Μιά ζωή την έχουμε

Κατά την απονομή τηλεοπτικών βραβείων της περασμένης εβδομάδας περίσσεψε, όπως σημείωσαν οι τηλεκριτικοί, η αμηχανία των βραβευμένων καθώς αισθάνονταν υποχρεωμένοι να ευχαριστήσουν συνεργάτες και φίλους, συζύγους και γονείς, παιδιά και σκυλιά.

Υπήρξαν και μερικοί που διάλεξαν να αποφύγουν την πεπατημένη, επιχειρώντας να μιλήσουν "κάπως" πιό αυθόρμητα. Ξεχώρισε η δήλωση μιας νέας και φερέλπιδος σεναριογράφου, η οποία προτίμησε να ευχαριστήσει φίλους και γνωστούς που της επέτρεψαν να "κατακλέψει" τη ζωή τους για να την κάνει επεισόδια στο σίριαλ που έγραφε.

Η αλήθεια είναι, πως συχνά συναντάται και το αντίστροφο: αρκετοί τηλεθεατές "κατακλέβουν" τα σίριαλ για να τα κάνουν μέρος της "ζωής" τους. Ο μόνος κίνδυνος είναι όταν τα σίριαλ είναι περισσότερα του ενός, οπότε η "υιοθέτησή" τους σε μία και μόνη ζωή ενός και μόνο ανθρώπου δημιουργεί κάπου κάπου μικρομπερδέματα.

Από την άλλη θα μπορούσε να πεί κανείς, ότι αυτό ακριβώς είχε κατά νου ο Γκοντάρ όταν έλεγε: "Μια ιστορία πρέπει να έχει Αρχή, Μέση και Τέλος, όχι όμως αναγκαστικά με αυτή τη σειρά".

(Πηγή της φωτογραφίας)