Ο Α. Βγενόπουλος "ήρθε" στην κεντρική σκηνή όπως συνηθίζεται να συμβαίνει στην Ελλάδα: απότομα. Η εμφάνισή του δημιούργησε, ήταν φυσικό, εύλογα ερωτήματα, που η μετέπειτα πορεία του εν πολλοίς απάντησε. Κοινός παρονομαστής σε όλες τις αναφορές των ΜΜΕ στο πρόσωπό του ήταν η δικηγορική ιδιότητά του κι η αποφασιστική στάση του στο επιχειρηματικό πεδίο.
Σε λίγο σχετικά διάστημα κατάφερε να γίνει πανελλήνια γνωστός, συμμετέχοντας με μικρό ή μεγάλο ποσοστό σε πολλές κι ανόμοιες μεταξύ τους επιχειρήσεις δημιουργώντας έτσι "φίλους" κι "εχθρούς". Η διαφήμιση του ομίλου του (στολισμένου με "ελλάδα") κι η ενασχόλησή του μέσω της ΠΕΚ με την ΠΑΕ Παναθηναϊκός έδειχνε πως μάλλον θα ολοκλήρωναν την εικόνα και θα αποκρυστάλλωναν τους συσχετισμούς.
Η τελευταία, ωστόσο, πράξη, που διαδραματίσθηκε μέσω ολοσέλιδων καταχωρήσεων στον τύπο, ήταν για αρκετούς απρόσμενη. Πέρα από το ότι η αγωγή του κατά του σταθμού STAR έκανε το διευθυντή ειδήσεων του καναλιού να ασχοληθεί με την πολιτική και τους θεσμούς , η αγωγή Βγενόπουλου κατά Τσίπρα και τα επικοινωνιακά "λούσα" που επιστρατεύθηκαν κατά την αναγγελία της δοκιμάζουν σοβαρά εκτός από τον -κι έμπειρο δικηγόρο- αντιπρόεδρο της Μαρφίν και τη νομική λογική.
Οταν το δικαίωμα του Α. Βγενόπουλου να ζητήσει (με αγωγή) δικαστική προστασία ασκείται συνδυαζόμενο με εκτός κάθε νομικής λογικής μεγαλοστομίες του είδους "... στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα στοχεύουμε να δικασθούν ηθικά και όλοι αυτοί που σήμερα καλύπτονται από τη βουλευτική ασυλία..." καλό είναι να θυμηθούμε, τί ακριβώς λέει το συναφές άρθρο (914) του αστικού κώδικα: "Οποιος ζημιώσει άλλον παράνομα και υπαίτια έχει υποχρέωση να τον αποζημιώσει". Η αποζημίωση δεν είναι τιμωρία, αλλά αποκατάσταση της ζημίας. Συμβολισμοί στα νομικά και τα δικαστήρια όχι μόνο δεν επιτρέπονται, αλλά είναι και επικίνδυνοι.
( Πηγή της εικόνας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου