Από email αναγνώστη:"... Χθες το απόγευμα γύρισα στο σπίτι νωρίς για να κρατήσω το μικρό μου γιό, καθώς η μητέρα του έπρεπε να βγεί. Μετά από αρκετό παιγνίδι και μπόλικες διαπραγματεύσεις συμφωνήσαμε να καθήσουμε μαζί στον καναπέ να δούμε dvd με το Γουίνι, ενώ εγώ κάπου - κάπου θα μπορούσα να ρίχνω μιά (κλεφτή) ματιά στην εφημερίδα.
Ολα πήγαιναν σύμφωνα με το πρόγραμμα, ώσπου έπεσα σε ένα άρθρο για τη Σάρα Πέϊλιν. Διαβάζοντας, έστω αποσπασματικά, για τον τρόπο που σκέπτεται και πόσο εξαρτά κινήσεις κι αποφάσεις της από θεϊκά σημάδια, ήρθαν στο μυαλό μου ιστορίες από τα θρησκευτικά του σχολείου και τις απίστευτες ταλαιπωρίες και βάσανα που υπέστησαν άνθρωποι κι ομάδες από όνειρα που έβλεπαν διάφοροι, μέσω των οποίων λάβαιναν θεϊκές εντολές ή επιθυμίες (που ουδέποτε, αν θυμάμαι καλά, αφορούσαν τους ίδιους, αλλά τα παιδιά, τις γυναίκες, το λαό τους κλπ). Αφαιρέθηκα επί ώρα με το ενδεχόμενο εκλογής της Πέϊλιν και τον τρόπο που (όλα δείχνουν ότι) θα ασκούσε τα καθήκοντά της ή ακόμη χειρότερα τα καθήκοντα του προέδρου, εάν πάθαινε κάτι ο Μακ Κέην.
Επανήλθα από τον εφιάλτη με το σκούντημα του παιδιού, που ήθελε να μου δείξει το αφελές αρκουδάκι καθώς προσπαθούσε να αποφύγει ένα σμήνος από μέλισσες που το κυνηγούσε...".
Πω πω τί μπελάς, που λέει κι ο Γουίνι!
Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ
(Πηγή της εικόνας)
1 σχόλιο:
Κάτι μου θυμίζει η κατάσταση.Ανάλογες ζω καθημερινά με τα μικρά.
Δημοσίευση σχολίου