμοσίας του το 1829 από ένα εξαγριωμένο πλήθος. Σώθηκε διαφεύγοντας με άλογο.
Στην ορκωμοσία του Οδυσσέα Γκραντ η αίθουσα χορού ήταν τόσο κρύα που οι καλεσμένοι χόρευαν με τα παλτά και τα καπέλα τους, ενώ λέγεται ότι πουλιά που έπεφταν νεκρά από το κρύο προσγειώνονταν στα πιάτα των έντρομων κυριών.

Για κάποιους, η στιγμή ήταν μια ευκαιρία για επίδειξη. Το 1893 ο Γκρόβερ Κλίβελαντ προσέφερε στους καλεσμένους του κιλά σαλάτας αστακού, ενώ προσέλαβε πολυπληθή ορχήστρα και μία ομάδα από δέκα κουρείς οι οποίοι περιποιήθηκαν τα μουστάκια των καλεσμένων του! Η δεύτερη ορκωμοσία του Αβραάμ Λίνκολν ήταν άλλη μία άσκηση στην υπερβολή, ενώ η παρέλαση του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ διέθετε 73 ορχήστρες και αρκετούς ελέφαντες.

Σε αντίθετη κατεύθυνση κινήθηκε ο Τζίμι Κάρτερ, ο οποίος επέλεξε μια ανεπίσημη τελετή, που ταίριαζε στους δύσκολους καιρούς στους οποίους άρχισε η προεδρία του. Αφού ορκίστηκε, διένυσε πεζός την απόσταση των δυόμισι χιλιομέτρων ως τον Λευκό Οίκο. Για την τελετή ξοδεύτηκαν μόλις 3,5 εκατ. δολάρια. Λίγα χρόνια αργότερα ο Μπιλ Κλίντον διέθεσε 33 εκατ. δολάρια.

Στην ορκωμοσία του Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι ο ποιητής Ρόμπερτ Φροστ ζαλίστηκε από τον ήλιο και δεν μπόρεσε να διαβάσει το ποίημά του, με αποτέλεσμα να απαγγείλει από μνήμης ένα άλλο, παλαιότερο".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Parov Stelar - Chambermaid Swing

Οδηγίες χρήσεως

Οι τελευταίες αναρτήσεις και τα σχόλιά τους κινητοποίησαν απρόσμενα μνήμες σ' ένα ευχάριστο κυνήγι "οδηγιών" των μεγαλύτερων στους μικρότερους, που άλλαζαν χέρια γραμμένες σε κόλλες τετραδίου κι αφορούσαν μια "επιτυχημένη" παρουσία σε πάρτι. Να μερικές:

- Αποφεύγουμε η εμφάνισή μας να είναι φορτωμένη με φουλάρια, χαϊμαλιά, δαχτυλίδια, "ταυτότητες" (καρπού), μπαντάνες κλπ.

- Ποτέ δεν εμφανιζόμαστε με καινούργιο (αχρησιμοποίητο) πακέτο τσιγάρα, γιατί δείχνει άνθρωπο που τα αγόρασε μόνο για "φιγούρα". Ετσι, από τη μαλακή (κατά προτίμηση) συσκευασία "πρέπει" να λείπουν 5-6 τσιγάρα (που -για να μην πάνε χαμένα, στις μεγάλες αφραγκιές- τα φυλάμε στην εσωτερική τσέπη του σακκακιού.

- Σβήνουμε το τσιγάρο (όταν απομένει τουλάχιστον το 1/3, ποτέ γόπα!) χτυπώντας κάθετα κι αρκετές φορές την κάφτρα στο τασάκι κι όχι συνθλίβοντάς το με τον παράμεσο στο τεφροδοχείο

- Αποφεύγουμε νάμαστε συνέχεια με την παρέα που πήγαμε στο πάρτι και εντοπίζουμε από νωρίς τις ενδιαφέρουσες παρουσίες της βραδιάς

- Πρέπει να μάθουμε, όσο γίνεται πιό γρήγορα είναι αν το "πρόσωπο" της βραδιάς μας συνοδεύεται (και από ποιόν) και απαραίτητα σε ποιό σχολείο πάει.

- Δεν κάνουμε κατάχρηση να ζητήσουμε 2ο συνεχόμενο χορό, παρά μόνο από το πρόσωπο που μας ενδιαφέρει, κι αυτό το πολύ δις

- Δεν αφήνουμε για την τελευταία στιγμή, να ζητήσουμε το τηλέφωνο ή, ακόμη περισσότερο, ραντεβού...

(Πηγή της εικόνας)

Now or never

It's now or never,
come hold me tight
Kiss me my darling,
be mine tonight
Tomorrow will be too late,
it's now or never
My love won't wait.

When I first saw you
with your smile so tender
My heart was captured,
my soul surrendered
I'd spend a lifetime
waiting for the right time
Now that your near
the time is here at last.

It's now or never,
come hold me tight
Kiss me my darling,
be mine tonight
Tomorrow will be too late,
it's now or never
My love won't wait.

Just like a willow,
we would cry an ocean
If we lost true love
and sweet devotion
Your lips excite me,
let your arms invite me
For who knows when
we'll meet again this way

It's now or never,
come hold me tight
Kiss me my darling,
be mine tonight
Tomorrow will be too late,
it's now or never
My love won't wait

Save The Last Dance For Me

You can dance-every dance with the guy
Who gives you the eye,let him hold you tight
You can smile-every smile for the man
Who held your hand neath the pale moon light
But don't forget who's takin' you home
And in whose arms you're gonna be
So darlin' save the last dance for me

Oh I know that the music's fine
Like sparklin' wine,go and have your fun
Laugh and sing,but while we're apart
Don't give your heart to anyone
But don't forget who's takin' you home
And in whose arms you're gonna be
So darlin' save the last dance for me

Baby don't you know I love you so
Can't you feel it when we touch
I will never never let you go
I love you oh so much

You can dance,go and carry on
Till the night is gone
And it's time to go
If he asks if you're all alone
Can he walk you home,you must tell him no
'Cause don't forget who's taking you home
And in whose arms you're gonna be
Save the last dance for me

'Cause don't forget who's taking you home
And in whose arms you're gonna be
So darling,save the last dance for me
Save the last dance for me
Save the last dance for me.

Three Steps to Heaven

Now there are Three Steps To Heaven
Just listen and you will plainly see
And as life travels on
And things do go wrong
Just follow steps one, two and three

Step one - you find a girl to love
Step two - she falls in love with you
Step three - you kiss and hold her tightly
Yeah! that sure seems like heaven to me

The formula for Heaven's very simple
Just follow the rules and you will see
And as life travels on
And things do go wrong
Just follow steps one,two and three

Step one - you find a girl to love
Step two - she falls in love with you
Step three- you kiss and hold her tightly
Yeah! that sure seems like heaven to me
Just follow steps one,two and three

Μόδες που πέρασαν: Φράσεις που ηχούν ξενόγλωσσες

Στο τέλος της δεκατετίας του 80 είχε μεγάλη επιτυχία σε πολλές παρέες το "παιγνίδι" με κάποιες (εκ)φράσεις, που αν κανείς δεν ήταν προσεκτικός θα μπορούσε να ξεγελασθεί και να τις περάσει για "ξένες". Με τον καιρό όλο και πλήθαιναν, μέχρι που ξεχάσθηκαν:

ΑΓΓΛΙΚΑ:
Του άλλου μ' του γιου
Σλιπ του γιου

ΑΙΓΥΠΤΙΚΑ:
Χάλια το χαλί, Μιχάλη

ΑΦΡΙΚΑΝΙΚΑ:
Κούλα Ακούμπα τα μπαούλα

ΓΑΛΛΙΚΑ:
Και σε κεσέ, και σε μπωλ
Χυμοί Ζουζουνιών
Λαιμοί Μπουκαλιών

ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ:
Γιαγιά, ρηχά είναι μπείτε
Σφάχτον
Μπα είναι κρύα

ΙΑΠΩΝΙΚΑ:
Καφασάκι για μούρα
Συγκάηκα
Να σου σύρω το κασόνι

ΙΤΑΛΙΚΑ:
Μαρία, κάντα μελάτα
Τί άμμο, τί βότσαλο
Λαμία-Βόλο, με κάρο

ΙΣΠΑΝΙΚΑ:
Σέλες Βέσπας
Τας σανίδας εγκαρσίας

ΚΙΝΕΖΙΚΑ:
Έκατσ' η κουτσή κατσίκα

ΡΩΣΙΚΑ:
Φταρνίστηκα

Βόδια εβόσκαγε σε νιόσκαφτη γη
Φρέσκα ντόπια αυγά

(Πηγή της φωτογραφίας)

Παρακλήσεις

(Από τα σημερινά ΝΕΑ)

Εικόνες με νερό

(Εντοπισμός: antonix)

Μόδες που πέρασαν: Μπίζ

Παιγνίδι των "άκρων" υπό την έννοια, πως είτε κανείς το αντιπαθούσε κι έφευγε μακριά κάθε φορά που κάποιος από την παρέα το πρότεινε, είτε δεν χόρταινε να συμμετέχει.

Χρειάζονται τρία τουλάχιστον άτομα, ένα από τα οποία τα "φυλάει" (μάνα): δηλαδή βάζει το δεξί ή αριστερό χέρι κάτω από την αριστερή ή δεξιά μασχάλη του με την παλάμη στραμένη προς τα "έξω" και με το άλλο χέρι αυτοεμποδίζεται να βλέπει (κάτι σαν μονή παρωπίδα) προς την πλευρά της εκτεθειμένης παλάμης του. Ενας από τους υπόλοιπους παίκτες χτυπά (κρυφά) με την παλάμη του την παλάμη της "μάνας" και μετά "κρύβεται" ανάμεσα στους άλλους, που με το δείκτη των χεριών τους να στριφογυρίζει του προσφέρουν "κάλυψη", λέγοντας (όλοι μαζί) μπίίίζζζ.

Σκοπός του παιγνιδιού είναι να βρεθεί από αυτόν που τα "φυλάει" ο δράστης, οπότε παίρνει τη θέση του.

(Πηγή της εικόνας)

Λήξη προστασίας

Από το Βήμα της Κυριακής:

"Ο Ποπάι ανήκει σε όλους μας. Ο γνωστότερος ναύτης στην ιστορία των εικονογραφημένων αφηγήσεων είναι ελεύθερος πνευματικών δικαιωμάτων, τουλάχιστον στην Ευρώπη, καθώς συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τη χρονιά που απεβίωσε ο δημιουργός του Ελζι Σέγκαρ. Ετσι, καθένας μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει την εικόνα του Ποπάι κατά βούληση, να εκδώσει για παράδειγμα τις ιστορίες του, να τις μεταφέρει στον κινηματογράφο ή να προχωρήσει σε άλλες εμπορικές χρήσεις αυτής. Για τις ΗΠΑ ισχύει άλλος νόμος, σύμφωνα με τον οποίο τα πνευματικά δικαιώματα ξεκινούν από το έτος δημιουργίας του έργου και ισχύουν για 95 χρόνια, ανεξαρτήτως θανάτου του καλλιτέχνη. Καθώς ο Ποπάι σχεδιάστηκε το 1929, οι Αμερικανοί θα πρέπει να περιμένουν ως το 2024 για να χρησιμοποιήσουν τον χάρτινο ήρωα. Ο Ποπάι, ο οποίος έχει επισκιάσει ως και τον συνομήλικό του Μίκι Μάους, γεννήθηκε ως δευτερεύων χαρακτήρας στα σκίτσα που δημοσίευε ο Ελζι Σέγκαρ στην εφημερίδα «Τhe Νew Υork Journal » από το 1928. Επί δέκα χρόνια η Ολιβ Οϊλ και ο Χαμ Γκρέιβι ήταν οι κεντρικοί χαρακτήρες. Στα δέκα χρόνια εμφανίζεται ο ναύτης, ο οποίος προσλαμβάνεται από τον Κάστορ, τον αδελφό της Ολιβ, για να πλοηγεί το καράβι τους.

Ο Ελζι Σέγκαρ (1894- 1938) εμπνεύστηκε τα πρόσωπα των καρτούν του από ανθρώπους που γνώρισε στην παιδική του ηλικία, στο Ιλινόι. Το αφεντικό του σε ένα σινεμά στο οποίο εργάστηκε ως νέος χρησίμευσε ως πρότυπο για τον Ουίμπι, ενώ η ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος είναι ολόιδια με την Ολιβ. Για τον Ποπάι ίσως εμπνεύστηκε από έναν μποξέρ που θαύμαζε. Ο δημοφιλής ήρωας είχε προγναθισμό, ένα μάτι μονίμως κλειστό (εξ ου και το όνομα «popeye») και μια διάθεση να δέρνει τους πάντες, χωρίς να ζητήσει εξηγήσεις από πριν. Είναι όμως ένα καλό και λαϊκό παιδί, που εμφανίζεται μετά το κραχ και εκφράζει όλες τις αγωνίες του μέσου πολίτη. Θέλει μια κοινωνία με ίσες ευκαιρίες, είναι ενάντιος στον φασισμό, θέλει μια δίκαιη κατανομή των αγαθών. Παρ΄ ότι έχει μια φαλλοκρατική πλευρά, γίνεται τόσο δημοφιλής που η αμερικανική κυβέρνηση ζητεί από τον δημιουργό να δημιουργήσει στον σούπερ ήρωα μια συνήθεια: να τρώει σπανάκι. Τη χρονιά που μπήκε το σπανάκι στο στόμα του Ποπάι, η κατανάλωση του λαχανικού αυξήθηκε στις ΗΠΑ κατά 30%.

Μετά τον θάνατο του Ελζι Σέγκαρ ανέλαβαν άλλοι σκιτσογράφοι τις ιστορίες του. Οι ιστορίες προσαρμόζονται στην εποχή τους· έτσι προβάλλονται διάφορα διλήμματα, όπως για την ανορεξία ή τις εκτρώσεις. Κάποια στιγμή ο Ποπάι έκοψε και το κάπνισμα (καταργώντας έτσι το περίφημο του-του που έκανε βγάζοντας τον καπνό). Είναι πάντως απορίας άξιον πώς μπορεί να αξιοποιηθεί στο μέλλον ο Ποπάι, αν θα εξακολουθήσει να φέρνει χρυσάφι. Ως τώρα οι εισπράξεις για τη συνολική εικόνα του Ποπάι ανέρχονταν σε 1,1 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με την εταιρεία Κing Features Syndicate. Από την άλλη όμως, η κινηματογραφική εκδοχή του από τον Ρόμπερτ Αλτμαν ήταν μια αποτυχία (με τον Ρόμπιν Γουίλιαμς στον πρωταγωνιστικό ρόλο). Ισως στην ευρωπαϊκή αγορά να γίνουν οι δοκιμές και τα πειράματα που θα δείξουν αν ο Ποπάι σηκώνει κι άλλες αλλαγές ή αν πρέπει να κρατηθεί ως είχε".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Μόδες που πέρασαν: Πέτρα, ψαλίδι, χαρτί

Εγινε μανία σε πολλές παρέες κι ήταν ο τρόπος που συχνά έλυνε "διαφορές" μεταξύ φίλων, αδελφών, συναδέλφων, συμμαθητών ή απλώς γνωστών, κυρίως ως προς αιώνιο ερώτημα "ποιός θα πάει να κάνει κάποια δουλειά" πχ να πάρει καφέ, να φέρει εφημερίδες, να βγάλει εισιτήρια, να κάνει "σκονάκια" για τις εξετάσεις κοκ.

Το παιγνίδι είναι απλό. Υπάρχουν τρείς στάσεις που επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν οι παίκτες με τα χέρια τους: πέτρα (το χέρι κλειστό σαν γροθιά), ψαλίδι (δείκτης και μέσος ανοικτοί και το υπόλοιπο χέρι κλειστό) και χαρτί (παλάμη ανοικτή). Η κάθε στάση κερδίζει μία από τις υπόλοιπες και χάνει από την άλλη.

Η πέτρα κερδίζει (αχρηστεύει) το ψαλίδι, αλλά χάνει (διπλώνεται) από το χαρτί

Το ψαλίδι κερδίζει (κόβει) το χαρτί, αλλά χάνει (αχρηστεύεται) από την πέτρα

Το χαρτί κερδίζει (διπλώνει) την πέτρα, αλλά χάνει (κόβεται) από το ψαλίδι.

Οι παίκτες καλούνται (ακολουθώντας κοινό ρυθμό στις κινήσεις) να χρησιμοποιήσουν π.χ 5 φορές κάποια από τις 3 στάσεις. Οποιος κερδίσει τις περισσότερες φορές (best of 5) κερδίζει την παρτίδα κι ο χαμένος κάνει τη "δουλειά". Οταν οι παίκτες χρησιμοποιήσουν την ίδια στάση, η κίνηση δεν μετράει κι επαναλαμβάνεται.

(Πηγή της εικόνας)

Μαρία Δημητριάδη

Από τα χθεσινά ΝΕΑ:

"Το πολιτικό τραγούδι έχασε την ερμηνεύτριά του. Η «τραγουδίστρια του αγώνα» Μαρία Δημητριάδη σίγησε στα 58 της.

Η Μαρία Δημητριάδη που με τη φωνή και την ερμηνεία της σημάδεψε το σύγχρονο ελληνικό-και κυρίως το πολιτικό- τραγούδι, ιδιαιτέρως την περίοδο της Μεταπολίτευσης, άφησε την τελευταία της πνοή τα ξημερώματα χτες στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός, καθώς είχε προσβληθεί από σπάνια πνευμονική νόσο.

«Η Μαρία Δημητριάδη υπήρξε μια σύγχρονη τραγουδίστρια που δεν λειτουργούσε με φωνή επικαιρική, αλλά διαχρονική. Ήταν από τις ελάχιστες δραματικές τραγουδίστριες που βγήκαν στη χώρα μας, όρο που συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε στην όπερα. Δεν παύει με τον χαμό της να φεύγει κι ένα κομμάτι δικό μου, γιατί της οφείλω πάρα πάρα πολλά. Φεύγει κι ένα κομμάτι της δικής μου αθωότητας» έλεγε χθες στα «ΝΕΑ» ο Θάνος Μικρούτσικος, ο οποίος και αφιερώνει στη μνήμη της τη συναυλία με έργα του, τη Δευτέρα, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Γεννήθηκε στον Ταύρο, όπου τη δεκαετία του ΄70 διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος. Μαθήτρια ακόμη γνωρίζει μαζί με την αδελφή της Αφροδίτη Μάνου τον Μίκη Θεοδωράκη και αρχίζει να μελετά εντατικότερα για το τραγούδι.

«Ένα πρωινό η Παναγιά μου...». Το 1968 πρωτοεμφανίζεται στη δισκογραφία με ένα ερωτικό -το πιο γνωστό ίσως- τραγούδι στην ταινία «Κορίτσια στον ήλιο», με την υπογραφή του Σταύρου Ξαρχάκου. Την επόμενη χρονιά ηχογραφεί τον δίσκο «Ο ήλιος ο πρώτος» σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη και μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου, ενώ ακολουθεί το θρυλικό «Χρονικό» του συνθέτη.

«Κι αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Κίνα βρίσκεται...». Η διαδρομή της συνεχίζεται με τα «Πολιτικά τραγούδια» του Θάνου Μικρούτσικου (η φωνή της ταυτίστηκε με το ξεκίνημα της καριέρας του), άλμπουμ που συστήνει στο ελληνικό κοινό και τον πρόσφατα αποκατασταθέντα στην πατρίδα του Τούρκο ποιητή Ναζίμ Χικμέτ. Ακολουθούν η «Καντάτα για τη Μακρόνησο» και η «Σπουδή σε ποιήματα του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι» (ήταν η πρώτη που ερμήνευσε στίχους του Ρώσου ποιητή στην Ελλάδα, όπως και Λόρκα στο «Αντόνιο Τόρες Χερέδια»).

Η «σκούρα» και ιδιαίτερη φωνή της γρήγορα καθιερώνεται στις μπουάτ της Πλάκας, ταυτίζεται με το πολιτικό κοινωνικό τραγούδι. Αυτό την χαρακτήρισε σε σημείο να την «αποκλείσει» από άλλα είδη-τα οποία και η ίδια απαρνήθηκε όταν, στην ακμή της, αποφάσισε να αποσυρθεί διακριτικά από τα δισκογραφικά πράγματα.

Ακολουθούν «Τα λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» και «Τα Τραγούδια του αγώνα» του Μίκη Θεοδωράκη (τρίτη επανέκδοση), «Τα τραγούδια της λευτεριάς» και το «Φουέντε Οβεχούνα» (σε ποίηση Λόπε Ντε Βέγκα) του Θάνου Μικρούτσικου, «Για την Ελένη» του Μάνου Χατζιδάκι σε στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη, «Τα αντάρτικα»... Στο μεταξύ παντρεύτηκε με τον Ανδρέα Μικρούτσικο με τον οποίο και απέκτησε έναν γιο, τον Σ τέργιο.

Στην 30χρονη διαδρομή της ηχογράφησε 15 προσωπικούς δίσκους και συμμετείχε σε τουλάχιστον 22 άλλους. Εμπιστεύθηκε δε και νεώτερους συνθέτες όπως ο Γιώργος Σταυριανός και ο Στέφανος Κορκολής και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου ως παραγωγό (1996). Η τελευταία της δισκογραφική δουλειά «Δον Κιχώτες» κυκλοφόρησε το 2001 σε μουσική Θοδωρή Οικονόμου. Έκτοτε δεν ξαναμπήκε στο στούντιο. Στη μεγάλη οθόνη έδωσε τελευταία το «παρών» στην ταινία «Το κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο» των Ρέππα Παπαθανασίου".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

Mόδες που πέρασαν: "Αν ήτανε, τί θάτανε";

Το 1976 ο Φασμπίντερ γυρίζει την "Κινέζικη ρουλέτα". Είναι εποχή που κάθε φίλμ του γερμανού σκηνοθέτη και σεναριογράφου προκαλεί έντονες συζητήσεις σε "σινεφίλ" -ο όρος, που καθιερώθηκε από το Αθηνόραμα, είναι μεταγενέστερος- και μη.

Με την ταινία γίνεται τότε ευρύτερα γνωστό ένα παράξενο παιγνίδι. Παίζεται μεταξύ 2 (ομάδων ή προσώπων) κι αφορά κάποιο τρίτο υπαρκτό και γνωστό και στους 2 πρόσωπο. Ο ένας (χωρίς βέβαια να ξέρει, ποιόν έχει βάλει στο μυαλό του ο άλλος) κάνει ερωτήσεις του τύπου: "Αν (το τρίτο αυτό πρόσωπο) ήταν χρώμα, τί χρώμα θα ήταν;" κι ο άλλος απαντά ό,τι (χρώμα) πιστεύει πως θα ήταν το άγνωστο πρόσωπο. Ανάλογα με τη φαντασία των παικτών ερωτήσεις κι απαντήσεις διαδέχονται η μία την άλλη κι αυτό μπορεί να κρατήσει για ώρα. Δεν υπάρχουν "απαγορευμένες" ερωτήσεις και οι απαντήσεις είναι "υποχρεωτικές".

ΥΓ: Ακούγεται παράδοξο κι ίσως μυστηριώδες, αλλά 8 στις 10 φορές ο ερωτών εύρισκε -εύκολα ή δύσκολα- το πρόσωπο που είχε βάλει στο νού του ο απαντών.

(Πηγή της εικόνας)

Sugar Sugar - The Archies (1969)

Sugar,
Oh, Honey Honey.
You are my candy girl,
and you got me wanting you.
Honey,
Oh, Sugar, Sugar.
You are my candy girl
and you got me wanting you.

I just can't believe the loveliness of loving you.
(I just can't believe it's true).
I just can't believe the wonder of this feeling too.
(I just can't believe it's true).

Sugar,
Oh, Honey Honey.
You are my candy girl,
and you got me wanting you.
Honey,
Oh, Sugar, Sugar.
You are my candy girl
and you got me wanting you.

When I kissed you girl,
I knew how sweet a kiss could be.
(I know how sweet a kiss can be)
Like the summer sunshine
pour your sweetness over me.
(Pour your sweetness over me).

Oh pour little sugar on me honey (sugar)
Pour little sugar on me baby (honey honey)
When you make love so sweet (Yeah Yeah Yeah.)
Pour little sugar on me (oh yeah)
Pour little sugar on me honey
Pour little sugar on me baby
I'm gonna make love so sweet (hey hey hey)
Pour little sugar on me honey.

Ah sugar.
Oh honey, honey.
You are my candy, girl,
and you got me wanting you.

Oh honey (honey, honey, sugar, sugar)
Sugar, sugar
You are my candy girl.

Adriano Celentano - Ancora Vivo

Non si gioca coi sentimenti
non ho giocato mai...
ma se dai retta a quel che senti,
quanti guai

io non volevo ferir nessuno
eppur l'ho fatto sai
chissà cosa darei...
ma è troppo tardi ormai

ciò che è riamasto, quel che c'è
io l'ho già dato a te
e ho ricevuto, lo sai anche tu
molto di più

tu sei arrivata quando io
non ti aspettavo ormai
sei la mia vita tu...
tutte le donne tu...

Ancora vivo
sì, ancora vivo
esagerato dentro e invece fuori schivo
emozionato, innamorato
ma con un fondo opaco un poco addolorato

mi piove dentro
il tetto è aperto
il mio passato chissà com'è non ha il coperchio
ma io ti amo
tu non sei sola, la tua presenza adesso quanto mi consola...

L'entusiasmo che avevo quan'ero bambino
ogni tanto ritorna e mi esplode nel cuore
specialmente se a volte mi vieni vicino
e mi sento arrivare ondate d'amore

Ancora vivo
sì, ancora vivo
esagerato dentro e invece fuori schivo
emozionato, innamorato
ma con un fondo opaco un poco addolorato

Non si gioca coi sentimenti
non ho giocato mai...
ma se dai retta a quel che senti,
quanti guai

io non volevo ferir nessuno
eppur l'ho fatto sai
chissà cosa darei...
ma è troppo tardi ormai

Μαργαριτάρια

Από το προχθεσινό ΒΗΜΑ το άρθρο του Independent, που υπογράφει ο Cahal Milmo:

"O Σάχης; Δεν κινδυνεύει από τίποτε!». Αυτή ήταν η- απολύτως λανθασμένη- εκτίμηση του βρετανού πρεσβευτή στην Τεχεράνη την παραμονή της Ισλαμικής Επανάστασης, η οποία αποκαλύφθηκε από απόρρητα έγγραφα τα οποία μόλις αποχαρακτηρίστηκαν από τα Εθνικά Αρχεία της Βρετανίας.

Τον Μάιο του 1978 χιλιάδες διαδηλωτές σε μεγάλες πόλεις του Ιράν έκαναν στάχτη πολυτελή ξενοδοχεία, τράπεζες και κυβερνητικά κτίρια που συμβόλιζαν το διεφθαρμένο καθεστώς του Σάχη Ρεζά Παχλαβί. Ηταν η πρώτη ξεκάθαρη ένδειξη της λαϊκής δυσαρέσκειας προς τον φιλοδυτικό δικτάτορα. Ωστόσο ο βρετανός διπλωμάτης πίστευε ως την τελευταία στιγμή ότι ο Σάχης θα έβγαινε θριαμβευτής.

Ακόμη και όταν η βρετανική πρεσβεία λεηλατείτο από τους διαδηλωτές ο σερ Αντονι Πάρσονς έγραφε: «Είναι πιο εύκολο για έναν πρεσβευτή να προφητεύει το χειρότερο παρά να προσφέρει μια αισιόδοξη πρόβλεψη.Αν συμβεί το χειρότερο,τότε τον συγχαίρουν για την πρόβλεψή του.Αν δεν συμβεί τίποτε, η προφητεία του λησμονείται.Η ειλικρινής μου άποψη είναι ότι οι Παχλαβί,πατέρας και υιός,θα τα καταφέρουν».

Καθώς οι βίαιες διαδηλώσεις γίνονταν καθημερινότητα και ο Αγιατολάχ Χομεϊνί κινούσε τα νήματα της Ισλαμικής Επανάστασης από το Παρίσι όπου βρισκόταν εξόριστος, ο σερ Αντονι επέμενε ότι ο 58χρονος μονάρχης ήταν «άτρωτος» και «έτοιμος να εξετάσει κάθε παράμετρο του χάους με αξιοθαύμαστη ηρεμία και αντικειμενικότητα». Τα έγγραφα ωστόσο αποκαλύπτουν ότι ο βρετανός πρωθυπουργός Τζέιμς Κάλαχαν δεν συμμεριζόταν την άποψη του πρεσβευτή".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Υ.Γ. Στις 16.1.1979 ο Σάχης εγκατέλειψε το Ιράν και την 1.2 αφίχθηκε από το Παρίσι ο Χομεϊνί. Στο τέλος Μαρτίου 1979 με δημοψήφισμα καταργήθηκε η μοναρχία κι εγκαθιδρύθηκε ισλαμική δημοκρατία. Διάνα έπεσε ο πρέσβης.

Ζιγκ ζαγκ

Από email φίλου επισκέπτη:

"... Παρακολουθώντας τις προάλλες στην ΕΡΤ συζήτηση για τα 70 χρόνια ραδιοφωνίας άκουσα τον ένα εκ των προσκεκλημένων (Κ. Τζούμα) να αναρωτιέται, πώς είναι δυνατόν κατά τη διάρκεια της ραδιοφωνικής εκπομπής του να παρουσιάζει με θετικό κι αισιόδοξο τόνο την καθημερινότητα στην πόλη κι όταν -αφήνοντας το στούντιο- "επιστρέφει" σε αυτή να τη βρίσκει σχεδόν εφιαλτική και βασανιστική.

Απάντηση ούτε έδωσε, ούτε μου φάνηκε να τη χρειάζονται αυτός και οι συνομιλητές του. Μερικοί τόχουν ονομάσει μετάδοση "θετικής ενέργειας", άλλοι ανάγκη για "ξέδωμα". Εδώ που τα λέμε, έτσι δεν επικράτησε όλο αυτό τo (άνευ λόγου κι αιτίας) "χαζοχαρούμενο" και "always ready for fun" κλίμα που "βγάζουν" οι πιό πολλές εκπομπές κι οι παρουσιαστές τους σε μουσικούς κυρίως σταθμούς;

Ισως πάλι να μη φταίει αυτό και να συμβαίνει επειδή απλώς κάθε φορά που κάποιος (σχεδόν οποιοσδήποτε) απευθύνεται μαζικά κι απρόσωπα σε άλλους θέλει να δείχνει πιό cool από αυτούς. Καλή ώρα εγώ, ας πούμε... Καλή χρονιά"

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)