Βαθύ "ροζ", σχεδόν "κίτρινο"

Η συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννηση της Σιμόν ντε Μποβουάρ δίνει μιας πρώτης τάξεως "ευκαιρία" να δοκιμασθεί η ειλικρίνεια εντύπων και δημοσιογράφων, που κάνουν πως καταγγέλουν την ανθρωποβόρα ενασχόληση των ΜΜΕ με (αυστηρά) προσωπικές ιστορίες.

Τα περισσότερα από τα βιαστικά "αφιερώματα" στη γαλλίδα συγγραφέα εστιάζουν περισσότερο (αν όχι αποκλειστικά) σε προσωπικές της στιγμές, παρά στο έργο και τις φιλοσοφικές ή κοινωνικές απόψεις της. Κι αναφέρονται ή βάζουν ξανά και ξανά τη γυμνή φωτογραφία που της είχε τραβήξει ο Νέλσον Ολγκρεν. Ξαφνιάζει η ένταση και το βάθος αυτής της πανίσχυρης δίνης, που ρουφάει σχεδόν κάθε έντυπο που επιχειρεί να ασχοληθεί με τη ντε Μποβουάρ, κι ανάμεσα σε αυτά μερικά που δύσκολα θα περίμενε κανείς να πέσουν (τόσο εύκολα, χωρίς καν αντίσταση) στην παγίδα, όπως το Εψιλον της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας.

Με τα μάτια (και το νού) στο σχήμα της κλειδαρότρυπας ανιχνεύεται κάθε ανούσια κι ασήμαντη πτυχή της προσωπικής ζωής της, αναδεικνύεται πρωτεύον στοιχείο η ερωτική της ζωή και γράφονται απίστευτες, τετριμμένες, "γαργαλιστικές, κατά Αρλεκιν" κοινοτοπίες, όπως "... η Σιμόν θα επιστρέψει στο Σάρτρ να την κάνει γυναίκα...".

Δεν καταλαβαίνω γιατί η ενασχόληση με τη "ζωή" κάθε ανθρώπου που δεν ζει πιά, να μην απαιτεί τον ίδιο, αν μη τι άλλο, σεβασμό και προσοχή που χρειάζεται για κάποιο ζωντανό ("γνωστό" ή όχι). Και δεν είναι, ασφαλώς, δικαιολογία το "επιχείρημα": "Μα η ίδια η ντε Μποβουάρ δεν έκρυβε τίποτε από την προσωπική της ζωή, όταν ζούσε", για ένα απλούστατο λόγο: ήταν η δική της ζωή κι έτσι ήθελε.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Αμαρτίες

Από τα χθεσινά ΝΕΑ η συνέντευξη Χριστόδουλου στους Schooligans:

"Συναντήσαμε τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο τον Φεβρουάριο του 2002. Θα του παίρναμε συνέντευξη για το μαθητικό περιοδικό που βγάζαμε τότε, το «Schoolήκι». Είχε προηγηθεί η πρόσκληση που είχε κάνει στους νέους: «Ελάτε όπως είστε! Σας πάω!».

-Mακαριότατε, να σας κάνουμε ένα είδος εξομολόγησης;
Βεβαίως.
-Εγώ είμαι 17 χρονών,έχω μια κοπέλα και φιλιόμαστε. Αμαρτάνω;
Κοίταξε... Πρέπει να προσδιορίσουμε αυτήν τη σχέση.
-Την αγαπάω.
Ο έρωτας είναι βαλμένος μέσα στον άνθρωπο από τον ίδιο τον Θεό. Αλίμονο όμως αν ο έρωτας δεν ξεκινάει από την ψυχή.
-Και ο δικός μου έρωτας από την ψυχή μου ξεκινάει.
Ναι, ναι, έτσι λένε όλοι...
-Μα υποτιμάτε το αίσθημά μου!
Δεν θέλω να σε θίξω, αλλά η πείρα μου με έχει διδάξει ότι τις περισσότερες φορές άλλα λέμε για τον έρωτα και άλλα αποδεικνύονται στη συνέχεια. Απόδειξις είναι ότι αν σου συμβεί το παραμικρό στη σχέση αυτή, είσαι έτοιμος να την τινάξεις στον αέρα.
-Όχι δα!
Εσύ μπορεί να αποτελείς εξαίρεση. Ποιο είναι το μικρό σου;
-Κώστας.
Κωστάκη, μπορεί να αποτελείς εξαίρεση. Στα περισσότερα παιδιά, όμως, ξεκινάει από μια επιθυμία να δοκιμάσουν την ηδονή. Είναι ελεύθερα να το κάνουν, αλλά εγώ πρέπει να σας πω την αλήθεια, όπως μου τη λέει ο Απόστολος Παύλος.
-Και ο Απόστολος Παύλος μιλάει για αμαρτία;
Μιλάει για πορνεία! Μπορεί να ακούγεται βαριά σήμερα αυτή η λέξη- πορνεία σήμερα σημαίνει ότι πας σε μια γυναίκα, πληρώνεις, ικανοποιείσαι και φεύγεις- αλλά όταν σε μία σχέση δεν υπάρχει το πνευματικό στοιχείο, είναι πορνεία.
-(Πετάγεται ο Δημήτρης) Μια που το αναφέρατε,Μακαριότατε,εγώ έχω πάει με πόρνη.Έχω αμαρτήσει;
Α ναι, παιδί μου, εσύ έχεις αμαρτήσει. Έχεις αμαρτήσει, διότι το λέει σαφώς το Ευαγγέλιο. Πρέπει να τακτοποιηθείς με τον Θεό. Έχεις κάνει κάτι που δεν εγκρίνει.
-Παρ΄ όλο που η επίσκεψη στην πόρνη,μου έλυσε κάποιες απορίες και μου έδιωξε κάποιες φοβίες;
Δεν ξέρω τι σου έκανε. Σε άλλους δημιούργησε προβλήματα μια τέτοια σχέση. Το θέμα είναι αν θέλουμε να ευθυγραμμίσουμε τη ζωή μας με αυτά που λέει ο Θεός ή αν θέλουμε να ζήσουμε αυτόνομα.
-(Πετάγεται ο Βασίλης) Εγώ, Μακαριότατε,είμαι 15 χρόνων και μερικές φορές αυνανίζομαι. Κι εγώ έχω αμαρτήσει;
(Μεγάλη παύση) Κοίταξε... (χαμογελά αμήχανα). Δεν θέλω να σου δώσω μια συγκεκριμένη απάντηση...
-Γιατί;
(Παύση) Ναι, είναι αμαρτία... Κοιτάξτε, παιδιά μου, η αγνότητα στον άνθρωποδηλαδή η αποχή από κάθε τι που μολύνει το σώμα και την ψυχή- είναι θέλημα Θεού, είναι επιταγή Θεού.
-Μα γιατί λέτε ότι μολύνεται το σώμα;
Στάσου, στάσου! Πρώτον αυτό... Και δεύτερον, η αποχή και η αγνότητα είναι πράγματα εφικτά. Άμα ο άνθρωπος τα θελήσει- θα δαγκώσει βέβαια το σίδερο- αλλά θα τα πετύχει.
-Μα γιατί να ντρέπομαι για το σώμα μου;
Να μην ντρέπεσαι καθόλου!
-Μα μου λέτε να συγκρατώ την ορμή του σώματος...
Συγκρατείται, πουλάκι μου, αυτή η ορμή, συγκρατείται! Απλώς δεν έχεις μάθει τη μέθοδο του πώς γίνεται αυτή η συγκράτησις... Και εγώ ο ίδιος που στα λέω αυτά, δεν είμαι αναμάρτητος. (...) Να ρωτήσω, όμως, κι εγώ κάτι;
-Βεβαίως.
Έχετε δοκιμάσει ποτέ να κάνετε αγώνα κατά του εαυτού σας; Έχετε πει ποτέ «δεν θα κάνω αυτό το πράγμα κι ας μου αρέσει»;
-Ναι. Εγώ,ας πούμε,θέλω να περάσω στο πανεπιστήμιο και διαβάζω πολύ.Απ΄ την άλλη,μου αρέσει και το μπάσκετ.Δεν πάω,λοιπόν,για μπάσκετ κάθε μέρα- που θα το ήθελα- αλλά κάθε βδομάδα.Ούτε ασυδοσία,ούτε στέρηση.Δεν είναι κάτι ανάλογο με τα ερωτικά;
Όχι, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Εδώ πρόκειται για ένα σπορ. Θέλεις να παίξεις, να εκτονωθείς και ενδεχομένως να μπεις σε μια μεγαλύτερη ομάδα και να φτάσεις ψηλά.
-Απλώς μου αρέσει...
Σύμφωνοι. Και αν σου άρεσε το σπορ να κλέβεις τράπεζες;
-Αυτό βλάπτει τους άλλους όμως!
Σύμφωνοι.
-Ενώ το να φιλήσω ή να κάνω έρωτα με το κορίτσι μου,απ΄ τη στιγμή που κι εκείνη θέλει,ποιον βλάπτει;
(Παύση) «Βλάπτει, βλάπτει!... Βλάπτει την ηθική υπόσταση του ανθρώπου (...).
-Μα άμα το νιώθεις μέσα σου, γιατί είναι αμαρτία;
Το αίσθημα δεν είναι αμαρτία. Μπορείς να έχεις έναν συναισθηματικό δεσμό με μια κοπέλα, να κάνετε παρέα και να της εμπιστεύεσαι τις μύχιες σκέψεις σου.
-Μα θέλω και να της εκφράσω την αγάπη μου με το φιλί, με το χάδι,με το σώμα μου όλο!
Το «έσονται οι δύο εις σάρκαν μίαν» που λέει το Ευαγγέλιο είναι ευλογημένο από τον Θεό και πρόκειται για υπέροχη έξαρση του ανθρώπινου συναισθήματος. Όπως σας είπα, όμως, τελεί υπό ορισμένες προϋποθέσεις, όπως τον γάμο... Μπορεί να μη σας αρέσουν, αλλά ο Θεός και η Εκκλησία λένε τα πράγματα που σας λέω εγώ.
-Δεν είναι ότι δεν μας αρέσουν.Είναι ότι δε μας πείθουν.
Ε, εντάξει... Δηλαδή, τι άλλο θέλετε; Να σας κατεβάσω τον Θεό τον ίδιο για να σας τα πει;
- ...Αν μπορείτε,ναι! (γέλια)".

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Εξι εικόνες και δύο απορίες

Στη διασταύρωση Β. Σοφίας και Κόκκαλη, σχεδόν κάθε πρωί, έχει τροχονόμο. Είτε με ήλιο είτε με βροχή. Εκείνη την ώρα μεγαλύτερη κίνηση έχει στην άνοδο. Δικαιολογημένα λοιπόν δίνεται προτεραιότητα σέ όσους κινούνται στη λεωφόρο εις βάρος αυτών της Κόκκαλη. Οκτώ στις δέκα φορές ο τροχονόμος δίνει σήμα να σταματήσουν όσοι ανηφορίζουν τη Βασ. Σοφίας, όταν ο ίδιος έχει φροντίσει/αφήσει να κλείσει τελείως η διασταύρωση. Ετσι εγκλωβίζονται όσοι κατεβαίνουν την Κόκκαλη.

Φίλος μου διηγόταν, πώς έχασε 2 ώρες ενός πρωϊνού εργάσιμης ημέρας περιμένοντας να βάλει πετρέλαιο στο σπίτι του. Περίμενε κουστουμαρισμένος από τις 8:30 το βυτίο, που τελικά ήρθε στις 9:30, αλλά ήταν έτοιμο να φύγει άπρακτο καθώς ένα κακοπαρκαρισμένο ΙΧ το εμπόδιζε να στρίψει στο δρόμο. Με τα πολλά το αυτοκίνητο έστριψε, σταμάτησε έξω από το σπίτι, κατέβηκε ο οδηγός του και του είπε: "φίλε, δώσε μου σε παρακαλώ ένα χεράκι, γιατί δεν μου δίνουν βοηθό τις τελευταίες μέρες". Αφού τελείωσε ο ανεφοδιασμός, μάζεψαν τα πράγματα κι ο οδηγός πήρε ένα πολύ καλό φιλοδώρημα συνέχισε απτόητος: "μπορείς να με βγάλεις σε παρακαλώ από εδώ; θέλω να πάω προς Γλυφάδα...". Λεπτομέρεια: το πετρέλαιο ήταν οικολογικό, 2 φορές σχεδόν πιό ακριβό, δηλαδή, από το απλό. Και η εταιρεία πολύ γνωστή. Ηταν 11 περίπου όταν ο άνθρωπος ξεκίνησε για τη δουλειά του.

Αρχίζει χθές το πρωί η ραδιοφωνική εκπομπή γνωστού αστέρα. Κάποια στιγμή καλεί τους ακροατές να στείλουν sms στο τάδε νούμερο για να κερδίσουν ένα τραπέζι για 4 στο κέντρο που τραγουδούν ο Ρέμος με τη Μαρινέλα και βάζει μουσική... Μετά από λίγα δευτερόλεπτα διακόπτει αμήχανος: "μήπως δεν είναι και πολύ σωστό να παίξουμε σήμερα που πέθανε ο αρχιεσπίσκοπος; Ας τ' αφήσουμε καλύτερα".

Η χθεσινή επίσκεψη του Μπιλ Γκέϊτς στην Αθήνα φέρνει τον πρωθυπουργό στις 08:00 στο Μέγαρο Μαξίμου για να συναντηθούν, πράγμα που προαναγγέλεται θριαβευτικά, ενώ ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλουν τη συνεργασία ελληνικού δημοσίου με τη Microsoft.

Ο πρωθυπουργός ξεναγείται, μάλλον βαριεστημένος, χθές στο κέντρο καινοτομίας της Microsoft κι ένας νεαρός του δείχνει διάφορες συσκευές, εξηγώντας τη λειτουργία τους. Το βλέμμα του αστράφτει όταν φθάνουν σε ένα βραχιόλι που μπορούν να φοράνε μικρά παιδιά και να μεταδίδει μέσω κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης στους γονείς ενδείξεις για τη διάθεση και το στρές που τυχόν έχουν τα μικρά. Το ενδιαφέρον του πατέρα φαίνεται και κάνει τη διαφορά στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Λίγο μετά ο Γκέϊτς ολοκληρώνει την ομιλία του στο Μέγαρο Μουσικής κι ακολουθούν ερωτήσεις: "τί πρέπει να κάνει η χώρα μας για να έχει ανάπτυξη;". Ελα ντε;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Πενθούν οι ... μετρητές της ΔΕΗ;

Από σημερινό email:

"Πηγαίνοντας στο γραφείο το πρωί έβαλα την ΕΡΑΣΠΟΡ για να ακούσω τα χθεσινά αποτελέσματα στο ποδόσφαιρο και να περάσω κάπως ανώδυνα το μποτιλιάρισμα της Κηφισίας. Αντί να ακούσω για το αμφισβητούμενο πέναλτι που πήρε ο Ολυμπιακός και τη νίκη χρυσάφι του Παο στην Τούμπα έπεσα σε όπερα και κλασσική μουσική. Παρά λίγο να ... τρακάρω. Από διπλανούς σταθμούς έμαθα για το θάνατο Χριστόδουλου (ύπνο τον είπανε).

Από πότε η δημόσια, όπως της αρέσει να λέει, ραδιοφωνία και τηλεόραση κατεβάζει τα ρολά κατά το δοκούν;

Πενθούν οι ... μετρητές της ΔΕΗ; Κι αν ναι, γιατί δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν, ας πούμε με το θάνατο (όχι ύπνο, τότε) του Πάπα πριν από λίγα χρόνια;

Γιατί κάνουν την όπερα και την κλασσική μουσική να μυρίζουν λιβάνι και να αποπνέουν πένθος, θλιβερό και αυθαίρετο προνόμιο που τους απονέμεται ως σοβαρή μουσική;

Τί υποκριτικός αρχοντοχωριατισμός είναι αυτός;"

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).

Mea culpa

Μόλις χθές λέγαμε πως η ΠΕΚ δεν μπορεί παρά να δείχνει ευχαριστημένη με τη μεταγραφή Σπυρόπουλου στον Παναθηναϊκό και να (μια) συνέχεια στο σίριαλ. Αγνωστο είναι, ασφαλώς, αν απηχεί τις απόψεις της το σημερινό δημοσίευμα του Φίλαθλου, ωστόσο το ζητούμενο είναι κουβέντα να γίνεται και το θέμα να μένει στον "αφρό".

Τα ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ προφανώς έσφαλαν χθες, λέγοντας πως οι εμπλεκόμενες στην ιστορία πλευρές είναι 4, άντε κι οι οπαδοί 5. Ο αθλητικός τύπος με πιό γρήγορα ανακλαστικά από τον ομογάλακτό του πολιτικό και την ίδια με αυτόν "αδυναμία" στην παραγωγή σεναρίων είναι κάτι περισσότερο από την 6η ενδιαφερόμενη πλευρά. Καθορίζει το πλαίσιο, όπου γίνεται το "παιγνίδι". Προς "χάριν" των ιθαγενών και "τέρψιν" πολλών, βεβαίως - βεβαίως.

Χίλαρι 2 - Μπάρακ 2

Οι προκριματικές εκλογές των Δημοκρατικών χθες στη Νότια Καρολίνα έδωσαν άνετη νίκη στο Μπάρακ Ομπάμα. Η Χίλαρι φαίνεται σαν να μην πολυπίστευε πως θα νικήσει σε αυτές τις εκλογές για αυτό κι έφυγε για άλλη πολιτεία (Τενεσί), προετοιμάζοντας την καμπάνια της για τη Σούπερ Τρίτη.

Μια νίκη, όμως, είναι πάντα νίκη. Από δύο μοιράζονται οι Μπ. Ομπάμα και Χ. Κλίντον, ενώ ο Τζ. Εντουαρντς δεν πήγε καλά ούτε χθές στην πατρίδα του.

Οσο κι αν φαντάζει δύσκολη η περίπτωση Ομπάμα, έχει τη σημασία της. Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και με πολλές στροφές, άρα και ενδιαφέρον.

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ)

Περί (επικοινωνιακής) λογικής

Οι "αιώνιοι" αντίπαλοι ήθελαν να πάρουν (ο καθένας για λογαριασμό του) το Ν. Σπυρόπουλο από τον Πανιώνιο. Αρα, με απλή αριθμητική τα εμπλεκόμενα μέρη στην ιστορία είναι 4; (Οι τρείς ομάδες και ο παίκτης;). Μπορεί και όχι!

Ο παίκτης (δεν έχει γίνει μέχρι στιγμής γνωστό, ποιά ομάδα "υποστηρίζει") έχει κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος. Φέρεται, άλλωστε, να έχει συμφωνήσει στη μεταγραφή, όταν οι Μάντζιος και Τζιώλης μετακόμισαν στην Παιανία.

Ο Ολυμπιακός, με τον "αέρα" και εξαιτίας της φετεινής καλής πορείας του στην Ευρώπη, ήταν για πολλούς ο πιό σοβαρός "παίκτης" στο καζίνο των χειμερινών μεταγραφών. Πήρε Σίσιτς και Μπελούτσι, έκλεισε (λένε) το Γκαλίτσιο κι ήθελε να τελειώσει την περίοδο με το Σπυρόπουλο.

Ο Παναθηναϊκός, με προβλήματα απόδοσης και προβληματικές καλοκαιρινές μεταγραφές για μια ακόμη φορά, δεν υπολογιζόταν (από την "πιάτσα") ως σοβαρός παίκτης στις μεταγραφές του φετεινού χειμώνα. Πήρε τον Αντώνη Πετρόπουλο από το Αιγάλεω, δανείσθηκε τον Ελντερ Ποστίγκα από την Πόρτο κι όλα φαίνονταν να τελειώνουν κάπου εκεί. Είχε διαρρεύσει πως θα διέκοπτε το συμβόλαιο το Ενακαρίρε (πράγμα που έγινε χθές) κι έτσι μερικοί (αισιόδοξοι) δεν απέκλειαν να προσπαθούσε για μία ακόμη μεταγραφή (ξένου παίκτη).

Ο Πανιώνιος ήθελε να παραχωρήσει τον παίκτη κι ο Πρόεδρός του δεν τόκρυβε. Είχε ξεκινήσει από νωρίς τις σχετικές δηλώσεις, ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία περί αυτού.

Ετσι πήγαιναν τα πράγματα μέχρι την ήττα στο Καραϊσκάκη και την εμφάνιση της ΠΕΚ, οπότε άλλαξαν τα δεδομένα. Τα πολλά εκατομμύρια που ανακοινώνει πως έχει η ΠΕΚ προς διάθεση για την ενίσχυση της ομάδας κάνουν τους φίλους της να χαμογελάσουν (χωρίς να ξέρουν 100% το λόγο, μάλλον από μια "βαθύτερη" ανάγκη).

Ο Τζίγγερ αφήνει τους δικούς του να "αποκωδικοποιούν" (για πόσο ακόμη;) τις προτάσεις της ΠΕΚ και φερόμενος ως γνήσιος κιμπάρης, που του αμφισβήτησαν "αναιδώς" αυτή την ιδιότητα, ρίχνει στο τραπέζι του Πανιωνίου τόσα (πολλά) χρήματα, ώστε να είναι αδύνατο να μη συμφωνήσει. Αφού σφίγγουν τα χέρια και συμφωνούν "βγάζει" στη δημοσιογραφική γύρα το νέο κι αποσύρεται με αινιγματικό μειδίαμα. Ολοι μιλούν για αυτόν (και όχι για την ΠΕΚ) χθές και σήμερα. Αν μάλιστα πάει καλά το ματς στην Τούμπα, μπορεί να μιλούν και τη Δευτέρα.

Η αιφνίδια αυτή κίνηση έχει τις εξής (τουλάχιστον) συνέπειες: 1) ο "αιώνιος" μένει στα κρύα του λουτρού ως προς το Σπυρόπουλο κι αναγκάζεται να απαντήσει με τη πιθανή μεταγραφή του Λεονάρντο, 2) ο Πανιώνιος τρίβει τα χέρια του και βγάζει μια "ωμά" ειλικρινή ανακοίνωση, λέγοντας πως εισέπραξε για τον παίκτη 75% περισσότερα χρήματα από την ψηλότερη προσφορά που είχε από το εξωτερικό, 3) η ΠΕΚ δεν μπορεί (η ψυχή της το ξέρει) παρά να δείχνει ευχαριστημένη για την ενίσχυση της ομάδας.

Για ποιόν γίνονται όλα αυτά; Ο Ολυμπιακός παίζει το χαρτί "θα πάρουμε καλύτερο παίκτη (το νέο Ρομπέρτο Κάρλος) με λιγότερα λεφτά", για να καθησυχάσει τον κόσμο της θύρας 7 και όχι μόνο. Ο Πανιώνιος με την αφοπλιστικά προκλητική ανακοίνωσή του καθησυχάζει την "πλατεία" πως έδωσε τον παίκτη γιατί δεν θάβρισκε (ποτέ ξανά) τέτοια ψηλή προσφορά, αδιαφορώντας αν αφήνει εκτεθειμένο (δηλαδή πως έπιασε κορόϊδο) τον αντισυμβαλλόμενό του αγοραστή. Ο Παναθηναϊκός επαναπαύεται προς το παρόν στη "ρελάνς" Βαρδινογιάννη και σκέπτεται τον Παοκ.

Μπορεί να μην είναι έτσι, αλλά παρόμοια δεν δείχνει ότι ήταν (επικοινωνιακά) και η λογική των μεγάλων εξερευνητών, όταν φθάνοντας σε άγνωστα μακρινά μέρη φόρτωναν τους ιθαγενείς με καθρεφτάκια;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

One

Is it getting better
Or do you feel the same?
Will it make it easier on you now?
You got someone to blame

You say one love, one life (one life)
It's one need in the night
One love (one love), get to share it
Leaves you darling, if you don't care for it

Did I disappoint you?
Or leave a bad taste in your mouth?
You act like you never had love
And you want me to go without

Well it's too late, tonight
To drag the past out into the light
We're one, but we're not the same
We get to carry each other
Carry each other
One...

Have you come here for forgiveness?
Have you come to raise the dead?
Have you come here to play Jesus?
To the lepers in your head

Well, did I ask too much, more than a lot?
You gave me nothing, now it's all I got
We're one, but we're not the same
Well we, hurt each other
Then we do it again

You say
Love is a temple
Love is a higher law
Love is a temple
Love is the higher law
You ask me to enter
Well then you make me crawl
And I can't be holding on
To what you got
When all you got is hurt

One love
One blood
One life
You got to do what you should
One life
With each other
Sisters and my
Brothers
One life
But we're not the same
We get to
Carry each other
Carry each other

One...
One love

Περί λογικής

Η παρέμβαση της ΠΕΚ στα πράγματα του Παναθηναϊκού τάραξε στο ποδόσφαιρο, γενικώς, τα νερά. Γιά τους πολλούς (φίλους της ομάδας ή όχι) μάλλον ευχάριστα και για άλλους μάλλον δυσάρεστα. Στη χθεσινή συνέντευξη (ΠΕΚ - Βγενόπουλου -Γιαννακόπουλων) ειπώθηκαν πολλά, αρκετά από τα οποία δείχνουν κάπως άσχετα, αν όχι αντιφατικά, μεταξύ τους.

Η πιό σοβαρή αντίθεση εντοπίζεται στα δύο σκέλη της βασικής λογικής που διέπει την ΠΕΚ. Από τη μία εμφανίζεται με "εκσυγχρονιστική" διάθεση και προτάσεις οργάνωσης της ΠΑΕ (η ΚΑΕ μια χαρά τα πάει) κατά διεθνή πρότυπα με σημαντικές καινοτομίες για τον ελληνικό χώρο (όπως bonus για επιτυχημένες μεταγγραφές στην τεχνική επιτροπή και πρόστιμα ή απόλυση μελών της για αποτυχημένες). Από την άλλη επιχειρεί να διεγείρει το μέρος εκείνο του εγκεφάλου των Παναθηναϊκών που φιλοξενεί τη συγκίνηση και το συναίσθημα. Το μερίδιο "συνεισφοράς" της συγκεκριμένης φανέλας, που φορούσε η ομάδα στο Καραϊσκάκη, στη στενοχώρια για την ήττα, ασφαλώς, δεν εναρμονίζεται με την "άτεγκτη" συμπεριφορά (απόλυση), που προτείνεται να επιδεικνύεται σε παλαίμαχους ποδοσφαιριστές (μέλη της τεχνικής επιτροπής), αν δεν είναι επιτυχείς οι μεταγραφές που θα εισηγούνται. Η επιτυχία τους άλλωστε είναι τόσο σύνθετο ζήτημα.

Η αναφορά στη φανέλα του Ανδρέου (που έπαιζε "ματωμένος") εντείνει τη σύγχυση που προκλήθηκε από την παρουσίαση του "πιστεύω" της ΠΕΚ. Αλλο πράγμα η ιστορία της (οποιασδήποτε) ομάδας κι άλλο η σχεδόν "μελό" εκμετάλλευσή της, όταν μάλιστα θέλει κανείς να ανταγωνισθεί σε εκσυγχρονισμό κι αποδοτικότητα τον Αμπράμοβιτς. Δεν είναι καθαρό, γιατί η λύπη και ο θυμός από την ήττα στο Καραϊσκάκη θα ήταν λιγότερος αν η ομάδα αγωνιζόταν με τις ... λαχανί φανέλες. Και θα άξιζε κάποια στιγμή να απαντηθεί. Δεν είναι επίσης σαφές, γιατί σε ένα παγκοσμιοποιημένο ποδόσφαιρο, όπου το 70% των παικτών κάθε ομάδας είναι από καμμιά 10αριά χώρες του κόσμου, υπάρχει σκέψη (που δεν αποκλείεται να υλοποιηθεί) ο προπονητής της ομάδας να είναι παλιός παίκτης ή φίλαθλος της ομάδας, ώστε νάχει καλή πορεία και να παίξει καλή μπάλα. Ο Πούσκας, ο Γκόρσκι, ο Γκμόχ, ο Οσιμ δεν έκαναν δηλαδή καλή δουλειά;

Η εποχή Τζίγγερ στον Παναθηναϊκό έχει πολλά και τρωτά και κακά, που είναι σε όλους γνωστά. Το κυριότερο; Κατέκτησε ένα μόνο πρωτάθλημα (κι όχι παίζοντας και την καλύτερη μπάλα, γιατί κι αυτό έχει την αξία του). Αν, όμως, για κάτι δεν μπορεί να κατηγορηθεί είναι πως χειρίσθηκε με "συναισθηματισμούς" την ομάδα. Οχι μόνο επειδή οι συναισθηματισμοί δεν χρειάζονται, αλλά -κυρίως- επειδή δεν επαρκούν για να γίνει, ας πούμε, ένας σύλλογος πάλι μεγάλος.

Αυτό δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ΠΕΚ και του ηγέτη της, που χρειάζεται να επεξεργασθούν σε βάθος και κυρίως με σύγχρονο και ανοιχτό πνεύμα τις προτάσεις τους, ώστε η αγάπη τους για την ομάδα να μην καταλήξει άδοξα. Και κάτι άλλο: Για να πάει καλά ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται να γίνει σαν οποιαδήποτε άλλη ομάδα και προπάντων σαν τον Ολυμπιακό, προπονητής του οποίου (Κάτανετς) απολύθηκε όταν "προκλητικά" δήλωσε πως "η ομάδα του θα είναι πρώτη, εφόσον το αξίζει και παίζει καλύτερα από τους αντιπάλους της". Δεν χρειάζεται λογική Ολυμπιακού η ομάδα, παρά μόνο λογική.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Κορίνθου - Πατρών

Τις τελευταίες ημέρες διακινείται μέσω email και αναρτάται σε blog κι ιστοσελίδες μια είδηση που πρώτα δημοσιεύθηκε σε τοπικό portal. Η μεγάλη απήχηση που είχε σχετίζεται οπωσδήποτε με την απαράδεκτη κατάσταση του δρόμου Κορίνθου - Πάτρας αλλά και με την "διέξοδο" που περιέχει, δηλαδή την προτροπή του αρμόδιου Νομάρχη να μην πληρώνουν στο δρόμο αυτό οι έλληνες οδηγοί διόδια. Οπως αναμενόταν, η ανταπόκριση (τουλάχιστον σε επίπεδο σχολίων) στην προτροπή ήταν μαζική.

Πράγματι υπάρχει οδηγία, που δίνει στο άρθρο 2 τον ορισμό του αυτοκινητόδρομου: "κάθε οδός η οποία έχει μελετηθεί και κατασκευαστεί ειδικά για την κυκλοφορία αυτοκινήτων οχημάτων, η οποία δεν εξυπηρετεί τις παρόδιες ιδιοκτησίες και η οποία: i) εκτός από ορισμένα σημεία της ή εκτός από προσωρινές διευθετήσεις, διαθέτει, για τις δύο κατευθύνσεις της κυκλοφορίας, διακεκριμένα οδοστρώματα τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους είτε με διαχωριστική νησίδα που δεν προορίζεται για την κυκλοφορία, είτε, κατ' εξαίρεση, με άλλα μέσα, ii) δεν διασταυρώνεται στο ίδιο επίπεδο με άλλη οδό, με σιδηροδρομική ή τροχιοδρομική γραμμή ή με λωρίδα για πεζούς, iii) χαρακτηρίζεται συγκεκριμένα ως αυτοκινητόδρομος".

Στο άρθρο 7 της ίδιας οδηγίας αναφέρεται: "Διόδια και τέλη χρήσης επιβάλλονται μόνο στους χρήστες αυτοκινητοδρόμων ή άλλων οδών με περισσότερες από μια λωρίδες κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, όταν οι οδοί αυτές έχουν χαρακτηριστικά ανάλογα προς τα χαρακτηριστικά των αυτοκινητοδρόμων καθώς και στους χρήστες γεφυρών, σηράγγων και ορεινών διαβάσεων", ενώ στο τέλος προστίθεται: "Ωστόσο, σε κράτος μέλος στο οποίο δεν υπάρχει γενικό δίκτυο αυτοκινητοδρόμων ή οδών με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση που έχουν παρεμφερή χαρακτηριστικά, είναι δυνατόν να εισπράττονται διόδια ή τέλη χρήσης για τη χρησιμοποίηση της τεχνικώς ανωτάτης κατηγορίας οδών του εν λόγω κράτους μέλους".

Οταν στη χώρα υπάρχουν δρόμοι όπως η Αθηνών - Κορίνθου - Τριπόλεως, η Εγνατία, ένα τμήμα της Αθηνών - Λαμίας κι άλλοι είναι όντως δύσκολο (αν όχι αδύνατο) να υποστηριχθεί, πως η οδός Κορίνθου - Πάτρας, στη σημερινή ελεεινή της μορφή, ανήκει τεχνικώς στην ανώτατη κατηγορία των ελληνικών οδών, ώστε να επιτρέπεται η είσπραξη διοδίων. Σαν νάναι διαβασμένος ο Νομάρχης.

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ)

Μπέρτραντ Ράσελ

"The trouble with the world is that the stupid are cocksure and the intelligent are full of doubt". Bertrand Russell

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Διλήμματα

Στις "Προδομένες διαθήκες" του ο Μ. Κούντερα αναφέρεται στη στενή σχέση του Φρ. Κάφκα με το Μ. Μπρόντ και τη στάση του δεύτερου απέναντι στη τελευταία επιθυμία / παράκληση του φίλου του, να κάψει όλα τα έργα του! (Η διαθήκη είχε αποτυπωθεί σε δύο ιδιωτικές, ανεπίδοτες επιστολές, που βρήκε ο Μπρόντ -εκτελεστής της διαθήκης του Κάφκα- μετά το θάνατο του φίλου του το 1924). Ο Μπρόντ δεν υπάκουσε και τα έργα του Κάφκα έφθασαν (και διαβάζονται) μέχρι σήμερα.

Αντίστοιχη επιθυμία είχε εκδηλώσει για μέρος του έργου του και ο Μπρόντ. Ο Κούντερα παραθέτει ένα μικρό απόσπασμα, όπου ο Μπρόντ εξηγεί ότι το 1921 είχε κάνει διαθήκη με την οποία παρακαλούσε τον Κάφκα να καταστρέψει μερικά από τα γραπτά του, να ξανακοιτάξει μερικά άλλα κλπ. Ανάλογη επιλογή από το έργο του έκανε κι ο Κάφκα σε δεύτερη, νεώτερη επιστολή του, στην οποία αναφέρει ένα μέρος από το έργο του που κατά τη γνώμη του "αξίζει" (Η ετυμηγορία, Η μεταμόρφωση, Ο θερμαστής και μερικά ακόμη).

Ογδόντα περίπου χρόνια μετά, το δίλημμα που αντιμετωπίζει ο εκτελεστής της διαθήκης ενός δημιουργού, που επιθυμεί την καταστροφή έργου του, παραμένει επίκαιρο και βασανιστικό. Το αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια ο γιός και μοναδικός κληρονόμος του Βλάντιμιρ Ναμπόκοφ, Ντμίτρι. Οπως γράφει το Slate, η τελευταία επιθυμία του συγγραφέα -μεταξύ άλλων και- των έργων "Γέλιο στο σκοτάδι" και "Λολίτα" ήταν να καταστραφεί το αδημοσίευτο έργο του, που παραμένει έως σήμερα καλά κλειδωμένο σε θυρίδα ελβετικής τράπεζας.

Υπάρχει, πάντως, μια σημαντική διαφορά. Αν τότε ο Μαξ Μπρόντ "ταλαιπωρήθηκε" μόνος να αποφασίσει, σήμερα ο Ντμίτρι Ναμπόκοφ μπορεί να "συμβουλεύεται" φόρουμ με τις απόψεις φίλων του έργου του πατέρα του, χωρίς να μπορεί εύκολα να ειπωθεί αν αυτό διευκολύνει ή όχι τη λήψη της όποιας απόφασης.

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ)

Διαδρομές

Φαίνεται πως στη διαδρομή προς τις (εσωκομματικές) εκλογές υπάρχει μια "στροφή", που κερδίζει το ενδιαφέρον κάποιου από τους μονομάχους. Πριν από 3-4 μήνες, καθώς η διαδικασία εκλογής προέδρου στο Πασοκ τραβούσε το δρόμο της, θα ήταν έκπληξη εάν σε κάθε ομιλία του Γ. Παπανδρέου δεν καταγγέλονταν -τουλάχιστον άπαξ- τα εκδοτικά συμφέροντα.

Η συμμετοχή του "καταγγελτικού" (για τα ΜΜΕ) λόγου στο επιτυχές για το σημερινό πρόεδρο του Πασοκ αποτέλεσμα της 11.11.07 μάλλον μελετήθηκε αρκούντως κι έτσι υιοθετείται σχεδόν στο σύνολό του από τον εκ των υποψηφίων για την ηγεσία του ΣΥΝ Φ. Κουβέλη. Σε χθεσινή εκδήλωση στο Ηράκλειο φέρεται να δήλωσε: "... τις μέρες αυτές ο Συνασπισμός απολαμβάνει μια πρωτόγνωρη γι' αυτόν προβολή από τα ΜΜΕ και μάλιστα από ορισμένα που μέχρι τώρα ήταν από εχθρικά έως αδιάφορα απέναντί του. Αντιμετωπίζουν μεν θετικά τη διαφαινόμενη ανοδική τάση του ΣΥΡΙΖΑ, παρεμβαίνουν ωστόσο με μονομέρεια στις εσωκομματικές διαδικασίες για τη διαδοχή της ηγεσίας στον ΣΥΝ. Προσπαθούν έτσι να επηρεάσουν τους εσωκομματικούς συσχετισμούς άλλων κομμάτων σε σχέση με τις δικές τους ηγεσίες, αποτελώντας με τον τρόπο αυτό κέντρα παραεξουσίας".

Κι αν η επί τόσα χρόνια άσκηση από το Πασόκ εξουσίας έχει δημιουργήσει "ειδική" σχέση του με τα ΜΜΕ, στο ΣΥΝ τα πράγματα δεν δείχνουν διαφορετικά. Στόχος της καταγγελίας είναι η ενεργοποίηση στο εσωκομματικό κοινό "ιστορικών" ανακλαστικών του είδους "κοίτα ποιός στηρίζει τον αντίπαλό μου, για να αντιληφθείς ποιός πορεύεται σωστά". Ετσι, η ανάδειξη εκ μέρους του Φ. Κουβέλη της όποιας ("ύποπτης", όπως αφήνει αορίστως να εννοείται) υποστήριξης των ΜΜΕ προς τον Α. Τσίπρα, ως κυρίαρχου στοιχείου της προεκλογικής διαδικασίας, είναι μάλλον πολιτική ανάλυσης που χρησιμοποιεί στερεότυπα του "χθες" παρά ρεαλιστικό κι εκσυγχρονιστικό πολιτικό βλέμμα στο "σήμερα" και κυρίως στο "αύριο".

Ωστόσο, υπάρχει ένας τρόπος να ανατραπεί το προηγούμενο συμπέρασμα: Να βγεί ο Φ. Κουβέλης και να μιλήσει με συγκεκριμένα στοιχεία, που να αποδεικνύουν τα λόγια του. Αν υπάρχουν. Αλλιώς, κάνοντας γενικές κι αόριστες αναλύσεις για τα ΜΜΕ, την πολιτική και τις επιδιώξεις τους, που (όπως τεχνηέντως αφήνει να εννοείται) "εξυπηρετεί" καλύτερα ο αντίπαλός του, διευρύνει άθελά του (;) το "χάσμα" που (κατά πολλά ΜΜΕ) τον χωρίζει με τον Α. Τσίπρα. Απλά πράγματα.

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ)

Η δίκη του πιθήκου

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ το άρθρο του καθηγητή της Γενετικής Σ. Ν. Αλαχιώτη:

"Το 1925 στην Πολιτεία Τενεσί των ΗΠΑ είχε γίνει μια ιστορική και παράξενη δίκη που έμεινε γνωστή ως η «δίκη του πιθήκου». Κατηγορούμενος ήταν ο Scopes, ένας εκπαιδευτικός που δίδασκε τον δαρβινισμό στο σχολείο· η τιμωρία του ήταν το υπέρογκο για την εποχή εκείνη πρόστιμο των 100 δολαρίων. Η πρωτοφανής εκείνη δικαστική απόφαση παρέμεινε σε ισχύ ως το 1968. Τότε το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο των ΗΠΑ αποφάσισε την κατάργηση της αντιδαρβινικής εκείνης απόφασης με βάση το Σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο υπάρχει διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας.

Το θέμα όμως δεν είχε τελειώσει. Διάφορες φονταμενταλιστικές ομάδες, για να υπερβούν τη δυσκολία της ομοσπονδιακής δικαστικής απόφασης, επαναδιαμόρφωσαν τον δημιουργισμό σε «επιστήμη της δημιουργίας», γνωστή ως «ευφυές σχέδιο». Με τον τρόπο αυτόν 26 Πολιτείες απαίτησαν ίσο χρόνο διδασκαλίας του ευφυούς σχεδίου και της εξελικτικής θεωρίας. Το Αρκάνσας και η Λουϊζιάνα ψήφισαν και σχετικούς νόμους· με αυτόν της Λουϊζιάνας να εφεσιβάλλεται στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο το οποίο το 1987 αποφάσισε ότι ο δημιουργισμός είναι επί της ουσίας θρησκευτική ιδέα και η διδασκαλία του ευφυούς σχεδίου στα σχολεία είναι παραβίαση της πρώτης απόφασης του 1968.

Μια διαμάχη χωρίς τέλος
Η διαμάχη αυτή όμως δεν έχει τέλος· επανέρχεται συνεχώς και το 2005 υπήρξε ανάλογη δικαστική απόφαση που δικαίωνε τον δαρβινισμό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι ευαγγελιστές, κυρίως της χριστιανικής Δεξιάς των ΗΠΑ, θα παραμείνουν άπρακτοι καθώς αναδαυλίζουν το θέμα με μικροεπεισόδια στις κατά καιρούς «δίκες του Δαρβίνου». Σε μερικές Πολιτείες των ΗΠΑ λ.χ., «παρακινούμενα» συμβούλια εκπαίδευσης καλούνται να αποφανθούν για την υπεροχή της εξελικτικής θεωρίας ή του δημιουργισμού ως γνώσης για την ερμηνεία του κόσμου και συνακόλουθα ως εκπαιδευτικού υλικού των σχολείων. Η κατάσταση αυτή, αν και σε διαφορετικό τόνο, εμφανίζεται αναλογικά και σε άλλες χώρες, όπως λ.χ. στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι ο οποίος επιθυμούσε την αποβολή του Δαρβίνου από τα σχολεία!

................................................................
................................................................

Ζωτικοκρατία και μηχανοκρατία
Η αντιπαράθεση αυτή ανάγεται πρωτίστως στη διαμάχη μεταξύ ζωτικοκρατίας και μηχανοκρατίας. Σύμφωνα με την πρώτη, γνωστή και ως βιταλισμός, οι ζωντανοί οργανισμοί σχηματίζονται με την παρέμβαση μυστηριωδών δυνάμεων που άλλοι όπως ο Αριστοτέλης τις ονόμασαν «Εντελέχεια» (εν εαυτώ το τέλος έχειν, «τέλος» με την έννοια του σκοπού), άλλοι ζωτική δύναμη (vis vitalis) και άλλοι ψυχή. Στο πλαίσιο αυτό θεωρείται ότι τα έμβια όντα έχουν ενσωματώσει τις πιο επεξεργασμένες, τις πιο τέλειες απόρροιες μιας εξέλιξης καθολικά προσανατολισμένης που έχει καταλήξει στον άνθρωπο, με βάση μια τελολογική αρχή, ένα ευφυές σχέδιο, εκπορευόμενη από μια υπερφυσική δύναμη.

Σήμερα ο βιταλισμός δεν έχει σοβαρούς εκπροσώπους στην τάξη των βιολόγων ενώ συμβαδίζει συχνά με τον δημιουργισμό - σύμφωνα με τον οποίο ο κόσμος και ειδικότερα τα έμβια όντα δημιουργήθηκαν πριν από μερικές χιλιάδες χρόνια και έκτοτε δεν άλλαξαν -, γι' αυτό έχει αποκλεισθεί από την επιστήμη καθώς δεν ικανοποιεί τις συνθήκες της. Σύμφωνα με τη μηχανοκρατία, η ζωή θεωρείται ως ένα σύνολο περίπλοκων φυσικών και χημικών φαινομένων, όπως διατυπώθηκε αρχικά από τον Καρτέσιο. Πρόκειται δηλαδή για υλιστική ερμηνεία, με τον υλισμό να αφορά τη θεώρηση εκείνη σύμφωνα με την οποία όλα τα όντα και τα γεγονότα, ακόμη και τα πνευματικά, εξηγούνται διά της αναγωγής τους στην ύλη. Ο αναγωγισμός πάλι είναι η αντίληψη εκείνη και η προσπάθεια εξήγησης των φαινομένων διά της αναγωγής τους σε μια ουσία, θεωρία ή επιστήμη· όπως το γονίδιο στο DNA ή η γενετική στη χημεία· ο αναγωγισμός συνάδει προς την ενότητα της επιστήμης.

Η τελειότητα μακριά από την επιστήμη
Ο αποκλεισμός του δημιουργισμού από την επιστήμη ήταν και ο λόγος προώθησης του ευφυούς σχεδίου σαν εναλλακτικής επιστημονικής προσέγγισης για να επανεισαχθεί ο δημιουργισμός σαν επιστημονική αναζήτηση. Το ευφυές σχέδιο είναι έμπνευση ενός μαθηματικού, του Dembski (1998), σύμφωνα με τον οποίο επιχειρείται με επιστημονικοφανή επιχειρήματα να προσεγγισθούν και να εξηγηθούν διάφορα εξελικτικά προβλήματα μέσω κάποιας «καθοδήγησης», μέσω «κάτι άλλου», ενός μεταφυσικού ευφυούς σχεδίου. Σε μια τέτοια περίπτωση θα 'πρεπε όμως ο σχεδιασμός των έμβιων όντων να 'ναι τέλειος. Ωστόσο ο άνθρωπος μαστίζεται από πάμπολλες ατέλειες, π.χ. το σχέδιο του ματιού των σπονδυλωτών γενικότερα δεν θα το ενέκρινε κανένας μηχανικός διότι δεν είναι ευφυές, καθώς παρεμβάλλονται πολλά κυτταρικά και ιστολογικά στρώματα μεταξύ της φωτεινής πηγής και των φωτοευαίσθητων κυττάρων.

Η οποιαδήποτε παράκαμψη της εξέλιξης ή της εξελικτικής θεωρίας όπως επίσης αποκαλείται - με την έννοια θεωρία, σύμφωνα με το English Oxford Dictionary, να σημαίνει στην επιστήμη τη διατύπωση ενός γενικού νόμου, μιας αρχής, των αιτιών δηλαδή που ερμηνεύουν ένα φαινόμενο -, οδηγεί σε πολλά προβλήματα. Π.χ. αγνοώντας τις εξελικτικές διεργασίες της φύσης θέτουμε σε κίνδυνο την ίδια όπως και τον άνθρωπο. Οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί, η εξελικτική αντοχή των μικροβίων και η εξελικτική προέλευση πολλών ασθενειών - η δαρβινική δηλαδή ιατρική -, η εξελικτική κατανόηση των οικοσυστημάτων και της βιόσφαιρας γενικότερα, όλα αυτά χωρίς το φως της εξέλιξης θα τα διαχειριζόμαστε με λαθεμένο και επικίνδυνο τρόπο.

Παρ' όλα αυτά υπάρχουν ακόμη αντιδράσεις κοινωνικής πέψης που θα μειώνονται όσο εξελίσσεται η εξελικτική θεωρία και επιβεβαιώνεται καθημερινά ως γεγονός ποικιλοτρόπως. Γι' αυτό η εξέλιξη, παρ' όλο που δεν αφομοιώνεται εύκολα από την επιστήμη και την κουλτούρα, έχει ήδη δημιουργήσει πολλούς διεπιστημονικούς υποκλάδους, όπως εξελικτική ψυχολογία, εξελικτική επιστημολογία κ.ά., με αποτέλεσμα να παρατηρούνται σχετικές επικαλύψεις μεταξύ της εξέλιξης και των κοινωνικοοικονομικών επιστημών ακόμη. Η άρνηση της εξέλιξης έχει περισσότερο κοινωνικοθρησκευτική βάση όπου αγνοούνται επιστημονικά επιχειρήματα και πειραματικές μαρτυρίες· είναι δηλαδή ένα κοινωνικό φαινόμενο που αντανακλά περισσότερο μια αντιδραστική και συντηρητική ιδεολογία η οποία μπορεί να απειλήσει την ποιότητα της εκπαίδευσης και της Παιδείας γενικότερα διαμορφώνοντας στρεβλά κοσμοείδωλα".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ ΖΥΓΑ

ΥΓ: Η "δίκη του πιθήκου" δεν άφησε ασυγκίνητο το Χόλιγουντ. Το 1960 προβάλεται η ταινία "Inherit the wind" του Στάνλεϊ Κράμερ με τους Σπένσερ Τρέϊσι, Φρέντρικ Μάρτς, Τζίν Κέλυ και Ντικ Γιόρκ που υποδύεται τον καθηγητή Μπέρτραμ Κέϊτς (Τζόν Σκόουπς)

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

13 λεπτά

Από χθεσινό email:

"... Ξύπνησα προ ολίγου από έναν συναγερμό μοτοσυκλέτας πούχε μεσημεριάτικα σηκώσει όλη την γειτονιά στο πόδι. Σύρθηκα εκνευρισμένος στο σαλόνι και άναψα μηχανικά την τηλεόραση... Επεσα σε μια ταινία στον ΑΝΤ1 και έμεινα να χαζεύω μια σκηνή, που 2 κοπέλες κι 1 άνδρας χόρευαν σε κάποιο κέντρο ένα πολύ ωραίο μουσικό κομμάτι. Ξαφνικά μούρθε μια ιδέα: πόσο χρόνο θα χρειαζόμουνα άραγε για να έχω στο pc μου το ίδιο τραγούδι; Κοίταξα το ρολόϊ κι ήταν 16:14.

Βρήκα στο www.athinorama.gr τον τίτλο της ταινίας. Κίνησα για το www.cdnow.com και βρέθηκα στο ...Αμαζον (πότε το αγόρασε και δεν πήρα είδηση;) Εκανα αναζήτηση με τον αυθεντικό τίτλο της ταινίας και μ' έβγαλε στο ομώνυμο σάουντρακ. Κλικάροντας μπήκα στα τραγούδια του δίσκου. Για καλή μου τύχη είχε σε όλα sample και μπορούσα να ακούσω μερικά δευτερόλεπτα από το καθένα. Αφού άκουσα μερικά βρήκα το κομμάτι που έψαχνα. Ανοιξα το www.limewire.com και ξέροντας τον τίτλο του τραγουδιού πολύ εύκολα (πώς τόπαθε; κατέβαζε με 45άρια και 50άρια!!) το είχα στον υπολογιστή μου. Ακούγοντάς το κοίταξα πάλι το ρολόϊ κι ήταν 16:27. Μέσα σε 13 μόλις λεπτά μπόρεσα να ξανακούσω (με την ησυχία μου) το κομμάτι που είχα πρωτακούσει τυχαία στην τηλεόραση. Ζούμε στην εποχή της ταχύτητας ... ".
Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

ΥΓ: Σε ελάχιστο, επίσης, χρόνο βρέθηκε στο Youtube βίντεο με το τραγούδι που γοήτευσε τον επιστολογράφο μου και σας το παρουσιάζω:



He's got great big feet, he's jumping to the beat
he's been dancing in the street
he's dressed so fine, got lots of loot
we like to call him Mr. Zoot Suit
He drives a great big car, smokes a big cigar
looks like a king, and he acts like a star
when we see him drive by he goes "toot, toot"
we all shout, "Hey, Mr. Zoot Suit!"

He's got a purple suspenders and a yellow tie (say what?)
come on boys, I tell you no lie
he's got all those hats, funky spats
he is the hippest cat

No, no he can't be beat
wherever he goes he turns up the heat
so when you see him drive by with that big cheroot
don't forget to shout "Hey, Mr. Zoot Suit!"

Ζάπιγκ

Από τα σημερινά ΝΕΑ

Δις εξαμαρτείν

Πέρασαν δύο μόνο μήνες και νέο σοβαρό κρούσμα "απώλειας" προσωπικών δεδομένων συνέβη στην Αγγλία. Αυτή τη φορά έκαναν φτερά προσωπικά στοιχεία 600.000 κυρίως νέων, που είτε είχαν υπηρετήσει στις ένοπλες δυνάμεις είτε είχαν εκδηλώσει ανάλογο ενδιαφέρον.

Αριθμοί διαβατηρίου και κάρτας ασφάλισης, στοιχεία από άδειες οδήγησης, οικογενειακές λεπτομέρειες και κάποια άλλα δεδομένα αυτών των 600.000 άγγλων, που είχαν αποθηκευθεί σε φορητό υπολογιστή αξιωματικού του ναυτικού, "πέταξαν" όταν ο υπολογιστής εκλάπη πριν από 10 ημέρες, όμως η ανακοίνωση έγινε προ ολίγου από το υπουργείο άμυνας.

Με 20 μέρες καθυστέρηση είχε ανακοινωθεί και τον περασμένο Νοέμβριο η απώλεια από την εφορία cd-rom με εμπιστευτικά προσωπικά δεδομένα 25 εκατ. βρετανών.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Οταν την επανάσταση "συνεχίζουν" οι βιομηχανίες

Από το χθεσινό ΒΗΜΑ:

"Συγγνώμη ζήτησε από την κυβέρνηση της Κίνας και τον λαό της η διοίκηση της γαλλικής αυτοκινητοβιομηχανίας Citroen για διαφήμιση η οποία δημοσιεύτηκε σε εφημερίδες της Ισπανίας και απεικονίζει τον Μάο Τσε Τουνγκ πονηρά «κατσουφιασμένο» μπροστά από ένα καινούργιο αυτοκίνητό της.

Κάτω από το «πειραγμένο» πορτρέτο του πρώην κινέζου ηγέτη αναγράφονται δύο διαφημιστικά μότο: ένα μεγάλο, «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», και ένα μικρό, «Είναι αλήθεια ότι είμαστε ηγέτες αλλά στη Citroen η επανάσταση δεν σταματά ποτέ».

Στη διαφήμιση χρησιμοποιείται το πασίγνωστο τεράστιο πορτρέτο το οποίο βρίσκεται στην πλατεία Τιανανμνέν αλλά είναι τροποποιημένο ώστε να προσδίδεται στον «Μεγάλο Τιμονιέρη» έκφραση «δυσαρέσκειας» με τα χείλη σφιγμένα και προς τα πάνω.

«Η εικόνα έχει κακόβουλα τροποποιηθεί και φαίνεται πολύ παράξενη» αναφέρεται σε άρθρο της αγγλόφωνης κινεζικής εφημερίδας «Global Τimes». Η διαφήμιση με τον συνοφρυωμένο Μάο εξόργισε κινέζους χρήστες του Διαδικτύου που το εξέλαβαν ως προσβολή στο πρόσωπο του ηγέτη ο οποίος καθόρισε τις τύχες της αχανούς ασιατικής χώρας επί δεκαετίες.

Απόσυρση
Η Citroen έσπευσε να αποσύρει τη διαφήμιση και να ζητήσει άμεσα έγγραφη συγγνώμη, η οποία και δημοσιοποιήθηκε σε κινεζική εφημερίδα: «Η Citroen εκφράζει τη λύπη της για την όποια δυσαρέσκεια προκλήθηκε από τη διαφήμιση και ζητεί συγγνώμη από όλους όσοι θίχτηκαν».

Εκπρόσωπος της γαλλικής εταιρείας στην Κίνα, τη δεύτερη μεγαλύτερη αγορά αυτοκινήτων στον κόσμο, έσπευσε να τονίσει: «Η Citroen δηλώνει και πάλι τη φιλία που τη συνδέει με τον κινεζικό λαό και σέβεται στο ακέραιο τις προσωπικότητες και τα σύμβολα που τον αντιπροσωπεύουν».

Τη δεκαετία του ΄40 και συγκεκριμένα από το 1945 ως το 1949 ο Μάο και το Κομμουνιστικό Κόμμα του επικράτησαν σε εμφύλιο πόλεμο επί των εθνικιστών Κινέζων, οι οποίοι έχαιραν αμερικανικής υποστήριξης. Οι κοινωνικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις που ακολούθησαν ήταν ραγδαίες και ριζοσπαστικές, ενώ επικριτές του τον κατηγορούν για τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων κατά την εφαρμογή αμφιλεγόμενων πολιτικών του, ιδίως την περίοδο της Πολιτιστικής Επανάστασης τη δεκαετία του ΄60".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Aquarius / Let the sunshine in

When the moon is in the Seventh House
And Jupiter aligns with Mars
Then peace will guide the planets
And love will steer the stars
This is the dawning of the age of Aquarius
Age of Aquarius
Aquarius!
Aquarius!

Harmony and understanding
Sympathy and trust abounding
No more falsehoods or derisions
Golden living dreams of visions
Mystic crystal revelation
And the mind's true liberation
Aquarius!
Aquarius!

When the moon is in the Seventh House
And Jupiter aligns with Mars
Then peace will guide the planets
And love will steer the stars
This is the dawning of the age of Aquarius
Age of Aquarius
Aquarius!
Aquarius!
Aquarius!
Aquarius!

Let the sunshine, let the sunshine in, the sunshine in
Let the sunshine, let the sunshine in, the sunshine in
Let the sunshine, let the sunshine in, the sunshine in

Oh, let it shine, c'mon
Now everybody just sing along
Let the sun shine in
Open up your heart and let it shine on in
When you are lonely, let it shine on
Got to open up your heart and let it shine on in
And when you feel like you've been mistreated
And your friends turn away
Just open your heart, and shine it on in

Ας σώσουμε τον ...αντίπαλο(*)

"...Κάποιοι κακοπροαίρετοι μου ζητούν να σχολιάσω την κρίση της Ρεάλ, πιστεύοντας ότι όση ώρα το κάνω θα τρέχουν τα σάλια μου από τη χαρά μου, τη χαρά ενός φανατικού οπαδού της Μπαρτσελόνα μπροστά στην κατάρρευση του αντιπάλου...

...Οι οπαδοί της Μπάρτσα έχουμε ανάγκη από μία ισχυρή Ρεάλ για να αισθανθούμε σίγουροι για τις νίκες μας και τις ήττες μας. Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρετό από το να φαντασθείς το ποδοσφαιρικό μας μέλλον με μια αδύναμη Ρεάλ. Πιστεύω πως, έτσι και συνέβαινε αυτό, θα αποδυναμωνόταν σιγά σιγά και η Μπάρτσα και στο τέλος θα συνόδευε τη Ρεάλ σε αυτό που λέμε "ασφαλείς θέσεις της βαθμολογίας"...

...Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι γεννημένος φανατικός και, έτσι, επιθυμώ την έξοδο της Ρεάλ από την κρίση της. Αλλά να περιμένει τρεις τέσσερεις βδομάδες ακόμη, ώστε η διαφορά που θα τη χωρίζει τότε από τη Μπαρτσελόνα να είναι δύσκολο να καλυφθεί..."

Για την αντιγραφή

ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(*) Από το βιβλίο του Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν με τίτλο "ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ" - 2006 Εκδόσεις Μεταίχμιο.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Τελεία και παύλα

Η εμφάνιση των γνωστών φωτογραφιών στο ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ της περασμένης Κυριακής επανέφερε τη συζήτηση για το επιτρεπόμενο ή μή κάθε "τέτοιας" δημοσίευσης. Το κρίσιμο ερώτημα που κάθε φορά ζητεί απάντηση είναι ένα: ποιά πλευρά (από τις πολλές που υπάρχουν) είναι η σημαντικότερη κι εν τέλει αυτή που υπερισχύει έναντι των άλλων; Αν δεν υπάρξει συμφωνία σε αυτό η όποια συζήτηση κι ανταλλαγή απόψεων μπορεί να κρατήσει αιώνες, χωρίς να καταλήξει κάπου.

Στο πλαίσιο αυτής της (κατά πάσα πιθανότητα ηθελημένης) σύγχυσης ειπώθηκαν πολλά κι ανάμεσά τους ακούσθηκε κι αυτό: "Η δημοσίευση των φωτογραφιών δεν έκανε τίποτε άλλο από το να δείξει αυτό που όλοι γνώριζαν και φαντάζονταν". Είναι, ίσως, η πιό κλασσική περίπτωση "εύκολης" και προπάντων αστοιχείωτης "άποψης" και να γιατί:

Από όσους με οποιοδήποτε τρόπο "εμπλέκονται" σε μια τέτοια δημοσίευση, δηλαδή από το "φωτογράφο" ως την εφημερίδα και τον εφημεριδοπώλη ως τον αναγνώστη, δεν μπορεί παρά να υπερισχύει το απόλυτο δικαίωμα επί της προσωπικότητας του απεικονιζομένου -χωρίς τη θέλησή του και σε ιδιωτικές στιγμές του- προσώπου. Κάθε άλλο δικαίωμα ή συμφέρον οιουδήποτε άλλου δεν μπορεί παρά να υποκύπτει. Τελεία και παύλα.

Αυτό καθόλου δε σημαίνει πως κάθε τέτοιο πρόσωπο τίθεται "εκτός" δημοσιογραφικής κριτικής κι ελέγχου, το αντίθετο μάλιστα, ούτε πως τυχόν παραβατικές συμπεριφορές του "συγχωρούνται". Τελεία και παύλα.

Οταν κάτι (προσωπικό κι ιδιωτικό ενός από μας) προσφέρεται (χωρίς τη θέλησή του) φωτογραφημένο στο πιάτο όλων των άλλων προς "βρώση" και "τέρψη" τους, ακόμη κι αν όλοι το γνωρίζουν και το φαντάζονται, δεν μπορεί παρά να προκαλεί οργή. Ολα τα άλλα λέγονται εκ του πονηρού. Τελεία και παύλα.

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ)

Μιά έκπληξη

Μπορεί να μην "ταιριάζει" με την επικαιρότητα και τη συγκυρία, ωστόσο είναι γεγονός: Η Ελλάδα, κατά την τελευταία ετήσια έκθεση του οργανισμού "Privacy International", είναι (ανάμεσα σε 50 σχεδόν) η μόνη χώρα, που κρίθηκε πως διαθέτει σύστημα επαρκούς διασφάλισης και προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Παίρνοντας υπόψη και τα 14 κριτήρια που χρησιμοποίησε ο διεθνής οργανισμός, η χώρα συγκεντρώνει παγκοσμίως την υψηλότερη βαθμολογία (3,1).

Στον αντίποδα οι ΗΠΑ, Αγγλία, Ρωσία και Κίνα, κράτη που κατά το διεθνή οργανισμό ρέπουν ενδημικώς στην παρακολούθηση κι επιτήρηση της προσωπικής ζωής των πολιτών τους.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Κακά

Δεν χάνει την ευκαιρία να σταυροκοπιέται, να αποκαλύπτει συνθήματα πίστης στη φανέλα του και να χειρονομεί προς τον ουρανό, κάθε φορά που βάζει ή "δίνει" γκολ. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στη ΕΡΤ και τον Κ. Βερνίκο ο Κακά απέδωσε την υψηλότατου επιπέδου αγωνιστική απόδοσή του στη σκληρή δουλειά και την ... Ευαγγελική Εκκλησία, οι ιδρυτές της οποίας, όπως αναφέρουν ΤΑ ΝΕΑ, βρίσκονται σε περιπέτειες:

"Τις σχέσεις του με τους ιδρυτές Ευαγγελικής Εκκλησίας «Η αναγέννηση της Εκκλησίας του Χριστού» ζητά εισαγγελέας του Σάο Πάολο να διευκρινίσει ο Κακά. Οι ιδρυτές Εστεβάμ Ερνάντες Φίλιο και Σόνια Χαντάντ Μοράες Ερνάντες καταδικάστηκαν τον προηγούμενο χρόνο σε πέντε μήνες φυλάκιση, καθώς κρίθηκαν ένοχοι για εξαγωγή συναλλάγματος στις ΗΠΑ. Πρόκειται για χρήματα που προέρχονταν από διάφορες δωρεές των χιλιάδων πιστών, μεταξύ αυτών και του Κακά, τις οποίες χρησιμοποιούσαν οι δύο ιδρυτές για να αγοράζουν σπίτια και φάρμες στη Βραζιλία και τις ΗΠΑ. Ο εισαγγελέας του Σάο Πάολο απέστειλε σχετικό ερωτηματολόγιο στον Κακά τον περασμένο Σεπτέμβριο, αλλά ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου για το 2007 δεν έχει αποστείλει τις απαντήσεις".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ)

Παρελθόν αλά κάρτ

Διαχρονική είναι η ανθρώπινη αδυναμία, να αποδίδονται "κάποιες" στιγμές ή γεγονότα σε τύχη ή ατυχία. Ετσι, η καλή ή κακή τύχη συνδυάζονται κατά το δοκούν κι αυθαίρετα με πρόσωπα και πράγματα, συνήθειες και καμώματα, γούρια και ξόρκια και τηρούνται συχνά με σχολαστική ακρίβεια. Γνωστά πράγματα αυτά.

Μια νέα, ωστόσο, εκδοχή "ατυχίας" αναφέρουν σήμερα ΤΑ ΝΕΑ, κάνοντας κριτική στην απόδοση προπονητών του χθεσινού ντέρμπι: "... Ομως ήταν άτυχος με την αλλαγή του Σαλπιγγίδη, Γιατί το λέμε αυτό; Αν είχε γίνει αργότερα, ο πρώτος σκόρερ του ΠΑΟ στο πρωτάθλημα, κατά 99% θα είχε εκτελέσει το πέναλτι και όχι ο έμπειρος αλλά κρύος Παπαδόπουλος...".

Δεν αναφέρεται, πού στηρίζεται η (σχεδόν) "βεβαιότητα" ότι οι φάσεις θα ήταν ίδιες (ο Αντζας θα είχε καπακώσει -πέφτοντας- την μπάλα μέσα στην περιοχή κι ο διαιτητής θα ξανάδινε πέναλτι) και στην περίπτωση που δεν είχε αντικατασταθεί ο Σαλπιγγίδης. Οπως δεν διευκρινίζεται, γιατί -ακόμη και αν συνέβαιναν ακριβώς κατά τον ίδιο τρόπο τα πράγματα- ο Νικοπολίδης δεν θα απέκρουε και πάλι ή η μπάλα δεν θα πήγαινε άουτ...

Λεπτομέρειες ίσως, αλλά κάπως έτσι δεν διατηρείται στον αφρό η φιλολογία περί "τυχερών κι άτυχων" προπονητών, παικτών και ομάδων;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Εδώ Λονδίνο

Μετά τις ΗΠΑ η Αγγλία φαίνεται να αντιμετωπίζει σοβαρά ζητήματα με την οπλοφορία. Πιστόλια και μαχαίρια βρίσκονται μόνιμα στις τσέπες αρκετών ανθρώπων, που είναι έτοιμοι να τα χρησιμοποιήσουν για ασήμαντη αφορμή (όπως ένα ...πορτοκάλι).

Η Υπουργός Εσωτερικών αρχικά και χθές ο Γκόρντον Μπράουν δείχνουν να ανησυχούν, μετά τα πολλά θανατηφόρα κρούσματα βίας με όπλα. 27 νεαροί έχασαν τη ζωή τους το 2007 μόνο στο Λονδίνο, ενώ ανάμεσα στα "δημοφιλή" όπλα είναι τα μαχαίρια. Ανάμεσα στα επιχειρήματα που επιτρατεύονται στον αγώνα κατά αυτής της οπλοφορίας είναι και το προφανές: δεν αποτελεί "στυλ" να κουβαλάει κανείς επάνω του μαχαίρι ούτε τον κάνει ασφαλέστερο.

Προκαλεί, πάντως, κάποια εντύπωση η αυστηρή εντολή που δόθηκε προσωπικά από τον πρωθυπουργό: να ασκείται ποινική δίωξη σε όσους συλλαμβάνονται με μαχαίρι. Μέχρι σήμερα, αλήθεια, τί έκαναν οι αστυνομικές αρχές σε αυτές τις περιπτώσεις, ώστε να χρειάζεται ειδική πρωθυπουργική παρέμβαση;

(H εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Κακές γλώσσες

Παρά τη χθεσινή άνετη νίκη της ΑΕΚ επί της Βέροιας (5-1) έχει παρέλθει προ πολλού ο χρόνος, που ο προπονητής της βρισκόταν στο "απυρόβλητο". Οι δύο απανωτές ήττες (σε Τρίπολη για το πρωτάθλημα και Ξάνθη για το κύπελο, από όπου αποκλείσθηκε) "ανέβασαν το θερμόμετρο" και συμπαρέσυραν στη μουρμούρα και το Ντέμη Νικολαϊδη, επιλογή του οποίου είναι ο Φερέρ.

Οπως κάθε άνθρωπος ο ισπανός τεχνικός έχει τα καλά του και τα κακά του, καθένα από τα οποία συνήθως "ανακαλύπτονται" κι "ανασύρονται" (από εκεί που είναι "θαμένα") ανάλογα με τα αποτελέσματα της ομάδας (το ίδιο λίγο πολύ συμβαίνει με όλους τους προπονητές, όλων των ελληνικών ομάδων και όλων των κατηγοριών). Κανονικά θάπρεπε να μετρά κι η αγωνιστική απόδοσή της, αλλά οι αεκτζήδες (όπως κι όλοι οι οπαδοί, ανεξαρτήτως ομάδας) φαίνεται να αρκούνται στους τρεις βαθμούς της νίκης ακόμα κι αν το "καμάρι" τους είναι ανύπαρκτο στο γήπεδο ή παίζει κακό ποδόσφαιρο.

Ετσι δημιουργείται πρόσφορο έδαφος και "πρόθυμα" αυτιά για διάφορες υπερβολές που ακούγονται συχνά στο ράδιο και την τηλεόραση ή γράφονται στις εφημερίδες. Λόγου χάριν χθές το μεσημέρι λεγόταν σε αθλητική ραδιοφωνική εκπομπή, πως για την ΑΕΚ δεν υπήρχε στο χθεσινό ... ντέρμπι με τη Βέροια παρά μόνο ένα αποτέλεσμα: η νίκη.

Η έλλειψη μέτρου είναι βέβαια πρωτεύον χαρακτηριστικό των ΜΜΕ, αθλητικών τε και μη. Μερικές φορές, όμως, την ξεπερνάει και μάλιστα κατά πολύ η αμετροέπεια των ίδιων των πρωταγωνιστών του αθλήματος. Στις 25 Αυγούστου 2007 (πριν από την πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος) έγραφε ο τύπος τις δηλώσεις του Λορέντσο Φερέρ για τον εκτός έδρας αγώνα της ομάδας του με τη Βέροια: "... Είναι μεγίστης σημασίας. Παρ΄ όλο που αυτό μπορεί να σας φανεί υπερβολικό, για εμάς το ματς στη Βέροια είναι σαν τελικός...".

Οταν κανείς αρχίζει τη χρονιά με αυτόν το τρόπο, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: είτε "δουλεύει" τους πάντες, είτε κάτι ξέρει. Μήπως, ότι αυτός θα ήταν κι ο μοναδικός, όπως λένε οι κακές γλώσσες, τελικός που θα έπαιζε η ομάδα του αυτή τη χρονιά;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Απειλές

Από τα χθεσινά ΝΕΑ

Είναι η δουλειά ντροπή;

Από το χθεσινό BHMA:

"Λέγεται ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ο Τόνι και η Σερί Μπλερ τράβηξαν κλήρο για τις καριέρες τους. Στον εικονιζόμενο Τόνι «έπεσε» η ενασχόληση με την πολιτική. Η Σερί θα ασκούσε τη δικηγορία για βιοποριστικούς λόγους της πολυμελούς- όπως θα εξελισσόταν- οικογένειας. Και οι δύο πέτυχαν απόλυτα τους στόχους τους. Με τη διαφορά ότι η μεγαλοδικηγόρος Σερί κέρδισε την τελευταία 25ετία πολύ περισσότερα χρήματα από όσα ο (επί μία ολόκληρη δεκαετία) πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας. Τώρα, όμως, ο Τόνι Μπλερ έχει την ευκαιρία να «ρεφάρει»: ο ηλικίας μόλις 55 ετών συνταξιούχος πολιτικός προσελήφθη στην αμερικανική επενδυτική τράπεζα JΡ Μorgan Chase ως μερικώς απασχολούμενος, αλλά με αποδοχές που υπολογίζεται ότι θα ανέρχονται σε 1 εκατ. δολάρια ετησίως! Και για όσους ανησύχησαν αναφορικά με την ειρηνευτική αποστολή που έχει αναλάβει στη Μέση Ανατολή, εκπρόσωπος του Μπλερ στο Ισραήλ δήλωσε ότι αυτή θα συνεχιστεί κανονικά...".

Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ

Υ.Γ: Μπορεί κανείς να φαντασθεί τί θα γινόταν εδώ, εάν π.χ. ο Κ. Σημίτης έπιανε δουλειά σε μια τράπεζα;

(Η φωτογραφία έχει ληφθεί από εδώ)

Child in time

Sweet child in time youll see the line
The line thats drawn between the good and the bad
See the blind man shooting at the world
Bullets flying taking toll
If youve been bad, lord I bet you have
And youve been hit by flying lead
Youd better close your eyes and bow your head
And wait for the ricochet

Το ιδεώδες του Μοράβια κι ο Τζίγγερ

Ο Τζίγγερ έκανε σε μια (εθιμοτυπική κι άσχετη με την αγωνιστική απόδοση ή/και τις επιτυχίες) γιορτή της ομάδας του, κάποιες κατακριτέες κι αναντίστοιχες προς την ως τώρα πορεία του δηλώσεις. Με δεδομένη τη διπλή αναμέτρηση κόκκινων και πράσινων (Κυριακή και Τετάρτη) στο Καραϊσκάκη ήταν, ασφαλώς, αναμενόμενο οι δηλώσεις αυτές να προβληθούν έντονα από τα αθλητικά ΜΜΕ και να δώσουν λαβή για πλείστες ερμηνείες. Αλλοι (αρμοδιότεροι) έχουν βαλθεί να "εξιχνιάσουν" το πώς και το γιατί οδηγήθηκε ο μέχρι πρό τινος "κλειστός" και "αγοραφοβικός" (κατά κάποια ΜΜΕ) Βαρδινογιάννης στο σημείο να τις κάνει. Ισως το καταφέρουν, ίσως και όχι.

Υπάρχουν κι αυτοί που σημειώνουν με "συμψηφιστική" διάθεση πως ανάλογες δηλώσεις έχουν κάνει στο παρελθόν και παράγοντες άλλων ομάδων (Τροχανάς, Σαλιαρέλης, Μπατατούδης, Κόκκαλης κ.α). Αυτό, εκτός από το ότι αναδεικνύει ανάγλυφα αλλά και διαχρονικά το πλαίσιο του ελληνικού προωταθλήματος και το επίπεδο των παραγόντων του, ουδεμία άλλη αξία μπορεί να έχει.

Ο ντόρος που προκλήθηκε από τις ατυχέστατες δηλώσεις και οι επικείμενες διπλές αναμετρήσεις των 2 ομάδων ενεργοποίησαν τα ... ανακλαστικά του προϊσταμένου της εισαγγελίας πρωτοδικών που διέταξε προκαταρκτική εξέταση. Ετσι ο πρόεδρος ΔΣ της Σούπερ Λίγκας θα κληθεί από τον αθλητικό εισαγγελέα να δώσει εξηγήσεις.

Μπροστά στην εξέλιξη αυτή, που κι ένα δίχρονο παιδί θα θεωρούσε βέβαιη, ο διοικητικός ηγέτης του ΠΑΟ επιχείρησε με νέες δηλώσεις του κάτι να κάνει, άγνωστο όμως τί. Μεταξύ άλλων, είπε: "Ο,τι και να ειπώθηκε, όπως ειπώθηκε, ειπώθηκε σε πολύ στενό οικογενειακό περιβάλλον με παίκτες, συνεργάτες, φίλους".

Αυτό, που προφανώς του συνέστησαν οι δικηγόροι του κι έσπευσε κακήν κακώς να το υιοθετήσει, απέχει κάμποσο από αυτό που ανέφερε ο Αλμπέρτο Μοράβια: "Mοιάζει με ρολόϊ, που αντί για μεταλλικό κουτί, έχει γυάλινο, ώστε να επιτρέπει στον καθένα να βλέπει τον μηχανισμό του όταν λειτουργεί. Να, λοιπόν, ποιό είναι το ιδεώδες μου".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Το πλευρό του Αδάμ

Υπάρχει μια ταινία του Τζόρτζ Κιούκορ, στην οποία ο Σπένσερ Τρέϊσι εκστομίζει προς την Κάθριν Χέρμπορν μια (ανδρική) φράση για τα γυναικεία δάκρυα(*) που έχει μείνει "ιστορική". Το θυμήθηκε η Μ. Ντάουντ στο χθεσινό άρθρο της στους Τάϊμς της Ν. Υόρκης, καθώς επιχειρούσε να εξηγήσει το ρόλο που έπαιξαν τα δάκρυα της Χίλαρι Κλίντον(**) στις προχθεσινές προκριματικές εκλογές στο Νιού Χαμσάϊρ.

Πολλά μπορούν, ασφαλώς, να ειπωθούν επ' αυτού κι ήδη λέγονται. Οπως όλα δείχνουν, μάλιστα, έτσι θα συνεχίσει το πράγμα. Κι εδώ είναι μια σοβαρή διαφορά μεταξύ των υποψηφίων του ρεπουμπλικανικού και του δημοκρατικού κόμματος. Είτε ηθελημένα, είτε αθέλητα η τριάδα των δημοκρατικών υποψηφίων Εντουαρντς, Κλίντον και Ομπάμα φαίνεται νάχει (μέχρι στιγμής) σοβαρό προβάδισμα στο ενδιαφέρον των ΜΜΕ και της κοινής γνώμης, χωρίς να είναι δυνατό να ειπωθεί αν αυτό είναι "καλό ή κακό" για το δημοκρατικό κόμμα κι όποιον λάβει το χρίσμα.

Ασφαλώς ο δρόμος είναι μακρύς και πολλά μπορούν να συμβούν στην πορεία προς τα συνέδρια. Αλλωστε ως τώρα δεν έχουν γίνει και λίγα: ένας πρώην παπάς πήρε πρωτιά στην Αϊόβα, δύο "ξεγραμμένοι" κατά τις δημοσκοπήσεις ανέτρεψαν κάθε προγνωστικό κι έπεται συνέχεια επί της οθόνης...

(*) Το ίδιο "όπλο", πάντως, χρησιμοποιεί στην ταινία κι ο ίδιος.

(**) Δεν συμμερίζομαι την "πολιτικώς ορθή" τάση να αναφέρεται η Χίλαρι με 2 επίθετα, τη στιγμή που η ίδια έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί αυτό του συζύγου της.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Τα όπλα του Ομπάμα και ...

... Τα δάκρυα της Χίλαρυ

Επικυρωμένα αντίγραφα

Αρκετοί ιδιοκτήτες ΙΧ έχουν στο αυτοκίνητο μια φωτοτυπία της άδειας κυκλοφορίας κι αφήνουν την πρωτότυπη στο σπίτι, ώστε να μην κινδυνεύει να χαθεί (το συχνότερο μαζί με το αυτοκίνητο). Πολλές μάλιστα από τις φωτοτυπίες αυτές είναι επικυρωμένες από δικηγόρο.

Ακούγεται τελευταία, πως όλο και περισσότεροι τροχονόμοι δεν "δέχονται" αυτές τις (επικυρωμένες) φωτοτυπίες κι είτε ζητούν να τους προσκομισθεί αργότερα είτε "κόβουν" κλήση. Η συμπεριφορά αυτή, εφόσον εκδηλώνεται, είναι παράνομη: σύμφωνα με το άρθρο 52 του νόμου 3026/1954, με μία άσχετη εν προκειμένω εξαίρεση και στη γλώσσα της εποχής εκείνης: "Ο δικηγόρος έχει το δικαίωμα να εκδίδη επικεκυρωμένα υπ' αυτού αντίγραφα των παρ' αυτώ υπαρχόντων παντός είδους εγγράφων, ως υπεύθυνος περί της ακριβείας αυτών. Τα τοιαύτα αντίγραφα έχουσι πλήρη ισχύν αντιπεφωνημένου αντίγραφου. Δημόσιος υπάλληλος (δικαστής, διοικητικός, στρατιωτικός, αστυνομικός κλπ.), αρνούμενος να δεχθή και σεβασθή τοιούτον αντίγραφον τιμωρείται α) επί παραβάσει καθήκοντος αυτεπαγγέλτως ή τη εγκλήσει του οικείου Δικηγορικού Συλλόγου και β) πειθαρχικώς τουλάχιστον διά προσωρινής παύσεως".

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σας σταματήσουν για έλεγχο και ίσως δυσφορήσουν για τις φωτοτυπίες που θα τους δείξετε, θυμηθείτε να τους το υπενθυμίσετε (αφού άγνοια νόμου δεν συγχωρείται).

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Μεγαλώνει ο κύκλος;

Το όνομα του Ισμαήλ Μπλάνκο (ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ) είναι πολύ συχνά στο στόμα των φίλων της, είτε παίζει από την αρχή ή ως αλλαγή (και συνήθως βάζει γκόλ), είτε δεν παίζει.

Πρόχειρα αναφέρεται η γκρίνια των αεκτζήδων για τη μη χρησιμοποίησή του (από την αρχή) στους αγώνες με τον Παναθηναϊκό και τον Αστέρα Τρίπολης (η ΑΕΚ έχασε και στα δύο με 2-1). Αποδέκτης αυτής της μουρμούρας είναι κυρίως ο προπονητής του, που κατά τους οπαδούς της Ενωσης δείχνει μια αδικαιολόγητη εμμονή στο δίδυμο Ρίμπο - Λύμπε.

Το πρωί στο ραδιόφωνο ειπώθηκε, πως ο Μπλάνκο είναι ο δεύτερος (μετά τον Κοβάσεβιτς) που σκοράρει συχνότερα στο πρωτάθλημα: Ο Κοβάσεβιτς το κάνει κάθε 87 αγωνιστικά λεπτά ενώ ο Μπλάνκο κάθε 105 (ή κάτι τέτοιο). Ποιά, λοιπόν, μπορεί να είναι η αιτία, που κάνει το Φερέρ να μην τον χρησιμοποιεί;

Στην ίδια εκπομπή ("Τρέχα γύρευε" της ΕΡΑ ΣΠΟΡ) αναφέρθηκε, πως ενδεχομένως ο λόγος της μη τακτικής αξιοποίησής του νάχει να κάνει με το συμβόλαιό του. Πράγματι, υπάρχουν εδώ και χρόνια στα συμβόλαια των παικτών όροι, που προβλέπουν αυξημένες αποδοχές για τον παίκτη εάν "καταφέρει" να συμπληρώσει κάποιο συμφωνημένο χρόνο αγωνιστικής συμμετοχής.

Αν έχουν έτσι τα πράγματα, στο στόμα των φιλάθλων κάθε ομάδας δεν αποκλείεται σιγά σιγά να μπαίνουν κι άλλα στελέχη της (ο δικηγόρος, ο γιατρός, ο λογιστής κλπ).

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)

Εξ αδιαιρέτου

Εφθασε, επιτέλους, ο Φερνάντο Μπελούτσι στην Ελλάδα. Είκοσι φίλοι του Ολυμπιακού τον περίμεναν στο Ελ. Βενιζέλος κι ανάβοντας κόκκινα καπνογόνα ανέλαβαν να τον καλωσορίσουν και να τον μυήσουν στο φίλαθλο πνεύμα και κλίμα της εγχώριας Σούπερ Λίγκας.

Η άφιξη χαιρετίσθηκε αναλόγως από αθλητικούς συντάκτες, οι οποίοι δεν είχαν έως τώρα την ευκαιρία να συνομιλήσουν μαζί του. Το νέο ίνδαλμα της πειραιώτικης ομάδας είχε, ωστόσο, προλάβει κατά την αναχώρησή του από το Μπουένος Αϊρες να κάνει δηλώσεις σε συμπατριώτες του δημοσιογράφους και να κάνει σαφές, πως έχει ενημερωθεί για τις συναντήσεις των αιωνίων αντιπάλων και περιμένει με αγωνία να αγωνισθεί (στο επικείμενο ντέρμπι).

Αυτό ουδόλως παραξενεύει τους φίλους της νέας του ομάδας οι οποίοι, ασφαλώς, θα περιμένουν να αγωνισθεί, μολονότι έως χθες ζούσε κι έπαιζε σε μια χώρα, που έχει καλοκαίρι (με θερμοκρασία 30 κι άνω βαθμών Κελσίου) κι οι παίκτες εκεί παίζουν την περίοδο αυτή με κοντομάνικα. Θα περιμένουν να αγωνισθεί παρά την κόπωση από το πολύωρο ταξίδι, την έλλειψη προπόνησης για τόσες μέρες, αλλά και το ότι οι υπόλοιποι συμπαίκτες του θα του είναι εντελώς άγνωστοι.

Αναμένεται, άμα τη ολοκληρώσει της μεταγραφής, πως η διοίκηση και το προπονητικό τήμ των πρωταθλητών δεν θα διαψεύσουν ρητά τις προσδοκίες του φίλαθλου κόσμου της. Ο λόγος είναι απλός: 6,5 εκατ. ευρώ για την απόκτηση του 50% των δικαιωμάτων του παίκτη για 4,5 χρόνια (έως το καλοκαίρι του 2012) με ετήσιες αποδοχές 1 εκατ. ευρώ κάνουν συνολικά 11 εκατ. ευρώ. Αρα 6.700 ευρώ περίπου την ημέρα.

Παίρνοντας τόσα λεφτά ο καθένας θα δικαιούνταν να λέει ό,τι θέλει. Πόσο, μάλλον, όταν είναι αυτός που τα πληρώνει.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)