Δεν είναι λίγοι όσοι αγνοούν, ποίου ακριβώς είναι "κατόρθωμα" (της αντιπολίτευσης, της κυβέρνησης ή άλλου) πως όλοι μιλούν καθημερινά -εδώ και πολλούς μήνες- για εκλογές, σαν να πρόκειται να γίνουν την ερχόμενη εβδομάδα. Ερωτήματα πλανώνται, για το αν μπορεί να θεωρηθεί κάτι τέτοιο ως κατόρθωμα, πολύ δε περισσότερο αν τελικά αυτή η μακρόσυρτη προεκλογική περίοδος παίξει κάποιο ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Ανατρέχοντας στο χρόνο τέλεσης των 20 τελευταίων εκλογών η Κάτια Μακρή σημειώνει στην εφημερίδα της, πως συχνότερος εκλογικός μήνας είναι ο Νοέμβριος (5 αναμετρήσεις) και αμέσως μετά ο Μάρτιος κι ο Οκτώβριος (από 3). Τελευταίος ο Μάϊος (1). Δεν έχουν διεξαχθεί εκλογές τον 1ο, 7ο, 8ο και 12ο μήνα του χρόνου. Κι αν στο παρελθόν υπήρχαν κάποιοι λόγοι για αυτό, σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ετσι κερδίζει συνεχώς έδαφος η άποψη, πως το κατακαλόκαιρο προσφέρεται ιδιαίτερα για εκλογές καθόσον το μεγαλύτερο μέρος των εκλογέων είναι "μαντρωμένο" στις παραλίες και άρα εύκολο στην πρόσβαση -από ξηράς και θαλάσσης- για τους πολιτικούς. Το ίδιο ισχύει και για το τέλος και την αρχή του έτους: η μακρά εορταστική περίοδος αποτελεί από μόνη της σοβαρό λόγο για να γίνονται τότε εκλογές, ώστε να ευχαριστιούνται τα παιδιά με τόσους αγιοβασίληδες (υποψήφιους βουλευτές) που θα κυκλοφορούν στους δρόμους. Αν μη τι άλλο, θάναι πιο επίκαιρες κι εναρμονισμένες με το χειμωνιάτικο (για όσο ακόμη θα υπάρχει χειμώνας, όπως τον ξέρουμε ως τώρα) κι εορταστικό Zeitgeist.
Ο χρόνος των εκλογών έχει να κάνει, λένε οι εφημερίδες, και με το πόρισμα Ζορμπά για το κρυφό ομόλογο. Ο χρόνος παράδοσής του αποτελεί την πιό αποστομωτική, ίσως, απάντηση σε όσους υποψιάζονταν πως ο πρώην εισαγγελέας δεχόταν κυβερνητικές πιέσεις για να συγκαλύψει ευθύνες. Αυτοί οι τελευταίοι θα υποστούν, μάλιστα, συντριβή εάν η κυβέρνηση δώσει το πόρισμα στη δημοσιότητα και τη Βουλή, ξεπερνώντας τους όποιους δισταγμούς και φόβους(;) της.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να δει κανείς μια εκλογική αναμέτρηση. Ενας από αυτούς είναι από πλευράς διαφημιστικής εκστρατείας των συμμετεχόντων και των εμπνευστών της. Ετσι διαρρέει, ότι η ΝΔ θα στηριχθεί στο ντουέτο Spot Thomson - Civitas, το ΠΑΣΟΚ στις Bold και GO Young, ενώ ο ΣΥΝ στην UP SET. Η προσφυγή σε επαγγελματίες σπανίως έβλαψε και η διεθνής πρακτική γενικώς το αποδεικνύει. Αρκεί να μην επαναληφθούν, όσα "κυκλοφόρησαν" για προηγούμενες αναμετρήσεις: ότι δηλαδή στελέχη κομμάτων και συνδυασμών ήταν αυτά, που τελικά "έκοβαν" φορτισμένες επιλογές και προτάσεις των τεχνοκρατών, διατηρώντας ήπιο το κλίμα.
Και κάτι δροσερό: Αν δεν με γέλασαν τα αυτιά μου, είπαν στις ειδήσεις πως το υπουργικό συμβούλιο θα συνεδριάσει, υπό τον πρωθυπουργό, την Παρασκευή 17η Αυγούστου 2007.
(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).
4 σχόλια:
Μένω στην ναύλωση διαφημιστικών εταιρειών για τη διαφημιστική εκστρατεία των κομμάτων (ακόμη και από το "Κ"ΚΕ).
Εάν υπήρχε άρθρωση πολιτικού λόγου δεν θα υπήρχε ανάγκη διαφημιστικού σπηκάζ.
Όσο περισσότερο οι ψήφοι κερδίζονται με διαφημιστικά μέσα, τόσο λιγότερο να ελπίζετε ότι θα ασχοληθεί κάποιος διαφημιζόμενος με τα προβλήματά μας (που δεν είναι πολλά άλλα από τη δημόσια Υγεία και Παιδεία).
Μπορεί στις ΗΠΑ, την Αγγλία ή την Ιαπωνία να συμβαίνει το ίδιο με τη διαφημιστική διείσδυση στην εκλογική αρένα, αλλά εκεί οι πολιτικοί χορεύουν πάνω σε μία στιβαρή, εύρωστη, ανθεκτική και παραγωγική οικονομία, την οποία "εξάγουν" και σε πολλές άλλες χώρες.
Δεν μπεκροπίνουν με "γράφτα και εδώ είμαι εγώ".
Το στοιχειωμένα καμμένο τοπίο της Πάρνηθας, της Αχαΐας και της Πεντέλης και το αυτάρεσκα γελαστό προσωπείο του πρωθυπουργού και του πρόεδρου της Δημοκρατίας που ορίζουν ημερομηνία εκλογών συνθέτουν μια μακάβρια αντίθεση που θα ζήλευε ο μακαρίτης Μπέκετ.
Των οικιών υμών εμπιπραμένων, υμείς ...
Είμαστε όλοι οι Έλληνες άνθρωποι των άκρων. Συγκινούμαστε μόνο από το ακραία ωραίο, το ακραία δυνατό και το ακραία κακό ή άσχημο. Ενδιάμεσες διαβαθμίσεις δεν μας συγκινούν γιατί δεν μπορούμε ούτε να τις διακρίνουμε ούτε να τις αξιολογήσουμε. Σε μία κλίμακα αξίας από +10 έως -10 για όλα τα πράγματα ασχολούμαστε μόνο με αυτά που παίρνουν ακραίες τιμές.
Τι μας λείπει? Το ασκημένο κριτήριο και μερικά σημεία αναφοράς έξω από τα σύνορα της Ελλάδας.
Έχουμε συλλογική ανικανότητα αξιολόγησης. Είμαστε ραγιαδες της σκέψης (ισχύει ό,τι πει ο διπλανός που "ξέρει" αντι για μας, ό,τι πει η τηλεόραση που "βλέπει" αντί για μας).
Κατά τα λοιπά θεωρούμε εαυτούς απόλυτα ελέυθερους να σκεφτόμαστε και να αποφασίζουμε.
Είναι μεγάλη ανακούφιση να το ξέρουμε αυτό. Θυμίζω σε ελεύθερη απόδοση τον Έζρα Πάουντ:
If you think you are free, there is no escape.
Η εμφανέστατη αμηχανία του Παπούλια στα πλάνα με τον Καραμανλή σήμερα ήταν όλα τα λεφτά! Ο αρχικός διάλογος για την Τήνο και τη Σουμελά ωχριούσε μπροστά της, αλλά έδινε κι αυτός το μέτρο της σοβαρότητας της συνάντησης...
Δημοσίευση σχολίου