Καπνός και φωτιά

Τον τελευταίο καιρό ο ελληνικός τύπος δείχνει να προσέχει λίγο περισσότερο και κάπως συστηματικότερα τα ελληνικά blog. Ασφαλώς συνέτεινε σε αυτό το ιστολόγιο και κυρίως η τραγική περίπτωση της Αμαλίας Καλυβίνου. Την ίδια "στροφή" -εν σχέσει με τα blog- φαίνεται πως κάνει και η πολιτική. Από τα ιστολόγια πέρασε κάποιο μέρος της καμπάνιας στις τελευταίες εκλογές και αρκετά μεγαλύτερο τμήμα της στην πορεία εκλογής νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ διαδραματίζεται στο διαδίκτυο.

Η προχειρότητα κι η υπερβολή, που συχνά συνοδεύει τα ΜΜΕ καθώς καταπιάνονται με διάφορα θέματα, επαληθεύεται και εδώ: άλλοτε μιλούν για "κίνημα" ή "κοινότητα" blogger κι άλλοτε βλέπουν σε αυτούς δυναμικούς "ακτιβιστές" και "νέα τάση". Αντιμετωπίζονται σχεδόν ως συντεχνία, πρόσφατα μάλιστα ανακοινώθηκε συνάντηση φιλόδοξου πολιτικού μαζί τους.

Οι blogger στην πλειονότητά τους φαίνεται να αντιδρούν (δικαιολογημένα) σε όλα αυτά, αν και από πολλές οπτικές γωνίες και για διαφορετικούς λόγους. Αλλοι έχουν το blog για να μιλούν (σχεδόν αποκλειστικά) με την παρέα τους, άλλοι για να γράφουν ποιήματα ή γνώμες για ταινίες, συνταγές, βιβλία ή σπόρ, άλλοι για γνωριμίες και φωτογραφίες κλπ. Δεν λείπουν (το αντίθετο, μάλιστα) όσοι με διακηρύξεις περί "λαϊκής δημοσιογραφίας" προσδοκούν κάποιου είδους παρέμβαση και καριέρα στα ΜΜΕ ή την πολιτική, αλλά και διάφοροι ψηφιακοί χούλιγκαν με σεξιστικές, ρατσιστικές κι εθνικιστικές διαθέσεις και συμπεριφορά. Ανάμεσα σε αυτές τις τυχαίες κατηγορίες βρίσκει κανείς αμέτρητες διαβαθμίσεις και αποχρώσεις γνώσης, ευγένειας, ανοησίας κι αλητείας.

Ενα ζήτημα που φαίνεται να απασχολεί τους "θεωρητικούς" περισσότερο από τους blogger είναι η ανωνυμία τους. Ανταλλάσσονται υπέρ και κατά της ανωνυμίας (σαν να είναι το μόνο ζήτημα) επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές, που διακατέχονται είτε από τη σπουδή της "κανονιστικής ρύθμισης" του χώρου, είτε από το ανακλαστικό της άμεσης και για πάντα απόκρουσής της. Τέλος, τσάτρα πάτρα και βιαστικά, όπως συνηθίζεται, διεκδικείται η "ηγεσία" των blogger από διαφόρους που σήμερα αρέσκονται να μιλούν στο όνομά τους και αύριο (γιατί όχι;) να συμφωνούν και να δεσμεύονται για λογαρισμό τους. Δεν θα αργήσει, από ό,τι φαίνεται, η στιγμή που θα ακούσουμε και για τον πρώτο σύλλογο ιστολογίων...

Κι αυτά σε ένα όλο και ασφυκτικότερο -από πλευράς καταγραφής ψηφιακών συμπεριφορών- περιβάλλον.

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).