Αλλη μία ευκαιρία

Τα τελευταία 15 χρόνια το ασφαλιστικό κυριαρχεί (μαζί με την παιδεία και την υγεία) στην ατζέντα των δύσκολων θεμάτων. Οι κάτοικοι αυτής της χώρας στο ίδιο διάστημα έχουν χωρισθεί σε δύο -ευθέως αντίθετων απόψεων- ομάδες: αυτή που "αντιπαλεύει" κάθε κυβερνητική ενασχόληση (οποιαδήποτε κι αν είναι η κυβέρνηση) με το θέμα και αυτή που "αξιώνει" την άμεση και οριστική επίλυσή του. Για να είναι ακριβής η εικόνα πρέπει να προστεθεί το σταθερό ενδιαφέρον και οι συγκεκριμένες κατευθύνσεις της ΕΕ για τη διευθέτησή του.

Το 1996 με την επιτροπή Σπράου και το 2000 με την πρόσληψη άγγλων συμβούλων η τότε κυβέρνηση Σημίτη επιχείρησε να ασχοληθεί με το ζήτημα, πλην ανέκρουσε πρύμναν όταν είδε σύσσωμη την αντιπολίτευση, τα συνδικάτα, μεγάλο μέρος του τύπου αλλά και μέλη της να αντιδρούν σε κάθε αλλαγή στα κεκτημένα. Επιφανή στελέχη της ΝΔ είχαν ταχθεί σε όλους τους τόνους και με σαφή τρόπο ουσιαστικά "ενάντια" σε κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία.

Τα χρόνια πέρασαν και τα πράγματα έφθασαν πάλι εκεί που βρίσκονταν το 1996, για να μην πάμε παλαιότερα. Από το 2004 κυβέρνηση είναι η ΝΔ και με νωπή τη νίκη της στις πρόσφατες εκλογές δείχνει (με το "πιστόλι" της ΕΕ στον κρόταφο, είναι η μαύρη αλήθεια) έτοιμη να κινήσει το ασφαλιστικό.

Πρέπει να δεχθούμε, πως έχει δύσκολο έργο αφού καλείται να "λύσει" το θέμα χωρίς να: α) αυξήσει τα όρια συνταξιοδότησης, β) αυξήσει τις εισφορές και γ) μειώσει τις συντάξεις. Την ίδια μαγική συνταγή έχει στα συρτάρια του και το ΠΑΣΟΚ, βέβαια. Απλώς, θα δοκιμάσει πρώτα να την υλοποιήσει η ΝΔ.

Ετσι τους επόμενους μήνες η συντριπτική πλειονότητα, αν όχι όλοι, ανεξάρτητα από τις "ακαδημαϊκές" θέσεις τους για το ζήτημα, και ασφαλώς τα κανάλια και οι εφημερίδες, θα κατακεραυνώνει την κυβέρνηση για τις "σκληρές" προτάσεις της, τα "μέτρα - σόκ" που μελετά και τις "βόμβες" στις συντάξεις. Οι συνδικαλιστές (και η ΔΑΚΕ, όπως παλαιά η ΠΑΣΚΕ) θα αντιδράσουν δυναμικά και θα αποχωρήσουν από το διάλογο, αν βέβαια εμφανισθούν σε αυτόν. Οργισμένοι πολίτες 20 και 25 ετών θα εμφανίζονται έξαλλοι στις τηλεοράσεις και θα καταγγέλλουν πως δεν ξέρουν πότε θα πάρουν ... σύνταξη. Κατά πάσα πιθανότητα Μάνος κι Ανδριανόπουλος θα σημειώνουν (άλλη μια φορά) την "εγκληματική" καθυστέρηση -20 τουλάχιστον χρόνων- για τη λήψη μέτρων. Πορείες θα γίνονται καθημερινά στο κέντρο και "λυσσαλέοι" διάλογοι στα τηλεοπτικά παράθυρα.

Κι όταν εγκαταλειφθεί κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης του θέματος, θα πλησιάζουν οι γιορτές των χριστουγέννων και του νέου έτους. Και του χρόνου!

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).