5.8.07

Να μιά ευκαιρία

Οπως όλα δείχνουν, κόμματα, πολιτικοί και πολιτευτές προετοιμάζονται εντατικά να κάνουν -και κατά την προεκλογική περίοδο- ό,τι ακριβώς κάνουν όλο τον καιρό: να υποστηρίζουν με κάθε ευκαιρία και πάντως να μη δυσαρεστούν μερικά "κέντρα", που όλοι γνωρίζουν πως πρέπει να τάχουν καλά μαζί τους. Ενα τέτοιο κέντρο είναι η εκκλησία. Ενα άλλο οι ποδοσφαιρικές ομάδες.

Πρόκειται για δύο από τις μαζικότερες εκδοχές μη υποχρεωτικής (όπως το σχολείο ή ο στρατός) ανθρώπινης δραστηριότητας, που λόγω του πολυπληθούς -συχνά φανατικού- κοινού τους έχουν καταστεί, εκτός άλλων και, ρυθμιστικοί πολιτικοί παράγοντες. Η εκκλησία τις τελευταίες δεκαετίες εξαγγέλλει πολιτικές θέσεις, συμμετέχει ενεργά στην πολιτική, παρεμβαίνει στην επιστήμη, την εκπαίδευση, την ιστορία, την ιατρική κλπ, λειτουργώντας με απόλυτη υπεροψία. Μετράται στη συνέχεια ο βαθμός συμμόρφωσης στις εκάστοτε θέσεις και συστάσεις και η ηγεσία της πρόθυμα χορηγεί, ή μή, αντίστοιχα πιστοποιητικά σε κόμματα και πολιτικούς, που στην πρώτη περίπτωση εξασφαλίζουν και στη δεύτερη στερούν εκατοντάδες χιλιάδες πολύτιμους ψήφους.

Ο τύπος δεν είχε αφήσει ασχολίαστο τον υπαινιγμό του Αρχιεπισκόπου, όταν συναντήθηκε μετά τις εκλογές του 2004 με τον πρωθυπουργό, περί δεξιάς του Κυρίου, μολονότι οι σχέσεις των δύο θεωρούνταν ανέκαθεν απόλυτα "αποδεκτό" να είναι στενές, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Υπάρχουν, όμως, και μερικές εξαιρέσεις.

Ο Βarry Goldwater, ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής επί πολλά χρόνια και υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ το 1964, σε λόγο του στη Γερουσία στις 16.9.1981 σημείωνε:

"Δεν υπάρχει άλλη θέση στην οποία οι άνθρωποι να παραμένουν περισσότερο αμετακίνητοι όσο οι θρησκευτικές πεποιθήσεις τους. Ο ισχυρότερος σύμμαχος που θα μπορούσε να επικαλεστεί κανείς σε μια αντιπαράθεση είναι ο Ιησούς Χριστός, ή ο Θεός ή ο Αλλάχ, ή όπως τέλος πάντων ονομάζει κανείς αυτή την ανώτερη ύπαρξη. Αλλά όπως συμβαίνει με κάθε ισχυρό όπλο, πρέπει κανείς να το χρησιμοποιεί με φειδώ.

Οι θρησκευτικές φατρίες που αναπτύσσονται σε ολόκληρη τη χώρα δεν χρησιμοποιούν τη θρησκευτική επιρροή τους με σύνεση. Προσπαθούν να υποχρεώσουν τους ιθύνοντες της κυβέρνησης να ακολουθήσουν κατά γράμμα τις δικές τους θέσεις. Αν τύχει να διαφωνήσεις με μία από τις θρησκευτικές ομάδες πάνω σε κάποιο συγκεκριμένο ηθικό ζήτημα, υποβάλλουν παράπονα, σε απειλούν με απώλεια χρημάτων ή ψήφων ή και με τα δύο. Πραγματικά έχει εξαντληθεί η υπομονή μου με αυτούς τους κήρυκες, οι οποίοι κάνουν πολιτική σε ολόκληρη τη χώρα και λένε σε εμένα, τον πολίτη, ότι αν θέλω να είμαι ηθικός άνθρωπος τότε θα πρέπει να πιστεύω στο Α, το Β, το Γ ή το Δ. Τέλος πάντων, ποιοί νομίζουν ότι είναι; Και πού βρίσκουν το θράσος και από πού αντλούν το δικαίωμα να μου υπαγορεύουν τις ηθικές τους πεποιθήσεις;

Επιπλέον είμαι πολύ θυμωμένος επειδή, ως μέλος του νομοθετικού σώματος, χρειάζεται να ανέχομαι τις απειλές κάθε θρησκευτικής ομάδας που νομίζει ότι έχει κάποιο θεόπεμπτο δικαίωμα να ελέγχει την ψήφο μου σε κάθε ψηφοφορία της Γερουσίας. Τους προειδοποιώ λοιπόν σήμερα: θα τους πολεμήσω συστηματικά αν επιχειρήσουν να υπαγορεύσουν τις ηθικές τους πεποιθήσεις σε όλους τους αμερικανούς στο όνομα του συντηρητισμού".

Δεν είναι ακριβές, συνεπώς, ότι εξ ορισμού η δεξιά παράταξη συμπορεύεται διεθνώς με θρησκευτικές ομάδες τις οποίες και υπηρετεί.

Για να διαμορφώσει η πολιτική δική της ηθική καλό είναι -μεταξύ άλλων- να πάψει να υποδύεται με τόση επιτυχία τη φοβισμένη επαρχιωτοπούλα, που σε κάθε αναποδιά που της συμβαίνει στην πόλη ζητάει βοήθεια από τον παππά της ενορίας της. Στο κάτω κάτω της γραφής, ας μην κατέβαινε στην πόλη, να γλύτωνε αυτή τις αναποδιές και νάχαμε κι εμείς το κεφάλι μας ήσυχο.


(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Με 30 εκ € άκουσα στις ειδήσεις ότι επιχορηγεί η κυβέρνηση την εκκλησία, για να επιτελέσει αγαθοεργίες. Γιατί δεν τις κάνει το ίδιο το κρατος;

Ανώνυμος είπε...

Είναι τουλάχιστον φαρισαϊκό να επιχορηγεί ο πλούσιος τον πλουσιότερο ενώπιον των φτωχών.

Είναι προφανές και στον αφελέστερο ηλίθιο ότι η δεξιά αγοράζει την επιρροή της Εκκλησίας η οποία θα ευλογήσει με lobbying power την επανεκλογή της.

Όσο πιο ειρωνική και προσβλητική είναι η συμπεριφορά των πολιτικών στην Ελλάδα, τόσο πιο βέβαιη είναι η επανεκλογή τους.

Εάν αρχίζουν να βρίζουν το εκλογικό σώμα οι μεν από τα μπαλκόνια και οι δε από άμβωνος, οι εκλογές θα εξελιχθούν σε landslide υπέρ της δεξιάς.

Μου φαίνεται ότι τελικά στη χώρα της μαγκιάς κανείς δεν είναι πια αρκετά μάγκας.
Αλλιώς κάποιος θα τους έκραζε στα ίσα (=στην κάλπη).

Ανώνυμος είπε...

Θεωρώ αδύνατο οι πολιτικοί να είναι πολύ χειρότεροι από το μέσο ψηφοφόρο.
Οι πολιτικοί δεν είναι ξένοι, είναι μέρος μας, άνθρωποι μέσης αγνοίας και μέσης ηθικής που διαχειρίζονται ορφανό χρήμα. Αν τους αντιπαθούμε και τους σιχαινόμαστε, κάνουμε το ίδιο για τον εαυτό μας και τους φίλους μας.

Σεβαστείτε το ψυχαναλυτικό "blame yourself first" πριν θυμώσετε με οτιδήποτε άλλο, σύντροφοι.

Ανώνυμος είπε...

Αν και δεν είμαι ούτε επιστήμονας ούτε κληρικός με θύραθεν παιδεία νομίζω ότι ο χειρότερος εχθρός της λαϊκής εκκλησίας (και όχι της Πίστης) είναι η επιστήμη. Στην Ελλάδα όπου η άδεια Κεφαλή της Εκκλησίας εκλαϊκεύει (κατ΄άλλους συσκοτίζει) τη θρησκεία σε παγανιστικό επίπεδο, τα βήματα της επιστήμης, και κυρίως της ιατρικής, συρρικνώνουν το πεδίο δράσης της θρησκείας, αποκαλύπτοντας την υλική αιτιοκρατία που διέπει τη ζωή και περιορίζοντας τα "θαύματα" και τα πράγματα που συμβαίνουν "θεία χειρί".

Ακούω δηλώσεις ανθρώπων που βρίσκονται στην πρωτοπορία της επιστημονικής έρευνας (της ιατρικής, της αστρονομίας) ότι εκεί αναγνώρισαν το Θεό, αλλά υποθέτω ότι αυτό που εννοούν είναι ότι τους αποκαλύφθηκε μια νέα πραγματικότητα τόσο σύνθετη και με τέτοια θαυμαστή νομοτέλεια που η σύλληψή της ξεπερνάει το γνωστική ικανότητα του ανθρώπου.
Ίσως, λοιπόν, ο Θεός των επιστημόνων (και εν τέλει όλων ημών των υπολοίπων) να είναι αυτή η νομοτελειακή δομή, η οποία είναι απόλυτα αμοραλιστική και εντελώς άσχετη με τον Θεό-εργαλείο στα χέρια της κάθε ενορίας.

Η σύχρονη σκέψη πορεύεται με όπλο τη λογική αλληλουχία.

Η Εκκλησία πορεύεται με όπλο τον μέγιστο φόβο.

Η Εκκλησία είναι συλλογικός φορέας των μη αμφισβητούντων και μη σκεπτομένων? Φυσικά. Αυτό άλλωστε ισχύει στον ίδιο βαθμό και για τη δεξιά.

Η δεξιά είναι το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία είναι πυλώνας και καταφύγιό της.

Ο κάθε επικεφαλής της Εκκλησίας καλά κάνει και το θυμίζει τακτικά σε όλους, ώστε να μην ξεχνιόμαστε.

Ανώνυμος είπε...

Η Εκκλησία είναι "η μακρά χειρ" της δεξιάς που χαϊδεύει τους θεοσεβούμενους ψηφοφόρους καλλιεργώντας τους φόβους τους.

Η ελεήμων δεξιά ασπάζεται την χείρα της Εκκλησίας προσφέροντας τριάντα εκατομμύρια αργύρια.

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ ότι στην Αμερική δεν είναι συνυφασμένη η δεξιά με τις θρησκευτικές ομάδες, ίσως όμως επειδή εκεί υπάρχουν πολλές δεξιές (από το κόμμα των ρεπουμπλικάνων μέχρι την πολιτική moral majority) και πάρα πολλές εκκλησίες (από την καθολική μέχρι τον Jerry Falwell).

Όμως αν, ως υπόθεση εργασίας, μια εκκλησία αποφασίσει να δραστηριοποιηθεί προ- ή παρασκηνιακά στην πολιτική, ποιά είναι η default επιλογή της?

Η δεξιά. Για την ακρίβεια, η εθνικιστική δεξιά.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σχετικό με το θέμα είναι το άρθρο του Ρ. Σωμερίτη στο Βήμα της 12.8