Δεν θυμάμαι πόσες ακριβώς πιθανότητες έχει κάποιος να κερδίσει το joker, φοβάμαι όμως πως ακόμη λιγότερες (πρέπει να) έχει να μη λάβει έστω μία φορά κάποιο email που να του προτείνει viagra. Δεν είναι να απορεί, πιά, κανείς με την ευκολία που στην ψηφιακή εποχή εκατομμύρια λίστες με εκατομμύρια ηλεκτρονικές διευθύνσεις μας αλλάζουν (μαζί με χρήματα) χέρια και τελικά φθάνουν στους spammers.Σ' ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο στο American Scientist ο Brian Hayes χαρακτήρισε σωστά το spam περισσότερο ένα κοινωνικό και οικονομικό φαινόμενο παρά τεχνολογικό, παρομοιάζοντας τις αντιδράσεις απέναντι σε αυτό με τη στάση που τηρείται απέναντι στους ιούς και τα μικρόβια. Οπως είναι γνωστό, τα πιό ανθεκτικά από αυτά απαντώνται σε νοσοκομεία και εργαστήρια όπου το επίπεδο και τα μέτρα απολύμανσης και αποστείρωσης είναι αισθητά υψηλότερα από αυτά των σπιτιών μας. Ετσι, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το spam έχει φθάσει σήμερα στο συγκεκριμένο επίπεδο, κυρίως εξαιτίας των antispam προγραμμάτων λογισμικού που βρίσκει κανείς στην αγορά και το διαδίκτυο.
Και φέρνει ως παράδειγμα τους τρόπους που έχουν επινοηθεί /εφευρευθεί για να γράφεται η λέξη viagra, ώστε να διαφεύγει από τα διάφορα φίλτρα. Κατά τον Rob Cockerham υπάρχουν 600.426.974.379.824.381.952 τρόποι για να γραφεί αυτή τη λέξη. Μετρείστε τα ψηφία του απίστευτου αυτού αριθμού, είναι 21! Υπάρχουν δηλαδή 6,42 πεντάκις εκατομμύρια διαφορετικές γραφές της λέξης. Ας ανασκουμπωθούμε: υπάρχει πράγμα για σβήσιμο.
(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).
2 σχόλια:
Τελικα η μεγαλυτερη ζουγκλα ειναι εδω μεσα!!!
To spam μεταφέρει στο ψηφιακό τοπίο την αναλογία σήματος (πληροφορίας) προς θόρυβο (signal to noise ratio) που θεωρείται εγγενής σε όλα τα συστήματα μετάδοσης πληροφορίας.
Σύμφωνα με πολλές θεωρίες σχεδίασης συστημάτων μετάδοσης, ο θόρυβος δηλ. η μη πληροφορία, ήτοι τα σκουπίδια και κατ΄επέκταση το spam είναι εγγενή στοιχεία των συστημάτων.
Θα παρομοίαζα τα σημερινά anti-spam προγράμματα με τις παλαιότερες διατάξεις Dolby που "φιλτράριζαν" το θόρυβο από τους δίσκους βινυλίου και τις κασσέτες (και τις κασσέτες 8-track για όσους γεννήθηκαν προ της χούντας) και απέδιδαν στον ακροατή σήμα (ηχητική πληροφορία) απαλλαγμένη από θόρυβο ("φύσημα"). Όσο εξελισσόταν η τεχνολογία εγγραφής και κατ΄επέκταση το εύρος της μεταδιδόμενης πληροφορίας, τόσο περισσότερο σύνθετη ήταν η τεχνική αφαίρεσης του θορύβου από το σήμα, διότι, επί πλέον, αυξάνονταν οι απαιτήσεις του ακροατή για αφαίρεση του θορύβου χωρίς καμμία απολύτως απώλεια σήματος.
Δείτε την πορεία των συστημάτων dolby (και την ενσωμάτωσή τους στην παραγωγή πληροφορίας) και έχετε μιά καλή ένδειξη της προοπτικής της τεχνολογίας anti-spam.
Πάντως, από άλλη σκοπιά (την κοινωνική), το spam θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως η ψηφιακή εκδοχή του πλανόδιου πωλητή:
Μας πλησιάζει, ενώ του νεύουμε ότι δεν ενδιαφερόμαστε, για να μας πουλήσει λογής-λογής πράγματα που δεν χρειαζόμαστε, αμφιβόλου ποιότητας και αγνώστου προελεύσεως και μάλιστα εάν τον αναζητήσουμε δεύτερη φορά στην αγορά μάλλον δεν θα καταφέρουμε να τον εντοπίσουμε. Εάν δε αγοράσουμε (φευ!) από αυτόν κάτι τότε θα μας γίνει τσιμπούρι για αρκετό καιρό.
Επίσης, θυμίζω ότι ο ψηφιακός κόσμος μάς προσφέρει ένα υποτυπώδες έστω όπλο απέναντι στο spam. Αντίθετα απέναντι στο spam του αναλογικού κόσμου (μέσω fax, ταχυδρομείου, hand-outs, door-to-door flyers κλπ) είμαστε εντελώς άοπλοι. Εκεί τι γίνεται? Υπάρχει νομική και πραγματική προστασία?
To cut a long story short:
Πότε, επί τέλους, θα καταφέρει η τεχνολογία να μας απαλλάξει από το spam?
Απάντηση: Όταν εκλείψουν οι πλανόδιοι πωλητές.
Και τέλος, νομίζω ότι στο μέλλον όσο μελαγχολικό θα είναι ένα Inbox που έχει μόνο μηνύματα spam, τόσο φρικαλέα βαρετή μπορεί να είναι η διαρκής spam-sterile επικοινωνία.
Δημοσίευση σχολίου