«Δώστε την Ελλάδα μας πίσω»

Από τη χθεσινή Καθημερινή το άρθρο του Χαρίδημου Tσούκα

"Μου κίνησε την περιέργεια: τι εννοούσε ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Σαμαράς όταν, σε ομιλία του στη Λέσβο, τον περασμένο Ιούλιο, ανέκραξε: «Δώστε την Ελλάδα μας πίσω»; Σε ποιον απευθυνόταν; Ποιος πήρε την Ελλάδα για να τη ζητήσουμε πίσω; Διαβάζω το κείμενο της ομιλίας του για να μάθω. Δεν γίνομαι σοφότερος. Ανακαλύπτω όμως τι εννοεί ο ομιλητής όταν αναφέρεται στην Ελλάδα. Μέχρι τώρα θεωρούσα ότι ξέρω τι είναι η πατρίδα μου, αλλά ο κ. Σαμαράς αποδεικνύει τέτοιο –πλατωνικό– βάθος στη σκέψη του που μου αποκαλύπτει όψεις της Ελλάδας που μέχρι τώρα αγνοούσα. Λέει: «Την Ελλάδα που σέβεται τον εαυτό της. Οχι την Ελλάδα που εκλιπαρεί για δανεικά. Την Ελλάδα που σέβεται τον νόμο. Οχι την Ελλάδα που έχει εθιστεί στην παρανομία... Την Ελλάδα της Ανταγωνιστικότητας, όχι την Ελλάδα της ρεμούλας και της αρπαχτής.[…]. Γι’ αυτή την Ελλάδα θα σας μιλήσω σήμερα. Την άλλη Ελλάδα. Που την έχουμε όλοι μέσα στην καρδιά μας. Αλλά πολλοί φοβούνται να μιλήσουν γι’ αυτήν. Φοβούνται ότι δεν υπάρχει πια. Φοβούνται ότι την εξόρισαν. Και την εξόντωσαν».

Ενδιαφέρον. «Η Ελλάδα που εκλιπαρεί για δανεικά» δεν είναι η χώρα που το κόμμα του οδήγησε στο χείλος της οικονομικής χρεοκοπίας; «Η Ελλάδα που έχει εθιστεί στην παρανομία» δεν είναι η χώρα που κυβερνήθηκε από ένα κόμμα του οποίου βασικοί υπουργοί τιμωρήθηκαν ή καταδικάστηκαν για παράνομες πράξεις (Μαγγίνας, Κεφαλογιάννης); Που απέσπασαν την εθνική οργή με την προκλητική ηθική τους αμβλύνοια (Βουλγαράκης); Που, σύμφωνα με επίσημες εκθέσεις αρμοδίων κρατικών οργάνων, διέπρεψαν στους ρουσφετολογικούς διορισμούς (π.χ. Στυλιανίδης, Χατζηγάκης), στις παράτυπες πρακτικές ανάθεσης έργων (π.χ. στον ΕΟΤ επί υπουργίας Σπηλιωτόπουλου - Μαρκόπουλου), και στην αποστολή παραποιημένων στατιστικών στοιχείων στη Eurostat; Το κόμμα του κ. Σαμαρά δεν παρέσχε ασυλία στον διαβόητο κ. Παυλίδη; Η κυβέρνησή του δεν ενεπλάκη στα σκάνδαλα των ομολόγων και του Βατοπεδίου; Πού είναι η «Ελλάδα της ανταγωνιστικότητας» όταν, σύμφωνα με εκθέσεις διεθνών οργανισμών, η χώρα κατρακύλησε στους σχετικούς δείκτες ανταγωνιστικότητας τα τελευταία έξι χρόνια;

Ο κ. Σαμαράς δεν είναι αφελής, ξέρει για τι μιλάει. Στην πολιτική προπαγάνδα, η εμπειρική πραγματικότητα έχει ελάχιστη σημασία. Προέχει η ιδεολογική κατασκευή που κολακεύει το ακροατήριο, ερμηνεύει διχοτομικά τον κόσμο και υπενθυμίζει τον δυνητικά σωτήριο ρόλο του αφηγητή. Αντιγράφοντας την αριστοτεχνική δημαγωγία του Ανδρέα Παπανδρέου, ο κ. Σαμαράς απευθύνεται στο πατριωτικό θυμικό των πολιτών, κατασκευάζοντας την αφήγηση του λαού–θύματος που τον πρόδωσαν, τον «εξόρισαν» και τον «εξόντωσαν». «Η Ελλάδα εξακολουθεί να βρίσκεται υπό αμερικανονατοϊκή κατοχή», βροντοφώναζε ο Παπανδρέου το 1974. «Δώστε την Ελλάδα μας πίσω», κραυγάζει ο Σαμαράς σήμερα. Την Ελλάδα πάντα κάποιοι μας την παίρνουν, την «κατέχουν», την εκμεταλλεύονται. Ποιοι; Εξαρτάται… Οσο πιο ασαφείς είναι οι «κακοί», τόσο περισσότερο μεταλλάσσεται η ταυτότητά τους, ανάλογα με τις περιστάσεις. Χθες ήταν η «υποτελής Δεξιά», σήμερα είναι η «κατοχική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα, αύριο κάποιοι άλλοι. Τα συμφραζόμενα αλλάζουν, το βαθύ λαϊκιστικό λογοπλαίσιο παραμένει αναλλοίωτο.

«Να φέρουμε την αληθινή Ελλάδα πίσω», προτρέπει το ακροατήριό του ο κ. Σαμαράς. Στην εθνολαϊκιστική, όπως και στην κομμουνιστική, μεταφυσική, η εμπειρική Ελλάδα –η χώρα που βιώνουμε– δεν παράγεται από πραγματικά ιστορικά υποκείμενα· αποτελεί μια πλατωνική παραίσθηση, μια χλωμή αναπαράσταση της «αληθινής Ελλάδας». Οταν η πραγματική Ελλάδα αποτυγχάνει, τα αίτια της αποτυχίας δεν αναζητούνται σε κοινωνικές διεργασίες, λειτουργία θεσμών, και πρακτικές διακυβέρνησης που εκτυλίσσονται στον ιστορικό χρόνο (τον μόνο χρόνο που έχει νόημα στο πολίτευμα που θεσμοποιεί το «λόγον διδόναι»), αλλά στις ενέργειες ενός δαιμονοποιημένου αντιπάλου που αποτρέπει την άχρονη «αληθινή Ελλάδα» να λάμψει.

Η κατασκευή της «αληθινής Ελλάδας» (όπως, σε άλλα συμφραζόμενα, του «αληθινού κομμουνισμού») επιφυλάσσει έναν προνομιούχο ρόλο στον αφηγητή, ο οποίος εμμέσως αυτοπροτείνεται ως ο αποκλειστικά αυθεντικός εκφραστής της. «Η λύση στην κρίση είναι αυτή η άλλη Ελλάδα», λέει ο κ. Σαμαράς, υπονοώντας ότι ο ίδιος την εκπροσωπεί, και περιγράφει πως, υποτίθεται, θα την ανακτήσει με το «Σχέδιο εξόδου από την κρίση». Η «αληθινή Ελλάδα» και το «Σχέδιό» του υπαινικτικά ταυτίζονται. Αυτό το αφηγηματικό σχήμα κολακεύει τον μυθοποιημένο λαό–θύμα, επιτρέπει την αυτοεπιβεβαιωτική αναπεριγραφή των προβλημάτων (προφυλάσσοντας έτσι τον εθνικό ναρκισσισμό), απαλλάσσει τον αφηγητή από τις δικές του ευθύνες, και, συγχρόνως, πολώνει το πολιτικό παιχνίδι. Πρόκειται για ένα «κλειστό» σχήμα σκέψης που δεν μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε κριτικά τον εαυτό μας, να διαλεγόμαστε νηφάλια, να αναθεωρούμε, να εξελισσόμαστε.

Την Ελλάδα δεν χρειάζεται να μας τη δώσει κανείς πίσω γιατί κανείς δεν μας την πήρε. Εμείς είμαστε η Ελλάδα –ατομικά, θεσμικά, συλλογικά–, με όλα τα καλά και τα κακά μας. Τις αιτίες της κακοδαιμονίας μέσα μας πρέπει να τις αναζητήσουμε. Η πρωτοφανής κρίση που μαστίζει τη χώρα δεν συμβαίνει επειδή η «αληθινή Ελλάδα» έχει «εξοριστεί», αλλά επειδή η ιστορική Ελλάδα (η μόνη που υπάρχει) λειτούργησε διαχρονικά όπως όλοι γνωρίζουμε: κομματοκρατικά, πολωτικά, διεφθαρμένα, φοβικά, άνομα, αντιθεσμικά, λαθρεπιβατικά, συντεχνιακά, κρατικιστικά. Ευκαιρία τώρα να την αλλάξουμε. Δεν θα το κάνουμε αν δεν αποκτήσουμε ηγέτες με ακεραιότητα, συνθετότητα σκέψης και αντισυμβατικό ριζοσπαστισμό· ηγέτες που μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας και της ευθύνης, πονάνε τον τόπο, διαρρηγνύουν εμπράκτως τα καθιερωμένα μοτίβα πολιτικής συμπεριφοράς, δεν κολακεύουν τον «δήμο», ενσαρκώνουν μια διαφορετική νοοτροπία. Τέτοιους ηγέτες χρειαζόμαστε. Ετσι γεννιέται η ελπίδα".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας του JOHN HERSEY)

Band on the run

Stuck inside these four walls
Sent inside forever
Never seeing no one nice again like you
Mama you, mama you

If I ever get out of here
Thought of giving it all away
To a registered charity
All I need is a pint a day
If I ever get out of here
If we ever get out of here

Well the rain exploded with a mighty crash
As we fell into the sun
And the first one said to the second one there
I hope you’re having fun

Band on the run
Band on the run
And the jailer man and sailor sam
Were searching every one

For the band on the run
Band on the run
For the band on the run
Band on the run

Well the undertaker drew a heavy sigh
Seeing no one else had come
And a bell was ringing in the village square
For the rabbi's on the run

Band on the run
Band on the run
And the jailer man and sailor sam
Was searching every one

For the band on the run
Band on the run

Yea the band on the run
Band on the run
Band on the run
Band on the run

Well the night was falling as the desert world
Began to settle down
In the town they’re searching for us every where
Cause we never will be found

Band on the run
Band on the run
And the county judge who held a grudge
Will search for evermore

For the band on the run
Band on the run
Band on the run
Band on the run

Abbey Lincoln (1930 - 2010)

Πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 80 χρόνων η τραγουδίστρια της τζαζ Αμπι Λίνκολν που η καριέρα της διήρκεσε 60 χρόνια, με εμφανίσεις όχι μόνο στο πάλκο αλλά και στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, όλες με μεγάλη επιτυχία.

Η Λίνκολν που είχε, όπως έλεγε, μεγάλη επιρροή από την άλλη διάσημη τραγουδίστρια της τζαζ Μπίλι Χαλιντέι πέθανε στο διαμέρισμά της στο Μανχάταν όπως αναφέρουν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» .

Η γνωστή τραγουδίστρια είχε εκδόσει τουλάχιστον 20 άλμπουμ και ήταν πολύ αγαπητή και για τους αγώνες της για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

(Καθημερινή 15.8.10)

Citzalia

Από ΤΑ ΝΕΑ:

"ΣΥΝΗΘΩΣ oι παίκτες των παιχνιδιών στο Διαδίκτυο σκοτώνουν ζόµπι και δράκους. Σύντοµα, όµως, θα έχουν την ευκαιρία να νοµοθετούν και να φιλονικούν γύρω από τελικά σηµεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης:

το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναπτύσσει ένα ονλάιν παιχνίδι, το Citzalia, στο οποίο αναπαρίσταται η αίθουσα του Ευρωκοινοβουλίου και ο παίκτης παίζει τον ρόλο του ευρωβουλευτή. «Το Citzalia είναι η δηµοκρατία εν δράσει. Είναι ένα τρισδιάστατο φόρουµ κοινωνικής δικτύωσης», εξηγούν οι δηµιουργοί του παιχνιδιού στην ιστοσελίδα.

Αυτός ο τρισδιάστατος κόσµος δεν είναι µια φανταστική χώρα πύργων και περίεργων πλασµάτων αλλά τα τρία κτίρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες, το Στρασβούργο και το Λουξεµβούργο, µε τα πραγµατικά του µέλη και πραγµατικούς υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ο παίκτης (ή έστω το άβατάρ του) θα µπορεί να κινείται µέσα σε αυτά τα κτίρια, να παίρνει µέρος σε συζητήσεις και να εκφράζει απόψεις για τα θέµατα της ηµερήσιας διάταξης. Θα µπορεί να προτείνει νοµοθετικά µέτρα και να ψηφίζει και φυσικά θα µαθαίνει πώς λειτουργεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Καθώς ο σκοπός του παιχνιδιού είναι πολλαπλά εκπαιδευτικός, οι δηµιουργοί του παιχνιδιού βρίσκονται σε επαφές µε σχολές δηµοσιογραφίας και καθηγητές Δευτεροβάθµιας Εκπαίδευσης προκειµένου να εντάξουν το παιχνίδι στο πρόγραµµά τους. Ενα από τα κίνητρα για τη δηµιουργία του παιχνιδιού ήταν η δηµοφιλία που απολαµβάνουν παιχνίδια στο Διαδίκτυο όπως το World of Warcraft. Μόνο που η Μέση Γη σε αυτήν την περίπτωση είναι ο ναός της ευρωπαϊκής δηµοκρατίας. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο διέθεσε ένα κονδύλι 28.000 ευρώ για τη δηµιουργία του Citzalia".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Ανάγκες ή επιθυμίες;

Από τα ΝΕΑ και τη στήλη της Αννας Φραγουδάκη:

"#Αραγε αναβιώνει η εποχή των μύθων για τη γλώσσα; Μετά από χρόνια ξανασυναντάω πεποιθήσεις τελείως ανόητες με βάση στοιχειώδεις επιστημονικές γνώσεις. Πρόσφατα φοιτητής επέμενε για μια τέτοια ανοησία. Ισχυριζόταν ότι «οι υπολογιστές υψηλής τεχνολογίας στις ΗΠΑ δέχονται ως μόνη γλώσσα τα ελληνικά, επειδή... δεν έχει “όρια” η ελληνική όπως οι άλλες γλώσσες». Εκπληκτη γιατί κάτι τόσο ακραίο δεν είχα ξανακούσει, ρώτησα πού το διάβασε. Το «είδε» στο Διαδίκτυο, απάντησε. Τον παρέπεμψα σε βασικές αρχές της γλωσσολογίας, που δεν γνώριζε, σε λίγο όμως έμεινα άναυδη, καθώς κατάλαβα ότι εννοούσε την αρχαία γλώσσα.

#Τα αρχαία ελληνικά η μόνη γλώσσα που δέχονται οι υπολογιστές! Το ζήτημα δεν είναι ένας φοιτητής που επιπλέον δεν ήξερε ότι ακόμα και αν μάθει κανείς αρχαία νεράκι, είναι αδύνατο να εκφράσει το σύγχρονο κόσμο πραγμάτων, ιδεών και επιστημονικής γνώσης, θα του λείπουν χιλιάδες έννοιες που δεν έχει καμία αρχαία γλώσσα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα αίτια της «παραμυθίας». Είχε ανάγκη να πιστέψει πως η αρχαία ελληνική είναι σπουδαιότερη από τις σύγχρονες γλώσσες. Τον έκανε περήφανο για την εθνική του ταυτότητα.

#Αραγε αναβιώνει η εποχή των μύθων για τη γλώσσα; Αν ναι, τότε έχουμε σήμερα στον 21ο αιώνα ξανά ανάγκη από την εθνική παρηγορία του μεγαλείου της αρχαιότητας. Τη χρειαζόταν η ελληνική κοινωνία σε παλιότερες εποχές και γι΄ αυτό κράτησε τόσον καιρό η περιπέτεια της διγλωσσίας, που έβλαψε βαθιά την παιδεία και τη γλώσσα. Η μακριά ιστορία της διγλωσσίας όμως είναι γεμάτη από ισχυρά τεκμήρια του πόσο έβλαψαν την κοινωνία οι αντιεπιστημονικοί μύθοι για τη γλώσσα.

#Τι πρέπει να κάνουμε άραγε; Να ξαναβγάλουμε από τις βιβλιοθήκες τις μελέτες των παλιών δημοτικιστών; Δεν έκανε σπουδαίο τον αρχαίο πολιτισμό η αρχαία γλώσσα. Το αντίθετο έγινε, η οικονομική δύναμη, η πολιτισμική άνθηση, η παραγωγή νέας γνώσης διαμόρφωσαν την αρχαία ελληνική της κλασικής εποχής, τη λατινική έως τον μεσαίωνα, τη γαλλική από τον 17ο αιώνα, την αγγλική σήμερα σε γλώσσες με μεγάλο κύρος, επεκτατικές και εξαγωγικές καινούριων εννοιών."

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Βόλτα στο φεγγάρι

Τιμωρητική δημαγωγία

Από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία το άρθρο του Θ. Τεγόπουλου:

"Η ΥΠΟΘΕΣΗ Μαντέλη έχει ενδιαφέρον, πολιτικό, νομικό, κοινωνικό. Τα βασικά πραγματικά δεδομένα είναι από καιρό γνωστά. Επιβεβαιώθηκαν με την ομολογία του στην εξεταστική επιτροπή ότι εισέπραξε σημαντικό ποσό από την εταιρεία Siemens, ως «χορηγία» για τις εκλογικές του δαπάνες.
Πριν από την προεκλογική περίοδο, διότι κατά τη διάρκειά της απαγορευόταν. Ο κ. Μαντέλης ήταν, την περίοδο εκείνη, υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών. Η Siemens (σε συνεργασία τότε με την Intracom του κ. Σωκράτη Κόκκαλη, αν δεν μας απατά η μνήμη) αναλάμβανε μεγάλα έργα από το υπουργείο του κ. Μαντέλη και εποπτευόμενους από το υπουργείο οργανισμούς.

Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ήταν ξεκάθαρη. Μπορεί να μην ήταν πλήρης - για όλο το ποσό. Μπορεί να ήταν προσχηματική ως προς την αιτία - τις εκλογικές δαπάνες του υπουργού, πριν από την προεκλογική περίοδο. Η σύνδεση, όμως, της ομολογημένης είσπραξης του όποιου σημαντικού ποσού με τις υπουργικές αρμοδιότητες και τις συμβάσεις της Siemens είναι αντικειμενική. Και εύκολη.

Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ και πολλά ΜΜΕ χαρακτήρισαν την ομολογία «κυνική». Δεν ήταν. Τα στοιχεία είχαν ήδη έρθει στο φως. Η ομολογία, πάντοτε επιβλαβής γι' αυτόν που ομολογεί, ήταν υπερασπιστική. Παρανόμησα, αλλά τώρα λέω την αλήθεια. Ομολογώ. Σας απαλλάσσω, από ένα μέρος τουλάχιστον, του βάρους της απόδειξης. Μπορώ, συνεπώς, να επικαλεστώ τα ελαφρυντικά μου. Και σας διευκολύνω να τα δεχθείτε.

Ο ΚΥΝΙΣΜΟΣ, πού είναι; Πέρα από τη διαρκή πρόθεση των ΜΜΕ και των πολιτικών να κοσμούν με επίθετα κάθε ουσιαστικό, για λόγους έμφασης και εντυπωσιασμού, εδώ υπάρχει κάτι άλλο: το υπουργικό ακαταδίωκτο. Ο κ. Μαντέλης ομολογούσε -εμμέσως πλην σαφώς, όπως λένε τα δικαστήρια- παθητική δωροδοκία υπουργού από την παγκοσμίως και κατά σύστημα ενεργητικώς δωροδοκούσα Siemens. Το έγκλημά του, όμως, της δωροληψίας, είχε υποκύψει στη συνταγματική παραγραφή, κατακριτέα, αλλά υπεράνω του νόμου.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ -αυτήν που ερευνά η εξεταστική επιτροπή- ομολόγησε, τελικά, ο κ. Μαντέλης. Μα αυτή τού έχει ήδη καταλογιστεί. Η κύρωση της πολιτικής ευθύνης -ας γίνει κάποτε κατανοητό- είναι η απώλεια της εξουσίας. Και ο κ. Μαντέλης είναι εκτός κυβέρνησης, εκτός Βουλής, εκτός κόμματος, εκτός πολιτικής. Είναι ιδιώτης. Εδώ ή στο Αζερμπαϊτζάν...

ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ της τιμωρίας είναι, όμως, λαϊκό αίτημα. Εντονο και καθολικό. Συνδέεται με τη διαφθορά, τη διαπλοκή, την αλλοτρίωση ολόκληρου του πολιτικού συστήματος - που στην αντιπροσωπευτική και μιντιακή δημοκρατία έχει άρρηκτη σχέση με το χρήμα. Σε περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης το αίτημα γίνεται επιτακτικό. Προσλαμβάνει καθαρτήριο χαρακτήρα.

ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ανταποκρίνονται. Απαγόρευση εξόδου στον Τάσο Μαντέλη, πρώτο βήμα (αλίμονο και αν μας ξέφευγε σαν τον Χριστοφοράκο). Νομική βάση: το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος. Διαρκές κακούργημα, απαράγραπτο. Δωροδοκήθηκα και έβαλα τα λεφτά στην τράπεζα, εδώ ή έξω. Οσο τα «κατέχω», και αν η δωροληψία έχει παραγραφεί, διαρκεί το έγκλημα. Δεν τιμωρούμαι για την κύρια εγκληματική μου δράση αλλά για την τραπεζική μου κατάθεση (αν τη διατηρώ), που είναι απλώς παρακολουθηματική και δεν είναι, από μόνη της, κολάσιμη. Καλό παράθυρο για την τιμωρία, θα πείτε. Πόσο θεμιτό είναι, ρωτάμε.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν είναι με την τιμωρία ή όχι του κ. Μαντέλη. Είναι με τις αξιώσεις του κράτους δικαίου. Είναι οι ίδιες για φονιάδες, κλέφτες, τρομοκράτες και υπουργούς. Η Ενωση Ελλήνων Ποινικολόγων, σε συνέδριο, έχει κατακεραυνώσει τη νομοθεσία για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος («Ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, "Καθαρή" ή ελεύθερη κοινωνία;», Εκδόσεις Σάκκουλα, Αθήνα - Κομοτηνή 2007). Κυρίως από τη συνταγματική άποψη. Και έχει δίκιο.

ΤΟ ΛΑΪΚΟ αίτημα για τιμωρία είναι, όμως, αδιαπραγμάτευτο. Οι εισαγγελείς υπακούουν. Ακόμη κι εκείνοι του Αρείου Πάγου, που προέρχονται από την τακτική Δικαιοσύνη. Μεταλλάσσονται με την ανάληψη του ανώτατου αξιώματος του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Πολλά τα παραδείγματα αξιόλογων δικαστών που έγιναν αγνώριστοι ως ανώτατοι εισαγγελείς.

Η ΑΠΑΞΙΑ, της εγκληματικής (παραγεγραμμένης ή όχι) δράσης του κ. Μαντέλη, με όποια ελαφρυντικά, είναι δεδομένη. Η αποπομπή του από την πολιτική πρέπει να είναι αμετάκλητη (αν συμφωνεί, βέβαια, ο κυρίαρχος λαός). Η τιμωρία του, όμως, πρέπει να είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και τις αρχές του κράτους δικαίου. Η ποινική δημαγωγία οδηγεί στο νόμο του Λιντς. Αποτελεί η ίδια μεγαλύτερη απαξία..."

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Peppino Di Capri- St. Tropez Twist

A Saint Tropez
la luna si desta con te
e balla il twist
contando le stelle nel ciel
ma la stella ancor piu' bella
non e' in cielo e' qui vicino a me
A Saint Tropez
ma la stella ancor piu' bella
non e' in cielo e' qui vicino a me
A Saint Tropez
Twist, twist, tutto il mondo
Twist, twist, sta impazzendo
sogna, vuol tornare
una lunga notte ancora mai piu' scordar
A Saint Tropez
la gente si chiede perche'
tu balli il twist
portando un vestito in lame'
vuoi sembrare ancor piu' bella
ma la moda e' sempre quella se
tu balli il twist
Twist, twist, tutto il mondo
Twist, twist, sta impazzendo
sogna, vuol tornare
una lunga notte ancora mai piu' scordar
A Saint Tropez
la gente si chiede perche'
tu balli il twist
portando un vestito in lame'
vuoi sembrare ancor piu' bella
ma la moda e' sempre quella se
tu balli il twist
vuoi sembrare ancor piu' bella
ma la moda e' sempre quella se
tu balli il twist
Twist, twist, tutto il mondo
Twist, twist, sta impazzendo
sogna, vuol tornare
una lunga notte ancora mai piu' scordar
A Saint Tropez
la gente si chiede perche'
tu balli il twist
portando un vestito in lame'
vuoi sembrare ancor piu' bella
ma la moda e' sempre quella se
tu balli il twist
Ballano, cantano, senti che brivido
questa la vita fantastica di St. Tropez

Melanie Fiona - Monday Morning

Have you heard the news today
I'm leaving town
I'm cashing out
This town's too small for me to stay
The time is now
I'm heading out

Baby, I still need ya
but if you stay
I'll leave ya
Cuz I gotta get away
And if I ever see ya
My heart is gonna bleed
but I'm leaving either way

My darling baby
This is a warning
said that I'm leaving
on Monday morning
You'll get no answer
No use in calling
because I'm leaving
on Monday morning

This flower needs somewhere to go
No room to grow
on these dusty roads
I got two tickets and a dream
8:15 I'll save you a seat

Baby, I still need ya
but if you stay
I'll leave ya
Cuz I gotta get away
And if I ever see ya
My heart is gonna bleed
but I'm leaving either way

My darling baby
This is a warning
said that I'm leaving
on Monday morning
You'll get no answer
No use in calling
because I'm leaving
on Monday morning
Monday morning
Monday morning
Monday morning (not Tuesday, baby)
Monday morning
Baby, I still need ya
but if you stay
I'll leave ya
Cuz I gotta get away
And if I ever see ya
My heart is gonna bleed
but I'm leaving either way

My darling baby
This is a warning
said that I'm leaving
on Monday morning
You'll get no answer
No use in calling
because I'm leaving
on Monday morning

Monday morning
Monday morning (this is your warning)
Monday morning

8 Ερωτήσεις κι απαντήσεις

Από τα σημερινά ΝΕΑ το άρθρο του Κ. Μποτόπουλου:

"Η συγκρότηση ενός μηχανισμού για τη δανειοδότηση ενός κράτους- μέλους της ευρωζώνης είναι μια διαδικασία πρωτόγνωρη για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Εξ ου και οι όροι της διαμορφώνονται βήμα βήμα και με επίπονες διαπραγματεύσεις, καθώς τα θεσμικά και πολιτικά εμπόδια είναι πολλά. Ο συνταγματολόγος και πρώην ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Μποτόπουλος, αναλύει όσα έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο της ευρωζώνης και όσα μένει ακόμη να αποσαφηνισθούν...

Ποιο το θεσμικό καθεστώς της Ευρωπαϊκής Ενωσης για περιπτώσεις όπως η ελληνική;
Η Συνθήκη της Λισαβώνας (το ισχύον «Σύνταγμα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης) δεν περιλαμβάνει πρόβλεψη οργανωμένης βοήθειας σε κράτη-μέλη που αντιμετωπίζουν παρόμοιες οικονομικές και δημοσιονομικές δυσκολίες. Αντίθετα, απαγορεύει την ανάληψη ευθύνης, από την ίδια την Ενωση ή από κράτη-μέλη της, για τις υποχρεώσεις (χρέη) ενός άλλου κράτους-μέλους (άρθρο 125 της Συνθήκης Λειτουργίας, γνωστό ως «ρήτρα μη διάσωσης»- no bailout). Η Συνθήκη απαγορεύει επίσης τις κάθε είδους πιστωτικές διευκολύνσεις από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή τις κεντρικές τράπεζες άλλων κρατών-μελών προκειμένου να «σωθεί» μια χώρα (άρθρα 123 και 124). Οι προβλέψεις «ενίσχυσης» (άρθρο 122) παρουσιάζουν τέτοιο βαθμό αοριστίας ή αναφέρονται σε τόσο ειδικές περιπτώσεις, που είναι πρακτικά αδύνατο να χρησιμεύσουν σε καταστάσεις κρίσης. Η νεοεισαχθείσα με τη Συνθήκη της Λισαβώνας (άρθρο 136) πρόβλεψη μεσο-μακροπρόθεσμου οικονομικού (και όχι σχεδόν αποκλειστικά, όπως ώς τώρα, δημοσιονομικού) συντονισμού των κρατών που έχουν ως νόμισμα το ευρώ (ευρωζώνη) έχει χαρακτήρα προτροπής και αφορά το μέλλον.

Πώς αποφασίστηκε ο σήμερα ισχύων «μηχανισμός βοήθειας»;
Ακριβώς επειδή απουσιάζει το θεσμικό πλαίσιο για βοήθεια του τύπου που χρειάζεται και που ζήτησε η Ελλάδα ως χώρα της ευρωζώνης (βοήθεια αφενός «ψυχολογική», ώστε να ηρεμήσουν οι αγορές, και αφετέρου «ρευστότητας», ώστε να μην αντιμετωπιστεί αδυναμία αποπληρωμής χρεών του Ελληνικού Δημοσίου), το πολιτικό δίλημμα που είχε να αντιμετωπίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση ήταν: να μείνει πιστή στο γράμμα των Συνθηκών μη πράττοντας τίποτα ή να «εφεύρει» κάποιου είδους μηχανισμό βοήθειας; Το ότι - όχι αμέσως και διόλου εύκολαεπελέγη η δεύτερη κατεύθυνση, αποτελεί ήδη διπλωματική επιτυχία της Ελλάδας και των χωρών που την υποστήριζαν, αλλά και κάποιου είδους υπέρβαση για τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το τίμημα βεβαίως- όπως πάντα συμβαίνει σε αποφάσεις σαν κι αυτή, στις οποίες απαιτείται ομοφωνία τόσο στο Συμβούλιο Υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης (Εurogroup) όσο και μεταξύ των αρχηγών κρατών όλης της Ενωσης (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο) - ήταν ο «συμβιβασμός», δηλαδή μια ατελής και μη ικανοποιητική λύση προκειμένου να ληφθεί κοινή απόφαση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι δύο βασικότερες υποχωρήσεις ήταν η μεγάλη πολυπλοκότητα και τα πολλά κενά του μηχανισμού και η ένταξη σε αυτόν του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Τι περιλαμβάνει ο «μηχανισμός βοήθειας»;
Πρόκειται για πολυμερή δανεισμό, σημαντικού ποσού (έγινε λόγος για 30 δισ. ώς το τέλος του 2010), με ειδικό και πολύ χαμηλότερο της αγοράς επιτόκιο (κοντά στο 5%) και με δυνατότητα συμπλήρωσης ώς το τέλος της τριετίας του ελληνικού Προγράμματος Σταθερότητας. Για να αποφευχθούν τα νομικά προβλήματα εκ της Συνθήκης, την Ελλάδα θα δανείσουν- και δεν θα «ενισχύσουν»-, κατά τον λόγο της κοινοτικής συνεισφοράς τους (δηλαδή ανάλογα με το ΑΕΠ τους), όλα τα μέλη της ευρωζώνης και όχι η ίδια η Ευρωπαϊκή Ενωση ή όργανά της. Ο διακρατικός δανεισμός καλύπτει το 60% του συνολικού «πακέτου». Το υπόλοιπο 40% θα καλυφθεί με δανεισμό από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με διαφορετικό επιτόκιο (της τάξης του 3%). Ομως η συμφωνία είναι ενιαία: είναι προφανές ότι η θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης «ναι στη βοήθεια, όχι στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο» είναι ενσυνείδητα εσφαλμένη, άρα λαϊκίστικη. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι αυτή που- θεωρητικά- έχει τον γενικό συντονισμό και για τη συλλογή των χρημάτων και για την κρίση περί του κατά πόσον πληρούνται οι όροι χορήγησης των δανείων. Οι όροι αυτοί είναι πολιτικής και όχι οικονομικής φύσης, έχουν σχέση με την αναδιάταξη των δομών της ελληνικής οικονομίας (μείωση των ελλειμμάτων, παραγωγικότητα, λειτουργία του δημόσιου τομέα, Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις), έχουν γίνει εκ των προτέρων γνωστοί στις γενικές γραμμές τους, αλλά είναι διαρκώς ανοιχτοί σε αναμορφώσεις και εξειδικεύσεις. Η Ελλάδα έχει δικαίωμα- και υποχρέωση ενώπιον των πολιτών της - να διαπραγματεύεται επιμέρους στοιχεία αυτών των όρων, αλλά όχι, αν επιθυμεί να λάβει το δάνειο, να θέσει βέτο.

Πώς κινητοποιείται ο μηχανισμός;
Από τη στιγμή που υποβλήθηκε το αίτημα από την ελληνική κυβέρνηση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, θα υποβάλει συγκεκριμένη πρόταση στο Εurogroup και στο Συμβούλιο, που πρέπει και τα δύο να αποφασίσουν με ομοφωνία (χωρίς ψήφο της Ελλάδας). Στη συνέχεια, καθεμία από τις 16 χώρες του Εurogroup πρέπει να «επικυρώσει» τη συλλογική απόφαση, σύμφωνα με τους δικούς της κανόνες (κυβερνητική απόφαση σε ορισμένες χώρες, ψήφιση από τη Βουλή σε άλλες, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, η Γαλλία, η Ολλανδία, η οποία ήδη ψήφισε υπέρ της συμμετοχής της...). Σε παρόμοιες περιπτώσεις, από τη στιγμή που οι χώρες συμφωνούν συλλογικά, στην ουσία δεσμεύονται και για την «εσωτερική διεκπεραίωση». Ακόμα και οι εκπρόσωποι της Γερμανίας, της χώρας με τις μεγαλύτερες αντιρρήσεις, έχουν σαφώς προαναγγείλει ότι, αν εγκριθεί η βοήθεια, τότε θα περάσει και από τη γερμανική Βουλή. Ενδεχόμενη νομική προσφυγή ενώπιον του γερμανικού ομοσπονδιακού δικαστηρίου δεν θα επηρεάσει άμεσα την κυβερνητική ψήφιση και τη θέση σε εφαρμογή του μηχανισμού.

Τι θα πει και ποιος κρίνει την ultima ratio;
Στην αρχική συμφωνία της 25ης Μαρτίου λέγεται ότι ο μηχανισμός θα ενεργοποιηθεί μόνο σε περίπτωση που αποτελεί ultima ratio - επί λέξει ύστατη καταφυγή, αντικειμενικά αναπόφευκτη. Η Ευρωπαϊκή Ενωση διατηρεί το δικαίωμα να κρίνει αν πράγματι υφίσταται ultima ratio, κάτι που δεν πρόκειται όμως πρακτικά να τη βασανίσει ιδιαίτερα.

Τι λένε για τον μηχανισμό τα άλλα όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης;
Η απόφαση ελήφθη από διάφορους σχηματισμούς του Συμβουλίου, δηλαδή από υπουργούς και αρχηγούς κρατώνμελών. Ο πρόεδρος της Επιτροπής, Μπαρόζο, επισήμανε πόσο «αξιοπρόσεκτα δύσκολο» ήταν να βρεθεί μια «λύση αλληλεγγύης» για την Ελλάδα και άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι το δανειστικό επιτόκιο, για το «ευρωπαϊκό» τμήμα του δανείου, ήταν «πάρα πολύ υψηλό» για κράτος μέλος της ευρωζώνης. Από την πλευρά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και όχι μόνο από εκπροσώπους σοσιαλιστικών κομμάτων, ασκήθηκε σκληρή κριτική για την έλλειψη αντανακλαστικών αλληλεγγύης της Ενωσης, γενναιοδωρίας του μηχανισμού στήριξης και οικονομικής προοπτικής για όλη την Ευρώπη. Η διαφορά στάσης Επιτροπής και ευρωκοινοβουλίου εξηγείται από το ότι αυτά τα όργανα είναι θεματοφύλακες του «κοινού ευρωπαϊκού συμφέροντος», σε αντίθεση με το Συμβούλιο που εκφράζει τον συγκερασμό των εθνικών συμφερόντων των κρατών μελών. Οι τέτοιου είδους αποφάσεις, όμως, λαμβάνονται αποκλειστικά σε επίπεδο Συμβουλίου.

Τι είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και γιατί συμμετέχει;
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) είναι ένας διεθνής χρηματοπιστωτικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1945 ως τμήμα της συμφωνίας του Βretton Woods. Κύρια αποστολή του είναι η παρακολούθηση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και η αποτροπή γενικών και τοπικών οικονομικών κρίσεων. Στο ΔΝΤ συμμετέχει ελεύθερα κάθε χώρα που το επιθυμεί (σήμερα έχει 182 μέλη), με επίσης ελεύθερη χρηματική συνδρομή, η οποία καθορίζει και το ειδικό βάρος της στη λήψη των αποφάσεων (το μεγαλύτερο μερίδιο έχουν οι ΗΠΑ με 17%, ενώ της Γερμανίας είναι 6%, της Γαλλίας και της Βρετανίας 4,9%). Τα κράτη- μέλη του ΔΝΤ μπορούν να πάρουν μετρητά ή να τους χορηγηθούν δάνεια από το κοινό αποθεματικό (σε ύψος, το πολύ, δεκαπλάσιο της συνδρομής τους, άρα για την Ελλάδα το ανώτατο ποσό είναι 12 δισ. δολάρια) έπειτα από αίτημά τους, που εγκρίνεται από το Διοικητικό Συμβούλιο του οργανισμού, με ταυτόχρονο καθορισμό των όρων προσαρμογής της οικονομίας της αιτούσας χώρας. Η συμμετοχή του ΔΝΤ στον μηχανισμό στήριξης για την Ελλάδα προήλθε, όπως είδαμε, ως τμήμα του γενικότερου ευρωπαϊκού συμβιβασμού ύστερα από έντονη πίεση της Γερμανίας, της Βρετανίας και των σκανδιναβικών χωρών (αρκετές χώρες ήθελαν μάλιστα καταφυγή της Ελλάδας μόνο στο ΔΝΤ χωρίς ανάμειξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης). Το τυπικό επιχείρημα ήταν η «τεχνογνωσία» του ΔΝΤ, ο πραγματικός λόγος η μη βούληση συμμετοχής στη «σωτηρία» μιας άλλης χώρας και η δυσπιστία έναντι της ελληνικής οικονομίας. Το χάπι χρυσώθηκε με το μικρότερο ποσοστό συμμετοχής του ΔΝΤ έναντι της Ενωσης και, κυρίως, την ύπαρξη χαμηλότερων επιτοκίων δανεισμού για το δάνειο του ΔΝΤ. Ως πολιτικό προηγούμενο, πάντως, η ανάμειξη του ΔΝΤ σε χώρα της ζώνης του ευρώ είναι και πρωτοφανής και με βαριές συνέπειες.

Ποια η σχέση με το ελληνικό Πρόγραμμα Σταθερότητας και ποιες οι δυνατότητες επιβολής επιπλέον μέτρων;
Το βάθους τριετίας Πρόγραμμα Σταθερότητας που έχει αρχίσει ήδη να εφαρμόζει η ελληνική κυβέρνηση (το περίφημο «βαθμολόγιο» του αντιπροέδρου της κυβέρνησης αφορά ακριβώς τους ανά υπουργείο δείκτες αυτού του προγράμματος), δεν υπήρξε μονομερής πρωτοβουλία αλλά προϊόν διαπραγματεύσεων και έγκρισης εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Από αυτή την άποψη, έχει άμεση σχέση και με τη δημοσιονομική κρίση της χώρας και με το αίτημα για συγκρότηση ενός «μηχανισμού σωτηρίας». Τα κατ΄ ιδίαν, όμως, μέτρα για την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης θα τεθούν (έπειτα από διαπραγματεύσεις αλλά τελικά μονομερώς) από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και δεν ταυτίζονται με το Πρόγραμμα Σταθερότητας, όσο και αν, σε μεγάλο βαθμό, «εμπνέονται» και συνδέονται με αυτό. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι αν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μπορεί και πρόκειται να επιβάλει δικούς του (επιπλέον) όρους για την παροχή του εκ μέρους του δανείου. Οι επίσημες απόψεις διίστανται. Τόσο από το πνεύμα της αρχικής συμφωνίας της 25ης Μαρτίου όσο και, προχθές, από το στόμα του προέδρου του Εurogroup κ. Γιούνκερ υπονοείται ότι οι «βασικές γραμμές» του προγράμματος που θα ακολουθήσει η Ελλάδα, αν ζητήσει τελικά τη βοήθεια, είναι «θέμα της Επιτροπής», η οποία θα συνεννοηθεί βέβαια με το ΔΝΤ. Ωστόσο ήδη από τις 31 Μαρτίου ο επικεφαλής του ΔΝΤ κ. Στρος - Καν είπε καθαρά ότι «το ΔΝΤ θα καθορίσει τους όρους της (δικής του) βοήθειας, όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα». Υπέρ αυτής της εκδοχής συνηγορούν και η «σπασμένη στα δύο» λογική του μηχανισμού στήριξης και η βεβαιότητα ότι το δάνειο του ΔΝΤ θα είναι το πρώτο που θα δοθεί στην Ελλάδα".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)