Αλλαγές

Από τη χθεσινή Ελευθεροτυπία το άρθρο της Κορίνας Βασιλοπούλου:

"Η «αλλαγή» ταιριάζει στην Αμερική: Στον Λευκό Οίκο έχει εγκατασταθεί ένας μαύρος πρόεδρος και χιλιάδες χιλιόμετρα νοτιότερα, η Βολιβία επισφράγισε μια αλλαγή που ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια, όταν εξέλεξε τον πρώτο ιθαγενή πρόεδρο στην ιστορία της. Ενέκρινε, μάλιστα, με μεγάλη πλειοψηφία ένα νέο σύνταγμα, το οποίο κατοχυρώνει την πολιτική ισοτιμία και την ιδιαίτερη πολιτιστική κληρονομιά των αυτοχθόνων, που απαρτίζουν την πλειοψηφία του πληθυσμού.

Οπως και στις ΗΠΑ, πριν από μερικές δεκαετίες, οι έγχρωμοι αντιμετωπίζονταν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας στις μισές αμερικανικές πολιτείες, έτσι και στη Βολιβία οι ιθαγενείς απέκτησαν δικαίωμα ψήφου μόλις το 1952. Μέχρι τότε, τους απαγόρευαν ακόμα και να περνούν έξω από την πλατεία Μουρίγιο της πρωτεύουσας Λα Πας, όπου βρίσκεται το προεδρικό μέγαρο. Είναι απορίας άξιον πώς αυτός ο παραλληλισμός έχει διαφύγει από τα περισσότερα διεθνή ΜΜΕ, τα οποία εμμένουν στον κίνδυνο για «ακυβερνησία» που ελλοχεύει στη Βολιβία, αφού οι τέσσερις πλούσιες ανατολικές επαρχίες της χώρας ψήφισαν όχι, όπως ήταν αναμενόμενο.

Λίγο φως έχει πέσει επίσης σε πολλές ιδιαίτερα προοδευτικές μεταρρυθμίσεις που προβλέπει το νέο σύνταγμα: αλλάζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς της γης, κατοχυρώνεται η προστασία της γλώσσας και της παράδοσης των 36 ινδιάνικων φυλών της χώρας και επιβάλλεται ένα ελάχιστο ποσοστό συμμετοχής των ιθαγενών στη Βουλή και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ακόμη οι φυσικοί πόροι (νερό, φυσικό αέριο, πετρέλαιο) αποτελούν κτήμα του λαού και απαγορεύεται αυστηρά η ιδιωτικοποίησή τους, ενώ το καθολικό δόγμα χάνει τον επίσημο χαρακτήρα του και η Βολιβία γίνεται ανεξίθρησκη χώρα.

Ωστόσο, το σύνταγμα που ψηφίστηκε την περασμένη Κυριακή, αν και πολύ προοδευτικό για τα δεδομένα της Λατινικής Αμερικής, αποτελεί μια πιο απαλυμένη μορφή εκείνου που είχε αρχικά εισηγηθεί ο Εβο Μοράλες. Ο βολιβιανός πρόεδρος, για να πετύχει μια στοιχειώδη συναίνεση με τη δεξιά αντιπολίτευση, συμφώνησε να μην ισχύσει αναδρομικά το μέτρο που προβλέπει ότι κανένας πολίτης δεν μπορεί να έχει στην κατοχή του περισσότερα από 5.000 εκτάρια γης και να μη θιγούν οι μεγάλες ιδιοκτησίες, παρά μόνο στην περίπτωση που παραμένουν ανεκμετάλλευτες ή που οι αγρότες που τις καλλιεργούν εργάζονται σε καθεστώς εκμετάλλευσης.

Δέχτηκε, επίσης, να προκηρύξει πρόωρες προεδρικές εκλογές για το Δεκέμβριο του 2009 (αντί για το 2011), προκειμένου να περάσει η ρύθμιση που επιτρέπει στον εν ενεργεία πρόεδρο να διεκδικήσει δεύτερη συνεχή θητεία. Μια δεύτερη νίκη πάντως για τον Μοράλες, εκτός από την έγκριση του νέου συντάγματος, είναι το γεγονός ότι έχει απέναντί του μια σχετικά αποδυναμωμένη δεξιά.

Μπορεί το «όχι» να υπερίσχυσε στα τέσσερα προπύργια της αντιπολίτευσης, οι αντίπαλοί του ωστόσο εισπράττουν άλλη μια καθαρή ήττα, ενώ αδυνατούν να αναδείξουν μια ηγετική μορφή. Ακόμα και ο πρώην κυβερνήτης της Κοτσαμπάμπα, Μάνφρεντ Ρέγιες Βίγια, ένας από τους πλέον ορκισμένους εχθρούς του Μοράλες, παραδέχθηκε στην αμερικανική «Washington Post» ότι «δεν υπάρχει σήμερα σοβαρή αντιπολίτευση στη χώρα».

Επίσης, δεν είναι βέβαιο ότι η βολιβιανή δεξιά θα εξακολουθήσει να απολαμβάνει την παραδοσιακή αμερικανική υποστήριξη με τον Μπαράκ Ομπάμα. Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν οι φωνές που τον καλούν να εγκαινιάσει μια νέα πολιτική στη Λατινική Αμερική, τονίζοντας ότι οι εξελίξεις στη Βολιβία αποτελούν μια καλή αφορμή. Ο Ομπάμα, από τις πρώτες κιόλας μέρες, σημειώνει στροφή 180 μοιρών από την πολιτική Μπους. Θα εφαρμόσει το σύνθημα για «αλλαγή» και στη γειτονιά του;".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Πηγή της εικόνας)