Πορεία με κλειστά μάτια

Δεν είναι λίγοι, όσοι ενοχλήθηκαν με την τελευταία καμπάνια της Greenpeace. Το επιθετικό ύφος κι η σκληρή γλώσσα της δύσκολα αφήνουν κάποιον να τη δει, χωρίς να αισθανθεί σφίξιμο στο στομάχι.



Το καμπανάκι είχε κτυπήσει πριν από αρκετά χρόνια, πλην αυτοί που έπρεπε όχι μόνο έκαναν πως δεν άκουγαν αλλά επιχείρησαν (με αρκετή επιτυχία, δυστυχώς) να κουκουλώσουν με διάφορους τρόπους τα πράγματα. Στην εξαιρετική αναδρομή που κάνει η Sharon Begley στο Newsweek αποτυπώνεται σε αδρές γραμμές όλη η στρατηγική των αρνητών (της συμμετοχής της ανθρώπινης δραστηριότητας στην υπερθέρμανση) και ο κυνισμός με τον οποίο "χρηματοδοτούσαν", στην καλύτερη περίπτωση, με απίστευτα ποσά την όλη επιχείρηση, επινοώντας και προσκομίζοντας -μεταξύ άλλων- και ψευδή στοιχεία.

Δεν μπορεί παρά να σημειώσει κανείς τη στάση μεγάλης μερίδας επιστημόνων, που κατά τη Sh. Begley προσέφεραν πρόθυμα τις υπηρεσίες τους στη γιγάντια, όπως αποδεικνύεται, επιχείρηση απόκρυψης του εφιάλτη της υπερθέρμανσης του πλανήτη και του μεριδίου ευθύνης που έχει για αυτή η ανθρώπινη δραστηριότητα.

Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση αυτή δείχνει δειλά να αλλάζει και στις ΗΠΑ. Ισχυροί υποστηρικτές όσων εμφανίζονταν "επιφυλακτικοί" για την ύπαρξη, το μέγεθος, την ένταση αλλά και τις αιτίες του προβλήματος, όπως η EXXON MOBIL, αναγκάζονται να ανακρούσουν πρύμναν. Οι μέχρι στιγμής υποψήφιοι των Δημοκρατικών για τις επόμενες προεδρικές εκλογές αναγνωρίζουν τη σημασία του ζητήματος και υπόσχονται να θεσμοθετήσουν περικοπές στις επιβλαβείς δραστηριότητες καθώς και στην έκλυση διοξειδίου του άνθρακος κι άλλων αερίων. Οι ρεμπουπλικάνοι υποψήφιοι -εκτός του ΜακΚαίην, που έχει αναγνωρίσει το πρόβλημα- δύσκολα φαίνεται πως μπορούν να κρυφτούν με μισόλογα. Μένει να αποδειχθούν, βέβαια, όλα αυτά.

Για νάμαστε ειλικρινείς, πάντως, δεν είναι μόνο τα αμύθητα οικονομικά συμφέροντα που ευθύνονται για την υπερθέμανση. Κάποιο μερίδιο φαίνεται πως έχουν η άγνοια αλλά και η έλλειψη προσοχής στο ζήτημα κάθε κατοίκου της "προηγμένης" πλευράς του πλανήτη. Συμμετοχή στο πρόβλημα, όπως αναφέρουν ΤΑ ΝΕΑ, έχουν και οι υπολογιστές, η χρήση των οποίων θεωρείται υπεύθυνη για το 2% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακος παγκοσμίως. Προσπάθειες για μια πιό οικολογική τεχνολογία (greentech) υπολογιστών βρίσκονται σε εξέλιξη. Ομως, μέχρι να ευοδωθούν καθένας από τους 2,8 εκ. παίχτες του Second Life θα συνεχίζει να καταναλώνει 4,8 κιλοβατώρες ηλεκτρικής ενέργειας την ημέρα, δηλαδή 10 φορές περισσότερο από όσο ένας κάτοικος του Καμερούν ή της Βραζιλίας ημερησίως.

Να μία απρόσμενη και επιβαρυντική συνέπεια της μανίας για δεύτερη ζωή που επιδρά σοβαρά στην πρώτη και, ατυχώς, τη μοναδική που διαθέτουμε.

I help Greece

Τα ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ υποστηρίζουν κάθε προσπάθεια συμπαράστασης προς τους πληγέντες από τις καταστροφικές πυρκαγιές.

Μια τέτοια προσπάθεια βρείτε εδώ.

Take five

Πολλά ειπώθηκαν αυτές τις μέρες ...

Στην πρώτη σελίδα

Ξεφυλλίζοντας τις σημερινές εφημερίδες, πέρα από την οργή κι απόγνωση των πληγέντων από τις πυρκαγιές, τους καπνούς και τις φλόγες σε όλα τα μέτωπα και το απέραντο μαύρο των καμένων σπιτιών και δασών, βλέπει κανείς "καταχωνιασμένα" στις εσωτερικές σελίδες πολλά, χαρούμενα και γελαστά πρόσωπα των νέων παιδιών -που μετά την ανακοίνωση των βάσεων- περνούν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

Πρέπει να τα αφήσουμε να χαρούν, να γελάσουν και να ευχαριστηθούν όσο μπορούν για την επιτυχία τους, χωρίς να τα φρενάρουν με περισσή υποκρισία διάφορα αυστηρά βλέμματα.

Πρέπει το γέλιο τους να μην το διακόψει ο θρήνος κι ο θυμός των τελευταίων ημερών.

Πρέπει το χαρούμενο πρόσωπό τους να βγεί στις πρώτες σελίδες.

Το αξίζουν αυτά και το έχουμε ανάγκη όλοι μας.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Απειλές και πόλεμος

Μπορούν να αναβληθούν οι εκλογές, όπως ακούγεται δεξιά κι αριστερά;

Κατά το Σύνταγμα: "Σε περίπτωση πολέμου η βουλευτική περίοδος παρατείνεται σε όλη τη διάρκειά του. Αν η Βουλή έχει διαλυθεί, η διενέργεια των εκλογών αναστέλλεται εωσότου τελειώσει ο πόλεμος, ανακαλείται δε αυτοδικαίως η Βουλή που έχει διαλυθεί έως το τέλος του" (άρθρο 53 § 3).

Ο Β. Πολύδωρας (ναί, βρέθηκε κι εμφανίσθηκε!), ερωτηθείς από δημοσιογράφους για την κατάσταση με τις πυρκαγιές τα τελευταία 24ωρα, μίλησε για "ασσύμετρη απειλή" που θέτει σε κίνδυνο τη χώρα. Δεν διευκρίνισε, ούτε ρωτήθηκε άλλωστε, τί ακριβώς εννοεί και ποιός είναι αυτός που απειλεί ασσύμετρα. (Γίνεται προανάκριση, όμως, και σε μερικούς μήνες θάχει καταλήξει. Οπότε θα γνωρίζουμε).

Επειδή δεν είναι λίγες οι φορές που ασσύμετρες απειλές έχουν χαρακτηρισθεί νέος "πόλεμος", ποιός μπορεί -με όσα έχουν δει τα μάτια μας τον τελευταίο καιρό- να αποκλείσει το σενάριο αναβολής των εκλογών με τέτοιο τρόπο; Οταν το "εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας" του άρθρου 41 § 2 του Συντάγματος, που απαιτείται για να διαλυθεί πρόωρα η Βουλή, είναι η σύνταξη του προϋπολογισμού 2008 κι η αναθεώρηση του Συντάγματος, γιατί άραγε δεν μπορεί ο "πόλεμος" του άρθρου 53 § 3 μπορεί να είναι οι ασσύμετρες απειλές του κ. Πολύδωρα;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

To blackout μιας χώρας και των ανθρώπων της

Το φετεινό καλοκαίρι είναι δύσκολο. Δεν είναι μόνο οι 3 (έως τώρα) καύσωνες, αλλά κι οι αμέτρητες τελικά πυρκαγιές που κατακαίουν σε όλη χώρα ανθρώπους, ζώα, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και περιουσίες. Αναμφισβήτητα η έκταση των τελευταίων πυρκαγιών δεν έχει σχέση με πέρσι, πρόπερσι κι όλα τα περασμένα χρόνια, δεν συμβαίνουν, όμως, μόνο στην Ελλάδα. Ολη η μεσογειακή ευρώπη και οι ΗΠΑ επανειλημμένα έχουν πληγεί με παραπλήσιου βαθμού και έκτασης φωτιές φέτος.

Από την Παρασκευή η κατάσταση είναι ζοφερή κι όλοι μιλούν για τραγωδία. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Δοκιμάζεται και πάλι σοβαρά η (όση έχει απομείνει) αξιοπιστία κύριων μηχανισμών αυτού, που τα τελευταία χρόνια πέτυχε αντί να καλείται κράτος (από το "κρατώ"), να λέγεται φιλάρεσκα πολιτεία (από το "πολιτεύω -ομαι"):

Η κυβέρνηση: Εδώ και πολύ καιρό ο κόσμος έχει βουίξει πως οι Φούρλας και Κόης δεν ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα. Αντί, όμως, να τους φωνάξει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός (έτσι θάκανε, αναμφίβολα, ο θείος του) και να τους βάλει τις φωνές ή να τους αντικαταστήσει, η κυβέρνηση παθητικά παρακολουθεί την αντιπαράθεση των ιδίων (και ... κύκλων τους) από τα κανάλια με το συντονισμό των εμπλεκομένων στην πυρόσβεση υπηρεσιών να είναι από ανεπαρκής ως ανύπαρκτος. Κατά πολλούς την κυβέρνηση χαρακτηρίζει αναποφασιστικότητα. Δεν είναι ακριβές. Πρώτον διότι και η παθητική παρακολούθηση πραγμάτων προϋποθέτει, τελικά, λήψη μιας κάποιας απόφασης και δεύτερον επειδή δεν λείπουν γενικώς οι αποφάσεις, αλλά οι απλώς λογικές αποφάσεις. Την ημέρα που καιγόταν η Πεντέλη και μέρος των γειτονικών βορείων προαστίων η κυβέρνηση (σαν έτοιμη από καιρό) αποφάσιζε να προκηρύξει εκλογές. Προφανώς λάθος (στο χρόνο λήψης της) κυβερνητική απόφαση. Με την εμπειρία των προηγούμενων πυρκαγιών και την ένταση των ανέμων -παραδοσιακά τον Αύγουστο- ισχυρότατη (πράγμα που έλεγε κι η ΕΜΥ προς κάθε κατεύθυνση) θα περίμενε κανείς ο Καραμανλής να απορρίψει κάθε εισήγηση για εκλογές το Σεπτέμβριο, αν όχι και να απομακρύνει τους εισηγητές τους. Τις έκανε, όμως, δεκτές και ανακοίνωσε εκλογές, ενώ γνώριζε -ή ακόμη χειρότερα, αγνοούσε- πως ο κρατικός μηχανισμός στην προεκλογική περίοδο χαλαρώνει αν δεν διαλύεται και σε τέτοιες συνθήκες γίνεται ακόμη πιό δύσκολη -αν όχι αδύνατη- η αντιμετώπιση των πυρκαγιών.

Η πολιτική προστασία: Με ελλειπέστατο το έργο της έγκαιρης αναλυτικής κι εκτεταμένης ενημέρωσης του κόσμου και της παροχής στοιχειωδών οδηγιών για την περίπτωση πυρκαγιών επιβεβαιώνει μόνο το πρώτο μέρος της ονομασίας της, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα το δεύτερο.

Η πυροσβεστική: Χωρίς να παραβλέπεται, ότι οι δυνατότητές της είναι ασφαλώς πεπερασμένες και μάλιστα μπροστά σε 180 και 200 πυρκαγιές που μαίνονται ταυτόχρονα σε όλη τη χώρα, η ανεπαρκής προετοιμασία, η ανοργανωσιά, η έλλειψη σταθερής (διακομματικής) πολιτικής ανάδειξης ικανών στελεχών κι η έλλειψη αναγκαίου εξοπλισμού δεν ισοσκελίζεται, δυστυχώς, με την αυτοθυσία που πολλές φορές δείχνουν οι άνδρες της.

Η πολιτική: Σοβαρό χτύπημα δέχεται κι αυτή αφήνοντας να αιωρούνται "κατηγορίες", όπως αυτές του Γ. Γιακουμάτου για εμπλοκή του ΠΑΣΟΚ στις πυρκαγιές. Τα αστειάκια και τα κρυφόγελα των κυβερνητικών κι η αγανάκτηση των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη δήλωση αυτή δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που λέγεται απαξίωση της πολιτικής.

Τα κανάλια: Αντιμετωπίζοντας το θέμα σαν όλα τα άλλα, προσεγγίζουν συχνά χωρίς μέτρο, με κραυγές, υπερβολές και στερότυπα τις πυρκαγιές, σπρώχνουν το μαχαίρι στην πληγή ρωτώντας ανθρώπους που έχουν χάσει συγγενείς ή την περιουσία τους, πως αισθάνονται, και προβάλλουν τις απαντήσεις τους ως αδιάσειστα ντοκουμέντα. Ακροβολίζουν δεκάδες -ανεκπαίδευτους- δημοσιογράφους σε κάθε καιόμενη περιοχή και συνδέονται μαζί τους κάθε 10 λεπτά, αφήνοντάς τους να κάνουν εν τω μεταξύ κι άλλο ρεπορτάζ. Δείχνουν ηλικιωμένους καλόγερους να στέκονται απέναντι στις φλόγες κρατώντας σταυρούς κι ευαγγέλια κι απελπισμένους κατοίκους πληττομένων περιοχών, ενώ διακόπτουν κάθε νηφάλια φωνή καλεσμένου τους. Αυτό που κάνουν κατά κόρο με τους σεισμολόγους σε σεισμούς, τους απόστρατους αξιωματικούς σε αεροπορικά ατυχήματα, τους θεολόγους σε εικόνες που δακρύζουν κλπ αρνούνται να πράξουν στις φωτιές, καλώντας να ενημερώσουν τον κόσμο ειδικούς επιστήμονες, όπως πχ ο Νίκος Μάργαρης. Αντί να καταγράφουν και παρουσιάζουν νηφάλια (όσο γίνεται) τη κατάσταση αρέσκονται σε υψηλούς τόνους και πνιχτούς λυγμούς, διαλέγουν πάλι εντυπωσιασμό, χρησιμοποιώντας υποβλητική μουσική και τη σημαία να κυματίζει στο δεξί παραθυράκι της οθόνης. Τέλος, αναπαράγουν τα στερεότυπα της ευκολίας και κάθε πιασάρικο, πλην ανακριβή κι αντιεπιστημονικό λόγο για τις αιτίες των πυρκαγιών, ενώ μεταδίδουν ειδήσεις για σύλληψη παππούδων και γιαγιάδων άνω των 68 ετών για πρόκληση εμπρησμών από πρόθεση ή από ... αφέλεια, όπως είπε η ΕΡΑ. Εντύπωση, πάντως, προκαλεί το γεγονός της μη πρόσκλησης -μέχρι στιγμής- γνωστών κληρικών, θεολόγων, φιλόλογων, καλλιτεχνών κλπ να μιλήσουν για τη καταστροφή και τους τρόπους ενδεδειγμένης αντιμετώπισής της.

Η εκπαίδευση: Αόριστα και μεταφυσικά ανθρωποκεντρική, διαρκώς αμυνόμενη σε κάθε κατάκτηση της επιστήμης, αντί να προετοιμάζει καταρτισμένους ανθρώπους που μάχονται σήμερα για το αύριο ανέχεται -αν δεν προωθεί- τη στροφή τρομαγμένων παιδιών στο ιστορικό παρελθόν αγνοώντας το παρόν και υπονομεύοντας το μέλλον.

Η αντίληψή μας για τη ζωή: Η ελλειπής εκπαίδευση κι ενημέρωση των κατοίκων αυτής της χώρας για τις πυρκαγιές σε συνδυασμό με τη μεγάλη σημασία που αποδίδεται στις περιουσίες δοκιμάζουν σοβαρά την ίδια τη στάση μας μπροστά στη ζωή. Δεν είναι λίγες οι φορές, που άνθρωποι καίγονται ζωντανοί, για να σώσουν κάτι από την περιουσία τους.

Μπορεί, ασφαλώς, να φταίνε κι άλλα, πολλά πράγματα για την κατάσταση αυτή, δεν μπορεί να είναι, όμως, ανάμεσα σε αυτά "το κακό το ριζικό μας ή ο θεός που μας μισεί".

(Η εικόνα έχει λήφθεί από εδώ).

100.000 νεκροί

H οπλοφορία είναι ένα μεγάλο θέμα. Στις ΗΠΑ οι υπέρμαχοί της επιχειρούν να την στηρίξουν στο Σύνταγμα (2η τροπολογία), που από τις 21.9.1789 αναφέρει: "... A well regulated militia, being necessary to the security of a free state, the right of the people to keep and bear arms, shall not be infringed". To ανώτατο ομοσπονδιακό δικαστήριο, πάντως, δεν δέχεται πως το αμερικάνικο σύνταγμα εγγυάται (ατομικό) δικαίωμα νάχει κάποιος και να φέρει όπλο. Το γνωστό και βραβευμένο ντοκυμαντέρ του Μ. Μούρ "Ακήρυχτος πόλεμος" (2003) και τα στοιχεία που είχε φέρει στο φώς είχε σοκάρει, όπου κι αν είχε παιχθεί.

Η ζωή, όμως, διαψεύδει με γοργούς ρυθμούς εκείνα τα στοιχεία. Ο Μούρ κατήγγειλε, ότι 11.000 άτομα χάνουν ετησίως τη ζωή τους στις ΗΠΑ από πυροβόλα όπλα. Ηδη, δυστυχώς, τα στοιχεία αυτά δείχνουν ξεπερασμένα. Σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο του Μπόμπ Χέρμπερτ στους ΝΥ Τimes, από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 (οπότε η επίθεση στους δίδυμους πύργους άφησε 2.752 νεκρούς) μέχρι τις μέρες μας 100.000 άτομα έχουν δολοφονηθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες. Απίστευτος αριθμός, που φέρνει απόγνωση στους επικεφαλής της αμερικάνικης αστυνομίας.

Πράγματι, δύο επίσημες εκθέσεις του Κέντρου Ερευνών της Αστυνομίας αποτυπώνουν με εφιαλτικά χρώματα την κατάσταση που επικρατεί σε όλη τη χώρα από πλευράς του βίαιου εγκλήματος και διαγράφουν καθόλου ρόδινες τις προοπτικές αντιμετώπισής του. Ανάμεσα στις αιτίες για αυτό συγκαταλέγονται τόσο η μαζική οπλοφορία όσο και η ευκολία, με την οποία βρίσκει εκεί κανείς όπλο. Οσοι είδαν το φιλμ του Μουρ θα θυμούνται την περίπτωση μιας τράπεζας, που έκανε δώρο ένα πιστόλι σε όποιον άνοιγε λογαριασμό! Μελέτες έχουν καταδείξει (το αυτονόητο), ότι δηλαδή η κατοχή όπλου στο σπίτι δημιουργεί αυξημένο κίνδυνο και για αυτοκτονίες εκτός από φόνους.

Οι ασχολούμενοι με το θέμα προειδοποιούν, ότι η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη και σύντομα θα ξεσπάσει θύελλα εγκληματικής βίας στις ΗΠΑ. Κορυφαίοι αστυνομικοί και δήμαρχοι σημειώνουν, μάλιστα, πως η τροπολογία Tiahrt δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τις προσπάθειες αντιμετώπισης της δύσκολης αυτής κατάστασης, εμποδίζοντας πολιτείες, πόλεις και τις αστυνομίες τους νάχουν πρόσβαση στα στοιχεία της αρμόδιας αμερικάνικης αρχής για τα όπλα και για το λόγο αυτό (πρωτοστατούντος του Δημάρχου της Νέας Υόρκης) μάχονται για την κατάργησή της.

Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας στις ΗΠΑ έχει αναπόφευκτα το βαρύ τίμημά του, ή όπως δηλώνει ένας δήμαρχος "... μπροστά στην ασφάλεια της πατρίδας θυσιάσθηκε η ασφάλεια των πόλεων...". Τη στιγμή που στα αμερικάνικα αεροδρόμια κατάσχονται σωρηδόν οδοντόπαστες κι αρώματα από τους ταξιδιώτες, η θανατηφόρα βία στις πόλεις επανακάμπτει δριμύτερη.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Οποιος είναι πρώτος, είναι και καρότος(*)

Η επιστροφή από τις διακοπές μας φέρνει (γρήγορα γρήγορα, που λένε κι οι ραδιοεκφωνητές ποδοσφαιρικών αγώνων) μπροστά σε αναμετρήσεις, που -είτε έχουν, είτε πολλοί θάθελαν να- έχουν τη στόφα ενός ντέρμπυ. Ετσι:

ΝΔ (Κ. Καραμανλής) - ΠΑΣΟΚ (Γ. Παπανδρέου): Λόγω χρόνου διεξαγωγής του αναμένεται οι αντίπαλοι να ρίχνουν συχνά τη μπάλα στο αράουτ, προκειμένου να παίρνουν κάποιες ανάσες. Για αυτό οι γνωρίζοντες αποδίδουν σημασία κι εφιστούν την προσοχή στις στημένες φάσεις.

Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ - εθνική μπάσκετ: Οταν πολλοί και φορτικά της ζητούν / περιμένουν σώνει και καλά να "υπερασπίσει" τον τίτλο της πρωταθλήτριας ευρώπης κι όχι να παίξει όπως ξέρει και μπορεί, το ντέρμπυ καταλήγει να είναι μεταξύ της εθνικής ομάδας και των παικτών της.

Εκλογικό "διάγγελμα" Αρχιεπισκόπου, μέσω εφημερίδας - Εκλογικό "διάγγελμα" Αρχιεπισκόπου, μέσω τηλεόρασης: Ο αγώνας εδώ είναι αμφίρροπος και το αποτέλεσμα θα κριθεί από την πορεία προς τις εκλογές. Ηδη ακούγεται, πάντως, πως έχουν γίνει κρατήσεις των αεροπορικών εισιτηρίων για Φλόριντα.

Βιβλίο ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού - Διακομματικοί επικριτές του: Αν "προλάβει" να διανεμηθεί μέχρι τις εκλογές (πράγμα αμφίβολο), η ιστορία διεκδικεί σοβαρό μερίδιο στη μάλλον βαρετή θεματολογία του προεκλογικού αγώνα -της τηλεοπτικής αναμέτρησης των αρχηγών περιλαμβανομένης. Ολοι θα εκτιμούν και θα κρίνουν τις διορθώσεις, μιας και το εκπαιδευτικό αυτό βιβλίο έχει προσφερθεί (ξαναδιαβάστε το, παρακαλώ: το εκπαιδευτικό αυτό βιβλίο έχει προσφερθεί), προεχόντως με ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, για αδάπανη και θορυβώδη συσπείρωση κάθε μορφής κομματικών -ένθεν και ένθεν- ακροατηρίων.

Καθηγητές /Δάσκαλοι - Υπουργείο Παιδείας: Μολονότι όσα συνέβησαν πέρυσι στο άνοιγμα της σχολικής χρονιάς έχουν δημιουργήσει "προσδοκίες" για επανάληψη, είναι εξαιρετικά απίθανο να ξανασυμβούν (μέχρι τις εκλογές). Η αληθινή αναμέτρηση θα μείνει για μετά, πρώϊμος "μπουναμάς" στο κόμμα που θα νικήσει και στην κυβέρνησή του.

Πόρισμα - Εκθεση (Ζορμπά): Πιστά στη μάχη του "ονόματος" κόμματα και πολιτικοί ξεσπαθώνουν για τον -ίσως- πιό αδιάφορο χαρακτηρισμό ενός εγγράφου, που λέει τα αυτονόητα.

Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός: Καπρίτσιο της κληρωτίδας δίνει (για 4η φορά) την κλασσική αναμέτρηση στην αρχή και προσφέρει στους οπαδούς τους θέμα για συζήτηση. Αρκετά δείχνουν νάχουν αλλάξει από τον Αύγουστο του 2005, όταν -πάλι στην πρεμιέρα- οι κόκκινοι κέρδισαν στο ΟΑΚΑ (0-2). Από την τότε ομάδα τους έχει αλλάξει πάνω από το 70% (10 από τους 14, που έπαιξαν τότε), ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τους πράσινους είναι 57% (8 από τους τότε 14). Ωστόσο τα φαινόμενα απατούν κι οι αλλαγές δυστυχώς εξαντλούνται στα πρόσωπα των παικτών! Η έλλειψη κοινής λογικής και μέτρου, όπου διαγωνίζονται οι περισσότεροι από όσους ασχολούνται σοβαρά με αυτή την αναμέτρηση (και βεβαίως τα εκατέρωθεν αθλητικά φύλλα) καταδεικνύεται εύγλωττα κι από το γεγονός πως ο αγώνας της Κυριακής εμφανίζεται ως "μονομαχία" δύο παικτών, ο ένας εκ των οποίων (Λούα Λούα) δεν έχει ούτε 15 ημέρες στην Ελλάδα, ενώ ο άλλος (Εντογιέ) είναι ζήτημα αν μπορεί να εκφέρει σωστά το όνομα της ομάδας του. Αυτό θα μπορούσε να είναι επαρκής απόδειξη αυτού του συγγενούς συνδρόμου του "el classico" μέχρι χθές, που ο Τ. Λεμονής ζήτησε από τους οπαδούς της ομάδας του "να μην την κρίνουν από ένα αποτέλεσμα (στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό)."

Οταν ο προπονητής της ομάδας που τα τελευταία χρόνια μονοπωλεί το πρωτάθλημα κι ένα χρόνο πριν "οραματιζόταν" να φθάσει στον τελικό του Champions League, χωρίς νάχει κάνει στο θεσμό ποτέ νίκη σε εκτός έδρας αγώνα, αισθάνεται την ανάγκη (πριν κάν αρχίσει το πρωτάθλημα) να κάνει τέτοια δήλωση, τότε ντέρμπυ μπορεί κανείς να αναζητήσει μόνο εκεί που σημαδεύουν οι υπερβολές: στο μυαλό των παιδιών, σαν αυτά που συνεπλάκησαν το Μάϊο στη Λεωφόρο Λαυρίου όπου και ξέμεινε ένα νεκρό.

Οσο στις κάθε λογής αναμετρήσεις επιδίωξη είναι η πάση θυσία νίκη και σλόγκαν του τύπου "ο πρώτος τα παίρνει όλα κι ο δεύτερος τίποτα" ξεσηκώνουν τους οπαδούς, ό,τι αποκαλείται ντέρπυ μόνο χαρά δεν θα φέρνει σε παίκτες και θεατές.

(*) όποιος είναι δεύτερος είναι και ελεύθερος, όποιος είναι τρίτος είναι πιτσιρίκος (παιδικό εξάστιχο).

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Μαγεία και τεχνολογία

Η συζήτηση περί τεχνολογίας διεξάγεται στον τόπο μας ευκαιριακά, κυρίως μέσω περιοδικών κι ενθέτων εφημερίδων που παρουσιάζουν διάφορες ηλεκτρονικές συσκευές (κινητά τηλέφωνα, i-pods, συσκευές gps, περιφερειακά υπολογιστών κλπ). Οταν, μάλιστα, η συζήτηση αυτή επιχειρηθεί να γίνει πιό διεξοδική, συχνά καταλήγει σε καταγγελίες.

Στο Βήμα της Κυριακής φιλοξενήθηκε άρθρο του Θ. Λουκάκη, που για να δείξει την ελλειπή εφαρμογή της τεχνολογίας αναφέρει: "... Οικονομική όμως ζημιά προκύπτει και όταν ο κρατικός τομέας δεν χρησιμοποιεί σύγχρονη τεχνολογία σε σημαντικά προβλήματα της χώρας, αλλά επιμένει να μένει στο παρελθόν, όπως π.χ. κάνει το ΥΕΝ αναφορικά με την απαγόρευση απόπλου επιβατηγών πλοίων. Το μέτρο αυτό αποτελεί ελληνική πατέντα, την οποία όμως ουδεμία άλλη χώρα έχει υιοθετήσει. Εμφανίστηκε στη χώρα το 1975 (ως συνέπεια του ναυαγίου του Ε/Γ - Ο/Γ «Ηράκλειο» το 1967) και ήταν προϊόν της ακόλουθης επιστημονικής μεθόδευσης: Εμπειρα στελέχη του ΥΕΝ συνεδρίασαν και άνευ ουδεμίας επιστημονικής εισήγησης και προεργασίας πρότειναν το μέτρο που έγινε ΠΔ το 1976. Τα ποσοτικά μεγέθη του σχετικού Εγχειριδίου Ασφαλείας Ναυσιπλοΐας είχαν φυσικά σχέση με τα τότε δεδομένα. Ουδεμία όμως σχέση έχουν με τα σημερινά δεδομένα, ούτε σχετικά με το μέγεθος επιβατηγών πλοίων, ούτε σχετικά με τις δυνατότητες της επιστήμης να προλέγει τις καταστάσεις θάλασσας. Ετσι έχουμε μείνει το 2007 με κρατική πρακτική που απαγορεύει τον απόπλου σε πλοία με μήκος πάνω από 75 μ. όταν (η ΕΜΥ λέει ότι) ο άνεμος έχει ισχύ 9 BF (μποφόρ) και άνω. Για το ύψος των κυμάτων, κουβέντα δεν γίνεται!..."

Ομως φαίνεται, πως η στάση αυτή απέναντι στην τεχνολογία δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Ανάλογος προβληματισμός έχει διατυπωθεί κι αλλού, όπως στη γείτονα Ιταλία. Ο Εκο (στο βιβλίο του "Με το βήμα του κάβουρα" -Ελληνικά Γράμματα 2006), μάλιστα, προχωρεί ακόμη περισσότερο, περιγράφοντας μια κατάσταση μεγάλης σύγχυσης:

"... Τα ΜΜΕ συγχέουν την εικόνα της επιστήμης με την εικόνα της τεχνολογίας και μεταδίδουν αυτή τη σύγχυση και στους χρήστες τους, οι οποίοι θεωρούν επιστημονικό ο,τιδήποτε το τεχνολογικό, αγνοώντας στην πραγματικότητα ποιά είναι η αληθινή διάσταση της επιστήμης, της οποίας -λέω- η τεχνολογία είναι ασφαλώς εφαρμογή και συνέπεια, αλλά δεν είναι η ουσία... Ωστόσο αυτός ο εθισμός στην τεχνολογία δεν έχει καμία σχέση με την εξοικείωση με την επιστήμη. Εχει περισσότερη σχέση με την προαιώνια προσφυγή στη μαγεία... Κι όμως, αν πρέπει να επιβάλουμε μια μη μαγική εικόνα της επιστήμης, δεν πρέπει να την περιμένουμε από τα ΜΜΕ, αλλά θα πρέπει οι ίδιοι οι άνθρωποι της επιστήμης να τη χτίσουν σιγά σιγά ... Εν πάση περιπτώσει, θα ήταν καλό οι επιστήμονες να δυσπιστούν απέναντι σε αυτούς που τους τιμούν λες και είναι η πηγή της αλήθειας. Στην πραγματικότητα τους θεωρούν μάγους, που, ωστόσο, αν δεν δώσουν αμέσως επαληθεύσιμα αποτελέσματα θα θεωρηθούν αγύρτες, ενώ οι μάγισσες που δίνουν μη επαληθεύσιμα, αλλά αποτελεσματικά αποτελέσματα, θα δρέπουν όλες τις τιμές στα τοκ σόου. Κι έτσι οι επιστήμονες δεν θα πηγαίνουν σε τέτοια σόου, γιατί θα ταυτίζονται με μάγισσες..."

Για την αντιγραφή
Μονά - Ζυγά

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Tom Traubert's Blues

Λένε, πως ο Tom Waits κουράζει πολλούς, αρέσει σε λίγους, είναι σνομπ κι άλλα τινά. Μήπως είναι ο μόνος;

Wasted and wounded, it ain't what the moon did
I've got what I paid for now
see ya tomorrow, hey Frank, can I borrow
a couple of bucks from you, to go
Waltzing Matilda, waltzing Matilda, you'll go waltzing
Matilda with me

I'm an innocent victim of a blinded alley
and I'm tired of all these soldiers here
no one speaks English, and everything's broken
and my Stacys are soaking wet
to go waltzing Matilda, waltzing Matilda, you'll go waltzing Matilda with me

now the dogs are barking
and the taxi cab's parking
a lot they can do for me
I begged you to stab me
you tore my shirt open
and I'm down on my knees tonight
Old Bushmill's I staggered, you buried the dagger in
your silhouette window light to go
waltzing Matilda, waltzing Matilda, you'll go waltzing
Matilda with me

now I lost my Saint Christopher now that I've kissed her and the one-armed bandit knows, and the maverick Chinamen, and the cold-blooded signs
and the girls down by the strip-tease shows go
waltzing Matilda, waltzing Matilda, you'll go waltzing Matilda with me

no, I don't want your sympathy, the fugitives say that the streets aren't for dreaming now
manslaughter dragnets and the ghosts that sell memories
they want a piece of the action anyhow go
waltzing Matilda, waltzing Matilda, you'll go waltzing Matilda with me

and you can ask any sailor, and the keys from the jailor
and the old men in wheelchairs know
that Mathilda's the defendant, she killed about a hundred
and she follows wherever you may go
waltzing Matilda, waltzing Matilda, you'll go waltzing
Matilda with me

and it's a battered old suitcase to a hotel someplace
and a wound that will never heal
no prima donna, the perfume is on
an old shirt that is stained with blood and whiskey
and goodnight to the street sweepers
the night watchman flame keepers
and goodnight to Matilda too.

Οι βλαβερές συνέπειες της λογικής

Ανέκαθεν το καλοκαίρι για πολύ κόσμο ήταν από τις πιό πρόσφορες γιά νέες (ερωτικές) κατακτήσεις εποχές. Οι διακοπές έχουν εξ ορισμού αρκετά στοιχεία, που εξάπτουν διάθεση και φαντασία και δημιουργούν συνθήκες για γλέντι, καινούργιες γνωριμίες και φλερτ. Η επιστροφή συνήθως περιλαμβάνει λεπτομερή εξιστόρηση των "επιτυχιών", που ανάλογα με τα γονίδια "Μυγχάουζεν" του καθενός ανταποκρίνεται κατά κάποιο ποσοστό στην αλήθεια.

Οι έρευνες ήθελαν τους άνδρες με πολύ περισσότερες ερωτικές συντρόφους στη ζωή τους από ό,τι τις γυναίκες. Χαρακτηριστικά έρευνα στις ΗΠΑ έδινε αναλογία 7 προς 4, ενώ στην Βρετανία 12,7 προς 6,5. Τα στοιχεία αυτά και η (συχνά αγοραία) ανάλυσή τους, φαντάζομαι από άρρενες κυρίως επιστήμονες, συνέτειναν στη δημιουργία κι εμπέδωση της άποψης, ότι οι άνδρες είναι από τη "φύση" τους σεξουαλικά πιό δραστήριοι από τις γυναίκες. Κι ενώ με τα δεδομένα αυτά πορευόταν ως σήμερα η ανθρωπότητα, ξάφνου όλα δείχνουν να ανατρέπονται.

Αιτία της ανατροπής αυτά τα "αναθεματισμένα" τα μαθηματικά: επιστήμονες σημειώνουν, πως είναι λογικά αδύνατο οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες να έχουν περισσότερες συντρόφους κατά μέσο όρο από όσους έχουν οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες. Οπως είναι προφανές, η "αιρετική" αυτή άποψη υπονομεύει τα θεμέλια του μέχρι σήμερα οικοδομήματος, περί ανδρικής ανωτερότητας στο συγκεκριμένο θέμα.

Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Ετσι ακριβώς, απαντά ο Ντέϊβιντ Γκέϊλ, καθηγητής στο Μπέρκλεϋ και δίνει ένα παράδειγμα για να πείσει: Σ' ένα πάρτι αποφοίτησης βρίσκονται αγόρια και κορίτσια και διασκεδάζουν, πίνουν και χορεύουν. Την επόμενη ημέρα κάθε κορίτσι ερωτάται, με πόσα αγόρια χόρεψε. Το άθροισμα των αριθμών (των απαντήσεων) έστω πως είναι χ. Τα αγόρια στη συνέχεια ερωτώνται για το ίδιο πράγμα κι εδώ προκύπτει το άθροισμα ψ. Κατά τον καθηγητή δεν μπορεί παρά οι χ και ψ να είναι μεταξύ τους ίσοι και, μάλιστα, να ισούνται με τον αριθμό ω, που αντιστοιχεί προς τα ζευγάρια που χόρεψαν στο πάρτι. Οι ειδικοί των ερευνών παραδέχονται πως (δεν μπορεί παρά) έτσι (να) έχουν τα πράγματα, ωστόσο ως τελευταίο "χαρτί" αναφέρουν τις πόρνες, τις οποίες οι άνδρες προφανώς συγκαταλέγουν στις ερωτικές συντρόφους τους.

Αμετακίνητος ο καθηγητής, αποκρούει την απάντηση λέγοντας, ότι κι έτσι νάναι δεν μπορούν να εξηγηθούν οι μεγάλες αποκλίσεις 75% και 100% μεταξύ ανδρών και γυναικών. Αρα, είτε οι άνδρες ή οι γυναίκες λένε ψέμματα, είτε και οι δύο.

Συμπέρασμα; Η απλή λογική (και τα μαθηματικά) βλάπτουν σοβαρά τα στερεότυπα.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Ειδήσεις του Αυγούστου 2007

Δεν είναι λίγοι όσοι αγνοούν, ποίου ακριβώς είναι "κατόρθωμα" (της αντιπολίτευσης, της κυβέρνησης ή άλλου) πως όλοι μιλούν καθημερινά -εδώ και πολλούς μήνες- για εκλογές, σαν να πρόκειται να γίνουν την ερχόμενη εβδομάδα. Ερωτήματα πλανώνται, για το αν μπορεί να θεωρηθεί κάτι τέτοιο ως κατόρθωμα, πολύ δε περισσότερο αν τελικά αυτή η μακρόσυρτη προεκλογική περίοδος παίξει κάποιο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα.

Ανατρέχοντας στο χρόνο τέλεσης των 20 τελευταίων εκλογών η Κάτια Μακρή σημειώνει στην εφημερίδα της, πως συχνότερος εκλογικός μήνας είναι ο Νοέμβριος (5 αναμετρήσεις) και αμέσως μετά ο Μάρτιος κι ο Οκτώβριος (από 3). Τελευταίος ο Μάϊος (1). Δεν έχουν διεξαχθεί εκλογές τον 1ο, 7ο, 8ο και 12ο μήνα του χρόνου. Κι αν στο παρελθόν υπήρχαν κάποιοι λόγοι για αυτό, σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ετσι κερδίζει συνεχώς έδαφος η άποψη, πως το κατακαλόκαιρο προσφέρεται ιδιαίτερα για εκλογές καθόσον το μεγαλύτερο μέρος των εκλογέων είναι "μαντρωμένο" στις παραλίες και άρα εύκολο στην πρόσβαση -από ξηράς και θαλάσσης- για τους πολιτικούς. Το ίδιο ισχύει και για το τέλος και την αρχή του έτους: η μακρά εορταστική περίοδος αποτελεί από μόνη της σοβαρό λόγο για να γίνονται τότε εκλογές, ώστε να ευχαριστιούνται τα παιδιά με τόσους αγιοβασίληδες (υποψήφιους βουλευτές) που θα κυκλοφορούν στους δρόμους. Αν μη τι άλλο, θάναι πιο επίκαιρες κι εναρμονισμένες με το χειμωνιάτικο (για όσο ακόμη θα υπάρχει χειμώνας, όπως τον ξέρουμε ως τώρα) κι εορταστικό Zeitgeist.

Ο χρόνος των εκλογών έχει να κάνει, λένε οι εφημερίδες, και με το πόρισμα Ζορμπά για το κρυφό ομόλογο. Ο χρόνος παράδοσής του αποτελεί την πιό αποστομωτική, ίσως, απάντηση σε όσους υποψιάζονταν πως ο πρώην εισαγγελέας δεχόταν κυβερνητικές πιέσεις για να συγκαλύψει ευθύνες. Αυτοί οι τελευταίοι θα υποστούν, μάλιστα, συντριβή εάν η κυβέρνηση δώσει το πόρισμα στη δημοσιότητα και τη Βουλή, ξεπερνώντας τους όποιους δισταγμούς και φόβους(;) της.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δει κανείς μια εκλογική αναμέτρηση. Ενας από αυτούς είναι από πλευράς διαφημιστικής εκστρατείας των συμμετεχόντων και των εμπνευστών της. Ετσι διαρρέει, ότι η ΝΔ θα στηριχθεί στο ντουέτο Spot Thomson - Civitas, το ΠΑΣΟΚ στις Bold και GO Young, ενώ ο ΣΥΝ στην UP SET. Η προσφυγή σε επαγγελματίες σπανίως έβλαψε και η διεθνής πρακτική γενικώς το αποδεικνύει. Αρκεί να μην επαναληφθούν, όσα "κυκλοφόρησαν" για προηγούμενες αναμετρήσεις: ότι δηλαδή στελέχη κομμάτων και συνδυασμών ήταν αυτά, που τελικά "έκοβαν" φορτισμένες επιλογές και προτάσεις των τεχνοκρατών, διατηρώντας ήπιο το κλίμα.

Και κάτι δροσερό: Αν δεν με γέλασαν τα αυτιά μου, είπαν στις ειδήσεις πως το υπουργικό συμβούλιο θα συνεδριάσει, υπό τον πρωθυπουργό, την Παρασκευή 17η Αυγούστου 2007.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Θρησκεία και υγεία

Στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία της 5.8.2007 (στο ένθετο "& 7") δημοσιεύθηκε απόσπασμα παρέμβασης, που ο Ρεζίς Ντεμπρέ έκανε σε συνάντηση -που διοργάνωσε τον Ιανουάριο 2007 στο Μιλάνο το Πανεπιστήμιο Σαν Ραφαέλε- με θέμα τη θρησκεία. Το απόσπασμα ξεκινάει ως εξής: "Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο, όπου ο φονταμενταλισμός είχε επιτυχία...". Από τη συνέχεια συνάγεται, ότι ο γάλλος φιλόσοφος εννοεί, μάλλον, το δυτικό κόσμο.

Συναφές είναι ένα παράδειγμα, που παραθέτει ο Ρίτσαρντ Ντόκινς στο τελευταίο βιβλίο του "Η περί θεού αυταπάτη" επιχειρώντας να δείξει την προνομιακή μεταχείριση που επιφυλάσσουν οι ΗΠΑ στη θρησκεία:

"... Στις 21 Φεβρουαρίου του 2006, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε, σε συμφωνία με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, ότι μια εκκλησία στο Νιού Μέξικο πρέπει να εξαιρεθεί από το νόμο κατά της χρήσης παραισθησιογόνων ουσιών -νόμο στον οποίο όλοι οι υπόλοιποι οφείλουν υπακοή. Οι πιστοί και μέλη του Centro Espirita Beneficiente Uniao do Vegetal πιστεύουν ότι μπορούν να κατανοήσουν το Θεό μόνο αν πιούν το αφέψημα hoasca, το οποίο περιέχει την παράνομη παραισθησιογόνο ουσία διμεθυλτριπταμίνη. Δώστε προσοχή στο γεγονός ότι αρκεί που π ι σ τ ε ύ ο υ ν πως η εν λόγω ουσία ενισχύει την κατανόησή τους, δεν χρειάζεται να προσκομίσουν αποδείξεις.

Από την άλλη, υπάρχουν άφθονες ενδείξεις ότι η κάνναβη ανακουφίζει από τα συμπτώματα της ναυτίας και δυσφορίας τους υποβαλλόμενους σε χημειοθεραπεία καρκινοπαθείς. Εντούτοις, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε, το 2005, και πάλι σε συμφωνία με το Σύνταγμα, ότι όσοι ασθενείς χρησιμοποιούν κάνναβη για ιατρικούς λόγους είναι δυνατόν να διωχθούν σύμφωνα με την ομοσπονδιακή νομοθεσία (ακόμη και στις λίγες πολιτείες που επιτρέπεται τέτοια ειδική χρήση)...".

Για την αντιγραφή
Μονά - Ζυγά

(H εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Ελληνικές ταινίες (3)

Η τελευταία 15ετία θυμίζει σε πολλούς την καλή εποχή, από πλευράς εισιτηρίων, του ελληνικού κινηματογράφου. Δεν έχω δει τα στοιχεία, αλλά δεν θα ξαφνιαζόμουν αν 2 μόνο από αυτές (Safe Sex και Πολίτικη Κουζίνα) έκαναν παραπλήσιες ή και μεγαλύτερες εισπράξεις από όσο έκαναν συνολικά πολλές από τις ταινίες της περιόδου1970-1990. Με την αμέριστη -μερικές φορές- βοήθεια της τηλεόρασης δημιουργοί και ηθοποιοί πέτυχαν το ακατόρθωτο: να βγάλουν από το σαλόνι τους (όπου συνήθως κι η τηλεόραση) εκατοντάδες χιλιάδες θεατών και να τους φέρουν στις κινηματογραφικές αίθουσες για να παρακολουθήσουν ό,τι θάβλεπαν και στη μικρή οθόνη τους. Στις ταινίες αυτής της "φουρνιάς":

κυριαρχούν, αναπόφευκτα, οι άνθρωποι της τηλεόρασης

1 στους 4 αρσενικούς είναι γκέϊ

αναπολούνται, με νοσταλγία κάποτε, τα χρόνια της εφηβείας

έχει βελτιωθεί αισθητά η ηχοληψία κι έτσι μπορείς να ακούς τους διαλόγους, που είναι πυκνοί κι αθυρόστομοι

ουδείς κλειδώνει το αυτοκίνητό του, όταν φθάνει στον προορισμό του (από τις απαράβατες αρχές του παγκόσμιου κινηματογράφου)

κυριαρχούν τα SUV και τα cabrio, οι μεζονέτες κι οι βίλες με πισίνα (τουλάχιστον) ολυμπιακών διαστάσεων

παρατηρώντας τη χρήση του email άνετα συμπεραίνεις πως είναι για να φλερτάρεις

οι χωρισμοί και τα διαζύγια είναι στην ημερήσια διάταξη

2 στις 3 ερωτικές σχέσεις γίνονται στο Γραφείο

δεν λείπει (αν δεν καλλιεργείται) το μελό

είναι σχεδόν αδύνατο (αν όχι και ύποπτο), να περνάει καλά ένα παντρεμένο ζευγάρι

είναι έντονα τα σημάδια της διαμάχης ανδρικής και γυναικείας / γυναικείας και ανδρικής "κοσμοθεωρίας"

η πλύση εγκεφάλου για το δημογραφικό ζήτημα φαίνεται να πιάνει τόπο: κάποιος γυναικείος ρόλος (συνήθως single) μεγαλώνει παιδί

οι μισοί άνδρες δουλεύουν κι οι άλλοι μισοί κάάάθονται 16 ώρες το 24ωρο

η κωμωδία, μετά από πολύ καιρό, επανακάμπτει

μεγάλο μέρος των πρωταγωνιστριών δεν είναι ηθοποιοί, αλλά μοντέλα

μερικά soundtrack έχουν ενδιαφέρον

σπάνια κάνουν την εμφάνισή τους μεγάλοι ηθοποιοί προηγούμενων γενιών. Σαν να μην υπηρξαν

Κλείνοντας τη σύντομη, εν πολλοίς αυθαίρετη κι εντελώς προσωπική αυτή αναδρομή είναι προφανές, ότι -είτε το θέλουμε, είτε όχι- ο ελληνικός κινηματογράφος ανέκαθεν είχε τη θέση του στην καθημερινότητά μας. Κι αν κρίνει κανείς από την επιτυχία που είχε πρόσφατα η προσφορά από τηλεοπτικά περιοδικά dvd με ελληνικές (χιλιοπαιγμένες από τα κανάλια) ταινίες, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα συνεχίσει για πολύ ακόμη. Απλώς συνηθίζουμε, να δίνουμε μεγαλύτερη αξία στα περασμένα απ' ό,τι στα σημερινά. Αυτό, όμως, είναι μια άλλη ιστορία.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Ελληνικές ταινίες (2)

Ο νέος ελληνικός κινηματογράφος (1970 ~1990), μολονότι δεν γνώρισε -με εξαίρεση ίσως κάποιες ταινίες των Αγγελόπουλου και Βούλγαρη- μεγάλες από πλευράς εισιτηρίων επιτυχίες, μάζεψε σε δύσκολους καιρούς κόσμο στις αίθουσες (Στούντιο, Αλκυονίδα στην Αθήνα, Αιας στη Θεσσαλονίκη) και πρόσφερε στους φίλους του συγκινήσεις. Αναπόφευκτα κυριάρχησαν και σ' αυτόν στερεότυπα, που λίγο πολύ τον χαρακτηρίζουν. Ετσι:

οι μεγάλες παύσεις και οι "αραιοί" διάλογοι σε κάνουν συχνά να αναρωτιέσαι, αν πρόκειται για βουβό κινηματογράφο

στα 9 από τα 10 λεωφορεία των ΚΤΕΛ ακούγεται Καζαντζίδης

κυριαρχούν τα άφιλτρα τσιγάρα, ιδίως ΕΘΝΟΣ κι ΑΣΣΟΣ

συχνά πετάγονται βρισιές, μερικές φορές μάλιστα απρόκλητα

παρόλο που δεν είναι συχνή η χρήση ΙΧ αυτοκινήτου, ουδείς το κλειδώνει όταν φθάνει στον προορισμό του (αυτό φαίνεται πως είναι μια από τις απαράβατες αρχές του παγκόσμιου κινηματογράφου)

κυριαρχούν οι ηθοποιοί με μουστάκι

υπάρχει πάντα κάποιος ηθοποιός που εμφανίζεται με ένα παλτό ριχτό στους ώμους

οι ερωτικές σκηνές "προκύπτουν" απρόσμενα και είναι σχεδόν βίαιες. Ακολουθεί το κλασσικό άναμμα τσιγάρου

ένας "κακός" πλούσιος εποφθαλμιά μια πτωχή ή ευρισκόμενη σε ανάγκη νέα

η μουσική συχνά χαρακτηρίζει την ταινία

αφθονούν οι σκηνές με γυναίκες ηθοποιούς να κυκλοφορούν φορώντας κομπινεζόν

η ελληνική επαρχία έχει την τιμητική της, κερδίζοντας σε "εμφανίσεις" την Αθήνα

δεν λείπουν, κι εδώ, οι φαντάροι

πολλές σκηνές σοβούν βίαιες συγκρούσεις, κυρίως σε βάρος γυναικών

οι άνδρες εμφανίζονται συχνά με τη γνωστή, λευκή φανέλα (Ατθίς)

το ουίσκι σπανίζει (όσο ήπιαν στις προηγούμενες ταινίες, ήπιαν)

έρχονται σιγά σιγά στο προσκήνιο τα δίτροχα (Zundapp-άκια και Solex-άκια)

σπάνια παρουσιάζεται χορός, τραγουδιστές εν ώρα εκτελέσεως και ορχήστρα να παίζει μουσική

Την ίδια χρονική περίοδο και κυρίως γύρω στο '80 παρουσιάζεται κι ένας άλλος ελληνικός κινηματογράφος: με τους Στ. Ψάλτη, Κ. Φίνου, Π. Μιχαλόπουλο, Ν. Παπαναστασίου, Στ. Γαρδέλη, Σ. Αλιμπέρτη, Σ. Ντούζο, Δ. Παπαδοπούλου κλπ. Εγχρωμες (βίντεο)ταινίες, με πολλά σεξουλικά υπονοούμενα και φανατικούς φίλους. Πρόσφατα διάβασα, ότι προσφέρονται στους αναγνώστες κυριακάτικης εφημερίδας.

(Συνεχίζεται)

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Ελληνικές ταινίες (1)

Στις ταινίες του λεγόμενου παλιού ελληνικού κινηματογράφου, που με πείσμα -επί 20 σχεδόν χρόνια- προβάλλουν 3 τουλάχιστον φορές ετησίως τα κανάλια, μπορεί κανείς να εντοπίσει τόπους, προϊόντα και συμπεριφορές που λίγο πολύ επαναλαμβάνονται.
Ετσι:

το πιό συχνά εμφανιζόμενο ουίσκι είναι το WATT 69

τα περισσότερα σπίτια διαθέτουν υπηρέτρια από το χωριό, που έχει εξάδελφο φαντάρο

τα πιό μοντέρνα έπιπλα είναι τα δανέζικα

κάθε αδελφός έχει 2-3 αδελφές που πρέπει να παντρέψει

ουδείς κλειδώνει το αυτοκίνητό του, όταν φθάνει στον προορισμό του (αυτό φαίνεται πως είναι μια από τις απαράβατες αρχές του παγκόσμιου κινηματογράφου)

όποιος μπαίνει πρώτος στη θάλασσα καλεί με ένα "ουου ουου + το όνομα" την παρέα του να τον ακολουθήσει

9 στις 10 φορές τον αστυφύλακα υποδύεται ο ίδιος ηθοποιός, ενώ στο ρόλο του κακού εναλλάσσονται 2-3 ηθοποιοί

το ρετιρέ θεωρείται το καλύτερο διαμέρισμα

τα κλαμπ, όπου συχνάζει η έξαλλη νεολαία, με πολυθρόνες και τραπέζια από μπαμπού, μοιάζουν με σαλόνι ξενοδοχείων

το τραγούδι της ταινίας είναι μια μικρή περίληψη της υπόθεσης, ενώ κάθε μπουζουξίδικο, που σέβεται τον εαυτό του, διαθέτει ημίγυμνο μπαλέτο

οι ερωτικές σκηνές καταλήγουν σ' ένα ακίνητο πλάνο 3 δευτερολέπτων σε κόκκινο αμπαζούρ

η Πάτρα είναι ο συχνότερος προορισμός για επαγγελματικά ταξίδια

οι διαζευγμένες αποκαλούνται ζωντοχήρες

η Πειραϊκή προσφέρεται για κολύμπι και το γεφυράκι στο Κεφαλάρι για ρομαντική βόλτα ερωτευμένων

όσοι φθάνουν αεροπορικώς χαιρετούν μόλις βγουν στη σκάλα, εμποδίζοντας τους άλλους ταξιδιώτες να κατέβουν, και όσοι τους περιμένουν μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι στην πίστα.

μετά την Ολυμπιακή συχνότερα εμφανιζόμενη εταιρεία είναι η SABENA

το πλέον αξιοθέατο μέρος στη Θεσσαλονίκη είναι η Διεθνής Εκθεση

τα έπιπλα της βεράντας είναι πάντα φερ φορζέ

τα ζευγάρια κυνηγιούνται πριν φιληθούν

οι άντρες κυκλοφορούν στο σπίτι είτε με γραβάτα και κουστούμι κουμπωμένο είτε με ημίκοντη καρώ ρόμπα με σιρίτι

οι γυναίκες ταξιδεύουν με παντελόνι και μαντήλι

οι εφημεριδοπώλες τρέχουν με τα φύλλα στο χέρι φωνάζοντας "γεγονότα - εφημερίδες"

η υπόθεση εξελίσσεται στο σαλόνι, όταν ο ίδιος χώρος στα σπίτια "άνοιγε" μόνο σε εορτάς και επετείους

Ολα αυτά, αποδεκτά ή μή, ηχούσαν ευδιάκριτα. Υστερα ήλθε ο νέος ελληνικός κινηματογράφος και -λόγω κάκιστης ηχοληψίας- ελάχιστα πράγματα μπορούσε κανείς να ακούσει.

(Συνεχίζεται)

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ).

Να μιά ευκαιρία

Οπως όλα δείχνουν, κόμματα, πολιτικοί και πολιτευτές προετοιμάζονται εντατικά να κάνουν -και κατά την προεκλογική περίοδο- ό,τι ακριβώς κάνουν όλο τον καιρό: να υποστηρίζουν με κάθε ευκαιρία και πάντως να μη δυσαρεστούν μερικά "κέντρα", που όλοι γνωρίζουν πως πρέπει να τάχουν καλά μαζί τους. Ενα τέτοιο κέντρο είναι η εκκλησία. Ενα άλλο οι ποδοσφαιρικές ομάδες.

Πρόκειται για δύο από τις μαζικότερες εκδοχές μη υποχρεωτικής (όπως το σχολείο ή ο στρατός) ανθρώπινης δραστηριότητας, που λόγω του πολυπληθούς -συχνά φανατικού- κοινού τους έχουν καταστεί, εκτός άλλων και, ρυθμιστικοί πολιτικοί παράγοντες. Η εκκλησία τις τελευταίες δεκαετίες εξαγγέλλει πολιτικές θέσεις, συμμετέχει ενεργά στην πολιτική, παρεμβαίνει στην επιστήμη, την εκπαίδευση, την ιστορία, την ιατρική κλπ, λειτουργώντας με απόλυτη υπεροψία. Μετράται στη συνέχεια ο βαθμός συμμόρφωσης στις εκάστοτε θέσεις και συστάσεις και η ηγεσία της πρόθυμα χορηγεί, ή μή, αντίστοιχα πιστοποιητικά σε κόμματα και πολιτικούς, που στην πρώτη περίπτωση εξασφαλίζουν και στη δεύτερη στερούν εκατοντάδες χιλιάδες πολύτιμους ψήφους.

Ο τύπος δεν είχε αφήσει ασχολίαστο τον υπαινιγμό του Αρχιεπισκόπου, όταν συναντήθηκε μετά τις εκλογές του 2004 με τον πρωθυπουργό, περί δεξιάς του Κυρίου, μολονότι οι σχέσεις των δύο θεωρούνταν ανέκαθεν απόλυτα "αποδεκτό" να είναι στενές, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Υπάρχουν, όμως, και μερικές εξαιρέσεις.

Ο Βarry Goldwater, ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής επί πολλά χρόνια και υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ το 1964, σε λόγο του στη Γερουσία στις 16.9.1981 σημείωνε:

"Δεν υπάρχει άλλη θέση στην οποία οι άνθρωποι να παραμένουν περισσότερο αμετακίνητοι όσο οι θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Ο ισχυρότερος σύμμαχος που θα μπορούσε να επικαλεστεί κανείς σε μια αντιπαράθεση είναι ο Ιησούς Χριστός, ή ο Θεός ή ο Αλλάχ, ή όπως τέλος πάντων ονομάζει κανείς αυτή την ανώτερη ύπαρξη. Αλλά όπως συμβαίνει με κάθε ισχυρό όπλο, πρέπει κανείς να το χρησιμοποιεί με φειδώ.

Οι θρησκευτικές φατρίες που αναπτύσσονται σε ολόκληρη τη χώρα δεν χρησιμοποιούν τη θρησκευτική επιρροή τους με σύνεση. Προσπαθούν να υποχρεώσουν τους ιθύνοντες της κυβέρνησης να ακολουθήσουν κατά γράμμα τις δικές τους θέσεις. Αν τύχει να διαφωνήσεις με μία από τις θρησκευτικές ομάδες πάνω σε κάποιο συγκεκριμένο ηθικό ζήτημα, υποβάλλουν παράπονα, σε απειλούν με απώλεια χρημάτων ή ψήφων ή και με τα δύο. Πραγματικά έχει εξαντληθεί η υπομονή μου με αυτούς τους κήρυκες, οι οποίοι κάνουν πολιτική σε ολόκληρη τη χώρα και λένε σε εμένα, τον πολίτη, ότι αν θέλω να είμαι ηθικός άνθρωπος τότε θα πρέπει να πιστεύω στο Α, το Β, το Γ ή το Δ. Τέλος πάντων, ποιοί νομίζουν ότι είναι; Και πού βρίσκουν το θράσος και από πού αντλούν το δικαίωμα να μου υπαγορεύουν τις ηθικές τους πεποιθήσεις;

Επιπλέον είμαι πολύ θυμωμένος επειδή, ως μέλος του νομοθετικού σώματος, χρειάζεται να ανέχομαι τις απειλές κάθε θρησκευτικής ομάδας που νομίζει ότι έχει κάποιο θεόπεμπτο δικαίωμα να ελέγχει την ψήφο μου σε κάθε ψηφοφορία της Γερουσίας. Τους προειδοποιώ λοιπόν σήμερα: θα τους πολεμήσω συστηματικά αν επιχειρήσουν να υπαγορεύσουν τις ηθικές τους πεποιθήσεις σε όλους τους αμερικανούς στο όνομα του συντηρητισμού".

Δεν είναι ακριβές, συνεπώς, ότι εξ ορισμού η δεξιά παράταξη συμπορεύεται διεθνώς με θρησκευτικές ομάδες τις οποίες και υπηρετεί.

Για να διαμορφώσει η πολιτική δική της ηθική καλό είναι -μεταξύ άλλων- να πάψει να υποδύεται με τόση επιτυχία τη φοβισμένη επαρχιωτοπούλα, που σε κάθε αναποδιά που της συμβαίνει στην πόλη ζητάει βοήθεια από τον παππά της ενορίας της. Στο κάτω κάτω της γραφής, ας μην κατέβαινε στην πόλη, να γλύτωνε αυτή τις αναποδιές και νάχαμε κι εμείς το κεφάλι μας ήσυχο.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Marina

Τραγουδιών συνέχεια:





Mi sono innamorato di Marina
una ragazza mora ma carina
ma lei non vuol saperne del mio amore
cosa faro' per conquistarle il cuor.
Un girono l'ho incontrata sola sola,
il cuotre mi batteva mille all'ora.
Quando le dissi che la volevo amare
mi diede un bacio e l'amor sboccio'...

Marina, Marina, Marina
Ti voglio al piu' presto sposar
Marina, Marina, Marina
Ti voglio al piu' presto sposar

O mia bella mora
no non mi lasciare
non mi devi rovinare
oh, no, no, no, no, no

Αθήνα (5): Στέκια που μας έλειψαν

Το "Λούκι" στην οδό Χάρητος, με το "Σκεπτόμενο" του Ροντέν φωτισμένο στην είσοδο: Υπόγειο μπάρ 2 επιπέδων που σφράγισε τη νυκτερινή διασκέδαση στο τέλος του '70. Aπο τα πρώτα που έπαιξε jazz-rock (Weather Report και Flora Purim), Tom Waits (And the piano has been drinking) και πολλά άλλα, χάρις στο "ψάξιμο" του Αλέξη και του Ανδρέα. Συνυφασμένο με καλά και κακά νέα, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή.

Το "Decadance" στην οδό Βουλγαροκτόνου: Από τα πρώτα μπαράκια που στεγάσθηκε σε νεοκλασσικό κτήριο. Αργότερα απέναντί του ήρθε ο "Βρούτος" (βλ. παρακάτω). Κυρίως στέκι καλλιτεχνών, που του έδιναν ζωή μετά τις 12-1 το βράδυ και κρατούσε μέχρι να ξημερώσει. Ανθρωποι του θεάτρου (αγαπημένο τους ουίσκι το Haig) και διάφοροι καλλιτεχνίζοντες τύποι. Από εκεί πρωτοπέρασε, σε "πλανόδιο σχήμα", μεγάλη ντίβα του μετέπειτα λαϊκού - ρόκ τραγουδιού.

Το "Κορφού" στην οδό Κριεζώτου: Εστιατόριο, κυρίως με κερκυραϊκά πιάτα (παστιτσάδες και σοφρίτο) και μερικά ψάρια. Για επιδόρπιο κρεμ καραμελέ ή πουτίγκα.

Το "Minute" στην οδό Σκουφά: Υπόγειο, ολονύκτιο ρεστοράν κοντά στην πλατεία. Με απότομα σκαλοπάτια, λιγοστό φώς, μικρά και χαμηλά τραπεζάκια με κεριά. Κυρίως μπιφτέκια και μακαρονάδες. Προς το ξημέρωμα "έκλεινε" τη μουσική.

Το "Απέναντι" στην οδό Χάρητος: Πήρε το όνομά του από τη θέση του εν σχέσει προς τη Ράτκα. Οσοι δεν έβρισκαν θέση εκεί, πήγαιναν ... απέναντι! Πράσινη πρόσοψη, γαλλικό χρώμα, μαρμάρινα τραπέζια και χρυσίζοντα μέταλλα στην μπάρα και αλλού.

Ο "Βρούτος" στην οδό Βουλγαροκτόνου: Εστιατόριο με μικρασιάτικη κουζίνα και κοσμοπολίτικη διάθεση του Νίκου Κούνδουρου. Εκανε γνωστό το "χουνκιάρ μπεγεντί" στη νυκτερινή Αθήνα περί το 1980. Τετράγωνα μεγάλα τραπέζια με κόκκινα τραπεζομάντηλα και στρογγυλή μπάρα στο βάθος.

Το "Bright shoe" στη μικρή, τρίγωνη πλατεία, στο πλάϊ του Παναθηναϊκού Σταδίου. "Τσάκισε" κόκκαλα στις αρχές του '80 με το νέο στυλ του: ψηλοτάβανος χώρος, νέα μουσική, ελάχιστα καθίσματα και σκαμπώ. Σταθερό, καθημερινό πέρασμα για την εποχή.

Το "Fayum" στην οδό Κλεομένους: Εστιατόριο μπαράκι 3 επιπέδων. Καινοτόμο για την εποχή του (αρχές του '80), με τολμηρή αισθητική και κουζίνα, ίσως το πρώτο που έβγαινε σε ταράτσα τα καλοκαιρινά βράδυα. Ο Ανδρέας (από το Λούκι) και η Λιάνα σχεδόν κάθε βράδυ εκεί. Εκλεισε άδοξα.

Ο "Αχτύπης" στην οδό Σκουφά: Με τυρόπιτες και σάντουϊτς, που πλασαριζόταν ως "ο γιατρός της πείνας".

Το "Καρόλου Ντηλ" πάνω από την Ξενοκράτους: Κυρίως για (καθιστό) ποτό, κάποιες σαλάτες και ...πλατώ τυριών. Οι έχοντες οιαδήποτε σχέση με τη Θεσσαλονίκη το προτιμούσαν. Παλαιά έπιπλα και φωτιστικά, μεγάλα μαρμάρινα τραπέζια.

Η "Βεγγέρα" στην οδό Αριστίππου: Η αθηναϊκή παρουσία του μυκονιάτικου στεκιού, με έξοχη, μεγάλη, φαρδιά μπάρα στο κατάλληλο ύψος και λάμπα πάνω από το πικάπ, να φωτίζει το δίσκο που παίζει.

Ο "Βλαδίμηρος" στην ίδια περιοχή: Εστιατόριο με λίγο φώς, ξεχωριστή ατμόσφαιρα και δύσκολο ...πάρκιγκ (λόγω της ανηφόρας).

Η "Στοά" στην οδό Σαρανταπήχου: Εστιατόριο του Γ. Κούνδουρου με ονομαστό μυδοπίλαφο και νέα (για τότε 1981-2 ) λίστα κρασιών. Δύσκολο να βρείς τραπέζι.

Το "Wild rose" στην οδό Σαρανταπήχου: Μπαρ με δυνατή μουσική, χαμηλό φωτισμό και πολλούς ορθίους θαμώνες.

Τα "Παπάκια" κι ο "Ηριδανός" στην οδό Ηριδανού: Τόλμησαν από τα πρώτα να διαβούν την Βασ. Σοφίας. Εκαναν γνωστή την οδό Ηριδανού και τη γύρω περιοχή. Με αυλή και πολύ κόσμο.

Το "Νο name" πίσω από την οδό Μιχαλακοπούλου: Φημισμένο μπαράκι του '80, παρά το όνομά του.

Το καφενείο στη Δεξαμενή: Με ποτήρια και μπουκάλια να βρίσκονται σε ασταθέστατη, λόγω επικλινούς εδάφους, ισορροπία.