Το 1976 ο Φασμπίντερ γυρίζει την "Κινέζικη ρουλέτα". Είναι εποχή που κάθε φίλμ του γερμανού σκηνοθέτη και σεναριογράφου προκαλεί έντονες συζητήσεις σε "σινεφίλ" -ο όρος, που καθιερώθηκε από το Αθηνόραμα, είναι μεταγενέστερος- και μη. Με την ταινία γίνεται τότε ευρύτερα γνωστό ένα παράξενο παιγνίδι. Παίζεται μεταξύ 2 (ομάδων ή προσώπων) κι αφορά κάποιο τρίτο υπαρκτό και γνωστό και στους 2 πρόσωπο. Ο ένας (χωρίς βέβαια να ξέρει, ποιόν έχει βάλει στο μυαλό του ο άλλος) κάνει ερωτήσεις του τύπου: "Αν (το τρίτο αυτό πρόσωπο) ήταν χρώμα, τί χρώμα θα ήταν;" κι ο άλλος απαντά ό,τι (χρώμα) πιστεύει πως θα ήταν το άγνωστο πρόσωπο. Ανάλογα με τη φαντασία των παικτών ερωτήσεις κι απαντήσεις διαδέχονται η μία την άλλη κι αυτό μπορεί να κρατήσει για ώρα. Δεν υπάρχουν "απαγορευμένες" ερωτήσεις και οι απαντήσεις είναι "υποχρεωτικές".
ΥΓ: Ακούγεται παράδοξο κι ίσως μυστηριώδες, αλλά 8 στις 10 φορές ο ερωτών εύρισκε -εύκολα ή δύσκολα- το πρόσωπο που είχε βάλει στο νού του ο απαντών.
(Πηγή της εικόνας)
2 σχόλια:
Ανάλογο, λίγο πιο χαζό, εκείνο που ο ένας υποκρίνεται με κινήσεις κάποιον ήρωα του κινηματογράφου και ο άλλος πρέπει να μαντέψει ποιόν ή ποιά σκηνή και από ποιό φίλμ. Προϋποθεση βέβαια ήταν να έχουν δεί όλα τα φίλμ οι δύο παίκτες, πράγμα όχι πολύ δύσκολο αφού σχεδόν όλοι έβλεπαν σχεδόν όλες τις ταινίες τότε..
Νομίζω πως αυτό το παιχνίδι είναι τέλειο.Κ μάλλον πάνω σε κάποια τέτοια ιδέα είναι κ η γνωστή σε όλους παντομίμα. Με παρέα χειμώνα στο τζάκι αυτά τα παιχνίδια είναι υπέροχα.
Δημοσίευση σχολίου