30.4.09
Ερωτήματα
"Ακούγεται μικρόψυχο, το καταλαβαίνω. Οπως, από μια πλευρά,είναι μικρόψυχη κάθε επιφύλαξη στην προσπάθεια να απαλυνθεί το- τελικώς μη απαλυνόμενο- βάρος ενός τραγικού περιστατικού.
Ωστόσο και στις τραγωδίες οι αντιδράσεις μας μπορεί να γεννούν ερωτήματα. Και αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με τις αρχές μας δεν πρέπει να τα προσπερνούμε.
Αναφέρομαι στην τροπολογία με την οποία αποκτά το δικαίωμα να εισαχθεί χωρίς εξετάσεις σε οιαδήποτε πανεπιστημιακή σχολή η αδελφή του μαθητή που σκοτώθηκε στα Εξάρχεια από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού. Δεν θα αποκλειστεί, βέβαια, κανείς. Η εισαγωγή θα γίνει καθ΄ υπέρβαση του κλειστού αριθμού εισακτέων. Αλλά χωρίς εξετάσεις.
Απ΄ ό,τι κατάλαβα από τη διατύπωση, χωρίς καν την προϋπόθεση της βάσης σε όλα τα μαθήματα. Αιτιολογική σκέψη της τροπολογίας είναι, διαβάσαμε, το αίσθημα της Πολιτείας ότι έχει ηθική υποχρέωση να τιμήσει τη μνήμη του αδικοχαμένου μαθητή.
Είναι εμφανές ότι με αυτές τις λέξεις το κράτος δεν λέει την αλήθεια. Η Πολιτεία δεν αισθάνεται ηθική υποχρέωση να τιμήσει κάποια μνήμη (ας αφήσει κανείς το ότι όλων των παιδιών ή και των ενηλίκων η μνήμη είναι, με αυτήν την έννοια, άξια τιμής)- αισθάνεται ευθύνηγια τον θάνατο του μαθητή.
Και την αισθάνεται δικαίως, διότι, είτε επρόκειτο για δόλο είτε για βαριά αμέλεια είτε για ωμή βλακεία, της πολιτείας λειτουργός ήταν εκείνος που προκάλεσε το κακό.
Είναι όμως αυτή η προσπάθεια απάλυνσης των συνεπειών του κακού (που, είπαμε, δεν απαλύνονται) σωστή; Εχει κανείς την αξίωση για απονομή δικαιοσύνης, την αξίωση για μια ηθική αναγνώριση, εκείνην ακόμη για μια χρηματική καταβολή, μια που αυτός ο- ατελής- τρόπος «αποζημίωσης», που δεν ανορθώνει την απώλεια, κρατεί στο νομικό σύστημα.
Είναι όμως εύλογο να διατρήσουμε το σύστημα και τους όρους εισαγωγής στα ΑΕΙ απονέμοντας μια ονομαστική εξαίρεση ως συγγνώμη μάλλον αναντίστοιχη σε υφή προς το ατόπημά μας;
Δεν έχω την απάντηση. Και ίσως δίκαια θα αντιτείνει κανείς ότι δεν πρέπει να αποδίδουμε στις εισαγωγικές των ΑΕΙ διαστάσεις τόσο μεγάλες. Δεν μπορώ, όμως, να μη θυμηθώ πως κάθε φορά που ένας έκτακτος διορισμός παρέχεται ως αποζημίωση ή ως έπαθλο, σκεφτόμαστε μήπως άλλης υφής πρέπει να είναι και οι απολογίες και οι κότινοι.
Στη συγκεκριμένη τραγική απώλεια το βάρος είναι, βέβαια, πολύ μεγάλο- όπως και οι αντιδράσεις που πυροδότησε. Ωστόσο, με όλο τον σεβασμό στο αγόρι που χάθηκε και στο κορίτσι που πρέπει να στηριχθεί, αυτή η συγκεκριμένη απολογία θα ήταν ίσως σκόπιμο να μας απασχολήσει.
Για το πόσο τελικώς τιμά το θύμα μας και πόσο το κράτος μας, δηλαδή εμάς τους ίδιους..."
Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ
(Προέλευση της εικόνας)
27.4.09
26.4.09
Dizzy
Dizzy, I’m so dizzy my head is spinning
Like a whirlpool it never ends
And it’s You girl makin’ it spin
You're making me dizzy
First time that I saw You girl, I knew that I just had to make You mine
But it’s so hard to talk to You with fellows hangin’ round You all the time
I want You for my sweet pet, but You keep playing hard to get
I’m going round in circles all the time
Dizzy, I’m so dizzy my head is spinning
Like a whirlpool it never ends
And it’s You girl makin’ it spin
You're making me dizzy
I finally got to talk to You and I told You just exactly how I felt
Then I held You close to me and kissed You and my heart began to melt
Girl You've got control on me,cuz I’m so dizzy I can't see
I need to call a doctor for some help
Dizzy, I’m so dizzy my head is spinning
Like a whirlpool it never ends
And it’s You girl makin’ it spin
You're making me dizzy
my head is spinning
Like a whirlpool it never ends
And it’s You girl making it spin
You're making me dizzy
you're making me dizzy
23.4.09
Elis Regina - Águas de Março
É pau, é pedra, é o fim do caminho
É um resto de toco, é um pouco sozinho
É um caco de vidro, é a vida é o sol
É a noite, é a morte, é um laço, é o anzol
É peroba do campo, é o nó da madeira
Caingá Candeia, é o Matita Pereira
É madeira de vento, tombo da ribanceira
É o mistério profundo, é o queira ou não queira
É o vento ventando, é o fim da ladeira,
É a viga, é o vão, festa da cumeeira
É a chuva chovendo, é a conversa ribeira
Das águas de março, é o fim da canseira
É o pé, é o chão, é a marcha estradeira,
Passarinho na mão, pedra de atiradeira
É a ave no céu, é uma ave no chão,
É um regato, é uma fonte, é um pedaço de pão
É o fundo do poço, é o fim do caminho
No rosto o desgosto, é um pouco sozinho
É um estrepe, é um prego, é uma conta, é um conto
É um pingo pingando, é uma conta, é um ponto
É um peixe, é um gesto, é uma prata brilhando
É a luz da manhã, é o tijolo chegando
É a lenha, é o dia, é o fim da picada
É a garrafa de cana, o estilhaço na estrada
É o projeto da casa, é o corpo na cama
É o carro enguiçado, é a lama, é a lama
É um passo, é uma ponte, é um sapo, é uma rã
É um resto de mato, na luz da manhã
São as águas de março fechando o verão
É a promessa de vida no teu coração
É uma cobra, é um pau,é João, é José
É um espinho na mão, é um corte no pé
São as águas de março fechando o verão
É a promessa de vida no teu coração
É pau, é pedra, é o fim do caminho
É um resto de toco, é um pouco sozinho
É um passo, é uma ponte, é um sapo, é uma rã
É um belo horizonte, é a febre terçã.
(Εντοπισμός βίντεο: antonix)
16.4.09
Mellow yellow
I'm just mad about Saffron
Saffron's mad about me
I'm just mad about Saffron
She's just mad about me
They call me mellow yellow
(Quite rightly)
They call me mellow yellow
(Quite rightly)
They call me mellow yellow
I'm just mad about Fourteen
Fourteen's mad about me
I'm just mad about Fourteen
She's just mad about me
{Refrain}
Born high forever to fly
Wind velocity nil
Wanna high forever to fly
If you want your cup our fill
{Refrain}
(So mellow, he's so yellow)
Electrical banana
Is gonna be a sudden craze
Electrical banana
Is bound to be the very next phase
They call it mellow yellow
(Quite rightly)
They call me mellow yellow
(Quite rightly)
They call me mellow yellow
Saffron -- yeah
I'm just mad about her
I'm just mad about Saffron
She's just mad about me
15.4.09
Εεεεπ
Τέτοιο πράγμα δεν ειπώθηκε από τον αμερικανό ψυχολόγο, το αντίθετο: "... Τόνισε ότι δεν πιστεύει στη μεταθανάτια ζωή, «ο φόβος του θανάτου είναι η μητέρα όλων των θρησκειών. Ολα τα θρησκεύματα υπόσχονται στους “ψηφοφόρους” τους κάποια μορφή αθανασίας,ένα είδος ανακούφισης από τον τρόμο της πλήρους απουσίας μας από το Σύμπαν»".
Τα ίδια άλλωστε υποστηρίζει και το βιβλίο του "Στον κήπο του Επίκουρου - Αφήνοντας πίσω τον τρόμο του θανάτου" (Εκδόσεις Αγρα): "... Το μυστικό είναι να ζούμε όσο περισσότερο χωρίς απωθημένα. Οσο περισσότερο συμφιλιωνόμαστε με τον θάνατο τόσο πιο πολύ απομακρυνόμαστε από την ιδέα του Θεού.Είναι απίστευτο το τι έχει σκαρφιστεί ο άνθρωπος ανά τους αιώνες προκειμένου να αποκλείσει από τη ζωή του το τραγικό φινάλε της. Κάποιοι πιστεύουν ότι η μεταθανάτια ζωή είναι ένα είδος reunion πάρτι με όλα τα αγαπημένα σου πρόσωπα να σε υποδέχονται στην αίθουσα αναμονής.΄Η, για παράδειγμα,οι Αιγύπτιοι συσκεύαζαν τους νεκρούς τους σαν... σάντουιτς προκειμένου να τους κρατήσουν φρέσκους για μια αιωνιότητα...".
(Προέλευση της εικόνας)
13.4.09
Περί πλέϊ οφ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2008-2009
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΑΓΩΝΩΝ ΚΑΤΑΤΑΞΗΣ “Super League Ελλάδα” περιόδου 2008-2009
1. Τις διατάξεις του καταστατικού της “Super League Ελλάδα”
2. Τις διατάξεις του Καταστατικού της ΕΠΟ, του Κανονισμού Αγώνων Ποδοσφαίρου (Κ.Α.Π.), καθώς και των Κανόνων Παιχνιδιού, όπως ισχύουν κάθε φορά.
Εφαρμοζόμενες διατάξεις
της Super League για την αγωνιστική περίοδο 2008 – 2009, εκτός και αν προβλέπεται κάτι συγκεκριμένο στην παρούσα.
Προκήρυξη Αγώνων Κατάταξης
προβλέπονται στην περίπτωση αυτή από τις σχετικές διατάξεις του Κ.Α.Π.
Δικαίωμα συμμετοχής
Πρόγραμμα – Διεξαγωγή Αγώνων
• Όμιλος 4 ομάδων με διεξαγωγή αγώνων μεταξύ όλων των ομάδων εντός και εκτός έδρας
Με τη λήξη του Πρωταθλήματος ΟΠΑΠ της αγωνιστικής περιόδου 2007 - 2008, συντάσσεται ειδικός πίνακας με την βαθμολογία των ομάδων που κατέλαβαν τις θέσεις από 2 έως 5, όπου λαμβάνεται υπόψη το σύνολο των βαθμών που κατέκτησαν οι ομάδες, με βάση την ακόλουθη συνάρτηση:
- η ομάδα που κατέλαβε την 4η θέση ξεκινά με 1/5 των βαθμών διαφοράς που έχει από την 5η ομάδα
- η ομάδα που κατέλαβε την 3η θέση ξεκινά με 1/5 των βαθμών διαφοράς που έχει από την 5η ομάδα
- η ομάδα που κατέλαβε την 2η θέση ξεκινά με 1/5 των βαθμών διαφοράς που έχει από την 5η ομάδα
ΟΠΑΠ της Super League.
Ημέρα και ώρα τέλεσης των αγώνων
Παρατηρήσεις – Ποινές Αποκλεισμού
διάρκεια του Πρωταθλήματος ΟΠΑΠ και σε περίπτωση μη επάρκειας αγωνιστικών ημερών, εκτίονται κατά σειρά στους Αγώνες Κατάταξης που ακολουθούν.
12.4.09
11.4.09
Γούστα
1. «Πολίτης Κέιν» (1942) του Όρσον Γουέλς / 107
2. «Αποκάλυψη τώρα» (1979) του Φράνσις Φορντ Κόπολα / 74
3. «Ο Νονός» (1972) του Φράνσις Φορντ Κόπολα / 60
4. «Αντρέι Ρουμπλιόφ» (1966) του Αντρέι Ταρκόφσκι / 56
5. «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» (1968) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ / 55
6. «Ραν» (1985) του Ακίρα Κουροσάβα / 51
7. «Blade runner» (1982) του Ρίντλεϊ Σκοτ / 48
8. «Οκτώμισι» (1963) του Φεντερίκο Φελίνι / 45
9. «Ο Λόγος» (1955) του Καρλ Θίοντορ Ντράγιερ / 44
10. «Φάνι και Αλέξανδρος» (1982) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν / 39
11. «Θωρηκτό Ποτέμκιν» (1925) του Σεργκέι Αϊζενστάιν / 38
12. «Η λεωφόρος της Δύσεως» (1950) του Μπίλι Γουάιλντερ / 37
13. «Amarcord» (1973) του Φεντερίκο Φελίνι / 35
14. «Θίασος» (1974) του Θόδωρου Αγγελόπουλου / 33
-«Στάλκερ» (1979) του Αντρέι Ταρκόφσκι / 33
16. «Ο ψεύτης ήλιος» (1994) του Νικίτα Μιχάλκοφ / 32
17. «Αταλάντη» (1934) του Ζαν Βιγκό / 30
18. «Γατόπαρδος» (1963) του Λουκίνο Βισκόντι / 27
19. «Το κουρδιστό πορτοκάλι» (1971) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ / 26
20. «Vertigo. Δεσμώτης του ιλίγγου» (1958) του Άλφρεντ Χίτσκοκ / 24
21. «Η θυσία» (1986) του Αντρέι Ταρκόφσκι / 23
22. «Ευδοκία» (1974) του Αλέξη Δαμιανού / 22
23. «Ο καθρέφτης» (1974) του Αντρέι Ταρκόφσκι / 21
-«Οργισμένο είδωλο» (1980) του Μάρτιν Σκορσέζε / 21
25. «Η έβδομη σφραγίδα» (1957) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν / 20
-«Επάγγελμα ρεπόρτερ» (1975) του Μικελάντζελο Αντονιόνι / 20
-«400 χτυπήματα» (1959) του Φρανσουά Τριφό / 20
-«Το τελευταίο τανγκό στο Παρίσι» (1972) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι / 20
-«Η φωλιά του κούκου» (1975) του Μίλος Φόρμαν / 20
-«La strada» (1954) του Φεντερίκο Φελίνι / 20
31. «Γερτρούδη» (1964) του Καρλ Θίοντορ Ντράγιερ / 19
32. «Ο κλέφτης των ποδηλάτων» (1948) του Βιτόριο ντε Σίκα / 18
33. «Ταξιτζής» (1976) του Μάρτιν Σκορσέζε / 17
-«Ουγκέτσου Μονογκατάρι» (1953) του Κένζι Μιζογκούτσι / 17
-«Νοσταλγία» (1983) του Αντρέι Ταρκόφσκι / 17
36. «Τα φτερά του έρωτα» (1987) του Βιμ Βέντερς / 16
-«Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» (2000) του Ντάρεν Αρονόφσκι / 16
-«Blow up» (1966) του Μικελάντζελο Αντονιόνι / 16
-«1900» (1976) του Μπερνάρντο Μπερτολούτσι / 16
-«Λόρενς της Αραβίας» (1962) του Ντέιβιντ Λιν / 16
-«Salo – 120 μέρες στα Σόδομα» (1975) του Πιερ Πάολο Παζολίνι / 16
-«Au hazard Balthasar» (1966) του Ρομπέρ Μπρεσόν / 16
43. «Ο θρόνος του αίματος» (1957) του Ακίρα Κουροσάβα / 15
-«Ο πόλεμος των κουμπιών» (1962) του Ιβ Ρομπέρ / 15
-«Η επιστροφή» (2003) του Αντρέι Ζβιάνγκιτσεφ / 15
46. «Η αυγή» (1927) του Φρίντριχ Βίλελμ Μουρνάου / 14
-«Μυστικά και ψέματα» (1996) του Μάικ Λι / 14
-«Chinatown» (1974) του Ρομάν Πολάνσκι / 14
-«Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του» (1971) του Ντάλτον Τράμπο / 14
50. «Το λιμάνι της αγωνίας» (1954) του Ελίας Καζάν / 13
-«Ο στρατηγός» (1927) του Μπάστερ Κίτον / 13
-«Η φλόγα που τρεμοσβήνει» (1963) του Λουί Μαλ / 13
-«Umberto D.» (1952) του Βιτόριο ντε Σίκα / 13
-«Σταυρωμένοι εραστές» (1954) του Κένζι Μιζογκούτσι / 13
55. «Ο ένοικος» (1976) του Ρομάν Πολάνσκι / 12
-«Χιροσίμα, αγάπη μου» (1959) του Αλέν Ρενέ / 12
-«Οι ζωές των άλλων» (2006) του Φλόριαν Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ / 12
58. «Μπεν Χουρ» (1959) του Γουίλιαμ Γουάιλερ / 11
-«Slamdog millionaire» (2009) τουΝτάνιΜπόιλ / 11
60. «Η κάλπικη λίρα» (1955) του Γιώργου Τζαβέλλα / 10
-«Άγριες φράουλες» (1957) του Ίνγκμαρ Μπέργκαν / 10
-«Χρυσοθήρας» (1925) του Τσάρλι Τσάπλιν / 10
-«12 πίθηκοι» (1995) του Τέρι Γκίλιαμ / 10
-«Σιωπή» (1963) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν / 10
-«Ο τρίτος άνθρωπος» (1949) του Κάρολ Ριντ / 10
-«Θέλμα και Λουίζ» (1991) του Ρίντλεϊ Σκοτ / 10
-«Τζίλντα» (1946) του Τσαρλς Βίντορ / 10
-«Ένα αγρίμι στην πόλη» (1969) του Φρανσουά Τριφό / 10
-«2046» (2004) του Γουόνγκ Καρ Βάι / 10
-«Δεκάλογος» (1989-90) του Κριστόφ Κισλόφσκι / 10
-«Μπάρι Λίντον» (1975) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ / 10
-«Μετά τα μεσάνυχτα» (1985) του Μάρτιν Σκορσέζε / 10
-«Ταξίδι στο Τόκιο» (1953) του Γιασουχίρο Όζου / 10
74. «Η περιφρόνηση» (1963) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ / 9
-«Το χαμίνι» (1921) του Τσάρλι Τσάπλιν / 9
-«Ζαν ντ’ Αρκ» (1927) του Καρλ Θίοντορ Ντράγιερ / 9
-«Πέτρινα χρόνια» (1988) του Παντελή Βούλγαρη / 9
-«Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» (1964) του Πιερ Πάολο Παζολίνι / 9
-«One week» (2008) του Τομ Κλάιν / 9
-«Σατυρικόν» (1969) του Φεντερίκο Φελίνι / 9
-«Μοντέρνοι καιροί» (1936) του Τσάρλι Τσάπλιν / 9
-«Χωρίς ήλιο» (1982) του Κρις Μαρκέρ / 9
-«Αλφαβίλ» (1965) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ / 9
84. «Ψυχώ» (1960) του Άφρεντ Χίτσκοκ / 8
-«Οδός Μαλχόλαντ» (2001) του Ντέιβιντ Λιντς / 8
-«Μαθήματα πιάνου» (1993) της Τζέιν Κάμπιον / 8
-«Πρόσωπα (1968) του Τζον Κασσαβέτη / 8
-«SOS Πεντάγωνο καλεί Μόσχα» (1964) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ / 8
-«Νύχτες της Καμπίρια» (1957) του Φεντερίκο Φελίνι / 8
-«Οι νύφες» (2004) του Παντελή Βούλγαρη / 8
-«Crash» (1996) του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ / 8
-«Ο τρελός Πιερό» (1965) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ / 8
-«Φάλσταφ, καμπάνες τα μεσάνυχτα» (1971) του Όρσον Γουέλς / 8
-«Δεν θα τα πάρεις μαζί σου» (1938) του Φρανκ Κάπρα / 8
-«Το πέρασμα του χρόνου» (1975) του Βιμ Βέντερς / 8
-«Μ» (1931) του Φριτς Λανγκ / 8
-«Persona» (1966) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν / 8
-«Διψασμένος για ηδονή» («In a lonely place») (1950) του Νίκολας Ρεγκ / 8
-«Ζιλ και Τζιμ» (1961) του Ζαν-Λικ Γκοντάρ / 8
-«Ο πορτοφολάς» (1959) του Ρομπέρ Μπρεσόν / 8
-«Αμελί» (2001) του Ζαν-Πιερ Ζενέ / 8
-«Η καταδίωξη» (1966) του Άρθουρ Πεν / 8
-«Αγάπα με αν τολμάς» (2003) του Γιαν Σαμιέλ / 8
-«Η δεύτερη πνοή» (2007) του Αλέν Κορνό / 8
-«Η δασκάλα του πιάνου» (2001) του Μίκαελ Χάνεκε / 8
Δεν αναφέρονται τα κριτήρια, που έπρεπε να ληφθούν υπ' όψιν για να επιλεγεί κάποια ταινία, από την ίδια τη λίστα όμως εύκολα προκύπτει πως (αν υπήρχαν) ήταν συγκεχυμένα. Εύστοχα υπήρξαν και τα σχόλια του Δ. Δανίκα.
Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ
(Προέλευση της εικόνας)
10.4.09
Υπάρχουν κι αυτά!
"Σε τούτη την εποχή της κρίσης και της απόλυτης μιζέριας, πολιτικής, οικονομικής και μιντιακής, θα περίμενε κανείς πως τα πάντα κινούνται αναλόγως. Και όμως, μεταξύ πτωχεύσεων, απολύσεων, περικοπών και γενικευμένης γκρίνιας, υπάρχουν ζώνες φωτεινές και ελπιδοφόρες οι οποίες ξεπερνούν την καταθλιπτική ατμόσφαιρα που μετέφεραν στο Πανελλήνιο η προχθεσινή θεατρική αγόρευση του κ. Παυλίδη και η χθεσινή κοινοβουλευτική αντιπαράθεση για τον νόμο και την τάξη. Παραδόξως μάλιστα αυτές οι ελπιδοφόρες ζώνες ευδοκιμούν στις πιο συκοφαντημένες τούτον τον καιρό περιοχές της χώρας, που δεν είναι άλλες από αυτές των πανεπιστημίων. Οπως ακούστηκε προχθές σε μία από τις εκδηλώσεις του Ανοιχτού Φόρουμ για την οικονομία, που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών, περίπου 1.000 ερευνητές προπτυχιακοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές εργάζονται σε ερευνητικά προγράμματα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, μοχθούν για τη νέα γνώση, προπαρασκευάζουν επί της ουσίας τον πλούτο του μέλλοντος.
Ερεθίστηκε από την αναφορά ο παρευρισκόμενος διευθύνων σύμβουλος της Μicrosoft Ηellas κ. Χρήστος Τσάγκος και άρχισε να περιγράφει αφανείς νεανικές πρωτοβουλίες στη ζώνη των νέων τεχνολογιών. Μίλησε για τα «Σαββατοκύριακα του ξεκινήματος», που υποστηρίζει η εταιρεία του, προσφέροντας τον χώρο και μικρή οργανωτική βοήθεια.
Σε αυτά τα διήμερα συμμετέχουν άγνωστοι μεταξύ τους νέοι επιστήμονες, οι οποίοι αξιολογούν τις τεχνολογικές συνθήκες, ενημερώνονται για την τεχνολογική πρόοδο και ανταλλάσσουν ιδέες για πιθανές δραστηριότητες. Από τέτοιες συναντήσεις, περίπου 90 ατόμων, έχουν χτιστεί ως τώρα οχτώ νεανικές εταιρείες στη ζώνη των νέων τεχνολογιών και των νέων υπηρεσιών. Αντιστοίχως τους τελευταίους μήνες, πάλι στη ζώνη των νέων τεχνολογιών, λειτουργεί η ομάδα «Οpen Coffee», η οποία δεν έχει ούτε γραφείο ούτε ιδιαίτερη οργανωτική δομή.
Μέσω υπολογιστών άγνωστοι και πάλι μεταξύ τους νέοι επικοινωνούν και συγκεντρώνονται την πρώτη Τρίτη κάθε μήνα σε δημόσιους χώρους, όπου πίνουν καφέ όρθιοι, συνομιλούν και ανταλλάσσουν ιδέες για τις δυνατότητες επιχειρηματικής αξιοποίησης των τεχνολογικών δυνατοτήτων και εξελίξεων. Και από αυτές τις συναντήσεις έχουν προκύψει νέα εταιρικά σχήματα.
O κ. Τσάγκος βεβαίωσε ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια κρύβουν πολλά ταλέντα, επικαλούμενος αποτελέσματα πρόσφατων διεθνών διαγωνισμών, όπου οι ελληνικές συμμετοχές κατέκτησαν τη δεύτερη και τρίτη θέση ανταγωνιζόμενες ευθέως 25.000 αποφοίτους του ΜΙΤ και άλλων διακεκριμένων τεχνολογικών ιδρυμάτων από όλον τον κόσμο. Είναι αυτά νέα ελπιδοφόρα. Ακόμη και στα ευτελισμένα, στα αναρχοκρατούμενα, όπως θεωρούν οι πολλοί, πανεπιστήμια, η γνώση ευδοκιμεί, δημιουργεί φυτώρια παραγωγής και νέων ιδεών που ξεφεύγουν του συνηθισμένου προβληματικού κύκλου, ο οποίος ατυχώς νομίζει ότι μας ορίζει".
Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ
(Προέλευση της εικόνας)
9.4.09
Κυκλοφορεί...
"... Δεν ξέρω πόσο έχει να κάνει με την γενικότερη κρίση στην αγορά, που δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστα τα έσοδα των ΜΜΕ, αλλά δείχνει ολοένα και περισσότερο να αυξάνεται η αυτοδιαφήμιση των καναλιών της ΕΡΤ. Οσο μειώνονται οι διαφημίσεις, τόσο "περισσεύει" χρόνος φαίνεται κι έτσι ακούγονται σποτάκια όπως αυτό: εκπομπή τάδε (απαγγέλλεται ο τίτλος), κάθε μέρα 12 με 3 το βράδυ...".
Για τη μεταφορά
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ
(Προέλευση της εικόνας)
8.4.09
Και τώρα;
"Oι δύο καλύτερες έντυπες εφημερίδες στις Ηνωμένες Πολιτείες, η «Seattle Ρost-Ιntelligencer» και η «Christian Science Μonitor», μόλις απεβίωσαν. Οι «Νew Υork Τimes» βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και οι «Los Αngeles Τimes» έχουν ήδη χρεοκοπήσει. Στα κρεβάτια γύρω τους, στην εντατική, οι εφημερίδες σε όλον τον κόσμο τρέφονται μελάνι με ορό, ενώ οι κάτωχροι συγγενείς στέκονται και κοιτάζουν αποσβολωμένοι. Πόσες από αυτές θα επιζήσουν της ύφεσης; Και πώς θα μοιάζει ένας κόσμος με πολύ λιγότερους ανθρώπους στη συγκέντρωση και στην επιλογή των ειδήσεων;
Οι εφημερίδες βρίσκονται σε μια παράδοξη θέση. Τις ιστορίες που γράφουμε τις διαβάζουν περισσότεροι άνθρωποι από ποτέ: μέσω του Διαδικτύου έχουμε υψηλότερη αναγνωσιμότητα από ποτέ. Αλλά μαραζώνουμε. Γιατί;
Οπως εξηγεί ο καθηγητής Πολ Σταρ του Πρίνστον:
«Ως πρόσφατατο Διαδίκτυο έμοιαζε κυρίως να είναι συμπληρωματικό, διευρύνοντας προς το άπειρο τις ευκαιρίες έκφρασης του καθενός αλλά και του δημοσίου διαλόγου, ενώ οι εφημερίδες και τα άλλα μέσα της παλαιάς εποχής συνέχιζαν να υπηρετούν τις παλαιές λειτουργίες τους, όπως να τροφοδοτούν τον κύριο όγκο της αυθεντικής ενημέρωσης της κοινής γνώμης». Ολο και περισσότεροι τις διαβάζατε διαδικτυακά, αλλά τον λογαριασμό τον πλήρωναν οι αναγνώστες και οι διαφημιστές των έντυπων εφημερίδων.
Αυτό όμως δεν μπορούσε να διαρκέσει παρά μόνο για μία μεταβατική δεκαετία. Καθώς όλο και περισσότεροι αναγνώστες άρχισαν να χρησιμοποιούν το «ποντίκι» τους αντί για τα δάχτυλά τους, το θέμα έχει σχεδόν τελειώσει. Το πρόβλημα είναι ότι ένας διαδικτυακός αναγνώστης έχει για τους διαφημιστές το 10% της αξίας ενός αναγνώστη εφημερίδας. Ετσι, για κάθε αναγνώστη που χάνει η σελίδα, χρειάζονται δέκα στην οθόνη. Τα ποσά δεν αθροίζονται, έτσι οι εφημερίδες ασθενούν και μειώνουν το προσωπικό τους.
Πρόσφατη μελέτη της «Τhe Journal of Law, Εconomics and Οrganisation» έδειξε ότι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες μείωσης της διαφθοράς σε μια χώρα είναι«η ελεύθερη κυκλοφορία των καθημερινών εφημερίδων» . Πηγαίνετε σε οποιαδήποτε χώρα και θα ανακαλύψετε ότι, όσο χαμηλότερη είναι η κυκλοφορία των εφημερίδων, τόσο μεγαλύτερη είναι η διαφθορά. Αν κανείς δεν προσέχει τι γίνεται, γίνονται όλα. Καθώς οι λειτουργοί της έντυπης δημοσιογραφίας εξαφανίζονται, δημιουργείται ένα κενό που οι δημοσιογράφοι του Διαδικτύου δεν μπορούν να καλύψουν. Με λιγότερα έσοδα από διαφημίσεις και χωρίς τον οβολό των αναγνωστών, έχουν πολύ λιγότερα χρήματα να διαθέσουν για ανταποκριτές στο εξωτερικό, για επικίνδυνες έρευνες ή για να κάνουν το κουραστικό και μακρόχρονο έργο που συχνά απαιτεί η δημοσιογραφία.
Αυτό δεν χρειάζεται να συμβεί. Πολλοί άνθρωποι στην όλο και περισσότερο απελπισμένη βιομηχανία των εφημερίδων ψιθυρίζουν διάφορες λύσεις, βασισμένες στην τεχνολογία: Ορισμένοι λένε ότι ένα εύκολο σύστημα μικρο-πληρωμών online- κάτι σαν i-tunes των ειδήσεων- θα μας σώσει. Αλλοι επενδύουν τις ελπίδες τους στο Κindle, τον μηχανισμό χεριού με τον οποίο μπορεί κάποιος να αγοράσει την εφημερίδα της αρεσκείας του. Αλλά δεν αντέχουμε να περιμένουμε τη μαζική εφαρμογή τους: ως τότε θα έχουν χαθεί για πάντα οι τίτλοι, η συσσωρευμένη σοφία και τα οικοδομήματα της δημοσιογραφίας.
Υπάρχει καλύτερος τρόπος. Σε μια εποχή εξαγορών, αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πειραματίζονται με τρόπους υποστήριξης του κόσμου της ειδησεογραφίας, έτσι ώστε να επιζήσει και στον 21ο αιώνα. Το καλύτερο σχέδιο έχει έλθει από τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. Εφαρμόζει ένα πρόγραμμα βάσει του οποίου κάθε γάλλος πολίτης, συμπληρώνοντας το 18ο έτος της ηλικίας του, θα κερδίζει μια δωρεάν συνδρομή ενός έτους στην εφημερίδα της επιλογής του. Τα αποτελέσματα είναι πολύ καλά. Πολλοί νέοι αναγνώστες αναπτύσσουν τη συνήθεια της ανάγνωσης μιας εφημερίδας. Από την άλλη, οι εφημερίδες θα ανταγωνιστούν σκληρότερα για να κρατήσουν την εγγυημένη αυτή προσοδοφόρο αγορά και να είναι το προϊόν τους προσιτό και φρέσκο.
Φυσικά, υπάρχει ένας τρομερός κίνδυνος αν φθάσουμε στο σημείο να εξαρτώνται οι εφημερίδες από τις κυβερνητικές ενέργειες. Κανείς δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο. Υπάρχουν όμως τρόποι να αποφύγουμε αυτή την παγίδα. Το 1971 η σουηδική κυβέρνηση καθιέρωσε ένα σύστημα επιχορηγήσεων των εφημερίδων από ένα ανεξάρτητο σώμα, που εξετάζει την κυκλοφορία τους και τα οικονομικά στοιχεία τους. Το ενδιαφέρον είναι ότι από τότε ο σουηδικός Τύπος έγινε πιο επικριτικός και επιθετικός απ΄ ό,τι προηγουμένως.
Καθώς ο γδούπος από την πτώση των εφημερίδων περνάει τον Ατλαντικό, δεν μπορούμε να καθυστερούμε. Οι καλές εφημερίδες - με όλες τις ατέλειες και την επιλεκτική τους όραση- είναι η δύναμη της αντιπροσωπευτικής κυβέρνησης. Το 1787 οΤόμας Τζέφερσον έγραψε:
«Αν θα έπρεπε να αποφασίσω τι να έχουμε, μια κυβέρνηση χωρίς εφημερίδες ή εφημερίδες χωρίς κυβέρνηση, δεν θα δίσταζα να επιλέξω το δεύτερο» . Αν δεν αναλάβουμε δράση τώρα, ενδεχομένως να μείνουμε με το αντίθετο: με κυβερνήσεις, αλλά χωρίς εφημερίδες να τις παρακολουθούν".
5.4.09
Top ten
"Ποιες ήταν οι 10 πιο δημοφιλείς ιστοσελίδες εφημερίδων στις ΗΠΑ το 2008; Η επισκεψιμότητα στα σάιτ των αμερικανικών εντύπων αυξήθηκε κατά 12,1% τη χρονιά που πέρασε.
«Τhe Νew Υork Τimes»,
www.nytimes.com 19.503.667 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 33% σε σχέση με το 2007
www.usatoday.com 10.845.000 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 12%
www.washingtonpost. com 10.260167.000 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 19%
www.latimes.com 7.886.250 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 54%
www.wsj.com 7.169.333 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 60%
www.boston.com/boston globe 5.211.083 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 22%
www.nypost.com 4.335.583 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 30%
www.chicagotribune.com 4.271.833 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 34%
www.nydailynews.com 4.226.083 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 68%
www.sfgate.com 4.158.000 επισκέψεις τον μήνα- αύξηση 10%"
Για την αντιγραφή
ΜΟΝ - ΖΥΓΑ
(Προέλευση της εικόνας)
4.4.09
3.4.09
1965
J'avais dessiné sur le sable
Son doux visage qui me souriait,
Puis il a plu sur cette plage.
Dans cet orage elle a disparu.
Et j'ai crié, crié "Aline !". Faut qu'elle revienne.
Et j'ai pleuré, pleuré Oh j'avais trop de peine.
Je me suis assis auprès de son âme
Mais la belle dame s'était enfuie.
Je l'ai cherchée sans plus y croire
Et sans un espoir pour me guider.
Et j'ai crié, crié "Aline !" pour qu'elle revienne.
Et j'ai pleuré, pleuré Oh j'avais trop de peine.
Je n'ai gardé que ce doux visage
Comme une épave sur le sable mouillé.
Et j'ai crié, crié "Aline !". Faut qu'elle revienne.
Et j'ai pleuré, pleuré Oh j'avais trop de peine.
Et j'ai crié, crié "Aline !". Faut qu'elle revienne.
Et j'ai pleuré, pleuré Oh j'avais trop de peine.
Et j'ai crié, crié "Aline !". Faut qu'elle revienne.
Et j'ai pleuré, pleuré Oh j'avais trop de peine.
2.4.09
1969
Which way you goin Billy?
Can I go too?
Which way you goin Billy?
Can I go with you?
I really love you, Billy
And all this time
I thought you loved me, Billy
And you were mine
Im gonna miss you, Billy
And though Im trying
Im hurting so bad, Billy
I cant help crying
You are my whole, babe
My heart and my soul, babe
Id have nothing to show, babe
If you should go away
You are my whole, babe
My heart and my soul, babe.
Id have nothing to show, babe
If you should go
Which way you going, Billy?
Or need I ask?
Cause you dont want me, Billy
Youre free at last
I wont forget you, Billy
For all my life
Ill always love you, Billy
Ill stay your wife
You are my whole, babe
My heart and my soul, babe
Id have nothing to show, babe
If you should go away
You are my whole, babe
My heart and my soul, babe
Id have nothing to show, babe
If you should go
You are my whole, babe
My heart and my soul, babe
Id have nothing to show, babe
If you should go
I wont forget you, Billy