Νίξον

Ως πρόεδρος των ΗΠΑ που σέβεται τον εαυτό του ο Ρίτσαρντ Νίξον άφησε στην ανθρωπότητα, εκτός των άλλων, ένα ίδρυμα με το όνομά του στο οποίο δώρησε τη βιβλιοθήκη και το αρχείο του. Την περασμένη εβδομάδα δόθηκε στη δημοσιότητα ένα μέρος αυτού του υλικού: 78.000 σελίδες και 165 ταινίες με μαγνητοφωνημένες συνομιλίες του είναι πλέον προσιτές και στο διαδίκτυο.

Είναι, ασφαλώς, νωρίς για να βγουν τεκμηριωμένα συμπεράσματα από τη μελέτη αυτών των εγγράφων, ωστόσο οι εφημερίδες εντόπισαν μερικά αξιοσημείωτα και -δημοσιογραφική τη αδεία- τα δημοσίευσαν. Μεταξύ αυτών που σταχυολόγησε ο τύπος εντύπωση προκαλεί η στενοχώρια του πρώην προέδρου επειδή ο κόσμος δεν αναγνώριζε πόσο "καλούλης" ("nicey - nice") είναι.

Δεν μπορεί, πάντως, παρά να σημειωθεί ο ρεαλισμός και το ανοιχτό μυαλό, με το οποίο οι αμερικανοί όταν θέλουν αντιμετωπίζουν την ιστορία τους. Τη σήμερον ημέρα, με τον πρόεδρο Μπους να πιάνει τα χαμηλότερα νούμερα αποδοχής στις δημοσκοπήσεις, έρχονται στο φώς αυτά τα αρχεία που όπως φαίνεται μόνο κολακευτικά δεν είναι για το Λευκό Οίκο επί Νίξον. Δίνουν οι αμερικανοί τη δυνατότητα -αδιακρίτως- σε αμερικανούς και ξένους, ρεπουμπλικάνους και δημοκρατικούς, "καλόπιστους και κακόπιστους" να διαβάσουν τα αρχεία, αδιαφορώντας για εκείνες τις τόσο γνωστές σε μας φωνές, που θα απέδιδαν περίπου σε αντεθνική συνομωσία τη δημοσιοποίηση τέτοιων αρχείων στην Ελλάδα και θα χαρακτήριζαν εθνική προδοσία την αναφορά οιουδήποτε σε αυτά.

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ).