To blackout μιας χώρας και των ανθρώπων της

Το φετεινό καλοκαίρι είναι δύσκολο. Δεν είναι μόνο οι 3 (έως τώρα) καύσωνες, αλλά κι οι αμέτρητες τελικά πυρκαγιές που κατακαίουν σε όλη χώρα ανθρώπους, ζώα, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και περιουσίες. Αναμφισβήτητα η έκταση των τελευταίων πυρκαγιών δεν έχει σχέση με πέρσι, πρόπερσι κι όλα τα περασμένα χρόνια, δεν συμβαίνουν, όμως, μόνο στην Ελλάδα. Ολη η μεσογειακή ευρώπη και οι ΗΠΑ επανειλημμένα έχουν πληγεί με παραπλήσιου βαθμού και έκτασης φωτιές φέτος.

Από την Παρασκευή η κατάσταση είναι ζοφερή κι όλοι μιλούν για τραγωδία. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Δοκιμάζεται και πάλι σοβαρά η (όση έχει απομείνει) αξιοπιστία κύριων μηχανισμών αυτού, που τα τελευταία χρόνια πέτυχε αντί να καλείται κράτος (από το "κρατώ"), να λέγεται φιλάρεσκα πολιτεία (από το "πολιτεύω -ομαι"):

Η κυβέρνηση: Εδώ και πολύ καιρό ο κόσμος έχει βουίξει πως οι Φούρλας και Κόης δεν ανταλλάσσουν ούτε καλημέρα. Αντί, όμως, να τους φωνάξει ο ίδιος ο Πρωθυπουργός (έτσι θάκανε, αναμφίβολα, ο θείος του) και να τους βάλει τις φωνές ή να τους αντικαταστήσει, η κυβέρνηση παθητικά παρακολουθεί την αντιπαράθεση των ιδίων (και ... κύκλων τους) από τα κανάλια με το συντονισμό των εμπλεκομένων στην πυρόσβεση υπηρεσιών να είναι από ανεπαρκής ως ανύπαρκτος. Κατά πολλούς την κυβέρνηση χαρακτηρίζει αναποφασιστικότητα. Δεν είναι ακριβές. Πρώτον διότι και η παθητική παρακολούθηση πραγμάτων προϋποθέτει, τελικά, λήψη μιας κάποιας απόφασης και δεύτερον επειδή δεν λείπουν γενικώς οι αποφάσεις, αλλά οι απλώς λογικές αποφάσεις. Την ημέρα που καιγόταν η Πεντέλη και μέρος των γειτονικών βορείων προαστίων η κυβέρνηση (σαν έτοιμη από καιρό) αποφάσιζε να προκηρύξει εκλογές. Προφανώς λάθος (στο χρόνο λήψης της) κυβερνητική απόφαση. Με την εμπειρία των προηγούμενων πυρκαγιών και την ένταση των ανέμων -παραδοσιακά τον Αύγουστο- ισχυρότατη (πράγμα που έλεγε κι η ΕΜΥ προς κάθε κατεύθυνση) θα περίμενε κανείς ο Καραμανλής να απορρίψει κάθε εισήγηση για εκλογές το Σεπτέμβριο, αν όχι και να απομακρύνει τους εισηγητές τους. Τις έκανε, όμως, δεκτές και ανακοίνωσε εκλογές, ενώ γνώριζε -ή ακόμη χειρότερα, αγνοούσε- πως ο κρατικός μηχανισμός στην προεκλογική περίοδο χαλαρώνει αν δεν διαλύεται και σε τέτοιες συνθήκες γίνεται ακόμη πιό δύσκολη -αν όχι αδύνατη- η αντιμετώπιση των πυρκαγιών.

Η πολιτική προστασία: Με ελλειπέστατο το έργο της έγκαιρης αναλυτικής κι εκτεταμένης ενημέρωσης του κόσμου και της παροχής στοιχειωδών οδηγιών για την περίπτωση πυρκαγιών επιβεβαιώνει μόνο το πρώτο μέρος της ονομασίας της, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα το δεύτερο.

Η πυροσβεστική: Χωρίς να παραβλέπεται, ότι οι δυνατότητές της είναι ασφαλώς πεπερασμένες και μάλιστα μπροστά σε 180 και 200 πυρκαγιές που μαίνονται ταυτόχρονα σε όλη τη χώρα, η ανεπαρκής προετοιμασία, η ανοργανωσιά, η έλλειψη σταθερής (διακομματικής) πολιτικής ανάδειξης ικανών στελεχών κι η έλλειψη αναγκαίου εξοπλισμού δεν ισοσκελίζεται, δυστυχώς, με την αυτοθυσία που πολλές φορές δείχνουν οι άνδρες της.

Η πολιτική: Σοβαρό χτύπημα δέχεται κι αυτή αφήνοντας να αιωρούνται "κατηγορίες", όπως αυτές του Γ. Γιακουμάτου για εμπλοκή του ΠΑΣΟΚ στις πυρκαγιές. Τα αστειάκια και τα κρυφόγελα των κυβερνητικών κι η αγανάκτηση των στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη δήλωση αυτή δεν είναι παρά οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που λέγεται απαξίωση της πολιτικής.

Τα κανάλια: Αντιμετωπίζοντας το θέμα σαν όλα τα άλλα, προσεγγίζουν συχνά χωρίς μέτρο, με κραυγές, υπερβολές και στερότυπα τις πυρκαγιές, σπρώχνουν το μαχαίρι στην πληγή ρωτώντας ανθρώπους που έχουν χάσει συγγενείς ή την περιουσία τους, πως αισθάνονται, και προβάλλουν τις απαντήσεις τους ως αδιάσειστα ντοκουμέντα. Ακροβολίζουν δεκάδες -ανεκπαίδευτους- δημοσιογράφους σε κάθε καιόμενη περιοχή και συνδέονται μαζί τους κάθε 10 λεπτά, αφήνοντάς τους να κάνουν εν τω μεταξύ κι άλλο ρεπορτάζ. Δείχνουν ηλικιωμένους καλόγερους να στέκονται απέναντι στις φλόγες κρατώντας σταυρούς κι ευαγγέλια κι απελπισμένους κατοίκους πληττομένων περιοχών, ενώ διακόπτουν κάθε νηφάλια φωνή καλεσμένου τους. Αυτό που κάνουν κατά κόρο με τους σεισμολόγους σε σεισμούς, τους απόστρατους αξιωματικούς σε αεροπορικά ατυχήματα, τους θεολόγους σε εικόνες που δακρύζουν κλπ αρνούνται να πράξουν στις φωτιές, καλώντας να ενημερώσουν τον κόσμο ειδικούς επιστήμονες, όπως πχ ο Νίκος Μάργαρης. Αντί να καταγράφουν και παρουσιάζουν νηφάλια (όσο γίνεται) τη κατάσταση αρέσκονται σε υψηλούς τόνους και πνιχτούς λυγμούς, διαλέγουν πάλι εντυπωσιασμό, χρησιμοποιώντας υποβλητική μουσική και τη σημαία να κυματίζει στο δεξί παραθυράκι της οθόνης. Τέλος, αναπαράγουν τα στερεότυπα της ευκολίας και κάθε πιασάρικο, πλην ανακριβή κι αντιεπιστημονικό λόγο για τις αιτίες των πυρκαγιών, ενώ μεταδίδουν ειδήσεις για σύλληψη παππούδων και γιαγιάδων άνω των 68 ετών για πρόκληση εμπρησμών από πρόθεση ή από ... αφέλεια, όπως είπε η ΕΡΑ. Εντύπωση, πάντως, προκαλεί το γεγονός της μη πρόσκλησης -μέχρι στιγμής- γνωστών κληρικών, θεολόγων, φιλόλογων, καλλιτεχνών κλπ να μιλήσουν για τη καταστροφή και τους τρόπους ενδεδειγμένης αντιμετώπισής της.

Η εκπαίδευση: Αόριστα και μεταφυσικά ανθρωποκεντρική, διαρκώς αμυνόμενη σε κάθε κατάκτηση της επιστήμης, αντί να προετοιμάζει καταρτισμένους ανθρώπους που μάχονται σήμερα για το αύριο ανέχεται -αν δεν προωθεί- τη στροφή τρομαγμένων παιδιών στο ιστορικό παρελθόν αγνοώντας το παρόν και υπονομεύοντας το μέλλον.

Η αντίληψή μας για τη ζωή: Η ελλειπής εκπαίδευση κι ενημέρωση των κατοίκων αυτής της χώρας για τις πυρκαγιές σε συνδυασμό με τη μεγάλη σημασία που αποδίδεται στις περιουσίες δοκιμάζουν σοβαρά την ίδια τη στάση μας μπροστά στη ζωή. Δεν είναι λίγες οι φορές, που άνθρωποι καίγονται ζωντανοί, για να σώσουν κάτι από την περιουσία τους.

Μπορεί, ασφαλώς, να φταίνε κι άλλα, πολλά πράγματα για την κατάσταση αυτή, δεν μπορεί να είναι, όμως, ανάμεσα σε αυτά "το κακό το ριζικό μας ή ο θεός που μας μισεί".

(Η εικόνα έχει λήφθεί από εδώ).