Η αγάπη και το μίσος στην "ακραία" (ό,τι κι αν μπορεί να σημαίνει αυτό) μορφή τους έχουν από πολλούς θεωρηθεί όψεις του ιδίου νομίσματος. Εχουν επίσης εμπνεύσει χιλιάδες δημιουργούς κάθε τέχνης να εκθέσουν τις συχνά περίπλοκες καταστάσεις, που μπορεί να οδηγήσουν τους ανθρώπους, και να εμβαθύνουν στην τρελή χαρά και την απύθμενη απελπισία που μεταξύ άλλων νιώθουν οι ήρωές τους. Αυτά είναι γνωστά.Αυτό που δείχνει νέο είναι το συμπέρασμα μίας έρευνας που ανακοίνωσε πρόσφατα ο Σεμίρ Ζέκι, καθηγητής στο University College του Λονδίνου, ο οποίος ισχυρίζεται και επιχειρεί να αποδείξει, ότι τα δύο από τα εντονότερα ανθρώπινα συναισθήματα κάνουν χρήση των ιδίων εγκεφαλικών "κυκλωμάτων" κι απασχολούν (μάλλον εναλλάξ) τις ίδιες εγκεφαλικές "οδούς" και "μονοπάτια".
Οπως αναφέρει ο Στηβ Κόνορ στον Independent, ο τρόπος που το μυαλό λειτουργεί όταν ο άνθρωπος έχει κυριευθεί από αγάπη ή μίσος είναι παραπλήσιος, υπάρχει ωστόσο μια μεγάλη διαφορά: σημαντικά τμήματα του εγκεφάλου, που έχουν να κάνουν με την κρίση και τη δυνατότητα παραγωγής συλλογισμών, απενεργοποιούνται όταν το πρόσωπο αγαπά ενώ αυτό συμβαίνει σε μικρότερη έκταση και βαθμό υπό το κράτος μίσους.
Πριν από κάμποσα χρόνια το ίδιο πράγμα είχε διατυπωθεί πιό "ποιητικά": ο ερωτευμένος βλέπει το άλλο πρόσωπο κυρίως μέσω "γκρό" πλάνων, ενώ ο κατεχόμενος από μίσος κυρίως μέσω μακρινών (οπότε κρύβονται και φαίνονται αντίστοιχα τα ελαττώματα).
Αν, πάντως, αποδειχθούν βάσιμα τα συμπεράσματα της έρευνας θα είναι από τις λίγες φορές, που ελάχιστοι στη χώρα θα εκπλαγούν, αφού παμπάλαιες λαϊκές εκφράσεις, όπως π.χ. "στραβώθηκα και σε πήρα", τα θεωρούν ήδη δεδομένα και αυτονόητα.
(Πηγή της εικόνας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου