Ελάχιστοι, όντως, είναι αυτοί που μπορούν να διαψεύσουν ή να επιβεβαιώσουν τη μαρτυρία Κάπου στο χθεσινό Βήμα, σχετικά με το C4I, και πολλοί στοιχηματίζουν πως δεν πρόκειται ασφαλώς (οι ... ελάχιστοι αυτοί) να το κάνουν. Δεν θα ήταν ίσως σοφό, να αποκλείσει κανείς κάποιες γενικόλογες αντιδράσεις, αλλά τεκμηριωμένος αντίλογος από εμπλεκόμενους δεν έχει και τις περισσότερες πιθανότητες να προβληθεί. Ωστόσο, ανεξάρτητα από τη βασιμότητα των καταγγελιών, το κλίμα που αποπνέει η μαρτυρία είναι γνωστό σε όλους άνω των 15 ετών κι ανταποκρίνεται με θαυμαστή ακρίβεια στο πλαίσιο λειτουργίας ενός μεγάλου μέρους (άνω του 90%) της κρατικής μηχανής και του δημόσιου τομέα της χώρας. Για να είμαστε ειλικρινείς, πολλές περιγραφές της μαρτυρίας ταιριάζουν ικανοποιητικά και στον ιδιωτικό τομέα, εκεί, όμως, ισχύουν άλλοι κανόνες που αφορούν συνήθως μόνο τη συγκεκριμένη επιχείρηση, τους ανθρώπους και τους πελάτες της κι όχι το σύνολο των φορολογούμενων και μη πολιτών. Ιδού, για του λόγου το αληθές, ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
"Η σύμβαση που υπογράφηκε μεταξύ του προμηθευτή ομίλου SΑΙC/Siemens και του ελληνικού Δημοσίου δεν ελέγχθηκε ποτέ από έναν τεχνικό σύμβουλο κατά τη φάση της κατάρτισής της, ώστε να εντοπισθούν οι σοβαρές ασάφειες γύρω από την τεχνική υλοποίηση του έργου και να προσδιοριστούν συγκεκριμένες προδιαγραφές βάσει των οποίων θα γινόταν η υλοποίηση αυτή. Ετσι, ένα από τα σημαντικότερα έργα υψηλής τεχνολογίας της χώρας ελέγχθηκε για την πληρότητά του από δικηγόρους, οικονομολόγους και στρατιωτικούς οι οποίοι ποτέ τους δεν είχαν αντικρίσει εργοτάξιο. Ο δε «ειδικός» σύμβουλος ασφαλείας από την Αυστραλία, ο οποίος αμείφθηκε με τεράστια ποσά για να συντάξει τις προδιαγραφές λειτουργίας του C4Ι, είχε στο προσωπικό του μόνο έναν (1) αρχιτέκτονα με ελάχιστη εμπειρία σε έργα... Οι προδιαγραφές προέβλεπαν αυθαίρετα την ομαλή λειτουργία ενός online συστήματος πληροφόρησης στο οποίο θα συνεργάζονταν αρμονικά 1.100 υπολογιστές, όταν το μεγαλύτερο αντίστοιχο σύστημα στη Ν. Υόρκη ως εκείνη τη στιγμή αξιοποιούσε περίπου 120 υπολογιστές. Το θλιβερό αποτέλεσμα ήταν κατά τη διάρκεια των αγώνων το σύστημα να καταρρέει όταν έμπαιναν online πάνω από 80 σημεία. Αν και το Δημόσιο γνώριζε πολύ καλά από καιρό ότι κάποια στιγμή θα έπρεπε να εγκαταστήσει τον ανάδοχο του C4Ι στις διάφορες αθλητικές εγκαταστάσεις, δεν έπραξε τίποτε ώστε να δεσμεύσει τις εταιρείες που κατασκεύαζαν τις εγκαταστάσεις αυτές να δεχθούν την κοινοπραξία SΑΙC/Siemens τότε που έπρεπε στα εργοτάξιά τους. Η ομάδα μου άκουγε καθημερινά τους εργοταξιάρχες των κατασκευαστικών εταιρειών να μας λένε (σε διάφορα στάδια αδιαφορίας ή εχθρότητας): « Δεν ξέρω τίποτε,αφού τελειώσουμε εμείς και παραδώσουμε το έργο στη ΓΓΑ (ή στη ΓΓΔΕ) τότε μόνο θα μπούνε οι ανάδοχοι του C4Ι...".
Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ
(Πηγή της εικόνας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου