Εγινε μανία σε πολλές παρέες κι ήταν ο τρόπος που συχνά έλυνε "διαφορές" μεταξύ φίλων, αδελφών, συναδέλφων, συμμαθητών ή απλώς γνωστών, κυρίως ως προς αιώνιο ερώτημα "ποιός θα πάει να κάνει κάποια δουλειά" πχ να πάρει καφέ, να φέρει εφημερίδες, να βγάλει εισιτήρια, να κάνει "σκονάκια" για τις εξετάσεις κοκ.Το παιγνίδι είναι απλό. Υπάρχουν τρείς στάσεις που επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν οι παίκτες με τα χέρια τους: πέτρα (το χέρι κλειστό σαν γροθιά), ψαλίδι (δείκτης και μέσος ανοικτοί και το υπόλοιπο χέρι κλειστό) και χαρτί (παλάμη ανοικτή). Η κάθε στάση κερδίζει μία από τις υπόλοιπες και χάνει από την άλλη.
Η πέτρα κερδίζει (αχρηστεύει) το ψαλίδι, αλλά χάνει (διπλώνεται) από το χαρτί
Το ψαλίδι κερδίζει (κόβει) το χαρτί, αλλά χάνει (αχρηστεύεται) από την πέτρα
Το χαρτί κερδίζει (διπλώνει) την πέτρα, αλλά χάνει (κόβεται) από το ψαλίδι.
Οι παίκτες καλούνται (ακολουθώντας κοινό ρυθμό στις κινήσεις) να χρησιμοποιήσουν π.χ 5 φορές κάποια από τις 3 στάσεις. Οποιος κερδίσει τις περισσότερες φορές (best of 5) κερδίζει την παρτίδα κι ο χαμένος κάνει τη "δουλειά". Οταν οι παίκτες χρησιμοποιήσουν την ίδια στάση, η κίνηση δεν μετράει κι επαναλαμβάνεται.
(Πηγή της εικόνας)
1 σχόλιο:
Στην Κίνα υπάρχει ένα δημοφιλέστατο παιχνίδι, παρόμοιο με την τριανταμία στους κανόνες, που παίζεται όμως χρησιμοποιώντας τις παλάμες και τα δάκτυλα του ενός χεριού, με τρόπο που θυμίζει πολύ το ψαλίδι/πέτρα/χαρτί.
Δημοσίευση σχολίου