Τρίο Στούτζες

Κάποτε τέτοια αστεία "σάρωναν" στον κινηματογράφο. Ισως, επειδή, υπήρχε και η "θεραπευτική" πλευρά τους: Εύκολα ή δύσκολα ο καθένας μπορούσε να φαντασθεί κάποιο "στόχο" και να δοκιμάσει την τύχη του, πράγμα που συμβαίνει και σήμερα μέρες που είναι.

Πολλές ευχές

Λές;

Μεταξύ των ονομάτων που φέρονται να αποτελούν την ομάδα "Εσωτερικού Ελέγχου" της ΝΔ περιλαμβάνεται και ο πρόεδρος του ΟΠΑΠ. Σχεδιάζεται "νέο κουπόνι" στο Στοίχημα;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Απελπισμένοι νοικοκυραίοι

Στο ΒΗΜΑ γράφει ο Γ. Γιατρομανωλάκης με τίτλο "Τί πρέπει να μάθει η ΝΔ":

"Οσοι συχνά κατηγορούν την κυβέρνηση της ΝΔ πως όλο και συχνότερα παραβαίνει τις παλιές καλές εντολές για σεμνότητα, ταπεινότητα και αρετή πιστεύω πως την αδικούν. Οι όποιες ατασθαλίες της ΝΔ (οικονομικά σκάνδαλα, πολεοδομικές ανοησίες, κακοδιοίκηση, βλαβερά νομοσχέδια για Παιδεία και Ασφαλιστικό, ερωτικά μελοδράματα, απονενοημένα διαβήματα κτλ.) δεν οφείλονται, κατά τη γνώμη μου, ούτε σε έλλειψη ήθους ούτε σε έλλειμα ηθικής. Τουναντίον, θα έλεγα. Οι άνθρωποι και ευσεβείς είναι και ήθος διαθέτουν και τις πατροπαράδοτες αξίες τιμούν. Το πρόβλημα δεν είναι ηθικό. Είναι θέμα λογικής προοπτικής, όπως θα έλεγε και ο Σωκράτης. Ουδείς εκών αμαρτάνει. Κανένας δεν σφάλλει με τη θέλησή του. Σφάλλει επειδή αγνοεί το σωστό.

Αυτό νομίζω ότι είναι το πρόβλημα της ΝΔ. Δεν ξέρει λ.χ. πώς να κρύψει τα οικονομικά σκάνδαλά της. Η ιστορία με τα ομόλογα είναι εξωφρενική. Ενώ θα μπορούσαν οι άνθρωποι έτσι να ενεργήσουν ώστε όλα στο τέλος να είναι ωραία και καλά, αντίθετα έκαναν ό,τι μπορούσαν για να φανερωθεί η παρανομία. Ενώ ο κ. πρώην υπουργός θα μπορούσε να ακολουθήσει τη συνήθη πρακτική και να οικοδομήσει χωρίς να ρωτήσει κανέναν, η αρχαία άτη, δηλαδή η νεοελληνική «τύφλα», του υπέδειξε να βγάλει άδεια αναψυκτηρίου. Λάθος λογικής προοπτικής.

Και το τελευταίο. Η ΝΔ ούτε γνωρίζει πώς να ερωτεύεται ούτε πώς να κρύβει την ερωτική απελπισία. Το χειρότερο: πηδάει στον ακάλυπτο. Μα είναι δυνατόν να πηδήξει κάποιος στον ακάλυπτο για να αυτοκτονήσει; Αυτό ούτε οι ιδανικοί αυτόχειρες τ ου Καρυωτάκη δεν θα το επιχειρούσαν. Για τους αποφασισμένους υπάρχουν χίλιοι δυο σοβαροί τρόποι. Η ζωή είναι ιερή. Αλλά και η αυτοκτονία είναι ιερή. Να λοιπόν ένα άλλο θανάσιμο σφάλμα λογικής, που ελπίζουμε να μην οδηγήσει στον θάνατο. Πώς όμως θα επουλώσουμε τη ζωή;

Συμπέρασμα: η ΝΔ πρέπει πάραυτα να μάθει κάποια πράγματα - πώς λ.χ. να διαχειρίζεται σωστά τα οικονομικά λάθη της, πώς να εμφανίζει ως απόλυτα επιβεβλημένη μια πολεοδομική παρανομία της. Κυρίως πρέπει να μάθει να ερωτεύεται ακίνδυνα. Ούτε φόνοι χρειάζονται στις σκάλες της πολυκατοικίας ούτε πηδήματα στον ακάλυπτο. Η ΝΔ πρέπει όχι μόνο να πολιτεύεται ορθώς, πρέπει και να φαίνεται πως πολιτεύεται ορθώς. Από πού θα διδαχθεί όλα αυτά; Ας μελετήσει την πρόσφατη πολιτική ιστορία. Εκεί βρίσκονται οι μεγάλοι δάσκαλοι, που εκτός των άλλων είχαν και τρόπο και στυλ".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Η φωτογραφία του πίνακα "Despair" της Izabela Wojcik έχει ληφθεί από εδώ)

Οι δύσκολες δουλειές

Πληθαίνουν οι φωνές που αναγνωρίζουν στην κυβέρνηση μια πρωτοφανή ψύχωση με την προσπάθεια επικοινωνιακού χειρισμού διαφόρων σοβαρών θεμάτων που κατά καιρούς αντιμετωπίζει, αρκετά από τα οποία προκαλούνται από "ανθρώπους" της.

Οταν "λυσομανάνε οι ανέμοι" με την υπόθεση Ζαχόπουλου και ουδείς μπορεί να αποκλείσει κι άλλες σχετικές αποκαλύψεις, αποφασίζεται (επιτέλους) να δράσει η ΕΛ.ΑΣ στα Ζωνιανά. Τα επεισόδια που διαδραματίσθηκαν κατά την επιχείρηση περνούν, για πολλούς, σε δεύτερη μοίρα. Πιό σημαντικό μάλλον είναι ένα "σύνδρομο φάρσας" που χαρακτηρίζει πολλές από τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες.

Οι ιθύνοντες νόες της κυβέρνησης προκειμένου να "χειρισθούν" επικοινωνιακά τα θέματα κι εν τέλει τη θητεία της, δείχνουν μια αξιοσημείωτη προτίμηση στις "δύσκολες" δουλειές, ξεχνώντας προφανώς πως δεν πρόκειται παρά για "εύκολες" δουλειές που δεν έγιναν στην ώρα τους.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Περί απορρήτου

Στο δημοσιογραφικό απόρρητο, όπως αναφέρουν σήμερα Ελευθεροτυπία και ΝΕΑ, "κατέφυγε" ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού Γ. Ανδριανός, ερωτηθείς από τον ανακριτή της υπόθεσης Ζαχόπουλου για το επίμαχο βίντεο.

Οπως με άλλη αφορμή έχει αναφερθεί, το απόρρητο εν σχέσει προς τη δημοσιογραφική πηγή δεν είναι κατοχυρωμένο νομοθετικά στη χώρα μας. Σύνηθες (νομικό) έδαφος για την επίκλησή του είναι το άρθρο 371 του Ποινικού Κώδικα, που ορίζει: "Κληρικοί, δικηγόροι και κάθε είδους νομικοί παραστάτες, συμβολαιογράφοι, γιατροί, μαίες, νοσοκόμοι, φαρμακοποιοί και άλλοι στους οποίους κάποιοι εμπιστεύονται συνήθως λόγω του επαγγέλματός τους ή της ιδιότητάς τους ιδιωτικά απόρρητα, καθώς και οι βοηθοί των προσώπων αυτών, τιμωρούνται με χρηματική ποινή ή με φυλάκιση μέχρι ενός έτους αν φανερώσουν ιδιωτικά απόρρητα που τους τα εμπιστεύτηκαν ή που τα έμαθαν λόγω του επαγγέλματός τους ή της ιδιότητάς τους".

Η μη ρητή αναφορά των δημοσιογράφων στο άρθρο αυτό και η ερμηνευτική συμπερίληψή τους στο καθεστώς προστασίας του μέσω της έκφρασης "και άλλοι" έχει δημιουργήσει στη νομική θεωρία και πράξη συζητήσεις.

Ωστόσο η ερμηνεία αυτή πολλές φορές προσκρούει σε ένα άλλο άρθρο (212 της Ποινικής Δικονομίας), που έχει ως εξής: "Η διαδικασία (εξέτασης μαρτύρων) ακυρώνεται, αν εξεταστούν στην προδικασία ή στην κύρια διαδικασία: α) οι κληρικοί σχετικά με όσα έμαθαν από την εξομολόγηση, β) οι συνήγοροι, οι τεχνικοί σύμβουλοι και οι συμβολαιογράφοι σχετικά με όσα τους εμπιστεύθηκαν οι πελάτες τους οι συνήγοροι και οι τεχνικοί σύμβουλοι κρίνουν σύμφωνα με τη συνείδησή τους αν και σε ποιό μέτρο πρέπει να καταθέτουν όσα άλλα έμαθαν με αφορμή την άσκηση του λειτουργήματός τους, γ) οι γιατροί, οι φαρμακοποιοί και οι βοηθοί τους, καθώς και οι μαίες σχετικά με όσα εμπιστευτικά πληροφορήθηκαν κατά την άσκηση του επαγγέλματός τους, εκτός όπου ειδικός νόμος τους υποχρεώνει να τα αναγγείλουν στην αρχή και δ) οι δημόσιοι υπάλληλοι, όταν πρόκειται για στρατιωτικό ή διπλωματικό μυστικό ή μυστικό που αφορά την ασφάλεια του κράτους, εκτός αν ο αρμόδιος υπουργός με αίτηση της δικαστικής αρχής ή κάποιου από τους διαδίκους ή και αυτεπαγγέλτως τους εξουσιοδοτήσει σχετικά". Η μη αναφορά εδώ του δημοσιογράφου είναι ερμηνευτικά αξεπέραστη.

Πέρα από το γεγονός ότι τα άρθρα αυτά (αλλά και πάρα πολλά άλλα) απηχούν αντιλήψεις του περασμένου αιώνα, δεν μπορεί (όπως έχουν) να υποστηριχθεί πως αναγνωρίζουν δικαίωμα στο δημοσιογράφο να προστατεύσει την πηγή της είδησής του, αν κι η νομική θεωρία δέχεται (σχεδόν χωρίς αντίρρηση) πως στην ελευθερία του τύπου περιλαμβάνεται η προστασία της πηγής του (απόρρητο).

Αν η επίκληση του απορρήτου από το διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Κ. Καραμανλή "προϊδεάζει", πως η κυβέρνηση σκέπτεται να το κατοχυρώσει νομοθετικά, σύντομα θα φανεί. Ακόμη, όμως, και εάν είχε ήδη κατοχυρωθεί το δημοσιογραφικό απόρρητο, πόσω μάλλον σήμερα, ο Γ. Ανδριανός είναι βέβαιο πως δεν θα μπορούσε βάσιμα να το επικαλεσθεί:

Το δικαίωμα προστασίας της πηγής (είτε έτσι, είτε αλλιώς) συνδέεται με δημοσιογράφους που ασκούν εν τοις πράγμασι δημοσιογραφική εργασία - έρευνα, ή βρίσκονται, όπως εύστοχα αναφέρει στην ιστορική πιά απόφασή του (10541/1976) το Πλημμελειοδικείο Αθηνών, "εν τη διαδικασία πραγματώσεως της ελευθεροτυπίας" και όχι βεβαίως σε όποιον έχει τον τίτλο του δημοσιογράφου, αλλά ουσιαστικά είναι (μετακλητός) δημόσιος υπάλληλος.

Για όλα αυτά (και πολλά άλλα) είναι μάλλον δικαιολογημένη η ειρωνεία, με την οποία καλύπτουν το θέμα οι εφημερίδες.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Ολα στο φως;

Ενα από τα "ζέοντα" θέματα της εποχής, που έχει προκαλέσει διεθνώς ποικίλες συζητήσεις κι αντιπαραθέσεις, είναι αυτό για "διαφάνεια" στη δημόσια ζωή. Την τελευταία 20ετία όλο και συχνότερα έρχεται στην επικαιρότητα είτε αυτοτελώς είτε ως "γιατρικό" απέναντι σε μια άλλη κατα-ταλαιπωρημένη κατάσταση, αυτή της "διαπλοκής".

Διαφάνεια (κατά το λεξικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης) είναι "η ικανότητα να βλέπει κανείς διαμέσου της διαδικασίας λήψης αποφάσεων και να έχει πρόσβαση στα έγγραφα ή τις συσκέψεις". Εχει λεχθεί, καθόλου άδικα, πως η διαφάνεια έχει καταστεί στις μέρες μας κάτι πολύ σημαντικό κι ανάλογο του τριπτύχου της γαλλικής επανάστασης. Ετσι έχει "αναρριχηθεί" και "στρογγυλοκαθίσει" για τα καλά στις πρώτες θέσεις των σύγχρονων "ηθικών αξιών", καθορίζοντας ταυτόχρονα το αντίστοιχο ζητούμενο κι αποτελώντας διεθνή "μόδα".

Οταν, βέβαια, κάτι έρχεται στη μόδα: α) γίνεται συνήθως αντικείμενο γενικής εκμετάλλευσης και κατάχρησης (ανεξάρτητα, εάν μας "πάει" ή όχι) και β) οδεύει σιγά - σιγά προς τη δύση του, καθόσον η "μόδα" πρέπει να αλλάζει, αλλιώς αυτοαναιρείται. Στο πλαίσιο αυτό το αίτημα για "διαφάνεια" έχει γίνει "μαϊντανός", γεγονός που δρά αντιστρόφως ανάλογα προς την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος.

Απόηχος της "γκλάσνοστ" του Μ. Γκορμπατσώφ, αλλά και της λατινικής αρχής για τη γυναίκα του Καίσαρα (που δεν πρέπει μόνο να είναι, αλλά και να δείχνει "άμεμπτη") η διαφάνεια έχει ως έννοια "πασπαλίσει" κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής. Μερικές φορές, μάλιστα, "ξεφεύγει" κι επιχειρεί να ορίσει και θέματα της ιδιωτικής ζωής.

Τούτα όλα φέρνει στο νού η στάση των ΜΜΕ όλου σχεδόν του πλανήτη για το πρόσφατο διαζύγιο και τη νέα "σχέση" του Ν. Σαρκοζί. Είναι, ίσως, από τις λίγες φορές, που εν ενεργεία πολιτικός ηγέτης "δείχνει" να εφαρμόζει κατά γράμμα την πολιτική της "διαφάνειας" στην προσωπική του ζωή. Κι οι αμήχανες αντιδράσεις του τύπου για όλα αυτά (περί "ριάλιτι σόου" κλπ) φαντάζουν ελάχιστα πειστικές, έως υποκριτικές. Οταν κάνεις "σημαία" σου τη "διαφάνεια", δύσκολα νομιμοποιείσαι να κριτικάρεις την εφαρμογή της (ακόμη κι αν βγεί έκτρωμα).

Είτε πρόκειται για γκόλ του Σαρκοζί και των επικοινωνιολόγων του, είτε για αυτογκόλ των δημοσιογράφων, το σκορ έχει ανοίξει και στο ταμπλώ γράφει "Διαφάνεια 1 - Διαφάνεια 0". Μήπως αυτός ήταν κι ο στόχος;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Πριν και μετά

Ενα ημερολόγιο με τα σημαντικότερα (κυρίως) αθλητικά γεγονότα του 2007, όπως τα διάλεξε ο πρώην προπονητής της Τσέλσι Ζοζέ Μουρίνιο, δημοσιεύει ο Γκάρντιαν σήμερα.

Εκτός όλων των άλλων ο (κατά πολλούς αντιπαθής) Μουρίνιο δείχνει νάχει χιούμορ, όταν περιγράφει και τις συνθήκες του "χωρισμού" του με τον Αμπράμοβιτς (μήνας Σεπτέμβριος).

Εάν άνθρωποι των γηπέδων καταφέρουν να διατηρούν το "πνεύμα" τους σε κατάσταση, ώστε να αντιμετωπίζουν τις δύσκολες καταστάσεις με αστεία διάθεση όχι μόνο όταν (εκ του ασφαλούς) αναφέρονται στο παρελθόν, αλλά κι όταν μιλούν για το παρόν και την πορεία της ομάδας τους (κάτι που ο Οσιμ έχει επιτύχει), τότε το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει ακόμη διασκεδαστικότερο άθλημα.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Oscar Peterson (15.8.1925 - 24.12.2007)

http://news.independent.co.uk/people/obituaries/article3284870.ece

ΥΓ: Με το σκούρο κουστούμι ο Κάουντ Μπέϊζι (21.8.1904 - 26.4.1984)

Οσιμ (2)

Χριστουγενιάτικη είδηση:

"Ο Ίβιτσα Όσιμ βγήκε την Τρίτη από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου, στο οποίο νοσηλεύεται στην Ιαπωνία, μετά το σοβαρό καρδιακό επεισόδιο, το οποίο υπέστη στα μέσα Νοεμβρίου. Στη συνέχεια, αναγκάστηκε να αποχωρήσει από τον πάγκο της εθνικής ομάδας της χώρας. Τη συγκεκριμένη είδηση γνωστοποίησε την ίδια μέρα ο Κόζο Τατζίμα, εκτελεστικός διευθυντής της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της χώρας. Ο Τατζίμα αναφέρθηκε στη δήλωση που έκανε ο πρώην τεχνικός του Παναθηναϊκού και της εθνικής Γιουγκοσλαβίας μόλις έμαθε ότι αποχωρεί από τον πάγκο. "Οι μεταγραφές είναι το χρήμα που ρέει μέσα στο ποδόσφαιρο". Πάντως, ο Τατζίμα ξεκαθάρισε πως η ιαπωνική ομοσπονδία θα προσφέρει στον Όσιμ μια άλλη θέση στην ομοσπονδία, μόλις γίνει πλήρως καλά. 'Ελπίζουμε ότι θα μπορέσει να προσφέρει ξανά στο ιαπωνικό ποδόσφαιρο, όποιος κι αν είναι ο ρόλος του".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Christmas day

The young gentleman came riding past
on a snow-blue winter's day
He asked to drink by our fire and
I was pleased to let him stay
He drank there quietly for a while
and then he turned and said to me

Your eyes are green
Like summer grass
Your lips are red
like a fresh-cut rose
Your hair is soft
like an Irish stream
And your voice is filled with sweet beauty

And the last words I heard him say were
I shall return for you my love on Christmas Day

And the night will come but I won't sleep
as I watch the stars that lead him
I cannot place where he is
but still my heart goes with him
I'm saving all my Sunday clothes for the day
that I'll be leaving
Father knows
My sister knows

And my friends
They're happy for me
And the priest he says
you should thank God
for the blessing of such beauty

And the last words I heard him say were
I shall return for you my love on Christmas Day
I shall return for you my love on Christmas Day

On Christmas Day
I shall return for you
My love...

And the last words I heard him say
Were the last words I ever heard him say

I shall return for you my love on Christmas Day
I said I will return on Christmas Day
And yes, I shall return on Christmas day
I shall return, for you, on Christmas Day
My love
I will return on Christmas Day
I shall return ,my love, on Christmas Day
On Christmas Day

Αθήνα (6): Στο Σύνταγμα τις γιορτές

Αυτές τις μέρες σε αρκετά σημεία του κέντρου της πόλης αναδύεται η αίσθηση μιας "ξεπέτας". Οσοι (μικροί και μεγάλοι) ψάχνουν να βρουν κάτι "διαφορετικό κι εορταστικό" το μόνο που βρίσκουν χωρίς κόπο είναι κάτι ταλαιπωρημένα κι άθλια μασκαρεμένα "πόνυ" κι αη-βασίληδες με βρώμικες στολές.

Βγαίνοντας την πλ. Συντάγματος από το μετρό, κι εφόσον καταφέρεις να "περάσεις" από το "μπλόκο" που έχουν στήσει νέοι με διαφημιστικά κι ενημερωτικά φυλλάδια, κινδυνεύεις να σωριασθείς από τη θανατερή γλίτσα (υγρασία; βρώμα; και τα δύο;) που καλύπτει από άκρου εις άκρο τα πλακάκια.

Το καρουσέλ "πασχίζει" να δώσει εορταστικό τόνο, στον οποίο έχει, όμως, καταφέρει "καίριο πλήγμα" το χριστουγεννιάτικο δέντρο κι ο λοιπός διάκοσμος.

Στην Ερμού το εορταστικό κλίμα δίνουν "πλουσιοπάροχα" οι υπαίθριοι μπαλονάδες. Τα πολύχρωμα μπαλόνια τους (αρκουδάκια, σκυλάκια, προβατάκια και πολλά άλλα ζώα) καταβάλουν φιλότιμες προσπάθειες να ανυψωθούν και κάπου κάπου 1-2 το καταφέρνουν. Ξεχωριστή "ατραξιόν" οι ζητάδες που κάθε 10 λεπτά ανεβαίνουν (κόντρα στην κίνηση των πεζών) προς το Σύνταγμα, καβάλα στις μηχανές τους. Καταστηματάρχες και περαστικοί εύχονται να μην ακουσθεί καμιά απελπισμένη φωνή για βοήθεια (π.χ εξαιτίας κάποιου πορτοφολά), γιατί για να τον συλλάβουν θα "πατήσουν" με τις μοτοσυκλέτες τους 10 - 15 τουλάχιστον διαβάτες (πάλι καλά που δεν ανέβασε και αντιτορπιλικά στην Ερμού ο νέος υφυπουργός Δημόσιας Τάξης).

Το Public έφερε σίγουρα νέο κόσμο στην πλατεία, που γέμισε με τους πορτοκαλί καταλόγους προϊόντων του.

Το ερειπιάκι στη συμβολή Σταδίου και Αμερικής "ντύθηκε" με την μελλοντική όψη του, όπως δηλαδή θάναι μετά τις εργασίες, που ανέλαβε να κάνει εταιρεία ακινήτων ιδιωτικής τράπεζας.

Επιστρέφοντας με το μετρό είχε ζωντανό πρόγραμμα τη "σύλληψη" από τους ιδιωτικούς φύλακες ενός αλλοδαπού πατέρα και του γιού του, που ντυμένοι "Σάντα Κλάους" πήγαν να μπουν στο βαγόνι. Ο νεαρός "σεκιουριτάς", σχεδόν προσβλητικός, τους ζήτησε να πλησιάσουν κοντά του. Η συνοδός του, πιό ευγενική, τους εξηγούσε, πως εκτός από τρόφιμα και ποτά δεν επιτρέπονται στο μετρό και τα ακορντεόν.

Οση ώρα το φιλοθεάμον κοινό παρακολουθούσε το συμβάν, ένας μικρός με μπαγλαμά βρήκε την ευκαιρία να "εισβάλει" ανενόχλητος στο συρμό. Μετά από αρκετές στάσεις ακουγόταν να προσπαθεί να εκτελέσει (στη μοναδική χορδή του οργάνου) την πρώτη στροφή από το "Τρίγωνα Κάλαντα".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Μέρες εορτών

Δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν το ρυθμό τους στο τέλος του έτους, ούτε τί είναι αυτό που κάνει αρκετούς να "ρέπουν" προς απολογισμούς κι αναδρομές. Υπάρχουν υποψίες, πως όλα αυτά είναι απλώς αφορμή για να γεμίζουν σελίδες με "περασμένα" γεγονότα ή πρόσωπα. Η μόδα του απολογισμού ένα είναι βέβαιο: δεν έχει μυστήριο. Παλαιότερα οι εφημερίδες, κυρίως για λόγους ευκολίας, έκαναν τις τελευταίες ημέρες του έτους "παρουσιάσεις" των σημαντικότερων γεγονότων της χρονιάς και την τακτική αυτή ακολούθησε στην αρχή κι η τηλεόραση.

Τηλεπαρουσιαστές με παπιγιόν και τηλεπαρουσιάστριες με μακριά, σκούρα τουαλέτα είναι αλήθεια πως έχουν (ευτυχώς) πολύ καιρό να εμφανισθούν στους δέκτες μας τέτοια αποχή. Αυτή η ψευδεπίγραφη νότα επισημότητας (από πάνω σμόκιγκ κι από κάτω τζήν) είναι καιρός να αποσυρθεί μαζί με τους εμπνευστές της (πράγμα αμφίβολο).

Οι μέρες των εορτών είναι πρώτα από όλα μέρες απλές, κανονικές, με διάρκεια 24 ωρών (κι αυτές). Κάθε προσπάθεια να (μας τις) "δείξουν" αλλοιώτικες, είναι πολλές φορές εκ του πονηρού. Αν, πάντως, θέλουμε να έχουν κάτι που "ξεχωρίζει", είναι στο χέρι μας. Οπως, ακριβώς, συμβαίνει και με όλες τις υπόλοιπες 355 του χρόνου.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Happy birthday

Υπάρχουν άνθρωποι που γιορτάζουν το όνομά τους κι άλλοι που το αποφεύγουν. Είναι μερικοί που προτιμούν να γιορτάζουν τα γενέθλιά τους, νιώθοντας πως κάθε χρόνο αυτή τη μέρα έχουν την "τιμητική" τους, αν μη τι άλλο για κάτι που τους "έτυχε" κι όχι που το διάλεξαν άλλοι για αυτούς. Οπως και νάχει, σ' αυτό είμαστε όλοι ίσοι: ο καθένας έχει μια ημερομηνία γέννησης.

Τα γενέθλιά μας έχουν ένα μεγάλο "προσόν": Τα ξέρουν μόνο όσοι θέλουμε να τα μάθουν. Είναι η πιό "προσωπική" από τις γιορτές κι έτσι θάναι πάντα. Η σπουδαιότερη στιγμή στη ζωή μας. Σε πείσμα εκπληκτικών πιθανοτήτων ("...το σύνολο των δυνάμει ανθρώπων που επιτρέπει το DNA μας είναι κατά τάξεις μεγέθους μεγαλύτερο από το σύνολο των πραγματικών ανθρώπων...", όπως λέει ο Ντόκινς) εμείς βρισκόμαστε εδώ.

Αυτή η μεγάλη στιγμή είναι σήμερα για τον Οδυσσέα και την Αλίκη, την Αλίκη και τον Οδυσσέα. Χρόνια τους Πολλά!

Να μείνουμε για πάντα παιδιά;

Η "είδηση": Ενταση δημιούργησε στο επιτελείο και τους υποστηρικτές της Χίλαρι Κλίντον η αναφορά ενός συντηρητικού ραδιοσχολιαστή στην ηλικία της, με αφορμή φωτογραφία του Ασοσιέϊτεντ Πρές που δείχνει έντονα τις ρυτίδες της.

Τα "ερωτήματα":

1. Πόσοι άκουσαν το ραδιοσχολιαστή να αναρωτιέται, αν οι αμερικανοί θέλουν να βλέπουν μια γυναίκα να γερνάει στην προεδρία; 14,5 εκατ. ακροατές. (Λέγεται, πάντως, ότι ακόμη και 5 χιλ. ακροατές να τον άκουγαν θα γινόταν ευρύτερα γνωστό, αφού ειδικές ομάδες από τα επιτελεία των υποψηφίων ψάχνουν διαρκώς για διάφορα χτυπήματα "κάτω από τη ζώνη" (που γίνονται, όμως, από άλλους) για να τα παρουσιάσουν ως "ειδήσεις".

2. Πού ακριβώς βρίσκεται η "επιτυχία" της συγκεκριμένης φωτογραφίας; Σε αυτό που απεικονίζει, δηλαδή τις ρυτίδες της Κλίντον. Και γιατί είναι τόσο "σπουδαίο" να φανούν οι ρυτίδες μιας μεσήλικης γυναίκας; Μήπως, επειδή τις "κρύβει" επιμελώς;

3. Γιατί δεν (είχαν και δεν) έχουν το ίδιο "σουξέ" αντίστοιχες φωτογραφίες του Ρέηγκαν ή του Μπους πατρός; Πού, ακριβώς, έγκειται η διαφορά μεταξύ "ανδρικών και γυναικείων" ρυτίδων; Μήπως, στο μάτι των οπαδών και των ψηφοφόρων;

4. Γιατί δεν "έπιασε" (όσο θα περίμεναν πολλοί) το φεμινιστικό στοιχείο, η διεκδίκηση δηλαδή του χρίσματος και εν συνεχεία της προεδρίας από μια γυναίκα; Μήπως, τελικά, επειδή έχει ... ρυτίδες;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Ημέρες δώρων

Κάτι φαίνεται πως έχει αλλάξει αυτή την εορταστική περίοδο (που κατά τα ισχύοντα στην ΕΕ έχει προ πολλού αρχίσει) και στα πάμπολλα αφιερώματα του τύπου σε "δώρα" περιλαμβάνονται πλέον και τα ποτά.

Ολο και περισσότερα (αν όχι όλα) περιοδικά (ένθετα κι "αυτόνομα") έχουν ξεχωριστό τμήμα για αλκοολούχα ποτά, τα οποία μάλλον για πρώτη φορά παίρνουν τη θέση τους στις σχετικές σελίδες δώρων των εντύπων.

Ανέκαθεν ένα μπουκάλι ποτό ή κρασί έβγαζε από τη δύσκολη θέση τους "αφηρημένους" που είχαν ξεχάσει να αγοράσουν δώρο για την επίσκεψη που επρόκειτο να κάνουν. Σ' αυτό βοηθά κι ότι μπορεί κανείς να διαλέξει ένα μπουκάλι σε πολλά μαγαζιά, αρκετά από τα οποία μένουν ανοικτά και εκτός τυπικού ωραρίου (ψιλικά, ζαχαροπλαστεία, φούρνοι κλπ). Πολλές φορές, μάλιστα, υπήρχε διαθέσιμο και πολύχρωμο χαρτί για να διπλωθεί το δώρο.

Τώρα που δείχνουν να αλλάζουν τα πράγματα και τα ποτά γίνονται πιά "κανονικά" δώρα, οι ξεχασιάρηδες θα βρίσκονται σε δυσκολότερη θέση όταν δίπλα στο ποτό - δώρο τους (που θάναι τυλιγμένο σε χαρτί του "σωρού") θα στέκουν "περήφανα" ποτά τυλιγμένα σε χαρτί από πανάκριβες κάβες.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Χορεύετε;

Stasera mi butto
stasera mi butto,
mi butto con te
e faccio di tutto e faccio di tutto per stare con te.
Quante volte io credevo che, e invece no, e invece no.
Tu guardavi tutti meno me
e io credevo invece che
ho deciso che mi buttero' e qualche cosa combinero'
Questa volta non ci sono se,
fermi tutti adesso tocca a me
Stasera mi butto
stasera mi butto,
mi butto con te
e faccio di tutto e faccio di tutto per stare con te.
Se per caso tu non credi che e,invece si',e invece si'
Dal momento che mi vedi qui, mi sembra chiaro,e invece si.
Ho deciso che mi buttero',
ma devi fare qualcosa anche tu.
Questa volta non ci sono se, io non ballo adesso tocca a te
Stasera mi butto
stasera mi butto,
mi butto con te
e faccio di tutto e faccio di tutto per stare con te.
Stasera mi butto
stasera mi butto,
mi butto con te
e faccio di tutto e faccio di tutto per stare con te.
Adesso tocca a te
adesso tocca a te
adesso tocca a te!!!

Περηφάνια και προκατάληψη

Εχουμε ασχοληθεί ξανά με τα μεγάλα λόγια που συνηθίζουν να λένε οι προπονητές, όταν αναλαμβάνουν την τύχη μιας ομάδας. Συχνά σε αυτό ωθούνται όχι μόνο από την πίεση των φιλάθλων (πράγμα λίγο πολύ αναμενόμενο) αλλά από τη στάση των ΜΜΕ και τις προσδοκίες των παραγόντων.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με την πρόσληψη του Φάμπιο Καπέλο ως προπονητή της εθνικής Αγγλίας. Οι Τάϊμς αναμένουν από αυτόν να ξαναδώσει στην ομάδα "τη χαμένη περηφάνια της" κι αυτός δεν δυσκολεύθηκε να ανταποκριθεί στο "ρόλο" του.

Ετσι δεσμεύθηκε, ότι μέχρι τις 7 Ιανουαρίου που αναλαμβάνει επισήμως καθήκοντα θα είναι σε θέση να μιλήσει (στα αγγλικά) στους παίκτες για την περηφάνια που πρέπει να αισθάνονται, όσοι και όταν φορούν τη φανέλα, και την "πεποίθησή" του πως οι άγγλοι ποδοσφαιριστές έχουν "εκ γενετής" όχι μόνο τη θέληση αλλά και την ικανότητα να νικούν. Αγνωστο είναι, πώς οι παίκτες θα αισθανθούν με τις "συγκλονιστικές" αυτές αποκαλύψεις.

Είναι, όμως, τουλάχιστον γνωστή από σήμερα η "επίδραση" που είχε στον ιταλό τεχνικό το κλείσιμο της τετραετούς συμφωνίας του με την αγγλική ομοσπονδία και ετήσιες αποδοχές 6,5 εκατ. λιρών: χάρηκε πάρα πολύ! Τόσο που άρχισε αμέσως όχι μόνο τη δουλειά αλλά και το "δούλεμα".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Μοτίβο ευκολίας

Η διακοπή του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου για τους αγώνες της εθνικής ομάδας το Νοέμβριο άφησε πρώτο (και μόνο) στη βαθμολογία τον Παναθηναϊκό με 19 βαθμούς. Οταν δύο εβδομάδες αργότερα το πρωτάθλημα συνεχίσθηκε ο πρωτοπόρος (ως τότε) ήταν μια άλλη ομάδα. Ισοπαλία (την τελευταία στιγμή) στη Λάρισα και στη Λεωφόρο με τη Σκόντα Ξάνθη, αναιμική νίκη με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη κι ήττα προχθές στη Ν. Σμύρνη με τον Πανιώνιο. Σε 4 αγωνιστικές, δηλαδή, συγκέντρωσε 5 (ολόκληρους) βαθμούς.

Υπάρχει η άποψη, που θέλει κάθε διακοπή να αποβαίνει σε βάρος της κατά τεκμήριο πιό "φορμαρισμένης" ομάδας. Μπορεί νάναι σωστή, μπορεί κι όχι. Για τον Παναθηναϊκό των 4 τελευταίων αγωνιστικών, πάντως, βέβαιο είναι πως δεν φταίει μόνο αυτό. Οπως λέει σωστά και ο Μάτος: "Οταν δεν παίζεις καλά, δεν νικάς".

Ανησυχητικές είναι, ωστόσο, οι δηλώσεις του Πεσέϊρο μετά τον προχθεσινό αγώνα. Αρχισε να μιλά για αόριστες συνομωσίες και "κόσμο" που δεν θέλει να κερδίζει ο Παναθηναϊκός. Σαν γρήγορα δεν έμαθε, πώς "παίζεται" το παιγνίδι στην Ελλάδα;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Μικροί εξερευνητές

Την εβδομάδα που αρχίζει αύριο πρόκειται -κατά το σημερινό Γκάρντιαν- να δοθούν στη δημοσιότητα στοιχεία για τις απόπειρες αυτοκτονίας μεταξύ νέων κάτω των 14 ετών στην Αγγλία. Πάνω από 4.000 απόπειρες έχουν καταγραφεί σε διάστημα 12 μηνών, ποσοστό που ανησυχεί τους υπευθύνους και δημιουργεί νέες απαιτήσεις στο χειρισμό της κατάστασης από γονείς κι ειδικούς.

Την ίδια στιγμή στη Γαλλία διαμορφώνεται ένα νέο "μέτωπο", αρκετά διαφορετικό απ' αυτό που έχουμε κατά νού (και) ως έκφραση του χάσματος των γενεών. Γονείς συνασπίζονται για να "αντιμετωπίσουν" δικαστικές αξιώσεις των παιδιών για χαρτζηλίκι και διατροφή.

Η εν γένει στάση απέναντι στα παιδιά φαίνεται, πως σιγά σιγά αλλάζει. Ισως όχι αδικαιολόγητα, αφού συχνά υπάρχει κι εκδηλώνεται κεντρικά κι οργανωμένα μεγάλη πίεση για πιο πολλές γεννήσεις και περισσότερα παιδιά. Ο αντίλογος (κατά σύμπτωση, πάλι από τη Γαλλία) είναι υπαρκτός, εν πολλοίς υπερβολικός (όσο και το αντίθετό του) αλλά κι εν μέρει τεκμηριωμένος.

Ωστόσο, μέχρι να καταλήξει η κατάσταση στη ζητούμενη νέα ισορροπία, δεν θα έβλαπτε να ρίχνουμε κάπου κάπου μια ματιά στα δικαιώματα του παιδιού και να θυμόμαστε την παλιά "σοφία" του Σάμερχιλ: "Αφήστε τους ανθρώπους να ζήσουν τη δική τους ζωή".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Etienne De Crecy - Scratched

Ο λύκος και τα πρόβατα (2)

Από τα σημερινά ΝΕΑ:

"Ο ΗΓΕΤΗΣ της ελβετικής ακροδεξιάς Κρίστοφ Μπλόχερ, που έχει επικριθεί για τις θέσεις του εναντίον των μεταναστών, αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση συνασπισμού ύστερα από μια ξαφνική κίνηση των αντιπάλων του.

Το Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα, του οποίου ηγείται ο Μπλόχερ, ήλθε πρώτο στις φετινές εκλογές και ο ίδιος ο δισεκατομμυριούχος βιομήχανος υπηρετούσε ως υπουργός Δικαιοσύνης. Τα άλλα τρία κόμματα του συνασπισμού, όμως, ψήφισαν την αποπομπή του. Και το κόμμα απειλεί τώρα να περάσει στην αντιπολίτευση.

Ορισμένοι καλλιτέχνες έσπευσαν να αναπροσαρμόσουν το περίφημο σκίτσο που είχε γίνει έμβλημα του κόμματος του Μπλόχερ στις εκλογές και απεικόνιζε τρία άσπρα πρόβατα να διώχνουν ένα μαύρο πρόβατο από τη σημαία της χώρας. Στο μαύρο πρόβατο επικολλήθηκε το πρόσωπο του Μπλόχερ, με τη λεζάντα: «Για περισσότερη ασφάλεια, διώξτε τον Μπλόχερ από την κυβέρνηση!». Ορισμένοι αναλυτές πιστεύουν ότι ο βασικός λόγος της αποπομπής του Μπλόχερ δεν είναι οι ξενοφοβικές του θέσεις, αλλά το στυλ του. Όπως λέει ο Βολφ Λίντερ, καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, “ο άνθρωπος αυτός ακολουθούσε λαϊκίστικη πολιτική, φωνάζοντας συνεχώς για προβλήματα χωρίς να δίνει λύσεις".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

1/50

Με 44 ψήφους υπέρ και 36 κατά η βουλή του Νιού Τζέρσεϊ, στην οποία πλειοψηφούν οι Δημοκρατικοί, νομοθέτησε να αντικατασταθεί η θανατική ποινή με ισόβια κάθειρξη. Ο επίσης Δημοκράτης κυβερνήτης Τζών Κορζίν δήλωσε πως τις επόμενες ημέρες θα κάνει τα αναγκαία για να ισχύσει ο νέος νόμος.

Είχε προηγηθεί πόρισμα ειδικής επιτροπής που συγκροτήθηκε για να μελετήσει το θέμα, σύμφωνα με το οποίο -όπως αναφέρουν οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης- η θανατική ποινή στοιχίζει περισσότερο από τα ισόβια, δεν λειτουργεί αποτρεπτικά και πάντα υπάρχει ο κίνδυνος να θανατωθεί κάποιος αθώος.

Να δούμε πόσο καιρό θα κάνουν να δούν και να αποδεχθούν τις απλές αυτές αλήθειες οι υπόλοιπες 49 πολιτείες.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Χριστούγεννα στην πόλη

Πολλοί αναρωτιόντουσαν, εάν φέτος θα στολισθεί η Αθήνα. Οσο μάλιστα περνούσε ο καιρός, τόσο πλήθαιναν οι αρνητικές απαντήσεις.

Ο δήμαρχος Αθηναίων εμφανίσθηκε (μετά από καιρό) να μιλήσει για το "χριστουγεννιάτικο εορταστικό πρόγραμμα", στο οποίο περιλαμβάνεται και η φωταγώγηση της πόλης και του δέντρου στο Σύνταγμα. Αρα, όσοι είπαν όχι στο παραπάνω ερώτημα "έχασαν". Εστω και την τελευταία στιγμή η Αθήνα θα στολισθεί.

Πάντως, τα φώτα δεν άναψαν χθές. Εχει ορισθεί να γίνει σήμερα, που "δουλεύουν" κι οι ζωντανές τηλεοπτικές συνδέσεις.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Από την Αφρική με αγάπη

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ η αναδημοσίευση άρθρου του Robert Verkaik του Independent:

"O Τζέιμς Γουότσον, νομπελίστας ο οποίος προκάλεσε δημόσια κατακραυγή ισχυριζόμενος ότι δήθεν η νοημοσύνη των μαύρων είναι χαμηλότερη από τη νοημοσύνη των λευκών, βρέθηκε πνιγμένος στα... μαύρα γονίδια: στο DΝΑ του εντοπίστηκαν 16% περισσότερα αφρικανικά γονίδια σε σύγκριση με τον μέσο λευκό Ευρωπαίο!

Η ανάλυση του γονιδιώματός του έδειξε ότι το 16% των γονιδίων του προέρχεται από κάποιον πρόγονο μαύρης φυλής και αφρικανικής προελεύσεως. Το ποσοστό μαύρων γονιδίων στους λευκούς Ευρωπαίους κατά κανόνα δεν υπερβαίνει το 1%.

«Τα ποσοστά του καθηγητού Γουότσον δείχνουν ότι κάποιος από τους προπάππους του ήταν σίγουρα Αφρικανός» δήλωσε η Κάρι Στέφανσον της deCΟDΕ Genetics, η οποία έκανε τις αναλύσεις. Και πρόσθεσε: «Να βγάλει ο Τζιμ τέτοιο αποτέλεσμαήταν μεγάλη έκπληξη ». Και κάτι ακόμη: από την ανάλυση προέκυψε ότι ένα επιπλέον 9% των γονιδίων του προέρχεται από πρόγονο... Ασιάτη.

Ο βρετανός κ. Γουότσον μοιράστηκε το Νομπέλ Ιατρικής το 1962 με τους Φράνσις Κρικ και Μορίς Γουίλκινς για την αποτύπωση της δομής του DΝΑ. Την αποκάλυψη την προκάλεσε ο ίδιος. Είναι ένας από τους δύο ανθρώπους επί της Γης ο οποίος δέχτηκε να δημοσιοποιηθεί το πλήρες γονιδίωμά του με ένταξη στο Διαδίκτυο στις αρχές του 2007.

Παραίτηση Μόλις πριν από μερικούς μήνες αναγκάστηκε να παραιτηθεί από τη θέση του διευθυντή την οποία κατείχε επί 39 συναπτά έτη στο εργαστήριο ερευνών της Νέας Υόρκης Cold Spring Ηarbor, λόγω του διεθνούς σάλου τον οποίο ξεσήκωσαν κάποιες «επιστημονικές» απόψεις τις οποίες διατύπωσε, διερωτώμενος κατά πόσον η νοημοσύνη των μαύρων της Αφρικής μπορεί να συγκριθεί με εκείνη των λευκών.

«Είναι αυτόχρημα ζοφερές οι προοπτικές της Αφρικής, δεδομένου ότι εμείς σχεδιάζουμε την κοινωνική μας πολιτική θεωρώντας τους μαύρους ισάξιους σε μυαλό με εμάς, πράγμα που δεν συμβαίνει, όπως δείχνουν όλες οι μελέτες» είχε δηλώσει".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Μάνατζερ και πολιτική

Υπερδραστήριος ο Νικολά Σαρκοζί (και) όσον αφορά τις διακρατικές συμφωνίες πολλών δις ευρώ. Μετά το deal των 20 δις με την Κίνα, πέτυχε νέα συμφωνία ύψους 10 δις ευρώ με τη Λιβύη αυτή τη φορά.

Μάνι μάνι 30 δις σε ένα μήνα περίπου, που θα πρέπει να τον ανακηρύσσουν "μάνατζερ" της χρονιάς.

(Η εικόνα έχει έχει ληφθεί από εδώ).

Ωρα για αλλαγές

Η είδηση από τα σημερινά ΝΕΑ:

"ΜΙΣΗ ΩΡΑ πίσω γύρισε από χθες τα ρολόγια της Βενεζουέλας ο Ούγκο Τσάβες προκειμένου, όπως υποστηρίζει, να αυξηθεί η παραγωγικότητα της χώρας. «Δεν με ενδιαφέρει αν θα με πουν τρελό, η νέα ώρα θα εφαρμοσθεί», δήλωσε ο πρόεδρος της Βενεζουέλας για το νέο μέτρο το οποίο έχει αναγγείλει από τον περασμένο Αύγουστο, αναβάλλοντας από τότε δύο φορές την εφαρμογή του. «Τα παιδιά πρέπει να ξυπνάνε στις 5 το πρωί και φτάνουν στα σχολεία τους πεθαμένα από την κούραση. Γιατί; Εξαιτίας της ώρας», είπε ακόμη ο Τσάβες.

Οι Αμερικανοί
Οι επικριτές του, ωστόσο, σημειώνουν ότι μοναδικός λόγος γι΄ αυτή την αλλαγή είναι η επιθυμία του Τσάβες να έχει η Βενεζουέλα διαφορετική ώρα από τις «μισητές» ΗΠΑ. Η αλλαγή της ώρας είναι το τελευταίο από μια σειρά μέτρων του Τσάβες, ο οποίος έχει ήδη αλλάξει το όνομα και τη σημαία της χώρας, καθώς και το έμβλημα του στρατού. Η ιδέα του, πάντως, για την ώρα δεν είναι πρωτότυπη: το Πακιστάν έχει μισή ώρα διαφορά από την Ινδία, σε σχέση με την οποία το Νεπάλ έχει γυρίσει τους δείκτες 15 λεπτά πίσω".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Κόντρες

Συχνά πυκνά ακούγεται, πως οι γενιές που διανύουν σήμερα την τρίτη ή τέταρτη δεκαετία της ζωής τους "μεγάλωσαν πιό γρήγορα", "προγραμματίσθηκαν" πιό συστηματικά κι έμαθαν να δουλεύουν εντατικότερα από ό,τι οι γενιές του 1950 και του 1960.

Είναι αλήθεια, ότι τα πράγματα (κυρίως) στην αρχή της επαγγελματικής ζωής των ανθρώπων είναι τα τελευταία χρόνια αρκετά διαφορετικά εν σχέσει με παλιότερα. Οι σημερινοί πενηντάρηδες (με 5ετή "ανοχή" ένθεν κι ένθεν) μεγάλωσαν σε ένα κλίμα που λίγο πολύ δικαιολογούσε (αν δεν "επέβαλε", κιόλας, με τον τρόπο του) κάπως μεγαλύτερες "διαδρομές" στην πορεία τους. Δεν είναι σπάνιες (το αντίθετο, μάλιστα) οι περιπτώσεις που τα φοιτητικά χρόνια κράτησαν 6-10 χρόνια, ακόμη κι όταν η σχολή ήταν μόλις 4.

Δεν είναι τελείως ξεκάθαρο, τί ακριβώς γινόταν στο διάστημα αυτό και γιατί αυτό το "καπέλο" ήταν αναγκαίο και, εν πάση περιπτώσει, συχνό. Η "ωραιοποίηση" της διαδρομής, το μπέρδεμα ως προς την ακολουθητέα κατεύθυνση ("αν δεν ξέρω που πηγαίνω, δεν κινδυνεύω και να χαθώ", όπως αναφέρει η Στ. Παναγιωτάκη στην Athens Voice), η έλλειψη καθαρών επαγγελματικών στόχων, η "παράλυση" μπροστά στη στρατιωτική θητεία (η μανία για το λεγόμενο "τρελόχαρτο"), ακόμη και το κυνήγι του έρωτα, έκαναν αρκετούς αυτής της γενιάς ν΄αρχίσουν να δουλεύουν γύρω στα 35. Αναλόγως καθυστέρησαν (αν ήρθαν) η ένταξη στο "σύστημα" κι η κοινωνική ανέλιξη, η πλούσια γκαρνταρόμπα με τα επαγγελματικά ρούχα (κοστούμια και ταγιέρ), τα σπορ αυτοκίνητα αλλά και η δημιουργία οικογένειας κι η απόκτηση παιδιών.

Σήμερα στην ηλικία των 30+ πολλοί έχουν ήδη όσα οι "προηγούμενοι" απέκτησαν στα +/- 45 χρόνια τους. Μαθημένοι από νωρίς στο συνεχές ωράριο και τον επαγγελματικό ανταγωνισμό, εκπαιδευμένοι να διασκεδάζουν σαββατόβραδα με σχεδόν επίσημα ρούχα, με αξιοθαύμαστη προσήλωση σε προσωπικούς, επαγγελματικούς κι άλλους στόχους κλήθηκαν ουσιαστικά να δουλέψουν επί περισσότερο χρόνο και πιό εντατικά, ίσως για να "καλυφθεί" το χαμένο έδαφος.

Ολα αυτά, ωστόσο, φαίνεται να μην ισχύουν γενικά, τουλάχιστον με τον απόλυτο τρόπο που σχεδόν πάντα διατυπώνονται. Οπως αναφέρει σήμερα ο Observer, μεγάλη επιφυλακτικότητα δείχνουν οι νεώτερες γενιές να διαδεχθούν στα σχολεία της Αγγλίας τους 50ρηδες, που σιγά σιγά οδεύουν προς τη σύνταξη. Η στάση τους μάλιστα αυτή φαίνεται να μην κάμπτεται από τους δελεαστικούς μισθούς, που συνήθως συνοδεύουν αυτές τις υψηλές στην εκπαιδευτική ιεραρχία θέσεις.

Είτε πρόκειται για "όψιμο" αναχωρητισμό, είτε για αναμενόμενη αντίδραση μιας ακόμη γενιάς "παιδιών" προς μια γενιά "γονιών", η "φάση" έχει πολύ ενδιαφέρον.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Temptations

It was the third of September
That day I'll always remember, yes I will
'Cause that was the day that my daddy died
I never got a chance to see him
Never heard nothing but bad things about him
Mama, I'm depending on you to tell me the truth

And Mama just hung her head and said
"Son, Papa was a rolling stone
Wherever he laid his hat was his home
(And when he died) All he left us was alone
Papa was a rolling stone, my son
Wherever he laid his hat was his home
(And when he died) All he left us was alone"

Well, well

Hey Mama, is it true what they say,
that Papa never worked a day in his life?
And Mama, some bad talk going around town
saying that Papa had three outside children and another wife
And that ain't right
Hey, talk about Papa doing some store front preaching
Talked about saving souls and all the time leeching
Dealing in debt and stealing in the name of the Lord

Mama just hung her head and said,
"Papa was a rolling stone, my son
Wherever he laid his hat was his home
(And when he died) All he left us was alone
Hey, Papa was a rolling stone
Wherever he laid his hat was his home
(And when he died) All he left us was alone"

Hey Mama, I heard Papa called himself a jack of all trades
Tell me is that what sent Papa to an early grave?
Folks say Papa would beg, borrow, steal to pay his bills
Hey Mama, folks say that Papa was never much on thinking
Spent most of his life chasing women and drinking
Mama, I'm depending on you to tell me the truth

And Mama looked up with a tear in her eye and said,
"Son, Papa was a rolling stone (Well, well, well, well)
Wherever he laid his hat was his home
(And when he died) All he left us was alone, lone, lone, lone, alone
Papa was a rolling stone
Wherever he laid his hat was his home
(And when he died) All he left us was alone"

I said, Papa was a rolling stone. Wherever he laid his hat was his home
(And when he died) All he left us was alone"

Το παλιό Ζonar's και το νέο καφέ

Πριν από λίγες ημέρες το (επί χρόνια κλειστό) μαγαζί στη συμβολή των οδών Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου άνοιξε κι όλοι το καλωσόρισαν ως το νέο Zonar's. Είτε επειδή έχει "ανέβει" γενικώς η περιοχή, είτε επειδή πολύς κόσμος "σουλατσάρει" -και λόγω των επερχόμενων εορτών- στο διπλανό Attica, είτε τέλος επειδή η νοσταλγία που, ίσως, πλημμύρισε τους παλιούς αθηναίους θαμώνες του "έσταξε" και λίγο παρακάτω, στο μαγαζί υπάρχει το αδιαχώρητο.

Μπορεί να είναι συνηθισμένο θέαμα να στέκει κόσμος όρθιος, περιμένοντας για μια θέση στον πάγκο ή για μια στριμωγμένη καρέκλα σε μικρά κεντρικά καφέ (π.χ. το Da Capo ή το Clemente III), όμως το ίδιο φαινόμενο για ημερήσιο στέκι πολλών τετραγωνικών είναι μάλλον πρωτόγνωρο.

Ο νέος χώρος είναι γεμάτος με μικρά τραπέζια για 2 άτομα ("δυαράκια"), πολλά από αυτά είναι κολλημένα στη τζαμαρία (προσφέρουν και χάζι), ενώ υπάρχουν και μερικοί μικροί καναπέδες που μοιράζονται ανάμεσα σε δύο τραπέζια (πάλι 2ράκια). Ελάχιστα τραπέζια μπορούν να φιλοξενήσουν 3 ή 4 άτομα κι αυτά με δυσκολία. Το ίδιο στριμωχτά είναι τα τραπέζια στη Βουκουρεστίου, κάπως πιό αραιά επί της Πανεπιστημίου. Γενικά είναι δύσκολο να καθήσει κανείς να διαβάσει την εφημερίδα του, χωρίς να ακούει τις κουβέντες των διπλανών μέσα στο αυτί του ή να μιλήσει με την παρέα του χωρίς να τον ακούνε από δίπλα. Τα γκαρσόνια προσπαθούν φιλότιμα να τα φέρουν βόλτα.

Μολονότι στεγάζονται στον ίδιο χώρο, το νέο καφέ λίγο έχει να κάνει με το παλιό στέκι. Ισως για αυτό προχθές άλλαξε κι όνομα.

Εισαγγελέας στη Λιμνούπολη(*)

Σήμερα ήταν να εκδικασθεί σε δικαστήριο της Νάπολης η υπόθεση ενός κινέζου, που κατηγορείται πως διέθετε προϊόντα, συσκευές και παιγνίδια που είχαν ή έφεραν τη μορφή του Τουίτι, του Μίκι Μάους, της Ντέζης και του Ντόναλντ Ντάκ, χωρίς προφανώς νάχει την άδεια της Ντίσνεϊ και της Γουώρνερ.

Οπως αναφέρει το AP τα πλαστά προϊόντα έφεραν φιγούρες που έμοιαζαν με τους ήρωες του Ντίσνεϊ, είχαν όμως διαφορετικά ονόματα: Τίτι, Παπερίνο, Παπερίνα, Τοπολίνο. Εκτός όλων των άλλων η "εφευρετικότητα" και το θράσος του κυκλώματος αυτού δεν έχει όρια, αφού όπως φαίνεται δεν διστάζει να χρησιμοποιεί και το όνομα της Ντίσνεϊ.

Ωστόσο, φαίνεται πως το ίδιο εφευρετικοί αποδείχθηκαν εν προκειμένω οι ιταλοί αρμόδιοι, που κάλεσαν να εμφανισθούν στη σημερινή δίκη εκτός από τον κατηγορούμενο ή τους εκπροσώπους των 2 εταιρειών και τους Τουίτι, Μίκι, Ντέζη και Ντόναλντ, που σίγουρα θα παραπονιέται για την ατυχία του εν σχέσει προς τον εξάδελφό του Γκαστόνε που πάλι τη "γλύτωσε".

(*) Ισως, δεν είναι και τόσο κακή ιδέα για ταινία...

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

La Tabacalera - Carmen, Saura

Ταξίδι στο χρόνο

Στην ηλεκτρονική έκδοση της Γκάρντιαν υπάρχει ένα συνοπτικό άρθρο του Jack Schofield, που εκθειάζει τα πλεονεκτήματα ενός πολύ χρηστικού, όπως φαίνεται, site.

Ο άγγλος δημοσιογράφος αναφέρεται στη χρησιμότητα των παρεχόμενων από εκεί ευκολιών για τους πολυάσχολους, κυρίως με διεθνείς επαφές, μάνατζερ. Αυτή, ωστόσο, είναι η μία πλευρά.

Υπάρχει αναμφισβήτητα και άλλη, παλιά και γνωστή: πάντα ήθελαν οι άνθρωποι να μπορούν να "χειρίζονται" το χρόνο. Και το time and date δίνει "πειστικά" αυτή την ψευδαίσθηση.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Αθήνα διαμαντόπετρα

Πολλοί ήταν αυτοί που ακούγοντας το 2006 τη ΝΔ να ορίζει υποψήφιό της για το Δήμο Αθηναίων το Ν. Κακλαμάνη περίμεναν άνετη νίκη κι ακόμη περισσότεροι αυτοί, που ανέμεναν μια ενδιαφέρουσα και "ζωντανή" θητεία. Οι εκλογές έγιναν, ο εκλεκτός της ΝΔ πήρε 46,1% κι έγινε δήμαρχος για 4 χρόνια. Κι ύστερα ήλθε η σιωπή.

Είναι αξιοπερίεργο, πώς ένας γενικά δραστήριος, ευφάνταστος και κατά κανόνα θαρραλέος πολιτικός "χάθηκε" (πάνω από ένα χρόνο τώρα) από της γής την όψη. Αν εξαιρεθεί το γήπεδο του ΠΑΟ στο Βοτανικό και κάποιες δηλώσεις και τηλεοπτικές εμφανίσεις επ' αφορμή αυτού καθώς και μία μάλλον αμήχανη δήλωση για το γάμο ομοφυλοφίλων, θα νόμιζε κανείς ότι ο δήμαρχος "οικουρεί". Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση από το συμπαθή Νικήτα όλο αυτό το διάστημα για τα πολλά θέματα της Αθήνας.

Μέχρι προχθές που ήλθε στο προσκήνιο πρότασή του για τη θέσπιση της οικολογικής πρωτεύουσας της Ευρώπης. Διαβάζοντας για αυτό αρκετοί από τους πολιτικούς φίλους και τους εχθρούς του μονολόγησαν: "Σαν να βαρέθηκε το στενό πλαίσιο της Αθήνας και των προβλημάτων της κι επιθύμησε κάτι πιό ευρύ και κοσμοπολίτικο".

Βλέποντας οι αθηναίοι δημότες τις ποικίλες πρωτοβουλίες δημάρχων άλλων μεγάλων πόλεων της Ευρώπης (του Λονδίνου, της Ρώμης, του Βερολίνου, της Μαδρίτης κλπ) αισθάνονται, όχι άδικα, "ριγμένοι".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Πολιτική "ορθοστασία"

Πριν από κάμποσα χρόνια η "πολιτικά ορθή" συμπεριφορά σχεδόν επέβαλε (κυρίως) στην κεντροαριστερά να αγνοεί την όποια ποινική πλευρά των πράξεων διαφόρων -γενικώς διαμαρτυρόμενων- προσώπων / ομάδων και να εστιάζει στις κοινωνικές αιτίες που τις προκαλούσαν.

Στη σημερινή εποχή η "αντίστοιχη" στάση είναι περίπου η αντίθετη: οι κυβερνήσεις (κυρίως) εστιάζουν σχεδόν αποκλειστικά στην ποινική υπόσταση ίδιων ή παρόμοιων πράξεων των ιδίων προσώπων/ομάδων και παραβλέπουν τις όποιες κοινωνικές αιτίες που τις δημιουργούν.

Ετσι, οι "αποκλεισμένοι" (από τον καπιταλισμό και το σύστημά του) νέοι προλετάριοι του χθες μετατρέπονται σήμερα σε "κοινούς εγκληματίες", "αλήτες" κλπ. Η ευκολία με την οποία γίνονται αυτοί (και πολλοί άλλοι) χαρακτηρισμοί, αν κι από διαφορετική σκοπιά, είναι ακριβώς η ίδια. Οπως, άλλωστε, κι η υποκρισία.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Ξαφνιάσματα

Κάπου - κάπου υπάρχει η επιθυμία (ή η ανάγκη;) να επιδείξουν τα ΜΜΕ "αλλοιώτικη" ματιά στην παρουσίαση της επικαιρότητας, αλλά τα πράγματα τους πάνε λίγο στραβά. Αυτό συνέβη και με τη δήλωση ("βόμβα", που θάλεγαν και στο MEGA) Αλαβάνου, πως δεν θα είναι ξανά υποψήφιος για πρόεδρος του ΣΥΝ.

Στην αναζήτηση του επικρατέστερου διαδόχου, που είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα του τύπου, εντόπισαν -μεταξύ άλλων- τον Αλέξη Τσίπρα. Στο ξάφνιασμά τους και για να δείξουν τη "φρέσκια" ματιά τους βάλθηκαν να αποκρυπτογραφούν τις θέσεις και δηλώσεις στελεχών χρησιμοποιώντας ομαδόν (1, 2, 3) την έκφραση "πίσω από τις λέξεις, έρχεται ο Αλέξης".

Μόνο που το εγχείρημά τους για "νεανική" προσέγγιση έπεσε στο κενό, καθόσον το 1968 που ήταν στη μόδα το τραγούδι των Ολύμπιανς ο Α. Τσίπρας δεν θα είχε καν γεννηθεί.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Κυριακάτικα διλήμματα

Οι σημερινές εκλογές σε Ρωσία και Βενεζουέλα φαίνεται νάχουν κάτι κοινό: την επιθυμία των κυβερνώντων να παραμείνουν -πάση θυσία- στην εξουσία.

Στο δημοψήφισμα του Τσάβες για συνταγματικές μεταρρυθμίσεις κρίνεται -μεταξύ άλλων- η κατάργηση του περιορισμού στην προεδρική θητεία. Στόχος είναι να μπορεί να εκλέγεται πρόεδρος όποιος ψηφίζεται από το λαό, χωρίς περιορισμούς στη θητεία του. Έτσι, αν ο λαός κρίνει, μπορεί κάποιος να είναι ισόβιος πρόεδρος.

Στις ρωσικές βουλευτικές εκλογές συμβαίνει κάτι ανάλογο. Σε λίγο ολοκληρώνεται η δεύτερη (και τελευταία κατά το σύνταγμα) θητεία του Πούτιν, ο οποίος δεν προκάλεσε ούτε ζήτησε αλλαγή στο σύνταγμα. Απλώς ανέλαβε επικεφαλής του κόμματος της Ενωμένης Ρωσίας, του οποίου την υπερψήφιση -ως πρόεδρος της χώρας- ζητεί από τους ρώσους στις σημερινές εκλογές.

Και οι δύο ηγέτες θέτουν στους ψηφοφόρους ουσιαστικά το ίδιο δίλημμα: αν δεν υπερψηφισθούν, οι χώρες τους θα οδηγηθούν στο χάος. Ακόμη κι αν αυτό δείχνει να μην απέχει πολύ από την πραγματικότητα, ο ωμός κυνισμός ή ρεαλισμός (ανάλογα με το πρίσμα που καθένας βλέπει τα πράγματα) με τον οποίο τίθεται, εκμεταλλεύεται άριστα το βασικό φόβο που ενυπάρχει σε κάθε εκλογή: "να πάρω τη σωστή απόφαση, ώστε να μην είναι μετά τα πράγματα χειρότερα από πριν".

Εκεί ποντάρουν Πούτιν και Τσάβες, αλλά κι όλοι οι ηγέτες μπροστά τις εκλογές. Κι όπως φαίνεται, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει τη στάση ηγετών και ψηφοφόρων. Ούτε τα 10230,41 χιλιόμετρα που χωρίζουν τη Μόσχα από το Καράκας.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)