The Great Gig In The Sky

Καλή χρονιά!

Παραλείψεις

Από το σημερινό ΒΗΜΑ το άρθρο του Α. Ζενάκου

"Από πολύ μικρή ηλικία όλοι γνωρίζουμε και νιώθουμε οικειότητα με τις ίδιες χριστουγεννιάτικες εικόνες: τη φάτνη, το άχυρο, τα άλογα, τους Μάγους, τους βοσκούς, τα αγγελάκια με το τραγούδι τους, όλα τα πρόσωπα που πλαισιώνουν τη Γέννηση, όλους τους «δευτεραγωνιστές» της Θείας ιστορίας. Ακόμη περισσότερο, ολοένα περισσότερο τα τελευταία χρόνια διαθέτουμε χριστουγεννιάτικα δέντρα και Αγιο Βασίλη (ή Αγιο Νικόλα για άλλους), ταράνδους, γαλοπούλες και ψώνια- πολλά ψώνια. Συχνά έχω αναρωτηθεί: Πόση σχέση έχουν όλα αυτά με αυτό που γιορτάζουμε, τη γέννηση του Χριστού; Μια πρόχειρη απάντηση είναι: Πολύ μικρή. Αλλά η, έστω συνοπτική, αναζήτηση της σχέσης αυτής είναι σίγουρα διασκεδαστική.

Ξεκινώντας από την «πρωτογενή» πηγή οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι το αποτέλεσμα είναι μάλλον αποθαρρυντικό: οι Ευαγγελιστές είναι μάλλον φειδωλοί με τις λεπτομέρειες της ιστορίας όταν αποφασίζουν έστω και να αναφερθούν σε αυτήν. Ας πούμε, ο Ιωάννης, γιος του Ζεβεδαίου, ο«μαθητής ον ηγάπα ο Ιησούς»,δεν μας λέει κουβέντα για τη Γέννηση. Επειτα από μια ποιητική εισαγωγή, μας συστήνει αυτός στον Ιωάννη τον Βαπτιστή και μας αφηγείται το περιστατικό κατά το οποίο ο Βαπτιστής αντικρίζει για πρώτη φορά τον Ιησού, ενήλικο πια, και αναφωνεί:«Ιδε ο αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου».

Ο Ματθαίος, ο φοροεισπράκτορας στην Καπερναούμ που άκουσε τον Χριστό να του λέει«ακολούθει μοι», μας επισημαίνει απλώς ότι προτού προλάβουν ο Ιωσήφ και η Μαρία να «συνευρεθούν» («πριν ή συνελθείν» ), η νεαρά Παρθένος«ευρέθη εν γαστρί έχουσα εκ Πνεύματος Αγίου». Για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου ούτε λόγος. Μας διηγείται βέβαια ό,τι συνέβη ανάμεσα στον Ηρώδη και στους Μάγους, καθώς και την Προσκύνηση. Το Θείο Βρέφος όμως έχει ήδη γεννηθεί και ο Ματθαίος δεν αναφέρει λέξη για απογραφή, δυσκολία στην ανεύρεση καταλύματος, φάτνη, άλογα ή ποιμένες.

Και του Μάρκου η αφήγηση ξεκινάει με το πρόσωπο του Ιωάννη του Βαπτιστή και τη Βάπτιση του Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό. Εύλογο, ίσως, καθώς ο Μάρκος δεν ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Ιησού ούτε φαίνεται να τον γνώρισε προσωπικά. Αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων ως συνοδός του Παύλου και του Βαρνάβα στην Αντιόχεια (Πράξ. ιβ Δ 25), μελετητές όμως φαίνεται να πιστεύουν ότι τα περισσότερα σχετικά με τη ζωή του Ιησού τα έμαθε από τον Απόστολο Πέτρο.

Ο πιο γενναιόδωρος με την αφήγησή του είναι ο Λουκάς. Μας αφηγείται, μεταξύ άλλων, τον Ευαγγελισμό («χαίρε, Κεχαριτωμένη· ο Κύριος μετά Σου· ευλογημένη συ εν γυναιξίν» ), την απογραφή («και επορεύοντο πάντες απογράφεσθαι» ), τη φάτνη («και έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον, και εσπαργάνωσεν αυτόν και ανέκλινεν αυτόν εν τη φάτνη»), καθώς και την υπέροχη σκηνή με τους ποιμένες που φοβούνται και τους αγγέλους που τους καθησυχάζουν τραγουδώντας: «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη,εν ανθρώποις ευδοκία» . Το μόνο πρόβλημα είναι ότι ούτε ο Λουκάς ήταν μαθητής του Ιησού. Μορφωμένος- ήταν γιατρός το επάγγελμα- και εργατικός ως συγγραφέας- πιστεύεται ότι είναι επίσης ο συγγραφέας των Πράξεων των Αποστόλων-, ο Λουκάς ήταν ακόλουθος του Παύλου. Εικάζεται βέβαια ότι είχε επικοινωνήσει με συγγενείς του Ιωάννη του Βαπτιστή, καθώς και με την ίδια τη Θεοτόκο, και έτσι πιστεύουμε ότι συγκέντρωσε τα περιστατικά της Γέννησης και της νεαρής ηλικίας του Ιησού.

Παρά την ένδεια των ευαγγελικών αφηγήσεων, πάντως, δεν είναι λίγοι οι πιστοί χριστιανοί που θρηνούν την εκκοσμίκευση των Χριστουγέννων και ζητούν την επιστροφή στον «αυθεντικό», χριστιανικό χαρακτήρα τους. Ξεχνούν, μάλλον, ιδιαίτερα οι μαχητικότεροι ανάμεσά τους που κατοικούν ως επί το πλείστον σε προτεσταντικές περιοχές του δυτικού κόσμου, άλλη μια ενδιαφέρουσα (ιστορική) λεπτομέρεια: κατά την επικράτηση της προτεσταντικής επανάστασης στην Αγγλία ο εορτασμός των Χριστουγέννων είχε απαγορευθεί. Και είχε απαγορευθεί ακριβώς επειδή ήταν αντιχριστιανικός, ακριβώς επειδή οι προτεστάντες εκείνοι γνώριζαν ότι αποτελούσε συνέχιση ενός παγανιστικού εθίμου: του εορτασμού του χειμερινού ηλιοστασίου. Μοιάζει λογικό, ιδιαίτερα αν αναρωτηθεί κανείς πού ακριβώς αναφέρεται ότι ο Χριστός γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου.

Ευτυχώς οι περισσότεροι σύγχρονοι προτεστάντες δεν είναι οι πουριτανοί του Κρόμγουελ. Αναρωτιέμαι, ωστόσο, πόσο συνειδητοποιεί, ας πούμε, ο μέσος χριστιανός ότι συνεχίζει το παγανιστικό έθιμο της αρχαιότητας, να φέρνει κλαδιά από αειθαλή δέντρα μέσα στο σπίτι του τον χειμώνα; Ή ότι η ιδέα του εορτασμού «γενεθλίων» αυτή την περίοδο του χρόνου συνδέεται όχι με τον Ιησού αλλά με την «Dies Νatalis Solis Ιnvicti», κυριολεκτικά «ημέρα γενεθλίων του ανίκητου ήλιου», όταν δοξάζονταν μια σειρά θεότητες, μεταξύ άλλων ο Σύρος Ελάχ Γκαμπάλ και ο Πέρσης Μίθρας; Για να μην αναφερθούμε καν στον Αγιο Βασίλειο, ο οποίος στη δυτική παράδοση είναι ο Αγιος Νικόλαος. Σε έναν βαθμό η σύγχυση των δύο δικαιολογείται (έστω και αν παραδοσιακά ο Αγιος Βασίλειος φέρνει δώρα την Πρωτοχρονιά και όχι τα Χριστούγεννα), καθ΄ ότι και οι δύο ήταν από τη Μικρά Ασία, ο πρώτος από την Καισάρεια, ο δεύτερος από τη Μύρα. Ετσι εξηγείται ότι λίγους αιώνες αργότερα αισθάνθηκαν αμφότεροι την ανάγκη να μετακομίσουν στη Λαπωνία, διότι η παραδοσιακή κόκκινη στολή με την άσπρη γούνα των χριστιανών επισκόπων του 4ου αιώνα ήταν λίγο ζεστή για τη Μικρά Ασία.

Σίγουρα, βέβαια, όλα αυτά δεν πρέπει να μας αποθαρρύνουν από το να απολαύσουμε το χριστιανικό, εμ, παγανιστικό, εμ, ρωμαϊκό, εμ, εορταστικό, τέλος πάντων, πνεύμα των ημερών. Εν μέσω ταράνδων (που, ως γνωστόν, ευδοκιμούν στη Βηθλεέμ), ελάτων (χαρακτηριστικής, δηλαδή, παλαιστινιακής χλωρίδας) και ευελπιστώντας ότι η γαλοπούλα (γνωστή από το θαύμα όπου ο Ιησούς είχε δύο και τις πολλαπλασίασε για να ταΐσει χιλιάδες πιστούς) θα είναι καλοψημένη, σας εύχομαι υγεία και ευτυχία για τις γιορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου..."

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας, που συνοδεύεται από τη λεζάντα: "Από τις λιγότερο γνωστές πλευρές της παιδικής ηλικίας του Ιησού και σίγουρα όχι από αυτές που γιορτάζουμε αυτές τις ημέρες: Μαξ Ερνστ, «Η Αγία Παρθένος τιμωρεί τον μικρό Ιησού ενώπιον τριών μαρτύρων»,1926")

Weather Report - Teen town

Love her madly

Don't ya love her madly
Don't ya need her badly
Don't ya love her ways
Tell me what you say

Don't ya love her madly
Wanna be her daddy
Don't ya love her face
Don't ya love her as she's walkin' out the door
Like she did one thousand times before

Don't ya love her ways
Tell me what you say
Don't ya love her as she's walkin' out the door

All your love
All your love
All your love
All your love

All your love is gone
So sing a lonely song
Of a deep blue dream
Seven horses seem to be on the mark

Yeah, don't you love her
Don't you love her as she's walkin' out the door

All your love
All your love
All your love

Yeah, all your love is gone
So sing a lonely song
Of a deep blue dream
Seven horses seem to be on the mark

Well, don't ya love her madly
Don't ya love her madly
Don't ya love her madly

Γλωσσικά

Από τη στήλη της Αννας Φραγκουδάκη στα σημερινά ΝΕΑ:

"# Ξανάνοιξε για πολλοστή φορά το θέμα της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών. Το άνοιξε ο δάσκαλος τόσων γενεών Εμμανουήλ Κριαράς έχοντας σε αυτή την ηλικία το κουράγιο να μάχεται ακόμα. Ήδη δημοσιεύτηκαν αντιρρήσεις. Είναι όλες ξεπερασμένες, άστοχες και αβάσιμες.

# Έχουν από δεκαετίες τεκμηριώσει γλωσσολόγοι (της Θεσσαλονίκης) ότι δεν πρέπει να διδάσκονται αρχαία ελληνικά στους μαθητές πριν από τα 16 χρόνια, επειδή τότε κατακτάται ο πλήρης έλεγχος της συντακτικής δομής των επίσημων μορφών της ομιλούμενης γλώσσας.

# Μαθαίνουν ωστόσο π.χ. αγγλικά στο δημοτικό, λέγεται. Χωρίς τη γνώση των αρχαίων, λέγεται, δεν μπορούν τα παιδιά να μάθουν «σωστά» τη σύγχρονη ελληνική. Αυτά και άλλα επιχειρήματα πηγάζουν όλα από ένα ιδεολόγημα που περιγράφει την ελληνική μία, «ενιαία και αδιάσπαστη επί σαράντα αιώνες».

«Μία και ενιαία» γλώσσα από τη μινωική εποχή.

# Στοιχειώδεις γνώσεις αρκούν για να ξέρει κανείς ότι στην ιστορία της γλώσσας υπήρξαν πολλά γλωσσικά συστήματα, με πολύ διαφορετική το καθένα σύνταξη έως σήμερα. Έχουν χιλιοειπωθεί τα επιχειρήματα. Η διδασκαλία που αναμιγνύει συντάξεις διαφορετικές από παλιότερα συστήματα εμποδίζει την κατάκτηση της σύνταξης των σύγχρονων, λόγιων ποικιλιών της ελληνικής. Ο αντίλογος περιέχει μόνο ρητορείες. Σχεδόν δεν έχει κανείς τι να προσθέσει. Ίσως λύση θα ήταν το ακόλουθο πείραμα.

# Ας διαβάσουν οι αναγνώστες μερικά κείμενα, π.χ. του Εμμανουήλ Κριαρά, με παράλληλα μερικά κείμενα ενός που υποστηρίζει να διδάσκουμε στα μικρά παιδιά την ελληνική των «σαράντα αιώνων». Και ας συγκρίνει ιδίως τη σύνταξη που προκύπτει από τον γλωσσικό «πλούτο» της «διαχρονικής ελληνικής».

Ας προσέξει τίνος από τους δύο τα κείμενα περιέχουν ακυριολεξίες, ασάφειες, ταυτολογίες, σολοικισμούς και κακοσυνταξίες, λεξιθηρία, κακόζηλο ύφος, πλατειασμούς και περιττολογίες.

# Όποιος κάνει το πείραμα, είναι σχεδόν βέβαιο ποια θέση θα πάρει στο ξεπερασμένο δίλημμα, αν πρέπει ή δεν πρέπει να διδάσκεται η αρχαία γλώσσα στο γυμνάσιο και τι είδους γλωσσική διδασκαλία στο σχολείο θα κάνει τα παιδιά μας επαρκείς γνώστες των επίσημων και λόγιων ποικιλιών της γλώσσας τους, ώστε να μάθουν στη συνέχεια μεταξύ πολλών άλλων και αρχαία ελληνικά".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Once in a lifetime

And you may find yourself living in a shotgun shack
And you may find yourself in another part of the world
And you may find yourself behind the wheel of a large automobile
And you may find yourself in a beautiful house, with a beautiful wife
And you may ask yourself-Well...How did I get here?

Letting the days go by/let the water hold me down
Letting the days go by/water flowing underground
Into the blue again/after the money's gone
Once in a lifetime/water flowing underground.

And you may ask yourself
How do I work this?
And you may ask yourself
Where is that large automobile?
And you may tell yourself
This is not my beautiful house!
And you may tell yourself
This is not my beautiful wife!

Letting the days go by/let the water hold me down
Letting the days go by/water flowing underground
Into the blue again/after the money's gone
Once in a lifetime/water flowing underground.

Same as it ever was...Same as it ever was...Same as it ever was...
Same as it ever was...Same as it ever was...Same as it ever was...
Same as it ever was...Same as it ever was...

Water dissolving...and water removing
There is water at the bottom of the ocean
Carry the water at the bottom of the ocean
Remove the water at the bottom of the ocean!

Letting the days go by/let the water hold me down
Letting the days go by/water flowing underground
Into the blue again/in the silent water
Under the rocks and stones/there is water underground.

Letting the days go by/let the water hold me down
Letting the days go by/water flowing underground
Into the blue again/after the money's gone
Once in a lifetime/water flowing underground.

And you may ask yourself
What is that beautiful house?
And you may ask yourself
Where does that highway go?
And you may ask yourself
Am I right?...Am I wrong?
And you may tell yourself
My god, What have I done?

Letting the days go by/let the water hold me down
Letting the days go by/water flowing underground
Into the blue again/in the silent water
Under the rocks and stones/there is water underground.

Letting the days go by/let the water hold me down
Letting the days go by/water flowing underground
Into the blue again/after the money's gone
Once in a lifetime/water flowing underground.

Same as it ever was...Same as it ever was...Same as it ever was...
Same as it ever was...Same as it ever was...Same as it ever was...
Same as it ever was...Same as it ever was...

Οι απέξω

Από τη LIFO και τη στήλη του Κ. Παπαγιώργη:

"Διακριτική επίπληξη -ευγενέστατη είναι η αλήθεια- δεχθήκαμε από τα εντεταλμένα όργανα της ΠΑΕ Παναθηναϊκός για κάποια «φημολογούμενη» κρίση παίκτη της ομάδας που «ατυχώς» κοινοποιήσαμε και η οποία αφορούσε τον προπονητή Χενκ τεν Κάτε. Τυπικά η ΠΑΕ έχει δίκιο, καθότι οφείλει να προστατεύει τη σύμπνοια του δυναμικού της και να μην επιτρέπει να αναφύονται δηλητηριώδη παράσιτα στα αποδυτήρια. Άρα, οφείλουμε να απολογηθούμε και κατά κάποιον τρόπο να δείξουμε ταυτότητα - έστω και εκ του τυπογραφικού μακρόθεν.

Αναρωτιόμαστε λοιπόν: άνθρωποι σαν κι εμάς που παρακολουθούν το σύλλογο επί μισό αιώνα και βάλε, εξαρτώντας τη θυμική τους διάθεση από το κυριακάτικο ή τεταρτιανό αποτέλεσμα του εκάστοτε αγώνα, τι λόγους έχουν να παρέχουν πράγματα σε προπονητή και παίκτες και ουσιαστικά να τους εμποδίζουν στο έργο τους; Αν δεν μιλήσουμε για την ηθική υπόσταση της κερκίδας, για το άναρχο πλήθος και την άδηλη εσωτερική ομοψυχία του κυριακάτικου συμφυρμού, νόημα δεν βγαίνει. Πράγματι, δύσκολα εξηγείται ο λόγος που εξ απαλών ονύχων ένα παιδαρέλι ταυτίζει το εγώ του με μια ποδοσφαιρική ομάδα και συντηρεί αυτή την ταύτιση ίσαμε τα γεράματά του. Συνήθως οι άσχετοι προς το ποδόσφαιρο εξηγούν τον οπαδικό φανατισμό σαν λειψή καλλιέργεια, οχλοκρατία και σαν ένα είδος λαϊκής τύφλας. Η «τύφλα» χρειάζεται σε πολλά πράγματα στη ζωή, μόνο που από μόνη της δεν εξηγεί τίποτα. Όταν καθηγητές, ποιητές, επιχειρηματίες, ψυχαναλυτές, βουλευτές -ακόμη και ιερείς- κλίνουν το γόνυ στον ποδοσφαιρικό φανατισμό, κάτι βαθύτερο θα υπάρχει σε αυτό το φαινόμενο. Άλλωστε, στα μεγάλα ντέρμπι της δυτικής Ευρώπης, στην κερκίδα των επισήμων βλέπουμε από βασιλιάδες και πρωθυπουργούς μέχρι τον πιο άσημο κοινολαΐτη.

Το αλλόκοτο, όμως, σε αυτή την ανταπόκριση είναι ότι οι δεκάδες χιλιάδες της κερκίδας δεν έχουν στάτους. Μολονότι γνωρίζουν τα πάντα για την ομάδα και υπερφορτώνουν τη μνήμη τους με άπειρες λεπτομέρειες περί παικτών, αγώνων, επιτυχιών και ατυχιών, η σχέση τους με τον σύλλογο παραμένει επιεικώς εξωτερική. Δεν μετέχουν σε τίποτα· ούτε σε αλλαξοπροεδρίες, ούτε σε αγορές παικτών και προπονητών, ούτε στην οιαδήποτε απόφαση. Οι οπαδοί δεν μοιάζουν καθόλου με τους ψηφοφόρους των κομμάτων. Αυτά έχουν κάποιο έρμα δημοκρατικότητας, αντίθετα οι ομάδες -επιχειρήσεις γαρ- είναι απολυταρχικές. Η λαϊκή βάση βασίζει τον εαυτό της μονάχα, ενώ η ομάδα βασίζεται στις εμπνεύσεις του προέδρου. Οπότε, δημιουργείται ένα χάσμα το οποίο αποδεικνύεται δημιουργικό. Η κερκίδα λέει τα δικά της και οι διοικούντες τα δικά τους. Κανείς ποτέ δεν κατάφερε να φιμώσει την κερκίδα, να την ποδηγετήσει, να την αναγκάσει να απολογηθεί. Αυθαιρέτω δικαιώματι στην κερκίδα μιλάς ελεύθερα, καταφέρεσαι εναντίον πάντων, ασχημονείς όσο αντέχεις.

Μήπως είναι περίεργο ότι η κερκίδα βράζει εναντίον του Τεν Κάτε; Μέσα σε αυτό τον βραστήρα πληροφορηθήκαμε και την (υποτιθέμενη) φράση του Καραγκούνη και επειδή ταυτίζεται πλήρως με την άποψή μας την κοινοποιήσαμε. Πού βρίσκεται το αμάρτημα; Αν οι ιθύνοντες του συλλόγου υποψιάζονται υποβολιμιαίες σκέψεις, διασπορά ψευδών ειδήσεων και άλλα τερπνά παράγωγα, απλώς σφάλλουν, δείχνοντας υπερβάλλουσα ευθιξία. Απορούμε λοιπόν· όταν ο Κατσουράνης φθέγγεται δημοσίως και κρίνει ότι μόνο κατά δεύτερο λόγο το τριφύλλι διεκδικεί τον τίτλο, τι λένε οι ιθύνοντες επ' αυτού; Επίσης, τι λένε όταν ο Γεωργίου, στο Τηλε Άστυ, συμπέραινε με τα ακόλουθα λόγια: «Αυτός ο Τεν Κάτε θα πρέπει να ήταν τρόφιμος στο Νταού Πεντέλης, ο άνθρωπος είναι ανώμαλος σε όλα...». Όταν η διοίκηση χαρακτηρίζει μπαλαρίνες τους παίκτες, πώς νομιμοποιείται; Το πόπολο, κατά τα φαινόμενα, πρέπει να έχει ραμμένο το στόμα.

Ας πούμε, λοιπόν, τη γνώμη μας για τον λαλίστατο Τεν Κάτε. Το μόνο που έχει δείξει είναι η φυσική κατάσταση των παικτών, που όντως βγάζουν κάθε αγώνα στο φτερό. Από κει και πέρα πέφτει ολλανδικό σκότος. Στη σύνθεση της ενδεκάδας παίρνει συνεχώς βαθμό κάτω του μηδενός. Βάζει με τους Τούρκους ένα νεαρό δεξί μπακ, πρωτάρη δηλαδή, και, ω του θαύματος, τον χρίζει «τουρκικό» σκόρερ. Τι κάνει μετά; Τον εκδικείται, καρφώνοντάς τον στον πάγκο. Τον καίει δηλαδή. Θυμόμαστε τι έλεγε πέρυσι για τον Μάντζιο· φέτος ο Μάντζιος έχει πάρει εκπαιδευτική άδεια. Ένα χρόνο ανάβουμε κεράκι για να φτιάξει επιτέλους μια μέτρια έστω άμυνα· και τι βλέπουμε; Σε κάθε ματς κάνει τα πάντα για να παρατάξει ομάδα σακάτικη, «ξεκλείδωτη», λες και το κάνει επίτηδες. Πώς εξηγούνται εμφανίσεις όπως στο πρώτο ημίχρονο με τη Λάρισα και την Καβάλα; Να θυμίσουμε τα περσινά παιχνίδια με τον Εργοτέλη, τον Ηρακλή και τον Πανσερραϊκό; Οι ιθύνοντες μπορεί να μην το πιστεύουν, αλλά από τη στιγμή που κατεβάζει την ομάδα ξέρουμε -τουλάχιστον εμείς οι παλαιότεροι- αν θα βγάλουμε τα μάτια μας.

Για τον Καραγκούνη τώρα. Αυτό το παιδί είναι στην καρδιά μας εδώ και χρόνια, είναι ο μόνος παίκτης που, κι όταν ξενιτεύτηκε, τον θεωρούσαμε ατόφιο δικό μας παιδί. Ούτε τον Άγιο Νεκτάριο δεν έχει λατρέψει ο κόσμος όσο τον Γιώργο. Αν τον στενοχωρήσαμε, ευχαρίστως να καταβάλουμε το τίμημα. Όσο για το «άκουσε από κάποιον ότι άκουσε από κάποιον άλλον» που μας προσάπτει ο κ. Στέφανος Ησαΐας είναι σχετικώς επικίνδυνο. Ο λόγος είναι απλός: αφού η διοίκηση έχει ευθύνη έναντι της κερκίδας, γιατί ποτέ δεν μάθαμε π.χ. τι συνέβη επιτέλους στη Ριζούπολη και χαζοακούμε μόνο από το ράδιο-αρβύλα διάφορες φρικαλεότητες; Από την αρβύλα μαθαίνουμε γιατί πουλήθηκαν τότε οι παίκτες και τώρα τους μαζεύουμε έναν έναν, έστω και υπερήλικες. Εν πάση περιπτώσει, ο Τεν Κάτε θα φύγει κάποτε, όπως έφυγαν μύριοι όσοι· αντίθετα, εμείς μένουμε επί τα αυτά μισό αιώνα τώρα. Σεβαστείτε λοιπόν κι εσείς το πάθος μας. Έστω κι αν προβαίνουμε σε ατοπήματα".

Για τη μεταφορά

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Ο ανεπρόκοπος

Η φαντασία στην εξουσία

Τί είναι;

Δείτε την απάντηση εδώ

Νέες αφίξεις

Πίσω - μπρος

2009 - Aπό το reporter.gr:

"Την κατάργηση της αγροφυλακής ανακοίνωσε ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, στον απόηχο της αναδιάρθρωσης όλων των υπηρεσιών που τον αφορούν και ειδικότερα της Αστυνομίας και του Πυροσβεστικού Σώματος...".

2007 - Από την ομιλία του Β. Πολύδωρα στη Βουλή για την επανασύσταση της αγροφυλακής:

Don't get me wrong

DON'T GET ME WRONG
IF I'M LOOKING KIND OF DAZZLED
I SEE NEON LIGHTS
WHENEVER YOU WALK BY

DON'T GET ME WRONG
IF YOU SAY "HELLO" AND I TAKE A RIDE
UPON A SEA WHERE THE MYSTIC MOON
IS PLAYING HAVOC WITH THE TIDE
DON'T GET ME WRONG

DON'T GET ME WRONG
IF I'M ACTING SO DISTRACTED
I'M THINKING ABOUT THE FIREWORKS
THAT GO OFF WHEN YOU SMILE

DON'T GET ME WRONG
IF I SPLIT LIKE LIGHT REFRACTED
I'M ONLY OFF TO WANDER
ACROSS A MOONLIT MILE

ONCE IN AWHILE
TWO PEOPLE MEET
SEEMINGLY FOR NO REASON
THEY JUST PASS ON THE STREET
SUDDENLY THUNDER, SHOWERS EVERYWHERE
WHO CAN EXPLAIN THE THUNDER AND RAIN
BUT THERE'S SOMETHING IN THE AIR

DON'T GET ME WRONG
IF I COME AND GO LIKE FASHION
I MIGHT BE GREAT TOMORROW
BUT HOPELESS YESTERDAY

DON'T GET ME WRONG
IF I FALL IN THE 'MODE OF PASSION'
IT MIGHT BE UNBELIEVABLE
BUT LET'S NOT SAY "SO LONG"
IT MIGHT JUST BE FANTASTIC
DON'T GET ME WRONG

Η Λούσι της νιότης

Από το in.gr:

"Πέθανε σε ηλικία μόλις 46 ετών η Λούσι Βόντεν-Ο' Ντόνελ, η γυναίκα που ενέπνευσε τον Τζον Λένον να γράψει το θρυλικό κομμάτι Lucy in the Sky with Diamonds.

Η Λούσι Ο' Ντόνελ, συμμαθήτρια του Τζούλιαν Λένον, έπασχε από λύκο και άφησε την τελευταία της πνοή την περασμένη Τρίτη σε νοσοκομείο του Λονδίνου, όπου νοσηλευόταν το τελευταίο διάστημα. Η είδηση του θανάτου της ανακοινώθηκε χθες Δευτέρα.

Η Λούσι και ο Τζούλιαν Λένον γνωρίστηκαν στο προνήπιο. Μία ημέρα, ο τετράχρονος Τζούλιαν επέστρεψε σπίτι και έδειξε στον πατέρα του μία ζωγραφιά του. «Είναι η Λούσι στον ουρανό με τα διαμάντια» τού είπε.

Ένα χρόνο αργότερα, το 1967, το Lucy in the Sky with Diamonds ήταν ένα από τα ιστορικά κομμάτια του άλμπουμ Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band.

Τόσο ο Τζούλιαν Λένον όσο και η μητέρα του, Σίνθια, δήλωσαν συγκλονισμένοι από το θάνατο της Λούσι Ο' Ντόνελ".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

Yugo

Πώς διπλασιάζεται η τιμή ενός YUGO;
Φουλάρεις το ρεζερβουάρ.

Γιατι το YUGO έχει θερμαινόμενο πίσω τζάμι;
Για να μη κρυώνουν τα χέρια σου όταν σπρώχνεις.

Πώς μπορείς να εξαφανίσεις ένα YUGO;
Το ψεκάζεις με αντισκωριακό.

Γιατί τα YUGO έχουν τέσσερα πεντάλ;
Με το τέταρτο ανοίγει ο αερόσακος.

Γιατί το βιβλιαράκι που έχουν τα YUGO έχει τόσες πολλές σελίδες;
Γιατί περιέχει τα δρομολόγια των λεωφορείων και των τρένων.

Ποιό είναι το όνειρο όλων των κατόχων YUGO;
Να τους σταματήσουν για υπερβολική ταχύτητα.

Σε τι διαφέρει το απλό YUGO από το YUGO GT;
Το GT έχει αναπτήρα.

Γιατί δεν ξεκινάει ένα YUGO μόλις άναψε πράσινο;
Γιατί πάτησε τσίχλα.

(Προέλευση της εικόνας)

Παπαγαλάκια

Από το Goal.com:

"Όλα ξεκίνησαν την περασμένη Πέμπτη, παραμονές του ντέρμπι (ΤΣΣΚΑ Σόφιας - Λέφσκι), όταν στα γραφεία της Λέφσκι έφτασε ένα φαξ με πρόταση για τους τέσσερις κορυφαίους ποδοσφαιριστές της ομάδας με αντίτιμο, το οποίο θα έφερνε την οικονομική εξυγίανση της ομάδας.

Συγκεκριμένα, η φιλόδοξη πρωταθλήτρια Ρωσίας, Ρούμπιν Καζάν, ιδιοκτήτης της οποίας είναι ένας μεγιαστάνας, φέρεται να ζήτησε από τους διοικούντες τη Λέφσκι τους Ζίφκο Μιλάνοφ, Ντάρσκο Τασέφσκι, Ζε Σοάρες και Γιουσέφ Ραμπέχ, οι οποίοι είναι τα "αστέρια" του συλλόγου.

Η συνολική προσφορά έφτανε τα 4 εκατομμύρια ευρώ, ποσό που για για τα δεδομένα της βουλγαρικής ομάδας θεωρείται... αστρονομικό. Η προσφορά έγινε από έναν φερόμενο παράγοντα της Ρούμπιν, ο οποίος εξήγησε πως η ρώσικη ομάδα είχε πάρει ειδική άδεια από την UEFA για να κάνει μεταγραφές παρά τη λήξη της περιόδου, καθώς η ομάδα είχε πληγεί από τη γρίπη και δεν είχε διαθέσιμους ποδοσφαιριστές!

Η προσφορά περιείχε έναν όρο: Οι ποδοσφαιριστές να μεταβούν άμεσα στη Ρωσία προκειμένου να "κλείσει" το deal. Οι ιθύνοντες της Λέφσκι γνώριζαν πως ακολουθούσε το μεγάλο ντέρμπι του πρωταθλήματος, όμως με τον κίνδυνο να χάσουν αυτό το μεγάλο ποσό, έκαναν αποδεκτή την πρόταση και έστειλαν τους ποδοσφαιριστές στη Ρωσία!

Οι Βούλγαροι δημοσιογράφοι επικοινώνησαν με τους παράγοντες και τον προπονητή της Ρούμπιν Καζάν και πληροφορήθηκαν με έκπληξη ότι δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον από την πλευρά τους για άλλους παίκτες -αφενός γιατί είχε λήξει η μεταγραφική περίοδος και αφετέρου γιατί δεν είχαν προσβληθεί από καμία επιδημία γρίπης...

Ήταν πλέον αργά... Ο οικονομικός διευθυντής της Λέφσκι είχε μεταβεί στη μακρινή Ρωσία με τους τέσσερις ποδοσφαιριστές και συνάντησαν τον φερόμενο ως εκπρόσωπο της Ρούμπιν Καζάν, Μαρκ Μπέργκερ.

Ο Μπέργκερ έταξε στους ποδοσφαιριστές από 500.000 ευρώ και είχε κλείσει δωμάτια για τον καθένα ξεχωριστά σε μεγάλο ξενοδοχείο της χώρας, μέχρι να περάσουν από ιατρικές εξετάσεις.

Τα έγγραφα για την υπογραφή των συμβολαίων των τεσσάρων παικτών δεν είχαν κάνει την εμφάνισή τους στα γραφεία της Λέφσκι και οι διοικούντες άρχισαν να υποψιάζονται πως κάτι... βρωμάει. Την επόμενη μέρα ο φερόμενος ως Μαρκ Μπέργκερ είχε εξαφανιστεί και το "πουλάκι είχε πετάξει"...

Τελικά, ο εκπρόσωπος της Λέφσκι επέστρεψε στη Βουλγαρία μαζί με τους ποδοσφαιριστές και ενημερώθηκαν πως το ντέρμπι είχε χαθεί με σκορ 2-0, αποτέλεσμα που έφερε τη Λέφσκι στην 8η θέση, η οποία είναι η χειρότερη της ιστορίας της.

"Μείναμε έκπληκτοι όταν ακούσαμε για την άφιξη αυτών των παικτών από τη στιγμή που το μεταγραφικό παράθυρο στη Ρωσία έχει κλείσει", δήλωσε για το θέμα ο εκπρόσωπος του ρωσικού συλλόγου Μαξίμ Λοπούκοφ, την ώρα που οι διοικούντες τη Λέφσκι αντιμετώπιζαν την οργή του Τύπου και των οπαδών.

"Ήταν μία μοναδική ανοησία και η Λέφσκι έγινε ανέκδοτο", ανέφερε χαρακτηριστικά η εφημερίδα "Trud", και ο ρεπόρτερ της Λέφσκι, Βαλεντίν Ντένεφ, μίλησε με σκληρά λόγια για την ομάδα του: "Δώσαμε τον τίτλο με τον πιο ηλίθιο τρόπο. Μας έκαναν να φαινόμαστε σαν οι ηλίθιοι της Ευρώπης".

Την απίστευτη αυτή πλεκτάνη φέρεται να έστησε στοιχηματική εταιρία, η οποία έδινε ως νικήτρια την ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Η στοιχηματική μαφία είχε ρίξει μεγάλα ποσά στο συγκεκριμένο παιχνίδι και αυτό κίνησε την υποψία των στοιχηματικών γραφείων οι οποίες ανέφεραν αλλόκοτα μεγάλα ποσά σε αυτό το σημείο.

Η απόδοση για τη νίκη των γηπεδούχων είχε πέσει δραματικά από το 1.96 στο 1.67 και το αποτέλεσμα δικαίωσε τις υποψίες...

Η υπόθεση αναμένεται να φτάσει μέχρι την Ιντερπόλ ενώ ο πρόσφατα εκλεγμένος πρωθυπουργός της χώρας, Μπόικο Μπορίσοφ, ανακοίνωσε πως θα γίνουν εξονυχιστικοί έλεγχοι για να βρεθούν οι ένοχοι. Τα παράδοξα του ποδοσφαίρου..."

Για τη μεταφορά

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Vicious

Vicious
You hit me with a flower
You do it every hour
Ohh, baby youre so vicious

Vicious
You want me to hit you with a stick
But all Ive gots a guitar pick
Huh... baby youre so vicious

When I watch you come
Baby I just want to run far away
Youre not the kind of person
Around whom I want to stay

When I see you comin down the street
I step on your hands and I mangle your feet
Youre not the kind of person that I wanna meet
Oh, baby, youre so vicious

Vicious
You hit me with a flower
You do it every hour
Ohh, baby youre so vicious

Vicious
Hey, why dont you swallow razor blades
You must think Im some kinda gay blade
But baby, youre so vicious
When I watch you comin
I just have to run
Youre not good and you certainly arent very much fun
When I see you walkin down the street
I step on your hand and I mangle your feet
Youre not the kind of person that I even wanna meet
cause youre so vicious

Εκλογές και καλλιστεία

Από email αναγνώστη:

"... Οι εκλογές δεν είναι καλλιστεία, δήλωσε πειστικά ο Αρης Σπηλιωτόπουλος στο ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ..."

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ ΖΥΓΑ

Υπερβολές

Aπό τα ΝΕΑ:

"Ελπίζω ότι ακόμη κι εκείνοι που συμφωνούν με την απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς χώρους και θέλουν την επέκταση του μέτρου στο αυτοκίνητο και το σπίτι όταν υπάρχουν παιδιά, θα θεωρήσουν ολέθρια και παράλογη την πρόταση του επιτρόπου Υγείας της Νέας Υόρκης να απαγορευτεί το κάπνισμα στα πάρκα και τις παραλίες. Ακόμη και οι πιο φανατικοί σταυροφόροι της απαγόρευσης, αλλά και οι λάτρεις της στατιστικής, θα δυσκολευτούν να πιστέψουν ότι μια τζούρα Lucky Strike στην αύρα του Ατλαντικού μπορεί να έχει την οποιαδήποτε συνέπεια στους παθητικούς καπνιστές.

Είναι αστείο το γεγονός ότι μια χώρα όπου μπορεί κανείς να αγοράσει ένα όπλο από το σούπερ μάρκετ στην τιμή δύο πακέτων Μarlboro, ανησυχεί τόσο πολύ για το κάπνισμα στους ανοικτούς χώρους. Και ότι ένα έθνος που αρνείται να υπογράψει το Πρωτόκολλο του Κιότο και είναι έτοιμο να μποϊκοτάρει την επόμενη συμφωνία για το κλίμα στην Κοπεγχάγη, εξοργίζεται με ένα αναμμένο τσιγάρο στο Σέντραλ Παρκ.

Κανένας δεν επισήμανε αυτές τις αντιφάσεις στη «Χώρα της Ελευθερίας». Αλλά αυτό που προσβάλλει πραγματικά σε αυτήν την περίπτωση, είναι ο συνδυασμός διδακτικού στόμφου και χυδαίας αχαριστίας.

Δεν υπάρχει πιο ανιδιοτελής και ηρωική τάξη από τους καπνιστές, οι οποίοι συμβάλλουν με πολύ περισσότερα δισεκατομμύρια δολάρια στην οικονομία απ΄ όσα επιβαρύνουν το σύστημα υγείας, ενώ χαρίζουν τις συντάξεις τους στο κράτος πεθαίνοντας νωρίτερα- μάλλον αφήνοντας νωρίτερα έναν ετοιμοθάνατο πλανήτη".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

Εφιάλτες

Από τα σημερινά ΝΕΑ:

«Δεν υπάρχει ούτε μία υπόθεση -ούτε μία - στην οποία να είναι σαφές ότι κάποιος εκτελέστηκε για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε», έχει δηλώσει ο Άντονιν Σκάλια, ένας από τους εννέα δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ. Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Τον Φεβρουάριο του 2004, ο Κάμερον Τοντ Ουίλινγκχαμ θανατώθηκε από την Πολιτεία του Τέξας για τον εμπρησμό και φόνο των τριών νεαρών θυγατέρων του. Τα τρία κορίτσια είχαν παγιδευτεί όταν το σπίτι τους έγινε παρανάλωμα του πυρός, δύο ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 1991. Δύο εβδομάδες αργότερα, ο Ουίλινγκχαμ, άνεργος μηχανικός αυτοκινήτων, συνελήφθη και κατηγορήθηκε ότι είχε βάλει εσκεμμένα τη φωτιά. Η δίκη του είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας δίκης όπου ο κατηγορούμενος είναι φτωχός: κακούς, διορισμένους από το κράτος συνηγόρους, αμφίβολα ιατροδικαστικά στοιχεία από δύο «ειδικούς» που όμως ουδέποτε αμφισβητήθηκαν, και την κατάθεση από ένα «καρφί» των φυλακών που ισχυρίστηκε ότι ο Ουίλινγκχαμ ομολόγησε το έγκλημα σε ανύποπτη στιγμή ενώ περίμενε να δικαστεί. Η δίκη του διήρκεσε μόνο δύο ημέρες και οι ένορκοι χρειάστηκαν μόλις μία ώρα για να τον κρίνουν ένοχο.

Διαμαρτυρόταν. Έπειτα από πολλές προσφυγές χωρίς αποτέλεσμα- η τελευταία έγινε στο Συμβούλιο Χαρίτων και Αναστολών του Τέξας, το οποίο δεν μπήκε καν στον κόπο να εξετάσει μια έκθεση του κορυφαίου ερευνητή εμπρησμών στις ΗΠΑ του δρος Τζέραλντ Χερστ, ο οποίος κατέληγε στο συμπέρασμα πως η πυρκαγιά ήταν τυχαία-, ο Ουίλινγκχαμ εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση στη φυλακή του Χάντσβιλ. Μέχρι το τέλος, δεμένος στο φορείο στην αίθουσα εκτελέσεων, φώναζε, διαμαρτυρόταν ότι ήταν αθώος.

Έκτοτε, η υπόθεση αυτή έγινε το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των πολέμιων της θανατικής ποινής. Το Δεκέμβριο του 2004, η εφημερίδα «Τhe Chicago Τribune» δημοσίευσε ένα μακροσκελές άρθρο που αμφισβητούσε τις καταθέσεις των ερευνητών της πυρκαγιάς στη δίκη του 1992. Αργότερα το CΝΝ έκανε ένα ρεπορτάζ προς την ίδια κατεύθυνση, ενώ τρεις διαφορετικές εκθέσεις ανεξάρτητων ειδικών κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα.

Όμως αυτό τον μήνα ήρθε το πιο συντριπτικό πλήγμα: το περιοδικό «Τhe Νew Υorker» δημοσίευσε άρθρο 16.000 λέξεων το οποίο ισοπέδωσε ολόκληρη την υπόθεση εναντίον του Ουίλινγκχαμ. Αποδείχθηκε πως το «καρφί» ήταν ένας ναρκομανής μικροκακοποιός που αργότερα αναίρεσε αυτά που είχε καταθέσει. «Έχει παρέλθει το διάστημα παραγραφής για ψευδομαρτυρία, έτσι δεν είναι;» ρώτησε τον δημοσιογράφο του περιοδικού, τον Ντέιβιντ Γκραν.

Η μπίρα και τα παιδιά. Επισημαίνει επίσης ότι ουδέποτε αποδείχθηκε ότι παρουσιάστηκε κάποιο αξιόπιστο κίνητρο για το έγκλημα. Ο Ουίλινγκχαμ δεν ήταν άγιος. Έπινε, είχε δεσμούς και ήταν βίαιος. Στη δίκη, οι εισαγγελείς είπαν ότι σκότωσε τα παιδιά του «επειδή έμπαιναν στη μέση ανάμεσα σ΄ αυτόν και την μπίρα του». Η γυναίκα του Στέισι είχε πει ωστόσο ότι δεν είχε συμβεί τίποτε ασυνήθιστο πριν από την πυρκαγιά και ότι ενώ ο σύζυγός της την κακομεταχειριζόταν κατά καιρούς, ουδέποτε είχε κακομεταχειριστεί τα παιδιά: «Ίσα ίσα, τα κακομάθαινε», σχολίασε.

Όμως το σημαντικότερο στοιχείο στο άρθρο του Γκραν είναι ότι απορρίπτει την υπόθεση του εμπρησμού.

Ο δρ. Χερστ, ο κορυφαίος ερευνητής στο θέμα, είχε καταδείξει στην έκθεσή του, ήδη από το 2004, ότι ούτε μία από τις 20 δήθεν ενδείξεις εμπρησμού που αναφέρθηκαν στη δίκη δεν μπορούσε να αντέξει σε σοβαρή επιστημονική εξέταση. Η θεωρία, για παράδειγμα, ότι η πυρκαγιά είχε ξεσπάσει ταυτόχρονα σε τρία σημεία· ή ότι η διαδρομή της φωτιάς ήταν τόσο «παράξενη» που σίγουρα είχε χρησιμοποιηθεί υγρό επιταχυντικό· ή ότι ο Ουίλινγκχαμ δεν θα είχε προλάβει να βγει από το σπίτι χωρίς σοβαρά εγκαύματα στα γυμνά του πόδια αν ήταν αθώος- όλες καταρρίφθηκαν. Ακόμη και ο Κρεγκ Μπέιλερ, ο ειδικός στις πυρκαγιές εμπειρογνώμονας που προσελήφθη από την Πολιτεία του Τέξας, έγραψε ότι οι αρχικοί ερευνητές βασίστηκαν σε μεθόδους «που χαρακτηρίζουν μυστικιστές ή μέντιουμ». Με άλλα λόγια, ο Ουίλινγκχαμ έπεσε θύμα της ψευδοεπιστήμης, που είναι η πληγή των αμερικανικών δικαστηρίων.

Από απελπισμένος έγινε... αδιάφορος
Η πυρκαγιά ξέσπασε το πρωί της 23ης Δεκεμβρίου, το 1991. Ο Ουίλινγκχαμ ξύπνησε από τις φωνές της Άμπερ, της δίχρονης κόρης του. Στο σπίτι βρίσκονταν επίσης και τα δίδυμα μωρά του, η Κάρμον και η Κάμερον. Η οικογένεια ήταν φτωχή και η σύζυγος του Ουίλινγκχαμ, η Στέισι, είχε βγει να πάρει ένα έλατο για τα παιδιά από τον Στρατό Σωτηρίας. Ο Ουίλινγκχαμ είπε πως προσπάθησε να σώσει τα παιδιά του αλλά ο καπνός και οι φλόγες δεν τον άφησαν. Κάποια στιγμή άρπαξαν φωτιά τα μαλλιά του. Τα παράθυρα στο παιδικό δωμάτιο εξερράγησαν και οι φλόγες πήδησαν έξω. Οι πυροσβέστες αναγκάστηκαν να ακινητοποιήσουν τον Ουίλινγκχαμ και τελικά να του περάσουν χειροπέδες καθώς ήθελε να χιμήξει ξανά μέσα. Στις αρχικές τους καταθέσεις, οι γείτονες επιβεβαίωσαν πως ούρλιαζε απελπισμένος, «τα μωρά μου καίγονται». Όταν όμως θεωρήθηκε επισήμως ύποπτος, οι καταθέσεις άρχισαν να αλλάζουν. Από «απελπισμένος» ο Ουίλινγκχαμ έγινε «αδιάφορος» και «αλλόκοτος». «Το μυαλό δεν είναι μια παθητική μηχανή», εξήγησε ο Ιτιόλ Ντρορ, ειδικός ψυχολόγος, στον «Νew Υorker». «Άπαξ και πιστέψεις σε κάτι, άπαξ και περιμένεις κάτι, αυτό αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο εκλαμβάνεις και θυμάσαι τις πληροφορίες».

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

Siboney

Siboney, yo te quiero
yo me muero por tu amor;
Siboney en tu boca
la miel puso su dulzor;
ven a mi que te quiero
y que te adoro
y que eres para mi.

Siboney al arrullo
de la palma pienso en ti.
Siboney de mi sueno
que no oyes la queja de mi voz
Siboney, si no vienes
me morire de amor.

Siboney de mi sueno
te espero con ansia en mi caney
porque tu eres el dueno
de mi amor Siboney.

Oye el eco de mi canto de cristal
no se pierda por entre el rudo manigual.

Ισορροπίες

Από τα χθεσινά ΝΕΑ:

"Η πρακτική που ακολουθείται στην Ελλάδα έναντι όσων ζητούν άσυλο δεν διασφαλίζει τα δικαιώματά τους. Στη βάση αυτή το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας ανέστειλε την επαναπροώθηση Ιρακινού πρόσφυγα στη χώρα.

Για δεύτερη φορά μέσα σε διάστημα μίας εβδομάδας η Ελλάδα απασχόλησε το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας. Μετά την ακύρωση της έκδοσης του πρώην διευθυντή της Siemens Μιχάλη Χριστοφοράκου την περασμένη Παρασκευή, οι δικαστές της Καρλσρούης αποφαίνονται τώρα ότι η Ελλάδα δεν είναι «ασφαλής» χώρα για τους πρόσφυγες.

Ο 22χρονος Ιρακινός, μέλος της θρησκευτικής κοινότητας των Γιεζιτών, έφθασε ως λαθρομετανάστης στην Ελλάδα, τέθηκε υπό κράτηση και υπέβαλε αίτηση για πολιτικό άσυλο. Η αίτησή του απορρίφθηκε και κατόπιν αυτού διέφυγε στη Γερμανία, όπου επίσης υπέβαλε αίτηση χορήγησης ασύλου. Οι γερμανικές αρχές αποφάσισαν την επαναπροώθησή του στην Ελλάδα βάσει του «κανονισμού του Δουβλίνου ΙΙ» που θεσπίζει την αρχή της «ασφαλούς τρίτης χώρας». Αυτή ορίζει ότι ο πρόσφυγας επαναπροωθείται στην πρώτη χώρα που πέρασε, αν είναι «ασφαλής τρίτη χώρα». Ως τέτοιες θεωρούνται οι χώρες-μέλη της Ε.Ε. και μία σειρά άλλων κρατών.

Ακύρωσαν επαναπροώθηση
Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης ανέστειλε την απόφαση του Εφετείου της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας για την επαναπροώθηση του Ιρακινού μέχρι να αποφανθούν οι ανώτατοι δικαστές και επί της ουσίας της υπόθεσης. Το Συνταγματικό Δικαστήριο στην απόφασή του διαπιστώνει ότι υπάρχει κίνδυνος να «μην καταχωρηθεί» από τις ελληνικές αρχές και «να καταλήξει άστεγος».

Η εξέλιξη αυτή στιγματίζει με βούλα συνταγματικού δικαστηρίου πλέον την πρακτική που ακολουθείται στην Ελλάδα σχετικά με τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο, καθώς διαπιστώνει ότι δεν διασφαλίζονται οι εγγυήσεις του κράτους δικαίου. Ταυτόχρονα στιγματίζει και την πρακτική που ακολουθεί η Γερμανία να επαναπροωθεί με συνοπτικές διαδικασίες πρόσφυγες στα ασφαλή τρίτα κράτη. Θέτει δε επί τάπητος και το ζήτημα της «αλληλεγγύης» που αξιώνουν οι χώρες-μέλη της νότιας περιφέρειας της Ε.Ε. στο θέμα του ασύλου.

«Να μην αφεθεί μόνη της η Ελλάδα στο πρόβλημα»
«Η ΕΛΛΑΔΑ δεν πρέπει να αφεθεί μόνη της στο πρόβλημα που αντιμετωπίζει με τους πρόσφυγες και τους λαθρομετανάστες», είπε στα «ΝΕΑ» ο Γκίντερ Μπούργκχαρτ, πρόεδρος της οργάνωσης Ρro Αsyl, που άσκησε επανειλημμένως δριμεία κριτική στις «απάνθρωπες συνθήκες» που επικρατούν για τους πρόσφυγες στη χώρα. Ο κ. Μπούργκχαρτ είχε επισκεφθεί το 2008 τη Λέσβο, την Πάτρα και την Αθήνα και διαπίστωσε ιδίοις όμμασι την «απαράδεκτη κατάσταση στην Πέτρου Ράλλη» με τις «ουρές για ένα εισιτήριο» προκειμένου να υποβάλουν αίτηση ασύλου. Κατηγορεί την κυβέρνηση για το Προεδρικό Διάταγμα 81/2009 του περασμένου Ιουλίου που «δεν ανταποκρίνεται σε ένα κράτος δικαίου», καθώς αποφασίζουν αστυνομικοί εάν ο αιτών άσυλο διώκεται ή όχι και δεν υπάρχει καμία δυνατότητα προσφυγής στη Δικαιοσύνη. «Δεν μπορείς να κρατάς γυναίκες και παιδιά επί μήνες σε καταυλισμούς χωρίς να έχουν δει στα μάτια τους έναν ανακριτή. Οι συνθήκες είναι απάνθρωπες, δεν υπάρχει καμία πρόνοια για εκείνους που χρήζουν προστασίας», λέει ο κ. Μπούργκχαρτ. Ταυτόχρονα ο πρόεδρος της Ρro Αsyl θεωρεί τη δικαστική απόφαση κόλαφο και για τη Γερμανία, καθώς διαπιστώνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο κύμα λαθρομετανάστευσης. «Η απόφαση στοχεύει εξίσου το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες», υπογραμμίζει ο κ. Μπούργκχαρτ. Αναδεικνύει «την ανάγκη αναπροσαρμογής των ρυθμίσεων περί ασύλου στην Ε.Ε.», ώστε οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά να δέχονται πρόσφυγες που φθάνουν π.χ. στην Ελλάδα, την Κύπρο και τη Μάλτα".

Για τη μεταφορά

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Michel Polnareff - La poupée qui fait non

C'est une poupée qui fait non, non, non, non
Toute la journée elle fait non, non, non, non
Elle est, elle est tellement jolie
Que j'en rêve la nuit

C'est une poupée qui fait non, non, non, non
Toute la journée elle fait non, non, non, non
Personne ne lui a jamais appris
Qu'on pouvait dire oui

Sans même écouter elle fait non, non, non, non
Sans me regarder elle fait non, non, non, non
Pourtant je donnerais ma vie
Pour qu'elle dise oui

Pourtant je donnerais ma vie
Pour qu'elle dise oui

Mais c'est une poupée qui fait non, non, non, non
Toute la journée elle fait non, non, non, non
Personne ne lui a jamais appris
Que l'on peut dire oui

Non, non, non, non ...

Sacha Distel - Monsieur Cannibale

En le voyant sortir de son camion
Chasser les papillons d'Afrique
Les cannibales en le traitant d'espion
L'arrêtèrent sans façon de suite
Il essaya de leur parler Anglais
Espagnol, Portugais, Chinois
Mais en voyant leurs mâchoires
Qui s'ouvraient
Il se mit à hurler d'effroi

Oh, Monsieur Cannibale,
Je n'veux pas mourir
Monsieur Cannibale
Laissez-moi partir

Il leur montra son briquet, son stylo
Sa montre et les photos d'sa femme
Il leur chanta un grand air de Gounod
Des chansons d'Adamo, que dalle !
Il leur fit voir des journaux de Paris
Personne ne réagit, non plus
Désespéré il sortit des revues
Remplies de filles toutes nues, et dit :

Oh, Monsieur Cannibale,
Je n'veux pas mourir
Monsieur Cannibale
Laissez-moi partir

Quand le grand chef aperçut ces revues
Qu'il vit toutes ces filles nues, il rit !
Mais dans sa tête une idée saugrenue
Une idée farfelue surgit
Dans une case où était son harem
Il entraîna lui-même le gars
Qui en voyant les femmes se ruer sur lui
Avec tant d'appétit, hurla :

Oh, Monsieur Cannibale,
Je n'veux pas mourir
Monsieur Cannibale
Laissez-moi partir

Pendant huit jours, il resta enfermé
Et dut se partager, en vain
Et comme déjà il n'était pas bien gros
Il perdit vingt kilos, au moins
Quand arriva l'instant où le grand chef
Lui fit comprendre par geste, Allez !
Prends ton camion et retourne chez toi
Le pauvre homme s'écria : Jamais !

Monsieur Cannibale, je n'veux plus partir
Monsieur Cannibale, j'aime mieux mourir !

Moonchild

You are a moonchild and pretty soon child
I've got that feeling
That I'm gonna make you smile forever
If I can.
Just give me a sign and I'll show you my plan
You are a blue child, forever true child
You know I'll try to paint the skies blue forever
If I can.
Just give me a sign and I'll show you my plan.
Tell me why you look so sad,
Time slips by like grains of sand
Just put your future in my hands
You are a moonchild and pretty soon child
I've got the feelin I'm gonna make you smile forever.
If I can.
Just give me a sign and I'll show you my plan

Μεταξύ άγνοιας και ανεπάρκειας

Από το ΒΗΜΑ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ:

"Πλησιάζοντας στον Βόλο από την περιοχή της Αγριάς και μόλις δείτε το εργοστάσιο των τσιμέντων, διαπιστώνετε ότι δίπλα υπάρχουν τεράστιες δεξαμενές καυσίμων. Αν γίνετε λίγο περισσότερο παρατηρητικός θα διαπιστώσετε ότι δίπλα στις τεράστιες δεξαμενές έχουν φυτευτεί πεύκα. Τα οποία, απ΄ ό,τι γνωρίζω, είναι ιδιαίτερα εύφλεκτα. Γιατί μπήκαν εκεί; Προφανώς από κάποιον ατσίδα που έχει αγάπη για το περιβάλλον, αλλά οι γνώσεις του για αυτό περιορίζονται σε γλυκανάλατες εκφράσεις του είδους « το περιβάλλον το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας». Προ δεκαετιών- είμαι καθηγητής Οικολογίας εδώ και 31 χρόνια- στο πλαίσιο μιας πρωτοποριακής (τρομάρα τους) ιδέας για την περιβαλλοντική ενημέρωση των Ενόπλων Δυνάμεων με κάλεσαν και μίλησα σε ένα πολύ γνωστό στρατόπεδο της Αττικής. Φεύγοντας, έκπληκτος είδα να βρίσκομαι σε έναν πυκνό πευκώνα δίπλα και κολλητά με τα κτίρια. Οταν έδειξα ένα διπλανό κτίριο και ρώτησα τι περιείχε, η απάντηση ήρθε ως κεραμίδα: Πυρομαχικά!

Υστερα από αυτή την εμπειρία μου είχα γράψει ένα άρθρο κατά τη δεκαετία του ΄80 στο «Βήμα» όπου αναρωτιόμουν γιατί οι μονάδες των πυραύλων της Αττικής είναι μέσα σε πεύκα. Την ίδια ερώτηση θα έκανα και προ εβδομάδος, όταν οι πανέξυπνοι υπεύθυνοι του υπουργείου Εθνικής Αμυνας άδειαζαν κάποιες μονάδες που είναι μέσα σε πευκώνα από τους πυραύλους.

Οι παραπάνω ιστορίες είναι ενδεικτικές της ανεπάρκειας που μας χαρακτηρίζει. Ας αρχίσω, λοιπόν, ένα καινούργιο άρθρο για τις δασικές πυρκαϊές, γράφοντας τα ίδια και τα ίδια εδώ και 28 χρόνια!

Εδώ είναι Μεσόγειος
Ελπίζω ότι κατ΄ αρχάς κάποιοι κατανόησαν ότι οι πυρκαϊές αυτές είναι ενδογενές χαρακτηριστικό των περιοχών μεσογειακού κλίματος της υδρογείου (Μεσόγειος και Καλιφόρνια στο Βόρειο Ημισφαίριο και Νότια Αφρική, Αυστραλία και Χιλή στο Νότιο). Θα θυμούνται οι αναγνώστες τον περασμένο χειμώνα τις φωτιές στην Αυστραλία- όταν αυτοί έχουν καλοκαίρι εμείς έχουμε χειμώνακαι στην Καλιφόρνια και στην Ισπανία εφέτος. Αλλά τα μεσογειακά οικοσυστήματα έχουν προσαρμογές με τις οποίες ξεπερνούν τη δράση της πυρκαϊάς αν τα αφήσουν στην ησυχία τους και δεν πλακώσει ο κάθε πικραμένος να τσαλαπατήσει πενήντα φυταράκια φυτεύοντας ένα στη μέση. Και φυσικά το πρώτο που πρέπει να μην γίνει είναι η βόσκηση. Και τα δύο συμβαίνουν παντού στην Ελλάδα των συνδικαλιστών, των αρχόντων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των ακτιβιστών, οι οποίοι μπερδεύουν έννοιες και αρχές εν ονόματι του ψώνιου τους, των καιροσκόπων καθηγητών που βλέπουν ερευνητικά προγράμματα και χρήμα και του κάθε πικραμένου. Ο οποίος βλέπει τις αποφάσεις της μεγαλύτερης ακτιβιστικής οργάνωσης της Ελλάδας- του Συμβουλίου της Επικρατείας- που μπορεί να θεωρήσει ότι έχουμε φωτιές γιατί δεν έχουμε Κτηματολόγιο. Το ότι η Ρόδος έχει και φωτιές και Κτη ματολόγιο και η Καλιφόρνια και η Γαλλία και η Ισπανία, είναι αλλουνού παπά Ευαγγέλιο.

Τα μεσογειακά οικοσυστήματα δεν είναι προσαρμοσμένα μόνο στο να επανέρχονται με αναγέννηση μετά την πυρκαϊά. Επιθυμούν, επίσης, να μην αυξηθεί υπέρμετρα η βιομάζα τους ούτως ώστε όταν- αργά ή γρήγορα- έλθει η φωτιά, να μην αυξηθούν πολύ οι θερμοκρασίες και συμβεί καταστροφή των σπερμάτων που υπάρχουν στην τράπεζα σπερμάτων του εδάφους. Περιμένουν, λοιπόν, την πυρκαϊά και για την περίπτωση των πευκοδασών- ένα οικοσύστημα είναι ένας οργανισμός, όπως τα επί μέρους κύτταρά μας κάνουν τον άνθρωπο. Τα οποία πευκοδάση έχουν μια ζωή από φωτιά σε φωτιά περίπου 80 ετών. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει λίφτινγκ και να φαίνεται νεότερος, μόνο φαίνεται όμως, δεν είναι. Αντιθέτως ένα πευκοδάσος όταν του αφαιρείς βιομάζα (καυσόξυλα, ξυλεία, ρητίνη κτλ.) το κάνεις νεότερο. Το κλάδεμα, για παράδειγμα, κάνει ένα δένδρο νεότερο. Μια αχλαδιά που την κλαδεύεις ζει περισσότερα χρόνια. Οταν, λοιπόν τα πευκοδάσος το έχεις παρατημένο στην τύχη του και το μόνο που προσέχεις είναι να μη σου καεί, συσσωρεύει βιομάζα, οι πευκοβελόνες γίνονται μια πιθαμή, και γεμίσει νεκρά ξύλα και κλαδιά, όταν έλθει η φωτιά αναπτύσσονται μεγαλύτερες θερμοκρασίες και εσύ χάνεις τον έλεγχο!

Τα πευκοδάση γέρασαν
Γέρασαν λοιπόν τα δάση μας και η ασχετοσύνη που χαρακτηρίζει τη διαχείρισή τους αναφέρεται σε περισσότερους δασοπυροσβέστες, σε περισσότερα αεροπλάνα, σε ηλεκτρονικές μεθόδους διαπίστωσης της πυρκαϊάς και άλλες ανοησίες- μεταξύ των οποίων και πυροσβέστες που νομίζουν ότι τα πεύκα είναι λυόμενα σπίτια. Οι οποίοι αντί να ξεστραβωθούν μελετώντας τι στην ευχή κάνουν αλλού, κοιτάζουν τον αφαλό τους και μιλούν για τα κενά στις προσλήψεις. Παράλληλα ο καθένας έχει άποψη για το τι πρέπει να γίνει, όπως ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου ο οποίος ζητεί να γίνει κάποιος φορέας στον οποίον, προφανώς, θα είναι και ο ίδιος. Λες και το χάλι με τα αυθαίρετα το δημιούργησα εγώ και όχι αυτοί.

Και βγαίνει και ο κάθε «ειδικός» να μας πει για την καταστροφή «του τελευταίου πνεύμονα πρασίνου», επαναλαμβάνοντας ό,τι είχε πει και στη φωτιά της Πάρνηθας. Ενώ τίποτε από αυτά που είχαν πει τότε δεν ίσχυσε (παράδειγμα η αύξηση στη θερμοκρασία των Αθηνών και άλλα), ξανά τα ίδια και όποιος τα χάψει, τα έχαψε.

Δεν θα ισχυριστώ, βέβαια, ότι η πυρκαϊά δεν μπορεί να είναι και καταστροφή, όπως η πρόσφατη. Αλλά ας συζητήσουμε και λίγο την αντιμετώπισή της. Και ας επιμερίσουμε κάποιες ευθύνες.

Ολα τα περιαστικά της Αττικής (αλλά και της Ελλάδας) είναι ένα σκέτο σκουπιδαριό. Εύκολα ξεκινά από εκεί μια φωτιά. Αρκεί να περάσεις από τον Διόνυσο, που πέρα από το σκουπιδαριό οι πευκοβελόνες φθάνουν ως τον δρόμο. Την ίδια στιγμή περνούν οι κάφροι με το ένα χέρι έξω από το παράθυρο καπνίζοντας. Και δεν λέω, μπορεί να σβήσουν το τσιγάρο- σιγά τα αβγά- στο τασάκι. Οι καύτρες πού πάνε με τον άνεμο; Από την άλλη, η Τοπική Αυτοδιοίκηση αντί να μαζέψει καμιά πευκοβελόνα- πανεύκολα, με μια μηχανική σκούπα- διοργανώνει φεστιβάλ (από λουκάνικου ως λουκουμάδων). Ασε τους δρόμους που αποκαλούνται δασικοί. Ο κάθε βρωμιάρης πάει νύχτα και αδειάζει μπάζα. Τι κάνουν τον χειμώνα οι νομάρχες και οι δήμαρχοι; Πόσοι από αυτούς που ωρύονται για τις ευθύνες του κράτους καθάρισαν έστω και ένα τετραγωνικό μέτρο; Αλλά και ο «περιούσιος» λαός, πώς βλέπει όλα τα ρείθρα της Εθνικής οδού να είναι γεμάτα σκουπίδια και δεν εκνευρίζεται. Τα ρίχνουν ξένοι πράκτορες και Αλβανοί;

Οταν ξεσπάσει η φωτιά
Αν ένα γέρικο πευκοδάσος γεμάτο βιομάζα πιάσει φωτιά, η κατάσταση δεν ελέγχεται με όσα μέσα χρησιμοποιούμε αυτή την εποχή. Κατ΄ αρχάς βλέπουμε τη φορά του ανέμου και τα μελτέμια: εδώ και χιλιάδες χρόνια πάνε από Βορρά προς Νότο. Οι ανοησίες τού είδους «ο άνεμος συνεχώς αλλάζει φορά» ισχύουν σε τοπική κλίμακα όπως στην Αττική που έχει πολλούς λόφους, όμως η γενική κατεύθυνση ήταν Βορράς-Νότος. Πηγαίνουμε σε κάποια απόσταση, αφού δούμε το μετεωρολογικό δελτίο(!), και κόβουμε τα δένδρα. Την κοπή των οποίων... απαγόρευαν οι δασολόγοι! Επίσης η φωτιά περιορίζεται με φωτιά. Βλέπεις πού σε βολεύει και ελέγχεις την κατάσταση και βάζεις φωτιά εσύ σε ένα ελεγχόμενο σημείο. Κάνεις και πολλά άλλα όταν γνωρίζεις το φαινόμενο ακολουθώντας την τακτική «πρώτα διάγνωση και μετά θεραπεία». Εδώ πρώτα πυροβολούμε και μετά σημαδεύουμε!".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Jive Samba

Many rivers to cross

Many rivers to cross
But I can't seem to find my way over
Wandering I'm lost
As I travel along the white cliffs of dover

Many rivers to cross
And it's only my will that keeps me alive
I've been ripped, washed up for years
And I merely survive because of my pride

And this loneliness just won't leave me alone
It's such a drag to be on your own
My woman left and she didn't say why
Well I guess I'll have to try

And this memory just won't leave me alone
It's such a drag to be on your own
My little woman left and she didn't say why
Well I guess I'll have to try

Many rivers to cross
But just where to begin
I'm playing for time
There've been times I find myself
Thinking of committing some terrible crime

Many rivers to cross
But I can't seem to find my way over
Wandering I am lost
As I travel along the white cliffs of dover

Ιστορίες που γράφει η ζωή

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ:

"Σοβαρά ερωτήματα για τις συνέπειες και τους μηχανισμούς ελέγχου των ριάλιτι σόου προκαλεί η άγρια δολοφονία μοντέλου του «Ρlayboy» από παίκτη ριάλιτι στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε μια υπόθεση που τελείωσε με την αυτοκτονία του δολοφόνου στο δωμάτιο ενός μοτέλ.

«Πρωταγωνιστής» του πραγματικού αυτού δράματος είναι ο 32χρονος Ράιαν Τζένκινς από τον Καναδά, ο οποίος είχε συμμετάσχει σε δύο ριάλιτι σόου της αμερικανικής τηλεόρασης, και θύμα η 26χρονη εν διαστάσει σύζυγός του Τζάσμιν Φιόρε . Στις 15 Αυγούστου το πρώην μοντέλο βρέθηκε άγρια δολοφονημένο. Το πτώμα της Φιόρε εντοπίστηκε σε μια βαλίτσα πεταμένη σε κάδο απορριμμάτων, ενώ οι Αρχές αποφάνθηκαν ότι ο θάνατος είχε επέλθει από ασφυξία, λόγω στραγγαλισμού. Το άψυχο κορμί της άτυχης κοπέλας ήταν παραμορφωμένο σε τέτοιο βαθμό, ώστε ήταν αδύνατο να αναγνωριστεί. Ο δράστης είχε αφαιρέσει τα δάχτυλα και τα δόντια, και το πτώμα τελικώς ταυτοποιήθηκε από τον αύξοντα αριθμό των εμφυτευμάτων σιλικόνης στο στήθος.

Οι έρευνες για τον εντοπισμό του δολοφόνου επικεντρώθηκαν στην- περιπετειώδη- προσωπική ζωή της Φιόρε. Οπως προέκυψε, η 26χρονη είχε παντρευτεί πρόσφατα, για να χωρίσει σχεδόν αμέσως, τον καναδό επιχειρηματία Τζένκινς, πρώην παίκτη του ριάλιτι «Μegan Wants a Μillionaire». Απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή στο συγκεκριμένο σόου ήταν να διαθέτουν οι 17 άρρενες παίκτες περιουσία πάνω από 1 εκατ. δολάρια, με «έπαθλο» μια εκρηκτική ξανθιά από τη Φλόριδα, τη Μέγκαν Χάουσερμαν .

Σύμφωνα με πληροφορίες των αστυνομικών αρχών, ο Τζένκινς και η Φιόρε γνωρίστηκαν σε στριπτιζάδικο του Λας Βέγκας, όπου ο πρώτος αναζήτησε παρηγοριά όταν τον απέρριψαν από το ριάλιτι. Παντρεύτηκαν 48 ώρες μετά την πρώτη τους γνωριμία.

Καθώς οι έρευνες για τον Τζένκινς προχωρούσαν, οι δημοσιογράφοι ανακάλυψαν βίντεο και φωτογραφίες από την τολμηρή ερωτική ζωή του ζεύγους, οι οποίες ήταν «ανεβασμένες» στην ιστοσελίδα του ΜySpace.

Την περασμένη Κυριακή ο Τζένκινς βρέθηκε κρεμασμένος από τη ζώνη του σε ένα άχρωμο μοτέλ του Καναδά. Το κίνητρο της στυγερής δολοφονίας φαίνεται πως ήταν η ζήλια. Η Φιόρε συναντιόταν με τον πρώην φίλο της Ρόμπερτ Χάσμαν και την παραμονή της δολοφονίας είχε στείλει πολλά μηνύματα στο κινητό του.

Εκ των υστέρων έγινε γνωστό ότι ο αυτόχειρας δολοφόνος είχε καταδικαστεί σε 15μηνη επιτήρηση για επίθεση σε πρώην φιλενάδα του, ενώ τον Δεκέμβριο θα δικαζόταν για ξυλοδαρμό (και) της Φιόρε. Η προβολή του συγκεκριμένου ριάλιτι διεκόπη".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Blue bossa

Ορια

Aπό το χθεσινό ΒΗΜΑ:

"Oι συζητήσεις και τα ερωτήματα μετά τις εκπληκτικές κούρσες του Γιουσέιν Μπολτ στους τελικούς των 100 και των 200 μέτρων στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου πληθαίνουν συνεχώς. Οι εντυπωσιακές επιδόσεις που πέτυχε στο Βερολίνο ο τζαμαϊκανός αθλητής είναι αδύνατον να επαναληφθούν ή μήπως είδαμε απλά να πραγματοποιούνται άλλα δύο παγκόσμια ρεκόρ τα οποία πρόκειται σύντομα να καταρριφθούν; Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι οι επιδόσεις του Μπολτ έχουν πλέον αγγίξει τα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων αλλά παράλληλα τίθενται και άλλα ζητήματα. Για πόσο καιρό ακόμη ο άνθρωπος θα συνεχίσει να τρέχει όλο και πιο γρήγορα, να πηδά όλο και πιο ψηλά και να δυναμώνει όλο και πιο πολύ; Η απάντηση που δίνουν κάποιοι είναι: Για όσο χρόνο υπάρχει απαίτηση και αναζήτηση αθλητών που είναι πιο γρήγοροι, πιο δυνατοί και, πάνω από όλα, έχουν τη δίψα και το πάθος να προσπαθούν να σπάνε ρεκόρ. Με δεδομένο ότι ο Μπολτ είναι μόλις 22 ετών, όλοι υποθέτουν ότι τουλάχιστον από αυτόν έχουμε να δούμε και άλλα ρεκόρ στο μέλλον. Ο ίδιος πάντως κάνει τη δική του πρόβλεψη:«Νομίζω ότι το ρεκόρ στα 100 μέτρα μπορεί να φτάσει στα 9.40 και εκεί θα παραμείνει,αλλά πάλι ποτέ δεν ξέρεις»λέει ο τζαμαϊκανός αθλητής και αφήνει ανοιχτό ένα παράθυρο για να μην την πατήσει όπως ο προηγούμενος κάτοχος του παγκοσμίου ρεκόρ στα 100 μέτρα Αμερικανός Μορίς Γκριν, ο οποίος είχε πει πέρυσι ότι είναι ίσως εφικτό να γίνουν κάποιοι χρόνοι κάτω από 9.70 αλλά ποτέ κάτω από 9.60.

Φυσικά κάθε πρόβλεψη γίνεται και υπό δεδομένες συνθήκες. Πριν από 60 χρόνια εθεωρείτο αδύνατον να καλύψει κάποιος το ένα μίλι σε τέσσερα λεπτά. Το 1954 το κατάφερε ο Ρότζερ Μπάνιστερ δείχνοντας ότι είναι εφικτό και από τότε περί τους χίλιους αθλητές έχουν καταφέρει να καλύψουν την απόσταση αυτή σε 240 δευτερόλεπτα. Με την ιδέα του ότι ίσως δεν υπάρχουν τελικά κάποια όρια φαίνεται να αντιπαρατίθεται η στατιστική ανάλυση.«Οδηγούμαστε σε μια πορεία στο τέλος της οποίας οι αθλητικές επιδόσεις θα φτάσουν στα όριά τους, κάτι που θα σημάνει και το τέλος των ρεκόρ.Ειδικά για αγωνίσματα όπως τα 100 μέτρα τα ρεκόρ μπορεί να μοιάζουν εντυπωσιακά αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100 μέτρα το 1912 ήταν 10.06 και έναν αιώνα μετά έχει πέσει λίγα εκατοστά του δευτερολέπτου.Στην πραγματικότητα λοιπόν ο άνθρωπος δεν έχει καταφέρει να τρέξει πολύ πιο γρήγορα από ό,τι στο παρελθόν»αναφέρει οΓκρεγκ Γουάιτ, καθηγητής Αθλητικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο John Μoores στο Λίβερπουλ, ο οποίος στηρίζει την άποψή του σε ένα μαθηματικό μοντέλο που σχεδίασε για την εξέλιξη των ρεκόρ στο μέλλον με βάση τη διαχρονική πορεία των επιδόσεων. Το μοντέλο του Γουάιτ στηρίχθηκε στην έρευνα που έκανε πέρυσι το Ινστιτούτο Αθλητισμού της Γαλλίας, στην οποία αναφέρεται ότι το 2060 τα ρεκόρ θα πιάσουν ταβάνι και δεν θα μπορούν πλέον να γίνουν καλύτερες επιδόσεις. Στην έρευνα είχε γίνει ανάλυση όλων των παγκοσμίων ρεκόρ από την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 1896. Σύμφωνα με την έρευνα, το 1896 οι αθλητές είχαν καταφέρει να πιάσουν το 75% των μέγιστων ανθρωπίνων δυνατοτήτων ενώ το 2008 οι αθλητές είχαν φτάσει στο 99%. Η εκτίμηση των ερευνητών είναι ότι ως το 2027 το 50% των αθλητών που θα παίρνουν μέρος σε μια διοργάνωση θα έχει πλέον καταφέρει να πιάσει το 100%, με το σύνολο των αθλητών να το επιτυγχάνει το 2060, οπότε και δεν θα μπορούν να γίνουν πλέον άλλα ρεκόρ.

ΧΕΡΙΑ
Η κίνηση των χεριών εξισορροπεί τον κορμό με τα πόδια επιτρέποντας στο σώμα να βρίσκεται πάντοτε σε όρθια θέση και να δίνεται έτσι ο απαραίτητος ρυθμός στο τρέξιμο. Η τεχνική βοηθά στο να παραμένει μόνιμα σταθερός ο κορμός, ώστε η ενέργεια να μεταφέρεται με τη μέγιστη δυνατή αποδοτικότητα στους γοφούς για να βελτιώνεται η επιτάχυνση.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ
Ενώ οι περισσότεροι σπρίντερ κινούνται πάντοτε ελαφρώς δεξιά και αριστερά όταν τρέχουν, ο Μπολτ καταφέρνει να κινείται με απόλυτη ισορροπία αφού οι ώμοι του είναι πάντοτε ευθυγραμμισμένοι με τους γοφούς του, γεγονός που τον βοηθά να παράγει και να καταναλώνει ενέργεια με τον πλέον αποδοτικό τρόπο.

ΜΥΪΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Ολοι οι άνθρωποι διαθέτουν δύο ειδών μυϊκές ίνες. Εκείνες που έχουν αργή ταχύτητα αντίδρασης (κάνουν δηλαδή αργές συσπάσεις) και εκείνες που έχουν ταχεία αντίδραση. Οι «γρήγορες» μυϊκές ίνες παράγουν μεγάλη ποσότητα ενέργειας σε μικρό χρόνο. Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων γεννιέται με ισορροπία στα δύο είδη μυϊκών ινών και διαθέτει από 50%. Οι σπρίντερ όμως διαθέτουν «γρήγορες» ίνες σε ποσοστό 90%. Η αναλογία δεν μπορεί να μεταβληθεί μέσω προπόνησης. Αν δηλαδή κάποιος γεννηθεί με 50% «γρήγορες» ίνες, δεν μπορεί να αυξήσει το ποσοστό αυτό μέσω προπόνησης. Αυτό που μπορεί να αλλάξει με την προπόνηση είναι το μέγεθος των «γρήγορων» ινών.

ΔΙΑΣΚΕΛΙΣΜΟΙ
Ο Μπολτ ολοκλήρωσε την κούρσα των 100 μέτρων με 41 διασκελισμούς ξεκινώντας με μικρότερα βήματα και μεγαλώνοντας τους διασκελισμούς στη διάρκεια της κούρσας. Κατά μέσο όρο κάλυπτε 2,44 μέτρα με κάθε του βήμα. Οι αντίπαλοί του έφτασαν στο τέρμα κάνοντας 45-48 διασκελισμούς.

ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΥΨΟΣ
Η κοινή αντίληψη ήταν ως σήμερα ότι το μεγάλο ύψος αποτελεί εμπόδιο στη βελτίωση της επιτάχυνσης. Ωστόσο το σώμα του Μπολτ είναι φτιαγμένο έτσι ώστε να κάνει μεγάλους διασκελισμούς με μεγάλη ταχύτητα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα πόδια του είναι ιδιαίτερα υψηλά σε σχέση με το συνολικό ύψος του, με αποτέλεσμα το μηριαίο οστό να λειτουργεί ως μοχλός που παράγει μεγάλους διασκελισμούς. Αυτό σε συνδυασμό με τη δύναμη που έχουν τα πόδια του σε σχέση με το συνολικό βάρος του, του επιτρέπει να κάνει μεγάλους διασκελισμούς με μεγάλη ταχύτητα".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Blame it on the bossa nova

I was at a dance when he caught my eye
Standin' all alone lookin' sad and shy
We began to dance, swaying' to and fro
And soon I knew I'd never let him go

Blame it on the bossa nova with its magic spell
Blame it on the bossa nova that he did so well
Oh, it all began with just one little dance
But then it ended up a big romance
Blame it on the bossa nova
The dance of love

(Now was it the moon?)
No, no, the bossa nova
(Or the stars above?)
No, no, the bossa nova
(Now was it the tune?)
Yeah, yeah, the bossa nova
(The dance of love)

[Instrumental organ]

Now I'm glad to say I'm his bride to be
And we're gonna raise a family
And when our kids ask how it came about
I'm gonna say to them without a doubt

Blame it on the bossa nova with its magic spell
Blame it on the bossa nova that he did so well
Oh, it all began with just one little dance
But then it ended up a big romance
Blame it on the bossa nova
The dance of love

(Now was it the moon?)
No, no, the bossa nova
(Or the stars above?)
No, no, the bossa nova
(Now was it the tune? )
Yeah, yeah, the bossa nova
(The dance of love)

(Now was it the moon?)
No, no, the bossa nova
(Or the stars above ?)
No, no, the bossa nova

Συστήματα

Από τα χθεσινά ΝΕΑ το άρθρο του Β. Κρεμμυδά:

"Με τα εκκλησιαστικά πράγματα έχω να ασχοληθώ από την εποχή Χριστόδουλου· και δεν σκόπευα να ασχοληθώ, αν, κάθε φορά που βρίσκομαι έξω από τα μεγάλα αστικά κέντρα, δεν συναντούσα το «πνεύμα» του ακέραιο- αυτό το απίστευτο, αυταρχικό εκκλησιαστικό κράτος που είχε εγκαθιδρύσει. Άλλωστε, σε τέτοιες ιδεολογίες αυτό είναι που θαυμάζει κανείς· πως σε δέκα μόλις χρόνια καταφέρνουν να δημιουργήσουν καθεστώτα που χρειάζονται κάμποσες δεκαετίες, αν κάποιος θελήσει να τα ανατρέψει.

Αλλά και πάλι, δεν θα χάλαγα τη ζαχαρένια μου και τις μικρές ή μεγάλες αποδράσεις μου από το «κλεινόν άστυ» αν δεν διαπίστωνα ότι στα μικρά μέρη, εκεί όπου η κρατική εξουσία είναι από πολύ χαλαρή έως ανύπαρκτη, τίθεται, για μένα- και πολλούς άλλους, υποθέτω - ζήτημα σχέσης κρατικής και εκκλησιαστικής εξουσίας· σε αυτά τα μέρη η δεύτερη είναι η μόνη εξουσία. Ασκείται μάλιστα με πολύ έντονο τρόπο. Γνωρίζουμε, άλλωστε, ότι το παλιό «παπάς και δάσκαλος», ως εξουσία και μαζί συμβουλάτορες- προστάτες του χωριού, δεν ισχύει ως προς το δεύτερο σκέλος του, αφού εδώ και δεκαετίες η θέση του δασκάλου έχει υποβαθμιστεί- ξέρουμε γιατί.

Ιδιαίτερα στα μικρά μέρη, όπου υπάρχει κάποιο προσκύνημα- και είναι άφθονα αυτά, το ξέρουμε-, η κρατική εξουσία τίθεται στην υπηρεσία της εκκλησιαστικής. Παραδείγματα; Όσα θέλουμε: ένα, από πρόσφατο σημείωμά μου, όπου είδαμε ένα αντιτορπιλικό να πηγαίνει στη Βενετία για να μεταφέρει ολίγα οστά των «Αγίων Φανέντων» (και που, όπως είπαμε, την καθόλου περιφρονητέα δαπάνη της κίνησης του αντιτορπιλικού δεν την κατέβαλε η Εκκλησία, αλλά ο προϋπολογισμός του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δηλαδή εσύ κι εγώ). Ή στην ίδια περίπτωση η μετακίνηση του αγήματος που απέδωσε τιμές στην άφιξη και τη λιτάνευση των οστών.

Παλιότερα, πολεμικό πλοίο είχε πάει στον Πειραιά για να παραλάβει το «αγγείο» με την καρδιά του Μιαούλη- μη γελάτε!- και να τη μεταφέρει στην Ύδρα, όπου και αυτήν τη διεκδίκησε και δεν ξέρω αν δεν την διεκδικεί ακόμη η εκεί Μητρόπολη.

Αυτά τουλάχιστον είναι γεγονότα άπαξ. Τα άλλα είναι τα χειρότερα που επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο, συνήθως το καλοκαίρι- πού να τρέχει ο κόσμος μες στο καταχείμωνο. Και, αφού αφήσουμε κατά μέρος εκείνες τις άπειρες θαυματουργές Παναγίες του Δεκαπενταύγουστου, ας πάμε στους άλλους άπειρους, τους οσίους και τις οσίες, τους, άκρως ενδιαφέροντες άλλωστε για την Ιστορία και την Ιστοριογραφία, νεομάρτυρες.

Και αυτοί, όπου εορτάζονται και το περιβάλλον τους επιτρέπει να κάνουν και θαύματα, η Εκκλησία δηλαδή που τα οργανώνει όλα, επιστρατεύει το κράτος για να αποδώσει κύρος στην όλη δραματουργία- η θεία λειτουργία θα τελεστεί από τον μητροπολίτη, ο οποίος θα εκφωνήσει και ψυχωφελή λόγο, θα παραστεί και ο υπουργός που εκλέγεται στην περιφέρεια, κάποιος βουλευτής τουλάχιστον και θα επιστρατευθεί ισχυρή δύναμη της Αστυνομίας, για να επιβλέψει την τήρηση της τάξης, και της Τροχαίας, για να διευκολύνει τους προσκυνητές από άλλα μέρη, δηλαδή το παραδάκι να προσέρχεται· μαζί θα απομακρύνει όλα τα αυτοκίνητα σε μακρινή απόσταση, για να περνούν τα πούλμαν με τους προσκυνητές.

Έτσι, όταν τυχαίνει να υπάρχουν στο μέρος του νεομάρτυρα παραθεριστές μόνιμοι, δηλαδή να κάνουν εκεί τις διακοπές τους, σε δικά τους σπίτια, κάθε χρόνο, αυτοί αποκλείονται για δύο- τρεις ημέρες- πού να φτάσεις το αυτοκίνητό σου, για παράδειγμα, εκεί που σε υποχρέωσαν να το πας, για να πας στην κοντινή πόλη και να κάνεις τις προμήθειές σου. Και το χειρότερο: κατά τις ιερές τελετουργίες, τα μεγάφωνα είναι στη μεγαλύτερή τους ένταση, ώστε υποχρεώνονται όλοι, θέλουν δεν θέλουν, να ακούνε τα πάντα, να ζαλίζονται από τις συνεχείς, κακόφωνες συνήθως, ψαλμωδίες και να αγανακτούν από τα πύρινα κηρύγματα που, ούτε λίγο ούτε πολύ, μας στέλνουν όλους στην Κόλαση! Βίαιη άσκηση εξουσίας.

Υπάρχει όμως και άλλη βίαιη άσκηση της εκκλησιαστικής εξουσίας. Ο λόγος είναι για τις «ιδιοκτησίες» της Εκκλησίας, της τοπικής, του Αγίου, του οσίου, του νεομάρτυρα, που εκτός από τις μεγάλες εκτάσεις εκτός οικισμών κατέχουν και κομμάτια γης, πάντοτε τα «φιλέτα», είτε στα χωριά, είτε στις μικρές και μεγάλες πόλεις, που τα αποκλείουν από κοινωνικές δραστηριότητες: αίθουσες που δεν δίδονται για διαλέξεις, μαθήματα ή μουσικές- θεατρικές βραδιές, οικόπεδα που δεν δίδονται, είτε για τις ίδιες εκδηλώσεις, ούτε ακόμη και για στάθμευση αυτοκινήτων όπου υπάρχει ανάγκη - στα χωριά, κυρίως τα ορεινά, υπάρχει πάντοτε μεγάλη ανάγκη.

Σε όλα αυτά η σχέση κρατική- εκκλησιαστική εξουσία λειτουργεί απρόσκοπτα υπέρ της δεύτερης· είδαμε, μάλιστα, ότι η πρώτη τίθεται στην υπηρεσία της δεύτερης- και πάλι χωρίς να πληρώνει αυτή, αλλά εσύ κι εγώ".

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ- ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Επί σκοπόν

H εικονιζόμενη μύγα στις ανδρικές τουαλέτες του αεροδρομίου του Αμστερνταμ έχει ενσωματωθεί στο υλικό τους και σκοπό έχει να αιχμαλωτίσει την προσοχή όσων τις χρησιμοποιούν, επ' αγαθώ της τριγύρω απ΄ αυτές καθαριότητας (Εντοπισμός: antonix)

(Προέλευση των εικόνων)

To hell with love

I'm gonna like somebody
and let them like me
going further means chains
and I was born to be free
To hell with love
To hell with love
I'll find a way to keep
from gettin' them too deep
to hell with love

I like to sleep when night comes
and laugh every day
and when you 're in love
it just doesn't work that way
To hell with love
To hell with love
I'm gonna backup fast
so love stays in my past
to hell with love

I've been in love so bad
I thought that I would die
I could build a waterbed with all the tears I cried
To hell with love
To hell with love
Forget what other people do
as from me and you
To hell with love
To hell with love

And when it comes to you and me
That's the way it's gonna be
And if you share my point of view
I'm a woman made for you
when it comes to push a show
if you are holding out for love
To hell with love

Γλώσσες

Από τη στήλη της Α. Φραγκουδάκη στα ΝΕΑ:

"# Χωρίς στοιχεία, έχει κανείς την εντύπωση ότι οι Έλληνες, με τόσα φροντιστήρια γλωσσών και εξαιτίας του τουρισμού, θα πρέπει να είναι ανάμεσα στους πρώτους γνώστες ξένων γλωσσών στην Ευρώπη. Δεν είναι όμως έτσι.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου (2006), οι μισοί σχεδόν από τους περίπου 500 εκατομμύρια πολίτες της Ε.Ε. δεν μιλούν παρά μόνο τη μητρική τους γλώσσα. # Η γνώση ξένων γλωσσών προκύπτει από ανάγκη για τους λαούς που η γλώσσα τους έχει μικρούς αριθμούς ομιλητών, αλλά οφείλεται επίσης στη μόρφωση και τις νοοτροπίες. Τη λιγότερη απ΄ όλους ανάγκη έχουν οι ομιλητές της διεθνούς γλώσσας σήμερα. Οι Βρετανοί είναι 62% μονόγλωσσοι, οι Ισπανοί (ομιλητές της δεύτερης σε αριθμούς γλώσσας στον κόσμο) 56%, ενώ οι Γάλλοι 49%. Πάντως 38% των Βρετανών, 44% των Ισπανών και 51% των Γάλλων μιλάει τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα.

# Αν συγκρίνουμε ποσοστά των κρατών που οι γλώσσες τους έχουν μικρούς αριθμούς ομιλητών, π.χ. Έλληνες, Ολλανδοί, Σουηδοί, θα δούμε πολύ μεγάλες διαφορές. Στην Ελλάδα 43% των πολιτών δεν ξέρει καμία ξένη γλώσσα, ενώ μόνο 9% στην Ολλανδία και 10% στη Σουηδία. Τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα μιλάει 57% των Ελλήνων, ενώ 91% των Ολλανδών και 90% των Σουηδών. Οι διαφορές δείχνουν το γενικότερο μορφωτικό επίπεδο αλλά και τις νοοτροπίες, που κάνουν τους λαούς πιο ανοιχτούς ή πιο εσωστρεφείς.

# Οι γλώσσες έχουν επαγγελματική χρησιμότητα. Το Ευρωπαϊκό Γραφείο για τις Λιγότερο Διαδεδομένες Γλώσσες διαπιστώνει το 2007 ότι την εξαγωγική στην Ε.Ε. δραστηριότητα μικρών επιχειρήσεων ευνοεί σημαντικά η γνώση άλλων από την εθνική τους γλωσσών και μάλιστα των γλωσσών με μικρούς αριθμούς ομιλητών (και το αντίθετο, τις ευκαιρίες που χάνουν επιχειρήσεις από τη δυσκολία επικοινωνίας σε άλλες γλώσσες).

# Οι γλώσσες όμως καλλιεργούν και νοοτροπίες, κάνουν το «ξένο» δικό μας. Οι γλώσσες αποτελούν σημαντικό άνοιγμα σε άλλες κουλτούρες, σε άλλους τρόπους σκέψης, συνήθειες, αξίες, ήθη, αισθητικές κατηγορίες κ.ο.κ.

Το άνοιγμα είναι ισχυρό αντίδοτο στη μισαλλοδοξία. Οι γλώσσες είναι πόρτα που οδηγεί από τον «κόσμο τον μικρό» στον «μέγα»".

Για τη μεταφορά

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)

Ενέσεις ρεαλισμού

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ:

"Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα μεγαλύτερα ανείπωτα σκάνδαλα της εποχής μας. Στις ημέρες μας οι λαοί που χρειάζονται περισσότερο από όλους φάρμακα κρίσιμα για την επιβίωσή τους εμποδίζονται να τα παράγουν. Ιδού το πιο πρόσφατο παράδειγμα: Εργοστάσια στον φτωχό κόσμο επιθυμούν απελπισμένα να αρχίσουν να παράγουν το δικό τους, φθηνότερο Τamiflu για να προστατεύσουν τους πληθυσμούς τους, αλλά έχουν ρητές εντολές να μην το κάνουν. Γιατί; Ωστε να μπορέσουν οι πλούσιες φαρμακοβιομηχανίες να προστατεύσουν τους πελάτες και τα κέρδη τους. Υπάρχει εναλλακτική σε αυτό το άρρωστο σύστημα, αλλά επιλέγουμε να την αγνοούμε.

Για να κατανοήσουμε αυτή την ιστορία, πρέπει να ξεκινήσουμε με ένα φαινομενικό μυστήριο. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) ορθώς προειδοποιούσε εδώ και μήνες ότι αν η νέα γρίπη εξαπλωνόταν στα φτωχότερα τμήματα του κόσμου θα θέριζε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Και όμως, έλεγε επίσης στις κυβερνήσεις του φτωχού κόσμου να μην προχωρήσουν στην παραγωγή όσο το δυνατόν περισσότερου Τamiflu- του μοναδικού φαρμάκου που καταπραΰνει τα συμπτώματα και ενδεχομένως σώζει ζωές.

Οι κυβερνήσεις μας έχουν επιλέξει εδώ και δεκαετίες τη λειτουργία ενός παράξενου συστήματος για τη δημιουργία φαρμάκων. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου που επιτελούν οι επιστήμονες για να φθάσει ένα φάρμακο ως το τοπικό φαρμακείο γίνεται σε πανεπιστημιακά εργαστήρια με κρατική επιχορήγηση, πληρωμένη από τη φορολογία των πολιτών.

Οι φαρμακοβιομηχανίες συνήθως μπαίνουν στη διαδικασία παραγωγής αργά και πληρώνουν για ένα μέρος των ακριβών αλλά μη δημιουργικών τελευταίων σταδίων της, αγοράζοντας για παράδειγμα χημικές ουσίες ή πληρώνοντας για τις απαιτούμενες κλινικές δοκιμές. Ως αντάλλαγμα, αποκτούν για χρόνια τα αποκλειστικά δικαιώματα παρασκευής και εκμετάλλευσης του φαρμάκου.

Αν και δεν είναι αυτός ο στόχος των ατόμων που εργάζονται μέσα στο σύστημα, το αποτέλεσμα είναι συχνά θανατηφόρο. Στον φτωχό κόσμο το σύστημα κατοχύρωσης της πατέντας στα φάρμακα τα κάνει απρόσιτα για τους αρρώστους, αν οι χώρες τους δεν μπορούν να παρασκευάσουν γενόσημα- αντίγραφα των φαρμάκων που δεν προστατεύονται από πατέντα και είναι εξίσου αποτελεσματικά.

Εδώ έρχεται η λύση για το μυστήριο της νέας γρίπης. Σύμφωνα με έναν κανονισμό που ορίζει ότι στο πλαίσιο μιας εξαιρετικά πιεστικής έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία θα επιτρεπόταν στις φτωχές χώρες η παρασκευή γενοσήμων, οι χώρες αυτές θα είχαν το δικαίωμα να παρασκευάσουν όσο γενόσημο του Τamiflu ήθελαν. Η Roche όμως, η φαρμακοβιομηχανία που διαθέτει την πατέντα του, δεν θέλει να φτιάχνει ο φτωχός κόσμος τα δικά του, φθηνότερα αντίγραφα αλλά να αγοράζει την πατενταρισμένη εκδοχή του φαρμάκου από την οποία εισπράττει κέρδη. Η Roche έδωσε άδεια σε λίγες εταιρείες του αναπτυσσόμενου κόσμου να φτιάξουν το φάρμακο, με τη διαφορά ότι πρέπει να πληρώσουν για αυτή την άδεια, πράγμα αδύνατον.

Σε αντίθεση με όλους εμάς, ο ΠΟΥ φαίνεται να στηρίζει τη Roche. Οι άνθρωποι του ΠΟΥ είναι οι καταλληλότεροι για να αποφασίσουν σε τι συνίσταται μια εξαιρετικά πιεστική έκτακτη ανάγκη, η οποία να δικαιολογεί την παραβίαση των κανόνων. Το μήνυμά τους ήταν: «Μη χρησιμοποιήσετε το παραθυράκι».

«Γιατί συμπεριφέρονται έτσι; Εξαιτίας άμεσης ή έμμεσης πίεσης που δέχονται από τις φαρμακοβιομηχανίες» λέει ο καθηγητής Μπρουκ Μπέικερ, ειδήμονας σε θέματα πατέντας φαρμάκων.

Ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Οι φτωχές χώρες δεν είναι τόσο προετοιμασμένες όσο θα μπορούσαν να είναι. Αν υπάρξει πανδημία, ο αριθμός των ανθρώπων που θα πεθάνουν θα είναι πολύ μεγαλύτερος απ΄ ό,τι θα μπορούσε να ήταν.

Το επιχείρημα που προέβαλαν οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες προς υπεράσπιση αυτού του συστήματος είναι απλό και αρχικώς ακούγεται λογικό: «Πρέπει να χρεώνουμε μεγάλα ποσά για τα φάρμακά “μας” ώστε να μπορέσουμε να αναπτύξουμε νέα σωτήρια φάρμακα. Θέλουμε να δημιουργήσουμε όσο περισσότερες θεραπείες μπορούμε και αυτό μπορούμε να το κάνουμε μόνο αν έχουμε εισοδήματα. Πολλές από τις έρευνες που χρηματοδοτούμε δεν οδηγούν στην παρασκευή εμπορεύσιμων φαρμάκων, συνεπώς πρόκειται για μια δαπανηρή διαδικασία».

Παρ΄ όλα αυτά, ενδελεχείς μελέτες αποκαλύπτουν ότι μόνο το 14% του προϋπολογισμού των φαρμακοβιομηχανιών διοχετεύεται στην ανάπτυξη φαρμάκων- συνήθως στο μη δημιουργικό τελικό στάδιο των κλινικών δοκιμών. Το υπόλοιπο πηγαίνει στο μάρκετινγκ και γίνεται κέρδη. Και ακόμη και με αυτό το ισχνό 14% οι φαρμακοβιομηχανίες κατασπαταλούν μια περιουσία δημιουργώντας φάρμακα που έχουν ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα με άλλα προϋπάρχοντα, αλλά έχουν ένα διαφορετικό μόριο. Ετσι δημιουργούν μια νέα πατέντα και εισπράττουν έναν πακτωλό κερδών.

Ως αποτέλεσμα, οι εταιρείες φαρμάκων δεν ξοδεύουν σχεδόν τίποτε για τις ασθένειες που σκοτώνουν τους περισσότερους ανθρώπους, όπως η ελονοσία, διότι τα θύματα είναι φτωχά και δεν κερδίζουν από αυτά.

Υποφέρουμε όλοι από αυτή τη δυσλειτουργία. Η επίτροπος σε θέματα Ανταγωνισμού της ΕΕ κυρία Νέλι Κρους συμπέρανε πρόσφατα ότι οι Ευρωπαίοι πληρώνουν 40% περισσότερο απ΄ ό,τι θα έπρεπε για τα φάρμακά τους εξαιτίας αυτού του «σαθρού» συστήματος- χρήματα που θα μπορούσαν να σώσουν πολλές ζωές αν κατευθύνονταν προς την πραγματική υγειονομική περίθαλψη.

Γιατί διατηρούμε αυτό το σύστημα εφόσον είναι τόσο κακό; Οι φαρμακοβιομηχανίες έχουν δαπανήσει την τελευταία δεκαετία περισσότερα από 3 δισ. δολάρια σε λομπίστες και πολιτικές «χορηγίες» μόνο στις ΗΠΑ. Εχουν δωροδοκήσει πολιτικούς για να κάνουν το σύστημα να λειτουργήσει προς το συμφέρον τους. Αν αμφιβάλλετε για το πόσο βαθιά φθάνει αυτή η επιρροή, ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Γουόλτερ Μπάρτον παραδέχεται ότι το τον τελευταίο νόμο για τη δημόσια υγεία στις ΗΠΑ το 2003 «τον συνέταξαν οι φαρμακοβιομηχανίες» .

Υπάρχει πολύ καλύτερος τρόπος να αναπτύσσουμε φάρμακα, αρκεί να τον υιοθετήσουμε. Προτάθηκε από τον Τζόζεφ Στίγκλιτζ, κάτοχο του Νομπέλ Οικονομίας, και είναι απλός. Οι κυβερνήσεις του δυτικού κόσμου θα πρέπει να θεσπίσουν ένα Ταμείο με απόθεμα πολλών δισ. δολαρίων το οποίο θα χορηγεί χρηματικά βραβεία στους επιστήμονες που θα αναπτύσσουν θεραπείες ή εμβόλια. Τα μεγαλύτερα βραβεία θα αποδίδονται σε εκείνους οι οποίοι θα ανακαλύψουν θεραπείες για ασθένειες που σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους. Μετά την απόδοση του βραβείου, τα δικαιώματα χρήσης της θεραπείας θα είναι δημόσια. Οποιοσδήποτε, οπουδήποτε στον κόσμο, θα μπορεί να παρασκευάζει το φάρμακο και να σώζει ζωές.

Το οικονομικό κίνητρο που παρέχει αυτό το σύστημα στους επιστήμονες είναι το ίδιο με το σημερινό, αλλά ολόκληρη η ανθρωπότητα θα δρέπει τα οφέλη του και όχι μόνο ένα ολιγάριθμο μονοπώλιο ιδιωτών και οι ελάχιστοι τυχεροί που μπορούν να πληρώνουν τις παραφουσκωμένες τιμές του. Οι παραλογισμοί του τρέχοντος συστήματος θα έπαυαν.

Δεν είναι φθηνή λύση- θα κόστιζε το 0,6% του ΑΕΠ- αλλά μεσοπρόθεσμα θα γλιτώναμε μια περιουσία, διότι τα συστήματα περίθαλψης δεν θα ήταν πλέον αναγκασμένα να καταβάλλουν τεράστια χρηματικά ποσά στις φαρμακοβιομηχανίες. Στο μεταξύ το κόστος των φαρμάκων θα μειωνόταν δραστικά για τους φτωχούς και θα τα έκανε για πρώτη φορά προσιτά σε δεκάδες εκατ. από αυτούς.

Μολαταύτα οι προσπάθειες αλλαγής του παρόντος συστήματος προσκρούουν στις φαρμακοβιομηχανίες και στις στρατιές τους από λομπίστες. Αυτός είναι λόγος για τον οποίον ο τρόπος που ρυθμίζεται η παραγωγή φαρμάκων σε ολόκληρο τον κόσμο είναι ακόμη σχεδιασμένος ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μετόχων των φαρμακοβιομηχανιών και όχι την υγεία της ανθρωπότητας.

Η ιδέα της προνομιακής και αποκλειστικής πρόσβασης σε κρίσιμη για την επιβίωση ιατρική τεχνογνωσία, ώστε ελάχιστοι άνθρωποι να μπορούν να κερδίζουν από αυτή, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ανοσιουργήματα της εποχής μας. Πρέπει να διαλύσουμε αυτό το νοσηρό σύστημα. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να παγκοσμιοποιήσουμε το πνεύμα του Τζόνας Σαλκ, του σπουδαίου επιστήμονα ο οποίος εφηύρε το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας αλλά αρνήθηκε να το πατεντάρει, λέγοντας απλώς: «Θα ήταν σαν να κατοχύρωνα πατέντα για τον ήλιο».

Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Προέλευση της εικόνας)