Κάθε φορά που τα τελευταία χρόνια (κυρίως μετά το 2004) μεταδίδεται είδηση για νέο "κρούσμα" ντόπιγκ αθλητή έχει γίνει μόνιμη επωδός στην αναφορά των παρουσιαστών τηλεοπτικών δελτίων κάποια φράση του τύπου "... Ας ελπίσουμε (Νίκο) να είναι το τελευταίο...".
Οταν προ καιρού συζητούσε καλός φίλος το θέμα με λαμπρό έλληνα γιατρό, που ζει και εργάζεται χρόνια τώρα στις ΗΠΑ, εντυπωσιάσθηκε από τη στάση που φαινόταν να κρατεί ο (περισσότερο, ως γιατρός) ειδικός: "..Αλλού πρέπει να εστιασθεί η προσοχή μας στο λεγόμενο ντόπιγκ ... Σε λίγα χρόνια εξάλλου δεν θα ανιχνεύεται ...".
Μέχρι τότε, βέβαια, θα περισσεύει η υποκρισία για την ηθική πλευρά του ζητήματος, η επιμονή στην "εμπορευματοποίηση" του αθλητισμού κι η συστηματική αναφορά σε μια ιδανική (και, όπως θα δούμε στη συνέχεια, πλαστή) εικόνα των αρχαίων (ολυμπιακών) αγώνων.
Σε ένα εξαιρετικό άρθρο στα χθεσινά ΝΕΑ ο Χ. Κάτσικας τεκμηριώνει μια διαφορετική και περισσότερο πραγματική κατάσταση που επικρατούσε στους αρχαίους αγώνες, όπου συναντά κανείς (τηρώντας τις αναγκαίες αναλογίες) όσα και σήμερα μετά βδελυγμίας καταγγέλονται, ως "πρωτοφανή": δωροδοκίες, βία, μεταγραφές. Να ένα μικρό απόσπασμα για το τελευταίο: "Αρκετές ελληνικές πόλεις και ηγεμόνες για να εξασφαλίσουν Ολυμπιακές νίκες δεν δίσταζαν να εξαγοράσουν αθλητές από άλλες πόλεις και να τους εμφανίσουν ως δικούς τους πολίτες. Ιδιαίτερα οι τύραννοι ελληνικών πόλεων της Σικελίας πρωταγωνιστούσαν στις περισσότερες συναλλαγές αυτού του τύπου, με κύριο στόχο την προβολή και ανάδειξή τους. Από την άλλη, αρκετοί αθλητές προκειμένου να κερδίσουν χρήματα παραχωρούσαν σε άλλες πόλεις την εκπροσώπηση της νίκης τους. Ο Σωτάδης π.χ. από την Κρήτη αναγορεύθηκε το 384 π.Χ. στην 99η Ολυμπιάδα νικητής στον δόλιχο δρόμο. Στην επομένη, όμως, 100ή Ολυμπιάδα το 380 π.Χ. παίρνοντας χρήματα από τους Εφέσιους αγωνίζεται ως Εφέσιος και κερδίζει την πρώτη θέση στον δόλιχο δρόμο. Σύμφωνα με τον Παυσανία, η στάση του αυτή τιμωρήθηκε από τους συμπατριώτες του Κρήτες με εξορία ( Ελλάδος Περιήγησις,Ηλιακά Β΄ 18.6)".
Οταν προ καιρού συζητούσε καλός φίλος το θέμα με λαμπρό έλληνα γιατρό, που ζει και εργάζεται χρόνια τώρα στις ΗΠΑ, εντυπωσιάσθηκε από τη στάση που φαινόταν να κρατεί ο (περισσότερο, ως γιατρός) ειδικός: "..Αλλού πρέπει να εστιασθεί η προσοχή μας στο λεγόμενο ντόπιγκ ... Σε λίγα χρόνια εξάλλου δεν θα ανιχνεύεται ...".
Μέχρι τότε, βέβαια, θα περισσεύει η υποκρισία για την ηθική πλευρά του ζητήματος, η επιμονή στην "εμπορευματοποίηση" του αθλητισμού κι η συστηματική αναφορά σε μια ιδανική (και, όπως θα δούμε στη συνέχεια, πλαστή) εικόνα των αρχαίων (ολυμπιακών) αγώνων.
Σε ένα εξαιρετικό άρθρο στα χθεσινά ΝΕΑ ο Χ. Κάτσικας τεκμηριώνει μια διαφορετική και περισσότερο πραγματική κατάσταση που επικρατούσε στους αρχαίους αγώνες, όπου συναντά κανείς (τηρώντας τις αναγκαίες αναλογίες) όσα και σήμερα μετά βδελυγμίας καταγγέλονται, ως "πρωτοφανή": δωροδοκίες, βία, μεταγραφές. Να ένα μικρό απόσπασμα για το τελευταίο: "Αρκετές ελληνικές πόλεις και ηγεμόνες για να εξασφαλίσουν Ολυμπιακές νίκες δεν δίσταζαν να εξαγοράσουν αθλητές από άλλες πόλεις και να τους εμφανίσουν ως δικούς τους πολίτες. Ιδιαίτερα οι τύραννοι ελληνικών πόλεων της Σικελίας πρωταγωνιστούσαν στις περισσότερες συναλλαγές αυτού του τύπου, με κύριο στόχο την προβολή και ανάδειξή τους. Από την άλλη, αρκετοί αθλητές προκειμένου να κερδίσουν χρήματα παραχωρούσαν σε άλλες πόλεις την εκπροσώπηση της νίκης τους. Ο Σωτάδης π.χ. από την Κρήτη αναγορεύθηκε το 384 π.Χ. στην 99η Ολυμπιάδα νικητής στον δόλιχο δρόμο. Στην επομένη, όμως, 100ή Ολυμπιάδα το 380 π.Χ. παίρνοντας χρήματα από τους Εφέσιους αγωνίζεται ως Εφέσιος και κερδίζει την πρώτη θέση στον δόλιχο δρόμο. Σύμφωνα με τον Παυσανία, η στάση του αυτή τιμωρήθηκε από τους συμπατριώτες του Κρήτες με εξορία ( Ελλάδος Περιήγησις,Ηλιακά Β΄ 18.6)".
Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ
(Πηγή της εικόνας)
1 σχόλιο:
Γιατί, άραγε, κάθε κρούσμα ντόπιγκ έλληνα αθλητή εκθέτει σώνει και καλά τη χώρα, όπως λένε κατά κόρον τα κανάλια; Τί υποκρισία είναι αυτή;
Δημοσίευση σχολίου