Right time, right place

Πόσες από τις περιηγήσεις στο διαδίκτυο, που αναρίθμητες προσφέρονται στους επισκέπτες του, είναι ενδιαφέρουσες και χρήσιμες; Με το θέμα αυτό, μεταξύ άλλων, ασχολείται σε επιφυλλίδα του ο Θ. Δ. Παπαγγελής, στο τελευταίο ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ.

Ο συγγραφέας αναφέρει τους λόγους των απρόσμενα πολλών επισκέψεων που μετρούν ιστοσελίδες, όπου ουδέν σχεδόν συμβαίνει ή προσφέρεται στους επισκέπτες τους. Μα δεν είναι αυτή καθεαυτή η ελάχιστη (και συχνά "φαλκιδευμένη") πιθανότητα να συμβεί κάτι "εκεί", αυτό που δημιουργεί το ρεύμα των επισκεπτών; Κάτι ανάλογο δε γίνεται με τις χιλιάδες όσων κάθε εβδομάδα παίζουν ελάχιστα ποσά σε τζόκερ και λόττο, γνωρίζοντας πως σχεδόν αποκλείεται να κερδίσουν;

Οσο πιό βέβαιη εμφανίζεται η διαιώνιση μιας κατάστασης, τόσο πιο δελεαστικό είναι να παρευρίσκεται κανείς στην ανατροπή της.

Τα άσχημα νέα

Δεν πάνε καλά τα πράγματα με την ξενοφοβία και το ρατσισμό στην Ευρώπη. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Επιτροπής κατά του ρατσισμού του Συμβουλίου της Ευρώπης σημειώνουν άνοδο.

Τα πολλά και αυξανόμενα κρούσματα ρατσιστικής προκατάληψης και οι διακρίσεις κυρίως κατά μεταναστών και προσφύγων, χωρίς τελικά να "γλυτώνουν" και οι Ρομά, οι μαύροι, οι μουσουλμάνοι και οι εβραίοι έχουν βάλει σε μεγάλη ανησυχία το Συμβούλιο. Η ξενοφοβική πολιτική στάση εκείνων (μάλλον λίγων,ακόμη), που προβάλλουν τις ρατσιστικές απόψεις τους με ... "αντιρατσιστική", συχνά, ρητορεία (ποιός παραδέχεται εύκολα στις μέρες μας, πως είναι ρατσιστής;) έχει σίγουρα μερίδιο ευθύνης για την άνοδο αυτή.

Σοβαρή, όμως, ευθύνη έχει η υποκρισία και ο καιροσκοπισμός μεγάλης μερίδας (προεχόντως ηλεκτρονικών) ΜΜΕ και (τηλεοπτικών) δημοσιογράφων: βλέποντας να διαμορφώνεται "ακροατήριο" (ή "αγορά";) σύρονται (με τον "αέρα", μάλιστα, του υπεράνω πάσης υποψίας) προς το ρατσισμό, προβάλοντας στο όνομα της πολυμέρειας ξενοφοβικά - ρατσιστικά κλπ απόβλητα.

Ολα αυτά, βέβαια, λίγα πράγματα θα κατάφερναν, αν δεν απευθύνονταν στο εύφορο έδαφος που όλοι προσφέρουμε, χρησιμοποιώντας για λίπασμα αυτό το ιδιόμορφο μίγμα ανασφάλειας και μεγαλοϊδεατισμού που ενδημεί από χρόνια στην Ευρώπη.

Innocence Project

Κάνει το γύρο του κόσμου η είδηση απαλλαγής του Μπάϊρον Χάλσεϊ από την κατηγορία του φόνου δύο παιδιών το Νοέμβριο του 1985, μετά από 19 χρόνια που έμεινε στη φυλακή Ελίζαμπεθ του Νιού Τζέρσεϊ. Ο δικαστής Στιούαρτ Πέϊμ δέχθηκε το αποτέλεσμα ελέγχου DNA και παρέπεμψε την υπόθεση τον ερχόμενο Ιούλιο σε δίκη, κατά την οποία -όπως όλα δείχνουν- ο Χάλσεϊ θα απαλλαγεί επισήμως από την κατηγορία.

Καθοριστικό ρόλο σε αυτό έχει παίξει η οργάνωση "Ιnnocence Project" που δίνει επί χρόνια μάχη για να επιτραπεί η εξέταση DNA σε δικαστικές υποθέσεις, πιστεύοντας πως έτσι θα περιορισθούν οι καταδίκες κατά "λάθος". Με στοιχεία της ίδιας οργάνωσης 200 άτομα έχουν αθωωθεί από το 1989 μετά από εξέταση DNA, 15 από τους οποίους είχαν καταδικασθεί σε θάνατο, ενώ το σύνολο των χρόνων που παρέμειναν οι 200 στις φυλακές φθάνουν τους 2.496. Κανείς δεν ξέρει, πόσοι άλλοι βρίσκονται στις φυλακές των ΗΠΑ με λανθασμένες δικαστικές αποφάσεις, όπως θεωρεί, όμως, η οργάνωση αυτή είναι η κορυφή μόνο του παγόβουνου.

Είναι άγνωστο, αν και πότε θα εκδηλωθεί κάποια ανάλογη πρωτοβουλία και τί αντίκτυπο θάχε σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η μόνιμη σχεδόν επωδός στη δημόσια τοποθέτηση σοβαρής μερίδας των κατοίκων της (και ιδίως των πολιτικών και των δημοσιογράφων της) είναι "να επέμβει ο εισαγγελέας".

Γιατί «μονά – ζυγά»;

Παρατηρώ πόσο εύκολα πολλοί παίρνουν θέση στο ερώτημα αυτό, ποντάροντας κάπου κάπου ό,τι έχουν και δεν έχουν. Η ελπίδα που δημιουργεί η απλή σκέψη «από τα 2 διαλέγω το 1, και αν βγεί κερδίζω», ισοφαρίζεται άνετα από την απογοήτευση που προκαλεί η επιλογή αυτού που τελικά χάνει .

Χωρίς να παραγνωρίζω το ρόλο που παίζει -με τις πιθανότητες 50%-50%- η προσδοκία του κέρδους ή/και η αδιαφορία για τη χασούρα, αμφιβάλλω εάν είναι αυτός ο κυριότερος λόγος για να παίξει κανείς μονά - ζυγά.

Κρυφή επιθυμία καθενός που συμμετέχει είναι η δημιουργία στιγμιαίας πλειοψηφίας υπέρ της επιλογής του, μολονότι γνωρίζει πως είτε δικαιωθεί, είτε όχι οι πιθανότητες ήταν και παραμένουν κάθε φορά μοιρασμένες.

Πόλεμος στη φτώχια

Απρόθυμα, λέγεται, έγινε δεκτή από τον Τζ. Μπους η απόφαση του Πωλ Γούλφοβιτς της Παγκόσμιας Τράπεζας να παραιτηθεί, μετά το θόρυβο που προκάλεσε η αύξηση των αποδοχών της φίλης του κ. Σάχα Ριζά. Μέσα σε 2 χρόνια η κ. Ριζά είδε τις ετήσιες αποδοχές της να φθάνουν (από 133.000) σε 193.590 δολάρια, ξεπερνώντας και αυτές της Κοντολίζα Ράϊς.

Μέχρι τις 30.6.2007, οπότε θα ισχύσει η παραίτηση, δίνεται η δυνατότητα στον παραιτηθέντα τραπεζίτη να ολοκληρώσει με επιτυχία τη μάχη του κατά της φτώχιας, που είναι και ο βασικός στόχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, αρχίζοντας από τις κάλτσες του που, καθώς όλοι διαπίστωσαν, χρειάζονται επειγόντως μαντάρισμα.

4 μήνες, 3 εβδομάδες, 2 ημέρες

Είδα σήμερα επαινετικά σχόλια για την ταινία του Ρουμάνου σκηνοθέτη Kρ. Μονγκιού (Cristian Mungiu), που παρουσιάσθηκε χθές στις Κάννες. Θέμα της οι συνθήκες που επικρατούσαν στη Ρουμανία πριν από την κατάρρευση Τσαουσέσκου με αφορμή μια ιστορία έκτρωσης, παρά τη σχετική απαγόρευση του καθεστώτος. O τίτλος αναφέρεται στην ηλικία του εμβρύου.

Η είδηση μου έφερε στο νού την τελευταία ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, με την οποία αντιτίθεται στη διακοπή της κύησης ακόμη και όταν έχουν διαγνωσθεί σοβαρά προβλήματα υγείας στο έμβρυο. Ακολούθησε τοποθέτηση του Αναπληρωτή Προέδρου της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής Γ. Μανιώτη: «Το πολύ σοβαρό δίλημμα- να διακόψουν την κύηση ή όχι- είναι αποκλειστικά των γονέων. Δεν πρέπει ούτε η πολιτεία ούτε η κοινωνία ούτε η Εκκλησία να τους εμποδίσει».

Σταράτες κουβέντες.

Κάθε αρχή και δύσκολη

Κατάφερα μετά από πολλά να κάνω ό,τι έπρεπε, να και το πρώτο κείμενο. Με μόνο θέμα, βέβαια, τη μικρή αυτή επιτυχία.

Σ' επόμενη ευκαιρία θα αναφερθώ στον τίτλο "μονά - ζυγά" και τί θέλει να πεί.

Εχω κι άλλες ιδέες (ποιός δεν έχει;) και θ΄αναμετρηθώ μαζί τους. Κάποιες θα υλοποιηθούν και κάποιες θα εγκαταλειφθούν στην πορεία. Μπορεί να γεννηθούν και νέες. Οσο αντέξουμε!