17.1.09
Save The Last Dance For Me
You can dance-every dance with the guy
Who gives you the eye,let him hold you tight
You can smile-every smile for the man
Who held your hand neath the pale moon light
But don't forget who's takin' you home
And in whose arms you're gonna be
So darlin' save the last dance for me
Oh I know that the music's fine
Like sparklin' wine,go and have your fun
Laugh and sing,but while we're apart
Don't give your heart to anyone
But don't forget who's takin' you home
And in whose arms you're gonna be
So darlin' save the last dance for me
Baby don't you know I love you so
Can't you feel it when we touch
I will never never let you go
I love you oh so much
You can dance,go and carry on
Till the night is gone
And it's time to go
If he asks if you're all alone
Can he walk you home,you must tell him no
'Cause don't forget who's taking you home
And in whose arms you're gonna be
Save the last dance for me
'Cause don't forget who's taking you home
And in whose arms you're gonna be
So darling,save the last dance for me
Save the last dance for me
Save the last dance for me.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Α.. επιτέλους, η αρχαιολογική σκαπάνη φτανει στα βαθύτερα στρώματα του μουσικού μου παρελθόντος κ με πληροφορεί τί λέει αυτό το μυθικό τραγούδι.
Το θυμάμαι και σε πολύ πιο μελωδική εκτέλεση.
Ισως κάποιοι, πάλι, δεν 'πιάσουν' μερικά από τα λεγόμενα του. Ερχεται από την εποχή που ο χορός γινόταν ανα ζεύγη, σε τετ-α-τετ, με σωματική επαφή. Τα δύο μέρη αγκαλιάζονταν και χόρευαν συγχρονίζοντας τις κινήσεις τους – τα ‘βήματα’.. Κατόπιν πολύπλοκης σιωπηλής απτικής βολιδοσκόπησης στον πρώτο χορό του συγκεκριμμένου ζεύγους προέκυπτε ο βαθμός, η θερμότητα, το σφίξιμο του αγκαλιάσματος. Προέκυπτε και το αν θα επαναληφθεί ο συνδιασμός των δύο.
Είχε προηγηθεί αίτηση του άρρενος: "χορεύουμε;". Η αίτηση απευθύνονταν συχνά -όταν η δεσποινίς ανήκε σε διαφορετική παρέα ή σε άλλο τραπέζι- στον διαπεπιστευμένο συνοδό της ΄ντάμας΄, είτε ευθέως είτε ως επιβεβαίωση με νεύμα κατάνευσης προς αυτόν μετα την πρώτη θετική απάντηση της. Ως συνοδός αναγνωριζόταν κάποιος που καθόταν κοντά της ή που εμφανώς έδειχνε ενήλιξ συγγενής.
Παρά το σύντομο αυτό τελετουργικό (πολύ πιό χρονοβόρα ήταν η λήψη της απόφασης: "να την ζητήσω;" "ναι ρε, άντε" "και άμα πει όχι;") το αποτέλεσμα ήταν απίστευτα θετικό. Η κοντινή επαφή ξεπέρναγε με συνοπτικές διαδικασίες πολλά στάδια προσέγγισης άλλων τακτικών.
Είχα διαβάσει για την τρομερή απήχηση και εξάπλωση που είχε διεθνώς το Ταγκό (έτσι το μάθαμε στην ελλάδα, τονισμένο στη λήγουσα αλα γαλλικά, αφού με γαλλική κουλτούρα ζούσαμε εδώ μέχρι σχεδόν το ’70) όταν πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα, από το γεγονός ότι για πρώτη φορά οι δύο ετερόφυλλοι χορευτές σφιχταγγαλιάζονταν.
Το ταγκό αντικαταστάθηκε από το μπλουζ που, με πιο ελεύθερη δομή και λιγότερες τυπικούρες από αυτό, κυριάρχησε στα πάρτυ και στα κέντρα.
Ολα τα κομμάτια που παίζονταν δεν ήταν μπλουζ ή παραλλαγές του -υπό τον γενικό συνοπτικό τίτλο ‘ωφέλιμα’ (για την ελλάδα μιλάω τώρα). Αν όμως τα άλλων ρυθμών, τα άνευ σωματικής επαφής, το παρατραβάγανε, αν έπεφταν πολλά μαζί, άρχιζε η υπόκωφη διαμαρτυρία από το κοινό που ζητούσε να επιστρέφει περιοδικά το κλίμα στον βαθύ του στόχο.
Αυτή η μεγάλη κατάκτηση στις ανθρώπινες σχέσεις και ήθη, ο ανα ζεύγη χορός σε κοντινή σωματική επαφή, έγκαταλείφθηκε πια. Πολύ δυσμενής εξέλιξη κατά τη γνώμη μου..
Η αγγλοσαξωνική μουσική πρακτική της ποπ που κυριάρχησε δεν την άντεξε. Επέδρασε και εδώ ο υπόκωφος πουριτανισμός των αγγλόφωνων. Στην πόπ (μουσική και αλλού) λες διατυπώνεις φωνάζεις κραυγάζεις χτυπιέσαι, με ειλικρίνεια έστω, αλλα στο βάθος είσαι μόνος μακρυά.. Είναι σαν τις μπύρες που κατεβάζεις το σαββατόβραδο μέχρι να γίνεις ταπί και να μπορέσεις να ουρλιάξεις. Μοναχικό ξέσπασμα, δειλία επαφής. Σταδιακά και με διαδικασία φυσικής επιλογής το μπλούζ ως χορός αποβλήθηκε. Μαζί με τα χαμηλωμένα φώτα, το χαύνο βλέμα του ‘καβαλιέρου’ που διαπιστώνει κάποια επιτυχία, την ανταλλαγή αχνών νοημάτων ανάμεσα σε φίλες/ους, την ανησυχία του συνοδού που παρακολουθεί απ’έξω το ζευγάρι που χορεύει..
Ισως με γνώση των παραπάνω γίνει καλύτερα αντιληπτό το σκηνικό που περιγράφει το πρώτο τετράστιχο του γλυκόπικρου ονειρικού «save the last dance for me»
Εξαιρετική και πολύ ζεστή (σχεδόν τρυφερή) η περιγραφή της όλης κατάστασης που κάνει ο προλαλήσας.
Αν είχα κάτι να προσθέσω σε επίπεδο technicalities θα ήταν το επί χρόνια σχεδόν ακατόρθωτο για αρκετούς και πάντως για μένα: τη στιγμή που με ελαφρά υπόκλιση έτεινες το δεξί χέρι στην κοπέλα ζητώντας της να χορέψετε έπρεπε (κατά τις οδηγίες μεγαλύτερων αδελφών, ξαδέλφων, φίλων κλπ και κάποιους κανόνες του σαβουάρ βίβρ) ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ με το αριστερό να κουμπώνεις το κουμπί του σακκακιού. Ναι, δεν είναι τωρινή η μόδα με τους 25άρηδες να βγαίνουν τα σαββατόβραδα κουστουμαρισμένοι.
Tα φωνητικά είναι όλα τα λεφτά και σ' αυτό και στο προηγούμενο κομμάτι
Για χάρη της παρέας το πάρτι συνεχίζεται...
... κι ολοκληρώνεται (προς το παρόν)
Δημοσίευση σχολίου