Συμπεράσματα

Ο Κ. Κατσουράνης, αφού πήγε στην ΑΕΚ, έγινε γνωστός κυρίως ως "ακούραστος εργάτης στο χώρο του κέντρου", αλλά και "παίκτης - βαρόμετρο" για την ομάδα του. Λίγο πριν το 2004 επέλεξε να αναδείξει ένα πιό "ηγετικό προφίλ" κι άρχισε να κάνει δηλώσεις του στυλ: "...ανεξάρτητα κι αν χάσαμε, είμαστε ευχαριστημένοι από την απόδοσή μας...", "... εμείς παίζουμε για την απόλαυση του παιγνιδιού, κι αν έλθουν τα αποτελέσματα θάναι καλοδεχούμενα..." κλπ.

Φεύγοντας για τη Μπενφίκα έχασε την τακτική επαφή με την ελληνική πραγματικότητα που αποκαθιστά σποραδικά κι άτακτα, χάρις στη συμμετοχή του στην εθνική ομάδα. Η απόδοσή του στη Αυστρία δεν ήταν για πολλούς η αναμενόμενη, για αρκετούς μάλιστα " δεν μπήκε ποτέ στα παιγνίδια". Συμβαίνει σε όλα τα επαγγέλματα από κατασκευής κόσμου, να μην πιάνει κανείς πάντοτε το επιθυμητό επίπεδο ποιότητας κι η καμπύλη της νάχει σκαμπανεβάσματα, εξάλλου δεν άγει εν προκειμένω και προς θάνατο.

Ωστόσο η τελευταία τοποθέτησή του για την πορεία της εθνικής στο Euro 2008 ξεπερνά κάθε προηγούμενη:"... Πώς να πετύχεις εάν δεν είναι όλη η Ελλάδα μαζί σου;" και μετά: "... Εάν όλοι πίσω στην πατρίδα δεν παρακαλούν για να πετύχεις - όπως είχε συμβεί και στην Πορτογαλία - δεν θα πετύχεις! Εάν δεν έχεις θετική ενέργεια και δεν ξέρεις ότι οι Έλληνες είναι μαζί σου, δεν μπορείς να προχωρήσεις".

Επομένως μπορεί με ασφάλεια κανείς να συμπεράνει, πως ουδεμία ευθύνη φέρουν για την απόδοση της εθνικής η νέα "τιμή ρεκόρ" του πετρελαίου μπρέντ, οι σεισμοί στην Ηλεία, η διαγραφή Σημίτη ή οι τσούχτρες στο Αιγαίο, αφού διαφορετικά δεν θα τους "χαριζόταν" και κάτι από όλα (αυτό που πραγματικά έφταιγε) θα το περιλάμβανε στη δήλωσή του.

(Πηγή της εικόνας)