Στο χθεσινό ΒΗΜΑ έγραφε ο Ρ. Σωμερίτης, πολύ πριν το συμβάν στη ΓΣ του ΟΗΕ με τον πρόεδρο της ΠΓΔΜ, άρθρο με τον παραπάνω τίτλο:"Υπάρχουν ταραγμένοι άνθρωποι που όταν χάνουν κάποιον δικό τους, δεν τον θάβουν. Τον κρατάνε στο σπίτι, προσπαθούν να τον ταριχεύσουν και ζούνε με έναν νεκρό. Kάπως έτσι έκαναν στη Μόσχα, επί υπαρκτού, με τον Λένιν και τον Στάλιν, δημόσια όμως, σε κοινή θέα. Κάπως έτσι κάνουν και οι περισσότεροι πολιτικοί μας με το θέμα της πΓΔ της Μακεδονίας. Έπαιξαν λάθος παιχνίδι∙ έχασαν∙ και προσποιούνται ότι συνεχίζουν ενώ γνωρίζουν ότι το παιχνίδι έχει τελειώσει: δεν παίζεις μόνος. Κι ας λέει ό,τι θέλει ο κ. Άνθιμος: 123 κράτη-μέλη του ΟΗΕ αναγνωρίζουν τη γειτονική χώρα με το «συνταγματικό της όνομα».
Δυστυχώς, αλλά αυτό κατάφεραν οι «μακεδονομάχοι». Δεν θέλησαν μια σύνθετη ονομασία (Μακεδονία συν - πλην κάτι που να την προσδιορίζει) όταν αυτή ήταν δυνατή με την πίεση της Eυρώπης. Για να επιδιώκουν τώρα, με τη συνοδεία επικίνδυνων πολιτικών εκβιασμών (βέτο για ΕΕ και NATO), ό,τι είχαν απορρίψει. Σχεδόν παμψηφεί, μείον ορισμένοι «ανθέλληνες». Eίχα σημειώσει τότε ότι η θλιβερή ιστορία του «νεομακεδονικού» θα έπρεπε να διδάσκεται στους διπλωμάτες (προσθέτω: και πολιτικούς) για να μαθαίνουν τι δεν πρέπει να κάνουν. Κάτι το ανάλογο θα ήταν αναγκαίο και για το Κυπριακό, αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία. Η χώρα μας ονομάζεται Ελλάδα και όχι Μακεδονία. Και για την ακρίβεια, Ελλάδα εμείς την ονομάζουμε, πολλοί άλλοι την ονομάζουν αλλιώς σε σχέση με την ελληνική τους ovoμασία και χωρίς πρόβλημα ονομάζονται η Γαλλία, η Γερμανία, η Βρετανία, η Αλβανία και δεκάδες άλλες χώρες. Αυτό και μόνο δείχνει το πόσο σχετικά είναι τα πράγματα. Αλλά και τη συλλογική αδυναμία μας να τα κατανοήσουμε.
Η Μακεδονία είναι μια σημαντική από κάθε άποψη επαρχία της Eλλάδας. Ή μάλλον, ένα τμήμα, το μεγαλύτερο, της γεωγραφικής Μακεδονίας. Ένα άλλο τμήμα είναι βουλγαρικό. Και ένα άλλο ήταν γιουγκοσλαβικό και αυτόνομο αλλά ανεξάρτητο μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας. Είναι «ενοχλητικό» που ένα κομμάτι της γεωγραφικής Μακεδονίας, το πρώην γιουγκοσλαβικό, μονοπωλεί το όνομα. Προσοχή όμως, αυτό θελήσαμε και εμείς όταν διαλαλούσαμε ότι «η Μακεδονία είναι μία και μόνο ελληνική». To σύνθημα αυτό ήταν απειλητικό για τους γείτονες. Έτσι το ερμήνευσαν σε όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη της Γης. Γι’ αυτό μείναμε μόνοι. Ενώ το μεγάλο μας επίτευγμα ήταν, εμείς, οι μόνοι τότε Ευρωπαίοι των σε πόλεμο Βαλκανίων, αντί να παίζουμε για την ειρήνη να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά και να προσθέτουμε σε όλα τα άλλα εθνικιστικά και το δικό μας πρόβλημα.
Ποιες είναι τώρα οι δυνατότητες συμβιβασμού; Ελάχιστες. Και αν ίσως προκύψουν θα αφορούν αποκλειστικά τα επίσημα χαρτιά, την εθιμοτυπία. Όλοι, σε όλα τα επίπεδα, πλην ημών, αποκαλούν την πΓΔ της Μακεδονίας απλά και σκέτα Μακεδονία.
To τι θα πούνε ο Άνθιμος, ο Καρατζαφέρης, ο Σαμαράς, τόσοι νεοδημοκράτες, ο Βενιζέλος ίσως (εμπάργκο, το θυμάστε;), ο Παπανδρέου (που επιστρέφει στα πάτρια) ή ο Καστανίδης, αφήνει αδιάφορους όλους τους άλλους. Aς προσέχαμε...".
Για την αντιγραφή
ΜΟΝΑ - ΖΥΓΑ
(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου