Ελλάς - Γαλλία συμμαχία

Κατά μία άποψη ο Σαρκοζί εμπνεύσθηκε το πολιτικό άνοιγμα προς πολλά στελέχη του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος από τη Νέα Δημοκρατία και τον Καραμανλή. Πράγματι, ο λαμπρός αυτός δρόμος άνοιξε με τη συνεργασία ΝΔ με τον Στ. Παπαθεμελή στις τελευταίες εκλογές και εμπεδώθηκε με την υποψηφιότητα (και εκλογή) του Κ. Παπούλια στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Τελευταίοι καρποί της υπήρξαν η προσέγγιση με τον Γ. Αρσένη και προ ημερών το φλερτ με τον Γ. Παπαντωνίου. Στη Γαλλία το εγχείρημα είναι αλήθεια πως βρήκε μεγάλη ανταπόκριση, αφού όπως όλα δείχνουν ο Ζ. Λάγκ δεν θα είναι ο τελευταίος από τους επιφανείς σοσιαλιστές που θα διαβούν το Ρουβίκωνα.

Η ίδια άποψη σημειώνει με νόημα, πως ο Γάλλος Πρόεδρος με τον πληθωρικό τρόπο που υλοποιεί αυτή την πολιτική δημιουργεί στον κόσμο του σύγχυση κι ερωτηματικά, σχετικά με το συμπέρασμα που πρέπει να βγάλει. Ετσι πέρα από τά γνωστά περί σύγκλισης δεξιάς -σοσιαλδημοκρατίας μπορεί βάσιμα κανείς να αναρωτηθεί, αν ο Ν. Σαρκοζί προσφεύγει στη συνεργασία των σοσιαλιστών επειδή εκτιμά τις ικανότητές τους ή επειδή δεν εμπιστεύεται τα δικά του στελέχη;

Η προθυμία των σοσιαλιστών σε κάθε σχεδόν πρόσκληση, που είναι και το κλειδί επιτυχίας του όλου πειράματος, φέρνει αναπόφευκτα στο νου πολλών τη γνωστή κακία (και πρώτο νόμο του Finagle): αν ένα πείραμα "βγαίνει", κάτι πήγε στραβά.

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ).