Κι ύστερα, ήρθε η τηλεόραση

Oταν ήρθε η ώρα της, η τηλεόραση στρογγυλοκάθισε στο σαλόνι σε ό,τι "μπαρόκ", "σκυριανό" ή "δανέζικο" τραπεζάκι υπήρχε στο σπίτι. Επάνω της μπήκαν κεντητά σεμεδάκια, καρέ κι άλλα μικρά ή μεγάλα διακοσμητικά, κεραμικά ή μπρούτζινα βαζάκια, τασάκια κλπ, πλεκτά πολύχρωμα μαξιλάρια, φωτογραφίες κι ό,τι άλλο χωρούσε. Το μέγεθος της συσκευής ήταν τεράστιο, οι γραμμές της αδρές και τα κουμπιά της δύσκολα πατιόντουσαν ή γύριζαν, χωρίς να σηκωθεί όλο το σπίτι στο πόδι. Οι μάρκες που κυριαρχούσαν ήταν Uranja, Lowe Opta, Schaub Lorenz, Sanyo και Telefunken. Εντάξει, υπήρχε και η Bang & Olufsen αλλά για πολύ λίγους και πλούσιους.

Οταν η νέα συσκευή πήρε τη θέση της, όλα τα έπιπλα του σαλονιού "γύρισαν" λίγο ώστε όποιοι κάθονταν σ' αυτά νάχουν υποφερτή θέα. Η πριγκιπική θέση, συνήθως μονή πολυθρόνα με εκείνα τα αμέτρητα τραπεζάκια (το ένα κάτω από το άλλο, ζιγκόν τα έλεγαν;) δίπλα της, ανήκε στον άντρα του σπιτιού. Οι υπόλοιποι βολεύονταν όπως, όπως. Στην αρχή όταν η τηλεόραση ήταν αναμμένη, τα φώτα ήταν σβηστά. Θεοσκότεινα στο σαλόνι, υπήρχε μόνο το λίγο φώς που ερχόταν από την κουζίνα, μέσω της λεγόμενης "κρυφής πόρτας" που όλα τα "καθώς πρέπει" διαμερίσματα διέθεταν. Ηταν μια στενή πόρτα, που συνέδεε το σαλόνι με το διάδρομο κι από κεί με την κουζίνα και από την πλευρά του σαλονιού ήταν βαμμένη όπως και οι τοίχοι, για να μην διακρίνονται εύκολα. Μετά έγραψαν οι εφημερίδες, ότι η ακτινοβολία της συσκευής κάνει κακό στα μάτια και θάπρεπε να υπάρχει πάντα φώς στο δωμάτιο (οπότε άναβαν και οι 3 σκάλες του πολυέλαιου, σύν οι απλίκες και το λαμπατέρ) και απόσταση τουλάχιστον 3 μέτρων από την οθόνη.

Το ασπρόμαυρο πρόγραμμα της ΥΕΝΕΔ και της ΕΡΤ ήταν, στοιχειωδώς, χωρισμένο σε ζώνες:

Η παιδική ζώνη: νωρίς το απόγευμα με Καραγκιόζη, Μπάρμπα Μυτούση ("καλά μου ανεψούδια, γειά σας και χαρά σας") και παραμύθια με το Ν. Πιλάβιο. Για μεγαλύτερα, κάπως, παιδιά υπήρχαν επιστημονικά ντοκυμαντέρ (με εκφωνητή τον Κωστή Μεραναίο) και το "Σταρ Τρεκ" με τους Λ. Νιμόϊ (Μίστερ Σποκ), Γ. Σάτνερ (Κάπτεν Κέρκ) και Ντεφόρεστ Κέλυ (Δρ Μακόϋ).

Οι γυνακεία ζώνη: "Σύγχρονη Εύα" με την Ελλη Ευαγγελίδου, "Για σας Κυρία μου", αλλά και σίριαλ όπως "Αγνωστος Πόλεμος" του Ν. Φώσκολου και "Εν Αθήναις" του Β. Γκούφα, με το οποίο έγινε ευρύτερα γνωστή η Βέρα Κρούσκα, το "Πέϊτον Πλέϊς" με τους Ράϊαν Ο Νήλ και Μία Φάροου, ως Ρόντνυ Χάριγκτον κι Αλισον Μακένζι.

Η ανδρική, συνήθως βραδινή (με σημερινούς όρους prime time) ζώνη, όπου στριμόχνωνταν και οι κυρίες: Ο Ντέϊβιντ Τζάνσεν και ο "Φυγάς" του, ο Βίνς Εντουαρντς κι ο "Μπέν Κέϊσυ" (ιατρικό), ο Στήβ Φόρεστ κι ο "Βαρώνος", ο Μάϊκ Κόνορς κι ο "Μάνιξ", οι "Επικίνδυνες αποστολές" με τους Π. Γκρέηβς και Μ. Λαντάου, ο Μπένυ Χίλ.

Λίγο αργότερα μπήκαν και πιό προχωρημένες νεανικές σειρές: "Μοντέρνα Γενιά" με τους Μ. Κόουλ, Κλ. Γουίλιαμς και Π. Λίπτον, "Οι εκδικητές" με τους Πάτρικ Μακνί και τη Νταϊάνα Ρίγκ, ως Τζών Στηντ και Εμμα Πηλ αντίστοιχα, "Κούγκ Φου" με τον Ντ. Καραντάϊν, "Εκείνος και Εκείνος" του Κ. Μουρσελά με τους Β. Διαμαντόπουλο και Γ. Μιχαλακόπουλο.

Υπήρχε (συνήθως την Κυριακή) και η "οικογενειακή ζώνη", όπου δέσποζε το "Bingo" με το Ν. Μαστοράκη, το "Αλάτι και Πιπέρi" του Φρ. Γερμανού κ.α.

Τα αθλητικά ήταν στριμωγμένα το Σάββατο, πότε είχε αγγλικό και πότε ιταλικό πρωτάθλημα. Πάντα, όμως, τον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας από το Γουέμπλεϊ σε μετάδοση Γ. Διακογιάννη. Μεγάλα γεγονότα ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες στο Μεξικό (με το 8.90 του Μπομπ Μπήμον στο άλμα εις μήκος και τους μαύρους πάνθηρες) και τα μουντιάλ, οι βαλκανικοί και μεσογειακοί αγώνες που συνήθως μετέδιδε ο Βαγγέλης Φουντουκίδης. Αα, υπήρχαν και οι αγώνες του ΣΙΣΜ (όπου συμμετείχαν στρατευμένοι από τις χώρες του ΝΑΤΟ). Οταν ο Χρήστος Παπανικολάου είχε πλησιάσει το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα επί κοντώ, κάθε τρεις και λίγο διοργανώνονταν αθλητικές συναντήσεις και μεταδίδονταν τηλεοπτικά, για να του δοθεί η ευκαιρία να το σπάσει σε απευθείας σύνδεση.

Με άλλα λόγια, η τηλεόραση ήταν τηρουμένων των αναλογιών και τότε η ίδια. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να είναι διαφορετική;

(Η εικόνα έχει ληφθεί από εδώ).