Το "Λούκι" στην οδό Χάρητος, με το "Σκεπτόμενο" του Ροντέν φωτισμένο στην είσοδο: Υπόγειο μπάρ 2 επιπέδων που σφράγισε τη νυκτερινή διασκέδαση στο τέλος του '70. Aπο τα πρώτα που έπαιξε jazz-rock (Weather Report και Flora Purim), Tom Waits (And the piano has been drinking) και πολλά άλλα, χάρις στο "ψάξιμο" του Αλέξη και του Ανδρέα. Συνυφασμένο με καλά και κακά νέα, όπως όλα τα πράγματα στη ζωή.Το "Decadance" στην οδό Βουλγαροκτόνου: Από τα πρώτα μπαράκια που στεγάσθηκε σε νεοκλασσικό κτήριο. Αργότερα απέναντί του ήρθε ο "Βρούτος" (βλ. παρακάτω). Κυρίως στέκι καλλιτεχνών, που του έδιναν ζωή μετά τις 12-1 το βράδυ και κρατούσε μέχρι να ξημερώσει. Ανθρωποι του θεάτρου (αγαπημένο τους ουίσκι το Haig) και διάφοροι καλλιτεχνίζοντες τύποι. Από εκεί πρωτοπέρασε, σε "πλανόδιο σχήμα", μεγάλη ντίβα του μετέπειτα λαϊκού - ρόκ τραγουδιού.
Το "Κορφού" στην οδό Κριεζώτου: Εστιατόριο, κυρίως με κερκυραϊκά πιάτα (παστιτσάδες και σοφρίτο) και μερικά ψάρια. Για επιδόρπιο κρεμ καραμελέ ή πουτίγκα.
Το "Minute" στην οδό Σκουφά: Υπόγειο, ολονύκτιο ρεστοράν κοντά στην πλατεία. Με απότομα σκαλοπάτια, λιγοστό φώς, μικρά και χαμηλά τραπεζάκια με κεριά. Κυρίως μπιφτέκια και μακαρονάδες. Προς το ξημέρωμα "έκλεινε" τη μουσική.
Το "Απέναντι" στην οδό Χάρητος: Πήρε το όνομά του από τη θέση του εν σχέσει προς τη Ράτκα. Οσοι δεν έβρισκαν θέση εκεί, πήγαιναν ... απέναντι! Πράσινη πρόσοψη, γαλλικό χρώμα, μαρμάρινα τραπέζια και χρυσίζοντα μέταλλα στην μπάρα και αλλού.
Ο "Βρούτος" στην οδό Βουλγαροκτόνου: Εστιατόριο με μικρασιάτικη κουζίνα και κοσμοπολίτικη διάθεση του Νίκου Κούνδουρου. Εκανε γνωστό το "χουνκιάρ μπεγεντί" στη νυκτερινή Αθήνα περί το 1980. Τετράγωνα μεγάλα τραπέζια με κόκκινα τραπεζομάντηλα και στρογγυλή μπάρα στο βάθος.
Το "Bright shoe" στη μικρή, τρίγωνη πλατεία, στο πλάϊ του Παναθηναϊκού Σταδίου. "Τσάκισε" κόκκαλα στις αρχές του '80 με το νέο στυλ του: ψηλοτάβανος χώρος, νέα μουσική, ελάχιστα καθίσματα και σκαμπώ. Σταθερό, καθημερινό πέρασμα για την εποχή.
Το "Fayum" στην οδό Κλεομένους: Εστιατόριο μπαράκι 3 επιπέδων. Καινοτόμο για την εποχή του (αρχές του '80), με τολμηρή αισθητική και κουζίνα, ίσως το πρώτο που έβγαινε σε ταράτσα τα καλοκαιρινά βράδυα. Ο Ανδρέας (από το Λούκι) και η Λιάνα σχεδόν κάθε βράδυ εκεί. Εκλεισε άδοξα.
Ο "Αχτύπης" στην οδό Σκουφά: Με τυρόπιτες και σάντουϊτς, που πλασαριζόταν ως "ο γιατρός της πείνας".
Το "Καρόλου Ντηλ" πάνω από την Ξενοκράτους: Κυρίως για (καθιστό) ποτό, κάποιες σαλάτες και ...πλατώ τυριών. Οι έχοντες οιαδήποτε σχέση με τη Θεσσαλονίκη το προτιμούσαν. Παλαιά έπιπλα και φωτιστικά, μεγάλα μαρμάρινα τραπέζια.
Η "Βεγγέρα" στην οδό Αριστίππου: Η αθηναϊκή παρουσία του μυκονιάτικου στεκιού, με έξοχη, μεγάλη, φαρδιά μπάρα στο κατάλληλο ύψος και λάμπα πάνω από το πικάπ, να φωτίζει το δίσκο που παίζει.
Ο "Βλαδίμηρος" στην ίδια περιοχή: Εστιατόριο με λίγο φώς, ξεχωριστή ατμόσφαιρα και δύσκολο ...πάρκιγκ (λόγω της ανηφόρας).
Η "Στοά" στην οδό Σαρανταπήχου: Εστιατόριο του Γ. Κούνδουρου με ονομαστό μυδοπίλαφο και νέα (για τότε 1981-2 ) λίστα κρασιών. Δύσκολο να βρείς τραπέζι.
Το "Wild rose" στην οδό Σαρανταπήχου: Μπαρ με δυνατή μουσική, χαμηλό φωτισμό και πολλούς ορθίους θαμώνες.
Τα "Παπάκια" κι ο "Ηριδανός" στην οδό Ηριδανού: Τόλμησαν από τα πρώτα να διαβούν την Βασ. Σοφίας. Εκαναν γνωστή την οδό Ηριδανού και τη γύρω περιοχή. Με αυλή και πολύ κόσμο.
Το "Νο name" πίσω από την οδό Μιχαλακοπούλου: Φημισμένο μπαράκι του '80, παρά το όνομά του.
Το καφενείο στη Δεξαμενή: Με ποτήρια και μπουκάλια να βρίσκονται σε ασταθέστατη, λόγω επικλινούς εδάφους, ισορροπία.
19 σχόλια:
Προτείνω να προστεθούν στη λαμπρή αυτή λίστα και:
Το Jazz club του "Μπαράκου" στην Πλάκα (και ποιός δεν παρέλασε από τη σκηνή του): Για πολλούς η πρώτη επαφή με ζωντανή (από πολλές απόψεις) μουσική jazz και blues.
Η παλία ντισκοτέκ (και όχι disco) "Figaro" στο Κολωνάκι με την ταπετσαρία που απεικόνισε φύλλα της ομώνυμης εφημερίδας και κάπνα που την έκοβες με το ψαλίδι. (Εν έτει 1976 το ποτό στοίχιζε 200 δρχ.)
Την δόξα (και την πελατεία) του Figaro κληρονόμησε αργότερα το ημιυπόγειο "14" επί της πλατείας Κολωνακίου.
Το παλιό "Pop Eleven" στον όροφο της Σκουφά με όλη τη μουσική του κόσμου και με τον Αντρέα που ήξερε απ' έξω όλους τους δίσκους καθώς και που ακριβώς βρισκόταν ο καθένας.
Για πολλούς το μόνο μαγαζί του Κολωνακίου που δεν έμπαιναν Κολωνακιώτες.
Ο "Μήτσος" (επισήμως Toast Time), δύο κλικ από τη γωνία της Τσακάλωφ που λανσάρισε την έννοια του customized σάντουιτς, με εκείνο τον μπρατσωμένο τύπο που θυμόταν και έφτιαχνε ταυτόχρονα 5 σάντουιτς με 5 διαφορετικά είδη το καθένα με κινήσεις νευρόσπαστου.
Το δίδυμο των high-end ιταλικών "Al Convento" και "Da Walter" στην Αναπήρων Πολέμου με τις μυθικές καρμπονάρες και τα μανιτάρια αλά κρεμ. (Το Al Convento με περιβάλλον τρατορίας και θόρυβο και το Da Walter με ύφος dress up casual, χαμηλό φωτισμό, ησυχία και εξοργιστικές τιμές).
Ο "Μαγεμένος Αυλός" που τάϊζε συστηματικά όλη την καθωσπρέπει νεολαία της Α' Αθηνών.
Το "Rittterburg" με τον άθλιο διάκοσμο (τι ρουστίκ έπιπλα, τι κουρτίνες!), τα εκπλητικά Jaegerschnitzel (τα σνίτσελ του κυνηγού) και τις Loewenbrau εισαγωγής.
Το "Ελληνικόν" επί της πλατείας Φιλικής Εταιρείας με ντιστεγκέ ντεκόρ δεκαετίας '60, με εξαιρετικές σοκολατίνες, φοβερά μπατόν σαλέ - εφάμιλλα του Μικέ- , ριγέ μπλε και άσπρα κουτιά γλυκών και κορυφαία περατζάδα.
Το "Red Lion" που αποτελούσε σημείο συνάντησης πολλών ομόσταυλων μαθητών ιδιωτικών σχολείων.
Το κουρασμένο παλιό "Edelweiss" στην πλατεία Κεφαλαρίου, ένα από τα μεγαλύτερα στέκια φραπεδόβιων, με πολύ βουητό όλο το 24ωρο, άπειρα δίκυκλα περιφερόμενα και παρκαρισμένα απ΄ έξω και τον θρυλικό σερβιτόρο "Κρόϊφ".
Το εμβληματικό "Blue Bell" στην πρώτη πλατεία του Ψυχικού (όπου επιβαλλόταν το κάπνισμα) που φιλοξένησε όλους τους κοπανατζήδες (και τις κοπανατζούδες) των γειτονικών αυστηρά φυλασσομένων ιδιωτικών σχολείων, στα τραπέζια του οποίου πολλοί πρωτοδοκίμασαν το άϊς κρήμ σόδα (μέσα σε αυτά τα ποτήρια σωλήνες με το μεταλλικό διακοσμητικό περίβλημα με τη λαβή και τα επιμήκη κουτάλια) και το τζιν φις.
Και, βεβαίως, το "Brazilian" με τη στρογγυλή τυρόπιττα και τη φρεσκοστιμμένη λεμονάδα: Μια γεύση που δεν ξαναβρέθηκε ποτέ στην Αθήνα.
(Θυμάστε την κυρία με την καφέ ποδιά στο βάθος του μαγαζιού που ανανέωνε συνέχεια τα ποτήρια με το κρύο νερό πάνω στον πάγκο?)
Ας "συνεισφέρω" 2-3 ετερόκλητα) στέκια: α) το ουζάδικο του "Απότσου" στην Πανεπιστημίου 10, β) την πολύ "in" για τις αρχές του 80 ντισκοτέκ "Make-up", στην ίδια στοά με τον "Απότσο" (το καλοκαίρι μετακόμιζε στη Βουλιαγμένη, γ)το "Ζώναρς", Πανεπιστημίου και Βουκουρεστίου.
ΥΓ: Αρκετά από τα μαγαζιά αυτά έγιναν γνωστά από τον Αρη Δαβαράκη και τη βδομαδιάτικη λίστα του ("in" και "out")στο περιοδικό "Ταχυδρόμος"
Συμπληρώνω και εγώ:
Το "Μπαλτάσαρ" στους Αμπελοκήπους, γερό στέκι για πολλά χρόνια με χρυσή εποχή την δεκαετία του '80, το πρώτο που αξιοποιήσε πετυχημένα τον συνδιασμό του μέσα και του κήπου. Στην συνέχεια υπέκυψε στον ιό του γιάπι-κυριλεδισμού.
Το καλλιτεχνίζον "Νταντά" στα Εξάρχεια, τέλευταία καταφυγή διάφορων κουρασμένων από την μπαρότσαρκα.
Τα "καλά μου παιδιά", ΄που το είχε εκείνος ο τυπάκος που προσπάθησε να ξεπεράσει την απαγόρευση λειτουργίας των μπάρ μετά τη μία τη νύχτα. Μπαίναμε ένας-ένας από την πλαϊνή πόρτα. Δεν τα κατάφερε για πολύ καιρο.
Ως πολύ παλιότερος δεν μπορώ να μήν αναφερθώ στην "Οδύσσεια" στην Πλάκα, τότε που βασίλευε η πανέμορφη Ευα διαλέγοντας την μουσική, αλλά που κάπου κάπου κατέβαινε και χόρευε στην πίστα μοναχή (με αποτέλεσμα ταβάνια να σπάζουν και να πέφτει η οροφη..). Μαγαζι με πάγκους και ελάχιστα καθίσματα και σκαμπό, με καθρεφτάκια γύρω από την πίστα και κάτι τύπους που χόρευαν (και αυτοί μοναχοί - χωρίς σπασμένα ταβάνια) κοιτώντας τα καθρεφτάκια και με κινήσεις σαν να κρατούν κιθάρα, απορροφημένοι από ήχους του Joe Cocker.. Μιλάω για την εποχή '72
και γύρω.
Ποιος έχει ξεχάσει το Nora's στα σκαλάκια της Φωκιλλίδου χωμένο ακριβώς κάτω από τη μεγάλη σκάλα ?Το θρυλικό club Bitsoula's στη παραλιακή που χορεύανε ξέφρενα όλες οι φυλές των Αθηνών ? Gay ,Drug queens , τεκνά , φλώροι των ΒΠ & ΝΤ [ βόρεια κ νότια προάστεια ] & όλοι οι Αμερικανοί από τη Βάση!Η απίστευτη ντισκοτέκ στη Τσακάλωφ που λεγόταν Place κ έμενε ανοιχτή μέχρι το πρωί.Το Αυγό του Κόκορα στη Κυψέλη που μαζευόταν ΟΛΟ το ελληνικό Θέατρο μέχρι τις 10 το πρωί !Το Point & o Πήγασος από τα πρώτα πανκ κλαμπάκια με live του είδους .Το Iron στο Μπραχάμι που έγραψε ιστορία με τις ουρές στη πόρτα του κάθε ΣΚ !Το καταπληκτικό bistro Το Κους Κους της Ραχήλ με εκπληκτικό show κ φαγητό κ ουρές κόσμου στο Πολυτεχνείο δίπλα .Το Actuellle στο Κολωνάκι που έσπασε καρδιές με τη φινέτσα του κ το εξαιρετικό του servis !Το Memfis ακριβώς πίσω από το Hilton με barman τον καθ ΟΛΑ Εξαιρετικό μετέπειτα ιδιοκτήτη του Rock'n'Roll - Balthazar - Gaspar - Dibouk μέχρι κ σήμερα Αντρέα Πιτσιλή !Τι να πρωτο θυμηθεί κανείς ?Περάσαμε εξαιρετικά χρόνια γεμάτα χορό , φλερτ , χαρά !Προσωπικά τους ευχαριστώ ΟΛΟΥς για τις υπέροχες αναμνήσεις !
Τι τέλεια τα σχόλια? Μου άρεσε πολύ που θυμήθηκα κάποια απο αυτα τα μέρη ��
Έψαχνα το όνομα του ACTUEL !!!
Σ Ευχαριστώ ανώνυμε/η!!!
Συγχαρητήρια σε όλους γιά αυτό το ποστ-μηχανή του χρόνου, με ταξιδέψατε σε αγαπημένα στέκια μιάς άλλης εποχής και ξυπνήσατε αναρίθμητες γλυκιές αναμνήσεις πρώτης νιότης.
Αν και ο μέχρι τώρα απαρίθμηση εξαντλητική, ας συμβάλλω κι εγώ με τη σειρά μου έτσι από μνήμης χωρίς αξιολογική σειρά:
Η "Γάστρα" στον οδό Δημάκη στο Λυκαβηττό, αγαπημένο "ψαγμένο" ιντελεκτουέλ φαγάδικο με τον ιδιοκτήτη της τον Γιάννη να δίνει παράσταση.
"Εργοστάσιο" και "Αεροδρόμιο" τα σούπερ χοτ στέκια των αδελφών Μελετόπουλων στην αρχή της Λ. Βουλιαγμένης το πρώτο και αρκετά πιό κάτω επίσης στη Βουλιαγμένης με την καταπληκτική θέα στον χώρο στάθμευσης α/φ του Ανατολικό Αερολιμένα το δεύτερο, με τον απίθανο διάκοσμο με τη μπάρα-φτερό αεροπλάνου και το ...ελικόπτερο που κρεμόταν από ταβάνι, όλα αυτά μέσα σε hangar αεροδρομίου.
Τα ακόμα πιό θρυλικά "9+9" στο Καλλιμάρμαρο και τις "9 Μούσες" μέσα στον Αστέρα Βουλιαγμένης του κορυφαίου Κώστα Ζουγανέλη με μετρ τον εμβληματικό "Αλόρα".
Τον αβαν γκαρντ "Κούκο" στο Θησείο αρχικά και μετά στην Καλλιρόης με τον καταπληκτικό Φερνάντο.
Την "Αυτοκίνηση" του Μάκη Σαλιάρη, την γνωστή "παγόδα" στην Κηφισίας ανεβαίνοντας δεξιά, κλαμπ που άφησε εποχή, όλοι πέρασαν τη πόρτα της.
Τέλος η Bora-Bora στην υπόγα στα σκαλάκια της Σούτσου, το ωραιότερο κλαμπ που είχε ποτέ η Αθήνα κατά την γνώμη μου που σήμερα είναι ...κορνιζάδικο!
Θα θυμηθώ και άλλα και θα επανέλθω, να είστε όλοι καλά!
Θυμάται κανείς/μία το ζαχαροπλαστείο "Καραβίτης" Πατησίων 10 & Γλάδστωνος, απέναντι στο Μινιόν (ήταν του πατέρα μου) με τους φοβερούς μεζέδες σο Μπαρ. Μαζευόνταν ο φοιτητόκοσμος από το ΕΜΠ στα διαλείμματα, για μεσημεριανό στο πόδι μεν, αλλά με εκπληκτικά σάντουιτς με ρωσσική σαλάτα, φουαγκρά, τυρόπηττες, κοττόπητες, κ.α.
Είμαι ένας από τους ιδιοκτήτες του Actuel στην Κλεομένους και πραγματικά συγκινήθηκα...
Η ντίσκο Dolly's στην πλατεία Κολωνακίου στο υπογειο;
Θυμαμαι Το θρυλικό club Bitsoula's στη Γλυφαδα που χορεύανε όλες οι φυλές των Αθηνών με εκεινον τον φοβερο D.J. απο το Bronx !
Είμαι φίλος του Αντιπ, του Μαντουα και του Γιώργου, τα παιδιά της κουζίνας από την Αίγυπτο....
Πόσες ιστορίες δεν έχω ακούσει.. νομίζω ότι ήταν στο σέρβις από ότι μου είπαν και η πιτσιρίκα τότε Τζόυς Ευείδη...
!!!!!
Πικινος πίσω από το Hilton.Μικρο και δυνατό μπαράκι.Αξεχαστες οι ταβέρνες με μουσική ΜΕΓΑΡΙΤΗΣ ,ΒΥΡΙΝΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΑΒΙΤΗΣ και τέλος το Κουτούκι του Νικολα στο Παγκράτι,παρελασε από εκεί όλη η Αθήνα στην κυριολεξία!!!!
Ντισκο B 52 ,MALIBU CLUB και CLUB 22.Δεν θέλω να σας στεναχωρήσω αλλά η τότε Αθήνα διασκέδασε πραγματικά ο κόσμος.Ωραια μαγαζιά,ξενύχτι, ποτό διασκέδαση πραγματική.
Γεια σου Βασίλη, μένω στην Γενευη και σήμερα πήγα σε μια έκθεση που είχε ένα μεγάλο χώρο με παλιά πράγματα. Εκεί δίπλα σε κάτι υφάσματα έχει ένα παλιό στρογγυλό κουτί χρώματος βεραμάν με χρυσά λουλουδάκια που περίεχε κυκλικά άσπρα χαρτιά. Έγραφε πάνω Καραβίτης Πατησίων 10 και από πίσω μια σφραγίδα 10 Οκτ 1960. Μου έκανε εντύπωση …. Ποσο όμορφο κουτί τι φινέτσα! Έψαξα στο Ίντερνετ και βρήκα αυτό το μπλογκ, χαίρομαι που το μοιράστηκα μαζί σας. Έχω δυο φωτογραφίες. Θα μπορούσα να στις στείλω. Μετανιώνω που δεν ρώτησα την τιμή του!
'Αγνωστε/η σ' ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία. Είναι απίθανη περίπτωση! Θα ήθελα να είχα τις φωτογραφίες. Μπορείς να μου τις στείλεις στο bcaravitis@yahoo.gr. Αν μπορείς στείλε μου και τα στοιχεία της έκθεσης. 'Ισως μπορώ να το παραγγείλω. Και πάλι ευχαριστώ.
Βασίλης
Με αφορμή την συριζομάζωξη στις Σπέτσες που είναι αδύνατον να αποφύγει όποιος κάνει το λάθος να ανοίξει κάποιο ΜΜΕ (Μέσο Μαζικής Εξηλιθίωσης) ίσως θα έπρεπε να αναφερθούμε στα ιστορικά clubs Απόλλων και Figaro στο Παλιό Λιμάνι που γέμιζαν ασφυκτικά από ένα ευμέγεθες κομμάτι της αθηναϊκής νεολαίας τα σ/κ των 1970ς-1980ς πριν η Μύκονος γίνει προορισμός σαββατοκύριακου με την έλευση των «γρήγορων», σαν προάστιο της Αθήνας λειτουργούσαν οι Σπέτσες τα χρόνια εκείνα. Καλή χρονιά στις παλιοσειρές!
Δημοσίευση σχολίου