Η πρώτη, συγκροτημένη (κι ίσως καθυστερημένη για πολλούς) αντίδραση στη γραμμή ήπιων τόνων του Ιερώνυμου ήλθε χθες στη συνεδρίαση της συνόδου και κατέληξε πως το νομοσχέδιο για την ελεύθερη συμβίωση προωθεί -ούτε λίγο ούτε πολύ- την πορνεία. Η άποψη αυτή έχει την (όποια) σημασία της για όσους την αναγνωρίζουν κι (ακόμη περισσότερο) την υπολογίζουν στη χάραξη και άσκηση της πολιτικής τους. Για όλους τους υπολοίπους είναι απλώς μια (ανάμεσα σε τόσες άλλες) γνώμη, που εύκολα μπορούν να αγνοήσουν, να κριτικάρουν, να αντικρούσουν, να κάνουν δηλαδή ό,τι συνηθίζεται σε μια ελεύθερη κοινωνία.
Ζήτημα αρχίζει να υπάρχει όταν το κράτος, δια του υπουργού δικαιοσύνης, αναγνωρίζει και αποδίδει στην άποψη της συνόδου "σημεία" που δεν μπορεί να διαθέτει. Δήλωσε μεταξύ άλλων ο Σ. Χατζηγάκης, ότι «... οι απόψεις της Εκκλησίας είναι σεβαστές και καταγράφονται με προσοχή ... αποτελεί άλλο πράγμα η νομιμοποίηση της ελεύθερης συμβίωσης με θρησκευτικό γάμο, όπως απαιτεί ευλόγως η Εκκλησία, και τελείως διαφορετικό η ρύθμιση των υπαρκτών κοινωνικών της συνεπειών που θέλει να επιφέρει το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης... ».
Τί άραγε να εννοεί ο υπουργός αποκαλώντας εύλογη την απαίτηση της εκκλησίας, η νομιμοποίηση της συμβίωσης να γίνεται με θρησκευτικό γάμο; Μόνο σε επιθυμία (χωρίς άλλο επιθετικό προσδιορισμό) της εκκλησίας μπορεί να αναφέρεται ο κ. Χατζηγάκης, όταν κάνει δηλώσεις ως υπουργός και μάλιστα δικαιοσύνης. Οπως επιθυμία των υπολοίπων να ρυθμίσουν ελεύθερα τη ζωή τους αναγνωρίζει (και σωστά) με το νομοσχέδιο.
Κάθε άλλη εκδοχή, που θα αναγνώριζε στη θέση της (οποιασδήποτε) εκκλησίας μείζονα αξία από όση δέχεται για τη θέση ημών των υπολοίπων θα ήταν σοβαρό ατόπημα.
(Η φωτογραφία από το έργο "Living together" του Ton Pret έχει ληφθεί από εδώ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου