Διαφάνεια (κατά το λεξικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης) είναι "η ικανότητα να βλέπει κανείς διαμέσου της διαδικασίας λήψης αποφάσεων και να έχει πρόσβαση στα έγγραφα ή τις συσκέψεις". Εχει λεχθεί, καθόλου άδικα, πως η διαφάνεια έχει καταστεί στις μέρες μας κάτι πολύ σημαντικό κι ανάλογο του τριπτύχου της γαλλικής επανάστασης. Ετσι έχει "αναρριχηθεί" και "στρογγυλοκαθίσει" για τα καλά στις πρώτες θέσεις των σύγχρονων "ηθικών αξιών", καθορίζοντας ταυτόχρονα το αντίστοιχο ζητούμενο κι αποτελώντας διεθνή "μόδα".
Οταν, βέβαια, κάτι έρχεται στη μόδα: α) γίνεται συνήθως αντικείμενο γενικής εκμετάλλευσης και κατάχρησης (ανεξάρτητα, εάν μας "πάει" ή όχι) και β) οδεύει σιγά - σιγά προς τη δύση του, καθόσον η "μόδα" πρέπει να αλλάζει, αλλιώς αυτοαναιρείται. Στο πλαίσιο αυτό το αίτημα για "διαφάνεια" έχει γίνει "μαϊντανός", γεγονός που δρά αντιστρόφως ανάλογα προς την επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος.
Απόηχος της "γκλάσνοστ" του Μ. Γκορμπατσώφ, αλλά και της λατινικής αρχής για τη γυναίκα του Καίσαρα (που δεν πρέπει μόνο να είναι, αλλά και να δείχνει "άμεμπτη") η διαφάνεια έχει ως έννοια "πασπαλίσει" κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής. Μερικές φορές, μάλιστα, "ξεφεύγει" κι επιχειρεί να ορίσει και θέματα της ιδιωτικής ζωής.
Τούτα όλα φέρνει στο νού η στάση των ΜΜΕ όλου σχεδόν του πλανήτη για το πρόσφατο διαζύγιο και τη νέα "σχέση" του Ν. Σαρκοζί. Είναι, ίσως, από τις λίγες φορές, που εν ενεργεία πολιτικός ηγέτης "δείχνει" να εφαρμόζει κατά γράμμα την πολιτική της "διαφάνειας" στην προσωπική του ζωή. Κι οι αμήχανες αντιδράσεις του τύπου για όλα αυτά (περί "ριάλιτι σόου" κλπ) φαντάζουν ελάχιστα πειστικές, έως υποκριτικές. Οταν κάνεις "σημαία" σου τη "διαφάνεια", δύσκολα νομιμοποιείσαι να κριτικάρεις την εφαρμογή της (ακόμη κι αν βγεί έκτρωμα).
Είτε πρόκειται για γκόλ του Σαρκοζί και των επικοινωνιολόγων του, είτε για αυτογκόλ των δημοσιογράφων, το σκορ έχει ανοίξει και στο ταμπλώ γράφει "Διαφάνεια 1 - Διαφάνεια 0". Μήπως αυτός ήταν κι ο στόχος;
(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου