Οταν επ' αφορμή του κειμένου το "χέρι του θεού" έγινε (σε σχόλιο) αναφορά στο βιβλίο "The god delusion" του Ρ. Ντόκινς, δεν περίμενα η ελληνική έκδοση του βιβλίου να προξενήσει τόσο γρήγορα συζητήσεις. Σε αυτό τα μέγιστα συνέτεινε η προδημοσίευση από την ελληνική έκδοση που έκανε το ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ.Δεν έχω προλάβει να διαβάσω το βιβλίο, αυτό καθεαυτό, όμως, το γεγονός των συζητήσεων που ήδη προκαλεί είναι άξιο προσοχής. Πάει, από όσο θυμάμαι, πολύς καιρός από την τελευταία φορά που προκλήθηκε διάλογος για κάποια έκδοση. Επαναλαμβάνω διάλογος, με νηφάλιο επιστημονικό τρόπο και συγκροτημένα επιχειρήματα / διαφωνίες και όχι μεσαιωνικού τύπου συγκεντρώσεις θυμωμένων πιστών, με απειλές για κάψιμο βιβλίων, σπάσιμο βιβλιοπωλείων, προσφυγές σε κατάρες και τη δικαιοσύνη για απαγόρευση της κυκλοφορίας τους και πολλά άλλα.
Κάθε φορά που σημειώνονται τέτοια γεγονότα, γεννιέται ένα βασανι
στικά απλό ερώτημα: ποιός είναι στην πραγματικότητα ο "ηγέτης" και ποιός ακολουθεί ποιόν, σ' αυτό το χορό του παραλόγου; Είναι το οργισμένο πλήθος αυτό που ακολουθεί τον πολιτικό που δεν χάνει ευκαιρία να συμπαρίσταται στον αγώνα (καύσης ή απαγόρευσης κυκλοφορίας ενός βιβλίου), ή μήπως το αντίστροφο; Ποιοί ακριβώς με την στάση τους ανέχονται, αν δεν προκαλούν, την επιστράτευση και συχνά εκμετάλλευση θρησκευτικών όρων και συμβόλων στη δημόσια πολιτική, εκπαιδευτική και επιστημονική ζωή του τόπου: Οι πιστοί και κληρικοί, ή οι πολιτικοί;Είναι προφανές, ότι σε μια χώρα όπου -μεταξύ πολλών άλλων- πολιτική, εκπαίδευση αλλά συχνά και επιστήμη πορεύονται σφιχταγκαλιασμένες με τη θρησκεία, που συχνά μόνη καταστρώνει τη θεματολογία στη δημόσια ζωή, κάθε νηφάλιος διάλογος για ζητήματα που άπτονται της θρησκείας φαντάζει ιστορία "επιστημονικής φαντασίας". Ετσι, δεν αποκλείεται και το βιβλίο του Ντόκινς να γίνει αργά ή γρήγορα κόκκινο πανί για τους γνωστούς θυμωμένους πιστούς κι όσους πολιτικούς σπεύσουν να σταθούν στο πλάϊ τους.
Οι καιροί βολεύουν, αφού εκλογές έρχονται ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου