Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιγνίδι με πολλές συγκινήσεις, στο οποίο πολλοί επιτήδειοι επιχειρούν να φορτώσουν διάφορους ανούσιους (χρωματικούς, συλλογικούς, τοπικιστικούς εθνικούς, φυλετικούς κοκ) συμβολισμούς, ώστε να διατηρούν στο απυρόβλητο την εν πολλοίς ανεπάρκειά τους να εντοπίσουν το πραγματικό ενδιαφέρον του.
Γύρω από το όμορφο σπόρ έχει στηθεί χορός πολλών δισεκατομμυρίων € κι έχει διαμορφωθεί ένα πλαίσιο που εθίζει τη ματιά πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων τηλεθεατών, καλώντας τους να δούν τον αγώνα κατακερματισμένα κι αποσπασματικά. Αυτά ισχύουν (αλλού λίγο κι αλλού πολύ, αλλού έτσι κι αλλού αλλιώς) σε όλο τον κόσμο.
Υπάρχουν παντού εκείνοι που μονίμως βομβαρδίζουν το άθλημα με σύμβολα "πίστης κι αφοσίωσης" κρατώντας μέρος του ακροατηρίου μουδιασμένο από τις πρωτοφανείς ανοησίες τους. Τέτοιες ήταν οι αναφορές στις "ενοχές" του Χίντιγκ, αλλά και την "αληθινή" επιθυμία του Χριστοδουλόπουλου να αγωνισθεί στον Ολυμπιακό, παρά το γεγονός πως υπέγραψε στον Παναθηναϊκό, που αναμάσησαν μερικά αθλητικά φύλλα.
Στην τελευταία, μάλιστα, περίπτωση ο σκοπός δεν είναι άλλος, παρά να "μαλακώσει" τον πόνο των οπαδών της πειραϊκής ομάδας για την "απώλεια" του παίκτη, "ξεχνώντας" την περίπτωση του Στέλιου Γιαννακόπουλου που έπαιξε στον Ολυμπιακό αν κι η επιθυμία του ήταν να αγωνισθεί στον Παναθηναϊκό ή και το διοικητικό ηγέτη τους που υπήρξε πριν ασχοληθεί με την πειραϊκή ΠΑΕ μέλος ΔΣ της πράσινης ανταγωνίστριά της.
Προσπαθούν να πείσουν, πως το χρώμα του συλλόγου ή της πατρίδας έχει στο ποδόσφαιρο όση σημασία έχουν και τα γκολ. Και δεν αποτυγχάνουν πάντοτε.
(Πηγή της εικόνας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου