To Euro 2008 ολοκληρώθηκε με την ομάδα της Ισπανίας να κερδίζει -δικαίως εν συγκρίσει με την αντίπαλό της στον τελικό- το κύπελλο της πρωταθλήτριας. Δεν είναι σαφές, εάν και πόσο έλλειψε από τη διοργάνωση η ομάδα της Αγγλίας. Οι πιστοί φίλοι της ασφαλώς και θα επιθυμούσαν να τη δουν να αγωνίζεται, όμως οι υπόλοιποι "ουδέτεροι" ποδοσφαιρόφιλοι μάλλον δεν ένιωσαν μεγάλο το κενό. Και δεν έφθανε αυτό. Μέρος του αγγλικού τύπου δεν διστάζει να γράψει, πως ευτυχώς που δεν προκρίθηκαν τα "λιοντάρια" στην τελική φάση γιατί: α) περίπου θα "δεινοπαθούσαν" από τις φορμαρισμένες ομάδες και β) δεν θα είχαν και πολλά να προσφέρουν στο θέαμα και την ουσία του αθλήματος.
Δεν αποκλείεται τα δημοσιεύματα αυτά να απηχούν κάποιο "υπόγειο" πόλεμο μεταξύ ομοσπονδίας, παικτών, (πρώην και νυν) προπονητών κλπ. Ωστόσο δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει κανείς, ότι τέτοιες τοποθετήσεις σπανίζουν.
Ενώ ο αθλητικός και μή τύπος πλημμυρίζει από άρθρα και ρεπορτάζ που αρέσκονται να παραληρούν (συχνά κατά μεταφυσικό τρόπο, αναφερόμενα σε μοίρες, πεπρωμένα κ.α.) κυρίως στο ανέμισμα της σημαίας και το άκουσμα του εθνικού ύμνου της χώρας τους, χωρίς να αποδίδουν και μεγάλη σημασία στην απόδοση της ομάδας τους, οι άγγλοι για μία ακόμη φορά προτιμούν τη "μοναξιά" της οδήγησης στην αριστερή πλευρά του δρόμου.
(Πηγή της εικόνας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου