Here comes the sun

Here comes the sun, here comes the sun,
and I say it's all right

Little darling, it's been a long cold lonely winter
Little darling, it feels like years since it's been here
Here comes the sun, here comes the sun
and I say it's all right

Little darling, the smiles returning to the faces
Little darling, it seems like years since it's been here
Here comes the sun, here comes the sun
and I say it's all right

Sun, sun, sun, here it comes
Sun, sun, sun, here it comes...

Little darling, I feel that ice is slowly melting
Little darling, it seems like years since it's been clear
Here comes the sun, here comes the sun,
and I say it's all right
It's all right

Angelina /Zooma zooma

I eat antipasta twice
just because she is so nice
Angelina
Angelina
the waitress at the pizzeria

I eat zuppa and minestrone
just to be with her alone
Angelina
Angelina
the waitress at the pizzeria

Ti voglio bene
Angelina I adore you
Ti voglio bene
Angelina I live for you
E un passione
You have set my heart on fire
But Angelina
never listens to my song

I eat antipasta twice
just because she is so nice
Angelina
Angelina
the waitress at the pizzeria

If she'll be a my cara mia
then I'll join in matrimony
with a girl who serves spumoni
and Angelina will be mine

C'e' la luna 'n mezzo 'u mare
Mamma mia me maritari
Figghia mia a cu te dari?
Mamma mia pensaci tu
Si ci dugnu li musicanti
iddu va, iddu veni
sempre lu strumento ne manu teni
Si ci pigghia 'a fantasia
lu strumento a figghia mia

O mamma, zooma zooma baccala
O mamma, zooma zooma baccala
o mamma, zooma zooma baccala
zooma zooma zooma zooma
zooma baccala

C'e' la luna 'n mezzo 'u mare
Mamma mia me maritari
Figghia mia a cu te dari?
Mamma mia pensaci tu
Si ci dugnu pisciaiolu
iddu va, iddu veni
sempre baccala ne manu teni
Si ci pigghia 'a fantasia
baccala a figghia mia

Προ-πό

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ:

"...Την Κυριακή 1η Μαρτίου 2009 θα συμπληρωθούν 50 χρόνια από ένα ιστορικό αθλητικό γεγονός με ευρύτερες κοινωνικές διαστάσεις. Πρόκειται για το πρώτο δελτίο Προ-Πο, που κυκλοφόρησε την Κυριακή 1η Μαρτίου 1959 από τον Οργανισμό Προγνωστικών Αγώνων Ποδοσφαίρου (ΟΠΑΠ)- τον περίφημο αιμοδότη του ελληνικού αθλητισμού όπως αποκλήθηκε- ο οποίος είχε ιδρυθεί δύο μήνες νωρίτερα (με Βασιλικό Διάταγμα της 20ής Δεκεμβρίου 1958). Ο πρώτος διαγωνισμός περιελάμβανε 12 αγώνες. Δέκα από τα ελληνικά πρωταθλήματα και δύο από το ιταλικό Καμπιονάτο. Κράχτης από τους ελληνικούς αγώνες ήταν το ντέρμπι Ολυμπιακός- Παναθηναϊκός στο τότε στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης».

Δεν ήταν λίγες οι ομάδες από αυτές που μεσουρανούσαν στα τέλη της δεκαετίας του 1950 στο ελληνικό ποδόσφαιρο- και είναι «άγνωστες» στους νεότερους φίλους του ποδοσφαίρουπου οι αγώνες τους συμπεριλήφθησαν στο δελτίο Προ-Πο. Μεταξύ αυτών ο ιστορικός Παναιγιάλειος, η Δόξα Δράμας, ο Ερμής και η Δόξα Πειραιά που τότε αγωνίζονταν στο πρωτάθλημα της Α2 κατηγορίας, η Δάφνη Αθηνών και η ΑΕ Ν. Ιωνίας, ο Α.Ο. Κηφισιάς και ο ΓΣ Αμαρουσίου, ο Φίλιππος Θεσσαλονίκης και η Δόξα Νεαπόλεως. Από τις τέσσερις ιταλικές ομάδες μόνο η Αταλάντα αγωνίζεται σήμερα στην Α Δ κατηγορία, ενώ «αγνοείται» η τύχη της Βερόνα, της Νοβάρα και της Τάραντο. Οι εφημερίδες της εποχής μεταξύ άλλων ενημέρωναν τον κόσμο ότι τα δελτία δεν πωλούνται αλλά διατίθενται δωρεάν από τα πρακτορεία και εξηγούσαν ότι η νίκη της γηπεδούχου ομάδας σημειώνεται με 1, της φιλοξενούμενης με 2 και με Χ το ισόπαλο αποτέλεσμα. Και επειδή ήταν άλλα τα ποδοσφαιρικά ήθη της εποχής « λόγω της ενάρξεως του Προ-Πο δεν είναι φρόνιμον να επεκταθώμεν εις προγνωστικάν διά την έκβασιν των αγώνων » έγραφε την προηγουμένη η εφημερίδα «Τα Νέα». Στα πρακτορεία Προ-Πο που άρχισαν να ξεφυτρώνουν στους δρόμους των μεγάλων πόλεων παίχτηκαν 213.670 δελτία και οι εισπράξεις ανήλθαν σε 1.014.932,50 δρχ. Σύμφωνα με το ΒΔ της 20ής Δεκεμβρίου 1958, το 45% των εισπράξεων θα μοιραζόταν εξ ίσου στις δύο κατηγορίες των νικητών, τους 12άρηδες και τους 11ρηδες. Το υπόλοιπο ποσόν κατέληγε στο ταμείο της ΓΓΑ αφού αφαιρούνταν τα λειτουργικά έξοδα του ΟΠΑΠ. Η ΓΓΑ σύμφωνα με το ΒΔ διέθετε το 3% στην Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων, 2% στον ΣΕΓΑΣ ο οποίος τότε καλλιεργούσε τα περισσότερα αθλήματα, το 2% στην ΕΠΟ και το 1,5% στην εταιρεία Ιπποδρομιών. « 1, 2 ή Χ, ό,τι και να προβλέψετε βοηθάτε στην ανάπτυξη του ελληνικού αθλητισμού » έγραφε η πρώτη διαφήμιση της εποχής.

Ενας και μοναδικός τυχερός με 12 ορθές προβλέψεις ο Νίκος Πάσσαρης, κάτοικος της οδού Φωκίωνος Νέγρη 61, κέρδισε το εντυπωσιακό ποσό για την εποχή των 228.360 δρχ. Οι 48 εντεκάρηδες, μεταξύ των οποίων οι εν ενεργεία επιθετικοί του Παναθηναϊκού Ευάγγελος Πανάκης και Λάκης Πετρόπουλος, κέρδισαν από 6.757, 50 δρχ. Οι δύο άσοι του Παναθηναϊκού προφανώς δεν πρόβλεψαν την ήττα της ομάδας τους από τον Ολυμπιακό με 2-0. Στις 28 Ιουνίου 1959 οι αγώνες στο δελτίο έγιναν 13 και τρεις οι κατηγορίες που μοίραζαν κέρδη στους νικητές. Πρώτος πρόεδρος του ΟΠΑΠ ήταν ο Νικόλαος Παπαρόδου, ενώ ως το 1990 που ο ΟΠΑΠ ξεκίνησε τη διεξαγωγή του αριθμολαχείου Λόττο το Προ-Πο ήταν ο μοναδικός χρηματοδότης της ΓΓΑ και του ελληνικού αθλητισμού".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

The bare necessities

Look for the bare necessities
The simple bare necessities
Forget about your worries and your strife
I mean the bare necessities
Old Mother Nature's recipes
That brings the bare necessities of life

Wherever I wander, wherever I roam
I couldn't be fonder of my big home
The bees are buzzin' in the tree
To make some honey just for me
When you look under the rocks and plants
And take a glance at the fancy ants
Then maybe try a few

The bare necessities of life will come to you
They'll come to you!

Look for the bare necessities
The simple bare necessities
Forget about your worries and your strife
I mean the bare necessities
That's why a bear can rest at ease
With just the bare necessities of life

Now when you pick a pawpaw
Or a prickly pear
And you prick a raw paw
Next time beware
Don't pick the prickly pear by the paw
When you pick a pear
Try to use the claw
But you don't need to use the claw
When you pick a pear of the big pawpaw
Have I given you a clue ?

The bare necessities of life will come to you
They'll come to you!

So just try and relax, yeah cool it
Fall apart in my backyard
'Cause let me tell you something little britches
If you act like that bee acts, uh uh
You're working too hard

And don't spend your time lookin' around
For something you want that can't be found
When you find out you can live without it
And go along not thinkin' about it
I'll tell you something true

The bare necessities of life will come to you

Φυστίκια και στρες

Από τα χθεσινά ΝΕΑ

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

Γκουαντάναμο

Από τα σημερινά ΝΕΑ:

"ΟΤΑΝ ΔΕΧΘΗΚΕ τη θέση του εισαγγελέα στο Γκουαντάναμο, ο Μόρις Ντέιβις φανταζόταν αλλιώς τα πράγματα. Ο 50χρονος απόστρατος σμήναρχος εκλήθη πρόσφατα να καταθέσει μέσω δορυφορικής σύνδεσης ως μάρτυρας υπεράσπισης στη δίκη ενός από τους κρατουμένους στο Γκουαντάναμο. Τώρα δηλώνει έτοιμος να μιλήσει για τα βασανιστήρια και τις άλλες μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν στην αμερικανική στρατιωτική βάση στην Κούβα προκειμένου να αποσπασθούν ομολογίες. Και να επαναλάβει επίσημα μία από τις εντολές που είχε δεχθεί: «Κανένας από τους κρατουμενους δεν πρέπει να αθωωθεί στις δίκες». Όταν τον Σεπτέμβριο του 2005 ο Ντέιβις ανέλαβε τη θέση του εισαγγελέα των έκτακτων στρατοδικείων έδειχνε με καμάρι στην οθόνη του κομπιούτερ του τις φωτογραφίες από τα νέα κελιά με τις καθαρές τουαλέτες στο Στρατόπεδο Δέλτα του Γκουαντάναμο, ενώ είχε αποφασίσει να μη χρησιμοποιηθεί καμία ομολογία που δόθηκε υπό την άσκηση βασανιστηρίων.

Η πολιτική αυτή ακολουθήθηκε για δύο χρόνια έως ότου το νέο αφεντικό του Ντέιβις, ο στρατηγός Τόμας Χάρτμαν, τον διέταξε να γίνονται δεκτές όλες οι ομολογίες- ακόμα και εκείνων που βασανίστηκαν. Την ίδια εποχή, ανώτατο στέλεχος του Πενταγώνου είπε στον Ντέιβις ότι δεν πρόκειται να δεχθεί αθωώσεις: «Κρατάμε αυτούς τους ανθρώπους επί χρόνια. Πώς θα το εξηγήσουμε εάν απαλλαγούν». Ο Ντέιβις έκανε το μοναδικό πράγμα που μπορούσε: στις 5 Οκτωβρίου 2007 παραιτήθηκε. Και τώρα πια μετρά τις ημέρες για την ορκωμοσία του Μπαράκ Ομπάμα προκειμένου να δοθεί η εντολή για να κλείσει το Γκουαντάναμο".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Charlie Parker - All the things you are

Happy birthday

Αξιώματα

Η αποκάλυψη της μηχανής που είχε στήσει ο Μπέρναρντ Μάντοφ έφερε ξανά στο προσκήνιο την ιστορία του Τσάρλς Πόνζι, το όνομα του οποίου φέρει το "σχέδιο" που ακούγεται όλο και συχνότερα.

Στις αρχές του περασμένου αιώνα ο ιταλός μετανάστης Πόνζι, έχοντας κατανοήσει πλήρως πως η Αμερική είναι η χώρα της ευκαιρίας, κατάφερε να δίνει συνέντευξη στους Τάϊμς της Νέας Υόρκης βεβαιώνοντας όχι μόνο τις τρελές αποδόσεις που απολάμβαναν μερικοί από αυτούς που του εμπιστεύονταν τα κεφάλαιά τους αλλά και αποδεικνύοντας μία ακόμη φορά ότι ο "κάθε ισχυρισμός έχει το βλάκα του".

(Πηγή των φωτογραφιών)

Natiruts - O carcará e a rosa

Olhe, vá em frente, não se esqueça
Liberdade dentro da cabeça
E a cabeça fora do que há
De mal pra você

Ouvindo a música, sentir o que ela me traz,
Subo até as estrelas para entender como é que se faz, faz, faz
Para esquecer a dor que os meus olhos não conseguem ver
Destrua o meu coração que estará destruindo você,

Você é filho da terra, dadiva dada por seu Deus,
A fome dos meus filhos não será a riqueza dos seus
Ô chama que destrói, corrói o que é belo, tudo que faz bem
Controle suas palavras, minha liberdade não pertence a ninguém

Mas o amor pode chegar, iluminar e colorir
Quando um coração está cansado de ver
As lágrimas da rosa ao ver o espinho morrer
Mas, o carcará foi dizer à rosa
Que a luz dos cristais vem da lua nova e do girassol

Olhe vá em frente não se esqueça
Liberdade dentro da cabeça
E a cabeça fora do que há de mal para você

Olhe vá em frente não se esqueça
Liberdade dentro da cabeça
E a cabeça fora do que há de mal

Μπουρμπουλήθρες

Aπό τα χθεσινά ΝΕΑ η επισήμανση της Φωτεινής Τσαλίκογλου:

"Δυο τρόποι ακύρωσης του νοήματος και της σημασίας των γεγονότων. Ενδεικτικοί του πώς γίνεται η παραχάραξη και παρα-ανάγνωση της Ιστορίας και πώς, εκτός όλων των άλλων, συνεχώς βαθαίνει το χάσμα της ασυνεννοησίας ανάμεσα στις δυο γενιές.

Πρώτος τρόπος.
- Οργανωμένοι τρομοκράτες ήσαν, εχθροί της δημοκρα- τίας (τόσο εύθραυ- στη άραγε η δημοκρατία; Εκτός κι αν στο τέλος τέλος την κάνουν να γίνει).

Δεύτερος τρόπος.
- Έλα μωρέ, πλάκα ήταν. Χαβαλέ κάνανε τα παιδιά. Ανάμεσα στον χαβαλέ και στην τρομοκρατία, οι διαμαρτυρίες των νέων, ευφάνταστες, επινοητικές, άναρχες ή συντονισμένες, φτιάχνουν πλέον, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε μας βολεύουν είτε όχι, είτε το τρέμουμε είτε όχι, ένα δικό τους τοπίο.

Οι μπουρμπουλήθρες της εξωτικής γυναίκας, στο σποτάκι με το οποίο έσπευσε η ΝΕΤ μάνι μάνι να καλύψει το πανό, παραμονεύουν πίσω από τις κάθε λογής τοποθετήσεις, για να ισοπεδώσουν το νόημα της εξέγερσης των νέων παιδιών".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της φωτογραφίας)

Django Reinhardt - Minor Swing

Do one thing song

Χορός για τρεις

Από την Καθημερινή:

"... Μέσα σε ένα πραγματικό καταιγισμό κατηγοριών περί διαφθοράς, μία έδρα της Γερουσίας, που έμεινε κενή, αναμένει το νέο κάτοχό της από το Ιλινόις. Ομως ουδείς εμπιστεύεται τον κυβερνήτη της πολιτείας και ουδείς πιστεύει ότι θα επιλέξει σωστά.

Αυτή ήταν η κατάσταση το έτος 1927, όταν τελικά η Γερουσία αρνήθηκε να «παραδώσει» την έδρα στον Φρανκ Λ. Σμιθ επειδή υπήρχαν σοβαρά ερωτήματα για τη «νομιμότητα και ηθική» του διορισμού του από τον τότε κυβερνήτη Λεν Σμολ.

Σήμερα, αυτή ακριβώς η υπόθεση μοιάζει πιο επίκαιρη από ποτέ και προστίθεται στη μακρά ιστορία δολοπλοκιών και μηχανορραφιών που χαρακτηρίζουν τον «διορισμό» γερουσιαστή.

Μοναδική δυνατότητα
Ο κυβερνήτης του Ιλινόις Ροντ Ρ. Μπλαγκόγεβιτς, τα λεγόμενα του οποίου καταγράφηκαν μετά παγίδευση του τηλεφώνου του, το έθεσε με ωμότητα, αλλά σίγουρα είχε δίκιο όταν έλεγε ότι διέθετε την απεριόριστη εξουσία να τοποθετήσει οποιονδήποτε επιθυμούσε στη θέση που έμεινε κενή μετά την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα και ότι αυτή του η δυνατότητα άξιζε πραγματικό χρυσάφι. Στις αρχές της ιστορίας της Γερουσίας, όταν οι βουλευτές κάθε πολιτείας επέλεγαν τους γερουσιαστές, τα προβλήματα της δωροδοκίας και διαφθοράς ήταν οξύτατα καθώς οι νέοι ηγέτες της προνομιούχας τάξης προσπαθούσαν να αγοράσουν πάση θυσία μία έδρα. Ακόμα, όμως, και μετά τη θεσμοθέτηση της άμεσης εκλογής των γερουσιαστών το 1913, η πλήρωση των κενών εδρών αποτελούσε πρόβλημα για τους κυβερνήτες και τους κινούντες τα νήματα του πολιτικού κόσμου καθώς προσπαθούσαν να βρουν την ιδανική λύση επιλέγοντας ανάμεσα στο να ανταμείψουν φίλους, να τοποθετήσουν συγγενείς, να αυτοδιοριστούν ή τελικά να εκχωρήσουν την κενή έδρα στον ικανότερο πολιτικό.

Το 2002, ο διορισμός της Λίζα Μουρκόφσκι από τον πατέρα της Φρανκ Μουρκόφσκι, ο οποίος είχε μόλις εγκαταλείψει την έδρα του στη Γερουσία για να αναλάβει τα καθήκοντα του κυβερνήτη της Αλάσκας, προκάλεσε οργή και καταγγελίες κατά του νεποτισμού και τελικά οδήγησε στον περιορισμό της εξουσίας του κυβερνήτη να διορίζει γερουσιαστές κατά το δοκούν.

Ο κυβερνήτης Εντουιν Εντουαρντς της Λουιζιάνας, από το Κόμμα των Δημοκρατικών, διόρισε στη γερουσία τη σύζυγό του Ελέιν, το 1972. Ο κ. Εντουαρντς εξήγησε την επιλογή του, επισημαίνοντας ότι το ζεύγος είχε κοινές πολιτικές απόψεις. Ακόμα και πριν ξεσπάσει το σκάνδαλο της διαδοχής Ομπάμα στη Γερουσία, το ενδιαφέρον είχε κινήσει η αντικατάσταση του νεοεκλεγέντος αντιπροέδρου Μπάιντεν από το Ντελαγουέρ στη Γερουσία. Η κυβερνήτης της πολιτείας Αν Μάινερ του Δημοκρατικού Κόμματος είχε ανακοινώσει ότι επρόκειτο να διορίσει στην κενή έδρα κάποιο σύμβουλο του κ. Μπάιντεν. Οι γνωρίζοντες υποστηρίζουν ότι πρόκειται για σαφή απόπειρα διατήρησης της έδρας έως ότου την αποκτήσει ο γιος του νεοεκλεγέντος αντιπροέδρου Μπάιντεν, Μπο, που σήμερα υπηρετεί στο Ιράκ.

Η έδρα της Χίλαρι
Και στη Νέα Υόρκη, όπου η Χίλαρι Κλίντον θα εγκαταλείψει την έδρα της στη Γερουσία, οι πολιτικοί προσπαθούν να αποκτήσουν μία θέση στη λίστα των πιθανών υποψηφίων. Ανάμεσά τους και η Καρολίν Κένεντι, θυγατέρα του JFK και της Τζάκι.

Ωστόσο, είναι αμφίβολο κατά πόσον ο διορισμός γερουσιαστή έχει τελικά πολιτικά οφέλη. Ο κ. Ρίτσι υποστηρίζει ότι μόνο οι μισοί διορισμένοι γερουσιαστές επανεκλέγονται. Σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία της υπόθεσης Μπλαγκόγεβιτς, ο κυβερνήτης του Ιλινόις σκεφτόταν να δώσει στον εαυτό του την έδρα του Ομπάμα στη Γερουσία, επιλογή που δεν μοιάζει τόσο επιτυχής. Από τους εννέα κυβερνήτες που αυτοδιορίστηκαν στη Γερουσία από το 1930 έως σήμερα μόνο ένας κατάφερε να επανεκλεγεί. Ο Αλμπερτ Β. Τσάντλερ του Κεντάκι".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή του έργου της Tessel Tierolff)

You've got a friend in me

You've got a friend in me
You've got a friend in me
When the road looks rough ahead
And you're miles and miles
From your nice warm bed
Just remember what your old pal said
Boy, you've got a friend in me
You've got a friend in me
You've got a friend in me
You've got a friend in me
You've got troubles, well I've got 'em too
There isn't anything I wouldn't do for you
We stick together and we see it through
You've got a friend in me
You've got a friend in me

Some other folks might be
A little bit smarter than I am
Bigger and stronger too
Maybe
But none of them will ever love you the way I do
It's me and you
And as the years go by
Boys, our friendship will never die
You're gonna see
It's our destiny
You've got a friend in me
You've got a friend in me
You've got a friend in me

Σωστό ή λάθος;

Από email αναγνώστη:

"... Ξεφυλλίζοντας τον εορταστικό κατάλογο ενός γνωστού βιβλιοπωλείου συνάντησα λέξεις που πίστευα πως δεν υπάρχουν και εκφράσεις που δεν λέγονται. Σε αρκετά έπεσα έξω, ενώ σε άλλα είχα δίκιο. Να ένας ανακατεμένος (με λάθη και σωστά) κατάλογος:

... η Μαργαρίτα όταν αποφασίζει να ανακαλύψει τους υπαιτίους...

... το διαρκές θέμα της φθοράς των σχέσεων και της απιστίας στις μέρες μας, την εποχή της άκρας αυτοσυνειδησίας, με άλλα λόγια στα χρόνια της ειρωνίας...

... την εμμονή του απομονωμένου αυτού ανθρώπου με τη δραπέτευση από την τυρρανία...

... δοξάζεται ενώ όλα γύρω του επιδεινώνονται, ενώ όλα βαίνουν καλώς εναντίον του...

... ένας ανήλεος ιεροεξεταστής σκοπεύει...

... ένα αφήγημα με θέμα τη θνητότητα...

... ως κοινό παρονομαστή την ασύνειδη αφύπνιση...

... ένα πλανητικό θρίλερ...

... ένα βιβλίο με παραδείγματα που κειμένονται από τα εικονικά φάρμακα...

... να εξερευνήσουμε τον υπέροχο καρποφόρο χώρο της φιλοσοφίας...

... ένα ανάγνωσμα χρήσιμο σε κάθε μελετητή του Πυθαγορισμού..."

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Ginza

A Night in Tunisia

Προσεγγίσεις

Από το σημερινό ΒΗΜΑ:

"... Προσλήψεις και μπόνους από τη LegoΗ Lego, η γνωστή δανέζικη εταιρεία παιχνιδιών, ανακοίνωσε ότι αναθεωρεί τα σχέδια περικοπών 1.300 θέσεων εργασίας (εκ των οποίων 900 στην παραγωγή) στη Δανία. Επιπλέον ανακοίνωσε ότι όχι μόνο δεν θα απολύσει εργαζομένους, αλλά θα τους δώσει και μπόνους και πριμ αποδοτικότητας, αφού«χάρη στη δική τους προσπάθεια η επιχείρηση είναι κερδοφόρα» - προ διετίας η Lego είχε φθάσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

«Δεν είναι δυνατόν να κλείσουμε το εργοστάσιο που λειτουργεί εδώ και 50 χρόνια και να πάει χαμένη όλη η τεχνογνωσία, επειδή έχουμε εργοστάσια σε χώρες με φθηνά μεροκάματα» δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησηςΓιόργκεν Βιγκ Κνούστροπ!"

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Απορίες

Γιατί "εκοιμήθη" ο Αλέξιος κι όχι πέθανε;

Ποιό πρωτόκολλο, άραγε, επιβάλει αυτή τη "διαφορά" στην ορολογία;

Πώς η αγνώστου "ταυτότητος" -και πάντως ανακριβής- αυτή διάκριση γίνεται μαζικά σεβαστή και αναπαράγεται από τα ΜΜΕ;

(Πηγή της εικόνας)

Rocky Raccoon

Now somewhere in the black mountain hills of Dakota
There lived a young boy named Rocky Raccoon
And one day his woman ran off with another guy
Hit young Rocky in the eye Rocky didn't like that
He said I'm gonna get that boy
So one day he walked into town
Booked himself a room in the local saloon

Rocky Raccoon checked into his room
Only to find Gideon's bible
Rocky had come equipped with a gun
To shoot off the legs of his rival
His rival it seems had broken his dreams
By stealing the girl of his fancy
Her name was Magil and she called herself Lil
But everyone knew her as Nancy
Now she and her man who called himself Dan
Were in the next room at the hoe down
Rocky burst in and grinning a grin
He said Danny boy this is a showdown
But Daniel was hot, he drew first and shot
And Rocky collapsed in the corner, ah

Now the doctor came in stinking of gin
And proceeded to lie on the table
He said Rocky you met your match
And Rocky said, doc it's only a scratch
And I'll be better I'll be better doc as soon as I am able

And now Rocky Raccoon he fell back in his room
Only to find Gideon's bible
Gideon checked out and he left it no doubt
To help with good Rocky's revival, ah
Oh yeah, yeah

The story of Rocky there

Σοφόν το σαφές (2)

Από γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας, που με αφορμή διάταγμα για τον κανονισμό λειτουργίας των ΑΕΙ ξεκαθαρίζει τα πράγματα για την ελευθερία θρησκευτικής συνείδησης:

"...Με τις διατάξεις του άρθρου 13 παρ. 1 του Συντάγματος και 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η οποία κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν.δ. 53/1974 (Α' 256), κατοχυρώνεται η ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, που αποτελεί ειδικότερη εκδήλωση του ατομικού δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας.

Περιεχόμενο, μεταξύ άλλων, της ελευθερίας της θρησκευτικής συνείδησης αποτελεί το δικαίωμα καθενός να πρεσβεύει οποιοδήποτε θρήσκευμα, δόγμα ή αίρεση ορισμένης θρησκείας επιθυμεί, ή και να είναι άθρησκος ή άθεος. Εντός του πλαισίου αυτού, είναι αντίθετη προς την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης η αναγκαστική επιβολή θρησκευτικού όρκου.

Αντιθέτως, εκ των ανωτέρω διατάξεων γεννάται η υποχρέωση του νομοθέτη και της κανονιστικώς δρώσας Διoίκησης να θεσπίζει ρυθμίσεις σχετικές με την ορκωμοσία των αλλοθρήσκων ή τη διαβεβαίωση, κατ' επίκληση της τιμής και της υπόληψής τους των αθρήσκων και των αθέων. Πέραν τούτων, παραβιάζει την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης ρύθμιση, με την οποία παρέχεται η δυνατότητα δόσης μη θρησκευτικού όρκου μόνον ύστερα από αιτιολόγηση της επιλογής και αποκάλυψη των θρησκευτικών πεποιθήσεων του ενδιαφερομένου.

Κατόπιν τούτων, η ως άνω διάταξη του σχεδίου πρέπει να αναδιατυπωθεί ως εξής : «Τα διοριζόμενα στο Α.Ε.Ι. μέλη Δ.Ε.Π. .... πριν από την ανάληψη των καθηκόντων τους, δίνουν, κατ' επιλογήν τους, τον προβλεπόμενο όρκο της υπηρεσίας ή διαβεβαίωση, κατ' επίκληση της τιμής και της υπόληψής τους. Η σχετική διαδικασία λαμβάνει χώρα ενώπιον του Πρυτάνεως ή του Προέδρου του οικείου ιδρύματος, ή των νομίμων αναπληρωτών τους».".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

ΥΓ: Οπως όλοι(;) καταλαβαίνουν η γνωμοδότηση βάλλει ευθέως κατά της γνωστής τρίτης εγκυκλίου του Ε. Στυλιανίδη, που έχει το λόγο (πολύ πιθανόν για να ... "κατακεραυνώσει" το ΣτΕ, όπως έκανε και με το Συνήγορο του Πολίτη).

(Πηγή της εικόνας)

Η Κασσάνδρα και ο Λύκος

Το Νοέμβριο του 2005 τα ΝΕΑ και οι "Αλλοι Πρωταγωνιστές" του Στ. Θεοδωράκη φιλοξένησαν τη Μαργαρίτα Καραπάνου, που πέθανε χθές:

"Είχα ακούσει τόσα πολλά για τη Μαργαρίτα Καραπάνου, που δεν ήξερα τι να περιμένω. Θα μπορούσα να είχα βρεθεί σε ένα σπίτι με «μουχλιασμένα» έργα τέχνης και με την Καραπάνου στο βάθος ενός μεγάλου διαδρόμου να με κοιτάει περιπαικτικά. Θα μπορούσα να είχα βρεθεί σε ένα δωμάτιο με μαύρους τοίχους και την «καταραμένη Καραπάνου» να κρύβεται πίσω από σύννεφα καπνού. Όλα θα μπορούσαν να συμβούν. H Μαργαρίτα Καραπάνου μεγάλωσε «χωρίς ταυτότητα». H μητέρα της Μαργαρίτα Λυμπεράκη είχε την κακή ιδέα να της δώσει το δικό της όνομα. Και μπορεί ο Σικελιανός - φίλος στενός της Λυμπεράκη - να αστειευόταν και να μιλούσε για «πνευματική δυναστεία», όμως η μικρή Μαργαρίτα μεγάλωσε χωρίς δικό της όνομα. Δίπλα της μόνο «ιερά τέρατα». Ο θείος της Γιάννης Μόραλης, η θεία της Αγλαΐα Λυμπεράκη η γλύπτρια, και το Παρίσι στη δεκαετία του '60 -ο Σαρτρ, η Μποβουάρ, ο Καμί, ο Πικάσο.

«H Κασσάνδρα και ο Λύκος», το πρώτο της βιβλίο μεταφράστηκε σε 12 γλώσσες. «Πέρασα κι εγώ τα ίδια με εσάς. Εγώ κατέληξα στη φυλακή, εσείς γίνατε συγγραφέας» τής έγραψε μια μαύρη ισοβίτισσα της Νέας Υόρκης. Το «Ναι» το έγραψε σε ψυχιατρική κλινική, άρρωστη πολύ. «Ο υπνοβάτης» πήρε το βραβείο καλύτερου ξένου μυθιστορήματος στη Γαλλία. Το «Lee και Lou» «ισοπέδωσε» το Κολωνάκι. Όλα λοιπόν έπρεπε να τα περιμένω χτυπώντας το κουδούνι της. Μου άνοιξε μόνη της όμως. Μια σκυλίτσα - η Lou - φώναζε, στο μπαλκόνι είχε λίγα λουλούδια και στους τοίχους φωτογραφίες της νιότης της. Τα ωραιότερα μάτια της Αθήνας - έτσι μου είχαν πει - δεν ήταν σκοτεινά ούτε περιπαιχτικά. H Μαργαρίτα Καραπάνου είναι εδώ και δύο χρόνια καλά. Και θέλει να μιλήσει. H κοινή μας φίλη, η Φωτεινή Τσαλίκογλου, που είχε κανονίσει το ραντεβού, την είχε πείσει ότι δεν είχε τίποτα να φοβηθεί.

Να αρχίσουμε λοιπόν με το μεγάλο σας μυστικό.
Ναι. Αποφάσισα να βγω και να μιλήσω για τη μανιοκατάθλιψη που είχα πάρα πολλά χρόνια, όχι για να εκτονωθώ, αλλά για να βοηθήσω τους ανθρώπους που την έχουν. Είναι μια αρρώστια φοβερή, αλλά πρέπει να μην το βάζουν κάτω. Να ζήσουν, να ερωτευθούν, να γράψουν, να ταξιδέψουν. Όλα γίνονται.

Πότε καταλάβατε ότι είχατε αυτή την αρρώστια;
Είκοσι τεσσάρων χρόνων. Κλείστηκα σπίτι, φάρμακα, μετά κλινικές. Θέλω να κατηγορήσω εκείνους τους γιατρούς για την αδιαφορία τους, για την ειρωνεία τους απέναντι στους αρρώστους. Είναι ντροπή τους. Σαν να ήμασταν κατώτερο είδος, ένας ρατσισμός αφάνταστος. Οι νοσοκόμες μας φέρονταν σαν να ήμασταν ζώα.

Και πώς αντέξατε;
Μόλις μου βγάζανε τον ορό, έτρεχα στο τραπέζι και έγραφα. Τότε έγραψα το «Ναι». Αυτό το βιβλίο μου έσωσε την ζωή. Εκεί βρήκα και τη Βαρβάρα, αλληλοβοηθηθήκαμε. Ήταν λίγο σαν στρατόπεδο συγκέντρωσης Εβραίων. Από τότε έγινε η πιο στενή μου φίλη. Και αυτή είναι σήμερα καλά και μάλιστα δουλεύει ως μεταλλειολόγος.

Υπήρξε αφορμή για την εκδήλωση της αρρώστιας;
Όχι, καμία. Είναι μια αρρώστια βιολογική, δεν είναι ψυχολογική. Κάτι πειράζεται στον εγκέφαλο. Έχασα 30 χρόνια από τη ζωή μου. Τώρα όμως και δυο χρόνια είμαι καλά και οι γιατροί λένε ότι δεν θα γυρίσει ξανά, γιατί αυτή η αρρώστια φεύγει σιγά-σιγά με την ηλικία, είναι αρρώστια της εφηβείας, οπότε χαίρομαι πολύ που γερνάω.

Τώρα παίρνετε φάρμακα;
Πολύ λίγα πια. Πριν έπαιρνα 17, τώρα τρία.

Πώς τα καταφέρατε και γράψατε 6 βιβλία;
Πολλοί σημαντικοί συγγραφείς είχαν αυτή την αρρώστια και μεγάλοι ζωγράφοι. Ο Γκρέκο, ο Βαν Γκογκ, η Βιρτζίνια Γουλφ, ο Τένεσι Γουίλιαμς, η Σίλβια Πλαθ. Εγώ γράφω βιβλία από 7 χρόνων, βιβλία για παιδιά. Την «Κασσάνδρα» την έγραψα στα 21 μου, τότε ήμουν ακόμη καλά. Μετά, όποτε συνερχόμουν λίγο από την αρρώστια, έγραφα. Ή έγραφα άρρωστη.

Ο βραβευμένος «Υπνοβάτης» πώς γράφτηκε;
Στην Ύδρα, έναν χειμώνα μόνη μου. Τα βράδια έπαιζα πόκερ με 12 ξένους, πλούσιους γέρους - τους πήρα μέχρι και τα ασημένια μαχαιροπίρουνα - και το πρωί έγραφα.

Πείτε μου για τη βράβευσή σας...
Ήταν το 1988, το ήξερα ότι ήμουν υποψήφια για το γαλλικό βραβείο για το καλύτερο ξένο βιβλίο - έναν χρόνο πριν το είχε πάρει ο Μαρκές με τα «Εκατό χρόνια μοναξιάς». Καθόμουν σπίτι και έβλεπα στο DVD ένα θρίλερ του Μπράιαν ντε Πάλμα με τον Μάικλ Κέιν. Χτυπάει το τηλέφωνο, δεν το σηκώνω, συνεχίζει να χτυπάει και ακούω μια φωνή από το υπερπέραν να μου φωνάζει, «κερδίσατε το βραβείο του καλύτερου ξένου βιβλίου, μεθαύριο πρέπει να είσθε στο Παρίσι για την απονομή και το πάρτι». Μιλάω και με την EPT και μου λένε «πάρτε ένα ταξί και ελάτε αμέσως για το δελτίο»! Βάζω ένα πουλόβερ, ένα παντελόνι, άβαφη, αχτένιστη και τρέχω. Βγαίνω, τους τα λέω και μετά αρχίζω να γελάω. Από μέσα φορούσα το νυχτικό!

Πού μεγαλώσατε;
Ανάμεσα στο Παρίσι και την Αθήνα. Οκτώ χρόνων γνώρισα τον Καμί. Βέβαια ήμουν μικρή για να καταλάβω ποιους ανθρώπους είχα απέναντί μου. Έβλεπα όμως σ' αυτούς τους ανθρώπους μια ξεχωριστή λάμψη. Θυμάμαι τον Σαρτρ στο καφενείο να καπνίζει ακατάπαυστα «Γκουλουάζ». Τα έβαζε στο στόμα από τη δεξιά μεριά και μιλούσε, μιλούσε. Πίσω σε ένα τραπέζι μόνη της καθόταν η Μποβουάρ. Έγραφε, δεν ήταν πολύ της παρέας.

Πώς είχατε βρεθεί στο Παρίσι;
H μητέρα μου ζούσε εκεί. «Τα ψάθινα καπέλα» που είχε γράψει η μητέρα μου Μαργαρίτα Λυμπεράκη βγήκαν στον Γκαλιμάρ, όταν ο Αλμπέρ Καμύ ήταν διευθυντής στο τμήμα ξένων βιβλίων και έτσι τον γνώρισε. Ο Καμί ερχόταν στο σπίτι μας και μου έλεγε «Κακομοίρα Μαργαρίτα, είσαι στο σκοτεινό Παρίσι και όχι στο φως της Αττικής».

Ο πατέρας σας;
A, ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ ωραίος άντρας, αλλά ήταν ένας play boy, δεν τον έβλεπα πολύ. Έπαιζε στις κούρσες, είχε πολλές γυναίκες. Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 8 μηνών και τον έβλεπα πάντα σαν έναν πρίγκιπα.

Αλλά όχι σαν πατέρα...
Όχι. Έπαιζε συνεχώς στις κούρσες και μια φορά θυμάμαι πήρε τη γιαγιά μου και της είπε «Σαπφώ, έχασα το σπίτι στην Εκάλη». Και λέει η γιαγιά μου, «τι έγινε, κάηκε;». «Όχι, το έπαιξα στις κούρσες».

Και εσείς δεν κάνατε οικογένεια όμως...
Όχι, δεν έκανα, γιατί αρρώστησα στα 24. Και είναι το μόνο που μου λείπει πολύ. Σκέφτομαι να υιοθετήσω ένα παιδί από την Αφρική.

Ήσασταν μελαγχολικό παιδί;
Ήμουν πολύ κλειστό παιδί και φοβόμουνα. Είχα έναν τρόμο μέσα μου, μια μεγάλη ανασφάλεια. Δεν είχα τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, δύο πόλους, όπως χρειάζεται ένα παιδί.

Πέστε μου για τα χρόνια της κατάθλιψης.
Έζησα σε μεγάλη απομόνωση πολλά χρόνια. Γινόμουν καλά για τρεις-τέσσερις μήνες και μετά πάλι αρρώσταινα. Τριάντα χρόνια η ίδια ιστορία. Τώρα γελάω, γιατί όλοι με νομίζουν σνομπ και ότι κάνω ζωή jet set. Όλοι νομίζουν ότι είμαι Ύδρα, Παρίσι, Αθήνα. Και είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα!

Δεν θέλατε να βλέπετε ανθρώπους.
Δεν μπορούσα. H κατάθλιψη είναι μια κατάσταση που «δεν μπορείς»! Δεν είναι ότι «δεν θέλεις», είναι πολύ πιο βαθύ. Κακός ύπνος, μεγάλο άγχος...

Κλειστά παράθυρα...
Για ένα διάστημα ναι, κλειστά παράθυρα.

Αλκοόλ;
Ποτέ. Δεν έπινα ποτέ, ούτε ναρκωτικά, ούτε τίποτα.

Ο Θεός είναι κουρασμένος. Έτσι γράφατε. Έχετε αλλάξει άποψη γι' αυτό;
Έχω αλλάξει άποψη ναι, γιατί αν είναι Θεός, δεν θα κουραστεί ποτέ.

Έχετε ακόμα ένα «αν» όμως...
Εγώ πιστεύω στον Θεό. Και όταν ήμουν πολύ άρρωστη έλεγα: Θεέ μου να γίνω καλά, δεν θέλω τίποτα άλλο, ούτε να γράψω, ούτε να γίνω διάσημη, ούτε άνδρες, ούτε τίποτα. Να ξυπνάω και να είμαι καλά.

Τι εννοείτε «πολύ άρρωστη», δηλαδή ξυπνάγατε και...
Δεν υπήρχε τίποτα γύρω μου, ήταν η απόλυτη έρημος. Δεν ήθελα τίποτα, να πεθάνω ήθελα.

Ζούσατες σε μια άλλη πραγματικότητα; Ή απλώς υπήρχε ένα κενό, μια έρημος;
Όχι. Μόνο έρημος. H κατάθλιψη χτυπάει εκεί που έχουμε την ενέργειά μας και σε διαλύει. Σήμερα ξυπνάω, πίνω τον καφέ μου, βγάζω βόλτα τη σκυλίτσα μου τη Λου, γυρίζω, ζει μαζί μου μια φίλη μου Γεωργιανή, η Κατερίνα, που τη λατρεύω και το απόγευμα βλέπουμε πάντα DVD με καταστροφές, τυφώνες, βροχές. Είμαι καλά. Τίποτα άλλο δεν θέλω. Ούτε δημοσιότητα, ούτε φήμη, ούτε βιβλία - τίποτα.

H μητέρα μου με αγάπησε όταν αρρώστησα
Όταν εκδηλώθηκε η ασθένεια, η Μαργαρίτα Καραπάνου είχε δεσμό «με έναν υπέροχο άνδρα», όπως λέει. Όσο και να προσπάθησε όμως δεν μπόρεσε να τη βοηθήσει. «Ήταν πολύ ερωτευμένος μαζί μου και δεν μπορούσα, δεν είναι ότι δεν ήθελα, δεν μπορούσα να βγω έξω από το σπίτι. Μου διάβαζε τα αγαπημένα μου παραμύθια, τη "Μικρή Πριγκίπισσα" και την "Αλίκη των θαυμάτων". Δύο χρόνια προσπάθησε, με λάτρευε», εξηγεί η ίδια και παραδέχεται πως η μητέρα της στάθηκε στο πλευρό της από την πρώτη στιγμή: «Από την ώρα που αρρώστησα δεν έφυγε από δίπλα μου. Τότε με αγάπησε. Τότε μόνο. Άφησε τα πάντα, τους φίλους της, τις σχέσεις της, τα πάντα».

Ήταν αργά όμως...
Ήταν αργά. Τη λάτρευα τη μητέρα μου. Παρ' όλα αυτά που έχω γράψει στο «Μαμά», τη λάτρευα.

Στο βιβλίο σας βγαίνει λατρεία, αλλά και θυμός...
Μεγάλος θυμός, αλλά και λατρεία, αυτά τα δύο ένιωθα για τη μητέρα μου.

«Ευτυχισμένος» είναι μια λέξη που δεν ξέρω
Σαρτρ, Καμί, Πικάσο, Μποβουάρ. H Μαργαρίτα Καραπάνου, παιδί ακόμα, γνώρισε μέσω της μητέρας της όλες τις μεγάλες προσωπικότητες της εποχής...

Αυτοί οι άνθρωποι που γνωρίσατε στη Γαλλία σας φαίνονταν ευτυχισμένοι;
«Ευτυχισμένος» είναι μια λέξη που δεν την ξέρω. Ευτυχία για μένα είναι η ολοκλήρωση. Ήταν άνθρωποι που είχαν κάνει αυτό που ήθελαν. Που είχαν τις γυναίκες που ήθελαν. Αλλά βέβαια την πλήρωσαν όλοι γύρω τους. Ήταν άνθρωποι πάρα πολύ σκληροί...

Όταν λέτε «σκληροί»;
Ορισμένοι έκαναν πράγματα φοβερά. Κάποιος - μεγάλη προσωπικότητα - έπεισε την κοπέλα του να αυτοκτονήσει και επειδή αυτή τον λάτρευε, αυτοκτόνησε.

Ήθελε να δοκιμάσει τη δύναμή του;
Ναι, και της μετέφερε αυτή την επιθυμία. Αυτοκτονεί αυτή, αυτοκτονεί και η αδελφή της. Αυτός μετά αρρώστησε, πήγε στην κλινική. Εγώ θα είχα πεθάνει, δεν θα είχα αρρωστήσει. Και οι περισσότεροι από αυτούς που θαυμάζουμε, είχαν φερθεί άσχημα στα παιδιά τους. Ο Καμύ, ας πούμε, φέρθηκε άσχημα στον γιο του. Ο Πικάσο έλεγε στη μαμά μου: «Γιατί έχεις την κόρη σου μαζί σου; Εγώ έχω μια κόρη που ζει 20 λεπτά από εδώ και δεν την έχω δει ποτέ»! Ήταν οι ήρωες του κόσμου, δεν τους ένοιαζε τίποτα πέραν του εαυτού τους. Είναι τιμή μου που τους γνώρισα, αλλά δεν θα ήθελα να είχα τη ζωή τους.

Ήθελα να ζήσω με τη γιαγιά μου, όχι με τους Σαρτρ και τους Καμί
Για πολλούς, η Μαργαρίτα Καραπάνου υπήρξε η ωραιότερη γυναίκα της Αθήνας. Γυναίκα που με τα λαμπερά της μάτια ενέπνεε τον έρωτα. H ίδια δεν το αρνείται...

«Ήμουν όμορφη, ναι. Με ερωτευθήκανε πολλοί άνδρες, εννοώ έρωτα μεγάλο, όχι για ένα βράδυ. Δεν δινόμουν όμως εύκολα, είχα ένα κράτημα, ίσως απ' όσα είχα περάσει. Τώρα που είμαι πια καλά, σκέφτομαι αν θα μπορούσα να παντρευτώ»...

Με ρωτάτε;
Ναι, θα ήθελα να έχω έναν σύντροφο. Όχι για σεξ και τέτοια, για παρέα.

Αν δεν είχατε πάει με τη μητέρα σας στη Γαλλία;
Θα είχα σωθεί νομίζω. Θα ζούσα εδώ με τη γιαγιά μου. Μαζί της πέρασα και τα χρόνια της εφηβείας, όχι πια με τους Σαρτρ και τους Καμί, αλλά με τα φλερτ μου με τις φίλες μου. Και γι' αυτό θα της είμαι αιώνια ευγνώμων. Τα χρόνια εκείνα ήταν τα μόνα ωραία χρόνια.

Τι γράφετε αυτή την εποχή;
Ένα θρίλερ. Να το διαβάσει ο Στίβεν Κινγκ και να κρυφτεί κάτω από το κρεβάτι του. Ξυπνάω πριν από το ξημέρωμα, πίνω τον πρώτο καφέ και μετά γράφω. Μετά συνεχίζω στα καφενεία, όπως η Σιμόν ντε Μποβουάρ. Κοιτάζω πώς καπνίζει ο ένας, πώς μιλάει ο άλλος, είμαι κάτι σαν ηδονοβλεψίας, περνάνε έτσι πέντε λεπτά, κάνω διάλειμμα και συνεχίζω. Γράφω ή στο «Ciao» στην Τσακάλωφ, ή στον «Ίσαλο» στην Ύδρα, σ' αυτά τα δύο καφενεία.

H μανιοκατάθλιψη θα υπήρχε αν είχατε μια πιο πρακτική ζωή;
Ντρέπομαι που το λέω, αλλά οι γιατροί μού έχουν πει ότι εάν η ζωή μου ήταν πιο κανονική, μπορεί να μην είχε έρθει καθόλου, ή να είχε έρθει σε πολύ ηπιότερη μορφή. Αλλά θα σου πω κάτι περίεργο, αυτή η αρρώστια μου έμαθε τους ανθρώπους. Τώρα έχω μέσα μου ένα τεράστιο αίσθημα αγάπης και συμπόνιας για τον πόνο του άλλου, που δεν θα το είχα ποτέ, αν δεν είχα αρρωστήσει".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Χθεσινό φεγγάρι

(Φωτό: antonix)

Σοφόν το σαφές

Το άρθρο του καθηγητή συνταγματικού δικαίου Γ. Σωτηρέλη από το χθεσινό ΒΗΜΑ:

"Το τελευταίο διάστημα γίναμε μάρτυρες μιας ακόμη κραυγαλέας κυβερνητικής ανακολουθίας. Το καλοκαίρι εκδόθηκαν δύο εγκύκλιοι [1, 2], οι οποίες, επικαλούμενες «τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Ανεξάρτητων Αρχών», προέβλεπαν ότι οι μαθητές που δεν επιθυμούν να παρακολουθούν το μάθημα των Θρησκευτικών που διδάσκεται στα σχολεία μας μπορούν - με αίτηση των γονέων τους εφόσον είναι ανήλικοι - να απαλλαγούν από την παρακολούθησή του, χωρίς να δηλώνουν τον ειδικότερο λόγο αυτής τους της επιλογής. Ακολούθησε ένας καταιγισμός αντιδράσεων από τη «Δεξιά του Κυρίου», με αιχμή του δόρατος την απειλή ότι η κυβέρνηση θα τιμωρηθεί εκλογικά, διότι τόλμησε να αγνοήσει αυτούς που την έφεραν στην εξουσία… Απέναντι σε αυτές τις αντιδράσεις το υπουργείο Παιδείας αρκέστηκε στο να ψελλίσει απολογητικά κάποιες δικαιολογίες για παρανόηση και να τραπεί - ως συνήθως… - σε άτακτη υποχώρηση, εκδίδοντας μια τρίτη εγκύκλιο, η οποία αποτελεί μνημείο σοφιστείας: ενώ υποτίθεται ότι ερμηνεύει τις δύο προηγούμενες, στην ουσία τις αναιρεί πλήρως, διευκρινίζοντας σε μια παρένθεση ότι δικαίωμα απαλλαγής έχουν μόνον οι ετερόθρησκοι και οι ετερόδοξοι…

Το ζήτημα έφθασε στον Συνήγορο του Πολίτη, ο οποίος, όπως αρμόζει σε μια ανεξάρτητη Αρχή που δεν επηρεάζεται από πελατειακά κριτήρια, επεσήμανε, πρώτον, ότι «… λόγω του συγκεκριμένου ομολογιακού χαρακτήρα, τον οποίο έχει το μάθημα αυτό στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα… δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους συνείδησης έχουν όλοι οι μαθητές» και, δεύτερον, ότι «η εγκυρότητα της δηλώσεως για απαλλαγή δεν είναι συνταγματικώς θεμιτό να εξαρτάται από οποιασδήποτε μορφής - θετική ή αρνητική - δήλωση θρησκεύματος».

Ο υπουργός Παιδείας με μια ιταμή δήλωση κατηγόρησε τον Συνήγορο ότι «υπερέβη την αρμοδιότητά του» και ότι «κάνει πολιτική», με μόνο επιχείρημα το ότι δεν νοείται απαλλαγή για τους ορθοδόξους από το μάθημα, διότι είναι τάχα «γνωσιολογικό». Τη σκυτάλη πήραν οι Ιεράρχες - μεταξύ των οποίων, δυστυχώς, και ορισμένοι που θεωρούνται ανοιχτόμυαλοι - οι οποίοι ούτε λίγο ούτε πολύ είπαν ότι αποκαταστάθηκε επιτέλους η συνταγματική τάξη, διότι αυτή δήθεν επιβάλλει το συγκεκριμένο μάθημα των Θρησκευτικών.

Και οι δύο ισχυρισμοί είναι παντελώς αβάσιμοι:
Το μάθημα των Θρησκευτικών παραμένει και σήμερα - παρά τις κάποιες επί μέρους βελτιώσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου - όχι μόνο ομολογιακό αλλά και βαθύτατα κατηχητικό. Αν μάλιστα ο υπουργός είχε κάνει τον κόπο να διαβάσει μερικά βιβλία Θρησκευτικών δεν θα είχε εκτεθεί τόσο ανεπανόρθωτα. Εξάλλου ο ισχύων νόμος 1566/1985 (ψηφισθείς επί υπουργίας Απ. Κακλαμάνη…) προβλέπει ότι σκοπός της Παιδείας είναι «να διακατέχονται» οι μαθητές από «πίστη προς τα γνήσια στοιχεία της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης». Με άλλα λόγια, το μάθημα εντάσσεται στην - αποδοκιμαζόμενη πλήρως από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - λογική του «δογματικού διαποτισμού» της συνείδησης των μαθητών («indoctrination»), καθώς αποβλέπει στην επιβολή συγκεκριμένων θρησκευτικών δοξασιών, και μάλιστα όχι μόνο μαθησιακά αλλά και βιωματικά, με υποχρεωτικό εκκλησιασμό και προσευχή, που αναιρούν από μόνα τους κάθε ψευδαίσθηση περί γνωσιολογικού χαρακτήρα…

Ενα τέτοιο μάθημα των Θρησκευτικών όχι μόνο δεν επιβάλλεται από το Σύνταγμα αλλά, αντίθετα, κονταροχτυπιέται με αυτό. Και τούτο διότι το άρθρο 16 Σ δεν επανέλαβε τις μετεμφυλιακές ψυχώσεις του προηγούμενου (Σ 1952) περί «ελληνοχριστιανικών ιδεωδών», αρκούμενο απλώς να περιλάβει μεταξύ των σκοπών της Παιδείας την «ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης». Τι είναι όμως θρησκευτική συνείδηση; Οπως έχει διδάξει ο αείμνηστος Αριστόβουλος Μάνεσης, είναι το ενδιάθετο φρόνημα του ανθρώπου για το Θείο, που μπορεί να έχει θετικό ή αρνητικό χαρακτήρα. Τι μπορεί λοιπόν να σημαίνει «ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης»;

Πρώτα και πάνω απ’ όλα σημαίνει ελεύθερη διαμόρφωση της θρησκευτικής συνείδησης για όλους τους μαθητές, δηλαδή και για τους λόγω νηπιοβαπτισμού - και άρα όχι κατ' επιλογήν τους - ορθοδόξους. Αυτό επιτάσσει τόσο το άρθρο 5 παρ. 1 Σ, που εγγυάται την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας, όσο και το άρθρο 13 παρ. 1 Σ, που κατοχυρώνει την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπουμε και το ίδιο το άρθρο 16 Σ, που συμπεριλαμβάνει στους σκοπούς της Παιδείας τη «διάπλαση ελεύθερων πολιτών».

Μια τέτοια ανάπτυξη όμως προϋποθέτει ιδίως ότι οι μαθητές θα έχουν από το σχολείο όλα τα απαραίτητα ερεθίσματα ώστε να διαμορφώνουν ανεπηρέαστα τις δικές τους θρησκευτικές ή αθρησκευτικές πεποιθήσεις. Ως εκ τούτου, το προσφορότερο μοντέλο για τη χώρα μας είναι το θρησκειολογικό, όπως ισχύει ιδίως σε χώρες με παρεμφερείς σχέσεις Κράτους - Εκκλησίας (Αγγλία, σκανδιναβικές χώρες), το οποίο επιφυλάσσομαι να παρουσιάσω ολοκληρωμένα - προς άρσιν ποικίλων παρανοήσεων - σε άλλο σημείωμα, από τις φιλόξενες αυτές στήλες.

Κατ' οικονομίαν, πάντως, μπορεί να γίνει δεκτό και το προαιρετικό μοντέλο, το οποίο ισχύει επίσης σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες και συνδυάζει ένα ομολογιακό μάθημα με τη δυνατότητα απαλλαγής ή/και επιλογής εναλλακτικού μαθήματος, χωρίς καμία δήλωση πίστης. Την αίτηση μάλιστα μπορεί να υποβάλει και ο ίδιος ο μαθητής, όταν έχει τη στοιχειώδη ηλικιακή ωριμότητα (συνήθως πάνω από τα 14).

Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που σίγουρα δεν είναι συμβατό με το Σύνταγμα _ αλλά και με τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό - είναι το δικό μας μοντέλο υποχρεωτικής κατήχησης, το οποίο δεν ισχύει πλέον σε καμία χώρα της Ευρώπης (τα δε περί του αντιθέτου κατά καιρούς υποστηριζόμενα, από εκπροσώπους της Εκκλησίας, απλώς τους εκθέτουν, διότι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα - βλ. τα συγκριτικά στοιχεία της μελέτης μας «Θρησκεία και εκπαίδευση, κατά το Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση, από τον κατηχητισμό στην πολυφωνία», Αντ. Σάκκουλας, 1998).

Την αυτονόητη αυτή διαπίστωση έκανε και ο Συνήγορος, με τη νηφάλια και εμπεριστατωμένη απάντησή του στον υπερφίαλο υπουργό Παιδείας, αγνοώντας τους - μονόπλευρους - λεονταρισμούς του και διδάσκοντάς του δημόσιο ήθος, ευπρέπεια και σοβαρότητα…".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)