Νομοθέτες σε νευρική κρίση

Ηταν πριν από λίγες ημέρες που ο πρωθυπουργός, διαβάζοντας στις εφημερίδες ή ακούγοντας στα δελτία ειδήσεων (αδιευκρίνιστο ακόμη) για ένα έγκλημα από αυτά που προσφέρονται για λεβέντικο, επικοινωνιακό χειρισμό, "παρενέβη" κι έδωσε αμέσως εντολές για "αυστηροποίηση" του νομοθετικού πλαισίου. Η παρέμβασή του αυτή, σε νομικό επίπεδο, εύλογα προκάλεσε έντονες αντιδράσεις. Εκτελεστική εξουσία που παρακολουθεί (με όρους reality show) τη δημόσια, κοινωνική ζωή κι ανάλογα με την εξέλιξη και τις προκύπτουσες "ευκαιρίες" σπεύδει αταβιστικά να σύρει τη νομοθετική ομόλογό της στη θέσπιση αυστηρότερων ποινών, μπορεί να δημιουργεί μόνο ανησυχία που πηγάζει από τη βιασύνη νομοθέτησης, την κυριότερη ίσως αιτία αποτυχίας κάθε τέτοιας προσπάθειας.

Ελάχιστη ή καθόλου σημασία δικαιούται κανείς να αποδώσει στο εάν ο εκάστοτε (πρωθ)υπουργός προβαίνει σε μια τέτοια κίνηση για να: α) προλάβει πολιτικές πιέσεις αντιπάλων του, β) ανταποκριθεί σε αιτήματα ποικίλων κοινωνικών ομάδων, γ) δείξει την "ευαισθησία" του, δ) καλοπιάσει τους ψηφοφόρους του, ε) κρύψει την απουσία πολιτικής, στ) ... , ζ) ... κλπ. Τέτοιες αντιδράσεις μιας επιλεκτικά και κατά το δοκούν "αγρυπνης" (χάριν ποίου;) κυβέρνησης πάντα συνοδεύονται από προχειρότητα, μονομέρεια, υπερβολή, αντιεπιστημονική προκατάληψη και -προπάντων- από απύθμενη υποκρισία.

Στο προχθεσινό ΒΗΜΑ αναφέρονται τα κυριότερα χαρακτηριστικά του νομοσχεδίου, που παρήγγειλε ο πρωθυπουργός κι ετοίμασε (σε χρόνο ρεκόρ) το υπουργείο. Σε αυτά συγκαταλέγεται και το ακόλουθο: οι υποθέσεις αυτές θα τελεσιδικούν μέσα σε δύο χρόνια από την ημέρα τέλεσης του αδικήματος. Τί σημαίνει αυτό; Οτι σε διάστημα δύο ετών θα υπάρχει απόφαση του εφετείου για την υπόθεση. Η βουλή θα κληθεί να ψηφίσει (και θα το κάνει) μια ρύθμιση, που όχι μόνο οι βουλευτές, αλλά κι όσοι μαθητές της γ' δημοτικού "ανακαλύψουν" μετά από χρόνια πως η νομική είναι η μεγάλη τους αγάπη γνωρίζουν πως είναι κοροϊδία. Οταν για να εκδικασθεί μια υπόθεση στον πρώτο βαθμό χρειάζονται 3-5 χρόνια, τί άλλο από προκλητική υποτίμηση της μέσης νοημοσύνης μπορεί νάναι αυτή η εξαγγελία;

Τα ίδια με άλλες αφορμές (που ποτέ δεν λείπουν, όταν κανείς τις "ψάχνει") έχει κάνει και το ΠΑΣΟΚ. Η μελαγχολική ιστορία του "βασικού μετόχου" κι η από νομοτεχνικής πλευράς μετατροπή του συντάγματος σε αγορανομική απόφαση είναι, ίσως, η "ενδοξότερη" σελίδα αυτής της "κυβερνητικής" λογικής. Αντίστοιχη προς την επιχειρούμενη με το νομοσχέδιο της ΝΔ φάρσα (του ιδίου, μάλιστα, με το "βασικό μέτοχο" εμπνευστή ) είναι κι η αμίμητη διάταξη, που μάλιστα έχει τεθεί στον κώδικα που ρυθμίζει τη διαδικασία της πολιτικής δίκης, και ορίζει, πως στις λεγόμενες υποθέσεις τύπου η αναβολή της συζήτησης επιτρέπεται μία μόνο φορά και δεν μπορεί να υπερβεί τις 30 ημέρες. Αρκετοί γέλασαν, όταν το πρωτοδιάβασαν, περισσότεροι όμως ξεκαρδίζονται κάθε Πέμπτη καθώς βλέπουν τις αναβολές να αγγίζουν αν δεν ξεπερνούν το ένα έτος. Κάποιος αναρωτήθηκε, μήπως ο εμπνευστής εννοούσε ημέρες ... φωτός, κάτι τέτοιο όμως δεν επαληθεύθηκε.

Κι έτσι μπορεί, μεν, να ρεζιλεύονται όλες αυτές οι μεγαλόσχημες νομοθετικές πρωτοβουλίες, φορτώνονται, όμως, στο μέλλον ανεπάρκειες και φοβίες του παρόντος με αμήχανα τεχνάσματα του τύπου "στρίβειν δια του αρραβώνος".

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).