Γυμνάσια

Η ελληνική πολιτική σκηνή δείχνει να διατηρεί επί 30+ χρόνια στο "cast" των επεισοδίων της (και μάλιστα ψηλά) ρόλο για ένα εθνικό "γυμνασιάρχη". Ιδιαίτερη επιτυχία σε αυτόν σημείωσε ο Χ. Σαρτζετάκης, ανεβάζοντας τον "πήχυ" για τους επόμενους. Ιδιαιτέρως επιρρεπείς στον πειρασμό και συνεπείς προς το "πετσί του" έχουν φανεί οι πρόεδροι της δημοκρατίας, που μάλλον δελεάζονται από το μεγάλο ακροατήριο και τις αμέτρητες εορτές και επετείους στις οποίες παρευρίσκονται και κατά το πρωτόκολλο "πρέπει" να μιλήσουν.

Τα τελευταία 10 χρόνια γράφει ιστορία στο ρόλο ο Κ. Καραμανλής. Από την εκλογή του στην προεδρία της ΝΔ ως σήμερα έχει αναδείξει με αξιοθαύμαστη μαεστρία, είναι αλήθεια, κρυφές πτυχές του ιστορικού για τη νιότη μας αυτού προσώπου, που έχει "κερδίσει" σε εύρος και βάθος. Πότε υπογράφοντας οικογενειακώς ψηφίσματα διαμαρτυρίας της εκκλησίας για τις ταυτότητες και πότε ηθικολογώντας, πότε παίζοντας μπάλα και πότε ξεσπαθώνοντας για την ανάγκη τήρησης του νόμου, πότε κατακεραυνώνοντας τη διαφθορά και πότε καλώντας τους άτακτους της αντιπολίτευσης να φρονιμέψουν (πάντα on camera) έχει επαναφέρει στο προσκήνιο τη φιγούρα του "γυμνασιάρχη - πατερούλη".

Δεν χάνει ευκαιρία να δείχνει το σοβαρό του πρόσωπο και παραγγέλοντας -ευκαιρίας δοθείσης- νέους, όλο πιο αυστηρούς νόμους και μέτρα ή κάνοντας αυστηρές προειδοποιήσεις σε έλληνες (εσχάτως και σε ξένους) επιχειρεί να κρατήσει το "γυμνάσιό" του υπό έλεγχο. Κάπου -κάπου χαμογελάει, τονίζοντας την "ανθρώπινη" πλευρά του, και χαιρετά με καλοσύνη "κάθε ελληνίδα και κάθε έλληνα" που συναντά στις εξορμήσεις του. Θέλει να "διδάσκει", ακόμη κι όταν μένει σιωπηλός.

Τότε, κυρίως, είναι που μερικοί φοβούνται μήπως ακούσουν το γνωστό: "Μέσα τα βιβλία, βγάλτε άσπρη κόλλα, γράψτε το όνομά σας. Διαγώνισμα!".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).