Είναι απορίας άξιο πώς καταφέρνει τα τελευταία 10 χρόνια η αντροπαρέα μας να συναντιέται -με μικρές παρασπονδίες και ψιλοκαθυστερήσεις- το βράδυ της παραμονής της Καθαρής Δευτέρας. Ολο τον υπόλοιπο χρόνο είμαστε χαμένοι, αυτή όμως τη νύχτα παρόντες στο ίδιο μπαρ από το 2007. Το προηγούμενο στέκι έκλεισε (έγινε είδη δώρων) κι έτσι, αναγκαστικά, έπρεπε να βρεθεί καινούργιο που βρίσκεται -πού αλλού;- στα βόρεια προάστεια.
Η παρέα στην κλασσική σύνθεσή της αριθμεί 5 άτομα. Την προηγούμενη φορά τρεις ήταν παντρεμένοι, ένας προσφάτως χωρισμένος κι ένας φανατικός εργένης. Χθές είχαμε μια απουσία: Ηλθαν οι 2 παντρεμένοι, ο χωρισμένος που εν τω μεταξύ συζεί κι ο εργένης, που συνεχίζει να κρατάει ψηλά τη σημαία της συνέπειάς του (της οποίας είναι κι ο αυστηρότερος κριτής).
Περιμένοντας τα πρώτα ποτά έγινε μια γρήγορη ενημέρωση σε τίτλους, δεν υπήρχε κάτι που να προξενεί έκπληξη κι έτσι ξεκίνησε αυτό το χάος που ενσκήπτει όταν η παρέα αποτελείται μόνο από άνδρες: η συζήτηση πεταγόταν από το ένα θέμα στο άλλο, τα πειράγματα για την ήττα του βάζελου ήταν έντονα, τα ανέκδοτα έπεφταν κατά ριπάς, η κριτική στο φορολογικό νομοσχέδιο ήταν υψηλή.
Σ' αυτό το μοτίβο κύλησε η ώρα μέχρι τον τρίτο και τελευταίο γύρο των ποτών. Καθώς έφθασαν και πήραν τη θέση τους τα χέρια μας είχε πάει 12:30, η ένταση της μουσικής είχε ανέβει κι επικοινωνία λόγω του θορύβου ήταν δύσκολη. Ετσι κάπου κάπου χάζευα δεξιά μας ένα ζευγάρι, που προσπαθούσε χωρίς επιτυχία να ανταποκριθεί στο πνεύμα της ημέρας (14.2)
Υπήρχαν μεγάλες παύσεις, κατά τις οποίες έμπλεκαν τα χέρια τους κοιτάζοντας ο καθένας μπροστά, όπως οι καλεσμένοι στις εκπομπές της τηλεόρασης.
Γυρίζοντας την προσοχή μου στην παρέα είδα το χωρισμένο να έχει το λόγο και τους άλλους να πασχίζουν να τον ακούσουν. Μιλούσε για μια επαγγελματική συνάντηση στο Γραφείο του, στην οποία ήταν -χωρίς ιδιαίτερο λόγο- πολύ αγχωμένος. Καθώς ολοκληρώθηκε κι η αίθουσα συσκέψεων άδειαζε τον πλησίασε μια νέα συνεργάτης του (Κάλι το μικρό της) και τον ρώτησε, γιατί δείχνει τόσο στρεσαρισμένος; Διαλέγοντας νάναι ειλικρινής της απάντησε, πως εδώ και 2 μήνες έφθανε στη δουλειά του το πρωΐ έχοντας προγραμματίσει να κάνει 10 συγκεκριμένα πράγματα κι έφευγε το βράδυ, χωρίς νάχει ασχοληθεί με τα 5 από αυτά ενώ είχαν σκάσει και διάφορα άλλα. Ολοι μας νιώσαμε γρήγορα, πώς αισθανόταν, και κουνήσαμε το κεφάλι.
- Και τί σου είπε; ρώτησε ο ένας παντρεμένος, ψάχνοντας στο μπώλ με τους ξηρούς καρπούς όπου υπήρχαν μόνο φλούδια (το τελευταίο φυστίκι είχα προλάβει εγώ).
- Οτι είναι θέμα ...ρόνου, απάντησε, ενώ από τα ηχεία ούρλιαζε "happy birthday" ο Στήβι Γουόντερ και μιά τούρτα υπερίπτατο (με τα βεγγαλικά της) για να προσγειωθεί 2 τραπέζια πίσω μας.
- That's life, έσπευσε να προσθέσει με νόημα ο εργένης.
Γύρω στη 1 πληρώσαμε και το διαλύσαμε, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για το βράδυ της Κυριακής 6.3.2011. Επιστρέφοντας σπίτι θυμήθηκα την τελευταία κουβέντα κι επειδή δεν ήμουν σίγουρος για την απάντηση που έδωσε η κοπέλα στο φίλο μας τον κάλεσα στο κινητό:
- Ρε συ, τί ακριβώς σου είπε η Κάλι (δεν την είπαμε);
- Ναί, ότι είναι θέμα Κρόνου
- Χρόνου ή Κρόνου;
- Κρόνου! Επέμενε πως ήταν ανάδρομος από τα μέσα Νοεμβρίου...
Σκάσαμε κι οι 2 μας στα γέλια κι έτσι -online κι εύθυμοι, μιλώντας για διάφορα- έφθασα πρώτος στο σπίτι μου και τον καληνύχτισα.
Η παρέα στην κλασσική σύνθεσή της αριθμεί 5 άτομα. Την προηγούμενη φορά τρεις ήταν παντρεμένοι, ένας προσφάτως χωρισμένος κι ένας φανατικός εργένης. Χθές είχαμε μια απουσία: Ηλθαν οι 2 παντρεμένοι, ο χωρισμένος που εν τω μεταξύ συζεί κι ο εργένης, που συνεχίζει να κρατάει ψηλά τη σημαία της συνέπειάς του (της οποίας είναι κι ο αυστηρότερος κριτής).
Περιμένοντας τα πρώτα ποτά έγινε μια γρήγορη ενημέρωση σε τίτλους, δεν υπήρχε κάτι που να προξενεί έκπληξη κι έτσι ξεκίνησε αυτό το χάος που ενσκήπτει όταν η παρέα αποτελείται μόνο από άνδρες: η συζήτηση πεταγόταν από το ένα θέμα στο άλλο, τα πειράγματα για την ήττα του βάζελου ήταν έντονα, τα ανέκδοτα έπεφταν κατά ριπάς, η κριτική στο φορολογικό νομοσχέδιο ήταν υψηλή.
Σ' αυτό το μοτίβο κύλησε η ώρα μέχρι τον τρίτο και τελευταίο γύρο των ποτών. Καθώς έφθασαν και πήραν τη θέση τους τα χέρια μας είχε πάει 12:30, η ένταση της μουσικής είχε ανέβει κι επικοινωνία λόγω του θορύβου ήταν δύσκολη. Ετσι κάπου κάπου χάζευα δεξιά μας ένα ζευγάρι, που προσπαθούσε χωρίς επιτυχία να ανταποκριθεί στο πνεύμα της ημέρας (14.2)
Υπήρχαν μεγάλες παύσεις, κατά τις οποίες έμπλεκαν τα χέρια τους κοιτάζοντας ο καθένας μπροστά, όπως οι καλεσμένοι στις εκπομπές της τηλεόρασης.
Γυρίζοντας την προσοχή μου στην παρέα είδα το χωρισμένο να έχει το λόγο και τους άλλους να πασχίζουν να τον ακούσουν. Μιλούσε για μια επαγγελματική συνάντηση στο Γραφείο του, στην οποία ήταν -χωρίς ιδιαίτερο λόγο- πολύ αγχωμένος. Καθώς ολοκληρώθηκε κι η αίθουσα συσκέψεων άδειαζε τον πλησίασε μια νέα συνεργάτης του (Κάλι το μικρό της) και τον ρώτησε, γιατί δείχνει τόσο στρεσαρισμένος; Διαλέγοντας νάναι ειλικρινής της απάντησε, πως εδώ και 2 μήνες έφθανε στη δουλειά του το πρωΐ έχοντας προγραμματίσει να κάνει 10 συγκεκριμένα πράγματα κι έφευγε το βράδυ, χωρίς νάχει ασχοληθεί με τα 5 από αυτά ενώ είχαν σκάσει και διάφορα άλλα. Ολοι μας νιώσαμε γρήγορα, πώς αισθανόταν, και κουνήσαμε το κεφάλι.
- Και τί σου είπε; ρώτησε ο ένας παντρεμένος, ψάχνοντας στο μπώλ με τους ξηρούς καρπούς όπου υπήρχαν μόνο φλούδια (το τελευταίο φυστίκι είχα προλάβει εγώ).
- Οτι είναι θέμα ...ρόνου, απάντησε, ενώ από τα ηχεία ούρλιαζε "happy birthday" ο Στήβι Γουόντερ και μιά τούρτα υπερίπτατο (με τα βεγγαλικά της) για να προσγειωθεί 2 τραπέζια πίσω μας.
- That's life, έσπευσε να προσθέσει με νόημα ο εργένης.
Γύρω στη 1 πληρώσαμε και το διαλύσαμε, ανανεώνοντας το ραντεβού μας για το βράδυ της Κυριακής 6.3.2011. Επιστρέφοντας σπίτι θυμήθηκα την τελευταία κουβέντα κι επειδή δεν ήμουν σίγουρος για την απάντηση που έδωσε η κοπέλα στο φίλο μας τον κάλεσα στο κινητό:
- Ρε συ, τί ακριβώς σου είπε η Κάλι (δεν την είπαμε);
- Ναί, ότι είναι θέμα Κρόνου
- Χρόνου ή Κρόνου;
- Κρόνου! Επέμενε πως ήταν ανάδρομος από τα μέσα Νοεμβρίου...
Σκάσαμε κι οι 2 μας στα γέλια κι έτσι -online κι εύθυμοι, μιλώντας για διάφορα- έφθασα πρώτος στο σπίτι μου και τον καληνύχτισα.
(Προέλευση της εικόνας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου