Ο Κάρατζις στο δικαστήριο της Χάγης

Από τα σημερινά ΝΕΑ

Randy Pausch

O Ράντι Πάους, καθηγητής πληροφoρικής στο πανεπιστήμιο Κάρνεγκι Μέλον του Πίτσμπουργκ, πέθανε την Παρασκευή 25.7.2008.

Πολίτης Μακέϊν

Οσο καιρό ο Ομπάμα περιόδευε τις ΗΠΑ, πότε για τις ανάγκες προκριματικών εκλογών και πότε όχι, και η αναμέτρηση με τη Χίλαρι έδειχνε να κλείνει οριστικά υπέρ του, ο Μακέϊν είχε να λέει για την πλήρη απειρία του διαφαινόμενου μαύρου αντιπάλου του σε διεθνή θέματα και την υστέρηση που παρουσίαζε ως ηγέτης με διεθνή αντίκτυπο κι αναγνώριση.

Μετά το πρόσφατο ταξίδι του δημοκρατικού υποψήφιου εκτός ΗΠΑ και την επιτυχία που σημείωσε κυρίως στην Ευρώπη κι ιδιαίτερα στο Βερολίνο, ο Μακέϊν άρχισε να μιλάει (μάλλον περιπαικτικά) πως ο Ομπάμα έγινε κοσμοπολίτης, απευθύνεται στους πολίτες του κόσμου κι αγνοεί τους συμπατριώτες του και τα προβλήματά τους. Για αυτό επιχειρεί να αλλάξει την προεκλογική ατζέντα και να εστιάσει σε εσωτερικά θέματα. Προκειμένου να απαντήσει μάλιστα στην ομιλία του Ομπάμα στο Βερολίνο διάλεξε (ή του διάλεξαν) να επισκεφθεί ένα άλλο Βερολίνο στις ΗΠΑ, να φάει λουκάνικα και να πιεί μπύρα αστειευόμενος με τους θαμώνες.

Κι αν υπάρχει κάποιος που πιστεύει, πως η στάση του Μακέϊν είναι τυχαία το πρόσφατο άρθρο του Μ. Μητσού στα ΝΕΑ διαλύει κάθε απορία: "...Η στρατηγική του Στηβ Σμιτ, του συμμάχου του Καρλ Ρόουβ στον οποίο ο ΜακΚέιν μόλις ανέθεσε την ευθύνη της εκστρατείας του, είναι εξόχως επιθετική και ειρωνική. Ο στόχος της είναι γνωστός: να δείξει ότι ο Ομπάμα είναι ένας ελιτιστής διανοούμενος που δεν έχει καμιά επαφή με τους σκληρά εργαζόμενους Αμερικανούς. Το κόλπο έπιασε με τον Δουκάκη, έπιασε και με τον Κέρυ. Άραγε, η ιστορία θα επαναληφθεί;".

( Πηγή της φωτογραφίας του έργου της Κάρλα Πίρς)

15 λεπτά

Από τα χθεσινά ΝΕΑ:

"Ο ΜΠΑΡΑΚ Ομπάμα και ο ηγέτης των Συντηρητικών Ντέιβιντ Κάμερον συζητούσαν χωρίς να ξέρουν ότι ένα μικρόφωνο του δικτύου ΑΒC ήταν ανοιχτό. Έτσι, πήραμε μια γεύση για το πώς πραγματικά αισθάνονται οι πολιτικοί που ζουν διαρκώς υπό πίεση.
Κάμερον: «Θα πρέπει να πας για μπάνια. Χρειάζεσαι διακοπές. Πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό». Ομπάμα: «Χρειάζεται να ανανεώνεσαι».
Κάμερον: «Κάνεις ποτέ διάλειμμα;». Ομπάμα: «Όχι. Θα πάρω άδεια μια εβδομάδα τον Αύγουστο. Αλλά συμφωνώ μαζί σου. Κάποιος που δούλευε στον Λευκό Οίκο- όχι ο Κλίντον, αλλά κάποιος που βρισκόταν κοντά του- είπε ότι εάν επιτύχουμε, το πιο σημαντικό πράγμα που χρειάζεται να κάνω είναι να έχω κατά τη διάρκεια της ημέρας κάποιο σημαντικό κομμάτι χρόνου για να σκέφτομαι και μόνο. Και το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν όλοι αυτοί είναι να αισθάνονται ότι πρέπει να...».
Κάμερον: «Να σου γεμίζουν την ημέρα με ραντεβού».
Ομπάμα: «Ακριβώς. Κάθε 15 λεπτά...».
Κάμερον: «Το αποκαλούμε “αίθουσα αναμονής του οδοντιατρείου”. Πρέπει να το καταργήσεις αυτό».
Ομπάμα: «Κάπως έτσι αρχίζεις να κάνεις λάθη ή να χάνεις τη γενική εικόνα. Ή χάνεις την αίσθηση...».
Κάμερον: «Χάνεις το ένστικτο. Και αυτό ακριβώς είναι η πολιτική. Ο τρόπος με τον οποίο λαμβάνεις αποφάσεις».
Ομπάμα: «Ακριβώς αυτό. Και η αλήθεια είναι ότι έχουμε πολλούς ανθρώπους που γνωρίζουν 10 φορές περισσότερα για συγκεκριμένα θέματα απ΄ ό,τι εμείς. Αν προσπαθήσουμε να λύσουμε τα πάντα, ακόμα και τις πιο μικρές λεπτομέρειες, καταλήγεις να είσαι ερασιτέχνης. Χρειάζεται να έχεις αρκετή γνώση ώστε να παίρνεις τις πιο σωστές αποφάσεις μεταξύ των επιλογών που σου παρουσιάζονται»".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Κατορθώματα

Κυριακάτικη εφημερίδα, από τις "μεγάλες", συνδύασε χθες το εξής: Στο κυρίως "σώμα" της με δισέλιδο δημοσίευμα κατήγγελε μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα για παραβίαση της πολεοδομικής νομοθεσίας και την "περίεργη" σιωπή των αρμοδίων αρχών και μαζί με τα "ένθετά" της μοίραζε πολυτελές, πολύχρωμο και γυαλιστερό φυλλάδιο του ίδιου ξενοδοχείου.

Πώς τόλεγαν οι γιαγιάδες; "Οποιος σκοπεύει να ανέβει σε δέντρο, πρέπει να προσέξει νάναι καθαρό το βρακί του".

(Πηγή της εικόνας)

Beyond the sea

Somewhere beyond the sea,
Somewhere waiting for me,
My lover stands on golden sands
And watches the ships that go sailing.

Somewhere beyond the sea
She's there watching for me.
If I could fly like birds on high
Then straight to her arms I'd go sailing

It's far beyond the star,
It's near beyond the moon.
I know beyond a doubt
My heart will lead me there soon

We'll meet beyond the shore
We'll kiss just like before
And happy we'll be beyond the sea
And never again I'll go sailing

I know beyond a doubt
My heart will lead me there soon
We'll meet, I know, we'll meet beyond the shore
We'll kiss just as before
And happy we will be beyond the sea
And never again I'll go sailing

No more sailing
So long, sailing, sailing, no more sailing
Good-bye, farewell my friend, no more sailing
So long sailing, no more sailing
No more, farewell
No more sailing

Ρεζερβέ

Από τα χθεσινά ΝΕΑ

Φυτώρια με δικαιώματα

Τακτικός επισκέπτης επισημαίνει μάλλον πειρακτικό, όπως λέει, σχόλιο που διάβασε στα ΝΕΑ σχετικά με ποσοστό που ζητεί η πρώτη ομάδα του Αβραάμ Παπαδόπουλου από τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό.

Δεν είναι (παρά τα αποσιωπητικά) απολύτως βέβαιο, πως το σχόλιο ειρωνεύεται την αξίωση της ομάδας στην οποία ο Αβραάμ έκανε τα πρώτα του βήματα, ωστόσο όπως και νάχει η αξίωση είναι νόμιμη και εξηγούμαστε: Οπως αναφέρει ο Π. Μπονιφάς, το 2001 η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) υπέγραψε με τη FIFA και την UEFA συμφωνία, που τροποποιεί το σύστημα διεθνών μεταγραφών κι επιχειρεί να εναρμονίσει τον τρόπο οργάνωσης του ευρωπαϊκού επαγγελματικού ποδοσφαίρου με το δίκαιο της ΕΕ.

Η συμφωνία αυτή βασίσθηκε σε 5 κύριες αρχές: την ενίσχυση της αθλητικής εκπαίδευσης (μέσω της αποζημίωσης των ομάδων που παράγουν παίκτες), την προστασία των ανηλίκων, τη σταθεροποίηση διάρκειας των συμβολαίων, τη δημιουργία ενός φορέα επιδιαιτησίας και τη θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων για τις αποζημιώσεις των μεταγραφών. Προβλέπει ένα σύστημα αποζημίωσης κατάρτισης για τις ομάδες παραγωγής παικτών κάτω των 23 ετών και τη δημιουργία ενός μηχανισμού αλληλεγγύης που αποδίδει το 5% κάθε μεταγραφής στους συλλόγους που συμμετείχαν στην προπόνηση του παίκτη από τα 12 μέχρι τα 23 χρόνια του.

Αυτό το ποσοστό δικαιούται και ζητεί η ομάδα Λάκκωμα Χαλκιδικής. Και καλά κάνει.

(Πηγή της εικόνας)

Ατρόμητες μητέρες

Οπως έγραφαν χθες τα ΝΕΑ η ατραξιόν της αναπαράστασης εκτέλεσης θανατικής ποινής σε ηλεκτρική καρέκλα (περί της οποίας το βίντεο) σημειώνει μεγάλες πιένες σε λούνα πάρκ στο Μιλάνο.

Εντύπωση προκαλεί η στάση που τηρούν πολλές μητέρες, οι οποίες βλέποντας τα παιδιά τους να αντιστέκονται (από φόβο ή ο,τιδήποτε άλλο) στο "θέαμα" τα αποκαλούν φοβητσιάρικα.

Δοκιμάστε ξανά...

Ενώ οι αμερικάνικες προεδρικές εκλογές πλησιάζουν οι υποψήφιοι των δύο κομμάτων εξασκούνται σε προσεκτικές "μάχες", προσφιλές πεδίο των οποίων είναι το μέλλον των αμερικανών στρατιωτών στο Ιράκ.

Το ταξίδι Ομπάμα μέχρι στιγμής δεν τούχει στοιχίσει πόντους, αντιθέτως μάλλον του προσέθεσε αφού κι πρωθυπουργός του Ιράκ φέρεται να συμφωνεί με τις απόψεις του. Αυτό δυσκολεύει τον ρεμπουπλικάνο υποψήφιο, που αισθάνεται την ανάγκη να υπογραμμίζει σχεδόν καθημερινά την πλούσια στρατιωτική "εμπειρία" του, λες και πρόκειται να εκλέξουν στρατηγό. Ωστόσο είναι φανερό, πως όλο και δυσκολεύεται να ακολουθήσει ο Τζων Μακέϊν το βηματισμό του αντιπάλου του.

Τελευταίο "χτύπημα" για το Μακέϊν η άρνηση των Τάϊμς της Νέας Υόρκης να δημοσιεύσουν στο τμήμα επιστολών της εφημερίδας τις απόψεις του για το Ιράκ και τα αμερικανικά στρατεύματα που βρίσκονται εκεί. Αξίζει κανείς να ακούσει το λόγο αυτής της άρνησης, όπως τον μετέφερε δημόσια ο επικεφαλής του σχετικού τμήματος της εφημερίδας Ντέϊβιντ Σίπλεϊ: το άρθρο Μακέϊν χρειάζεται να αναδιατυπωθεί και να γίνει πιό συγκεκριμένο όσον αφορά τις ενέργειες που πρέπει κατά τον ρεμπουπλικάνο γερουσιαστή να γίνουν για να κερδίσουν οι ΗΠΑ στο Ιράκ.

Φαντάζεσθε τί θα είχε συμβεί στην Ελλάδα, αν μια εφημερίδα τηρούσε ανάλογη στάση έναντι κάποιου από τους αρχηγούς των δύο "μεγάλων" κομμάτων; Θάπαιρναν φωτιά τα τηλεοπτικά παράθυρα και οι καταγγελίες περί "νταβατζήδων" και παραβίασης της "αυτονομίας" της πολιτικής θα ήταν στην ημερήσια διάταξη. Ρουσσόπουλος και Παπακωνσταντίνου, Ραγκούσης και Ζαγορίτης χέρι χέρι θα αντιδρούσαν στα "αντιδημοκρατικά σενάρια που απεργάζονται διάφορα ύποπτα κέντρα", όπως κάνουν και με τις δημοσκοπήσεις.

Αλλά ας είναι ήσυχοι. Κάτι τέτοιο, προς το παρόν, δεν φαίνεται πιθανό να γίνει στο άμεσο μέλλον από τον ελληνικό Τύπο, που διαγκωνίζεται περισσότερο να εντοπίσει τις καλύτερες προσφορές προς τους αναγνώστες του, παρά να αξιώσει σαφέστερες τοποθετήσεις από τους πολιτικούς.

(Πηγή της εικόνας)

Ποδόσφαιρο και παγκοσμιοποίηση

Kυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Παπαζήση το βιβλίο του Πασκάλ Μπονιφάς με τίτλο "Ποδόσφαιρο και παγκοσμιοποίηση". Διευθυντής του Ινστιτούτου Διεθνών και Στρατηγικών Σχέσεων (IRIS) στο Παρίσι o συγγραφέας ξαφνιάζει με το νηφάλιο κι άμεσο τρόπο που πραγματεύεται το θέμα του σε έξι κεφάλαια:

1. Το ποδόσφαιρο, ανώτατο στάδιο της παγκοσμιοποίησης

2. Οι champions της εθνικής ιδέας

3. Καλύτερα παγκόσμιο κύπελλο παρά παγκόσμιος πόλεμος

4. Το νέο όπιο του λαού;

5. Ποιός κυβερνά το ποδόσφαιρο;

6. Ποδόσφαιρο και ρατσισμός: Το μαντήλι και τα δάκρυα

Ευχάριστη έκπληξη απ' αρχής μέχρι τέλους το βιβλίο (κείμενο - μετάφραση - επιμέλεια).

(Πηγή της εικόνας)

Σας ευχαριστώ πολύ - Εγώ ευχαριστώ...

Τί είναι, άραγε, αυτό που κάνει μια συνέντευξη ενδιαφέρουσα για τον αναγνώστη της, απολαυστική για το συνεντευξιαζόμενο πρόσωπο κι επιτυχημένη για το δημοσιογράφο; Και ποιός είναι αυτός που δίνει τον τόνο; Ο δημοσιογράφος κι η όποια "μαεστρία" του, το πρόσωπο κι η όποια "αξία" του, το θέμα της κι η όποια "επικαιρότητά" του;

Μια απάντηση στα ερωτήματα αυτά δίνει η συνέντευξη της Κ. Μπρούνι στη Ντομινίκ Κατράλ, που δημοσιεύθηκε στο Βήμα της Κυριακής και αποκαλύπτει με μοναδικό τρόπο πόσο δύσκολο πράγμα είναι μια "διαβαστερή" συνέντευξη.

(Πηγή της εικόνας)

Κ. Μητρόπουλος

Από το χθεσινό Βήμα της Κυριακής το σκίτσο του Κ. Μητρόπουλου

Στη δύσκολη όχθη

Διαφορετική, τεκμηριωμένη και (κυρίως) νηφάλια η προσέγγιση του Αλ. Ηρακλείδη στο θέμα των ημερών (την επιστολή Γκρούεφσκι και την απάντηση Καραμανλή) στη συνέντευξη που έδωσε στον Τ. Τσακίρογλου και την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία:

«Ο καθηγητής διεθνών σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου Αλ. Ηρακλείδης είναι εξοικειωμένος με τον χώρο της ΠΓΔΜ: Ο πατέρας του ήταν ο πρώτος μεταπολεμικός πρόξενος της Ελλάδας στα Σκόπια (το 1958) και πρεσβευτής τα τελευταία χρόνια προεδρίας του Τίτο, ενώ ο ίδιος έχει διατελέσει κι εμπειρογνώμονας του υπουργείου Εξωτερικών για τις μειονότητες. Οι απόψεις του, λοιπόν, για τις διαφορές των δυο πλευρών και για την τελευταία επιστολή Γκρούεφσκι προς Καραμανλή έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

«Προφανώς η ΠΓΔΜ σκληραίνει τη στάση της τόσο για διαπραγματευτικούς λόγους όσο και προκειμένου να αμαυρώσει την εικόνα της Ελλάδας διεθνώς, και ειδικά στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, κάτι που "πονάει" περισσότερο», είναι η γενική του εκτίμηση.

- Πώς θα μπορούσε να απαντήσει η Αθήνα;
«Δεν είμαι αρμόδιος να απαντήσω. Περιορίζομαι, ωστόσο, σε δύο σημεία. Πρώτον, η απάντησή μας πρέπει να είναι πιο ήπια και διαλλακτική. Δεύτερον, πρέπει να πάψουμε να στρουθοκαμηλίζουμε, δηλαδή να επιμένουμε στα περί "ανύπαρκτων Σλαβομακεδόνων". Οι αριθμοί στην Ελλάδα μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα μεγάλοι (μιλάμε για 30.000-40.000), αλλά οι άνθρωποι αυτοί ζουν στη χώρα μας και είναι υπαρκτοί. Ορισμένοι έχουν "μακεδονική" εθνική συνείδηση, ενώ κάποιες άλλες χιλιάδες έχουν ενταχθεί πλήρως στον ελληνικό εθνικό κορμό. Ως εκ τούτου, δεν συντρέχει κίνδυνος για την ελληνική εδαφική ακεραιότητα», μας λέει.

*Και προσθέτει: «Το να επιμένουμε ότι δεν υπάρχει μια εθνοτική μειονότητα ή ομάδα δεν είναι ζήτημα νομικό (δηλαδή εάν τους αναγνωρίζουμε), αλλά θέμα πραγματικό, όπως είχε γνωματεύσει και το Διεθνές Δικαστήριο το 1930 σε σχέση με τις εκατέρωθεν κοινότητες σε Ελλάδα και Βουλγαρία. Επίσης με βάση τις αρχές του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΟΑΣΕ (κείμενο Κοπεγχάγης του 1990) υπάρχει η αρχή του αυτοπροσδιορισμού».

- Και αν το θέμα φθάσει στο Στρασβούργο;
«Εάν καταλήξει στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τότε η Ελλάδα θα βρεθεί σε δεινή θέση. Τους δημεύσαμε τις περιουσίες το 1949-50 χωρίς καν δικαστικές αποφάσεις. Οταν μεθαύριο θα προσφύγουν, η χώρα μας θα αναγκαστεί να πληρώσει. Στο θέμα αυτό έχουμε κάνει "φάουλ" βεληνεκούς για δημοκρατική ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα».

*Σύμφωνα με τον Αλ. Ηρακλείδη είναι ανάγκη να ανατραπούν τα επιχειρήματα των Σκοπίων: ότι η Ελλάδα παραμένει αδιάλλακτη, ότι δεν αναγνωρίζει ύπαρξη έθνους στη γειτονική χώρα και ότι δεν αναγνωρίζει τα «εθνοτικά αδέλφια» τους στη Β. Ελλάδα.

- Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
«Πρώτον, να αναγνωρίσουμε στους συνομιλητές μας τα λάθη διαχείρισης του θέματος στο παρελθόν. Δεύτερον, να αναγνωρίσουμε ότι απέναντί μας έχουμε ένα άλλο έθνος των Βαλκανίων, και μάλιστα όχι το τελευταίο που δημιουργήθηκε, αλλά το προτελευταίο, καθώς ακολούθησαν οι Βόσνιοι μουσουλμάνοι. Αρα, να παραδεχτούμε ότι πρόκειται περί ενός έθνους με ιστορία εκατό χρόνων».

- Να δεχτούμε ότι υπάρχει εδώ μειονότητα;
«Οχι. Δεν πρόκειται περί αυτού, γιατί η περίπτωση είναι διαφορετική. Εδώ δεν πρόκειται για μειονότητα, γιατί η μειονότητα προϋποθέτει μεγάλους αριθμούς».

*Για την περίφημη «κόκκινη γραμμή» στη διαπραγμάτευση, ο καθηγητής επαναλαμβάνει την ανάγκη ενός επιθετικού προσδιορισμού πριν από το «Μακεδονία», όπως το «Ανω», «Νέα» ή «Βόρεια». Ωστόσο, επισημαίνει ότι η «πραγματική κόκκινη γραμμή» για την ονομασία του κράτους θα έπρεπε να είναι το «Μακεδονία» αμετάφραστο (Makedonija) και για τους πολίτες το «Makedontsies», με λατινικούς χαρακτήρες.

- Και για το «εύρος της χρήσης»;
«Και εκεί πρέπει να βάλουμε νερό στο κρασί και να δείξουμε περίσσευμα καλής θέλησης. Το αίτημα της μιας ονομασίας για κάθε χρήση είναι δύσκολο να επιτευχθεί. Εάν δεχτούν κάτι σαν "Νέα Μακεδονία", θα μπορεί αυτό να χρησιμοποιηθεί στους διεθνείς οργανισμούς και το συνταγματικό όνομα να χρησιμοποιείται στις διμερείς σχέσεις».

*Για τους φόβους περί αλυτρωτισμού, τέλος, θεωρεί ότι τα σύνορα στην Ευρώπη και παγκοσμίως είναι ιερά και απαραβίαστα μετά την ίδρυση του ΟΗΕ και την Τελική Πράξη του Ελσίνκι το 1975: «Κανένας δεν διανοείται να εισβάλει σε άλλη χώρα. Το έκανε ο Σαντάμ Χουσεΐν κι έφαγε τα μούτρα του...».

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Μπλα μπλα μπλα μπλα

Με καλές, κατά γενική ομολογία, εμφανίσεις η εθνική ομάδα μπάσκετ προκρίθηκε στους επικείμενους ολυμπιακούς αγώνες.

Ολες αυτές τις μέρες τα μεγάλα και συχνά κούφια λόγια των εκφωνητών και γενικά των δημοσιογράφων της ΕΡΤ ήταν σε ημερήσια διάταξη.

Σαν κάποιος κάτι να τους οφείλει οι φωστήρες της τηλεδημοσιογραφίας σηκώνουν το δείκτη για να "διδάξουν" όλους εμάς τους "άσχετους", πώς το τρίβουν το πιπέρι. Συναγωνίζονται ο ένας τον άλλο σε βαθυστόχαστες (τεχνικές, ψευτοφιλοσοφικές κλπ) αναλύσεις, αναφερόμενοι κυρίως στο στενό κύκλο τους όπου και επιδιώκουν πρωτίστως να καταξιωθούν.

Καθόλα ενοχλητική "συνοδεία" στις μέχρι στιγμής αναμετρήσεις. Κι έπεται, δυστυχώς, συνέχεια...

(Πηγή της εικόνας)

Περί γέλιου

Ο Μπίλ Κάρτερ έγραψε στους Τάϊμς της Νέας Υόρκης και τα ΝΕΑ αναδημοσίευσαν:

"Ποιο είναι το αστείο με τον Μπάρακ Ομπάμα; Προφανώς κανένα ή ίσως όχι ακόμα. Τη Δευτέρα το περιοδικό «Νew Υorker» δοκίμασε σκληρή σάτιρα για τον Δημοκρατικό υποψήφιο, απεικονίζοντας σε σκίτσο εκείνον και τη γυναίκα του ως μαχητικούς ισλαμιστές. Η αντίδραση και των δύο κομμάτων ήταν εκρηκτική.

Η κωμωδία δεν είναι εύκολη ούτε και για τα βραδινά σόου, οι παρουσιαστές των οποίων έχουν αποκτήσει φήμη από τους προκλητικούς μονολόγους τους: Τζέι Λένο, Ντέιβιντ Λέτερμαν και Κόναν Ο΄ Μπράιεν κάνουν μονίμως αστεία για τον Ρεπουμπλικανό υποψήφιο Τζον ΜακΚέιν- όλα παραλλαγές στο ίδιο θέμα, την ηλικία του. Όμως έχουν κάνει ελάχιστα αστεία για τον Μπάρακ Ομπάμα. Σε ένα τηλεοπτικό τοπίο με λευκούς παρουσιαστές, λευκούς συγγραφείς και κυρίως λευκούς θεατές, είναι δύσκολο να γίνουν αστεία για έναν μαύρο πολιτικό. Οι συγγραφείς έχουν άλλο ένα πρόβλημα: ο Ομπάμα δεν έχει κάτι που να ξεχωρίζει ώστε να τους δώσει τροφή, ένα ευάλωτο σημείο- ο Μπιλ Κλίντον είχε τις γυναίκες, ο Αλ Γκορ την ψυχρότητά του, ο Τζορτζ Μπους τις συνεχείς γκάφες του.

«Το πρόβλημα είναι πως ο Ομπάμα δεν έχει κάτι μπουφόνικο» λέει ο Μάικ Μπάρι, που άρχισε να γράφει αστεία στις διάσημες εκπομπές του Τζόνι Κάρσον και τώρα συνεχίζει στον Λέτερμαν. «Δεν είναι μια κωμική φιγούρα». Έχουν γραφεί αστεία για το τι θα σκεφτόταν η Χίλαρι Κλίντον για τον Ομπάμα κατά τη διάρκεια των προκριματικών εκλογών και για τα χυδαία σχόλια του Τζέσε Τζάκσον πρόσφατα. Όμως, οτιδήποτε προσομοιάζει με αστείο για τον Ομπάμα, αποτυγχάνει. Όταν πριν από λίγο καιρό παρουσιαστής προσπάθησε να αστειευτεί για την αλλαγή θέσης του Ομπάμα σχετικά με τη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας, το κοινό δεν αντέδρασε καθόλου. «Ξέρετε, επιτρέπετε να γελάσετε», τους είπε. Εκείνοι τίποτα. Οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι έχουν την τάση να αντιδρούν μέχρι εκεί που τους επιτρέπει η ιδεολογία τους".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Ειδήσεις "κάπως"

Ανάμεσα στα πολλά "τρελά" που κυκλοφορούν για τον Μπαράκ Ομπάμα είναι κι ένα που προξενεί έκπληξη η εκφορά του και μόνο. Υποστηρίζεται, λέει, από τη ρατσιστική οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν. Κι αν αυτό είναι τόσο προφανώς παράδοξο, ώστε να αντιδρά η κοινή λογική πολλών (αλλά όχι ΟΛΩΝ) υπάρχουν κι άλλοι μύθοι που στο μυαλό ευφάνταστων τηλεθεατών μοιάζουν σχεδόν βεβαιότητα, όπως ότι έχει κατά τον ευαγγελιστή Ιωάννη τα χαρακτηριστικά του αντίχριστου.

Ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι σχεδόν του καπνίσει, όντας βέβαιος πως κάποιοι όχι μόνο θα το πιστέψουν αλλά και θα το διαδώσουν με θέρμη. Τέτοιες "βρώμες" βγαίνουν καθημερινά από διαφόρους "ιδεολόγους" και ανίδεους Ρομπέν της ενημέρωσης και καταναλώνονται συχνά αυθημερόν από αφελείς και κουτοπόνηρους, διψασμένους για ειδήσεις "κάπως".

Ισως μέρος της "δύναμης" όλης αυτής της ανοησίας να βρίσκεται εκεί που ανέφερε στο τελευταίο ΕΨΙΛΟΝ κάποιος Σέϊνα Αλεξάντερ (που τυχαίνει να μη γνωρίζουμε): "Το να προσπαθείς να καταπνίξεις μια φήμη είναι σαν να προσπαθείς να ξε-χτυπήσεις ένα κουδούνι". Ωστόσο κι ανθρώπινη ευπιστία σπάει ώρες ώρες τα "βούμετρα".

(Πηγή της εικόνας)

Βλέποντας και κάνοντας

Από τα χθεσινά ΝΕΑ η είδηση:

"ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ καθώς είναι με μια επιδημία καρκίνου που έχει μειώσει κατά πολύ το προσδόκιμο ζωής τους και τους απειλεί με εξαφάνιση, οι διάβολοι της Τασμανίας έχουν αρχίσει να αναπαράγονται σε πολύ νεώτερη ηλικία, καταπλήσσοντας τους επιστήμονες.

«Βλέπουμε την εξέλιξη να συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας!», λέει η Μένα Τζόουνς, ζωολόγος στο Πανεπιστήμιο της Τασμανίας, στην Αυστραλία, η οποία μελετά εδώ και χρόνια τους κύκλους ζωής των διαβόλων. Οι διάβολοι της Τασμανίας ζουν όπως μαρτυρεί και το όνομά τους στο νησί της Τασμανίας, νότια της Αυστραλίας. Το βάρος τους φτάνει τα 13 κιλά και ονομάστηκαν διάβολοι από τους πρώτους Ευρωπαίους εποίκους λόγω των διαπεραστικών ουρλιαχτών τους και του δύστροπου χαρακτήρα τους.

Από το 1996, μια μεταδοτική μορφή καρκίνου έχει βαλθεί να τους αποδεκατίσει. Συνήθως, οι διάβολοι ζουν πέντε με έξι χρόνια και αναπαράγονται από την ηλικία των δύο έως την ηλικία των τεσσάρων ετών. Η επιδημία καρκίνου ωστόσο σκοτώνει πολλούς από αυτούς πριν κλείσουν τα τρία. Η Τζόουνς λοιπόν ανακάλυψε πως από τότε που ξέσπασε η ασθένεια, ο αριθμός των διαβόλων που αναπαράγονται σε ηλικία ενός έτους έχει 16πλασιαστεί.

«Από όσο γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη φορά που μια μεταδοτική ασθένεια επισπεύδει την αναπαραγωγική ηλικία σε θηλαστικό». Με τον τρόπο αυτό, η φύση δίνει και στους συναδέλφους της Τζόουνς περισσότερο χρόνο να βρουν κάποιο εμβόλιο για την επιδημία που θερίζει τους διαβόλους".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Γιου Γιεούν

Κυρίων συνήθειες

Οπως έλεγε ένας καλός φίλος, δεν θα φορούσε πουκάμισο με τα αρχικά του κεντημένα για ένα και μόνο λόγο: δείχνει ανθρώπους που ξεχνούν εύκολα ποιοί είναι. Πρόκειται, ασφαλώς, για ευφυολόγημα που άλλοι καταλαβαίνουν κι άλλοι όχι. Ωστόσο περικλείει και αλήθεια.

Θυμάμαι κάποια ελληνική ταινία (ίσως με το Λογοθετίδη), που ο στενός φίλος του ήρωα τον ρωτούσε για την ποιότητα των πουκαμίσων του κι αυτός απαντούσε με στόμφο: δεν αγοράζω, μόνο ράβω πουκάμισα από φίνα ποπλίνα. Εδώ, ακριβώς, λένε όσοι γνωρίζουν, πως κρύβεται το μυστικό με τα αρχικά. "Φιλοτεχνούνται" με εμφανή κλωστή για να διακρίνουν τον κύριό τους από τους λοιπούς που τον τριγυρίζουν και να αναδεικνύουν τη "στόφα" και την ξεχωριστή αισθητική του.

Τέλος πάντων, εμμονές και γούστα είναι αυτά και περί ορέξεως ... Δεν ήξερα, μάλιστα, αν εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται τα αρχικά μέχρι που πρόσεξα τη μπλούζα που φορούσε ο νέος προπονητής της ΑΕΚ Γ. Δώνης στην πρώτη προπόνηση της ομάδας και φωτογραφήθηκε κιόλας: βυσσινί φόντο, με πορτοκαλί μπορντούρα στο λαιμό κι ένα ίδιο πούμα να εφορμά, ένα σήμα (στην πλευρά της καρδιάς) της νέας ομάδας του και δύο κίτρινου χρώματος κεφαλαία γράμματα Γ Δ, χωρίς τελεία να τα χωρίζει. Μάλλον το όνομά του συμβόλιζαν.

Αν πράγματι είναι έτσι, είχε άραγε και στη Λάρισα την ίδια συνήθεια;

(Πηγή της εικόνας)

Off - on

Από email παρατηρητικού επισκέπτη:

"... Τα κανάλια, γεμάτα χαρά, φιλοξένησαν τα "φρέσκα" από πλευράς εικόνας πρόσωπα της κ. Τσέκου και του κ. Νικολιτσόπουλου και γενικά ανταμείφθηκαν. Η μεν κυρία τους επιφύλαξε το καλύτερό της χαμόγελο κι ατάκες με χιούμορ, ο δε κύριος ένα οργισμένο μονόλογο.

Δεν ξέρω εάν, μέσα σε όλη αυτή την "ένταση", μπόρεσε κανείς να παρατηρήσει την ταμπέλα των γυναικείων φυλακών, στο μπακγκράουντ των δηλώσεων Τσέκου. Την μεταφέρω για όσους την έχασαν: Υπουργείο Δικαιοσύνης - Κλειστή Κεντρική Φυλακή Γυναικών. Καλά διαβάσατε, κλειστή φυλακή. Για να διακρίνεται από την ανοιχτή;".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Σε άλλες πολιτείες

Από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία το κατατοπιστικό άρθρο της Β. Καϊμάκη για το πολιτικό χρήμα σε άλλες χώρες:

"Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι για να διοχετευθεί το πολιτικό χρήμα σε Ευρώπη και Αμερική. Αν εξαιρεθούν οι κρατικές χρηματοδοτήσεις, θα πρόκειται είτε για «soft money» (για μικρές εισφορές ιδιωτών, ή συνδρομές μελών), είτε για «hard money» (για εταιρικό χρήμα). *Κοινό νομοθετικό μοντέλο δεν υπάρχει. Ομως, ανεξάρτητα από την αυστηρότητα των εθνικών νόμων, «παράθυρα» υπάρχουν παντού. Ενας περίπλους, στα ισχύοντα στο δυτικό κόσμο, εντοπίζει αρκετές διαφορές στις ρυθμίσεις και ένα μόνο κοινό σημείο: τη δημοσιοποίηση των ονομάτων όσων εισφέρουν σε κόμματα και πολιτικούς.

Φοροαπαλλαγή σε πολίτες (Γερμανία)
Για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων ψηφίστηκε νόμος το 1994 και προβλέπει και δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση. Για τη σύνταξή του, κατά ένα μέρος, χρησιμοποιήθηκαν ως υποδείγματα το αμερικανικό και το καναδικό μοντέλο.

*Μέχρι τότε πολίτες, εταιρείες ή οργανισμοί απολάμβαναν φορολογικές απαλλαγές για τις δωρεές τους προς τα κόμματα. Με τον καινούριο νόμο, οι απαλλαγές αυτές έγιναν μεγαλύτερες για τους πολίτες, όμως καταργήθηκαν εντελώς για τις εταιρείες και τους οργανισμούς. Από φορολογική άποψη, λοιπόν, δεν συμφέρει, πλέον, τις εταιρείες να ενισχύουν οικονομικά τα κόμματα. Ετσι, από το 1995, τα ποσά των δωρεών από εταιρείες προς τα κόμματα έπεσαν κατακόρυφα.

*Οσον αφορά το ποσό της δωρεάς, δεν υπάρχει κανένα πλαφόν, αλλά όλες οι χορηγίες άνω των 10.000 ευρώ πρέπει να δηλώνονται δημόσια. Και το ποσό και το όνομα του δωρητή. Οι δωρεές άνω των 3.000 και μέχρι 10.000 ευρώ πρέπει να δηλώνονται αριθμητικά, αλλά ανώνυμα.

*Προκειμένου να λάβει κρατική χρηματοδότηση κάθε κόμμα, έχει δικαίωμα να ζητήσει επιχορήγηση ίδιου ύψους με τις δωρεές που συγκέντρωσε.

Κανένα πλαφόν για δωρεές (Βρετανία)
Ο νόμος για τα πολιτικά κόμματα, τις εκλογές και τα δημοψηφίσματα του 2000 δεν προβλέπει πλαφόν στις δωρεές ιδιωτών ή εταιρειών. Αυτές αποτελούν τον κορμό της χρηματοδότησης των «Τόρις», ενώ οι Εργατικοί τροφοδοτούνται κυρίως από τα συνδικάτα.

*Οι δωρεές άνω των 5.000 λιρών (6.300 ευρώ) πρέπει, υποχρεωτικά, να καταγράφονται στους ετήσιους καταλόγους που καταρτίζουν τα κόμματα.

*Κρατικές επιχορηγήσεις για τα πάγια έξοδά τους λαμβάνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης ώστε να αντισταθμίζονται τα «πλεονεκτήματα» που έχει το κυβερνών κόμμα (για παράδειγμα ότι χρησιμοποιεί δημόσιους υπαλλήλους).

*Πρόσφατα συγκροτήθηκε επιτροπή η οποία κατέθεσε προτάσεις για αναθεώρηση του νόμου, με στόχο την επιβολή πλαφόν στις δωρεές.

*Αντίθετα, πάντως, με άλλες χώρες όπου τα σκάνδαλα αφορούν σε δωρεές ή σε μαύρο χρήμα, στη Βρετανία το πρόβλημα είναι τα δάνεια που συνάφθηκαν από κόμματα ή πολιτικούς και η αδυναμία αποπληρωμής τους.

Κυρίως κρατική η βοήθεια (Ιταλία)
Στη γειτονική μας χώρα, οι κρατικές επιχορηγήσεις είναι η κύρια πηγή εισοδήματος των κομμάτων.

Ο σχετικός νόμος αναθεωρήθηκε το 2002 και προβλέπει επιδότηση ανάλογα με τις ψήφους που έλαβε κάθε κόμμα, με την προϋπόθεση ότι σε εθνικό επίπεδο θα έχει ξεπεράσει το 1%

Σε αυτήν την περίπτωση, για κάθε ψήφο η επιδότηση είναι 5 ευρώ για τις βουλευτικές εκλογές και ένα ευρώ για τις περιφερειακές εκλογές.

*Οι συνδρομές, όμως, των μελών και οι μικρές δωρεές ιδιωτών αποτελούν επίσης σημαντική πηγή εισοδήματος, η οποία συμπληρώνεται κι από χρήματα που συγκεντρώνονται από φεστιβάλ ή εκδόσεις. Υπάρχει, ωστόσο, δυνατότητα τα κόμματα να έχουν και μετοχικό κεφάλαιο σε εταιρείες και σε ακίνητα.

*Για τις ιδιωτικές ή εταιρικές εισφορές δεν υπάρχει πλαφόν, αλλά πρέπει να γίνονται σε κόμματα που διαθέτουν τουλάχιστον ένα βουλευτή ή ένα γερουσιαστή. Ωστόσο, για να κάνει δωρεά μια εταιρεία πρέπει πρώτα να εγκριθεί από το διοικητικό της συμβούλιο με αναφορά στον ετήσιο ισολογισμό της.

*Υπάρχει, επίσης, φοροαπαλλαγή 19% για τις δωρεές μεταξύ 51,65 και 103.291,38 ευρώ. Δωρεές άνω των 50.000 πρέπει να συνοδεύονται από κοινή δήλωση του δωρητή και του κόμματος και να κατατίθενται εντός 3 μηνών στο προεδρείο του Κοινοβουλίου.

Και Δημόσιο και ιδιώτες (Γαλλία)
Ο νόμος για τη χρηματοδότηση των κομμάτων ψηφίστηκε το 1988 και αναθεωρήθηκε το 1990, το 1995 και το 2003. Τα κόμματα χρηματοδοτούνται σήμερα και από ιδιωτικά και από δημόσια κεφάλαια.

*Τα ιδιωτικά κεφάλαια προέρχονται κατ' αρχήν από τις συνδρομές των μελών και των εκλεγμένων αντιπροσώπων των κομμάτων (σύμβουλοι, περιφερειάρχες, δήμαρχοι, βουλευτές, ευρωβουλευτές κ.λπ.). Οι συνδρομές συμπληρώνονται, συνήθως προεκλογικά, από δωρεές ιδιωτών, με πλαφόν όμως τα 7.500 ευρώ το χρόνο.

*Από το 1995 και μετά απαγορεύθηκαν οι δωρεές νομικών προσώπων, όποια μορφή κι αν έχουν.

*Η κρατική επιχορήγηση αφορά μόνον εκλογές και όχι τα τρέχοντα έξοδα των κομμάτων. Για παράδειγμα, στις προεδρικές εκλογές επιχορηγούνται όσοι υποψήφιοι ξεπεράσουν το 5%, και στις βουλευτικές εκλογές, όσα κόμματα ξεπέρασαν το 1% σε 50 εκλογικές περιφέρειες. Το ύψος της ενίσχυσης καθορίζεται από τον αριθμό των βουλευτών που εξελέγησαν.

*Αντίστοιχες προβλέψεις υπάρχουν και για το ύψος των εξόδων κομμάτων και πολιτικών, σε μια προεκλογική καμπάνια, όπου υπάρχει πλαφόν, ενώ οι σχετικοί ισολογισμοί αφού ελεγχθούν από ορκωτό λογιστή κατατίθενται σε ειδική επιτροπή ελέγχου.

Υποχρεωτική η καταγραφή (ΗΠΑ)
Το θέμα της χρηματοδότησης των κομμάτων στις ΗΠΑ αφορά κυρίως στις εκλογές και όχι τα κόμματα και τις λειτουργίες τους σε ομοσπονδιακό επίπεδο.

*Οι εταιρικές δωρεές απαγορεύτηκαν ήδη από το 1907 με το νόμο Τίλμαν (Tillman Act). Ο Νόμος για την Ομοσπονδιακή Εκλογική Εκστρατεία (Federal Election Campaign Act) του 1972 έθεσε ακόμα μεγαλύτερους περιορισμούς.

*Σήμερα, η δωρεά ενός ιδιώτη δεν μπορεί να ξεπερνά τα 2.300 δολάρια (1.400 ευρώ περίπου) για την προεδρική καμπάνια, τα 28.500 για το κόμμα του, και τα 10.000 για τις εκλογές σε επίπεδο πολιτείας. Για κάθε δωρεά άνω των 200 δολαρίων, πάντως, καταγράφεται υποχρεωτικά το όνομα, η διεύθυνση και ο εργοδότης του δωρητή.

*Η δημόσια χρηματοδότηση είναι ομοσπονδιακή για τις προεδρικές εκλογές και καθορίζεται ανάλογα με το έτος και τους υποψήφιους. Για τις φετινές εκλογές το ύψος φτάνει τα 84,1 εκατ. δολάρια (περίπου 54 εκατ. ευρώ).

*Ωστόσο, αν ο υποψήφιος επιλέξει να ζητήσει επιδότηση από το κράτος, τότε πρέπει να ξοδέψει μόνο το ποσό που του δίνεται. Ο Μπάρακ Ομπάμα ξάφνιασε πριν από λίγες μέρες, δηλώνοντας ότι δεν θα ζητήσει επιδότηση και θα συγκεντρώσει το ποσό της εκστρατείας του από δωρεές".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

The Bill Evans Trio - Summertime (1965)

Φαντασία και ζωή

Oι μελετητές του Κάφκα φαίνεται να αναγνωρίζουν, πως η μετά το θάνατό του τύχη των έργων του ήταν ευθέως ανάλογη της ατμόσφαιρας που με μαεστρία τους προσέδιδε ο μεγάλος δημιουργός.

Ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο ήλθε στο φώς (ένα μέρος ή ολόκληρο, άγνωστο ακόμη) το αρχείο του Κάφκα και του φίλου κι εκδότη του Μαξ Μπροντ συναγωνίζεται επάξια το χρώμα και την πλοκή των μυθιστορημάτων του.

Οπως αναφέρει το χθεσινό ΒΗΜΑ, η έντονη δυσοσμία που ανέδυε το ισόγειο διαμέρισμα στο Τελ Αβίβ της γηραιάς κυρίας Εστερ Χόφε, που εδώ και μήνες ήταν νεκρή, από τις πάμπολλες γάτες και σκύλους που συντηρούσε ήταν αυτό που τελικώς οδήγησε τις αρχές στο σπίτι όπου κρυβόταν το πολύτιμο αρχείο. Η ανεύρεση και μελέτη του ίσως ρίξει περισσότερο φώς σε ένα από τα γνωστότερα διλήμματα των γραμμάτων και της τέχνης του 20ού αιώνα.

(Πηγή της εικόνας)

Μάθε τέχνη κι άστηνε

Ελάχιστοι, όντως, είναι αυτοί που μπορούν να διαψεύσουν ή να επιβεβαιώσουν τη μαρτυρία Κάπου στο χθεσινό Βήμα, σχετικά με το C4I, και πολλοί στοιχηματίζουν πως δεν πρόκειται ασφαλώς (οι ... ελάχιστοι αυτοί) να το κάνουν. Δεν θα ήταν ίσως σοφό, να αποκλείσει κανείς κάποιες γενικόλογες αντιδράσεις, αλλά τεκμηριωμένος αντίλογος από εμπλεκόμενους δεν έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να προβληθεί.

Ωστόσο, ανεξάρτητα από τη βασιμότητα των καταγγελιών, το κλίμα που αποπνέει η μαρτυρία είναι γνωστό σε όλους άνω των 15 ετών κι ανταποκρίνεται με θαυμαστή ακρίβεια στο πλαίσιο λειτουργίας ενός μεγάλου μέρους (άνω του 90%) της κρατικής μηχανής και του δημόσιου τομέα της χώρας. Για να είμαστε ειλικρινείς, πολλές περιγραφές της μαρτυρίας ταιριάζουν ικανοποιητικά και στον ιδιωτικό τομέα, εκεί, όμως, ισχύουν άλλοι κανόνες που αφορούν συνήθως μόνο τη συγκεκριμένη επιχείρηση, τους ανθρώπους και τους πελάτες της κι όχι το σύνολο των φορολογούμενων και μη πολιτών. Ιδού, για του λόγου το αληθές, ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:

"Η σύμβαση που υπογράφηκε μεταξύ του προμηθευτή ομίλου SΑΙC/Siemens και του ελληνικού Δημοσίου δεν ελέγχθηκε ποτέ από έναν τεχνικό σύμβουλο κατά τη φάση της κατάρτισής της, ώστε να εντοπισθούν οι σοβαρές ασάφειες γύρω από την τεχνική υλοποίηση του έργου και να προσδιοριστούν συγκεκριμένες προδιαγραφές βάσει των οποίων θα γινόταν η υλοποίηση αυτή. Ετσι, ένα από τα σημαντικότερα έργα υψηλής τεχνολογίας της χώρας ελέγχθηκε για την πληρότητά του από δικηγόρους, οικονομολόγους και στρατιωτικούς οι οποίοι ποτέ τους δεν είχαν αντικρίσει εργοτάξιο. Ο δε «ειδικός» σύμβουλος ασφαλείας από την Αυστραλία, ο οποίος αμείφθηκε με τεράστια ποσά για να συντάξει τις προδιαγραφές λειτουργίας του C4Ι, είχε στο προσωπικό του μόνο έναν (1) αρχιτέκτονα με ελάχιστη εμπειρία σε έργα... Οι προδιαγραφές προέβλεπαν αυθαίρετα την ομαλή λειτουργία ενός online συστήματος πληροφόρησης στο οποίο θα συνεργάζονταν αρμονικά 1.100 υπολογιστές, όταν το μεγαλύτερο αντίστοιχο σύστημα στη Ν. Υόρκη ως εκείνη τη στιγμή αξιοποιούσε περίπου 120 υπολογιστές. Το θλιβερό αποτέλεσμα ήταν κατά τη διάρκεια των αγώνων το σύστημα να καταρρέει όταν έμπαιναν online πάνω από 80 σημεία. Αν και το Δημόσιο γνώριζε πολύ καλά από καιρό ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να εγκαταστήσει τον ανάδοχο του C4Ι στις διάφορες αθλητικές εγκαταστάσεις, δεν έπραξε τίποτε ώστε να δεσμεύσει τις εταιρείες που κατασκεύαζαν τις εγκαταστάσεις αυτές να δεχθούν την κοινοπραξία SΑΙC/Siemens τότε που έπρεπε στα εργοτάξιά τους. Η ομάδα μου άκουγε καθημερινά τους εργοταξιάρχες των κατασκευαστικών εταιρειών να μας λένε (σε διάφορα στάδια αδιαφορίας ή εχθρότητας): « Δεν ξέρω τίποτε,αφού τελειώσουμε εμείς και παραδώσουμε το έργο στη ΓΓΑ (ή στη ΓΓΔΕ) τότε μόνο θα μπούνε οι ανάδοχοι του C4Ι...".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Πιρουέτες

Οι ελληνικές εφημερίδες δεν έδειξαν και μεγάλο ενδιαφέρον για το πρόσφατο συνέδριο του ισπανικού σοσιαλιστικού κόμματος, με εξαίρεση ΤΑ ΝΕΑ που έγραφαν χθες:

"Το 37ο συνέδριο των Σοσιαλιστών στην Ισπανία ήταν ενδιαφέρον από κάθε άποψη. Είχε μια ανοιχτή διακήρυξη πολέμου στην Εκκλησία, κατατέθηκε πρόταση παροχής ψήφου στους μετανάστες εκτός Ε.Ε. και συζητήθηκαν τα θέματα της ευθανασίας και των αμβλώσεων. Ο Σοσιαλιστής ηγέτης Χοσέ Λουίς Θαπατέρο έρχεται αύριο στην Αθήνα με πολλές ιδέες.

Oι κηδείες δημοσία δαπάνη δεν μπορεί να είναι θρησκευτικές, η εικόνα του Εσταυρωμένου πρέπει να κατεβεί από τα δημόσια κτίρια. Οι Ισπανοί Σοσιαλιστές επανέφεραν στο 37ο συνέδριό τους, το οποίο ολοκληρώθηκε προχθές, το ζήτημα του πλήρους διαχωρισμού Πολιτείας και Εκκλησίας τρία χρόνια μετά το πρώτο κύμα μεταρρυθμίσεων, το οποίο είχε προκαλέσει την οργισμένη αντίδραση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Τότε, οι επίσκοποι είχαν καλέσει τους πολίτες να μην ψηφίσουν το Σοσιαλιστικό Κόμμα στις εκλογές.

Ένα κείμενο που κατατέθηκε στο συνέδριο του ΡSΟΕ αναμένεται να προκαλέσει νέο γύρο εντάσεων, καθώς υπενθυμίζει στην Εκκλησία ότι «το Σύνταγμα δεν της αναγνωρίζει κανένα προνόμιο», ενώ σημειώνεται ότι δεν πρέπει να χαίρει καμίας διάκρισης σε σχέση με τις λοιπές θρησκείες. Ουσιαστικά πρόκειται για κήρυξη πολέμου στα θρησκευτικά σύμβολα του Καθολικισμού, ενώ στις πιθανές συνέπειες από μια μελλοντική νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης Θαπατέρο περιλαμβάνεται και η κατάργηση της θέσης του στρατιωτικού ιερέα στις ένοπλες δυνάμεις.

Από την εποχή του Φράνκο, οπότε είχε αναλάβει την ιδεολογική στήριξη του καθεστώτος, η Εκκλησία στην Ισπανία παραμένει πανίσχυρος θεσμός, παρά το γεγονός ότι στο Σύνταγμα του 1978 που σηματοδότησε τη μετάβαση από τη δικτατορία στη δημοκρατία αναφέρεται σαφώς πως καμία θρησκεία δεν μπορεί να έχει κρατικό χαρακτήρα. Τριάντα χρόνια αργότερα, ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης Θαπατέρο μετά τη νίκη των Σοσιαλιστών στις εκλογές της 9ης Μαρτίου πυροδότησε μια νέα διαμάχη με αφορμή την ορκωμοσία του νέου υπουργικού συμβουλίου. Σύμφωνα με τη διαδικασία, οι υπουργοί «υπόσχονται ή ορκίζονται» να σεβαστούν το Σύνταγμα μπροστά στην εικόνα του Εσταυρωμένου, ενώ όποιο από τα νέα μέλη της κυβέρνησης το επιθυμεί, έχει το δικαίωμα να ορκιστεί βάζοντας το χέρι στη Βίβλο. Κάποιοι σύνεδροι υπενθύμισαν την αντίφαση με τον καταστατικό χάρτη της χώρας και ο βουλευτής Αντόνιο Πέρεθ Ταπίας έδωσε το στίγμα: «Αυτά τα ζητήματα πρέπει να τα ξαναδούμε σε ένα κλίμα ήρεμου διαλόγου»".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

ΥΓ: Διατυπώθηκε η άποψη πως η στροφή του Θαπατέρο, να δώσει δικαίωμα ψήφου σε μετανάστες, "επιβλήθηκε" προκειμένου να αντιμετωπίσει τη δυσφορία που προκάλεσε στους ψηφοφόρους η εκ μέρους του υιοθέτηση πιό αυστηρής μεταναστευτικής πολιτικής κι η ανάθεση του αρμόδιου υπουργείου σε υποστηρικτή αυτής της σκληρής γραμμής. Μπορεί νάναι κι έτσι.

Ωστόσο ακόμη και στην περίπτωση αυτή η Ισπανία δείχνει νάναι στις μέρες μας η μόνη χώρα, όπου οι σοσιαλιστές δεν διστάζουν να δημιουργούν ευνοϊκές συνθήκες για την άσκηση -έστω μερικών- απλών αστικών δικαιωμάτων, χωρίς να λογαριάζουν τις θέσεις της (καθολικής) εκκλησίας. Κάτι είναι κι αυτό όταν στη Ελλάδα πλασσάρεται ως είδηση με σημασία η παραίνεση ενός ακραίου μητροπολίτη για τον τρόπο που (πρέπει να) ντύνονται οι γυναίκες.

(Πηγή της φωτογραφίας του έργου του Fernando Botero)

Μιά ζωή την έχουμε

Κατά την απονομή τηλεοπτικών βραβείων της περασμένης εβδομάδας περίσσεψε, όπως σημείωσαν οι τηλεκριτικοί, η αμηχανία των βραβευμένων καθώς αισθάνονταν υποχρεωμένοι να ευχαριστήσουν συνεργάτες και φίλους, συζύγους και γονείς, παιδιά και σκυλιά.

Υπήρξαν και μερικοί που διάλεξαν να αποφύγουν την πεπατημένη, επιχειρώντας να μιλήσουν "κάπως" πιό αυθόρμητα. Ξεχώρισε η δήλωση μιας νέας και φερέλπιδος σεναριογράφου, η οποία προτίμησε να ευχαριστήσει φίλους και γνωστούς που της επέτρεψαν να "κατακλέψει" τη ζωή τους για να την κάνει επεισόδια στο σίριαλ που έγραφε.

Η αλήθεια είναι, πως συχνά συναντάται και το αντίστροφο: αρκετοί τηλεθεατές "κατακλέβουν" τα σίριαλ για να τα κάνουν μέρος της "ζωής" τους. Ο μόνος κίνδυνος είναι όταν τα σίριαλ είναι περισσότερα του ενός, οπότε η "υιοθέτησή" τους σε μία και μόνη ζωή ενός και μόνο ανθρώπου δημιουργεί κάπου κάπου μικρομπερδέματα.

Από την άλλη θα μπορούσε να πεί κανείς, ότι αυτό ακριβώς είχε κατά νου ο Γκοντάρ όταν έλεγε: "Μια ιστορία πρέπει να έχει Αρχή, Μέση και Τέλος, όχι όμως αναγκαστικά με αυτή τη σειρά".

(Πηγή της φωτογραφίας)

Σύμβολα

Από το 7& της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας το κομμάτι της Ελ. Ορφανίδου:

"Στο μυθικό «Bullitt», ο Στιβ Μακ Κουίν και η Ford Mustang του μετέφεραν στην οθόνη την ιστορία ενός ανθρώπου κι ενός αυτοκινήτου που έγιναν μύθος. Στον «Ανθρωπο από τη Γαλλία» ο Τζιν Χάκμαν ως Τζίμι «Ποπάι» Ντόιλ συνέχισε την κινηματογραφική μυθολογία: ένας άνθρωπος και μια Πόντιακ απέναντι σε ένα τρένο. Μετά οι μύθοι τελείωσαν και ήρθε το «Sex and the city»! Δίπλα στα αστέρια της σόου μπιζ, έλαμψε το αστέρι της Μερσεντές. Χρόνια τώρα, εξάλλου, η σχέση του ήρωα με το αυτοκίνητό του καθορίζεται από το life style και τις μεγάλες συμφωνίες που κλείνουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες με τους παραγωγούς των ταινιών.

Για να οδηγήσει ο Mr Big (ο κινηματογραφικός έρωτας της Σάρα Τζέσικα Πάρκερ) την S-Class του, τα στελέχη της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας έδωσαν με πολύ μεγάλη χαρά, γη, ύδωρ και πολλά κολλαριστά δολάρια. Εκτιμούν δε ότι η σκηνή με τη Σαμάνθα να οδηγεί ένα ολοκαίνουριο μοντέλο GLK θα συγκινήσει όλες τις πλούσιες σαραντάρες του πλανήτη. Δεν είναι ανεδαφική η προσδοκία για μια ταινία που έκανε 56 εκατομμύρια δολάρια άνοιγμα στις ΗΠΑ και σπάει τα ταμεία σε όλο τον κόσμο. Ηθελε δε τόσο πολύ τα αυτοκίνητά της στα πλατό του «Sex and the city», που ανέλαβε την υποχρέωση, πέραν των άλλων, να στήσει ξανά, για το γύρισμα μιας και μόνο σκηνής, ολόκληρο το σόου της εβδομάδας μόδας της Νέας Υόρκης, του οποίου μάλιστα ήταν στην πραγματικότητα σπόνσορας.

Ακούγεται απίστευτο, αλλά ελάχιστα λεφτά αλλάζουν χέρια σε μια τέτοια συμφωνία. Οι εταιρείες δίνουν τα ωραία τους αυτοκίνητα και αναλαμβάνουν μέρος του κόστους της παραγωγής ή την από κοινού διαφήμιση ταινίας και αυτοκινήτου, και οι παραγωγοί εντάσσουν άλλοτε διακριτικά, άλλοτε προκλητικά ευδιάκριτα, στο story, ένα αυτοκίνητο που το κοινό θα αναγνωρίσει.

Στη δεκαετία του '90, στην ταινία «Βάπτισμα Πυρός», ο Κλιντ Ιστγουντ βγαίνοντας από το σπασμένο τζάμι μιας 500άρας Μερσεντές διαφημίζει το αυτοκίνητο χωρίς κανέναν ενδοιασμό: «Φτιαγμένο όπως κανένα άλλο στον κόσμο», λέει, αλλά το στέλεχος που έκλεισε τη συμφωνία δεν πήρε μπόνους, ούτε μακροημέρευσε. Το κοινό γύρισε την πλάτη και στην ταινία και στο αυτοκίνητο κι αυτό πιθανότατα μπορεί να το δικαιολογήσει η επιστήμη της ψυχολογίας, αλλά στις μπίζνες δεν υπάρχουν δικαιολογίες, μόνο απούλητα αυτοκίνητα. Η Μερσεντές μάλλον αυτή τη φορά επένδυσε σωστά, όπως και η Audi, η οποία πετάει στο box office, με σοβαρές ελπίδες να μεγαλώσει κι άλλο το μερίδιό της στην αγορά, χάρη στο «Iron Man». Οι θεατές γνωρίζουν το σπορ μοντέλο της, το Audi Q7 και το σήμα της με τους τέσσερις κύκλους είναι σε πρώτο πλάνο. Στο μοντάζ, βεβαίως, φαγώθηκε η καλύτερη σκηνή της, το ολοκαίνουριο σπορ R8 να σώζει τον ίδιο τον Iron Man, αλλά οι Γερμανοί ήταν λίγο... προσεκτικοί με τα χρήματά τους, κοινώς σπάγκοι: ανταποκρίθηκαν πλημμελώς στην υποχρέωσή τους να διαφημίσουν την ταινία στο Ιντερνετ και το R8 το έφαγε η μαρμάγκα.

Η ιστορία αυτή είναι παλιά, όση και η διαφήμιση! Ξεκινάει από τη δεκαετία του '30, τότε που ο Τζακ Γουόρνερ συμφώνησε με την Buick να βάλει έναντι αμοιβής τα αυτοκίνητά της στις ταινίες του, αλλά το όλο θέμα έγινε... επιστήμη χάρη στον κατάσκοπο της αυτής μεγαλειότητος, τον Τζέιμς Μποντ. Η Αστον Μάρτιν του έγινε εν μια νυκτί BMW, όταν η γερμανική εταιρεία πλειοδότησε, ενώ τον οβολό τους κατά καιρούς προσέφεραν για να γίνουν μέρος του μύθου του, οι Jaguar E-type, Toyota GT, MG, Lotus Esprit και πολλές άλλες πολύφερνες κυρίες των δρόμων. Τελευταίως στο παιχνίδι μπήκαν δυναμικά η Χιουντάι και η Κία: οι φαν των ταινιών του Τσάκι Τσαν σίγουρα έχουν προσέξει τα τέσσερα επί τέσσερα των κορεατικών εταιρειών να πρωταγωνιστούν σε σκηνές καταδίωξης σε Δύση και Ανατολή.

Ακόμη και σε ταινίες με αυτοκίνητα εποχής, όπως ο τελευταίος Ιντιάνα Τζόουνς ή οι Ντιουκς του Χάζαρντ (2005), κλείνονται συμφωνίες, καθώς τα παλιά καλά τζιπ ή η Ντοτζ των Ντιουκς συνεγείρουν συναισθήματα και βελτιώνουν την εικόνα μιας εταιρείας που έχει δεκάδες προϊόντα στην αγορά. Εκείνη η Ντοτζ, μάλιστα, είχε και όνομα: Στρατηγός Λι, όπως ο μεγάλος χαμένος του αμερικανικού εμφυλίου, ο στρατηγός των Νοτίων!".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)

Α' πληθυντικός

H "ταύτιση" με τις εθνικές ομάδες -όσο τα πράγματα πηγαίνουν καλά- φαίνεται να είναι αγαπημένο μοτίβο αρκετών αθλητικογράφων. Σε χθεσινή αθλητική ραδιοφωνική εκπομπή δύο "μπασκετικοί" συντάκτες μιλούσαν (ακατάπαυστα) για τον τελευταίο αγώνα προετοιμασίας της εθνικής μπάσκετ με την ομάδα της Σλοβενίας.

Αυτός που είχε παρακολουθήσει το ματς και είχε το "ρεπορτάζ" ενημέρωνε το συνάδελφό του και δια των ερτζιανών του ακροατές: "... Στο πρώτο ημίχρονο δεν καταφέραΜΕ να φέρουΜΕ τη μπάλα στη ρακέτα των σλοβένων... δεν έβγαιναν τα συστήματά ΜΑΣ όσο θα ήθελε ο προπονητής ΜΑΣ... οι σλοβένοι ΜΑΣ έκαναν τη ζωή δύσκολη... Στο 3ο δεκάλεπτο η ομάδα ΜΑΣ όμως ήταν αγνώριστη... ΒγάλαΜΕ γρήγορα και σωστά τη μπάλα από την περιοχή ΜΑΣ και είχαΜΕ καλό transition game, που αποδιοργάνωσε τους αντιπάλους ΜΑΣ... ΞεδιπλώσαΜΕ όλο το ταλέντο ΜΑΣ και δείξαΜΕ ποιός είναι το αφεντικό απέναντι σε μια σκληροτράχηλη ομάδα... Στην τελευταία περίοδο κάναΜΕ σχεδόν ό,τι θέλαΜΕ ... ΣιγήσαΜΕ (!) μάλιστα την περιφέρεια των σλοβένων...".

Και ο "οικοδεσπότης", όμως, δεν πήγαινε πίσω: "... Να δούΜΕ πως θα πάΜΕ φέτος που έχουΜΕ αλλαγές στην ομάδα ... ΜΑΣ λείπουν 4 παίκτες, ωστόσο γύρισαν 2... Η Σλοβενία είναι ο κακός ΜΑΣ δαίμονας... ΜΑΣ έλειψε ο Αντώνης (Φώτσης) πέρσι..."

Βρε τί πάθαΜΕ.

(Πηγή της φωτογραφίας του έργου "La familia" της Tarsila do Amaral)

Lady In Black (Uriah Heep)

She came to me one morning, one lonely Sunday morning,
her long hair flowing in the mid-winter wind.
I know not how she found me, for in darkness I was walking,
and destruction lay around me from a fight I could not win.

She asked me name my foe then. I said the need within some men
to fight and kill their brothers without thought of men or god.
And I begged her give me horses to trample down my enemies,
so eager was my passion to devour this waste of life.

But she would not think of battle that reduces men to animals,
so easy to begin and yet impossible to end.
For she the mother of all men had counciled me so wisely that
I feared to walk alone again and asked if she would stay.

"Oh lady lend your hand," I cried, "Oh let me rest here at your side."
"Have faith and trust in me," she said and filled my heart with life.
There is no strength in numbers. I've no such misconceptions.
But when you need me be assured I won't be far away.

Thus having spoke she turned away and though I found no words to say
I stood and watched until I saw her black cloak disappear.
My labor is no easier, but now I know I'm not alone.
I find new heart each time I think upon that windy day.
And if one day she comes to you drink deeply from her words so wise.
Take courage from her as your prize and say hello for me.

Viacom vs Google

Στη δικαστική διαμάχη της Viacom με τη Google για το YouTube προστέθηκε μια ακόμη σελίδα. Ο δικαστής Λούϊς Στάντον αργά το βράδυ της Τετάρτης διέταξε, όπως γράφουν οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης, τη Google να αποκαλύψει στην ενάγουσα τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις των χρηστών από το 2005 ως σήμερα και τη συχνότητα με την οποία βλέπουν τα βίντεο.

Η ανάρτηση και παρακολούθηση των βίντεο συνιστά κατά την εταιρεία παραγωγής πειρατεία και ζητεί τα στοιχεία για να την αποδείξει. Από την άλλη πλευρά οι δικηγόροι της Google αντιτείνουν, πέραν των άλλων, πως η αναπαραγωγή στοιχείων που καταλαμβάνουν 12 terabytes (όσο δηλαδή 12 εκατ. βιβλία) θα ήταν δαπανηρή σε χρήμα και χρόνο και θα έθετε σε κίνδυνο τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών του YouTube, που αποτελούν μέγα μέρος της περιουσίας του κάθε ιστότοπου. Ο δικαστής δεν φαίνεται να υιοθετεί τα περί προστασίας των δεδομένων της Google, χαρακτηρίζοντάς τα θεωρητικά.

Η Viacom ζητεί 1 δισ δολλάρια προς αποκατάσταση της ζημίας που θεωρεί ότι έχει υποστεί από το YouTube κατηγορώντας το πως με εργαλείο το ίντερνετ έχει στήσει μηχανισμό προσβολής των δικαιωμάτων της επί διαφόρων παραγωγών, μεταξύ των οποίων και ο Μπομπ ο Σφουγγαράκης.

Η απόφαση του Στάντον έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον μεταξύ άλλων και του EFF, που τη θεωρεί αντίθετη στο Σύνταγμα που προστατεύει το δικαίωμα να διαβάζει κανείς και να εκφράζεται ανωνύμως.

Το θέμα είναι μεγάλο κι όσο εξελίσσεται η υπόθεση θα γίνεται και πιό επίκαιρο. Για μία ακόμη φορά τα αμερικάνικα δικαστήρια καλούνται -καλοκαιριάτικα- να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά.

(Πηγή της εικόνας)

Αναγραμματισμοί

Οι αναγραμματισμοί περιλαμβάνονταν ανέκαθεν στις σελίδες σταυρολέξων και άλλων γρίφων πολλών εφημερίδων και περιοδικών. Να μερικοί, όπως μας τους έστειλε φίλη:

DORMITORY = DIRTY ROOM
PRESBYTERIAN = BEST IN PRAYER
ASTRONOMER = MOON STARER
DESPERATION = A ROPE ENDS IT
THE EYES = THEY SEE
GEORGE BUSH = HE BUGS GORE
THE MORSE CODE = HERE COME DOTS
SLOT MACHINES = CASH LOST IN ME
ANIMOSITY = IS NO AMITY
ELECTION RESULTS = LIES - LET'S RECOUNT
SNOOZE ALARMS = ALAS! NO MORE Z'S
A DECIMAL POINT = I'M A DOT IN PLACE
THE EARTHQUAKES = THAT QUEER SHAKE
ELEVEN PLUS TWO = TWELVE PLUS ONE
ΜOTHER-IN-LAW = WOMAN HITLER

(Πηγή της φωτογραφίας)

Περί στυλ

Από τα χθεσινά ΝΕΑ:

"Κόντρα στα εξεζητημένα ενδυματολογικά γούστα του πήγε ο Καρλ Λάγκερφελντ για χάρη της οδικής ασφάλειας. Ο διάσημος σχεδιαστής μόδας ποζάρει φορώντας ένα φωσφοριζέ γιλέκο σε αφίσες του υπουργείου Συγκοινωνιών της Γαλλίας και δηλώνοντας: «Είναι κίτρινο. Είναι απαίσιο. Δεν ταιριάζει με τίποτα. Μπορεί όμως να σώσει ζωές». Από την 1η Ιουλίου θα πρέπει να διαθέτουν όλα τα οχήματα που κινούνται στο γαλλικό οδικό δίκτυο τρίγωνο ασφαλείας και ένα φωσφορίζον γιλέκο, ενώ το τελευταίο θα είναι υποχρεωτικό από τον Σεπτέμβριο και για τους ποδηλάτες. Ο Λάγκερφελντ μετέχει εθελοντικά στην ενημερωτική καμπάνια του γαλλικού υπουργείου, ενώ στην αφίσα δεν διστάζει να συνδυάσει το κίτρινο γιλέκο με μαύρο κοστούμι, γυαλιά ηλίου και παπιγιόν. Αν υποψιαστώ, ότι θα γίνει μόδα το γιλέκο..."

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της φωτογραφίας)

Αποκαλύψεις

Ανάμεσα στα κλασσικά ερωτήματα που απασχολούν τουλάχιστον τα τελευταία 100 χρόνια τον κόσμο συγκαταλέγεται το εάν και κατά πόσο οι μεγάλες και ισχυρές εταιρείες καθορίζουν, φανερά ή όχι, τη ζωή και την καθημερινότητά μας;

Εχει ενδιαφέρον η κριτική που θέλει μεγάλες επιτυχίες του θεάματος (κυρίως της τηλεόρασης και του κινηματογράφου) να έχουν σχεδιασθεί, συχνά μέχρι λεπτομέρειας, από διαφημιστές και μαρκετίστες με σκοπό τη δημιουργία νέων τάσεων στη μόδα και μέσω αυτής την επικράτηση νέου life style προς όφελος συγκεκριμένων προϊόντων. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα αναφέρεται η τηλεοπτική σειρά "Sex and the city" ή συνοπτικά Satc.

Δεν είναι, όμως, η πετυχημένη σειρά και η μόνη περίπτωση που "κατασκευάζεται" βάσει σχεδίου μια γοητευτική "πραγματικότητα" προς όφελος κάποιων. Πρόσφατα στους Τάϊμς της Νέας Υόρκης ο συγγραφέας Νταν Κέπελ σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του αναφέρεται στον τρόπο, με τον οποίο ουσιαστικά επιβλήθηκε στη δύση η μπανάνα ως βασικό στοιχείο της καθημερινή διατροφής.

Αποκαλύπτει, μάλιστα, ότι από περίπου 1.000 είδη μπανάνας η δύση γνωρίζει και γεύεται μόνο ένα (1), "χάρις" στην επιτυχημένη στρατηγική της United Fruit Company (της γνωστής μας Τσικίτα). Στρατηγική που άρχισε να εφαρμόζεται δύο αιώνες πριν και περιελάμβανε όχι μόνο παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή των χωρών που παράγουν μπανάνες, καταστροφή δασών, δημιουργία σιδηροδρόμων κ.α. ώστε να είναι ευχερής η γρήγορη μεταφορά, αλλά και η επιστράτευση παιδιάτρων και άλλων ειδικών προκειμένου να πείσουν τις μητέρες για τη χρησιμότητα της μπανάνας στην παιδική διατροφή.

Μπορεί κάποιος να πεί, ότι έτσι είναι ζωή και η ανθρωπότητα έφθασε εδώ που έφθασε και επειδή κάποιοι πολιτικοί, στρατηγοί, επιστήμονες, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες κλπ είχαν ιδέες, σχέδια και φιλοδοξίες που τα έκαναν πράξη. Καμμία αντίρρηση. Είναι πολύ καλύτερα, όμως, να το γνωρίζουμε κι εδώ είναι η προσφορά του Κέπελ.

(Πηγή της εικόνας)

Μιά άλλη όψη

To Euro 2008 ολοκληρώθηκε με την ομάδα της Ισπανίας να κερδίζει -δικαίως εν συγκρίσει με την αντίπαλό της στον τελικό- το κύπελλο της πρωταθλήτριας. Δεν είναι σαφές, εάν και πόσο έλλειψε από τη διοργάνωση η ομάδα της Αγγλίας. Οι πιστοί φίλοι της ασφαλώς και θα επιθυμούσαν να τη δουν να αγωνίζεται, όμως οι υπόλοιποι "ουδέτεροι" ποδοσφαιρόφιλοι μάλλον δεν ένιωσαν μεγάλο το κενό.

Και δεν έφθανε αυτό. Μέρος του αγγλικού τύπου δεν διστάζει να γράψει, πως ευτυχώς που δεν προκρίθηκαν τα "λιοντάρια" στην τελική φάση γιατί: α) περίπου θα "δεινοπαθούσαν" από τις φορμαρισμένες ομάδες και β) δεν θα είχαν και πολλά να προσφέρουν στο θέαμα και την ουσία του αθλήματος.

Δεν αποκλείεται τα δημοσιεύματα αυτά να απηχούν κάποιο "υπόγειο" πόλεμο μεταξύ ομοσπονδίας, παικτών, (πρώην και νυν) προπονητών κλπ. Ωστόσο δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει κανείς, ότι τέτοιες τοποθετήσεις σπανίζουν.

Ενώ ο αθλητικός και μή τύπος πλημμυρίζει από άρθρα και ρεπορτάζ που αρέσκονται να παραληρούν (συχνά κατά μεταφυσικό τρόπο, αναφερόμενα σε μοίρες, πεπρωμένα κ.α.) κυρίως στο ανέμισμα της σημαίας και το άκουσμα του εθνικού ύμνου της χώρας τους, χωρίς να αποδίδουν και μεγάλη σημασία στην απόδοση της ομάδας τους, οι άγγλοι για μία ακόμη φορά προτιμούν τη "μοναξιά" της οδήγησης στην αριστερή πλευρά του δρόμου.

(Πηγή της εικόνας)